ST. EMILION
„SCHEMEREN"
5
AMERSFOORTSCH DAGBLAD „DE EEMLANDER
gr' ELECTR1SCHE fgpQN
Fontein Schippers
v. d. WEG
Eigengemaakte Kinderkleeding.
BUITENLAND.
Ber fleschf 1.75, per anker f 72.-
I. L SCIOTERMAH Zn., Utrechtschestr. 17, Tel. 145.
Firma KLAAS BAVING (joh. schut)
amersfoort
SATERS
SIX
jUMWEH
1IS9! DUS
Menhileeringen - Kunsthandel - Behangerü en Stoffeerden!
ILangestraat 24. Tel. Int. 496. - AMERSFOORT.
TWEEDE BLAD.
GLYCERINE
VASELINE
GOLD CREAM
total „FRINÜESSE"
ftHagaz. „De Dom".
4
Firma J. Hoogland
.MONOPOLE"
19e Jaargang
No. 121
Zaterdag
20 November 1920.
ISlgews TELEPHOON 169. -
LANGDURIGE GARANTIE TLASAKKEUWEG 52«I.
zeer aan te bevelen
ORIGINEELE
Bordeaux gewas 1917
BARCHMAN WUUTIERSLAAN 156 - TELEFOON 399.
10 0. P.
Nieuwe en gebruikte wagens uit voorraad leverbaar. - Stock General
Banden, 8000 K.M. garantie. - Alle onderdeelen op Auto- en Motorgebled.
Militaire attachés.
Reeds ccnige malen hebben wij in (lóze
kolommen onze meening uitgesproken over
de diplomatie, die wij hi vele opzichten on
nuttig, in andere opzichten gevaarlijk ach
ten.
Wij ontveinzen ons niet, dat de Ncdcr-
landsche diplomatie wijl een klein land
vertegenwoordigend, dat geen aspiraties
heeft naar uitbreiding van zijn grondgebied
minder gevaarlijk is, dan die der groote
mogendheden, maar daardoor is haar nuttig
etfect, voorzoover haar werk niet door be
roepsconsuls kan worden overgenomen en
dus toch verricht kan worden, dan ook zeer
gering.
Zoo zijn wij gekomen tot begunstiging van
het streven tot afschaffing van onze diplo
matie, vooral ook om daar mee oen voor
beeld te geven aan de grooterc Staten; in af
wachting van de afschaffing van het corps
diplomatique zouden we het met spoed wil
len democratiseeren.
Het is merkwaardig, dat wij voor dit denk
beeld zoo weinig steun vinden. I-Iet Nedcr-
landsche volk is een vredesvolk, het vóelt
niets voor militaire aangelegenheden. En
ofschoon nu de 'diplomatie mede schuldig
staat aan het uitbreken van den wereldoor
log, waarvan wij de ellendige gevolgen nog
dagelijks voelen en nog vele jaren zullen
voelen, schijnen onze politieke partijen be
reid de sommen te blijven voteeren waar
mee wc dit in veel opzichten onnoodige
instituut bekostigen, ook indien er in de
samenstelling van dit corps en in do wijze
waarop zijne leden worden aangewezen,
biets wordt -veranderd.
Ja er is meer en erger. De N. R. Ct.
van 5 November bevatte een telegram uit
Brussel, waar in het gerucht wordt mede
gedeeld, dat Nederland eerlang een mili
tair attaché te Brussel zal hebben. België
zou er eveneens een aanwijzen voor den
Ilaag.
Wij weten natuurlijk niet, of het gerucht
juist is, of men in den Ilaag reeds besloten
heeft tot uitzending van een militair attaché
bij liet Nederlapdsch gezantschap te Brus
sel, dan wel of dit bericht een z.g. proefbal
lonnetje is.
Wat wij wel weten is dal tot ónze groote
teleurstelling nog geen enkel dagblad pro
test heeft aangeteekend tegen de doorzet
ting van een eventueel bij de regecring be
staand plan te dezer zake.
Wat is zulk een militair attaché wel?
Wel, hij is de man die de militaire zaken
van de „bevriende" mogendheid, waar hij
verblijft, zorgvuldig bestudeert, om zij no
Regeering voor te lichten omtrent deze aan
gelegenheden. Hij zend hieromtrent rappor
ten in, openbare en natuurlijk ook geheime
en zoo is hij dikwijls indirecte oorzaak van
onrust bij de Regecring die hem uitzendt.
„Oorzaak van waakzaamheid" zullen do
rnilitairisten zeggen. Want als de militaire
attaché bericht, dat de „bevriende" mogend
heid een nieuw soort kanon heeft aange
bracht, dan voelt de „waakzame" regeering
zich genoopt hare vestingen op andere wijze
in te richten of nog verder dragende vuur
monden aan to schaffen e. t. q.
Zoo is de militaire attaché voor het land,
dat hem uitzendt, oorzaak van opvoering
der bewapening. Voor de mogendheid, bij
Welke hij is gedecrediteerd, is hij de offi
cieel© spion.
Dó voorlichting, die men liem geeft, is dan
Ook uit den aard der zaak onvolledig. Zou
de Engelsche militaire attaché te Berlijn in
1013 ooit hebben gehoord van dikke Bertha's
of van het meer dan 100 K.M. ver dragend
geschut? Zal de militaire kliek in het land
waar de attaché de zaken bestudeert hem
leiden omtrent de bewapening? En is daar
door de attaché, die preeieg weten wil, niet
aangewezen op geheime voorlichting door
omgekochte en dus obscure individuen?
Zoo is al verbergt de diplomatie dit
onder mooie woorden, onder beleefdheids-
visites en strijkages de attaché voor het
land waar hij zich vestigt een verdacht per
soon dien men wel moet toelaten uit inter
nationale courtoisie en opdat do eigen
militaire attaché wederkeerlg worde tocge
laten.
Laat ons dit onoprechte en gevaarlijke
spel staken en vooral niet invoeren waar
het nog niet bestaat. Als we nu eens begin
nen met geen nieuwe militaire attaché's uit
te zenden en de reéds uitgezonden attaché's
terug te roepen dan doen wij een voor de
algemeene moraliteit en voor den wereld
vrede verstandige stap.
Wc bereiken er al dadelijk een, zij het be
trekkelijk klein, financieel voordeel mee.
We geven er mee te kennen dat wij de be
vriende mogendheden in geen geval wen-
schen te volgen bij eene eventneele opdrij
ving der bewapening. Allicht zijn wij oor
zaak, door zulk een besluit te nemen, dat
ook andere mogendheden hunne attaché's
uit Nederland terugroepen en zelfs is het
mogelijk, dat wc op die wijze helpen althans
dit gedeelte van de diplomatie uit de wereld
te helpen.
Het wegnemen van de attaché's uit de ge
zantschappen zou allicht de onoprechtheid
in de sfeer der diplomatie verminderen, wat
niet het geringste voordeel van dezen maat
regel zou zijn.
Zoo kunnen wij niet sterk genoeg aan
dringen op eene poging tot opheffing van
het instituut der militaire attaché's.
Als straks.de begrooting van Buitenland-
sche zaken wordt behandeld, is er gelegen
heid deze poging te wagen. Ze ligt geheel
op de lijn der vrijzinnig-democratie, die
hoogstens maatregelen tot zelfverdediging
tolereert, maar tegen het daarvoor nog altijd
noodige militaire instrument de grootst mo
gelijke bezwaren heeft, die uit haren aard
pacifistisch is en die de gevaren van de ge
heime diplomatie in ziet en wil wegnemen.
Moge dan de behandeling van „Buiten-
landschc Zaken" de uitzending van mili
taire attaché's onmogelijk maken; wat we
erbij zullen winnen, hebben we. uiteengezet.
We verliezen er alleen bij de schittering van
eenige militaire uniformen bij plechtige ge
legenheden, indien andere natiën ons ver
standig voorbeeld zouden volgen
Politiek Overzicht.
In een, onderhoud, dat Constantijn heeft
toegestaan aan de Messagero, spreekt de
gewezen koning zijn erkentelijkheid uit te
genover' de Italiaansche regeering en de
Itadiaansche pers alsmede de openbare
meening in Italië.
Gelijkerwijs Italië, hetgeen bij herhaling
blijkt, een meer conciliate houding aan
neemt tegenover Duitschland dan de ove
rige oorlogs-geallieerden, zal het misschien
ook welwillender en soepeder tegenover die
Grieksche kwestie staan dan de andere
Ententeleden. Nochtans verklaarde Con
st an tij n in bedoeld vraaggesprek met name,
dat hij vertrouwen stelde in de rechtscha
penheid van de mogendheden, die de En
tente vormen. Hij geloofde niet, dat deze
zich tegen zijn terugkeer naar Griekenland
zuilen verzetten, wanneer het volk zich uit
spreekt in dezen zin. Hij voegde hier nog
aan toe, dat hij nooit van plan was geweest
een politiek te volgen, die te kort schoot
correctheid en loyauteit tegenover de
Entente. Van dit voornemen zou hij ook
&iet oDzetteliik misleiden of pogéta te mis- nu niet afwijken. Zelfs sprak in dit inter-1
view Constantijn zijn goedkeuring uit over
Venizelosr biutenlandsche politiek, maar het
binnenlandsch beleid van den Kretenzer
werd door hem veroordeeld. Ook zou Rhal-
lis, de nieuwe Grieksche minister-president,
naar de Petit Parisien meedeelt, ten stel
ligste hebben ontkend pro-Duitsch gezind
te zijn. Hoe zou, aldus moet R'nallis hebben
geredeneerd; een volk; welks lot zoo innig
aan de zaak der geallieerden is verbonden,
een houding ten gunste der Duitschers kun
nen aannemen na de pogingen, die het
heeft gedaan met de Entente om gemeen
schappelijk de zege te behalen? De anti-
Venizelistische meerderheid in 't Grieksche
parlement, cms de oppositiepartij, die bij
den stembusstrijd de overwinning gehaalde,
zou dan ook geen verandering brengen in
de buitenlondsche staatkunde.
Een bericht*van vrijwel dezelfde strek
king brengt ons de Times,.welks correspon
dent eveneens, te Luzern, heeft gepraat met
ex-koning Constantijn, die niet naar Grie
kenland zeide te zullen ferugkeesren, tenzij
het Grieksche volk zulks -wenschte. Boven
dien liet hij doorschemeren, dat, mocht hij
terugkeeren naar zijn land, bij zich niet
den bijstand zou verzekeren van een mi-
j nisteric, dat don geallieerden onwelgevallig
zou kunnen zijn.
Zullen de geallieerden, zich in verband
met Constantijn's uitlatingen laten inpal-
j men? Uit de berichten, waarover tot dusver
valt te beschikken, lijkt dit niet al te waar-
schijnlijk; de Engelsche gezant te Pariis,
lord Derby, heeft gisteren een bezoek ge
bracht aan minister-president Leygues en
het wordt waarschijnlijk geacht, dat Enge
land en Frankrijk een gemeenschappelijke
gedragslijn zullen bepalen. Het schijnt dan
ook, dat men zoowel te Parijs als te Londen
van zins is een formeel veto uit te spreken
tegen den terugkeer van Constantijn op
den Griekschen troon. Bovendien zou geen
genoegen kunnen worden genomen met de
troonsbestijging van den kroonprins, tenzij
waarborgen van beteeje^nis in dezen wor
den gegeven.
Tegenover een Matin-correspondènt heeft
Constantijn het verwijt aan de geallieerden
geuit, dat dezen de laatste vijf jaar hem
met een prikkeldraadversperring hadden
omringd en hem hadden belet zich met de
regeeringen te verstaan en de volken te
overtuigen. De opvattingen van Wilhelm
van Duitschland waren nooit door hem tot
de zijne gemaakt, daar z, i. na den oorlog
er noch een overwonnene, noch éen over
winnaar moest zijn. Steeds had hij er naar
gestreefd de onzijdigheid te bewaren, daar
dit slechts in 't belang was van Grieken
land. Veniielos echter volgens hem, die
geen hart bezat, maar geldzuchtig was, had
alles bedorven.
De uitslag der verkiezingen hadden hem
met vreugde vervuld, maar, hij wilde ris
souvereFn geen koning slechts der winnen
de partij zijn, maar van heel heet volk. Der
halve zou hij alleen den troon willen be
stijgen, wanneer vaststond, dat héél het volk
dit wenschte.
Sir Hamar Greenwood, de minister van Ier
land, heeft gistermiddag in het Lagerhuis
een opzienbarend document ter sprake ge
bracht, dat tijdens den laat^ten raid in Ier
land moet zijn ontdekt en afkomstig heet te
zijn van „den opperbevelhebber van het Ier-,
sche republikeinsche leger", die het stuk
zond aan den chef van zijn staf. Naar uit
Engelsche bron verluidt, bevatte het docu
ment een reeks merkwaardige en afschuwe
lijke bizonderheden omtrent het verspreiden
an typhus Bnder de troepen in Ierland en
van den droes onder hun paarden.
Deze verklaring bevestigt, aldus deelt de
zelfde bron tnee, de geruchten, die den laat-
sten tijd circuleerden, volgens welke de Sinn
Feiners tot dergelijke methoden hun toe
vlucht namen.
,Men sloeg in Engeland weinig geloof aan
deze geruchten, daar men niet kon aanne
men, dat zelfs Iersche moordenaars zich
zouden kunnen bezondigen aan dergelijke
oTiiv-'zn. Maar de ontdekking van 't stuk,
waarvan door Greenwood gewag is ge
maakt, heft allèn twijfel omtrent de waarheid
ervan p*
Aan de jongste maatregelen in Ierland
om de „mourdcampagne" het hoofd te bie
den, zou volgens het Londensche bericht
misschien kunnen worden toegeschreven,
dat het aantal aanslagen, hetwelk gemiddeld
per week. plaats heeft, in aanzienlijke mate
is verminderd. Vooits .schrijft men aan be
doelde maatregelen toe, dat de moordenaars
ertoe zijn gebracht er nog eens over na te
denken, eer zij tot een dusdanige tactiek
hun toevlucht nemen.
Maar,'wordt vergoelijkend aan het bericht
toegevoegd, opgemerkt dient nochtans te
worden, dat verreweg-het rneerendeel van
de Iersche Sinn Feiners niets uitstaande
hebben met noch genegenheid hebben op
gevat voor de „bende terroristen."
Gisteravond stond in de Evening Stan
dard een artikel van een op den voorgrond
tredende katholieke vrouw, die, gewag ma
kende van de „gewapende bezetting" van
Ierland, in herinnering brengt", dat deze een
uitvloeisel was van den openlijken op-stand,
die met Paschen 1916 is beproefd en die
moest worden opgevat als een verraderlij
ken aanslag, waarbij Duitschland tevens was
betrokken. Deze „steek in den rug" had
plaats op een tijdstip, dat Engeland de han
den vol had met de zaak der geallieerden.
Hierop, aldus het artikel, volgde het
smokkelen van wapenen, het in het geheim
africhten van manschappen en het organi-
seeren van moordenaarsbenden, die op den
loer lagen om eenzame lieden van kant te
maken. Bovendien werden volgens de katho
liek© Iersche schriifeter. nosrimren on u-el-
irtraamde pogingen 1in het werk gesteld
om het burgerlijk bestuur te vernietigen
door ccrzamcn menschen schrik aan te ja
gen totdat n emand meer de waarheid durf
de te zeg. a bij een rechterlijk college en
geen jur\. behalve in Noord-Ierland, zijn
plicht durfde tc doen.
„Deze misdaden dcP Sinn Feiners, aklfts
verklaart zij met nadruk, v;arcn dc oorzaak,
van de gewapende bezetting van Ierland en
het lijdt geen twijfel of een ander land don
Engeland zou niet onvergelijkelijk veel
groot r strengheid tegen dezen toestand zijn
opgetTeden.'
De schrijfster schept een wrong genoegen
in het schouwspel der Sinn-Feiners-extre-
misten, die zulke zorgvuldige voorbereidse
len treffen voor het begaan van hun moor
den, maar zich beklagen over weerwraak
\an hun slachtoffers.
Buitenlandsche Berichten.
B e r 1 ij n, 1 8 N o v. (W. B.). Naar bekend
is, had de Volkenbond de laatste Duitsche
nota inzake Eupen en Makmécly, waarin de
competentie van den Volkenbondsraad om
over het definitieve lot van Eupen en Mol-
médy te beslissen in twijfel wordt getrok
ken, van de hand gewezen en in ontkennen-
den zin beantwoord. De Duitsche regeering
heeft- daarop in een nieuwe nota aan den
Volkenbond haar rechtskundig standpunt
I opnieuw principieel uiteengezet. Zij gaf
j daarbij te kennen, dat over de Duitsche bc-
I zwaren niet de Volkenbondsraad maar de
vergadering van den Volkenbond heeft te
beslissen.
B er 1 ij n, 19 Nov. (W. B.). Het algc-
feen bestuur van den mijnwerkersbond richt
in de Vorivarts een open brief tot den rijks
kanselier, waarin het er hem op wijst, dat
de mijnwerkersvereenigingen van^alle rich
tingen zich op districtsvergaderingen en op
de algemeene vergaderingen hunner ver-
eenigingen eensgezind hebben uitgesproken
voor de socialisatie der mijnen. De rijkskan
selier wordt verzocht thans den arbeiders
mee te deelx, welk standpunt het rijksmi
nisterie tegenover deze socialisatie inneemt-
De mijnwerkers hebben het recht te weten,
wat zij van de rijksregeering hebben te ver
wachten. De houding van den rijksdag ten
opzichte van het vraagstuk was een kwestie
op zichzelf, waarmee men zich te gelegener
tijd zal hebben bezig te houden. Hoe langer
de onzekerheid duurt, des te moeilijker zou
het worden.
Frankfort a. d- Ma in, 1 8 N o v. (\V.
B.). Volgens de Fr. Ztg. is het spoorwegver
keer op de lijnen van Beieren naar Innsbruck
stopgezet, daar de spoorwegmannen de al
gemeene staking uitriepen.
P o r ij s, 17 Nov. (N. T. A. Draadloos).
De discussie, die Dmsdag in de Kamer
plaats had over het herstel van het gezant
schap bij het vaticaan, heeft volgens de
Temps, fwee- feilen in bet licht gesteld, die-
zich reeds bij de voorloopige disputen af-
teekendenten eerste de irreductibiliteit
der beide stellingen, die zoozeer aan elkaar
tegengesteld zijn, dat geenerlei transactie
mogelijk is; men zal voor of tegen de cre-
dieten moeten stemmen, die ten doel heb
ben het gezantschap te herstellen, maar
geen uitvluchten, achterdeurtjes of een op
de lange baan schuiven. Verder is duidelijk
gebleken, dat de meerderheid voor het plan
was.
Door een tegenstelling, die evenzeer hun
talent eert, hebben de beide redenaars, die
voor de vergadering hun tegenovergestelde
meening uiteengezet 'hebben, de heeren No-
blemaire en Herriot, zich op hetzelfde ter
rein bewogen om tof een volkomen ver
schillende conclusie te komen. In naam van
het nationale belang en den godsdienstvre
de heeft de een gevraagd de credieten aan
te nemen, de ander ze te verwerpen. Het na
tionaal belang eischt, dat wij worden ver
tegenwoordigd bij het vaticaan, heeft Nob'e-
maire gezegd de afwezigheid van Frankrijk
bij den heiligen stoel heeft het veld vrij ge
laten aan zijn vijanden. De godsdienstvrede
eischt met evenveel klem het herstel der di
plomatieke betrekkingen; de katholieken
zul'en hiermee zeer zijn ingenomen.
Hierop heeft Herriot gerepliceerd, dat het
juist in het nationaal belang was geen ge
zant bij het vaticaan noch een nuntius te
Parijs te hebben. Terwijl Frankrijk met het
godsdienstige Rome gedurende den oorlog
geen relaties onderhield, heeft het katholie
ke België er zich laten vertegenwoordigen.
De paus is doof gebleven of luisterde maar
amper naar de hartverscheurende kreten
der Belgische priesters en martelaren. Het
nationaal belang van Frankrijk kan en weet
zich zelf te verdedigen en wel op alle pun
ten der aarde, zander dat het noodig is, dat
het zich vertoont bij een despotischen, on-
feilbaTen geassocieerde. En in sommige ge
vallen kan die associatie ons schaden. Wat
den godsdienstvrede betreft, deze is verze
kerd sinds do scheiding. Men bemerkt ter
stond, welk een groot verschil bestaat tus-
schen beide inzichten.
P a r ij s, 18 Nov. (H-R.). De Kamer
heeft de beraadslaging over het herstel der
betiekkingen met het Vatikaan hervat. Ab-
bé Lemire verklaaide, dat hij als katholiek,
die den godsdienstvrede verdedigt, het her
vatten van de betrekkingen met het Vati
kaan vraagt. Briand interrumpeerde Lemire
en zeide, dat tijdens de discussie over de
wet op scheiding van kerk en staat in do
commissie, deze tegen den raad van den
rapporteur in de voorstellen inzake het zen
den van een gezant, wien was opgedragen
Roma van den nieuwen staat van zaken op
de hoogte te biengen, heeft verworpen.
Abbé Lemire, die daarna zijn rede her
vatte, zeide dat de katholieken geen wette
lijke positie in Frankrijk hebben zoolang
Frankrijk zijn wet in Rome niet heeft doen
OP STRAAT
kunt t zich ^oinnkk^lijk logen do uovnron
van liocMt. Iie**fH*liliciil cm\ Keelpijn
be'e.lvornuni door hot, gobnuk van do b'. kendo
VIS F.UT-TA It I. l i l E
Vrngl allien WYBERT-TABLfTTfH
Blauwe blikkon doozen Ti 80
cont mot nevoii8taand
/abrieksmork.
Varkensmarkt - Amersfoort.
Speciale nfrtcoling
I IMaknn VAM FIMPRPN j
I
I
Maison VAN EIMEREN.
('oilleur Poaliclicur Colllcusc
WIJEKSSXKAAT 14. - Tel. 205
Hoogst Modorno Salons voor
DAMES en HEEK EN Manicure
Magazijn van Pnrfumurioën on
ToiloLArtilcolon.
BADINRICHTING
Krouimestraat 10 Tel. No. 180a
Drogisterij. Chemicaliën,
Verpakte Geneesmiddelen,
Verband-artikelen.
Hotel Café Restaurant
ji'
De Directie inaukt bekend,
dat zij tegen nader overeen
te kouien voorwaarden de
ACHTERZAAL met GESLO
TEN SERRE gedurende liet
winterseizoen voor gesloten
dansclubs beschikbaar stelt.
Nadere inlichtingen bij «Ie
Directie (Tel. 41J.
kennen. Hij was van oordeel, dat de repu
bliek in Rome vertegenwoordigd moet zijn,
opdat het wachtwoord van den' religieusen.
vrede aan alle bisschoppen in Frankrijk zal
worden gegeven. Spr. eindigde met een be
roep te doen op alle afgevaardigden, in het
bizonder de socialistische
Mandel, die Abbé Lemire opvolgt, wordt
bij het eerste woord hevig geïnterrumpeerd.
Hij wil uiteen zetten welke belangen de na
ties "nebben om het regeeringsvoorslel aan.
te nemen, maar de voorzitter is verplicht de
zitting op te heffen.
P a r ij s, 1 8 N o v. (H.-R De Kamer her
vatte de zitting. Mandei verklaarde onder
groote stilte, dat hij het verkieslijk achtte in
het volle licht, onder de controle van 't par
lement, datgene te doen, wat Briand noo-
ciig achtte te doen tijdens den oorlog, toen
hu officieus opnieuw betrekkingen met het
Vaticaan aanknoopte. Minde! had de volle
aandacht deT Kamer, toen hen beweerd©
dat het onjuist was te zeggen, dat de Heilige
Stoel tijdens den oorlog de belangen der
geallieerden niet ter harte genomen "heeft
Het Vatikaan weigerde zelfs gedurende den
geheelen oorlog, en ondanks de dringende
interventie van de Habsburgers aartsbis
schoppen te benoemen of besluiten te ne
men in stiijd me' die van Frankrijk.
Over het concordataire stelsel in Elzas-
Lotharingen sprekende verklaarde Mandel,
dat het concordaat, dat door het verdrag
van Frankrijk was opgeheven, door de des
annexatie van Elzas-Lotharingen is hersteld.
Indien wij, zoo zeide hij, onze bezetting in,
het Rijnland moeten verlengen, zullen wij
niet langer de bisschoppen van Mainz, Trier
en Keulen over.het hoofd kunnen zien en
zullen wii deze vraagstukken, die met de
veiligheid van Frankrijk verband houden
niet kunnen regelen zonder overeenstem
ming met Rome, Wij moeten niet één, dodü
meer buitenlandsche politieke richtingen
hebben, katholiek, protestant, israëlietisch of
mohammedaansch, naar gelang van het
land en de omstandigheden. Het Vatikaan
heeft het voordeel bovten ons meer conti-
nuiteit in zijn inzichten te hebben.
Mandel besprak nog de kwestie van d€
benoeming der nuncii en verwonderde ei
