s
1ST. EmiLION
lij 1 A. SCIOTERMAN Zn., Utr.str. 17. Iel. 145
Fontein
Schippers.
GELEGENHEIDS GESCHENKEN
ramer,
Hutsspaarbank
Kantoor-loelandel en Drukkerij
Eigengemaakte Kiaderkleeding.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD „de eemlander"
Het Verloren Tehnis.
origineels
Per flesch f 1.75, per anker f 72-.
Menbileeringen- Kunsthandel
Langestraat 24. Tel. Int.
- Behannerij en Stoffpertlerij
496. - AMERSFOORT.!
BINNENLAND.
TWEEDE BLAD.
Ds diepere oorzaak.
Frans Jozef Bitterwafer per fl. 50 cent
Emserwater per kruik 75 cent.
A. VAN DE WEG. Langestraat 23.
WILLEM GROENHUIZEN
ZIE ETALAGE AIS STEEQS le KLAS GOEDEREN
FEUILLETON-
langestraat 65. Tel. 326 AMERSFOORT
Magaz. „De Dom
ZOste Jaargang
No. 186
Zaterdag
4 Februari 1922
zeer aan te bevelen
Bordeaux, gewas 1917
De oplossing van de moeilijkheid zal dus te
vinden zijn hierin, dat men bij de voorbereiding
van wetsontwerpen de hulp inroept van deskun
digen, dot m. a. w. de K.nmerleden slechts over
principes hebben te oordoelen, niet over de
techniek van wetsvoorstellen.
Wij erkennen, dat dit slechts eene richting
aangeeft waarin de oplossing moet worden ge
zocht de discussie over het denkbeeld, dat die
richting aangeeft, zal waarschijnlijk tot meer
concrete voorstellen voeren.
ons artikel van de vorige week hebben wij
pnze meening gezegd over den aanval op onze
partij gedaan door sommigen van hen, die tot
IFoor kort onder onze voormannen vooraan ston-
fclen.
Het is wellicht goed er op telwijzen, dat zulke
ÏÏingen in schier alle partijen voorkomen;, maar
Krv de andere partijen weet men deze dingen
met den mantel der eigenliefde te bedekken,
terwijl onze mentaliteit nu eenmaal medebrengt,
dat we ook de minder aangename gebeurtenis
sen voor de oogen van het publiek behandelen.
Hoezeer dit het geval is blijkt uit de om
standigheid, dat het briefje van Koster dóór
IDud direct is gepubliceerd na overleg met Mer
chant. H°t groote publiek mag dan even worden
afgeschrikt door de ruzie in onze gelederen,
het komt wel weer terug, als het ziet, dat onze
partij eerbied voor de organisatie verlangt; van
allen, ook van de voormannen, dat iedereen bij
Ons met dezelfde maat wordt gemeten, dat bij
frxis de democratie geen woord is, maar een feit.
Als inderdaad zulke leelijke dingen als nu
Ojn gebeurd, ook bij andere partijen voorkomen
o, wij hadden zoo gehoopt en we hebben ge
loofd, dat onze purtii vrij was van deze smetten
en we zullen met alle kracht pogen, haar van
die smetten te bevrijden dan moet er aan
hel verschijnsel, dat menig Kamerlid te sterk
aan zijn zetel kleeft en daardoor ipt minder
nobele uitingen of doden komt, een diepere oor-
taak ten grondslag- liggen.
We hebben naar die diepere oorzaak gezocht
fcn om de houding van Teenstra en Koster te
kunnen begrijpen en zoodoende tot „verzach
tende omstandigheden" te kunnen besluiten èn
«oo mogelijk, onze partij en heel de Nederlond-
Sche politiek tegen dit euvel te helpen bescher
men. We meenen die diepere oorzaak te hebben
gvvonden.
Tegenwoordig eischt, hoe jammer dat ook is,
•ene richtige vervulling van het kamerlidmaat
schap den heelen mensch. Alleen zeer krachtige
figuren kunnen naast hun werk als Kamerlid
fiog zaken doen, de advocatuur uitoefenen of
eene betrekking beklceden. Daardoor is men het
bezetten van een Kamerzetel gaan beschouwen
els eene betrekking en de eventueele andere
bezigheden als bijbaantjes. Menig Kamerlid be
ziet zijne functie niet anders dan de ambtenaar
zijn baantje; hij eet er van (zij het schraal) en
zou niet weten, wat te beginnen, als hij ui*
ide Kamer wordt gestuurd. Polities is het beroep
geworden.
Tegen dezen toestand hebben wij jaren gele
den reeds gewaarschuwd, omdat de kiemen voor
kiezersjocht en voor intrigespel er in zijn opge
sloten. Voo- enkele leiders, de zeer bekwame
menschen, die bij verlies van hun" zetel, toch
onmiddellijk elders eene hun passende functie
vinden, is deze beroeps-politiek van zelf-spre-
kend en rij juist zullen niet in de dreigende fou
ten vervallen. Maar voor de andere Kamerle
den is beroepspolitiek uit den booze.
Nu zien we de oorzaak der misèrehet Ka
merlidmaatschap eischt den heelen mensch en
toch mag het Kamerlid zijn functie niet beschou
wen als ijne vaste betrekking. Hier is een niet
licht op te heffen conflict aanwezig en van dit
conflict zijn Van Beresteijn en Teenstra' het
slachtoffer geworden, zoo goe t als Koster, die
geen Kamerlid meer, zoo gaarne weer Kamerlid
zou zijn.
Dit verklaart hunne houding, maakt ze be
grijpelijk, al is die houding daardoor niet ver
dedigbaar.
Maar dit alles dwingt ons, de vraag onder de
oogen te zien, hoe we kunnen maken, dat dit
conflict niet meer voorkomt of althans minder
ernstig zal zijn voor den betrokkene, m. a. w.
hoe meken we een einde aan het beroeps-poli
ticisme
Wie aan politiek doet, behoort dit te doen
en dat is gelukkig bij het gros van onze voor
mannen het geval niet uit egoïstische motie
ven, niet om roem of eer, niet om geld, maar
uit gemeenschapsgevoel, uit den drang'ook voor
anderen nuttig werk te verrichten, uit den lust
er toe mede te werken, dat het staatsbeleid gaat
in de richting, die hij voor het volksgeluk en de
volkswelvaart voor de gewenschte houdt.
Het spreekt echter van zelf, dat hij aan de
gemeenschap sleohts zooveel van zijn tijd kan
geven, als zijn beroepsbezigheden toelaten. De
knappe organisator kan meer vrijen tijd maken
en dus meer tijd geven dan de doorsnee-man.
En dit reeds maakt de aanwijzing van goede
organisatoren, van krachtige figuren, van ste
vige leiders lot volksvertegenwoordigers gebo
den. Wie Kamerlid wordt, behoort voor eigen
zaken, voor eigen functies, voldoende tijd be
schikbaar te hebben.
Dat nu is meer en meer onmogelijk gewor
den. Voor Hagenaars gaat het nog, naast den
tijd voor het bijwonen van Kamerzittingen, tijd
voor andere dingen te vinden, voor de inwoners
van ietwat afgelegen steden en dorpen gaat het
niet. Daarom wonen vele te vele Kamer
leden in de Residentie. Jaren geleden eischte
het Kamerlidmaatschap niet zooveel meer tijd
als thans het lidmaatschap van den Raad eener
groote gemeente.
In dit opzicht nu is reactie noodig. We moe
ten de taak van de Tweede Kamer hervormen
tot een arbeid van minderen omvang, zóó, dat
het Kamerlidmaatschap wordt tot eene functie,
waarnaast men tijd en gelegenheid overhoudt
tot arbeid van andere soort, tot werk in de
mfintcclmppij Rehalve Kot voordeel, dat de
Kamerleden, indien deze wensch werkelijkheid
wordt, niet meer zullen woiden gesteld voor het
straks bedoelde conflict, zou dit het voordeel
hebben, dat de Kamerleden meer ih aanraking
bleven met nijverheid, handel en verkeer, waar
door zij voor verpolitieking zouden worden
behoed.
Nu is het niet gemakkelijk aan te geven, hoe
de wensch tot beperking van de taak van de
Tweede Kamer in vervulling zou kunnen gaan.
Dit mag ons intusschen niet beletten, die wensch
uit te spreken en op inwilliging van dit verlan
gen aan te dringen.
Een weg moet te vinden zijn, ook indien men
wat voor ons van zelf spreekt, aan den
invloed van de volksvertegenwoordiging niets
wil verminderen. Letten we eens op de vertegen
woordigers der groote natiën, die beraadslagen
en beslissen over de meest ingewikkelde vraag
stukken. Dit is slechts mogelijk, doordat ze
door hunne deskundigen volledig worden voor
gelicht.
Uit de Pers.
GRONDWETSHERZIENING. EERSTE KAMER
EN EVENREDIGE VERTEGEN
WOORDIGING.
Mr. S. van Houten vestigt in no. 3 vnn zijn
Staatkundige Brieven de aandacht op
dat deel der nog in de Eerste Kamer te behande
len voorstellen tot Grondwetsherziening, dat den
duur der zitting dier Kamer tot 4 jttren beperkt,
de Eerste Kamer gelijktijdig*"met de Prov. Stoten
vernieuwt, en de evern lige vertegenwoordiging
van de gezamenlijke Statenleden in die ^Corner
invoert.
Dot stelsel za! noch voor de Eerste Kamer,
noch voor de Provinciale Staten goed werken,
ook zonder de verergering van de nadoelen bij'
ontbindbaorheid der Provincioje Staten.
Hel eerste noodige voor de staatkundige orga
nisatie van ons land is niet, de verkiezingen voor
de Provinciale Staten, nog meer dan reeds het
geval is tot politieke partijlellingen te maken en
ook de Eerste Kamer daaruit te doen ontstaan,
maar het kiesrecht voor de Tweede Kamer te
verbeteren op een der wijzen, door mij in mijn
Brief van 10 Juni 1921 aangewezen.' Degenen
die te beslissen hebben over de toepassing van
evenredige vertegenwoordiging met een trap
voor de Eerste Kamer, mogen wel ter dege de
vraag overwegen, of het niet beter is dit gehecle
stelsel eens opnieuw in overweging te nemen,
ook voor de Tweede Kamer. Als het door niet
goed werkt is het toch ongeraden ter wille der
consequentie het kwaad te vergrooten en ver
dient het de voorkeur op de halve toepassing
terug te komen.
Op de zoogenaamde vrij-liberale partij heeft
het nieuwe stelsel al bijzonder slecht gewerkt.
Wie haar samenstelden hebben bijna 4 jaar
weinig naar de beginselen dier partij gehandeld
en ten slotte die partij maar geheel opgeheven.
De vrij-liberale kiezers beschouwen zij blijkbaar
als marionetten, die naar zij zich voorstellen toch
geen andere keus zullen hebben dan te volgen
en te stemmen op de lijst van de hoofdmannen
van hun Vrijheidsbond.
Dit nu is voor werkelijke liberalen volstrekt
onmogelijk reeds wegens hun stem over de door
hen aangenomen en door Visser van IJzendoom
verdedigde nieuwe regeling van de schadeloos
stelling voor de leden der Tweede Kamer.
Schr. wijst op het program van den Vrijheids
bond, dat van krachtig ingrijpen rept, willen de
belastingen voor alle klassen niet ondragelijk
worden, en laakt het dat aan de Kamerleden, die
de grondwetsherziening gekozen zullen worden,
in strijd met de Grondwet, die hun een „schade
loosstelling" toekent, een als zoodanig niet te
verdedigen jaarlijksch bedrag met bovendien een
verhoogd pensioen en uitzicht op pensioen voor
weduwen en weezen wordt gegeven.
De heeren zorgen echter niet enkel voor hun
toekomst als zij herkozen worden. Zij verhoogen
niet alleen hun „schadeloosstelling" als hun dit
gelukt door een fraaie plaats op de lijst, maar zij
laten zich ook „schadeloosstellen" als hun dit
niet gelukt. Art. XIV der Algemeene-bepalingen
geeft aan de verhooging der pensioenen ook
nog terugwerkende kracht ten gunste van Ka
merleden, die vóór de invoering der Grondwet
gepensioneerd of pensioensgerechtigd zijn ge
worden. Dit is toch wel een zuiver geschenk, een
soort van consolatie-prijs, bij eventueele niet-
herkiezing, en nog wel uit een berooide schat
kist, ten koste van de reeds overbelaste burgerij.c
Dat pensioenen bij veranderde tijdsomstandighe
den verhoogd worden, die naar de oorspronke
lijke beteekenis levensonderhoud zijn voor afge
leefde ambtenaren is te verdedigen, maar deze
pensioenen zijn deel eener „schadeloosstelling"
die voor elke vier-jarige periode goed is en ook
behoorde te blijven gefixeerd. Dat men in 1917
in strijd met recht en billijkheid met zulke pen
sioenen te scheutig is geweest, is geen veront
schuldiging voor deze bepaling ten eigen bate
en ten koste der belastingschuldigen, wier belan
gen zij behoorden te behartigen. Wie op een
zoo duidelijk punt daarin te kort schoten kun
nen niet voor herkiezing in aanmerking komen.
Hoe kunnen zij het zedelijk gezag bezitten, dut
zij voor een bezuinigingspolitiek behoeven, die
veler belangen en verwachtingen moet schaden,
als zij beginnen zoo goed voor zichzelf te zor
gen?
Voor hot orgoniseeren van een vertegenwoor-
ding der liberalen in den lande blijken reeds
zaar velen den Vrijheidsbond ongeschikt te ach
ten en uit^hun kring komen allerlei pogingen
om betere candidaten lijsten te verkrijgen don
7.'vnn do leiders van dien bond verwachten.
Veel welslagen is daarvan nog niet te voorzien.
Naar mijn oordcel zijn, behalve in Noor 1-
r nbant en Limburg, waar een andere regeling
'zal moeten worden gevonden, zij die als (vrij)
liberalen gekozen zijn tot leden der Provinciale
Staten of der gemeenteraden in eiken kieskring
de geschikte personen, om de vertegenwoordi
ging der liberalen en de reorganisatie der libe
rale partij ter hand le nemen en voor dien kies
kring candidaten op een groslijst te brengen.
Een centraal comité zal alleen de leiding be
hoeven te hebben van een vergadering van afge
vaardigden ten einde de candidatenlijslen defi
nitief vost te stellen en wellicht ncvena het al-
gemeene doel van beperking van overheidsbe
moeiing en zuinigheid enkele hoofdpunten van
een program te overwegen, als b.v.
le. herziening der kieswet, zoodot weder
volksvertegenwoordigers in de Tweede Kamer
zitting nemen, dit tegenover een bepaalden kie-
zeiskring verantwoordelijkheid gevoelen;
2e. vrijheid van werktijd voor volwassenen,
behalve in uit den aard van den arbeid onge
zonde bedrijven
3e. geen overheidsbemoeiing met huurprij
zen en met den bouw van woonhuizen slechts
krachtens de gewone beginselen van politietoe
zicht;
4e. terugkeer ten nonzien van armenzorg tot
de vóór den oorlog geldende praktijk.
Ik bepaal mij voorfoopig tot het aangeven van
dit denkbeeld. Als centraal comité zou ik zoo
i odig weder het comité kiTnnen bijeenbrengen,
dat onder mijn leiding de grondwetsherziening
van 1917 bestreed. Het zou in tegenstelling met
de leiders djr kamorgroepen zonder nevenbe
doeling voor eigen candidatuur werkzaam kun
nen zijn.
Indien, behalve zij die toen ons advies volg
den, thans allen die nu berouw hebben het gel
dende stelsel van evenredige vertegenwoordi
ging ingevoerd en de beperking van het ge
meentelijk kiesrecht tot de belastingbetalers op
geheven te hebben, de eventueele liberale can
didaten steunen, kunnen dezen zeker zijn van
een goed aantal plaatsen.
De overweging, die ik in de eerste plaats van
de liberale leden der Staten vraag, valt niet bui
ten hun werkkring. Het land wordt reddeloos,
tengevolge van de redelooze financicele gedrags
lijn in de jaren na den oorlog, als de Eerste
Kamer niet krachtig ingrijpt en over de wijze,
waarop de leden dier Kamer in dezen benarden
tijd hun taak vervullen, hebben de leden der
Provinciale Staten eventueel als kiezers te oor-
dèelen. Ook kan bi >enkort de geheel nieuwe
partij-groepeering ontstaan, waarop ook Treub
wijst, n.l. voor of tegen de combinatie Nolens-
Troelstra in de sociale en finoncieele vraagstuk
ke. Deze zal haar schaduwen vooruit werpen in
Je belangrijke zittingen van de Eerste Kamer in
dit voorjaar en verdient ten zeerste tijdig de aan
dacht der liberale Statenleden.
HET CONFLICT IN DEN V.-D. BOND.
Een brochure van jhr.~ mr.
E. A. van Beresteyn.
Wij ontvingen heden een brochure van de
hand van jhr. mr. E. A. van Beresteyn, hande
lende over het conflict in den Vrijzinnig-Demo-
eratischen Bond, getiteld„Waarom ik de
Vrijz.-Dem. Kamerfractie verliet."
In zijn voorwoo~d zegt de heer Van Beresteyn:
Nadat ik bij schrijven van 4 Januari 1922
mijn ontslag 1 ad genomen uit de Vrijz.-
Dem. Kamerfractie, mij niet meer beschik
baar had gesteld voor een candidatuur der
Vrijz.-Dem. Partij en voor het lidmaatschap
van den Vrijz.-Dc Bond had bedankt, ont
wikkelde zich over dezen stap een debat in
de pers.
De eerste voorwaarde voor vriendschap
Is elkaar onbewimpeld de waarheid te zeggen.
JliffEUKK - AMEKSFODKT
Groote keuze
door
DAVID LYALL.
Uit het Engelsch door
Mevr. J. P. WESSELINK-VAN ROSSUM.
16
maar Tom denkt, dat hij dat allemaal
üvorden zal en daarom voorziet hij hem met de
Ben uwen van den oorlog I"
„Speed is een scherpzinnig man, Lucy en zon»
tier twijfel gelooft hij, dat hij daarmede het ge
luk van zijn dochter verzekerd heeft".
„Somtijds ben ik niet zoo zeker van zijn
Bcnerpzinnigheid r zeide Lucy, met een zachten
lach. „Hij lijkt veel op een groot kind. Men
kan hem sturen waarheen men wil".
„Geloof mij, dat is een oppervlakkige mee
ning omtrent zijn karakter", zeide Hunt terwijl
Lij zijn laatste mondvol koffie nam. „Zeg, kan
ik de bibliotheek hebben tot half elf
„Zeker. De ben blij, dat ik je hier heb, Henry.
Op de een of andere manier zien de dingen e»*
dan anders uit jij brengt wat men een „geeste
lijke verheffing" noemt, mee".
Hij kuste haar bij de deur, toen zij de kamer
verliet. Daarna hoorde zij hem den sleutel
draaien in de deur der bibliotheek en vermoed
de, dat hij op zijn knieën bad.
-Tegen den tijd dat de klokken haar vroolijk
gelui voor den tweeden keer dien morgen over
hei park lieten weerklinken, was de zon schitte
rend tevoorschijn gekomen en een dicht opeen-
gepokte menigte woonde den dienst in de
Upleys Kerk bij.
De kerkbank van het Heerenhuis was goed
bezet, maar de meeste oogen keerden zich met
warme genegenheid en een welkom erin naar
het koor, waar Henry Vickory Hunt in een
bank zat.
Toen de rector zelf den tekst las een
aanwijzing dat de predikant van St. Bede
hoogst waarschijnlijk zou preeken ging een
trilling van verwachting door de gemeente.
Er waren zeer veel vreemden, want Paschen
brengt menigeen terug naar den huiselijken
haard en Upleys was sedert korten tijd bekend
geworden als een gezonde, rustige plaats waar
versterkende vacantié kon doorgebracht worden
tegen zeer matigen prijs.
Rechts achteraan, bijna verborgen achter een
der pilaren, zat een groote, schraal uitziende
man, wiens voorkomen de aandacht trok en
die doo< minstens twee menschen, hier
Toen Vickary Hunt zijn oogen gedurende een
kort oogenblik over de gemeente liet dwalen,
terwijl hij misschien naar een bekend gezicht
zocht, of naar een, dat hem bezielen zou, bleef
zijn blik op Heriot Duncan rusten en hij wist,
door een plotseling trillen van zijn innerlijk be
wustzijn, dat die man in zielenood verkeerde en
dat God hem daar gebracht had.
Het wekte bij hem geen verbazing, dat Heriot
en hij zich te zamen in de kerk van Upleys be
vonden Mj dacht er zelfs niet over na, hoe
Heriot daar wel gekomen zou zijn, ofschoon hij
die eenvoudige verklaring van Ferguson niet ge
hoord had.
Zijn leven was vol van zulke verrassingen
dag na dag had hij bij zijn geestelijken omgang
met ^e menschen ondervonden, hoe groote ge
volgen dikwijls door een eenvoudige handeling
verkiegen waren. Al zijn er geen wonderen in
d<? gewone beteekenis van het woord, zoo is er,
boven eiken twijfel verheven een volmaakte over
eenstemming tusschen de geheimzinnige werkin
gen der natuur en den God der natuur.
Daarom stond, toen Hunt den lagen, gebeeld-
houwden preekstoel in Upleys Kerk betrad, ^iem
zijn boodschap helder voor zijn eigen geest en
hij wist dat, al zou die geen onder ontroeren,
zij haar weg zou vinden rechtstreeks naar het
hart en de zaal van Duncan Heriot.
Het was geen preek voor Paschen in den
eigenlijken zin van het woord. Instede van te
blijven bij de vreugde, bij de vervulde belofte,
bij do Opstanding, Voos hij tot onderwerp het
aardsche leven van den Mensch Jezus Christus.
Hij sprak voor de vuist weg, geheel zonder in
spanning en het gelaat van Duncan Heriot voor
hem gaf hem een heilige inspiratie.
Eerst begon hij bedaard en schetste de onver
getelijke geschiedenis en begon die toen vlug
toe te passen op het leven der menschen. Met
zekere, vaste stem gaf hij in ruwe lijnen de nood
zakelijkheid aan voor vrouwen en mannen om
hun levens te vormen en de hervormen naar dat
groote voorbeeld.
Hot is een door den tijd uitgesleten onderwerp,
dat van den preekstoel behandeld is en hec is
bekend, dat mannen en vrouwen daardoor min
der van begeerte en heilig verlangen vervuld
werden, dan wel van een soort hopeloos j
van 'hun eigen ïiïinderwaardigheia en de onmo
gelijkheid ooit dat hooge ideaal to bereiken.
Maar Vickary Hunt blies dit ideaal leven en
adem in en zoo werd het voor hen niet slechts
een mogelijkheid maar een gebiedende noodza
kelijkheid.
Hec is niet te veel gezegd, wanneer men op
merkt, dat de geheele gemeente ademloos aan
zijn lippen hing. Lucy in haar kleine, nauwe bank
naast de groote ruime bank van het Heerenhuis,
word vervuld van verbazing en een geheime
vieugde, die haar geheele wezen doordrong. Zij
was ook geholpen geworden en zij dankte God
voor dat gewijde leven en alles, waarvoor het
zorgen moest.
Terwijl zij een of twee keer naar haar bloed
verwanten in de bank van het Heerenhuis keek,
was zij getroffen door de uitdrukking op het ge
laat van Barclay Speed. Zij kende de verhouding
van Speed tot de kerk, waarin ze nu zaten en
waarin zij nooit anders zouden zijn dan vreem
delingen, omdat zij haar leer of haar geloof
niet konden begrijpen, noch aannemen. Dikwijls
had zij Mary smalend over de Episcopaolsche
kerk hooren spreken, van de uiterlijke afhanke
lijkheid Van vorm en rituaal om invloed of
geestelijke macht uit te oefenen.
En zij zag, dat Mary verbaasd was ja zelfs
meer dan dat, dat zij geboeid was en geheel on
der den indruk.
Het was werkelijk een uur van buitengewone
geestelijke verheffing in de parochiekerk van
Upleys, een Paaschdag die lang in de gedach
tenis der menschen bleef en vruchten droeg,"
waarvoor Vickary Hunt, indien hij dat verno
men zou hebben, Gode zou gedankt hebben.
Hij eindigde door met een innemende stem
een beroep op hen te doen en hij verzocht hun de
deur van hun levens en hun harten wijd open te
zetten om den Paasch-Gast te ontvangen. Toen
ging hij r.aar bereden te midden van de lichte
beweging, die volgde op.de groote ontroering.
Modern Drukwerk
Kantoormeubelen
Schrijf machineü-
Varkensmarkt
Amersfoort»
Speciale afdeoltiig
Amersfoort
Utrechtscbeweg 9.
Overzicht 1921.
Ingelegd: 512.3U.67
Terugbetaald:
255.880.40
Meer ingelegd:
256.428.27
Nieuwe boek jes: 590.
Effecten in bewaring:
37.310.—
Geopend: elkon werk
dag 10—1; 3—4y2; 7—8.
Zaterdagavond 6V28V2
Zaterdagmiddag geslo
ten.
Na het verschijnen van het tweede inter
view van den heer Merchant in de Telegraal
van 12 Januari 1.1. heb ik aanstonds tegen
de verdraaide voorstelling der zaak gepro
testeerd en een uiteenzetting van het con
flict toegezegd, die noodzakelijkerwijze de
ruimte van een dagbladartikel zal over*
schrijden."
Schrijver vervolgt verder
De zaak, waar het in deze om gaat, is reft
geschil met het hoofdbestuur van den Vrij—
cdnnig-Democratischen Bond over de wijze,
waarop zou moeten worden uitgemaakt de
volgorde der candidaten bij de a.s. verkie
zing, een geschil, r'~t enkel tusschen mij en
dat hoofdbestuur, doch waarbij meerdere
candidaten non mijne zijde staan.
Behandeld wordt dan allereerst het geschil
over de condidnatstellmg
Er was in de olgemeene vergadering be
sloten, dat het land verdeeld zou worden in
4 districten, in ieder waarvan een lijst zout
worden ingediend met 10 candidaten. Do
kop von iedere lijst (no. 7—10) zou districts
grootheden bevatten zonder redelijke kans
op verkiezing. De algemeene^ vergadering
besloot voorts plaats no. 1 te reserveeren
voor Marchnnt, plaats no. 2 voor een onbe
kende vrouw, die bij stemming later zouf
worden nongewezen. De zetels no. 3
waren niet besproken; de leden der partij
zouden worden uitgenoodigd bij stemming
uit te maken, wie daarop konden plaats ne
men. De leden kregen daartoe een lijstje der
8 opgegeven voorloopige candidaten, dief
naar voorkeur genummerd moesten worden.
No. 1 kreeg don 8 punten, no. 2 7 punten
enz. No. 8 behaalde 1 punt. De punten wer
den opgeteld en wie de meeste had mocht
plaats nemen op no. 3, enz.
Onder de 4 candidaten, die evenols dfl
heer Oud, door bijna alle afdeelingcn zij»
opgegeven als voorloopig candidaot (3 of-
tredenden en een in 1918 uitgevallen Ka
merlid) bestaat bij 3 van de 4 het bezwna#
tegen den heer Oud dat hij, ten koste vart
welke door de kerk waarde, als do vleugelslag
van een engel.
Toen Hunt later zijn hoofd ophief von de»
koorstoel en naar de bank keek, waar Heriot'
gezeten had, was hij geenszins verwonderd to
ontdekken, dot deze verdwenen was.
De inspanning had hem bi. vermoeid óf hemt
ongeneigd tot spreken gemaakt. Maar Heni-35
Hunt haastte zich niet hem te volgen; hij bere
kende niet eens welken uitslag zijn preek gehad
kon hebben. Hij was nooit ongeduldig, om de»
uitslag te vernemen, daar hij door zijn rijke er
varing wist, dat Gods molens langzaam malen*
Hij werd nog een poosje opgehouden in de cony
sistoriekamer, waar verschillende oude vrienden
op hem toe kwamen om hem woorden van wel
kom en dankbaarheid toe te roepen.
Toen hij ten laatste weggaan kon, zag hij dat
de menschen uit het Hoerenhuis in den tuin va»
de Oude Pastorie waren achtergebleven, klaar--
blijkelijk om op hem te wachten.
,;Dat was een grootsche preek, dominee", zc|
Speed met de grootste hartelijkheid. „Een preek,
die mij het hart verwarmd heeft! Ik zeide net
togen Mary, toen wij het taxispad zijn nfgeko*
men, dat wij ons oordeel omtrent het preek ei*
in de Engelsche kerk moeten herroepen.'
Vickary Hunt glimlachte, schudde hen alle»
hartelijk de hand, maar gaf geen mondeling ont«
woord.
Toen hij bij Ferguson kwam, vroeg hij dezenf
of hij Heriot in de kerk gezien had.
„Heriot?" herhaalde Ferguson op verwonderd
den toon. „Ik wist, dat hij in de buurt was, won^j
hij ging gisteren in mijn trein naar DigswellW
W-at is er met hem na den dienst gebeurd? Wee^
u ook of hij alleen was?"
(Wordt vervolgdjk
