\m .li
t
C. SMITSKAMP - TUINARCHITECT ZEIST
DE EEMLAlSlDER"
BUITENLAND.
FEUILLETON.
EEK WAAN
;|BOHHEMEKISPRIjS
PRIiS DER AOVERTENTiÈN k1
Nabetrachting over den
<;,'l Gemeenteraad.
SPORTKOUSEN
met diverss kieuren-randen
BMEllST -IF 28.
19e Jaargang No. 183
4.
per 3 maanden voor Amers»
foort 1 2.10, idem lianco
post f 2.60, per week (met «ratis verzekering
/^gen ongelukken) 0.175, afzonderlijke nummers
O.OJ.
Oonderdaq d Februari 1921
tt
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
Tèfch raadsvergadering met een voorspel.
*S) dte ingekomen stukken, was nl. een ver-
oek der werkloozen en de heer Voskuilen,
blijkbaar voor zich het monopolie op-
jtechrt te weten hoe h«et best de belangen
«euesr personen worden behartigd, begon
}net B. en W. te verwijten, dat zij maar niets
'•«leden, in weerwil van dien hoogen nood, die
pog steeds nijpender wordt. Wel wees wet
houder Jorissen er op, dat in deze zoo moei
lijke materie maar niet m een vloek en een
zucht een eentgszms afdoende regeling is
ontworpen en gaf hij een uiteenzetting van
«enige weloverwogen plannen om hulp te
bieden, maar de heer Voskuilen was daar
mee, natuurlijk mogen we wel zeggen, niet
tevreden. Direct moest er geholpen, want,
mogen we den heer Voskuilen gelooven, de
nood is ten toppunt gestegen. Maar waar hert:
geld vandaan te halen? O, heel eenvoudig,
zegt die heer V. We verminderen den post
onvoorzien der begrooting dienstjaar 1921
met 25,000 en klaar zijn we. De heele
post onvoorzien bedraagt slechts 28,000
en dat op een zoo onzekere begrooting f
Enkele uitgaven zullen nog wel vervallen,
maar de inkomstenbelasting is geraamd op
9 ton. Is de vrees al te ongegrond, dat de
gouden dagen voorbij zijn? Dat een zoo ge
wichtig voorstel, zoo rauwelings in de ver
gadering geworpen, eerst eens nauwkeurig
moest overwogen worden, dacht de voor
zitter vanzelfsprekend, maar de heer V. zag
daarin al weer een bewijs om de zaak op de
lange baan te schuiven. Bn nogmaals maal
de hij in schrille kleuren de hopelooze ar
moede dier krachtige mannen, die zoo graag
willen werken, m-aar niet kunnen bij gebrek
aan weTk. Mogen we den heer V. gelooven,
dam zijn die krachtige mannen aan 't uit
teren. Gretig zogen de werkloozen op de pu
blieke tribune d'eze woorden in, blijkbaar
genietend nu Voskuilen het zoo fijn zei.
Maar de Raad was verstandig genoeg het
voorstel in handen te stellen van B. en W.
om prae-advies. Toen kwam het groote mo
ment I Bij monde van den heer Voskuilen
verklaarde de soc.-dem. fractie de vergade
ring te zullen verlaten. Wat deze demon
stratie moest beteekenen, zal ieder ontgaan
■die uitsluitend het belang der werkloozen
op het oog heeft I De „tribu nisten" waren
van een en ander blijkbaar op de hoogte en
gingen ook heen, min of meer rumoerig en
■onder enkele grafstemachtig geuite kieten
van. „honger, honger I" De heer Nieuwen-
diik. vroeg aanstonds een vergadering met
gesloten deuren aan, maa-r we kunnen orns
toch niet voorstellen, dat dit geschiedde on
der den indruk van deze vertooning, die op
nuchter denkenden toch weinig indruk zal
hebben gemaakt. Het lag er te dik op, dat
r' sociaal-democraten een werkelijk treu-
rir zaak al te drastisch uitbuiten voor hun
propaganda. Aan dat verwijt kunnen ze niet
Telef. interl. 158.
Dit eenlire attesten
dat het renAtailvan Uw schepping boven
verwachting zelfs heeft voldaan dat oen
ieder, die het /iet, verrukt is over den f raaien
aanblik en hulde brengt aan den ontwerper
G. F. r. T
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. INT 513.
I -4 regc s f 1.05
met inbegrip van ccn
bewijsnummer, elke regel meer 0 25, dicnstaanb c#
dingen en Liefdadigheids-advc.tcnticn voor de helft
der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer
voordecligc bepalingen voor het advcrtecicn. Iiene
ciiculaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag tocqezonden.
zeer tevreden te zijn over den keurigen en
maakvollen aanlog van een groot gedeelte van
Xüijn buitenplaats te 's Graveland
J. B.
en deel U hierbij medo dat ik bij
fonder tevreden ben over den nieuwen aanleg
▼an mijn tuin.
Wed. H. J. W. DE K.
ontkomen, en wij hopen, dat er onder de
werkloozem zijn, die m alle nuchterheid de
vraag zullen stellen: Wat schieten we er mee
op? Misschien komt er een op de' gedachte
nu de sociaal-democraten eens te verwijten,
dat zaj indertijd-geweigerd hebben deel uit
te maken van hert college van B. en W. De
voorzitter wreef dat den heeren nog eens
heel fijntjes onder den neus, ma-ar daar
gingen ze niet op in. 't Is ook veel gemak
kelijker buitenaf te schreeuwen, dit en dat
moet er gebeuren, maar zelf de hand aan
den ploeg te slaan en mede de verantwoor
delijkheid1 dragen, daarvoor moet men niet
bij d<e soc.-dem. zijn. Dat is nadeelig voor
de propaganda en dus mag het niet.
Bn denken de heeren nu met dergelijk ge
doe de sympatie van het publiek te verwer
ven? Bij velen leeft de gedachte aan de hoo-
g.e loonen door de werklieden m de laatste
jaren gemaakt. Menigeen, die voor beter ge
studeerd doorgaat, heeft vaak gesnakt naar
•een weekloontje als dat der vertrapte arbei
ders! En <üe menschen hebben zich veel
moeten ontzeggen en doen d'at thans nog.
Daartegenover hebben zij een betrekkelijk
weeldel even bij vele arbeiders gezien, die
zorgeloos voort leefden zonder te denken
aan minder goede tijden. Meent men nu, dat
die menschen thans veel voor de werkloo
zen voelen, die thans, aangevoerd door de
sociaal-democraten maar dadelijk op de ge
meentekas lostrekken?
Bn denkt men, dat dat geroep „honger"
werkelijk weerklank zal vinden? Wij geloo
ven daar niets vanl Als er gTOOte werkloos
heid is, moet de gemeente, al was het slechts
om elke moreele inzinking te voorkomen,
hulp te verleenen. Maar dat moert niet ge
schieden door onbekookte voorstellen. Laten
B. en W. rustig hun pionnen ontwikkelen.
Wat zij tot stand brengen, zal in de oogen
der heeren geen genade vinden. De grint-
graverij immeTS vond al heftige bedenking
bij den heer Noordewier, alleen reeds omdat
de menschen dus zoo ver moeten loepen.
Dat weerhoude het college echter niet, die j
maatregelen te nemen, welke noodig worden
geoordeeld. Weigeren dan de werkloozen
hun «enigszins passenden productieven ar
beid te verrichten, dan dragen zijzelve de
verantwoordelijkheid van hun toestand en de
mannen die hen hebben aangevoerd.
Voor het overige bracht de Raad weinig
•belangrijks. Een steekspel tusscben Mr. Sta
dig en Wethouder Joriksen over de nog
immer hangende kwestie van Dorth. Burg.
en Weth. wenschen het raadsbesluit om den
heer van Dorth de hem toekomende gelden
als salaris uit te keeren niet uit te voeren.
De heer v. D. is ontslagen als inspecteur
van het bouw- en woning toezicht en nu gaat
het niet aan hem het salaris van dien hoofd
inspecteur uit te keeren. De Raad kan dat
besluit, maar raakt daarmee aan een der pie-
rogafcieven van B. en W., die dat niet goed
keuren.
Voor het overige kunnen we veilig naar
het raadsverslag verwijzen.
waarin qc uiteenzettingen van den minister
van buitenlancische zaken worden goedge
keurd en plechtig verzet wordt aangètee-
kend tegen het machtsmisbruik, dat in de
Entente-nota's aan den dag treedt. Muller
Franken stemde namens de sociaal-demo
craten in met de verklaring over ele onuit
voerbaarheid van de eischen der Entente.
Een Duitsche regeering, bereid om deze
voorwaarden te onderteek enen, zou niet te
vinden zijn, was zijn oordeel. Hevgt ver
klaarde namens de Buitsch nationale partij,
dat de gestelde voorwaarden onaannemelijk
waren. Zijn partij zou elke regeering steu
nen, die bereid was zich vastberaden tegen
dergelijke eischen te verzetten. Ledebour.
spreker der onafhankelijken, verklaarde zich
in een lang betoog eveneens tegen de
eischen der Entente. Alleen de spreker van
de communisten nam een afzonderlijke hou
ding aanr~
De voorzitter van den rijksdag kon de
meening van den rijksdag aldus samenvat
ten, dat van rechts tot links de onmoge
lijkheid van de voorstellen der Entente aan
getoond was. Hij bezwoer, onder stormach
tige toejuichingen, o'e volken c'er Entente
niet hun ooren te sluiten voor de woorden
der Duitsche volksvertegenwoordigers, op
dat hun en Duitschlan'd de dingen bespaard
mochten worden, die komen nuoesten, als
een poging zou worden gedaan de eischen
met geweld door te zotten. Niet Duitscbland
alleen zou ernstige gevolgen ervan onder
vinden, als de waarschuwende stemmen van
het Duitsche volk ini den wind geslagen
werden. De opmerkingen v8n den voorzit
ter werden met handgeklap ontvangen. Po
gingen der communisten om stoornis te
weeg te brengen, konden op den machtigen
indruk van deze be looping va n h et parle-
uit Parijs, geen toestemming in de beslui-1 was niet denkbaar, jüat, necat ciie eenstem-
ten der conferentie verwacht; eerder een mighe-id door een ingewikkeld wikken en
mederieeling omtrent^een voorbehoud van 'wegen van de bepalingen tot stand was ge-
Amerika wegens de schadelijke uitwerking komen, e enigerlei verandering later in het
op het handelsverkeer der Vereenigde Sta- wezen mogelijk zou zijn. Er ivoren onder-
ten met Europa. In Amerikoansche offi- deelen betreffende tijd, plaats en methode
cieele kringen wijst men algemeen op het van de betaling, waarover Duitscbland be-
onpractische karakter van het Parijsche pro-
grom 'der schadeloosstellingen.
Met de houding, die de Duitsche regee
ring ten opzichte van de Parijsche voorstel
len inzake de schadeloosstelling aanneemt*
houden, c'e Engdsche kranten zich bezig.
Zoo merkt de Daily Telegraph op, dat men
had 1 urnen verwachten, dat de Duitschers
luid, Ir.ng en verwoed zouden klagen. Maar
als - de zaak overdacht nebben, «zullen de
lc ven de Duitsche politiek en handel
m' r. er de voorkeur aan geven het
pijnlijke alternatief te vermijden, dat be
krachtigd is door de voorstellen van de ge
allieerden, die insluiten de benoeming van
een algepneen curator, die niet alleen con
trole zal oefenen op de inning van de in
voerrechten, maar ook het recht zal hebben
óm er beslag op te leggen en de opbrengst
te verdeelen onder de geallieerde schuld-
eiscbers. Aldus het Britsche blad, dat con
stateert: Duitscbland is, hoewel het versla
gen en zwaar geschokt is, nog onafhanke
lijk en tot betalen in staat. Het zou veel van.
clat karakter verliezen, indien zijn inkom
sten en openbare middelen door de geal
lieerden beheerd werden. Wij hebben geen
verlangen, vervolgt de Daily Telegraph,
deze vernedering op te leggen, die het zal
ontgaan, als zijn regeerders met gezond
versland en eerlijkheid te werk gaan. Het
heeft slechts de verplichtingen te erkennen
van het verdrag van Vers allies en maatre-
S EEHoE DAGEH OPRUIMING
•REEDS O^TVAXQEV: I>
m HOG RESTEERENOE WINTERHOEDEN
4'OLl.HCriE VOORJAARSHOEDEN
XIED tt'
Politiek Overzicht.
Gisteren is de rijksdag bijeengekomen om
de regeeringsverklaring, die minister Si
mons Dinsdag heeft afgelegd en die gister
middag door ons is vermeld, te bespreken.
Overzichtelijk kan het gesprokene weer
worden gegeven in het volgende korte
uittreksel, waaruit overduidelijk blijkt, dat
ten aanzien van de besluiten der conferen
tie van Parijs (2429 Jan. '21) over het al
gemeen slechts één antwoord wordt gege
ven: Neen
Uit naam van de regeeringspairtiien legde
de democraat Schilfer een verklaring af,
mént geen invloed uitoefenen, voegt het
W. B. hieraan toe.
Ondertusschen houden de Duitsche kran
ten zich bezig met regeringsverklaring
van Dinsdag j.l. Zij herinneren er aan, dat
de Duitsche rijksdag, zelfs op cc grootste
dagen, geen z-itiinren beleefde van zulke
innerlijke beteekenis en zulke noodlottige
zwaarte als die ven Dinsdag. Schoon men
het ook voor twijfelachtig houdt, of de door
Simons aang'kondigde nieuwe Duitsche te
genvoorstellen meer succes zullen hebben
dan in Brussel, erkent men toch, dat ze
noodzakelijk zijn, omdat alle mogelijke po
gingen moeien worden gedaan het lot der
slavernij af te wenden van het Duitsche volk.
In 't algemeen stemt de beslissing ven het
ministerie overeen met de gevoelens van
het Duitsche volk, dat schouder een schou
der echter de regeering staat. Bovendien
heeft de bond van Duitsche ambtenaren
zich vastbesloten voor een eenheidsfront
verklaard en met alle overige arbeidsorga
nisaties voor vastberaden tegenstand ten
opzichte van dc economische voorwaarden
der verblinde overwinnaars. De socialisti
sche pers is het in 't bijzonder eens met de
verklaring van Simons, dat door de plannen
der geallieerden vooral de belangen der
Duitsche arbeiders worden bedreigd en zij
wijst er evenals de burgerlijke en liberale
bladen voorts op, dat door de verhooging
der Duitsche uilvoerbelasting ook de neu
tralen gevaar loopen. De Duitsche regeering
kan niet toestemmen, al ware 't ook in 't
belang der neutralen, in een uitvoerbelas-
ting van 12 pCt.
Van Amerika wordt, volgens berichten
gelen te nemen om ze te vervullen, zoowel
met betrekking tot de vermindering van de
bewapening als tot kwijting van schuld. Wij
hopen dat geen' dwang noodi g zal zijn,
maar, zoo noodig, moet hij toegepast wor
den.
De correspondent van de Daily Chronicle
te Berlijn beschrijft de incidenten, die aan
de rede ven Simons voorafgingen. De par
tij van Stinnes trachtte aebter de schermen
de regeering te dwingen een uitdagende
houding aan Ie nemen. Dat mislukte haar,
cmdat het centrum en de democratische
partij beseften, dat slechts fiasco en verne
dering het gevolg zouden zijn en de reactio
naire volgelingen va-n Stinnes uitnoodigden,
om, als zij dien weg met alle geweld wilden
bewandelen, hem alleen te bewandelen.
Voor dit vooruitzicht deinsde de partij van
Stinnes terug en het eensgezinde front
bleef bewaard door de verklaring van de
regeering, dat de voorstellen van de geal
lieerden, die als grondslag voor de onder
handelingen werden aangeboden, onaanne
melijk waren als zoodanig en dat Duitsch-
land andere zou voorbereiden om ze daarna
over te leggen. Het blad beschouwt deze
verklaring els een onschuldig étaleeren en
merkt op, dat de geallieerden vermoedelijk
zulk een vertoon verwachtten* toen zij be
sloten, terwijl zij hun ontwapeningsvoor-
waarden in gebiedenden vorm inkleedden,
hun vergoedingsplan over te leggen met de
toevoeging, dat de Duitsche afgevaardigden
er over gehoord zouden wórden. De geal
lieerden zorgden er echter tevens voor om
te zoggen, dat het plan het eenstemmig ge
voelen der geallieerden belichaamde en het
h' -lijk geraadpleegd zou worden. Maar als
de Duitschers de besprekingen over hoofd
kwesties mochten willen heropenen, zouden
zij alleen zichzelf moeilijkheden op den hols
halen.
Een begin is gemaakt met het openbaar
maken van het eerste aanhangsel van het
rapport der geallieerde deskundigen ter
Brusselsche 'conferentie d.d. 11 Jan., dat be
trekking heeft op de ope bare linanoien van
Duitschland en de Duitsche begrooting. In
het rapport wordt erop gewezen, dat de cij
fers der begrootingen voor 1920 slechts on
der voorbehoud kunnen worden aanvaard,
vooral wat betreft de credieten geboekt op
de begrooting voor de uitvoering van het
vi edesverdrag, voor welker vaststelling do
Duitsche regeering dikwijls de gegevens
ontbraken. De deskundigen voegen eraan
tog, dot de gewone begrooting opgemdhkt
werd door een bestuur en een parlement, die
bcgeerig waren den nadruk te leggen op
den precairen en hpchelijken toestand vnn
de Duitsche financiënzij herinneren aan de
verklaring van den minister van financiën
Wfrth in den rijksdag op 27 Oclo! r 1920,
dat de begrooting voor-de uitvoering van
het vredesverdrag het beste middel van agi
tatie is, waarover het Duitsche volk beschikt
en over de geheelc wereld moet worden ver
spreid.
Vervolgens de begroofirigen van 1919 en
1920 met elkaar vergelijkend, wijzen de des
kundigen erop, dat de begrooting van bui-
tenlandsche zaken van 24 millioen tot 295
millioen steeg, die van binnenlnndsche zo-
ken vun 19 millioen tot 1435 millioen De
uitgaven voor het post-, telegraaf- en tele
foonpersoneel bedroegen 5366 millioen te
genover 756 in 1910
De uitgaven voor de uitvoerig van het
vredesverdrag konden worden verminderd,
want de Duitsche regeering nam lasten op
zich, waartoe zij niet verplicht is. Zoo werd
bepaald, dat voor de terugbetoling der ge
allieerde schuldvorderingen van vóór den
oorlog de Duitsche debiteur er het bedrag
van moet storten zonder dot rekening wordt
gehouden met de depreciatie van het Duit
sche geld en dot hel Duitsche compensatie-
bureau het verschil aanvult tusschen de hui
dige waarde en die van vóór den oorlog. Bo
vendien worden de Duitschers, die in hun
personen en eigendommen nadeel onder
vonden, meer begunstigd dan de bewoners
der verwoeste strekenvan Frankrijk.zij
kunnen een voorschot van 50 tot 75 pet.
krijgen van de schadeloosstelling, waarop
zij recht hebben cn waarvan zij het lotoal
kunnen ontvangen, zoodra die schadeloos
stelling is bepaald. Men rnoest hen, mecncn
de geallieerde deskundigen, een stuk geven,
waarbij hun rechten worden geconstateerd
en waardoor een betaling der schadeloos
stelling in verschillende jaarlijksche termij
nen mogelijk zou zijn.
Ten aanzien der ontvangsten van de Duit
sche begrooting wijzen de deskundigen er
op, dat de belasting op de alcoholische dran
ken 43 maal zoo weinig opbrengt als in En
geland en zesmaal zoo weinig als in Frank
rijk. Hetzelfde gold voor de belasting op ta
bak, koffie en thee, waarvan het tarief te
laag was. De suikerbeiasbng is niet verhoogd
en komt neer op 1/230 \an de belastingop-
bi engst, terwijl in Italië deze belasting 1/25
van alle belastingen opbrengt. Een vermeer
dering met 10 pet- van de belasting op de
steenkool zou twee drie milliard meer ge
ven.
Voorts konden de rnc'arieven ver-
Draagt niet alle lieren in één mand.
door
SUZE LA CHAPELLE-ROOBOL.
6
„We mogen er wel wezen hè," zei mijn
•vriendinnetje, „maar jij bertt veel mooier
'dan ik, Truus."
,,'t Is niet waar," protesteerde ik ijverig*
want ik was wezenlijk van een tegenoverge
stelde meening.
„Ja wel/' antwoordde Nel heel beslist.
«-Jij bent bepaald mooi, iedereen zegt 't, en
weet 't zelf ook wel. Ik ben alleen maar
öardig, maar ik weet toch niet of ik wel met
je zou willen ruilen."
En met groote ingenomenheid knikte zij
tegen haar donker kopje met de verleidelijke
kuiltjes in de wangen en kin en het niet
onberispelijke maar geestige neusje.
„Je zoudt ook wel gek zijn," ik vond 't
noodig om iets te zeggen o.p haar laatste
bewering.
Arm in arm gingen we naar de eetkamer.
Ben hoog vertnek met eikenhouten meubels
.en lambrizeeringen, in rustige, warme tin
ten gehouden door het donkere behangsel
£n de goudleereni bekleedsels van stoeien
«usthrik De rvoote eettafel, sneeuwv.it ge
dekt lichtend van zilver en kristal, deed heei
cvroolijk te midden van al die sombere kleie
Jgjv. t Geheeil maakte een aangenamen in
druk. Bij mijn ouders thuis, was alles keu
rig netjes, maar hopeloos banaal. Hier, in
deze omgeving, had men naar eenheid en
goeden smaak gestreefd en net deed mij
weldadig aan.
Mevrouw Eerhof stond bij het raam te
praten met een heer, een oude heer, dat was
mijn eerste indruk, zooiets als mijn vader.
Maar toen hij zich omkeerde en mij de hand
reikte was het toch heel iets anders. Hij was
lang en mager, had een regelmatig, gladge
schoren gezicht met groote oogen, als hij
lachte kon men zijn prachtige tanden zien.
Als ze ten minste echt zijn, dacht ik, want
iemand van ruim veertig en dan nog zoo'n
mooi gebit f 't Geheel werd weer een beetje
bedorven door zijn gele, ongezonde tint, hij
zag er lang niet sterk uit.
Zijn kleeding was bijzonder gesoigneerd
en correct, te jeugdig, oordeelde ik weer da
delijk met mijn onbarmhartige jonge meis
jes vrijsheid. In Brussel had ik ochter ook
wel heeren op leeftijd ontmoet, die zich ele
gant kleedden. Met pa, in z'n eeuwige ge-
kleecle jas, in huis een oude, soms vettige,
ais hij uitging een betere, maar toch geen
naar de laatste mode, kon je ook eigenlijk
niemand vergelijken. r
We gingen dadelijk aan tafel. Meneer
Eerhof sprak 't meest met zijn stiefmoeder,
hij noemde haar bij haar naam, Adèle. Tot
mij richtte hij nu en dan een paar beleefde
woorden", niet Nel maakte hij af en toe een
grapje, maar veel notiti-e nam hij niet van
ons. Ik had heelemaal een gevoel alsof hii
de heer des huizes was, Nei's papa, en on
willekeurig becon ik mij te verdiepen in ziir
verhouding tot mevrouw Eerhof. Toen zii
trouwde had zii een stiefzoon van haar eigen
deeftiid. Er had een heele roman van kunnen
komen. Zou hij haar altijd Adèle gc-noemd
hebben? Waarom was hij nooit getrouwd?
„Waar zit jij zoo over te peinzen?" vroeg
Nel opeens. „Waar denk je aan?"
„Aan niets ik voelde dat ik een kleur
kreeg.
„Je bloost," zei mijn plaaggeest. „Alfred,
ze denkt aan jou."
Ik was niet voor niets een iaar in Brussel
geweest, de tijd van met mijn mond vol tan
den te staan en erg verlegen te zijn, had ik
achter mij.
„Om ir de waarheid te zeggen, ja," ant
woordde ik op den vragenden blik van me-
neer Eerhof, ,(,ik bedacht dat u zoo n zon
derlingen ring draagt, met een doodskop,
hoe griezelig V
„Zie je wel," riep Nel triomf eerend. „Ik
heb al zoo dikwijls gezegd dat 't zoo'n eng
ding is^Alfred, maar je draagt 't om interes
sant te schijnen."
„Niet zoo brutaal, kindje," bestraite hij
goedmoedig en mij deni ring toereikend
„Een antiquiteit, juffrouw van Linden. Houdt
u van oudheden?"
„Ik weet 't niet, ik heb er nog zoo weinig
gezien."
,.Nu, dan kan je bij meneer Eerhof je
schade inhalen," meende mevrouw, „zijn
huis lijkt wel een museum."
„Alfred," zei Nel, „we rekenen er op dat
je morgen avond met ons naar de opera
gaat."
„Al zoo dadelijk?" vroeg hij, „moet ik
heusch al'le avonden met jullie uit
Er was een uitdrukking van komischen
angst in zijn gezicht. Nel lachte.
„Nu, hoe meer hoe liever, we willen zoo
veel genieten als we eenigszins kuruven. Wat
zeg jij, Trujus?"
„Dat we zeker niet te veel van de goed
heid van je broer mogen eischen."
„Ba, wat ben je braaf erv huichelachtig. Ze
is nog veel meer op uitgaan gesteld dan ik.
Alfred."
,,'t Is niet waar. Nel, ik ga dol graag naar
de comectie of naar de opera. Maar je weet
wel clat ik om eigenlijk uitgaan niet geef."
„Wat versta je daar dan onder, Gertru
de?" vroeg mevrouw Eerhof.
„O, partijen, bals, diners."
„Dus u houdt niet van menschen zien en
in de wereld gaan?" zei Alfred.
„Niet veel ten minste, 't Prettigst lijkt me
een mooi huis te hebben, artistiek en gezel
lig ingericht en weinig, maar goede kennis
sen."
„Dat is ook het prettigst," vond Eerhof.
Ik merkte ineens dat Nelly mij met een
heel spottend gezicht aankeek en zonder dat
ik wist waarom, bracht mij dat van streek.
Alfred vertrok dadelijk na den lunch. Hij
zou den volgenden dag komen dir.eeren en
dan met ons naar de opera gaan. Toen hij
wegging, zijn stiefmoeder toeknikte met een
„adieu Adèle," Nel even in de wang kneep
en mij met een deftig „juffrouw v. Linden,
tot genoesen van u weer te zien," eToette.
leek hij mij ineens weer roo vaderlijk en oud
dat ik onwillekeurig zei:
,Ach, zegt u toe!» Gertrude, meneer Eer-
hof."
Hij lachte even een beetje gedwongen*
toen goedmoedig.
„Graag, tot morgen Gertrude."
„Zeg Truus," zei Nel, toen we later op den
middag in haar boudoir voör den vlammen-
den haard zaten, ieder in een gemakkelijk
ken stoel, zij rrvet de handen saamgevoitweni
achter haar hoofd, „ik merk dat ik jou toch!
eigenlijk heelemaal niet ken."
„Hoezoo?" vroeg ik afgetrokken. Ik keek
in een portretalbumeen photografie van1
een jongmensch in uniform deed me ineens
aan Ernst Rosdijk denken.
„Wel, ik had nooit geloofd dat jij je moei
te zou geven voor een ouden man. al is hij
ook rijk. Daar dacht ik je te onbedorven'
voor."
„Wat blief?" Het album gleed uit mijni
handen op den grond en ik staarde Nel met
open mond aan.
„Zeg, wou je soms zeggen dat je 't er niet
op toegelegd hebt om een wit voetje bij AH
fred te krijgen?"
„Ik begrijp je niet."
„Konjx, hou je niet van den domme," ging
Nelly cynisch*voort, „dat quasi niet gesteld
zijn op uitgaan, dat houden van een rustig*^
gezellig interieur, dat was er toch op bere-,
kend om den ouwen heer lekker te maken*.
(Wordt -vervolgdyr
