umims-'-trzr:
mraiiKnaiiBiiKsti-
langs den groeten weg.
DE EEMLAMDER"
BUITENLAND.
FEUILLETON.
De Inkomstenbelasting.
KOLONIËN.
20e Jaargsug No. 15
J>er post f 3.—. pet weck (met gratis verzekering
jtegen ongelukken) f -0.17s, «Iroivdcrlijkr nummers
1 C.OJ.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
Maandag 18 Juli 1921
11
DIRECTEUR-UITGEVER! J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL'
TEU INT 513.
Burg. eiv Weth'. hebben den Raad een
iroorstel doen toekomen om te besluiten, dat
been verzoek zal worden gedaan tot het ven-
krijgen van de bevoegdheid, als bedoeld in
S lil van de wet van 30 December 1920,
Sfb. 923, zoodat de inning van de gemeen
telijke inkomstenbelasting met 1 Mei 1922
Haar het Rijk zal overgaan.
Het is zeer wel mogelijk, dat daaraan voor
de gemeente groote voordeelen zijn verbon
den; we kunnen dat zonder bepaalde gege
vens echter niet beoordeelen. En hoewel we
gaarne willen aannemen, dat de voordeeilen
in de toelichting tot het voorstel genoemd
Ook voor het meerendeel werkelijkheid zul
len worden, hadden we toch gaarne een en
Onder becijferd gezien. Daaraan zullen zeker
eigenaardige moeilijkheden zijn verbonden,
maar het wil Ons toch voorkomen, dat een
globale berekening wel kan gegeven worden,
Is bijv. het belastbaar inkomen der Rijks-
inkomstenbelasting evengroot als dat der ge
meentelijke Inkomstenbelasting? Of is het
hooger, ol lager? Wanneer dat vooropgesteld
was geworden hadden we althans eertig hou
vast ver de eventueele vermeerdering of
vermindering dezer belasting gehad.
De besparing op personeel en bureaube
hoefte had ook wel wat meer omschreven
kunnen worden. Welke ambtenaren worden
overbodig en zullen de overblijvende werk
zaamheden aan een andere afdeeling kunnen
worden opgedragen, zonder dat daarvoor
nieuwe ambtenaren moeten worden aange
steld? Op welke wijze zal het bureau van
den gemeente-ontvanger kunnen worden in-
gekrompen en zal het 'bij overbrenging naar
elders minder kosten? Ziedaar enkele vragen
voor welker beantwoording toch wellicht
wel de gegevens waren te verstrekken.
Wanneer -het werkelijk waar is, dat de in
ning door het Rijk de opbrengst belangTijk
zal doen verminderen, zooals in vakkundige
kringen gevreesd wordt, dan is het wel zaak
de eventueele voordeelen eenigszins nauw
keurig aan te geven, opdat een besluit kan
genomen worden op meer dan veronderstel.
Hingen. Wij hopen, dat de raadsvergadering
van morgenavond omtrent een en ander
meer licht zal brengen. Het besluit is werke
lijk van te emstigen aard voor de financiën
onzer -gemeente, dan- dat het op vage gron
den zou genomen mogen worden.
Poütiek Ovciz-icni.
IIei voorstel van rtarding, een conteren-
tie te houden over het Stille Zuidzee-vraag-
stuk en de ontwapening, ontbloot reeds eer
men tot de daad overgaat zooveel moeilijk
heden, dat men het veilig oordeelt alvorens
eigenlijk te confereeren, zich met voorbe
sprekingen bezig te houden.
Frankrijk, dat den nieuwen Amerikaan-
schen gezant Myron T. Herrick met een op
vallend enthousiasme heeft ontvangen, blijft
niettemin dag in dag uit in zijn voornaamste
persorganen het Fransche standpunt, de
Fransche bezwaren, de Fransche rechten
nauwkeurig omlijnen. Het verschil tusschen
de Fransche en Engelsche politiek ten op
zichte van het Turksche vraagstuk komt
daarbij, duidelijk aan den dag, en Enge
land schijnt de Franschen veel te conciliant
tegenover de politiek van Constantijn, om
trent wiens militaire successen men intus-
schen niet al te hooge verwachtingen moge
hebben.
Wat echter de grootste moeilijkheid voor
(het welslagen der conferentie schijnt, Japan
•heeft een zeer zeker geluid laten vernemen.
(Het wil in de conferentie alleen meewer
ken indien die zich tot het ontwapenings-
vraagstuk bepaalt, maar het wenscht vrij
heid in de quaestie van de Stille Zuidzee,
vrijheid ook in de Chineesche aangelegen
heden, die Ket als uitsluitend Japansch-Chi-
neesche quaesties beschouwt. Het antwoord
van Japan brengt, dunkt ons, de Engelsche
diplomatie in niet geringe verlegenheid.
Het is een tegenzet op het politieke schaak
bord, vooral voor de situatie van 't Britsche
Rijk van de grootste beteekenis. Zal men
Japan, ten slotte tot een samen spreking ook
over de Zuidzee-quaestie kunnen bewegen.
In Amerika gelooft men het, maar men ge
looft gaarne, wat men hoopt Het feit dat
vóórbesprekingen noodig worden geacht,
doet de conferentie reeds aanstonds ken
nen als een zaak van bizondere staatkundige
beteekenis. En daarom te meer i9 het van
belang, dat de „Temps" voor de uitnoodi-
g.ing aan Nederland pleit Wij mogen er niet
ontbreken.
De correspondent der Tel. te Washing
ton stelde in een interview met een der
hoogste autoriteiten te Washington de
vraag, waarom Nederfand als groote kolo
niale mogendheid in het Verre Oosten niet
was uitgenoodigd op de ontwapeningsconfe
rentie te Washington. Allereerst werd ge
antwoord, dat de uitnoodigingen aan de
groote mogendheden niet officieel waren,
Het hoofddoel van do uitnoodiging van
Amerika was, deze mogendheden, waarmee
Amerika tijdens den oorlog geassocieerd
was, bijeen te brengen, n.l. Engeland,
Frankrijk, Italië en Japan. De kwestie van de
ontwapening predomineerde bij deze infor
meel© uitnoodiging. Indien het Amerikaan-
sche departement van Buitenlandsche Za
ken ook andere staten behalve de bovenge
noemde had uitgenoodigd, dan zou elk van
hen erop gesteld zijn geweest, de confe
rentie bij te wonen, en wellicht zouden deze
veertig staten, misschien nog wel meer in
getal, door hun aantal en verschillende opi
nies het werk der conferenties bemoeilij
ken .Indien Nederland alleen was uitgenoo-
digd, de conferentie der groote mogendhe
den bij te wonen, zouden andere kleine na
ties zich beleedigd hebben gevoeld. De ge
dachte, waarvan men is uitgegaan, was, de
conferentie zoo doeltreffend mogelijk te ma
ken, met zoo weinig mogelijk deelnemende
staten.
Er zal van de zijde van Amerika geen
bezwaar worden gemaakt, Nederland tot
bijwoning der conferentie uit te noodigen,
zoodra de kwesties van het Verre Oosten
zullen worden besproken. Amerika ziet niet
groote koloniale mogendheid in, doch zal
het buitendien aangenaam vinden, Neder
land, als de oudste bevriende mogendheid,
mee te zien aanziften. Alleen de landen,
welke groot belang hebben bij de kwesties
van het Verre Oosten, zullen worden uit
genoodigd, zoodra deze kwesties aan de
orde komen.
Er is geen enkele reden, waarom de Ne-
derlandsche regeering oif het Nederland
se he volk beleedigd zouden zijn, en verder
is er geen reden voor dagbladen, om Ame
rika gebrek aan hoffelijkheid of inzicht om
trent de belangrijke positie van Nederland
en haar belangen in het Verre Oosten te
verwijten.
De -genoemde hooge autoriteit noemde
het vvdor helacheïü" de weigering van
de olie-concessies in Djambi iets te maken
had met het niet-zenden van een uitnoodi
ging aan Nederland. Hij herhaalde, dat er
niets de conferentie
uit te noodigen, wanneer de kwesties van
het Verre Oosten worden behandeld. N e-
derland zal zeker uitgenoodigd
worde n.
Genoemde zegsman deelde verder mede,
dat het Nederlandsche gezantschap te
Washington volledig was ingelicht.
Naar de meening ven den correspon
dent, zullen noch het Nederlandsche pu
bliek, noch de bladen, onze sterke positie
in deze verbeteren door criliek uit te oefe
nen op de delicate en verantwoordelijke po
sitie van de Amerikaansche regeering. Men
koestert te Washington de grootste hoog
achting voor het Nederlandsche volk en
zijn regeering, die worden beschouwd als
Amerika's beste vrienden.
bewijsnummer, elke regel meer f 0.25, dienaraanbi»
dingen en Lletdadi^heids idvcilentien voor de helft
der prijs. Voor handel en bedrijf bestaan zeer
voordeclige bepalingen voor het advertccrcn. Kene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Berichten.
P a r ij s, 1 6 J u 1 i. (Havas). Heden heelt
de gemengde Volkenbonds-commissie voor
de beperking der bewapendrtgen onder voor.
zitterschap van Viviani een vergadering ge
houden, waar aüe leden tegenwoordig wa
ren. Viviani hield de openingsrede, waarin
hij uiting gaf aan zijn hoop, dat de commis
sie tot vruchtbare resoluties zal komen.
Hij zette voorts uiteen,- dat tot de ont
wapening slechs kan worden besloten door
Internationale conferenties,waarop alle
landen tot elkaar kunnen worden gebracht,
en niet door delegaties, wier bevoegdheid
te gering is, om tot oplossingen van alge-
meenen aard te geraken.
Spreker herinnerde voorts aan het initia
tief van president Harding betreffende de
beperking der bewapeningen, en verklaar
de er niet door verrast te 2ijn, dot het hoofd
van de groote edelmoedige Amerikaansche
natie dit initiatief genomen had, waarmee
hij zich zoo gaarne vereenigde.. De kwestie
der ontwapening, verv ilgde spreker, is bij
zonder ingewikkeld n delicaat, en komt
zoowel op het terrein der tradities als op
economisoh gebied voor onvoorziene moei
lijkheden te slaan. Om dit ingewikkelde
vraagstuk op te lossen, heeft de raad gede
legeerden opgeroepen, die op internatio
naal gebied geheel vrij zijn en zich niet
met vraagstukken van nalionalen aard zul
len hebben, te bemoeien, doch de interna
tionale besprekingen onder oogen kunnen
zien, zooals d'ie zich aan volkomen vrije
mannen voordoen.
Viviani besloot met te zeggenmen kan
niet te talrijk zijn, om een definitieve op
lossing van deze kwestie voor te bereiden,
welke de wereld wil zien opgelost.
Fisher (Engeland) sloot zich bij de ver
klaringen van Viviani aan, en wenscihte zich
eveneens geluk met het initiatief der Ver
eenigde Staten, terwijl hij er met nadruk op
wees, dat de Volkenbond met^vreugde alle
speciale conferenties moet beschouw»., Aia
trol.»u4r»...w..u ,vKv»'ig van net vraagstuk
der ontwapening te komen. Spreker uitte
de hoop, dat te Washington tot de beper
king van de bewapeningen ter zee zal wor
den besloten.
Wat betreft de bewapeningen te land,
behoort men volgens Fisher voorzichtigheid
in acht te nemen, zoolang Duitschland en
Rusland nog niet bij den Volkenbond zijn
aangesloten en men niet zeker is van de
loyaliteit van Duitschland.
Schazer (Italië) gaf daarna een gelijke
meening als Fischer te kennen.
De commissie besloot ten slotte met de
algemeene bestudeering van de kwestie der
ontwapening een aanvang te maken, en een
sub-commissie te benoemen, welke de bij
zondere punten der kwestie zal nagaan.
Morgen zal de zitting worden voortgezet.
Leipzig, 1 6 J ul i. (W. B.). De pro
cureur-generaal* in het proces van Dittmar
Boldt doet uitkomen, dat de waag of de
Llandvoveng Castle terecht of ten onrechte
tot zinken zou zijn gebracht ten opzichte
van de aanhangige quaestie van geen be
teekenis is, aangezien kapitein Potzig niet
wordt aangeklaagd wegens het doen zinken
van het hospitaalschip. Voorwerp van dis-
'cussie is veeleer het aan de beklaagden ten
laste gelegde opzettelijk vernietigen en doen
zinnen der reddingbooten er» het dooden
van de menschen, welke zich in die booten
bevonden. Van nog minder belang en eigen
lijk volkomen onversohillig is de vraa" of
de zaak voor het Ulster-parlement zal woiW
den g-ebracht.
Praag, I 6 J u 11. In de gisteren gehou-
r-. v i u uk, U1 J j O vl* jjvliwu-*
van Engelsche zijde ooit misbruik van hos- ZItt,n» van de begrootingscommissiet
pitaalschepen is gemaakt. De verdedigers werd we?cns afwezigheid van een der rap-
hebben in dit opzicht een zeer omvangrijk Por*eurs' die door ziekte verhinderd was tel
Kf»u'!iV i_i i - I' nm r»r» mni --1tr\
bewijs geleverd, dot geencrlei resultaat heeft
gehad. Het gerechtshof zou niet in staat zijn
vast te stellen dat het hospitaalschip door
generaal wees daarop op de uitspraken van
alle Engelsche getuigen en speciaal op die
van majoor Lyon. Verder wijst hi| er op,
dat het schieten van de onderzeeboot heeft
plaats gehad en niet ongedaan is te ma
ken. Toen de reddingbooten wegvoeren, kon
men het doen zinken niet verheimelijken.
Daarom heeft Patzig een poging moeten
doen om de reddingbooten zoo mogelijk te
vernietigen.'Op de boot zou niemand ge
weest zijn, die er niet van overtuigd was, dat
het schieten de vernietiging van de redding
boot ten doel had. Indien Patzig werkelijk
in dwaling zou hebben gehandeld, zou niet
zijn in te. zien, waarom hij voor zijne officie
ren geen getuigenis heeft afgelegd. Hij
moet slechts geloofd hebben dat hi| zijn
Kameraden niet beeft kunnen ontlasten zon-
der zich zelf te schaden. Evenzoo moet het
als bewezen gelden dat Patzig met de aan
geklaagden gezamenlijk de boot tot zinken
wilde brengen. In dit geval waren er geen
omstandigheden van oorlogsnoodzaak aan
wezig. Handelingen in strijcï met het vol
kenrecht moeten strafrechtelijk worden ge
boet, dat is de opvatting van het Rijksge-
recht. De procureur-generaal was van oor
deel dat de beklaagde schuldig aan poging
tot moord moest worden verklaard.
Londen, 1 5 Juli. (N. T. A.). Lloyd
George en De Valera zette hun besprekin
gen voort. Ze hadden wederom een bijeen
komst, die een absoluut privé-karokter
droeg. Men verzekert, dat heden (Maan-
"a.?) de bespreking zal worden geresu-
meerd. 's Middags ontmoetten Lloyd
George en James Craig elkaar. De bladen
hebben reden te gelooven, dat de discus
sies tusschen Lloyd George en De Valera
tot dusver reden tot tewedenheid geven en
dat men een eind nader is bij den vrede.
AKe drie de partijen, Britsche regeering, ler
sche unionisten en Sinn Feiners zouden he
den gecombineerd vergaderen.
Londen, 16 Juli. (N. T. A.V Een
hoopvol teeken betreffende <te lersche vre-
mier van Uister Jam~ 'c'-™"' dat de P^"
GeOTgé;MterêpnVrtso>r^i .'f' ^tere^
van zijn kabinet naar Londen heett onffio-
den. De diplomatieke medewerker vam de
„Daily Chronicle" schrijft, dat men uiter
aard aan beide zijden er zeer verlangend
naar is dat het succes der onderhandelingen
niet wordt bedreigd door ontijdige onthul
lingen betreffende het besprokene.
Naar vermoed wordt, heeft Lloyd George
zich vooraf door en door van het standpunt
van De Valera op de hoogte gesteld en
daarna met den premier van Ulster geconfe
reerd. Indien deze nog enkele wijzigingen
heeft voorgesteld, welke tot bet succes der
onderhandelingen zullen kunnen bijdragen,
zullen deze Maandag voor Lloyd George
aan De Valera worden overgebracht Het is
dus mogelijk, dat dan zal kunnen worden
vernomen, of een volledige conferentie kan
worden belegd. Indien deze zoo zeer ge-
wenschte conferentie inderdaad kan worden
gehouden, en er het plan voor de oplossing
van het lersche vraagstuk opgesteld wordt,
zal De Valera bet misschien vensCheÜjk
vinden, om de zaak voor de Dail Eiream te
brengen of bet initiatief voor een referen
dum te Jieir.en. Indien er eenige verwijzing
naar Ulster zal zijn, dan verwacht men, dat
komen, met de 'stemmen der Duitsche ledei*
tegen, een wijziging in de agenda aange
bracht. Alle Duitsche leden verlieten daarotf
de vergadering. De afgevaardigde Biireiï
riep bij het verlaten van de zaalIn diï
gezelschap hebben wij niets meer te ma
ken. Daarop trad de afgevaardigde Sojdï
op hem toe met de woorden Jij, straatjon
gen en gaf hem een slag in het gezicht.
Baren zond eenige uren later zijn secon
dant naar Sajdl, doch deze weiegrde dei
uitdaging tot een duel aan te nemen. Del
vooizitter Tomasjek uitte heden in de zit
ting van het Huis van Afgevaardigden Jijrt
leedwezen over het gebeurde.
(Wolff.)
We en en', 16 Juli. (V. D). VolgenS
bier-aangekomen berichten wordt de ere.
dietactie voor Oostenrijk sinds de ambls.
aanvaarding van markies Torretta te Romel
reeds als verzekerd beschouwd. In Weon-
sdhe politieke kringen wordt de ommekeen
in de meeningen der oonsulta aan den1 in
vloed van Torretta toegeschreven, die reeds
als gezant te Weerven de credfetactie sym
pathiek gezind was en blijkbaar zijne hieij
verwachte houding tegenover de actie voort-®
zet
t h
W e e in e uv, 15 J u il i. (W.). In- do verga
der] n# van de internationale vrouwenliga
voor vrede en wijheid las mevrouw OJga
Miser (Weenen) een resolutie voor, volgens
welke de medeleden van het congres zioN
voornemen nimmer aan een oorlog deel to
nemen. Zij willen geen wapens dragen, geert
munitie maken of gebruiken, geen oorlog§-
leening Reekenen, nog bevorderen dat an
deren voor den Krijgsdienst worden vrijge
maakt, en zijn voornemens te arbeiden aani
het terzijde steJlen van alle andere oorlogs
oorzaken. Mevr. Perlen (Stuttgart)) zette uit
een, dat de in'houd1 der resolutie geert waar
de zou hebben, indien men ze niet door eeni
gelofte bezegelde.
Bonden, 16 Juli. Reuter verneemt,
dat nu de mogendheden 'het verdrag vani
Trianon (hebben geratificeerd, de geallieer
de militaire commissie maatregelen heeft
getroffen» voor de overdracht der Duitscbo
gebieden in West-Hongarije aan Oosten-
rfjlc. 3^'O-W dof T-T/ir» cf o-r-ija -ni'of *.t\I
zouden worden, dwang1iufite>"öëi4,fie^.n
(Reuter.)
B e r 1 ij n, 15 J u li. (W. B.). Het door
de United Telegraph verbreide bericht van;
de Berlijnsche correspondent van het Jour
nal des Débats over verbindingen tusschen
Duitschland en de Turksche regeering ini
Angora, in het bijzonder over een ver
meenden steun bij recruteering van Duit
sche officieren bij het Kemalistische leger,
mist, volgens officieele verklaring, iederenl
grond. Het bericht dient slechts om het wan
trouwen in Engeland tegen de Duitsche re-
geering te wekken.
Oost-Indlë.
Ernstig spoorwegongeluk bij Soerabayo.
Uit Soeroboja wordt d.d. 14 Juli geseind r -
Een goederentrein is ontspoord. Er zijn vijB
dooden, waaronder de hoofdconducteur en do
machinist. De schade is ontzettend; twintig wa
gens zijn ontspoord, zes geheel incengedrukté
De spoorbaan is totaal vernield.
Zelfcritiek is zelfverbetering.
Naar het Engelsch van
JEFFER7 FARNOL.
100
Mijn liefde voor haar baart mij kommer en
smart
Door mijn liefde versmacht ik en kwijn.
Mijn liefde voor haar bant de vreugde uit
mijn hart.
Op mijn wangen wordt bleeker de schijn.
En zoo kwam in mijn hart iets, dat geheel
r^nbekend was geweest waarvan ik, tot nog
toe niet had gedroomd, dat echter, eenmaal
(daar,,nimmermeer kon vergaan.
„O Geesten van het Woud, ik bezweer u
,^wie is het, die Ware Liefde zoeter acht dan het
Leven grooter dan Wijsheid sterker dan
de Dood O Geesten van het Woud, ik be
zweer u, wie is het?"
En de gedempte stemmen antwoordden zocht-
kens in koor.
„Peter Vibart Peter Vibart I" En toen ik
luisterde, zwegen zij, de een na de ander, tot
tér nog maffr één overbleef roepend, roe-
fpend, maar heel zacht en ver weg, en toen ik
haar die stem wilde gaan zie I stond er een
mes vóór mij, trillend in den grond, dat wies
jen wies tot het heft in den hemel reikte, maar
ttoch bleef de stem miin naam zachücens roe-
„Peter I Peter I O, Peter, ik kan je niet
missen I O Peter I word wakkerwordt wak
ker I" Ik ging in bed overeind zitten, gevoelde
mij plotseling onwel, en een rilling voer door
mijn leden, want het gefluister klonk nog in
mijn ooren, en in het gefluister lag een onbe
schrijfelijke vrees.
„Peter I O, Peter, ik ben bangl word
wakker I word wakker I"
Het koude zweet brak mij uit en ik tuurde
hulpeloos naar de deur.
„Haast je, Peterkom bij me o God I"
Ik trachtte mij te bewegen, maar kon het nog
niet. Toen werd ik in het donker door handen
heftig heen en weer geschud, en de stem van
Charmion klonk in mijn oor
„De deur l" fluisterde zij, „de deur
Toen stond ik op, en was in het voorvertrek,
met Charmian dicht naast mij in de duisternis,
en mijn oogen waren op de deur gevestigd. En
toen zag ik iets vreemds, want een smalle lijn
van wit licht ging door de kamer van het eene
eind tot het andere. En lettend op deze dunne
lijn, bespeurde ik, dat zij zich van lieverlede
uitbreiddeheel langzaam en met de uiterste
voorzichtigheid werd de deur van buiten uit
geopend. Op deze afgelegen plek, in dit nach
telijk uur, met de spookachtige stilte, die den
dageraad altijd voorafgaat, was er iets dui-
velsch iets dat aan moord deed denken in
de^e sluipende beweging. Be hoorde Charmi-
an's ademhaling stokken, en, in het donker,
zocht haar hand de mijne, en haar vingers waren
koud als ijs.
En nu rees er een groote toorn in mij op
snel deed ik een schrede voorwaarts, maar
Charmian hield mij tegen.
„Neen, Peter I" fluisterde zij„nog niet
wacht I" en zij omvatte mij met hare armen.
Dichtbij, in een .hoek stond diezelfde betrouw
bare stok, die mij op mijn wandelingen had ver
gezeld, en nu tastte ik er naar en nam hem op,
terwijl ik voortdurend keek naar de lijn van
licht op den vloer, die steeds breeder werd. De
minuten kropen langzaam voorbij, de lijn
groeide aan tot een streep, en de streep tot
een langwerpig vlak, en op dat vlak verscheen
een donkere vlek, die zich langzaam ontwikkel
de tot de schaduw van een hand op de klink
van de deur. Langzaam, langzaam voegde zich
bij de hand een pols, en bij den pols een arm
nog één minuut, en deze dolmakende onze
kerheid zou voorbij zijn. Ondanks Charmian s
weerhoudende omarming sloop ik een schrede
nader tot de zacht opengaande deur.
De scherpe hoek van den elboog begon
stomp te worden, toen de schaduwarm zich
strekte. Nog dertig seconden! Ik ving aan te
tellen, cn mijn stok stevig vastgrijpend, bereid
de ik ITuj voor op wat komen mocht, toen
Charmion, met een plotsclingen kreet, naar vo
ren sprong, zich tegen de deur wierp en deze
met een slag dichtrukte.
„Vlug, Peter I" hijgde zij. Ik stond onmiddel
lijk naast baar en legde mijn hand op de klink.
„Ik moet zien wie het was," sprak ik.
„Je bent dol I" gilde zij.
„Laat me de deur opendoen, Charmian."
„Neen, neen ik zeg neen I"
„Wie het ook zijn moge, hij mag niet ont
snappen open de deur I"
„Nooit I nooit ik zeg jebuiten dreigt de
dood er hangt bloed in de lucht, ik voel het
en, o God, de deur heeft geen grendel."
„Ze zijn nu vertrokken, wie het ook waren,
sprak ik geruststellend„het gevaar is geweken
als het gevaar kon worden genoemd."
„Gevaar!" kreet Charmion. „Ik zeg je het
was de dood."
„Toch was het, met dat al, misschien maar
de j?en of andere daklooze zwerver."
Waarvoor dan die doodelijke, stille omzich-
'tigheid
„Dat is waar I" zei ik, ernstig wordend.
„Breng de tafel. Peter, en zet die voor de
deur."
„De tafel is veel te licht om
„Maar wij zullen er voldoende door gewaar
schuwd worden O Peter I had ik niet ge
droomd en was ik niet wakker geworden
had ik niet toevallig naar die deur gekeken, dan
zou ze opengegaan zijn t wijd, en dan r-s o,
vreeselijk I"
„Droomde je
„Een afschuwelijken, ontzettenden droom, en
ik werd met schrik wakker en keek in mijn angst
naar de deur, en zag dat die open ging maar
nu breng de tafel. Peter."
Rondtastend, stiet mijn hand tegen een van
de kandelaars, en, mijn tonderdoos uit den zak
halend, stak ik de kaars geheel gedachteloos
aan.
Charmian leunde tegen de deur, gekleed in
een wit, wonderschoon geborduurd kanten ge
waad, met blauwe linten hier en daar, als door
de hand van het toeval aangebracht, en toch
wonderlijk smaakvol. En uit deze wolk van kant
verrezen haar schouders, blank en zacht, met
edele lijnen overgaand in de teere ronde zuil
van den hals. Maar toen ik al die liefelijkheid
aanstaat de, slaakte zij plotseling een diepen
zucht, en boog haar hoofd, en kruiste haar hon
den over haar borst, terwijl over de sneeuw ha-
rer schouders, over nek, en wang, en voorhoofd,
een purperen gloed toog en ik kon alleen sta
ren cn staren tot zij, met snellen, lichten
tred, naar die verraderlijke kaars liep en het
licht uitblies.
Daarop zette ik dc tafel tegen de deur, en,
na dit gedaan tc hebben, bleef ik kijken in de
richting van de plaats, waar zij zich nog be-f
vond.
„Charmian," sprak ik.
„Ja, Peter."
„Morgen
„Ja, Peter
„Zal ik een grendel voor de deur maken.'*
„Ja, Peter." -
„Zouden twee grendels misschien beter zijn
„Ja, Peter."
„Zou je je dan veilig voelen veiliger do»
ooit
„Veiliger don ooit, Peter."
HOOFDSTUK XXIL
Waarin de oude mnn het ove^
liefde heeft.
Be smeed een grendel voor de deur von mijrtï
hutzuik een grendel als een leger zou kunnen*,
tegenhouden, of een beukende stormramcenrj
grendel die den spot zal drijven met glle nach
telijke zwervers; een grooten, stevigen gren-V
del, dik als mijn pols, opdat Charmion, hauri
aanziend, rustig kon gaon slapen, en onbe»!
vreesd zijn.
De oude man zat gedoken in zijn stoel in dere,
hoek en sprak ditmaal weinig, want ik was drukij
aan den arbeid, cn mijn hooid was vol droomea'
rig gepeins.
En aan wie zou ik anders denken dan aam
Charmian, en aan het kuiltje in haar schouder 5
„Je bent betooverd. Peter I" zei de oude man(
plotseling, terwijl hij mij met zijn stok aanraak,
te, „je bent betooverd. Peter I" 1 oen grinnikd
te bij.
(Wordt vervolgdX
