Ie roman van een studente.
BUITENLAND.
„DE EEMLANDER"
PRIJS DER IMiEH met inbegrip van cc*
Hotel RftONOPOLE
FEUILLETON.
VILTSCHOENEH
J.GROOTER9 DORST
20e Jaargang No. 143
pa post f 3.—. pa week (met statu vertekering
tegen ongelukken) f 0.17*. afzonderlijke nummers
VOjOJLs N
AMERSFOORTSGH DAGBLAD
OIRECTEUR-UlTGEVERt J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWA*
Tei INT 613.
Donderdag 15 December 1921
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienslaanbie»,
dingen en Lictdadigheids-adveitentiën voor de helft
der prijs Voor handel cn bedrijf bestaan zeer
voordeeJige bepalingen *oor het advertcercn. Ecnn
circulaire, bevattende dc voorwaarden, wordt op
i.rnvraag toegezonden.
Politiek Overzicht
n (siot).
De Pacific-overeenkomst, formeel door
Be vertegenwoordigers der vier mogend
heden (Engeland, Frankrijk, Japan en de
Vereenigde Staten) geteekend. De overeenkomst
zal dus o.m. ook worden voorgelegd aan den
'Amerikaanschen Senaat, die niet alleen onder
(Wilson indertijd nog al eens een politiek van
[obstructie voerde, maar hiertoe evenzeer neigt
onder diens opvolger Harding, 't Is misschien
.wel goed oordeelt de Fr. Ztg. dat men
'deze „Prüfung" niet uit den weg wil gaan
want er zou uit blijken, of het verloop dusver
,van de Whshingtonsche conferentie de stem
ming in de Ver. St. heeft gewijzigd. Tot nog
•oe hield het Amerikaansche volk uit te
genzin in verband met de- ervaringen van 't slui
ten van den vrede te Parijs, zich van de andere
naties afzijdig. Het zag cn dot is dc opvat
ting van 't door ons genoemde Duitsche orgaan
dat de wereld vol intrigues was en duchtte
er mede in betrokken te worden. De Washing-
tonschc conferentie moest het nu doen zien, dat,
ondanks al het slechte, de behoefte aan vrede
der belangrijkste volkeren eerlijk was. En in
idit verband beleefden de Amerikanen aller
lei verrassingen Engeland was er voor te vin
den met Amerika de heerschappij ter zee te
'deelcn. Japan stelde zich tevreden met de sterk
te van een zeemacht van den, tweeden rang. Do
'door Hughes verlangde verhouding 5:5:3
scheen gegarandeerd, bovenal omdat na t sluiten
van de Pacific-overeenkomst de onmisbare po
litieke voorwoorden voor een aanzienlijk deel
waren geboden. Maar dan was er nog meer
Japan en Engeland zijn het eens geworden het
bondgenootschap waarvan de Amerikanen
'dachten, dat het tegen hen was gericht op te
geven, wonneer Amerika af wilde zien van zijn
Isolement.
„Japan, het militaire eilandenrijk van 't Verre
©osten", aldus de Fr. Ztg., „betreedt ten aan
zien van dingen, waarbij het tot dusver me'
eigenmachtige brutaliteit is opgetreden, zij
ook nog met tegeïizin, den weg der onderhan
delingen. De Amerikanen moeten inderdaad zien
dat -zich mogelijkheden vpordoen om uit den te-
genwoordigen chaos te geraken en dat deze mo
gelijkheden veelbelovend zijn, wonneer hun land,
gelijk Harding en Hughes zulks willen, krach
tig de leiding op zich neemt. Zij hoeven niet
meer te vreezen, dat Amerika wordt betrokken
m de kuiperijen der anderen het komt er voor
de Vereenigde Staten veeleer op aan de ande
ren uit de intrigues vandaan te halen."
Het blad herinnert feraan, dat president Har
ding onlangs bij de opening van 't congres be
kend heeft, dat geen volk zich Onttrekken kon
aan de economische betrekkingen tusschen de
verschillende deelen der wereld. En ook had hij
de belofte uitgesproken, dat de volkeren, die
ernstig arbeidden aan hun snneering, zouden
kunnen rekenen op Amerikaansche hulp. Dn1
waren voorloopig nog wel woorden en er zou
op daden moeten worden gewacht. Verkeerd
echt het blad op 't tegenwoordige oogenblik te
veel te hopen dat bleek uit den geenszins be
vredigenden inhoud, die de wetgevende facto
ren in de Vereenigde Staten aan 't wetsontwerp
nopens de schulden wilden geven. Het proces
van 't besef van hetgeen noodig is, droeg dnor-
ginds in.Amerika een langzaam karakter. Maar
veel was al gewonnen, wanneer Amerika
zich bereid verklaarde aan de conferenlietafel
te gaan zitten om met de overige volkeren
over het gezond worden van 't economisch le
ven der wereld te beraadslagen. Dat het hiertoe
zal komen, zou mogen worden verwacht uit het
verloop tot dusver van de Washingtonsche con
ferentie. De Fr. Ztg. besluit
„Het sluiten der Pacific-overeenkomst is daar
om niet alleen voor de landen, die bij den Stil
len Oceaan zijn geïnteresseerd, een gebeurtenis
van belang, maar ook Europa en bijgevolg ook
Duitschland, dat onder 't wicht van zijn lasten
ineenstort, hebben alle reden het toe te juichen."
In dit verband heeft het zin er aan te herinne
ren dat tal van buitenI. diplomaten ter conferentie
van Washington toch zouden van oordeel zijn dot
Lloyd George van zins is het initiatief te nemen
mei betrekking tot het annuleeren van de oor
logsschulden, die aan Engeland moeten worden
betaald door Italië, Frankrijk, België, Rusland
en de kleine Balkanstoten. Een der voorwaarden,
gesteld ten aanzien van Engeland's eventuecle
kwijtschelding der schulden, zou zijn, dat ook
Frankrijk de schulden annuleert, die de geal
lieerde landen aan Frankrijk zijn verschuldigd.
Als tweede voorwaarde wordt genoemd, dat het
bedrag, dat Duitschland non Frankrijk moet ver
goeden, wordt verminderd met 13milliard
francs.
Waarlijkwanneer de kwijtschelding der
schulden, in dezen vorm als zij in 't Reuter-bc-
richt wordt voorgesteld, werkelijkheid wordt,
zouden de optimistische verwachtingen der Fr.
Ztg. niet slechts niet beschaamd, maar waar
schijnlijk zelfs verre overtroffen worden.
MORGEN Gebakken Tong.
Berichten.
DE CONFERENTIE TE WASHINGTON.
Tevredenheid in AustiUlië.
Melbourne, 14 Dec. (N. T. A. Draad
loos). De Australische bladen juichen het vier
voudig verdrag toe. De eerste minister verklaar
de, dat de Iersche regeling en het verdrag be
treffende den Stillen Oceaan de week maakte
tot een der belangrijkste in de geschiedenis der
beschaving.
Japan en de vlootbeperking.
Washington, 14 Dec. (N. T. A. Draad
loos). Als voorloopige maatregel op de vloot
beperking is aan tien Japonsche vice-odmiraals
eervol ontslag uit den dienst verleend. Overeen
komstig het advies van de Japansche delegatie
is aan 3000 geëmployeerden van de staalfa
brieken, die ten behoeve van de Japansche ma
rine de scheepsbouw werken uitvoeren, ontslag
gegeven.
DE DUITSCHE SCHADELOOSSTELLING.
P a r ij s, 14 Dec. (H.-R.) De commissie van
herstel, die vroeger reeds de woarde van de
schepen, die Duilschlond 1 Mei moest uitleveren,
op 745 millioen gouden marken had vastgesteld,
heeft besloten op het Duitsche tegoed een be
drag over te brengen van 10,244,648 gouden
marken, verminderd met de kosten van uitleve
ring, herstel en verkoop dier schepen. Voorts
heeft zij besloten afgevaardigden naar Berlijn te
zenden om de maatregelen na te gaan, die kun-
.en strekken tot vereenvoudiging en bekorting
van de algemecne procedure bij de levering in
natura. Ten slotte erkende zij, dat Tsjecho-S!o-
wakije volgens de verdragen van Versailles, St.
Germain cn Trianon van 28 Oct. 1918, den da
tum van de erkenning von Tsjeoho-SIowakije, af
tot aan den wapenstilstand, als geallieerde en
geassocieerde mogendheid recht heeft op scha
deloosstelling.
Lloyd George en Briand.
P a rijs, 1 4 Dec. (B. T. A.). Op 18 Dec. ver
trokken Briand en Louchcur naar Londen19
Dec. beginnen de besprekingen.
Uit het Saorgebied.
Saarbrücken, 14 Dec. W. B.) In de
gisteren gehouden gemeenteraadszitting heeft het
raadslid Koehl, uit naam van drie groote frac
ties cn van den vertegenwoordiger van de
Duitsch-nationale partij in den Raad, de volgen
de verklaring afgelegd: „Naar het maaudelijksch
overzicht van den Volkenbond van December
T921 meldt, heeft men de afvaardiging uit het
Saarland, die in October te Genève is geweest,
een pseudo-afvaardiging genoemd. Tegen een
dergelijke kwalificatie protesteeren wij. De of-
vaardiging v/as een van een offirieuse opdracht
voorziene vertegenwoordiging van de aaneenge
sloten politfcke partijen cn economische ver-
cenigingen. Als de gekozen vertegenwoordigers
van de stad Saarbrücken verklaren wij, dat°wij
deze afvaardiging als de onze erkennen. Voorts
verklaren wij, dot wij een afvaardiging, welke in
de toekomst namens de vereenigde politieke
partijen ter behartiging van algemcene belangen
naar den raad van den Volkenbond mocht wor
den gezonden, erkennen als onze vertegenwoor
diging. De keus der afgevaardigden laten wij
aan de vereenigde politieke partijen over."
Uit Brunswijk.
B runs wijk, 14 Dec. (W. B.) Bij de be
spreking van het ontwerp-grondwet heeft dc
Landsvergadering besloten in de grondwet vast
te leggen, dat alle staalsgoederen, de domeinen
van het voormalige hertogelijke huis inbegre
pen, eigendom van heel het volk worden.
OPPER-SILEZJE.
De Poolsche opstanden.
B e r 1 ij n, 14 Dec. (W. B.) De Duitsche re
geering heeft gisteren door het Duitsche gezant
schap te Parijs aan den raad van gezanten een
nola doen overhandigen, waarin oan de geal
lieerde mogendheden wordt verzocht een spoe
dige regeling te treffen betreffende de schade,
die tijdens de bezetting van Opper-Silezië door
de verschillende Poolsche opstanden is aange
richt.
HET PROCES TEGEN DE KAPPISTEN.
Leipzig, 14 Dec. (W. B.). Het getuigen
verhoor in het Kapp-proces is vanmiddag ge
ëindigd. De president wees beklaagden er op,
dat in plaats van deelneming, slechts van me
deplichtigheid aan hoogverraad sprake kan zijn,
Vrijdag a.s. zal een begin worden gemaakt met
de pleidooien.
De Iuchtvoarlverbinding Parijs—Amsterdam.
P a r ij s, 14 Dec. (H. R.) Bij dc bespreking
van de begrooting voor de luchtvaart verklaar
de de onderstaatssecretaris bij het beantwoor
den van verschillende sprekers, dut hij, of
schoon rekening houdende met de eischen van
de begrooting, geneigd was de instelling van
nieuwe lijnen aan te moedigen, maar dat zijn
eerste zorg de lijnen betrof, uitgaande van Pa
rijs, met name de lijn Parijs—BrusselAmster
dam.
DE ENGELSCH-iERSCHE REGELING.
Dc zitting van 't Britsche parlëment.
Londen, 14 Dec. (R.). Dc unionist sir Sa*
muel Hoare diende een adres van antwoord in.
Na uiting te hebben gegeven, naar gebruikelijk
is, aan den dank van het Lagerhuis oan den ko
ning gaat het als volgt voort„Kennis genomen
hebbend van de artikelen der overeenkomst be
treffende de Iersche regeling, zijn wij bereid die
artikelen te bevestigen en te ratificeercn, opdat
ze voor altijd zullen zijn vastgelegd door de
wederzijdsche toestemming der volken van
Groot-Brittonnië en Ierland en bieden wij Uwe
Majesteit onze zeer naderige gclukwenschen oan
met de aanstaande voleindiging van dot werk
van verzoening, waartoe Uwe Majesteit zoo
ruimschoots heeft bijgedragen."
Het adres werd ondersteund door George
Barnes (een vroeger vooraanstaand arbeider),
terwijl de overeenkomst warm werd aanbevolen
door Clynes en Donald Maclean.
Lloyd George zei, dot nimmer een regeling
tusschen twee volken een zoo geestdriftig cn al
gemeen onthaal had gevonden als de Iersche
overeenkomst ten deel was gevallen. Hij bracht
hulde aan de onderhandelaars aan beide zijden.
Sommige leden van de Britsche ofvaardiging
hebben zv/aarder verantwoording op zich geno
men dan hij door het teekenen der overenkomst
en de lieden van de andere partij hadden even
eens ernstig risico op zich genomen, wat maar
al te duidelijk bleek uit het geschil, dat thans
te Dublin woedt. Lloyd George deed daarna
tevens een beroep op het Huis om niets te zeg
gen, dat hun taak moeilijker kon maken. Lloyd
George ging daarna de voorwaarden der rege
ling na en legde er den nadruk op, dat de kwes
tie van de trouw volkomen geregeld was. Men
had de trouw aan de Engelsche kroon, het lid
maatschap van h'et Britsche rijk en het gemeene
burgerschap volkomen aanvaard. Lloyd George
gaf toe, dat hij geaarzeld had Ierland de be
voegdheid te geven douanerechten te heffen,
maar hij wees er op, dat Ierland in handelsza
ken meer afhankelijk was van Briitonnië dan
omgekeerd. Hij beweerde, dat alle beloften in
zake Ulster waren nagekomen en dat de her
ziening der grenzen in het belang van Ulster
zou zijn, als het besloot op zichzelf te blijven.
Zoodra in Zuid-Ierland overeenkomstig de bepa
lingen der overeenkomst een voorloopige regee
ring zou zijn gevoimd, zouden de strijdkrach
ten van de kroon teruggetrokken worden. Wat
de criliek op de overeenkomst, als zou zij een
onderwerping aan de rebellen zijn, betreft, zei
hij, dat het beste antwoord gelegen was in den
inoruk, aie de regeling heelt gemaakt in heel de
beschaafde wereld cn met name in de domi
nions. Het aandeel, dat de monarchic in de aan
gelegenheid heeft genomen, heeft bijgedragen
tot de waardigheid en de glans van de kroon,
terwijl het gezag van het rijk verstrekt is door
de overeenkomst, die het nieuwe kracht heeft
geschonken.
Lloyd George eindigde met het argument tc
bespreken, dat dc regeering had onderhandeld
met rebellen. Hij vroeg, of men zelfs geen re
bellen met-vreedzame middelen mocht doen be
daren en met wie do regeering anders had moe
ten onderhandelen Er zou een wet worden in
gediend in dc aanstaande zitting tot sanctionee
ring von de overeenkomst, maar het precedent
in de constituties der dominions zou worden ge
volgd en Ierland zou zelf dc samcntclling van
zijn eigen regeering bepalen.
In 't Hoogcrhuis.
Londen, 14 Dec. (R.) Lord Morley, een
veteraan in den strijd vóór Home Rule, diende
in 't Hoogcrhuis een overeenkomstig adres van
antwoord op de troonrede in als dat in het La
gerhuis. Hij verklaarde, dot de dog van de over
eenkomst een dag van blijdschap was cn niet
von vernedering, zoools Curzon beweerde.
Curzon verklaarde, dat de overeenkomst drie
essentieele principes hooghield: suprematie van
de kroon, veiligheid van het Vereenigd Konink
rijk cn ongeschondenheid van het rijk. De rege
ling was oorzaak geweest, dot Engeland's repu
tatie en prestige in de geheclc wereld was ge'
stegen. Hij hoopte, dat hij nog bij zijn leven de
eenheid van Ierland zou aanschouwen. De rege
ling was eervol voor Ierland zoowel als voor
Engeland.
Carson viel Curzon cn de regeering scherp
non. Hij verklaarde, dot het Huis thans de be
grafenis van de unionistische partij bijwoonde,
die geworgd was door dc leiders, die jqist in de
coelitie-regeering waren getreden om haar te
beschermen. Er was nooit grooter inbreuk ge
maakt op de constituioneelc vrijheid dan door
de wijze, waarop dit verdrag was geteekend, ge
zegeld en bij hot parlement ingediend ter ratifi
catie.
Charles Croig, broeder van den eersten mi
nister van Ulster, viel de overeenkomst fel aan
en verklaarde, dat de eed von trouw het papier
niet waard was, woorop hij neer is geschreven.
Lloyd George had aangenomen, dat de Sinn Fei-
ners alles zouden doen wat van hen verwacht
wordt, maar dot zullen zij niet. Croig betreurde
het bitter, dot de laatste twee of drie maanden
Ulster onderworpen is oan den onwaardigsten
vorm van dwang. Behalve die van het pistool
heeft de soldotenregeering elk middel von
dwang jegens Ulster aangewend.
Lloyd George in 't Lagerhuis.
Londen, 14 Dcc. (N. T. A. Draadloos uit
Leafield). Lloyd George, die opstond om te
spreken te midden van luide toejuichingen in t
Lagerhuis, zcide, dat de artikelen der overeen
komst een grooter openbaarheid hadden verkre
gen dan waarschijnlijk eenig verdrag, behalve
dot van Versailles.
Binnenslands, in de groote kroondominions,
onder onze bondgenooten en in heel de beschaaf
de wereld is dit verdrag ontvangen niet alleen
met voldoening, maar met vreugde en hoop.
Deze overeenkomst had niet kunnen worden tot
stand gebracht, als er niet de meest volmaakte
somenwerking had bestaan tusschen alle leden
von de Engelsche delegatie. Anderzijds besefte
de Ierschd afvaardiging, dat het plan was de ver
heffing van Ierland tot den status van een domi
nion van het Britsche rijk van een vrijstaat
in het rijk die trouw verschuldigd is en zweert
aan den leaning. Dit beteekent volkomen controle
voor Ierland van zijn eigen binnenlandsche za
len, zonder eenige inmenging van eenig ander
deel van het rijk. Ierland zou in de rechten en
verantwoordelijkheden van het rijk deelen. Ve
len in dit land worden vandaag gelukkig ge
maakt bij de gedachte, dot de Iersche kwestie
geregeld is.
De verwikkelingen in Ierland waren heel moei
lijk op te lossen. Hij hoopte, dat de oplossing
gevonden was. Hij was er nimmer op gesteld te
goed von vertrouwen of te vermetel te zijn, als
hij over Ierland sprak, maar ditmaal zag hij niets
beters.
Het was wcnschelijk, in het belang van het
Rijk, van de wereld en van Ierland zelf, dat er
een beperking zou worden gesteld aan het op
roepen van gewapenden. Maar de regeering koi
niet de verantwoordelijkheid voor wet en or<fc
aanvaarden, zonder het recht tc hebben een aan-
t-1 gewapenden op te roepen om het gezng t<
steunen. Dat was alles wat er was gedaan en dl
gestelde grens was noodzakelijk voor het doel.
Met betrekking tot de vloot gevoelde dc r(f
geering, dat zij het gewone gevolg van den
dominion-status niet voor Ierland van krocht
mocht doen worden. De regeering meende, dot
de verdediging van deze eilanden moest won*
den overgelaten aan de Britsche vloot. Dit zotf
beter voor Ierland cn voor Engeland zijn.
Er was ultijd een definitieve belofte gegeven^
dat onder geen voorwaarde dc regeering zou
toestemmen in eenig voorstel, dat dwong voor
Ulster met zich zou brengen. Dit belette echter!
de regeering niet te trachten Ulster tc ovenre-
den deel te nemen aan het al-Iersche parlement.}
De beslissing, die de regeering had gcnomci\f
v/os, dot Ulster dc keus zou hebben tusscheni
het deel nemen onn het parlement voor^Ierlonc^
of precies te blijven zooals het was.
Het was wcnschelijk dot, als Ulster een af*
gescheiden eenheid zou blijven, er een herzio*
ning von de grenzen zou plaats vinden. To dezert
einde werd voorgesteld een grens-commissie ia»
te stellen.
Volgens het verdrag moest er een perma^
nente schikking cn een voorloopige schikking
worden gemankt. De permanente schikking bet
hoorde te worden geformuleerd door de Iersche
vertegenwoordigers zelf, volgens het voorbeeld
van elke constitutie in het rijk. Wat betreft do
voorloopigo schikking werd voorgesteld een
voorloopige regeering in te stellen, die dc bet
staande meerderheid van de Iersche vertegent
woordigers omvat. Zoo spoedig els deze schikt
king gemankt is> zul de verantwoordelijkheid
voor de regeering van Ierland, behalve do
Noordelijke provincie, worden overgedragen
non die regeering cn de strijdkrachten van do
kroon zullen worden teruggetrokken.
Lloyd George voegde er aan toe, dat or in
een volgende zitting een wet zou worden ingot
diend om de schikking te ratificeercn cn haaf
een bevredigend effect te geven.
Ten slotte zeide hij, dat het prestige von het
rijk ontzaglijk vergroot was door de overeen
komst, die dc overtuiging von de wereld had
bevestigd, dot Engeland altijd op de eene of
andere wijze over zijn moeilijkheden heen kon
komen. De voorwoorden zouden vrijheid onn
Ierland brengen en krocht aan het rijk geven.
Londen, 14 Dec. (R.). De zitting van'
beide Huizen werd door tul van toeschouwers von
aanzien bijgewoond. Bijna het heéle corps
diplomatique was tegenwoordigook dc Neder»
landsche gezant.
Londen, T4 Dcc. (N. T. A. Draadloos)!.
Sir James Croig, de eerste minister in Ulster,
verklaarde gisteren in het parlement von Noord*
Ierland, dat hij niet onvoldaan was over dei
vooruitzichten van vrede in Ierland. Indien het
volk van Ulster hom cn zijn collega's ten volle
zijn vertrouwen kon schenken, zouden zij het
verder tot dc overwinning, leiden.
In 't Dail Eirconn.
Londen, I 4 D cc. (N. T. A. Draadloos uit
Leafield). In Dublin is de Dail Eirconn bijeen*
gekomen om de overeenkomst tc bespreken. Do
Valero zeide in zijn openingsrede, dat zijn re
den om het verdrag niet te aanvaarden was, dot
de volledige tekst van het ontwerp-verdrag niet
was toegezonden aon het kabinet tc Dublin,
voordat het door de gevolmachtigden le Londen
ondertcekend was. Als men dit gedaan had, zou
hij hebben getracht de eenstemmigheid in het
kabinet te gorondeeren.
Michael Collins verklaart, na een levendigo
schermutseling met de Valera, dat de gevol*
machtigden, toen zij de overeenkomst teeken»
den, zich alleen hadden verbonden de aanvaar*
ding ervan aan te bevelen aon het parlement van
Ierland.
Griffith, de voorzitter der gemachtigden,
stemde toe, dat er geen sprake van was, dat de»
gevolmachtigden de macht zouden hebben gehad
het volk te binden. De Engelsche regeering moet
naar hoor parlement gaan en wij naar het onze.
Met deze uitlatingen van Collins en Griffith'
scheen de Valera genoegen te nemen.
Op voorstel van een van de leden, dot door.
de Valero gesteund werd, ging dc Dail toeni
over tot een vergadering met gesloten deuren.
Bij deze bespreking werd het volkomen duide^
Kwaad spreken is een manier om kwaad te
«doen, en slechte woorden, zijn slechte daden.
door
RUDOLPH STRATZ
uit het Duilsch door
Meviouw A. c. NUIJS-POSTHUMUS.
£6
Die eeuwige, slordig gekleede bierdrin
ker, die onveranderlijk in de humoristische
bladen terugkwam met zijn tondikken buik
en zwartbeplcisterde kruin; die dronkenlap,
die met zijn kameraden in de herberg onder
de tafel lag, 's nachts in de goot rolde en
als een dier op handen en voeten de trap
'opkroop; die dagdief, die fatsoenlijke werk
lieden, schoen- en klecdermakers, als zij ne
derig om hun geld kwamen vragen, de trap
pen afschopte; die onbeholpen, onsmakelij
ke luiaard, die van iedereen geld bedelde of
leende, om het weer door de keel te jagen,
wiens gansche rijkdom bestond uit een Ian-
;£e pijp, een laarzentrekker en één enkel
iboord die onvermijdelijke spotfiguur ver-
iyulde haar met afschuw. Wat had het bier-
jurinken te maken met Duitsche wetenschap?
jv/aarom werd die lichamelijk verwaarloos
de, geestelijk stilstaande dikbuik, die er
Itrotsch op was, dat hij niet eens den weg
maar de universiteit wist, die dingen deed,
V aarvoor de ruw ste handwerksman zich zou
Schamen waarom werd deze figuur door
«e geleerden der „Fliegende Bl'üHer" be
schouwd als een Duitsche specialiteit, die
met zorg bewaard en aangekweekt nioet
worden?
Wel hadden Erna's neven haar uitgela
chen en gerustgesteld. In de werkelijkheid
was het zoo erg niet. In de spotbladen werd
alles overdreven.
Maar jan vroeg Erna, als die vieze ,ton-
dikke kerel werkelijk slechts een verzinsel
was, waarom men zich dan die onwaardige
karikatuur onzer academische jeugd liet
welgevallen? Waarom men dan niet een be
tere figuur maakte van den"Duitschen stu
dent? Geen schijnheilige, geen onrijpe po
liticus, of een jongen van de hoogere bur
gerschool, zooals in andere landen. Neen
forseh en flink, de hand aan den degen, nog
een beetje ruw en onhandig in zijn onge
temde kracht, maar vroolijk, overmoedig, rot
eiken dollen streek in staat, voordat de ernst
van het leven begint, dapper en goedig, een
ridderlijk wapenbroeder -zoo staat de jón
ge student u voor oogen en wie phanta-
sie heeft, kan zich nog voorstellen, hoe
Otto von Bismarck in Güttingen door de
Wenederstrasse stapte. Hoog van de Ru-
delsbrug begroet zijn monument de Duitsche
studenten, en is hun tot een voorbeeld, tot
een verontschuldiging, als hun vroolijkheid
wel eens te ver gaat, tot een vermaning,
wanneer de tijd tot werken daar is een
pronkstuk van Duitsche kracht, en niet de
student-bierton, die vluchtend voor zijn
kleermaker, een steeg insluipt of 's nachts
brullend, vol van het edele gerstennaf, in de
goot ligt.
Deze periode was de eeuwige kandidaat
wel is waar lang te boven. Zoo iets over
kwam hem niet meer. Eigenlijk was hij reeds
een „oude heer", evenals zijn kameraden
uit zijn eerste semester, die nu als waardi
ge ambtenaars treurden om liet heerlijke stu
dentenleven. Maar was dat levenslange
smachten naar een paar snel vervlogen ja
ren, wat er ook van gezegd of gezongen
werd, niet een zeer overdreven sentimenta
liteit? Hier een tijd lang een bonte vlinder,
daar een lang leven, knorrig, mat en stomp
doorgebracht ais een trage rups dat was
immers de verkeerde wereld.
Dat had John Henry van Lennep eens tot
Erna gezegd bij gelegenheid van het bezoek
van een harer bloedverwanten, een hypo-
chondrischen, hoogen ambtenaar, die met
VOOKHASDEN
VOOïï KKSDERÈRT.
VANAF f 2.—
XANGESTUAAT SO
een talrijk gezin gezegend was, en wiens
gele, gerimpelde trekken slechts opklaarden,
ais er over zijn studententijd gesproken
werd.
„Ik heb er niets tegen," had John Henry
op zijn gewone scherpe manier verklaard,
„dat jongelui van twintig jaar pret maken!
Maar op hun dertigste en veertigste moe
ten zij niet meer treuren over hetgeen voor
bij is dat doet mij denken aan den tnan,
die zit te suffen over het menu van den vo-
rigen Zondag en zich blind staart op ledige
oesterschelpen. Zij moéten trachten, nieuwe
ftp crootere genietingen van het leven te
verkrijgen! Die zijn er genoeg, al wordt men
ook nog zoo oud; doch men moet zich daar
bij naar zijn leeftijd schikken, en niet voor
eeuwig zijn jongelingsjaren betreuren, als
een ontroostbare weduwe haar echtgenoot.
Voor den waren man zijn het ook niet de
gelukkigste jaren, omdat hij dan zichzelf
nog niet kent. Wat hij in de volle ontwikke
ling zijner vermogens volbrengt en ver
overt, dat is het ware hoogtepunt van het
leven, en dat houdt lang stand, als men zelf
maar taai en standvastig is! Met iemand,
wien bij de herinnering aan jongensstreken
uit de vorige eeuw nog de oogen vochtig
worden van aandoening, doe ik zeker geen
zaken!"
Zoo had Van Lennep gesproken, de een
zijdige geest, voor wien zooveel onbereik
baar moest blijven, wat in de Duitsche lan
den in den maneschijn door de dennen
ruischt, en wat de golven van den Rijn aan-
de vele ridderburchten toefluisteren -het
onbeschrijfelijke wachten en verlangen, de
zelfde reislust der ziel, die den Duitscher
over landen en zeeën drijft, en die hem hier,
in liet een of ander slaperige dorpje bif het
schemerend lampje onontdekte werelddee-
len of droomen doet doortrekken...
Erna keek naar de klok. Het was drie
uur. Om vijf uur zou hij komen! Dus nog
een paar lange, ledige uren, om op den brief
van den professor te zitten wachten. Dat
was haar laatste hoop. Daaraan klemde zij
zich vast. Hij had haar immers uitdrukke
lijk beloofd, te zullen schrijven, en wat hij
schreef was zeiter iets goeds.
Als de brief nu maar een beetje gauw
kwam! Er was haast bij! Want nu eerst
viel haar in, waarom John Henry pas zoo
Iaat in den namiddag kwam. Een paar uren
later, tegen den avond, ging de sneltrein
naar den Rijn. Hij wilde zeker zijn van zijn
zaaki Hij wilde haar geheel in zijn macht
brengen en haar dan geen tijd meer geven,
om zich weer le bezinnen, maar haar met»,
een, onder den indrulc van zijn woorden,'
meenemen naar liet station.
Daar stond de D-trein gereed en voerde
hen mee. En zij zat willoos tusschen de
geeuwende Engeischen, en zag buiten de ge
kleurde lichten aan den Rijn voorbijsnellen,
en tegen elf uur aan den horizont, één voor
één de donkerroode vlammen der smeltovens
oplaaien, ten teeken dat zij het rijk van den
steenkool en van het ijzer, haar geboorte-'
plaats, naderden.
Moed! Zij stond op en hief het hoofd om
hoog. Moed! zeide zij lot zichzelf. Moedl
Zoover zijn wij vooreerst nog nietI
TWAALFDE HOOFDSTUK.
In de kamer naast de hare deed zich lang
zamerhand een onduidelijk gemompel hoo-
ren. Zij luisterde. Dat door elkander praten
van gedempte, vreemd klinkende mannen
stemmen had zij meer gehoord... in diezelf
de kamer gisteren of eergisterennatuur
lijk, dat was de menagerie van Meia Wig
ge rs!
Maar dc koele blondine had toch daar
straks uitdrukkelijk al haar leerlingen afbe
steld! Hoe kwamen zij nu hier bij elkander?
Zij koorde duidelijk, dat er altijd weer an
deren aanklopten en met onderdrukte pret
of met ergernis ontvangen werden, en dat
het allengs kwam tot een twistgesprek in:
het Fransch. Blijkbaar wist men niet, wat
nu te doen, op Meta wachten of naar huis
gaan?
(Wordi .vervolgd^