LTZOLEN
„DE EE M LAN DER".
BUITENLAND.
C. smitskamp - ïparchitfct - zeist
FEUILLETON.
GELUKKIGE MENSCHEN
utniwims rïïr za:::
rsiis oer mimvii
ontvangen
NIEUWE
ZENDING
hoeden
a1antels
„v hirohdelle
amersfoort
"binnenland."
Kameroverzicht.
itemrst -kif li
19e Jaargang Ne. 149
j*r post 1 2.60. pet week (toet cratii venekcr ng
legen ongelukken) f 0.17', ationderlijke nummci»
f OJQT.
Uonderdan Z3 Oacember 1920
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT 913.
van 1 4 regels f 1.05
met inbegrip van cca
bewijsnummer, elke icqcl meer 0 25, dicnstaanb c«
duigen en Llcldadirheids-adve. tentien voor de helft
der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer
vooiacciigc benalincen voor het advcrtccien. Kcno
ciicuaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toccezonuen.
M. VLEESCHHOUWER
MEUBELFABRIKANT, HOF 16,
AMERSFOORT
DE VRIJMOEDIGHEID ZIJ MIJ
VERGEVEN. INDIEN IK OOK OP
UW VOORDEEL WIJS. ZOO GIJ
BIJ MIJ UWE MEUBELEN KOOPT.
Polifiëk Overzicht.
De ruimte ontbreekt ons om voortdurend
Jvet ter Brusselsche conferentie verhandel
de in détails weer te geven. Wij bepalen er
ons dan ook toe mede te deelen, dat, blij-
ens een draadloos bericht uit Parijs, den
..latsten tijd vele vraagstukken zijn opge
helderd. Intusschen zal het evenwel nog
niet mogelijk zijn, z>egt de Petit Parisien, de
finitieve voorstellen te doen; er wordt
echter aan toegevoegd, dat men voldoende
gegevens bezit om den Duitschen gedele
geerden reeds thans'de algemeene direc
tieven der geallieerden aan te breder Gis
teravond zou men, officieel althans, uiteen
gaan, want de afgevaardigden zullen het
vereischte contact houden met de Duitsche
delegatie om het deze mogelijk te maken op
8 Jan. nadere voorstellen te doen. Ge
noemd blad meent te weten, dat de geal
lieerden genegen zijn den Duitschers groo-
te faciliteiten ten opzichte van de voldoe
ning der schuld in natura te verleenen. Het
beginsel van vergoedirtg-in-geld wordt ech
ter nog niet losgelaten. De algemeene in
druk is goed, wordt kort en bondig geseind
uit Parijs.
Officieel wordt d.d. 22 Dec. uit Brussel
gemeld, dat in de ochtendzitting van de
conferentie der deskundigen president Dela
croix meedeelde, dat, om aan de regeerin
gen der geallieerden nauwkeurige conclu
sies te kimnen voorleggen, het noodig was
den arbeid der conferentie een veertien
dagen te schorsen. Dat tijdsverloop is be
stemd voof het thans begonnen onderzoek,
dat voortgezet zal worden volgens de te
Brussel gevolgde methode. Iedere rappor
teur blijft in contact met den Duitschen
deskundige, die bevoegd is in de kwesties,
die onderzocht worden.
Bergmann, de president der Duitsche
delegatie, heeft, na verklaard te hebben,
dat de Duitsche delegatie de ontvangst
waardeerde, die van de zijde der geal
lieerde gedelegeerden ten deel was geval-
leh aan de door haar gemaakte opmerkin
gen, medegedeeld accoord te gaan met den
voor de hervatting der werkzaamheden vast-
Telsf. interl. 158.
l'it centje atlesteu
dat het ir^ultaai van Uur scheppine bo*on
verwachting zelfs hoeft voldaan dat een
ieder, die hef zit t. vomikt is over den fraaien
aanblik on liuldo brengt aan den ontwerper
G. F. v. T.
zeer tevreden to zijn over den keurigon en
BMankvoÜen aanlotr van een ruont gedeelte van
mgn buuenplaala te s Ginveland
J. B.
on deel U hierbij mede dat ik bij
/.onder tevreden bon ovor den nieuwen aanleg
van mijn tuin.
Wod. H. J. W.-DE K.
gesteld-en d-atum. Hij voegde er aan toe, dat
de Duitsche deskundigen al het mogelijke
zullen doen om den arbeid der rapporteurs
te vergemakkelijken.
Nadat Delacroix die geallieerde en Duit
sche gedelegeerden had uitgenoodigd in
rechtstreeks contact met elkaar te blijven
om de bestudeering der problemen te ver
gemakkelijken en eventueel een beroep te
uoen op zijn medewerking, w»erd de confe
rentie verdaagd tot 10 Januari.
Dinsdagavond is het Iersche Home-Rule-
ontwerp voor de laatste maal in 't Lagerhuis
behandeld. Enkele kleine amendementen
van het Hoogerhuis op het wetsontwerp
konden de goedkeuring wegdragen der La-
gerhuisleden.
De Home Rule-Bill werd verdedigd door
Sir Worthington fevans, die opmerkte, dat,
wanneer de koninklijke goedkeuring op 't
ontwerp zou zijn verkregen, Ierland zelfbe
stuur zal hebben, niet in den vorm, die door
de extremisten was geëischt, maar in een
vorm, die overeenkwam met de vrijheid zoo
wel van Zuid- als van Noord-Ierland als
mede met de integriteit van het Vereenigd
Koninkrijk. Ier and zou nu het middel be
zitten om door een overeenkomst tusschen
beide partijen en met de toeslemming der
volken tot de oprichting te komen van een
enkel parlement, dat als vertegenwoordiger
zou gelden van de vereenigd-e natie. Dit
al-Les kon geschieden zonder nieuwe wetge
ving door het rijkspaxlement en het stond
aan de gematigde en loyale elementen in
Ierland om het bewijs te geven van hun
goeden wil jegens elkander en van hun
werrsch om als goede Burgers binnen het
kader van het rijk te handelen.
Lloyd George noenmaal! veel. De Engel-
sche premier weet steeds het aangename
der culinaire geneuohten te verbinden met
de zakelijke nuttigheid der staatkunde. Zoo
geviel het dan weer, dat hij, aanzittende aan
een diner en dit voorzittende tevens een
rede hield. Het noenmaal werd gegeven ter
eere van de afgevaardigden van het Engel-
sche rijk naar de eerste vergadering van den
Volkenbond te Genève. Het was laatstge
noemd instituut, waarover de eerste-minisler
zich uitliet. Het parlement der naties vond
hij een der grootste evenementen der we
reld. Het ideaal, dat leiding gaf te Genève,
was, d-at er een andere wijze voor het rege
len van internationale geschillen behoorde
te zijn dan die, waarvan 30 millioen men-
schen het slaohtoffer werden en waardoor
onnoemelijke rijkdommen werden Vernie-
tigd. Een ding was al bereikt: het Arbeids
bureau. Hierbij hadden aille volken belang
en daarom bad dit reeds belangrijke resul
taten opgeleverd. Als een dergelijke verga
dering van groote volken te Genève in 1914
had bestaan, zou de oorlog niet zijn uitge
broken. Het Britsche rijk had een belangrijk
aandeel genomen in deze eerste vergade
ring.
Er w-aren twee dingen, die hij gaarne zou
zeggen het eerste was dit, dat hij met be
langstelling hen zou gade s-laan, die bruik
bare amendementen op het VoLkenbonds-
verdrag indienden om dat -des te meer doel
treffend te meken. Het tweede was, dat de
Bond zijn ware doel niet zou bereiken, voor
dat alle volken der wereld er in w-aren op
genomen. Hij verwachtte, da! Duitschland
ziin 'bij het vredesverdrag opgelegde ver
plichtingen zou nakomen; dan zou niets
meer verhinderen om het tot den Bond toe
te La-ten, als het aan d-at verlangen uiting
gaf. Ook zou geen bond van volken -vol
tallig kunnen zijn, eer de groote republiek
uit het Wes-ten erin was opgenomen. Hij
zag vol hoop uit naar den dag, dat de Vei'.
Staten zich zouden aansluiten.
Er was echter één vraagstuk, dat niet na
der tot de 'oplossing was gekomen. Er zou
geen werkelijke vrede kunnen zijn, zoolang
een wedstrijd in bewapening werd gehou
den. Deze verschrikkelijke wedstrijd
droeg meer schuld aan den oorlog
dan bijna elke individueele oorzaak.
Maar de volken konden het risico van ont
wapening niet op zich nemen, eer zij wisten,
dat de «andere volken dat ook deden. Het
was absoluut noodzakelijk, opdat de Bond
zijn "doel kon bereiken, dat alle volken
moes en zijn vertegenwoordigd en tot een
gemeenschappelijke overeenkomst zijn ge
komen om dien rampzaligen naijver in de
bewapening op te geven.
Nietwaar*sprak Lloyd George geen
sohone Worte?
Oorlog en mobilisarie hebben de meeste
landen der wereld in financieel opzicht
overbelast. Hoe het met Hongorije's geld*
middelen is gesteld en welke maatregelen
zirllen worden genomen om te trachten uit
de doornige moeilijkheden zich een vrij pad
te banen, kan blijken ü'it de millioenenrede
van den Hongaarsclven minister van finan
ciën: Roland Hegedüs. Deze heeft n.l. Maan
dag j.l. in de Nationale Vergadering zijn
financieel programma ontwikkeld. De toe
stand, zooals die zich thans voordeed, had
hij al lang zien aankomen; maar hij was be
reid het zijne er toe bij te dragen, opdat
het niet 2ou komen tot een fina-ncreel-e dé-
bftde. Hegedüs was optimistisch: hij stelde
vertrouwen in de toekomst. En toen ging
hij over tot het mededeel-en van nuchtere
en zakelijke, maar hoogstbelanerijke, feiten.
Het vijandelijke buitenland had nog al wat
te vorderen: de jaar-Lijksche rentelast van
de staatsschulden met de betalingen aan
Hongarije's tegenstanders bedroeg, in kro-
gelijk is. De vertegenwoordiging in onzijdige
landen, waarmee heel wat kosten zijn ge
moeid, zal slechts geschieden door titulaire
representanten. De gezantschapsgebouwen
in neutrale rijken zullen onder den hamer
komen. Wat de defensie betreft, zal niet
worden overgegaan tot uitgaveh, die tegen
de Iroctaatsclausuies indruischen.
Hegedüs is van zins de nieuwe vermo
gens van meer dan één millioen zwaar te
belasten, maar hij is geen voorstander van
oen algemeene heffing ineens. Te dezen
aanzien scheen men, toen het op do uit
voering aankwam, ook in Duitscldnnd op
moeilijk-heden te zijn gestuit. De minister
wilde echter niet verder gaan dan ten
hoogste 25 pet. te heffen van het totale
vermogen. De staatsfondsen zouden hierbij
nog onaangetast blijven, daar d'ie toch nl
hadden te lijden door de rente-reductie. De
inleg.gimgen op de spaarbanken wilde Hege^
diis progressief belasten van 5 tot 20 pet.
Dit laatste percentage zou slechts geheven
worden van bedragen boven honderd dui
zend kronen. Van deze heffing zouden ech
ter de buitenlanders borden vrijgesteld.
Naamlooze vennootschappen zouden het
anndeel-enkapitaal met 15 pet. moeten ver-
hoogen en de nieuwe aandeden, zonder
recht te hebben op vergoeding, aan den
staat moeten afstaan. Familie-ondernemin
gen, wier aandeelen niet op de markt zijn,
zouden de waarde dej onderneming moe
ten opgeven, terwijl de staat zich het recht
voorbehield, tegen den opgegeven prijs ze
over te nemen. Ook de huizen zouden wor
den aangeslagen en wel volgens de bruto-
opbreng-st evenöls het grondbezit', maar ten
hoogste tot 25 pet. toe. Opdat de productie
niet in het gedrang zou raken, zou slechts
een gering percentage worden geheven van
fabricksinstallalies, werktuigen van hand-
nen uitgedrukt, 15 milliard en 700 miHioen.
Dit was t e zwaar dan dat Hongarije in staat
zou zijn dit te dragen. Eisch was daarom,
dat de rente van aLle Iiongaarsche staats
schulden moest worden teruggebracht tot
4 pet. Hegedus hoopte, dat de ministers
van financiën in 't buitenland dit voorbeeld
mochten volgen, peen cnkclo staat
de geweldige Jasten meer op zijn schouders
kon torsen. Overigens had Hongarije de
laatste jaren heelemaal geen rente betaald.
De reductie van 't rentecijfer zou dan de
eerste stap zijn op den weg der eerlijkheid.
Vooral in Dui-tschland was door velen inge
schreven op Hongaarsche oorlogsleeningen,
waarvoor eveneens 4 pet. werd betaald.
Eerlang zou Hegedüs onderhandelen met
de belanghebbende^vreemde mogendheden
over 't openen van buit-enlandsche cred-ie-
ten, maar slechts, op voorwaarde, dat in
Hongarije een voorbeeld werd gegeven van
een tot het uiterste doorgevoerde bezuini
ging. De conditie, die Hegedüs had gesteld
bij 't aanvaarden van zijn portefeuille was,
dat hij als financieel dictator het recht zou
hebben alle uitgaven in te krimpen. Het
hoofd van den staat, de regent, had een
goed exempel gegeven: hij had de hofhou
ding beperkt. Bovendien zouden de posten
der ministers en staatssecretarissen worden
gereduceerd. Staalsauto's zouden worden
verkooh-t, terwijl ook zou worden getracht
het te stellen met minder personeel aan de
grootste departementen. Ten aanzien van
de diplomatieke vertegenwoordiging zal
worden ingekrompen zooveel slechts mo
werkslieden en de voorraden van de koop
manshuizen.
In hoofdzaak zouden voor belastingaftrek
in aanmerking komen de hoofden van
groote gezinnen.
Hegedüs zeide verder van zins te zijn een
belasting in te voeren op 't verkeer en het
.gemaal, mevor de handel in graan zou niet
langer onderhevig zijn aon beperkende be
palingen.
De biljetten der Oostenrijk-Hongaarsche
bonk zouden weldra tegen staatsbiljetten
worden geruild met aftrek van ten hoogste
5 pet. Later kon worden overgegaan tot het
oprichten van een eigenlijke circulatiebank
en het uitgeven van bankbiljetten met bui-
tenlandsch kapitaal gedekt.
De minister besloot zijn rede met te wij
zen op het belang van dit financieele pro
gram, waarvan het wel en wee van het toe
komstige geslacht afhankelijk was.
BmlcnSandsche Berichten.
Brussel, 2 2 Dec. (H-R-). De geal
lieerde deskundigen kwamen vanmiddag bij
een ter vaststelling van den definitiever*
tekst van het verslag der lot dusver verrich
te werkzaamheden, dat aan de betrokken rev
geeringen zal worden toegezonden met den
tekst der verschillende voorloopige rappor
ten.
B e r 1 ij n, 2 2 D e c. (\V. B.) Het grootste
gevaar voor de kolenvoorziening der gas-
en electriciteitsfabrieken is^ geweken. Men
is er in geslaagd de voorziening ten minste
tot begin Januari te verzekeren. In de laat
ste twee dagen zijn groote kolentransportem
aangekomen, zoodat de bedrijven weer eert
reserve kunnen vormen.
Rome, 22 De c. (H.-R.). D'Annunzio
heeft gisteravond op het ultimatum van Ca*
viglia geantwoord, dat hij niets toe te voe
gen heeft aan zijn laatste antwoord. Hij ver
klaart, dat hij onwrikbaar is in zijn besluit
om tegenstond te bieden. In verband met
deze weigering en de ontscheping van de
legioensoidnten uit Fiume in Dalrnatië, beeft
Ca viglia een strenge blokkade van Fiume
en van de eilanden Arbe, Veglia en Sanl
Marco gelast. Hij Keeft 48 uren toegestaan'
aan de personen, die het grondgebied, dat
aan de blokkade onderworpen is, willen ver
loten. Caviglia richtte een proclamatie tot
rijn troenen, tot de legioen-soldaten en tot
de bevolking van Fiume.
Rome, 22 Dec. (H.-R.). De Temps ver
neemt uit Triest, dut de stoomschepen Ristal
en Revart gereed liggen om Fiume te veria*
ten teneinde nieuwe icgioen-slodaten naar,
Dalrnatië te brengen. Men schot de strijd
krachten waarover d'Annunzio heeft te be
schikken op 3500 man en 400 officieren.
Rome, 22 Dec. (H. R.) Een commu
niqué van den bond der Arditi brengt hulde
aan het vaderlandslievende werk van d'An
nunzio, verklaart dat, indien de tegenwoor
dige toestand voortduurt, dit de resultaten
der overwinning in gevaar zou brengen cn
verzoekt d'Annunzio het parool zijner waar
dig te geven.
Athene, 22 Dec. (H. R.) Admiraal
Kelly, het hoofd der Britsche marine-com
missie, werd gisteren onverwachts bij den
koning ontboden, die Kern het grootkruis
van de orde van den Verlosser overhandig
de, overeenkomstig de opdracht zijner re
geering. De admiraal heeft deze onderschei
ding geweigerd. Het Fransche gezantschap,
dal voorzag, dat de vorst aan generaal Gra-
mat, den bevelhebber van de Fransche mi
litaire missie, het grootkruis van de orde
van den Verlosser wjlde schenken, heeft de
Grieksche regeering er van afgebracht aan
dit plan gevolg te geven.
Athene, 2 2 D e c. (IT. R.) In financieele
klingen méént men te weten, dat de Natio
nale Bonk van Athene om haar internatio
naal crediet te ontzien, besloten heeft
slechts 50 millioen 4e verstrekken van de
400 millioen, waarvan de regeering, on
danks het besluit der Entente, de emissie
Weeft gelast. Met kabinet-Rhallis zou, indien
dit bericht bevestigd wordt, de verantwoor
delijkheid voor het bewind niet kunnen aan
vaarden, gc-ziorv. dort fü\<xi\clioolon toestand
van Griekenland.
Tweede Kamer.
'Avondvergadering van Dinsdag 21 Dec,
Geopend 8 uur.
Voorzitter mr. D. A. P. N. Kooien.
INDISCHE BEGROOTING.
Aan de orde is de Indische begrooting
voor 1921.
De heer De M u r a 11 (u.4.) verklaart
zich Ie kunnen, vereenigen met d'e behande
ling van de bestuurshervorming In den
Volksraad, in afwachting van de groote her
vorming, welke het gevolg zal zijn van hel
rapport tot herziening van de Indischs
staatsinrichting. Spreker constateert voorts
het groote tekort aan personeel voor deni
Indisdhen staatsdienst. Voornamelijk aan in
genieurs en rechterlijke ambtenaren is hel
tekort groot. Dat moet geweten worden aan'
de kleine verschillen tusschen Indische en
Nederlandsche salarissen. Spr. bepleit met
krem betere regeling der arbeidsbemidde.
Niemand kan eens anders keurmeester
eijn-
GUSTAF AF GE7ERSTAM.
23
Het watervlak werd plotseling volkomen
leeg, en eerst na een langen tijd van wach
ten kon men heel in de verte een zwarte
prik over het water zien vliegen naar den
anderen oever. 1 oen de jager Karei Anton
op dit merkwaardige verschijnsel wees, ver
klaarde hij te gelijker tijd, dat de tuimelaar
op het zelfde oogen-blik dat het schot -knal
de, onder water was gedoken. Dat was juist
Oen van de grootste bezwaren waarmede een
goed jager bij deze interessante jacht had
te kampen.
Deze kleine tegenspoed verontnvoedigde
de beide jachtUrstige heeren volstrekt niet.
Ze hernamen dadelijk hun afwachtende hou
ding. En het zou c-en waar genot geweest
zijn voor eiken menschenvriend te luisteren
naar de levendige jachtverhalen -en het door
de jacht opgewonden gesprek van de beide
heeren.
Met welk een ijver staarden ze niet naar
fcHe richtingen. Hoe nauwkeurig en scherp
onderscheidden ze niet elke beweging in het
Het om daaruit de mogelijke of onmogelijke
fiêvolgfrekkmg te maken, dat een onvoor
zichtige tuimelaar zich naar buiten zou wa-
g^n cn onder schot zou komen f Hoe stil
«open ze lamzs het be£du utende waterriet
van den oever, en hoe vroolïjk fladderde
Karei Anton's witte jas achter de hooge vet-
laarzen 1
Er werd menig schot gedaan, en soms ook
meest een tuimelaar zijn leven laten. En
stond het aantal der geschoten vogels ook
m een belachelijke verhouding tot het aan
tal schoten, dan bewees dit slechts, hoe
moeilijk deze jacht was en met des te groo-
ter ijver en vreugde stortte Karei Anton bij
elk gelukt schot in het bootje om zoo spoe
dig mogelijk de hem opgelegde plicht te vol
voeren en de buit te apporteeren.
Zeker zou de interessante jacht nog' veel
langer gestuurd hebben indien het Zuipen
van een gong niet plotseling was doorge
drongen tot de ooien der beide heeren. Dit
geluid was het te eken, dat de adellijke fa
milie aan een van de maaltijden begon, en
de groote jager luisterde naar dit teeken,
alsof 'hij een soldaat was die de trom hoorde
roffelen.
„A-ïijn zwager, de baron, heeft zoo zijn
eigenaardigheden," zei hij met een krachti
ge poging om onverschillig te schijnen .„Hij
houdt niet van wachten."
En te gelijker tijd nam hij zonder verdere
plichtplegingen zijn witten hoed af, dankte
voor het aangename gezelschap, verzamel
de de geschoten vogels, waarvan hij Karei
Anton genadig een exemplaar schonk en be
gaf zich met snelle schreden naar huis, ter
wijl hij het aan den winkel tér overliet de
boot alleen terug te roeien.
Dit deed Karei Anton o'-an ook met groote
voldoening. En terwijl; hij, vervuld van al
het nieuwe dat hij 'beleefd had, den clcoclen
•tuimelaar beschouwde, verheugde hij zich
er op dezen als eersteling van zijn jachtge-
lulr «an. Juffrouw Kin ra te ovfirhandisren.
Langzaam en onhandig roeide hij de boot
van den baron rorrdom het eiland en hij
voelde dot zijn leven een nieuw doel had ge
kregen, n.l. in de buitenlucht te leven, de
wilde dieren van het woud te vervolgen en
van de vischvangst te leven. Hoe kwam het
dat hij vroeger nooit daaraan gedacht had i
En welk een geluk, dflt hij een kameraad
'had gevonden, die zijn aarzelende schreden
kon 'leiden op deze schitterende baan!
Karei Anton voelde hoe zijn hart in de
borst zwol. En toen hij de boot vastgelegd
had ,gimg hij, den geschoten vogel bij den
langen 'hals vasthoudend, zcoals hij den ja
ger had zien deen, dadelijk naar huis.
tegen gladde siraien bij
Hij liet zijn armzalige vischgereedschap-
per* op de brug- liggen, zonder de moeite
te nemen ze op te rapen. Hij verlangde Kla-
ra alles te vertellen. Een opioerig gevoel
kwam bij hem op ,als hij er aan dacht, dat
ze zeker als naar gewoonte bij mevrouw
C&rlsson en haar gezegende kleintjes op
koffievislte zou zijn, inplaats van op haai
man te wachten, die thuiskeerde van de
vermoeienissen der jacht.
I Maar Klara- was niet 'bij mevrouw Carlss-
son. Zij stond op de stoep en keek uit alsof
ze Kaar man verwachtte. Doch toen Karei
Anton den dooden vogel in de ludht zwaai
de en juist zijn lippen openen om zijn hart
te verlichten van al de nieuwe ervaringen
die hij meende onmogelijk langer elleert te
kunnen dragen, legde juffrouw Klara de
harvd op haar mond en fluisterde sst, terwijl
ze op hetzelfde oogenblik op de plaats wees,
waar de vogelkooi vroeger 'hing.
Karei Anton bleef midden m zijn igedach-
tengang steken, en zijn hand die den vogel
droeg, zonk slop neer langs ziin lichaam. Hij
zag een nieuwe, statige kooi, tweemaal zoo
groot als de oude, en in die kooi vlogen de
kanarievogels om elkaar heen en trokken
aan iels wits.
„Waar heb je die vandaan vroeg Karei
Anton.
„Die heb ik gekocht," zei zijn vrouw.
„Waarom?" vroeg Ksrel Anton verder,
omdat hij er niets van begreep.
„Maar zie je dan niet, dat het een broed-
kooi is antwoordde juffrouw Klara ijverig.
„Daar in den hoek ligt een kleine schaal,
daarin gaan ze een nestje bouwen. Ik heb
linnen reepen voor hen gescheurd en ze
hardgekookte eieren gegeven. Zie je dan
niet, dat ze al een nestje beginnen te bou
wen Later krijgen ze eieren, en vóór de zo
mer half om is, zal onze kooi vol kanarie
vogels zijn."
Karei Anton zag, dat juffrouw Klara vol
ijver was. Maar de zaak was hem zoo nieuw,
dat hij er zich onmogelijk zoo vlug kon in
denken. Zoolang hij .zich kon herinneren,
hadden ze twee vogels in hun kooi gehad,
en nooit was er sprake geweest, dat ze er
meer zouden krijgen.
Dit bracht Karei Anton een tijd lang aan
het nadenken. Met den geschoten tuimelaar,
in de hand bleef hii staan en hii leed bit
ter, omdat hij zijn vrouws belangstelling
voor mannelijke sport en bezigheden niet
kon opwekken.
Tevergeefs peinsde «hij over het laadsle*
waarom zijn Klara juist nu over de gevoe-»
lens van de kanarievogels was beginnen te
denken. Hij begreep er niets van, maar hij
zag, dat zijn vrouw haar heele ziel legde in
de verzorging van het «kleine, gele, toekom-»
stige ouderpaar.
Daarom besloot hij heel verstandig zijn
jachtverhaal te sparen tot een tijd, waarop
haar gemoed minder vol was.
Met een zucht liep 'hij zijn vrouw voorbij
en legde den geschoten vogel op de kou«
kenvemsterbank
HOOFDSTUK VL
Karei Anton had gedurende de weken,
die nu volgden, ruimschoots den tijd' zich
te wijden aan zijn nieuwe kennis, den stou*
ten jager met zijn witten hoed en hooge
vetlaarzen maar hi j had ook een goede ge*
tegenheid om zijn ervaringen in de edel<S
jachtsport te vermeerderen. Wamt juffrouvj
Klara verdeelde al deni tijd, dien ze over ha<fj
van het koken er* het opruimen en al dia
bezigheden welke noodzakelijk -zijn om een
huishouding goed en zonder reden tot klaJ,
gen te voeren, tusschen de kanarievogels
en haai' nieuwe vriendin, mevrouw Carlsson,
Het duurde namelijk' met lang, vóór de
beide kanarievogels, verwarmd door den!
zonneschijn en opgewekt door het vogelge*
kweel in de oude boomen, hun instinct volg*
den, dat gedurende moeilijker omstandig*
heden ongebruikt had gelegen in het diep(«
ste van hun kleine zielen.
(Wordt vervolgd).