BUITENLAND.
,1'HI
BINNENLAND.
"~FE U L LETQN7~
GELUKKIGE MENSCHEN
J. fiROflTENBORST -HOF 20.
wBBiw^Tsrzt:
PüiJS DER ADVERTENTIE#
„DE EEMLANDER"
jumpers',JAMERSF OORT
sjaals
vijerseys
KOLONIËN.
tegen gladde straten bij
19b Jaargang Nb. 146
yi potl f 2.60. P« weck (met gretts venekefiig
tegen ongelukken) f 0.17®. »lxondeilijke aummet»
f
Maandag Z.O Decsmber 1920
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT 513.
van 1 4 regel» 1.05
met inbegrip van eca
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienstaanh
drngen en Llcfdadieheids-adve>tentiën voor de helft
der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer
vooidcciigc bcoalim cn voor het advcriecrcn. licno
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht.
Het is van belang terug te komen op bet
geen Vrijdag j.l. in de Fransche Kamer is
verhandeld. Men herinnert zich, dat Le-
tèvre, de Fransche minister van oorlog, ziin
ontslag heeft ingediend. Over deze aange
legenheid is door De Castelnau geïnterpel
leerd en Leygues heeft van bescheid ge
diend. Het ontslag behoeft, aldus redeneer
de de premier ongeveer, heelemaal geen
aanleiding lot ongerustheid te geven in
den lande. Lefèvre toch was afgetreden
naar aanleiding van de kwestie, den duur
van den militairen diensttijd betreffende.
Leygues wilde niet ingaan op en uitweiden
over de bezwaren van den heengeganen
minister, maar volstond met op te merken,
dat de militaire wetsontwerpen beduchtheid
voor 's lands defensie niet rechtvaardigen;
de verdediging van Frankrijk liep geens
zins gevaar, omdat de ontwerpen de goed
keuring wegdroegen van de hooge overhe
den op militair gebied. Duitschland was wel-
is-waar nog niet geheel ontwapend, maar
bet was toch al aardig op weg. Br werden,
ten bewijze, cijfers verstrekt: uitgeleverd of
vernietigd waren 58000 kanonnen, 115,000
machinegeweren, 140000 loopen van nu
cleuses, 5 millioen geweren». Bovendien
:st de regeering het leger tot 100.000
man terug brengen. En verclet, zei Leygues,
streven wij allen één doel na: er voor te
zorgen, dat de clausules van het tractaat
van Versailles worden toegepast
De Fransche minister-president bracht
cv: nog de strategische zijde van het vraag
stuk ter sprake. Alle bruggehoofden, kana
len, wegen en spoorlijnen, die vroeger in
de richting van de grens bijeenkwamen,
bad Frankrijk in zijn bezit, aldus de pre
mier. Kortom dit was de korte zin van
zijn betoog Frankrijk hoefde heele
maal niet bang te zijn, dat het met zijn vei
ligheid niet in orde was. De regeering had
haar plicht vervuld, toen zij het wetsont
werp indiende, dat, zonder de defensie van
bet vaderland te ondermijnen rekening
hield met den toestand in Frankrijk, het
welk anderhalf millioen mannen had ver
loren, terwijl van duizenden burgers de le
venskrachten waren aangetast. Leygues be
schouwde het verder als een vaderland-
«chen plicht de militaire strijokrachten zoo
gauw als zulks maar mogelijk was, te redu-
ceeren. De mannen, zonder wie het leger
stellen, konden dan hun plaats
r.ciren op de akkers en in de werk-
plf i:en. Wij hebben, voegde Leygues er
aan toe, tevens gehoor gegeven aan de uit-
noodiging der financieele commissie om
zooveel mogelijk de uitgaven in te krimpen.
herhaalde hij nog eens met
het militaire ontwerp rekening
•hit n et een toereikende legersterkt.e,
welke vereischt werd voor het' handhaven
van de veiligheid der grenzen en om te
waken over de uitvoering van 't vredes
verdrag.
Daudet, Barrès, Barthou (deze namen
spreken reeds boekdeelen) vroegen na-
tüurlijk over de houding van Frankrijk te
genover Duitschland. Ook hen beantwoord
de de premier: de regeering bleef tegen
over het Reich niet werkeloos. Met nadruk
wees hij op 't feit, dat het niet aan de ge
allieerden was te wijten, maar dat het de
schuld der Duitsche regeering zelf was,
wanneer het de Duitsche mijnwerkers niet
naar den vleesche ging. Bovendien waren
aan de Fransche ondeihendelaars ter Brus-
selsche conferentie duidelijke en categori
sche instructies gegeven. Het lag niet in
't voornemen Duitschland te dwingen alles
In goud-marken te betalen, maar wel zou
eT op worden gestaan, dat het verdrag werd
nagekomen. Frankrijk wilde slechts eischen
wat billijk was: dat, hetzij in goud, hetzij
m natura, d'e schuld werd betaald. Maar
wij willen niet, zei Leygues, dat de Fran
sche republiek tegenover de wereld den in
druk maakt van een natie, die haar macht
misbruikt. In dit verband wees hij op de
propaganda, die in sommige landen werd
gevoerd en volgens welke Frankrijk's poli
tiek een militaristisch en imperialistisch ka
rakter droeg. Frankrijk, aldus Leyg ues,
moest tegenover deze politiek vierkant stel
ling nemen. En wat hij reeds eerder had
opgemerkt, herhaalde hij in eenigszins an
dere bewoordingen: Duitschland zal betalen,
omdat het moet betalen; wanneer Duitsch
land in gebreke bleef, dan beschikte Frank
rijk over middelen om orderpanden te ne
men en zich te doen betalen.
De Fransch-Britsche relaties werden, naar
aanleiding van Leygues' jongste reis naar
Londen, ook neg even ter sprake gebracht.
Frankrijk en Engeland, zeide hij, moeten,
niet alleen om hun eigen belangen te ver
dedigen, maar ook om den vrede in Europa
te handhaven, zij aan zij gaan. Nooit had
er volgens den premier grooter overeen
stemming tusschen de twee naties bestaan
dan thans.
Een motie van De Castelnau werd door
de Kamer aangenomen met 4Q3 tegen 65
stemmen. Zij (de Kamer) sprak er haar ver
trouwen in uit, dat de Fransche regeering
te dezen opzichte het eens zijnde met de
bondgenoot en, gedaan zal weten te krijgen,
dat Duitschland wordt ontwapend en dat de
herstelskweslie, overeenkomstig de ver
dragsclausules, tot een goed einde wordt
gebracht De Kamer, aldus wordt voorts in
de motie opgemerkt, rekent er op, dat de
regeering de veiligheid van het land en de
eischen der buitenlondsche staatkunde Ln
overeenstemming zal weten te brengen met
de financieele mogelijkheden.
De Volkenbondsvergadering is gesloten
en heel haar agenda is afgehandeld. In de
zitting van Zaterdagmiddag zijn nog een
aantal kwesties van ondergeschikt belang
ter sprake gebracht, o.o. het Esperanto-
vraagstuk. Tevens werd de wensch geuit,
dat een internationale organisatie van intcl-
lectueelen arbeid zou worden in geteld. In
de rede, waarmee Hymans als president de
Volkenbondsvergadering sloot, bracht hij al
lereerst dank aan dé Zwitsersche republiek
en 't kanton Genève voor de verleende gas-
vrijheid. Daarna gaf hij in 't kort een over
zicht van hetgeen de vergadering tot' stand'
had gebracht en sprak in dit verband van
een geslaagde proefneming. Hij eindigde
met een beroep te doen op de jeugd, die
wist, wat de verschrikkingen van den oorlog
waren en drong er bij haar op aan den
„vrede te bo" /en op de soliede grondsla
gen van den Vo'^-Mnd." Na hem is nog
maals het woord gevoerd door den Zwitser
schen president Motta, die de afgevaardig
den een tot weerzien toeriep en eindigde
met de spreuk Et sit in terra pox hominibus
bonae voluntatisvrede op aarde voor de
menschen van goeden wille.
Er valt niet meer te spreken van e x-ko-
ning Constantijnde balling 's lands is naar
de Helleensche hoofdstad teruggekeerd als
vorst, dien 't volk, blijkens 't duidelijk spre
kend referendum, terugwenschte. Om elf uur
is hij gisterochtend te Athene aangekomen
'n Zeer opgetogen menigte moet hem hebben
verwelkomd en toen de monarch van 't oor
logsschip in een sloe^ neerdaalde, snron-
gen, naar verluidt, tientallen personen te wa
ter, zwommen naar hem toe en omringden
juichend het vaarluig, dat Constantijn naar
den wal bracht. Men ziethet is bijna een
copie van wat wij ons uit de vaderlandsche
geschiedenis 'herinneren: met vrijwel een
der ceremonieel is eens koning Willem I ten
onzent ingehaald.
Na zich naar de cathcdraal te hebben, be
geven, begaf Constantijn zich daarop naar
"t koninklijk paleis.
In Constantinopel echter duren de betoo
gingen ten gunste van Veni2elos voort. In
de Helleensche hoofdstad schijnt men zich
daarover ongerust te maken. Er wordt dan
ook als bizonderheid aan toegevoegd, dat
het aan Grieksche onderdo en verboden is
vanuit Griekenland naar Constantinopel te
gaan.
Inmiddels schijnt, volgens-Reuter, in over
eenstemming met de Engelsche regeering,
de Fransche haar instructies aan den Fren-
schen gezant om Griekenland te verlaten te
hebben herroepen. De Engelsche en Fran
sche gezant zullen er zich evenwel van ont
houden relaties aan te knoopen met Con
stantijn en het Grieksche hof.
!n verschillende parlenv -aten maakt mep.
relletjes. In het Tsjecho-Slowakische Huis
van Afgevaardigden werd Vrijdagavond ver
zocht de voorstellen inzake de naasting door
den staat van de spoorw»' en in particulier
beheer op de agenda te plaatsen. De Duit-
schers verlangden echter, dat deze voorstel
len van de agenda zouden worden afge
voerd. De zitting werd geschorst; na hei-
opening der vergadering echter kwam het
tot rumoerige tooneelen, terwijl de Duit-
schers hun standpunt handhaafden. De zit
ting werd dientengevolge nog meerdere
malen geschorst. Voor de stemming over 't
voorstel verlieten ten slotte de afgevaardig
den van de Duitsche burgerlijke partijen on-
der groot rumoer de zittingszaal. Aan vijf
Duitsche afgevr 'en werd het recht o:n
verder zitting te nemen gedurende vijf tot
tien malen ontnomen.
Montecitorio wilden binnendringen om te
protesteeren tegen de vertraging inzake de
aanneming van het wetsortwero drt voor
ziet in het nemen van maatregelen te hun
nen behoeve. Er werden drie personen ge
kwetst.
BuHenlandsche Berichten.
B er 1 ij n, 17 Dec. (\V. B.) Naar aan
leiding van de zeer pessimistische uiteen-
zetting van den bizonderen correspondent
van Havas over de beraadslagingen van gis
teren te Brussel, verneemt Wolff ter be
voegde plaatse, dat het onvoorwaardelijk
I noodzakelijk was in de eerste plaats de bui
tengewone moeilijkheden van tien tegen-
woordigen economischen en financieelen
toestand van Duitschland duidelijk te ma
ken. Het is niet te verwonderen, dat deze
onopgesmukte beschrijving op de deskun
digen der geallieerden een misschien niet
verwachten indruk gemaakt heeft. Deze toe
stond maak-t het echter, naar de meening
van toongevende Duitschers, niet onmoge-
liik, dat op den grondslag van het inzicht,
dat men door do Duitsche uiteenzetting ge
kregen heeft, f samenwerking met de
deskundigen van de-geallieerden voor een
positieve regeling in de kwestie van het
herstel gevonden zal worden.
Vrijdag is de Duitsche mijnbouwkundige
Hilger «naar Brussel vertrokken, waar hij als
adviseereiu. ud der Duitsche delegatie zal
optreden.
Londen, 18 Dec. (R.) De bevelhebber
dér troepen in Ierland, generaal Macready,
heeft een proclamatie uitgevaardigd, waarin
met doodstraf wordt gedreigd tegen Engel
sche troepen in de gebieden, waar de staat
van beleg is afgekondigd, die lersche perso
nen krenken of nadeel toebrengen aan hun
In de Italiaansche Kemcr is met 275 tegen
7 stemmen een wetsontwerp aangenomen,
dat voorziet in het nemen van maatregelen
ten behoeve van dc invalide en gepension-
neerde soldalen. Tijdens de vergadering
van de commissie voor de financieele aan
gelegenheden verklaarde Meda, dat 't defi
cit van 14 milliard, waarop einde Juni j.l.
werd gerekend, sipds iets'ls verminderd. De
slgemeene inflatie was iets toegenomen in
verband met de eisch&n, die de voedsel- en
grondstoffenvoorziening aan het land stel
de. Giolitti verklaarde ten slotte, dat het de
ficit in den loop van den tijd zal Jcunnen
worden bestreden, vooral door de nieuwe
regeling inzake den prijs van het brood. Ita
lië zou zijn credietwaardigheid in het bui
tenland kunnen vergroolen. Hij zeide ten
slotte, dat de regeering niet van zins was
nipuwe verkiezingen uit te schrijven-
Er hebben zich echter Zaterdag heftige
tooneelen in de Italiaansche Kamer afge
speeld. De maximalistische elementen der
socialistische partijen verweten den onder
staatssecretaris van binnenlandsche zaken,
Corrudini, dat hij de reactionnaire beweging
aanmoedigde, die onder den naam fascisme
langzamerhand overal tegen de maximalis
tische excessen in verzet komt. De socialis
ten raakten hierbij handgemeen met andere
Kamergroepen en er vielen aan verschillen
de kanten slagen. Phllipson, afgevaardigde
voor Florence, raakte hierfc'i onder den
voet, waarop de voorzitter de zitting schors
te. Bovendien is het Zaterdag tot een boi-
sing gekomen usschen de politie en cm
aantal invaliden en gennnsionneerden, die
eigendommen, behalve waar dit tot herstel
der orde redelijkerwijze noodzakelijk is.
Boedapest, 18 Dec. (H. K. B.). In
verband met den ornstigen kolennood is het
passagiersvervoer op de I longaarsche spoor
wegen voorloopig van 23 December tot 3
Januari stopgezet-
Londen, 18 Dec. (R.) Reuter ver
neemt, dat, met het oog op den aanstaan
den terugkeer van Constantijn te Athene, de
Engelsche regeering er prijs op stelt een
gezamenlijke actie met de Fransche en
Italiaansche regeeringen te voeren en dat
de besprekingen daarover nog voortduren.
De Britsche regeering heeft ten slotte be
sloten aan haar gezant te Athene lost te
geven g-een officieele betrekkingen met
Constantijn aan te knoopen. De Britsche
marine-commissie zal te Athene blijven.
Athene, 1 8 D e c. (H. R.) Een officieus
bericht meldt, dat generaal Zimirakakis, op
perbevelhebber der troepen in Thracië, ge
tracht heeft een revolutionaire beweging
onder de troepen te doen ontstaan. Nadat
hij zich verzekerd had van den steun van
den bevelhebber van het garnizoen te
Xeres begaf hij zich naar Dsjoemoeldsina
om het garnizoen van die plaats over te
halen. De officiëren en soldalen wilden daar
echter niet van hooren. Enkele raddraaiers
zijn aangehouden. De generaal is met 70
van zijn officieren over Adrianopel naar
Constantinopel gegaan. De regeering heeft
krachtige maatregelen gelast.
Parijs, 17 Dec. (H. R.) Het advies*
jacht Bar-le-Duc, dat bij ruwe zee in deft
nacht van 14 op 15 dezer aan de steile
kust va-n Kaap Doro vergaan is, is gezonken
onder nog niet geheel bekende omstandig
heden. Het pantserschip Ernest Renon is
terstond naar de plaats van de ramp geva
ren.
B e r 1 ij n, 18 De c. (\V. B.) Naar het Ber.
liner Tageblalt uit Cuxhaven verneemt, zil
het passagiersschip August Victoria sinds
Maandag beklemd in het »;s in de ondiepe!
Waddenzee tusschen Sylt en Föhr. De 40
reizigers, die aan boord z.jn, loopen gevaar
vnn honger om te komen, omdat de geringe
diepte voor zeebooten een beletsel is het
schip te bereiken. Er worden evenwel po*
gingen gedaan de passagiers en bemanning
te redden.
Rome, 18 Dec. (H. R.) Op het eiland
Saseno (Adriotische zee) is tijdens een he-
vigen regenval een vleugel van een marine
kazerne ingezakt. Een inwonende luitenen!
met zijn beide dochters en 15 manschnppenl
kwamen hierbij om.
B u en os-A y res, 18 Dec. (R.) In de
provincie Mendoza (Argentinië) heeft eenr
hevige oordschok plaats gevonden. Er zijn:
150 dooden.
Oost-lndië
Tjipto.
Uit Weltevreden wordt geseind
Aun Tjipto is hel verblijf ontzegd te Soo<
rnkerta, Djocjokarto, Kedoe, Banjoemes, Po.
kalongnn, Semarnng, Rembr.ng, Soerabnja,
Kediri, Madioen.
Koninklijke besluiten.
Bij Kon. Besluit zijn met ingang vnn 16
Dec. 1920 bevorderd tot clectrotechnisch
hooldamblcnaar bij de telegrafie A. Groene-
veld, R. Plasschacrt, C. E. dc Hans, J. W. Ko
mijn, A. Hceck, G. A. Romijn, allen thans eleo
ti o-technisch ambtenaar bij dc Telegrafie; is te
rekenen van 16 Nov. 1920 bevorderd tot
hoofdcommies bij de telegrafie H. Jonnis, thans
commies bij do telegrafie; tot hoofdcommies
bij dc posterijen en telegrafie W. F. Dhont ca
C. H. Oudenhoven, beiden thans commies der
posterijen cn telegrafie en idet bepaling, dut
zij als zoodanig rang zullen nemen onmiddel
lijk na den hoofdcommies der posterijen en te
legrafie, resp. F. B. P. Wijs cn W C. Harden;
met ingang van I Jan. 1921 de heer G. J. van
Kastoren- benoemd lot tijdelijk loornar in da
Ncderlondscho cn Hoogduitsche tool en letter
kunde non den Hoofdcursus;
benoemd tot inspecteur der volksgezondheid
in het bizonder bclost met de hondhaving van
de wettelijke bepalingen inzake dc uitoefening
der övtsenijbereidkunst, do Warenwet cn met
de zaken, rakende dc hygiëne van water, bodera
en lucht, do heer dr. J. \V. dc Waal, te Culonw
borg.
Minister Van Knruobeck over
«uien VolkcnlMtanl.
In de Mem. v. Anlw. betreffende het
hoofdstuk Buitenlondsche zaken der Staats-'
begrooting herinnert de minister aan het
standpunt, waarop de Regeering zich bij de
toetreding tot den Volkenbond heeft ge-*
plaatst.
Al mogen de internationale gebeurtenis*
sen sinds dien vele en ernstige teleurstel*
lingen hebben gewekt, de minister zie!
daarin geen voldoende reden hel hier om*
schreven gezichtspunt prijs te geven noch!
om het te betreuren dat Nederland tot denl
Volkenbond is toegetreden. Bij de beoordee
ling van wat sinds de oprichting van dén»
Volkenbond op internationaal gebied heeft
plaatst gevonden, vereenzelvige men niet
datgeen wat de Volkenbond heeft gedaan*
resp. nagelaten, met de internationale poli*
Ir> alle onzin ligt zin.
van
GUSTAF AF GEYERSTAM.
20
'En mogelijk wortelt ontevredenheid met
het leven, juist op ons onvermogen de nut
teloosheid van onze hoogst gewichtige on
dernemingen en energieke pogingen in te
zien.
Maar tot geluk van hemzelf, zoowel als
voor het vervolg van ons verhaal, behoorde
Karei Anton volstrekt niet tot degenen, wier
volharding verzwakt wordt door orvnoodig
gepeins over het nut van zijn werk. Karei
Aïkon zat dus buiten en de eemge werken
de, die hij op dit oogenblik in zijn buurt
aag, w-as Bietenvel, die jacht maakte op rat
ter.
Door een! idee-associatie wekte dit op een
eigenaardige wijze zijn aandacht.
Pietemel ipagt, dacht Karei Anton. „Pie
ker nel die nraar eert kat is, houdt zich nuttig
bezig. Waarom zou ik dat ook niet kunnen
doen
riet viel echter den tot rentenier veran
derden koopman zelfs in den droom niet in,
dat hij ooit werkelijk op jacht zou gaan.
Maar aan het begrip jacht verbindt zich heel
natuurlijk een ander, dat ook behoort tot
het vroolifke nomadenleven, er\ dat voor ge
wone stervelingen gemakkelijker uitvoer
baar is, n.L de vischvangst. Volkomen onbe'
wust van de meening van andere menschen
omtrent het nut van een dergelijke bezig'
'heid, stond Karei Anton van zijn plaats op,
zocht naar een hengelroede er* gdrwg op den
zoek naar goed aas. Nadat deze noodzake
lijke voorbereiding gelukkig en wel gemaakt
was, ging de rentenier naar de brug en
plaatste zioh daar, wïfsgeerig starend naar
den rood en witten dobber, die op de rim
pelige golfjes op en neer huppelde.
Aan deze eenvoudige sport had Karei An
ton reeds menig vrij uur gewijd, dat hij niet
besteedde aan inspectie wandelingen naar
de velden. En hoewel het resultaat gering
was, had dit voor hem volstrekt niet het ge
noegen van d'eze edele bezigheid vermin
derd. Karei .Anton bezat, zooals we reeds
vroeger gezegd hebben, een zeer tevreden
natuur. En ai kreeg hij niets meer dan een
blei, een brasem of een bijna onzichtbaar
baarsje voor eenige uren geduldig staan met
de lokkende gereedschappen, dan was het
hem genoeg, dat Pietemei de vruchten van
zijn moeite niet verwierp. En toen juffrouw
Klara eens een baars groot genoeg vond om
te bakken en voor het ontbijt Waar te ma
ken, was dit een aanmoediging voor Karei
Artton om met zijn pogingen door te gaan.
Hij stond dies op de brug en beschouwde
den dobber opmerkzaam, toen zijn aan
dacht getrokken werd door een persoon,
die plechtig de trap van het hoofdgebouw
afdaalde en naar de brug schreed.
Deze persoon droeg waterlaarzen, en op
zijn hoofd een klein, rond, wit hoedje, dat
met een zekere coquetterie was gëdrukt op
zijn gladgekamde lokken. Onder zijn arm
droeg hij een geweer, terwijl hij om zijn mide
dei een gordel droeg, vol~p*z*n-yf rnet patro
nen. Deze man zag er bizonder jeugdig,
veerkrachtig en zelfbewust uit, zijn wangen
waren hoog rood gekleurd, hetgeen» hem
niet misstond.
Men moest hem heel lang en opmenkzaam-
beschouwen om onder dit jeugdig voorko'
men en den bloeiend en gelaatsblos een
zekere loodkleur te ontdekken, die met veel
kunst verborgen scheen. Maar zoo nauwkeu
rig bekeek Karei Anton hem niet.
Karei Anton vergat in plaats daarvan door
zijn verrassing d-e bewegingen van zijn eigen
dobber te volgen en staarde naar -den na
derenden vreemdeling, die tot zijn verba'
zing een persoon bleek te zijn, dien hij nog
nooit op het landgoed 'had gezien.
Deze liep recht op de brug af, en maakte
een beweging naar zijn hoed, die Karei An
ton beantwoordde door zijn eigen stroohoed
af te nemen. Daarna ging hij met zijn rug
tegen een paal leunen die daar gebouwd was
voor de vanglijnen der stoombooten, en
staarde, zonder een v/oord te spreken, voor
bij den winkelier op het watervlak.
Karei Anton vatte zijn gedrag op als een
teeken, dat elk zich met zijn eigen bezighe
den moest bemoeien, zonder den andere te
»torên. Daarom begon hij ook od het u-nter
te staren, voortdurend met een onbehage
lijk gevoel door de tegenwoordigheid van
den andere.
Karei Anion stond namelijk dicht bij het
water, terwijl de persoon, die hem zoo on
verwacht gezelschap hield een eindje ver
der op dezelfde brug stond. Hij had daar
om den geheelert tijd het onaangename ge
voel in zijn nek, dat de meeste menschen
ondervinden, als ze voelen dat ze van ach
teren strak gefixeerd worden.
Maar daar de vroegere winkelier meende
in zijn goed recht te zijn om te staan, waar
hij stond, en bovendien getrouw wilde zijn
aan zijn principe een ander niet onnoodig
lastig te vallen bleef hij op dezelfde plaats
en in dezelfde hc un" ;1 keerde zic'h niet
om, hoeveel moeke cc 'harding hem
ook kostte.
Daar knalde plotseling een schot. Karei
Anton meende dat het vlak langs zijn oor
ging. Hij sprong van schrik op, zoodat hij op
-het punt stond ;n hst water te rollen.
„Wat duivel," wilde hij juist zeggen, maar
de onbekende wees op hetzelfde oogenblik
met stralende blikken naar het water en
riep
„Doe mij dot eens naDaar ligt hij.
Karei Anton sperde zijn oogen wijd open,
maai kon niets ontdekken.
„Wie? wat?" stamelde hij.
„De tuimelaar!" antwoordde de vreemde.
„Ziet u niets? De witte buik drijft immers op
het water als een stuk papier."
Karei Anton kreeg plotseling het vermoe
den, clat hij met een krankzinnige te doen
had. En onder het voorwendsel van nieuw
aas te willen halen, trachtte hij van de brug
te komen. Maar de vreemde ging recht voor
staan en ziin helder#» oocen spKi+iardo"»
boven den goedgeborstelden grauwen kne*
vel.
„Mijnheer is niet gewend aan schieten?''
vroeg hij. „Mijnheer weet misschien niet
eens wat een tuimelaar is?"
Karei Anton erkende oogenblikkelijk zijn
onwetendheid, en het had niet veel ge*
scheeld of hij had bovendien hekend, dat hij
graag zoo lang hij leefde in deze onkunde
wilde blijven.
Maar de jager liet hem niet aan het woord
komen en wees Karei Anton op de witte
vlek, die deze nog steeds niet kon onder
scheiden. Hij zag er zoo gelukkig uit, alsof
hij een heldendaad had verricht, zijn wel*
willervdheid jegens den winkelier was nog
steeds even groot.
„Een tuimelaar," zei 'hij met een onbe
schrijflijk geleerde uitdrukking op zijn ge-,
zicht, „is een vogel. En deze vogel behoort
tot het eendengeslacht. De tuimelaar is
daarenboven een schadelijk dier, want hij
is de natuurlijke vijand der eenden.
„Heeft mijnheer wel eens gejaagd
„Nee," antwoordde Karei Anton verlegen^
„Niet f Dan beklaag ik u. U heeft dan een'
van de weinige genoegens gemist, die hei
nvenschelijke leven de moeite waard makeft
om geleefd- te worden. Heeft u er nooit ovesè
nagedacht, wat de jacht eigenlijk is
Ook op deze vraag moesb Kérel Antof"
ontkennend antwoorden.
(Wordt vervolgd^
