m. ven
Dameshoeden
G
PRilS M ADVfRTEmiÈH
DE EEMLANDER"
BUITENLAND.
Mm „IIHELLE"
W. VAN ROSSUM
FEUILLETON.
Langs den groeten weg.
Trines-Laarzen
i. SlOITEIiSI - lf 20.
44 LAKGESTRAAT
AMERSFOORT
19e jaargang Ne. 208
6ilUMIUfHIIi>BIK P*r 5 maanden voot Amcrw
DLüatmtBlörnllo foort 210> ldcra ltanco
AMEBSFOORTSGH DAGBLAD
Vrijdag 4 Maart 19H1
pet poet f 1.60. p« week (met aratn vend er nt;
Wen ongelukken) 0.17®, aliondeilijke nummer*
t c .o».
17
DIRECTEUR: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL.
TEL. JNT 313.
van 1 -4 rege's f 1.05
met inbegrip van een
bewijsnummer, elke icgcl meer 0.25, dienstaanoc*
dingen cn Lickladiuheids-advc.tenticn voor de helft
der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer
voordceligc bepalinqen voor het advertecien Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht.
zeek, waar het ter Londensche con.
rentte om gaat, den wir-war van cijfers,
Üe onafscheidelijk is verbonden aan de
stie der Duitsche schadeloosstelling, en
ie uitiatingen der Entente organen, laten
pvertUKdefiik zien, dat instee van tot
en acooord te komen, de voormalige
genstanders, die inderdaad nog vijanden
tjn, de verschillen op de spits hebben ge-
(Jreven en dot feitelijk van een liquidatie
\fen den oorlog bedroevend weinig volt te
merken. Met den in de Parijsche besluiten
A'ervatten eisch, volgens welken de geal
lieerden behalve de bekende exportbelas
ting 1214 de storting eischen van 226
tnilliard mark in goud, die voldaan moeten
worden binnen 42 jaar, contrasteert fel het
Duitscho aanbod: Berlijn wil wel binnen
jkorter tijd (30 jaar) betalen, maar niet meer
{tan 50 milliard mark in goud en dit laatste
(bedrag eigenlijk nog niet eens, daar het 20
Jnilliard in mindering brengt voor de afge
stane handelsvloot, koloniën, oorlogstuig,
enz. De som, die geëischt wordt, is dus om-
fnde-blj seven en een half maal zooveel als
ile aangeboden wordt. De twee partijen
Waan dus verder dan een steenworp af-
«tands van elkaar en hoe zullen zij over zulk
cru distantie elkaar d9 hand kunnen reiken?
Men weet, welke uitwerking de Duitsche
h''sstarrigheid heeft gehad: de geallieerden
h-. bben gedreigd met het toepassen der be
ruchte strafmaatregelen, de z.g. sancties.
Het is nu de vraag, of Von Simons en diens
collega's zullen luisteren naar den kordaten
raad, die hun is gegeven, toen hun op hun
reis naar Londen uitgeleide werd gedaan
nicht nachgeben f of dat zij te elfder
u-c 2ich gedweeër zulten betoonen en buk-
n voor de overmacht. Want wanneer zij
-derdaad „fest bleiben", wat ral er 't utt-
'ceisel van zijn? Het schijnt, dat de ge-
"'leerden in groote lijnen zijn overeenge-
men en hebben vastgesteld, dat:
To. de Duitsche voorstellen niet kunnen
worden aanvaard; 2o. dat de overeenkomst
van Parijs de grondslag moet blijven vor
Tnen van de besprekingen; 3o. dat de Duit
sche afgevaardigden hoogstens vier dagen
's zal worden gelaten om de overeen-
mstvan Parijs aan te nemen; 4o. dat de
geallieerden in geval van een weigering
twee steenkoolhavens in de Rijnstreek zul
len bezetten; 5o. dat Duitschland ten slotte
zou worden getroffen door economische
sancties, wanneer het bij voortduring zich
van slechten wille betoonde. Met name zou
alsdan worden overgegaan tot een heffing
van 50% op den verkoodp van Duitsche
producten in de geallieerde landen en het
instellen van een speciaal douane-régiem,
waardoor de linker Rijnoever zou worden
gescheiden van het overige Duitschland.
Wanneer inderdaad deze maatregelen zou
den worden toegepast, zouden de sancties
bovenal van economischen aard zijn, maar
het ligt voor de hand, dat, wanneer
Duitschland weigerachtig blijft, ook in mili
tair opzicht zal v.orden ingegrepen. Dat dit
ai - koffie is naar de hand der Franschen,
lijdt geen twijfel, daar dit land steeds
dep. wensch heeft gekoesterd krasser op te
treden dan zijn medebondgenooten ge
meenlijk goeddachten. In allen gevalle
draagt het dreigement geheel het karakter
van een ultimatum op korten termijn. Het
meest opmerkelijke is ondecfusschen, dat
meer dan anders wel het geval was, de
eensgezindheid der bondgenooten zoo dui- thans in Londen gebeurt en triomfantelijk
'.lelijk aan den dag is getreden en dat zij profeteert, dat het laatste bedrijf van het
gemeenschappelijk front hebben gemaakt groote drama zal eindigen met het aanbre-
fegen de Duitsche voorstellen. Wellicht is ken van den laatsten dag der Entente-re-
ret een tactische fout geweest van Von Si- j'geeringen en het hijschen van de roode vlag
pions te on'derbieden op een wijze, die 0 Londen en te Parijs. Een nieuwe Euro-
reed» bij voorbaat een toenadering uitsloot.
Het verschil tusschen eisch en aanbod is
buitengewoon groot, te groot dan dat door
loven en bieden men tot een accoord zou
kunnen komen.
De Entente betoogt telkens en met
name Frankrijk dat het met Duitschland's
armoede zoo'n vaart niet loopt, maar ver
geet zij niet, dat Duitschland een talrijke
bevolking heeft, die reeds in vredestijd,
hoofd voor hoofd, smner een bestaan kon
vinden in de verschillende takken van nij
verheid? Dit klemt te meer, daar door het
vredesverdrag de economische kracht van
Duitschland geducht is aangerand: het af
staan van verschillende gebieden, die van
groot belang waren, omdat zij bloeiden door
de industrieele bedrijvigheid, deden ver
schillende bronnen plots opdrogen en dit
feit deed zich in zijn fatale gevolgen vooral
voelen in een tijd van economische ontred
dering, die op den oorlog volgde. De om.
standigheid, dat Duitschland a. h. w. van
de wereldmarkt werd verdrongen, vormde
voorts een beletsel voor zijn opbloei.
De enorme betalingen, die de Entente
van 't rijk eischt, kunnen des te moeilijker
gedaan worden, daar Duitschland juist nu
in ziin benarde situatie veel geld behoeft om
er weer eenigszins boven op te komen. Het
verlies van zijn koloniaal bezit en afstand
van rijksgebied, alsmede de ineenstorting
van ziin crediet en zoovele andere zaken
meer. hebben Duitschland ter dege gehan
dicapt in den vreedzamen economischen
wedstrijd.
Doordien Duitschlend, dank zij de belet
selen, die zijn handel in den weg worden
igelegd en dank zij het feit, dat het geen
economische vrijheid en gelijkheid in de
wereld geniet, feitelijk met handen en voe
ten is gebonden, wordt het aan dit land
moeilijker gemaakt dan strikt noodig is aan
zijn verplichtingen te voldoen. Een Duitsch
land, dat vrijer ken ademen, reserves ma
ken en zijn bevolking voeden, zou beter in
staat zijn aan de geallieerde eischen te vol
doen dan een Duitschland, dat overbelast
is en nauwlijks uitzicht heeft op een bevrij
ding uit zijn sfav&x.ij. Bovendien wordt het
a's een onbillijke pijniging gevoeld, dat een
.iteratie, die nog moet geboren worden,
mede de ellende zal hebben te dragen van
de straf, die het tegenwoordige Duitschland
voor zijn werkelijke en vermeende feilen
is opgelegd.
Maar wat zal ten slotte eruit voortvloeien,
wanneer Duitschland bij zijn nicht nach»
geben" blijft? Wel-is-waar heeft de oorlog,
sinds het verdrag van Versailles is geslo
ten, in werkelijkheid nooit opgehouden te
bestaan, maar hij werd althans onbloedig
gevoerd. Maar eventueele verdere bezetting
van Duitschland zou kunnen uitloopen op
een feitelijken strijd en is het in beginsel
onmogelijk, dat een tot wanhoop gedreven
Duitschland de Sinn Fein-toctiek gaat vol
gen om zich te bevrijden van wie het als
zijn overheerschers voelt? Een gewapender
hand tot rede brengen van Duitschland sluit
ten eerste niet in, dat het in dat geval in
derdaad tot betaling overgaat en ten tweede
zullen zonder twijfel de links-radicalen uit
het geallieerde dreigement zooveel als zij
kunnen munt slaan. Met een krachtiger
worden van de revolutionaire gezindheid in
de arbeiderskringen zoowel ven Duitsch
land als der geallieerden kan dan ook
rekening worden gehouden en het behoeft
dan ook niet te verwonderen, dat de Role
Fahne geenszins met leede oogen ziet wat
peesche crisis is dan ook ingetreden, die het
economische herstel van Europa togen
houdt, zoowel schadelijk is voor-Duitschlond
als de Entente, de ontreddering der wereld
in een nog verder stadium van ontwikkeling
dreigt te brengen en kan leiden tot een
warhoopspolitiek van de elementen, die
zich in hun bestaan het meest bedreigd ach
ten. Maar dat de stroeve formuleering dor
Duitsche tegenvoorstellen de Entente on
aangenaam getroffen heeft, is begrijpelijk
en heeft dok eenigszins aan een mogelijke
toenadering den pas afgesneden. Door deze
fout der Duitschers is mede noodeloos de
toestand gespannen gemaakt,
Gistermiddag heeft Lloyd George de te
genvoorstellen van de Duitschers beant
woord. Hij merkte daarbij op, dat de Duit
schers reeds ten aanzien van een aantal
belangrijke punten te kort waren gescho
ten, b.v. wat betrof de berechting van Duit
sche oorlogsmisdadigers, de ontwapening
en de betaling in geld of waren van 20 mil
liard mark in goud. Aanvankelijk hadden de
geallieerden het verdrag streng naar de
letter opgevat, uitstel verleend en zelfs den
aard der eischen gewijzigd. Dit nam niet
weg, dat de Duitschers telkens de bepalin
gen niet zijn nagekomen. Behalve dat de
oorlogsmisdadigers niet voor de rechtbank
waren verschenen, laat staan dat zij gestraft
waren, doken in verloop van tijd overal
militaire organisaties op. Uit de Duitsche
voorstellen bleek één van beiden; öf de
Duitsche regeering we.s niet voornemens
zich te houden aan de tractaat-clausules,
öf zij mrste de kracht het volk te dwingen
zich noodzakelijke opofferingen te getroos
ten. De geallieerden hebben bij monde van
Lloyd George dan ook uitdrukkelijk te ken-
gehcuden bedrag aan Duitschland word:
gezonden.
Minister Simons, wieh men vroeg, of hij
terstond hierop wilde antwoorden, deelde
mde, dat de Duitsche delegatie de docu
menten, die bij de mededeeling der geal
lieerden gevoegd waren, zou onderzoeken,
terwijl hjj beloofde voor Maandag het ant
woord der delegatie te zullen medodeelen.
Hij veroorloofde zich echter nu reeds de
opmerking, dat de B> itsche premier de Duit
sche voorstellen scheen mis te verstaan.
Volgens zijn meening zouden de geallieer
den dus de sancties, waaromtrent zij mede
deeling haddertsgedaan, niet behoeven toe
te passen.
Er is nog een draadloos bericht uit Hor-
sea, dat de aandacht verdient. Zoo zou
den, naar verluidt, Lloyd George's onmid
dellijke verwerping van Dr. Simon's uiteen
zettingen en de eenstemmige afkeuring,
weaimee dg krenten der geullieerden de
Duitsche rstellen Woensdag ontvingen,
blijkbaar hun invloed hebben doen gelden
op de Duitsche delegatie.
Een der voornaamste Duitsche deskun
digen, dia de delegatie vergezelt. Schroder,
moet volgers de Daily News hebben ver
klaard, dat Simons' mondelinge verklaring
in materieele bizonderheden afweek van de
schriftelijke mededeeling der Duitsche des
kundigen. Thans zegt hij en dit is nog
steeds de Daily News, die aan 't woord is,
dot het cijfer van vijftig milliard gouden
marken, genoemd als totaal der gekapitali
seerde waarde van de Duitsche annuïteiten,
niet noodzakelijk het laatste woord behoeft
te zijn en dot eveneens de som van twintig
milliard mark als geschatte aftrek voor
reeds gedane betalingen, geheel open stond
nei\ -gegeven, <lat hr. i. Duitschland met
moedwil in gebréke bleef. Daar moest tegen
worden opgetreden. Wanneer zij niet vóór
Maandag van de Duitsche delegatie verna
men, dot het Reich van zins was de besluiten
van Parijs aan te nemen of voorstellen te
doen, die Duitschland anderszins ontsloeg
van ziin verplichtingen, zouden zij, vanaf
dien datum moeten overgaan tot het nemen
van verschillende maatregelen:
1. Bezetting van-Duisburg, Ruhrort en
DusseMorf.
2. Machtiging vragen aan de verschil
lende parlementen van de geallieerde mo
gendheden hun onderdanen te gelasten een
zeker deel van alle betalingen vöor van
Duitschland betrokken goederen aan hun
regeeiing te betalen, welk deel dan door
deze regeering afgehouden wordt van het
bedrag der door Duitschland verschuldigde
schadevergoeding.
3. De grens-douane-ontvangsten van
de bezette gebieden afgeven aan de Com
missie voor Herstel. Met de heffing dezer
rechten zal worden voortgegaan volgens het
Duitsche tarief.
4. Tijdelijk een linie van douanekanto
ren te vestigen aan den Rijn; de grenzen
en de bruggehoofden worden door de geal
lieerden bezet. De douane-rechten van deze
linie worden door de geallieerde regeerin
gen bepaald
Lloyd George verklaarde, dat da tweede
sanctie een vermindering meebracht van de
koopwaarde van alle door de geallieerden
van Duitschland gekochte goederen. Een
zeker deel van het geld zou in de schatkist
dér geallieerde regeeringen worden 'gestOTt,
terwijl de rest met een quitantie voor het of-
voor discussie. Schroder zeide, dat de an
dere cijfers, dre genoemd waren, louter te
berde gebracht waren als grondslag voor
argumenteerin'g en dat het beginseJ inzake
de voorgestelde 12J4 pcts.-hoffing van den
uitvoer, ten volle erkend werd. Kortom:
Schroder beweerde in dit interview, dat de
Duitsche houding' in haar geheel 'geenszins
was bedoeld als een ultimatum, maar als
basis voor gedachteruwisseling. Of de gele
genheid voor het aanbieden van andere
voorstellen, die den geallieerden aanneme
lijker zouden voorkomei), na de gebeurte
nissen van de eerste dagen, geboden zal
worden, moet afgewaoht worden. De geal
lieerden zouden niet in een stemming zijn
om met zich te laten gekscheren en de be
raadslagingen van Woensdag bewezen dit
overduidelijk.
Het bekend maken der bovenvermelde,
eventueel toe te passen, sancties toont te
vens aan, dat de geallieerden niet verkie
zen met zich te laten sollen. Ondertusschen
is zeer wél mogelijk, dat het Londensche
bericht, volgens hetwelk Berlijn aanzienlijk
gewijzigde- tegenvoorstellen in zal dienen,
alleszins juist is.
Buiteniandsche Berichten.
P a r ij s 3 Maart. (H.-R.). De bladen
dringen er eenstemmig op aan, dat de bond
genooten met krachtige sancties antwoorden
op de uildaging van Duitschland.
De Eclair meent, dat economische sanc
ties genomen moeten worden, maar dat
militaire maatregelen tevens onvermijdelijk
zijn, om een gewapenden opstand in
Duitschland te vermijden.
I'
HB
De Excelsior wenscht, dot de smv es zoo.
danig zullen zijn, dat Duitschland onmach.
tig wordt gemaakt.
De République Francaise zou het eet»
grove fout aohtcn, als men tot I Mei zon
wachten om de sancties toe te passen. Da
Radical meent Ook, dnt in dit verbond vnn
geen aarzeling sprake mag zijn.
Le Peuple, het orgaan van het Algcmertf
Verbond van den Arbeid, zegt, spreken j
over de houding van de Duitsche afvaar'i-
ging, dat deze een dom spel gespeeld heei't.
De Ere Nouvelle wijst er op, dat de Duit
schers, bij het ontbreken van ernstige t -n.
voorstellen, zich zelf het recht op nieinva
gedachtenwisseling ontzegd hebben.
Parijs, 3 Maart. (H. R.) De Idea N-.
zionole schrijft, dat, zoo de Duitsche te;; -
voorstellen werden aangenomen, hét zeg
vierende Italië nog zwaarder lasten zsi heb.
'ben te dragen dan het overwvmhon Duit-
land. De Tribun-a vraagt, of de geoHieercreni
Duitschland er aan zuilen herinneren, dat i J
peëisohte schadeloosstelling maar een g -
deelte uitmaakt van de door Duitsihlnntl
aangerichte schade.
P a r ij s, 3 Maart. (N. T. A. Draadloos).
Naar L'Oeuvre bericht, zal de Griel scha
premier Ka-logeropoelos Vrijdag ran Jen
Oppersten Raad de weigering van de Gri l.-
sche regeering mededeelen op het voorst I
cm een commissie van onderzoek raar
Smyrna cn Throcië tc zendon.
Luxemburg, 3 Maart. (1I.-R.). Da
staking is algemeen gewoiden te Differdin-
gen en Redingen en omvat het gebruis
kolenbekken van Esch, de fabrieken van
Terres Rouges enz. Door de gebre! v be
diening is een hoogoven ontploft. De werk
lieden houden vergaderingen, waarin da
algemeene staking voor het geheele land
bepleit wordt.
L u x e m b u r g 3 M a a r t. (B. T. A.). De
staking- begint algemeen te werden. Alle
fabrieken in het mijnbekken liggen stil en
zijn door troepen bezet. De stad Luxemburg
zit zonder licht. De staking zal zich waar
schijnlijk tot de spoorwegen uillv -den.
Mainz, 3 Maart. (H.-R.). De hoogs
commissie der geallieerden heelt beslot en
personen uit de handelswereld, de politiek,
intellectueelen enz. in het bezette gebied
bijeen te roepen om aan de. bevolking ds
politiek van de hoogé commissie en de alge.
meene strekking van bare besluiten kenbaar
te maken. Tegelijkertijd kunnen dan prac-
tische wenschen en denkbeelden vanwege
de bevolking geopperd worden.
B e i I ij n, 3 M a a r t. (W. B.) Het.BeuL
Tageblartit verneemt uit Hamburg, dnt de ha
venarbeiders in Harnbui-ig-Altona gisteren
het werk hebben neergelegd, daar hun do
geivraagide toe-slag op het loon van 10 mark
per dag is geweigerd. Het bedrijf in de havent
staat bijna gel veel stil.
P a r ij s, 3 Maart. (B. T. A.) De oud.
minister van oorlog, generaal Mercieiv i»
overleden.
Londen, 3 Maart. (R.) In het Lager
huis heeft Harmswarth verklaard, dat d;e
laatste beriöhten er op wijzen, dat de op
standelingen -te Moskou en St. Petersburg)
door de sovjet-troepen onderdrukt zijn. Ver
der deelde -Harmsworth mede, dat de Engef-
sche regeering den sultan van Egypte ver
zocht had een afvaardiging te zenden om;
met de regeerirvg overleg te plagen over da
voorstellen van de commissie von M fin er.
Perpignan, 3 Maart. (H.-R.). Men|'
meldt uit Barcelona, dat drie bommen ont<
ploft zijn in de nabijheid van de electrisoha'
centrale, die groote schade hebben aange»(
richt.
Rome, 3 Maart. (B. T. A.). De biadeft
melden, dat de regeering zeer ernstige on'
V
i Een verheven ziel zoekt bet g-roote
f/iet in het leven, maar legt het er zelf in.
Nasr het Engel sch van
JEFFER7 FARNOL.
VOORWOORD.
Terwijl ik op een vroegen zomermorgen
tn. de schaduw van een boom mijn boter
ham met gebakken spek at in gezelschap
van een ketellapper, kwam de gedachte bij
mij op, dat ik op den een of anderen dag
.'feest eens zelf een boek zou kunnen schrij-
yen een boek dat zou handelen over groo
ve wegen en zijwegen, over boomen en over
wind op eenzame plaatsen, over snelviie-
jfende feeken en hooge rivieren, over de
4veeriijkheid van den dageraad, den gloed
^vam den avond, em de majestueuze stilte
^Van den nachteen boek over de dingen, de
'gewoonten en de menscheni van -het land. En
deze gedachte behaagde mij niet weinig.
„Maar", wierp de ketellapper tegen, want
•ik had mijn gedachte hardop uitgesproken,
boomen en dergelijke dingen klinken nu
niet zoo bizonder belangwekkend ten min-
fcto niet in een boek, want bij slot van
Rekening is een boom niets meer dan een
(feoorn en een 'herberg slechts een herberg;
*vten, je zult het ook over andere dingen
Jnoeten hebben,".
„Ja" zei ik, een weinig- onlqrtoedigd, „ik
heb ook een straatroover
„Kijk, dat klinkt beter!" zei de ketellapper
aanmoedigend.
„Verder,/ vervolgde ik, op mijn vingers
elk nieuw element voortellend, is daar nog
Tom Cragg, de bokser
t Wordt al beter knikte de ketellapper-
f,— een soldaat met één been, een avon
tuur in eeni afgelegen herberg, een vlucht
door de bosschen in het 'holst van den
nacht en een vervolging door gewetenloo-
ze schurken, eneen zéér bizonder soort
ketellapper. Tot zoover is het niet zoo
kwaad, dunkt mij en alles bij elkaar klinkt
het zeker avontuurlijk en interessant ge
noeg."
„Watriep de ketellapper. „Wil je mij
óólc in het boek zetten?"
„Zeer zeker!"
„Wol," zei de ketellapper, „het is waar,
dat ik ketels weer in orde maak, scharen
slijp en dergelijke dingen meer, maar aan
gezien ik tegelijk ook boeken en romans
rondvent, en, wat meer is, ze ook lees
zou je me, indien je me dan met alle ge
weld in je boek wilt zetten, een litenrair in
dividu kunnen noemen."
„Een literair individu?" zei ik.
„Jal" zei de ketellapper, „dat klinkt be
ter een heeleboel beier bovendien, ik
'heb nog nooit een roman gelezen, voor zoo
ver ik mij herinner, met een ketellapper er
in, gewoonlijk zijn het hertogen, of graven,
of baronets van een ketellapper wil nie-
mand lezen."
„Dat hangt ervan af," zei ikeen ketel
lapper kan vaak vrij wat interessanter zijn
dan .een graaf of zelfs een hertog
De ketellapper beschouwde het stukje
spek op zijn mespunt met een koelen min
achtenden blik.
„Ik heb in mijn tijd heel wat romans ge
lezen" zei 'hij, het hoofd schuddend, „en: ik
weet waarover ik spreek" bij deze woor
den stak hij het spek met blijkbaren smaak
in den mond „ik heb het hof gemaakt aan
hertoginnen, heb erfgenamen geschaakt, en
duels gevochten ah l bij honderden f
alles tusschen de beide omslagen van een
of ander boek en ik heb er bizonder van ge
noten vooral van de duels. Als je een
weinig bloed in jé boek kunt brengen, des
te 'beter, er is niets wat in een 'boek zoo goed
is al9 bloed niet te veel, maar juist ge
noeg- om er wat „smaak" aan te geven, om
het zoo uit te drukkenals je b.v. al dade
lijk je straatroover dood kondt maken, dan
zou dat een uitstekend begin zijn."
70ÜRHANBEÏJ
VANAF f 12.50
„Ongetwijfeld zou ik dat kunnen doen,"
zei ik, „maar het zou niet overeenkomstig
do werkelijkheid zijn."
„Des te beter," zei de ketellapper, „wie
wil er wei kelijkheid in een roman ?"-
„Humzei ik-
„En bovendien
„Wal vroeg ik.
„Liefde I" zei de ketellapper, zijft (nes af
vegend aa» vim broeksoiiD.
„Liefde?" herhaalde ik.
„Een massazei de ketellapper.
„Ik ben bang, dat dit onmogelijk is," zei
ik na een oogenblik nagedacht te hebben.
„Waarom onmogelijk?"
„Omdat ik niets van liefde afweet
„Dat is jammer," zei de ketellapper,
„Dat hangt er van af," zei ik.
„Het is jammer" zei de ketellapper, ter
wijl hij de braadpan met een handvol gras
begon schoon te vegen, „maar je bent ge
lukkig nog jong genoeg om het te leeren."
„Ja, wie weet en misschien leer ik het
nog," zei ik.
„Ja, wie weet?" herhaalde de ketellapper.
En nadat hij de pan tot zijn tevredenheid
had schoongemaakt, beerde hij zich lot mij
met opgeheven wijsvinger en hoog en ge
wichtig opgetrokken wenkbrauwen. „Jonk
man," zei hij, „niemand !;an een goeden
roman schrijven zonder dat hij ook iets van
liefde weet dus, hoe spoediger je het
leert, des te beter."
„Hum 1" zei ik.
„En bovendien/ zooais ik reeds heb ge
zegd en nog eens zeg-, - v.i.ien tegenwoor
dig liefde in een busi/v -v v.i meer is, ze
krijgen het ook."
„Ze?" zei ik
„De menschen die c zullen lezen,
als het geschreven i
„Ja, dat is waar oox," zei ik een weinig
van mijn stuk gebracht, „die had ik zeker
vergeten."
„Vergeten?" herhaalde de ketellapper,
mij verbaasd aanstarend
„Ja, ik had vergeten, dat er menschen zou
den zijn, die mijn boek zouden willen lezen,
nadat het geschreven was."
„Maar," zei de keteüaoner. lar.es ziin neus
wrijvend, „boeken worden toch voor merrt
scheni geschreven om gelezen te wordenlf
is het niet?"
„Niet altijd," zei ik.
Na deze woorden wreef de ketellappen
zijn neus nog steviger.
„Vele van de grootste en beste boeker»
die 'de wereld kent, meesterwerken, die aM
tijd zullen 'blijven bestaan, zijn (ik geloof he#
zeker) alleen geschreven' om het genot vat#
den schrijver zelf."
„Ja zei de ketellapper.
„Ja," zei ik, warm wordend door mijn on#
derwerp, „en met weinig of in het geheel
geen gedachte aan de oogen dier ongeboren
geslachten, welke ze zouden lezen en er vo#
bewondering op zouden staren; zoo is hei
dat wij die verheven gedachten hebben ge»
kregen, onbelemmerd door voorbij gaandei»
smaak of mode, vrij van bekrompen geloots^
en zooveel ander vooroordeel."
„Ah!" zei de ketellapper.
„Menig groot schrijver is bedorven doóB
mode en succes want, zoodra hij begint tui
denken aan zijn lezers, hoe 'hij het best hut»
verbeelding het meest wispelturige er
grillige van alle dingen op deze wereld
kan behagen en aangenaam bezig houden
slaat de muze, die hem het talent om
schrijven gaf, onmiddellijk haar tenten en
gens anders op en laat hem kï den moddef
staan." j
tWordf vervolgd).
