i
A. v. d. Weg, Langestr. 23
«■EianMiBi'Tïrztz:
MAISON „L'HIROHDELLE"
Eet-, Thee- en Ontbijtserviezen
FEUILLETON.
PRIJS OER ACOTltl
DE EEMLANDER"
BUITENLAND.
Keelontsteking
ABDIJSIROOP
44 UHBESUM AWEHSF03RT.
Korte Fantasie Mantels
in effen en geruite stoffen
(aardige tinten)
B. ftlEWEG,
Langestraat 39. Tal. 462
Het Verloren Tehuis.
Sporlma^aziin „VEDEA"
20e Jaargang No. 242
per poft f 1 pet week (met (tratta «etteker.nt
kgen ongelukken} f 0J7», «lioniletlijlte nummers
AMERSFOORT
Dinsdag II April 1922
U03.
DIRECTEUR-UITGEVER» X VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWA»
nn INT 5ia
van 1 4 tegels f I.OS
net inbegrip van cca
bewijsnummer, elke regel meer 0.25. dienstaanbi»
dingen en üctdadigheids-adreitentiën voor de helft
der pri}* Voor handel en bedrijl bestaan recc
wooideeiige bepalineen *ooe het ad verteeren. ben®
circulaire, bevattende dr voorwaarden, wordt
aanvraag toegezonden.
OF
Politiek Overzicht
Gister, voor het eerst na den oorlog, werd
fte Genua de bekende Europeesche conferentie
geopend, waaraan overwinnaars en overwon
nenen deelnemen op voet van gelijkheid. Som
migen verwachten van haar veel, zij het, dat op
Uk eerste conferentie sleohts het begin zal wor
den gemaakt met het herstel van Europa's ge-
id< sorganiseerd financieel en economisch leven;
«lechts enkelen verwachten vim de conferentie
niets minder dan de redding der wereld. Tot de
yvoorzichtigen" behoort ook de schrijver van
de Zondagsche Umschau und Ausschau-rubriek
öer Kölnische Zeitung, die opmerkt, dat nie
mand de conferentie tegemoet ziet met over
dreven verwaohtigen en velen zelfs "met gemoti-
Teerden twijfel. De doodzieke volkeren van
^Duitschland eh Oostenrijk dienden er dan 'ook
Vel voor op te passen van de internationale
bijeenkomst een wonder te verwachten.
Van de Engelschen neemt de schrijver zon
der moer een. dat zij van goeden wille zijn:
wanneer de wereld uit haar voegen is gelicht,
kan Engeland niet handel drijven en wanneer
het dit niet kan, is zijn bloedsomloop gestremd;
dit is het algemeen© inzicht in Engeland- en
ledereen wist tegenwoordig ook, waarom de
wereld tegenwoordig nog uit haar voegen is.
Wanneer met elke nieuwe tuimeling van de
mark de Duitsche koopman zijn goéderen lager
dan de Engelsche aanbiedt en tegelijkertijd de
waren en grondstoffen van het Britsche rijk
voor het Britsche rijk telkens meer onbereik
baar worden, dan behoefde men niet erg scherp
zinnig te zijn om in te zien, wat de voornaamste
oorzaak is van de Engelsche zakenmalaise. En
wanneer met elke nieuwe dreignota van de En
tente, met elke nieuwe milliardcn-betaling van
Duitschland de mark in waarde daalt, dan be
hoorde er opnieuw weinig scherpzinnigheid toe
om m te zien, waar het genezende mes in den
wond moest worden gezet. Desniottegrt-^taan
de heeft de Engelsche delegatie de verplichting
op zich moeten nemen deze voornaamste oor
zaak var. de ellende ter wereld niet ter sproke te
brengen; anders zou Frankrijk niet naar Genua
zijn gegaan.
De schrijver van 't Zondagsch overzicht oor
deelt eohter, dat deze toezegging tot de belof
ten behoort, waaraan slechts formeel de hand
zal k.imnen worden gehouden: doordat de
Duitsche mark ziek is, lijden niet alleen d© En-
gelschen, maar ook de Italianen, Belgen,
Tsjecho-Slowoken en alle onziid;"-°rv: „Wanneer
de Fransohen will on, dot zich te Genua een een*
heidsfrot d©r wereld tegen hen zich vormt, zoo-
als zich te Washington een eenheidsfront teg©tt
hen heeft gevormd, dan behoeven zij slechts als
Shylock te staan op de schuldbekentenis, die
Lloyd George hun heeft moeten afgeven. Zeker
zal men niet op de agenda schrijven: veroude
ring van de schadeloosstellmg-vonrwoardon van
het vredesverdrag of zelfs vermindering van de
Duitsche betaling aan Frankriik. Het thema kan
heel onschuldig luiden: stabilisatie der wissel
koersen of stopzetten van den stroom van pa
piergeld of iets dergelijks. Het komt allemaal op
't zelfde neer; zoodra de economische nood van
de wereld in dezen of genen vorm ter sprake
komt, zal men de ontzettende wonde, waaruit
Duitschland's levensbloed stroomt, voor zich
zien en alle vingers zullen naar Frankrijk wij
zen, in welks nabijheid de wond telkens op
nieuw begint te bloeden".
Ondertusschen verwacht de schrijver, dat
men zich aanvankelijk wel niet in hoofdzaak
met Duitschland zal bezig houden, maar met
Rusland, ten aanzien waarvan de schrijver het
niet heelemaal duidelijk acht, of Lloyd George
•lechts om tactische redenen dit land op d°n
voorgrond heeft geplaatst of wel werkelijk
meent, dat hier het economisch herstel van
Europa moet beginnen. Frankrijk bood hierbij
evenveel tegenstand als iin de Duitsche kwestie
en Amerika hield zich in hoofdzaak wegens
Rusland verre van de conferentie. Door Lloyd
George's eigen partij in Engeland werd hij niet
dan aarzelend gehoorzaamd en Churchill wos
deswege bijna afgetreden. De schrijver merkt
op:
„Het is stellig een waarheid als een koe,
dat de terugkeer van Rusland in den kring
der wereldeconomie voor haar genezing onver
mijdelijk is. Maar even zeker is 't, dat die te
rugkeer slechts geleidelijk kon plaats hebben
en dat de gunstige gevolgen ervan pos in den
loop der jaren aan den dog kunnen treden. Van
waar dus de haast van den eersten minister om
de Russen aan de conferentietafel te krijgen?"
Lloyd George's groote rede van vandaag een
week geleden gaf enkele vingerwijzingen: hij
hoopte eerst aan den tersluikschen oorlogs
toestand een „eiinde te maken, die nog steeds
tusschen de radenregeering en de overige
wereld bestaat en hij meende tegen het groote
doel der algemeene ontwapening, 'dat hij met
Washington nastreefde, de laatste gemotivcci-
de bedenkingen uit den weg te hebben geruimd,
wanneer eerst het schrikbeeld van 't roode leger
verdwenen is. Anderzijds leerde hem de onder
vinding, dat de ups en downs in het zakenleven
zeer nauw met het vertrouwen of wantrouwen
der zakenwereld in de toekomst samenhangen
en de Engelsche premier hoopte nu met een
vredes- en handelsverdrag, dat voor de Engel
sche kooplui de deuren van Rusland openstoot,
nieuwen ondernemingsmoed in hun harten te
kunnen wakker roepen. De derde reden is te
vinden in een korten zin van zijn rede: „Duitsch
land kan zijn verplichtingen tot betalen niet vol
ledig vervullen, voordot Rusland hersteld is.'
Dit doet den overzichtschrijver vragen of Lloyd
George, de hondigerd, Duitschland via Rusland
uit zijn economische slavernij van het vredes
verdrag wil opheffen of wel: wilde Lloyd George
voor Duitschland als lid der internationale cor
poratie, die het herstel van Rusland ter hand
zal nemen ,een positie verwerven, die het een
rugdekking verschaft tegen de aanvallen van de
commissie van herstel: „Wij tasten momenteel
daarover in het duister: in allen gevalle is even
min tegen bovengemelden zin iets in te brengen
als tegen de verklaring, dat Rusland zonder
Duitschland's hulp niet weer kan worden op
gebouwd. Uit beide volgt echter, dat ook, bij
de bespreking van Rusland's toekomst, de nood
van 't Duitsche heden niet kan worden uitge
schakeld/"
Berichten.
DE CONFERENTIE TE GENUA.
De opening.
Genua, 10 April. (B. T. A.). De inter
nationale economische conferentie^ waarop 34
mogendheden, alle uit Europa, behalve Japan en
de Engelsche dominions, vertegenwoordigd zijn,
is te 3 uur geopend met een plechtige openbare
zitting in het historische pnlois van San Giorgeo.
Facta, die als voorzitter is aangewezen, sprak
de openingsrede uit.
Facta aan 't woord.
Londen, 10 April. (N. T. A. Draadloos).
Facta, de Itoliaansche eerste minister, heeft van
middag de conferentie te Genua geopend met
een rede, waarin hij den nadruk heeft gelegd op
de betreurenswaardige economische gevolgen
van den oorlog. Hij zeide, dat het vertrouwen
in de eerste plaats hersteld moet worden, wilde
de economische machine weer op normalen gang
worden gebracht. Om dit te bereiden was inter
nationale samenwerking noodzakelijk. Op de
conferentie moesten haat en oorlogsgevoelens
ter zijde worden gesteld. Ons doel, aldus Facta,
is het herstel in Europa van voorwaarden, die
de volken in staat stellen vreedzaam naast el
kander te leven n de verschillende nationale
economische stelsels, die de oorlog zoo ontred
derd heeft, met elkaar tot overeenstemming te
Opgepast! Een koolontstaking ia gewoonlijk het
begin van can oitnrrh. influenza of bronchitis
Voorkomt dat. Gébruikt dadelijk do heilzimo
brengen. Dezelfde geest von ernst, die de con
ferentie te Washington be-'.eld heeft, moet ook
op deze conferentie heerschen. Facto besloot
met een b roep op gelijkheid, recht vaardigheid
en eensgezindheid onder de v ;©n, in overeen
stemming met de plechtige verklaring, die de
Paus zoo pas heeft afgelegd.
Onmiddellijk na zijn openingstoespraak legde
Facta de verklaring af, dat, daar de besluiten
van Cannes aan alle uitgenoodigde mogendhe
den zijn meegedeeld, liet aanvaarden der uitnoo-
diging gelijk stond xnet het aanvaarden van do
daarin neergelegde beginselen.
Lloyd George's rede.
Londen, TO April. (N. T. A. Draadloos).
Lloyd George zeide, nadat Facta had uitge
sproken Dit is de grootste bijeenkomst van
Europeesche naties, die ooit op dit vasteland bij
een is gekomen. Gezien haar omvang, het ka
rakter van haar deelnemers en de beteekenis
van hoar onderwerpen, zullen hoar besluiten
verstrekkend© gevolgen hebben, hetzij ten goe
de of ten kwade, op het lot niet alleen van Euro-
paT maar van heel de wereld. Wij komen bij
een op gelijken voet, aangezien wij gelijk© voor
waarden hebben aanvaard. Wij zijn hier niet als
geallieerde en vijandige landen, niet als oorlog
voerenden en onzijdigen, wij zijn niet bijeenge
komen als monarchisten of republikeinen of
sovjetlisten, wij zijn hier bijeen als de vertegen
woordigers van alle landen en alle volken van
Europa om gemeenschappelijk de beste midde
len te overwegen voor het herslel van den ver
nietigden bloei van dit werelddeel, opdat wij
elk in ons eigen land en elk op zijn eigen wijze
beter levensvoorwaarden voor ons volk mogen
scheppen dan de wereld tot dusver heeft geno
ten. Maar als wij bijeenkomen op voet van ge
lijkheid, dan moet zulks zijn, omdat wij gelijke
voorwaarden aanvaard hebben. Deze voorwaar
den hebben de uitnoodigende landen te Cannes
opgesteld, zij galdsn voor allen. Het zijn de
voorwaarden, die tot dusver aanvaard zijn dooi
elke beschaafde gemeenschap als grondslag
voor internationaal vertrouwen. Zij zijn eerbied
waardig op zichzelf en zijn de eerste voor
waarde voor elk verkeer tusschen landen on
derling, zonder dat zij aan de soevereiniteit van
éenig land iets afdoen. Wij zelf aanvaarden ze
volkomen. Het zijn de eenige voorwaarden,
waarop wij kunnen toestemmen in samenwer
king met anderen.
De eerste dezer voorwaarden is, dat, als een
land contractueele verbintenissen aangaat je
gens een ander land of de onderdanen van dat
land voor genoten waarden, zulk een verbintenis
nimmer kan worden gerefuteerd, als dat land
van regeeringsvorm verandert, zonder dat do
genoten waarde teruggegeven wordt.
De tweede is, dat aan geen land vergund is
strijd te voeren tegen de instellingen van een
onder land.
De derde is, dat geen land aanvallende maat
regelen zal nemen tegen het gebied van een an
der land.
De vierde is, dat de onderdanen van het eene
land recht zullen hebebn op onpartijdige recht
spraak voor de rechterlijke lichamen van het
andere land.
Indien eenig volk deze elementaire voorwaar
den voor een beschaafden omgang tusschen de
stalen van de hand wijst, mag het niet ver
wachten in den raad der volken te worden op
genomen.
bc engelsche premier verklaarde daarop, da:
zij, die de uitnoodiging tot deze bijeenkomst
nanvoard hebben, beschouwd mogen worden, nis
deze voorwaarden te hebben aanvaard, die zijn
vastgesteld te Cannes en neergelegd in dc uit
noodiging tot deze conferentie.
Ofschoon de oorlog al meer don drie jaar
geleden geëindigd is, zei Lloyd George voorts,
goat Europa nog steeds gebukt onder den ge
weldigen lost von do schulden en het herstel,
waarmee het beladen is. De polsslag van hot
hundelslcven slaat zwak en onregelmatig. De
wettige handel, verkeer en nijverheid zijn over
al gedesorganiseerd en in verdrukking. Er
heerscht werkloosheid in het Westen, hongers
nood en pest in het Oosten. De volken van elk
ros en olie stonden lijden er onder. Het eerst
noodige voor Europa is vredeechte vrede.
Zonder het stic'-tcn van vrede en goede ge
zindheid onder de volken, zullen de naast ann-
do besprekingen over den geld- cn wisselkoers,
het verkeer en het crediet van geen bcteck
nis zijn. Hoewel de grootste strijd voor het
oogenblik geëindigd is, houdt het grommen
aan, daar cr in elk land tal van honden zijn,
die meenen, dat hoe luider zij blaffen, des te
dieper indruk zij zullen maken van hun krocht
cn vastberadenheid. Europa wordt verdoofd
door dit hondsche kabaal. Wij zullen metter
daad al bijdragen tot het herstel van Europa
indien wij op deze conferentie aan dat geruzie
een eind kunnen maken. Wij zullen slagen niet
in een geest van hebzuchtige waakzaamheid of
van zelfzuchtige belangen, maar met den ge-
meenschappelijken wil om ons best te doen de
wereld te herstellen tot haar normale kracht cn
gezondheid. Dit zullen wij doen, wanneer wij
het welslagen der conferentie afmeten nuar het
goede, dat wij tot stund brengen en niet naar
het goede, dat wij beletten. Laat ons meer den
ken aan wat wij verwezenlijken kunnen dan aan
hetgeen wij kunnen beperken. Wij hebben al
lemaal een gemeenschappelijk voorbehoud in
de openbare meening van ons land. De openbare
meening van het eene land is misschien meer
samengetrokken op een bepaalden kant van de
zaken en die van het undere land op andere
vraagstukken. Dat roept ongetwijfeld moeilijk
heden in 't leven. Het is niet gemakkelijk deze
uiteenloopende meeningen tot overeenstemming
to brengen, ook al botsen zij niet tegen elkan
der op, maar de openbare meening is geen on
vermurwbaar iets als de Alpen of Apennijnen.
Zij is vatbuar voor leiding en een beroep op
de rede en het geweten en ik vertrouw, dat zij
in elk opzicht voor een groot deel gevolg zal
geven aan dat beroep op haar geest en hart
door het gemeenschappelijk staotsmansbeleid
van Europa. Men kan haar leeren, dat het goede
vnn een ander land niet noodzakelijk slecht be
hoeft to zijn voor haar eigen land cn dot daar
entegen dat, wat alle landen ten goede komt,
noodzakelijk voor hoar eigen land ook het
beste moet zijn.
De Engelsche premier sprak er zijn teleur
stelling over uit, dat de groote Amerikannsche
republiek niet vertegenwoordigd was. Hij hoop
te, dat, zoo goed als een burger van Genua
eenmaal Amerika heeft ontdekt, Genua de
menschheid nog eens den onsterfel ijken dienst
zal bewijzen om Europa opnieuw aan Amerika
t© ontdekken. Ten slote zinspeelde Lloyd Geor
ge er op, dat nagenoeg de bladen van de heel©
wereld op de conferentie vertegenwoordigd zijn.
Dit toont de zorg aan van dc wereld voor den
uitslag der conferentie. Indien wij falen, zal
er een gevoel van wanhoop ontstaan, dot de
heele wereld teisteren zal slagen wij dan zal
een strooi van hoop het duister doorboren, dat
op den geest van de menschheid drukt.
Een rede van Barthou.
Genua, 10 April. (Havas). In zijn rede ter
conferentie van Genua verklaarde Barthou, dat
hij de weloverwogen stem en de loyale mede
werking bracht van Frankrijk, dot naar Genua
komt om te handelen. Do Fransche afgevaar
digden zijn geen toeschouwers maar medewer
kers, bereid hun aandeel te dragen van den ge-
meenschappelijken arbeid en verantwoordelijk
heid. Barthou wees op de moeilijkheden, die de
afgevaardigden^ zullen ontmoeten, maar die hen
niet mogen weerhouden. Frankrijk heeft door
eigen krachtsinspanning getoond, dat het de
noodzakelijkheid van optreden begrijpt en den
prijs ervan kent. Het wordt door geenerlei natio
naal egoïsme gedreven en wenscht geenerlei
hegemonie uit te oefenen. De oorlog heeft
Frankrijk tc veel gekost, dan dat het niet eeü
afkeer zou hebben vnn de verschrikkingen van(
den oorlog. Het is in zijn geheel beslist vrede*,
licvend en het is niet Frankrijk, dat ooit do mis*
dadigo afwijking zal toonen om de rust van de
wereld te vcrs'oren. Zijn rechten, waarvoor het
een ontstellenden prijs betaalde, zijn geen belet*
sel voor een onderneming nis de tegenwoordig®
en het program van Cannes heeft die rechten
evenals de rechten zijner bondgenooten buiten
bespreking gesteld. Frankrijk zal zich to Genua
niet opsluiten in een negatieve houding. Zijn des
kundigen zullen belangrijk werk leverenpecnr
enkel vraagstuk is aan hun onderzoek en hun
overwegingen ontsnapt. Do Fransche afgevaar
digden zullen zeggen, wat zij meenen dat billijk,
noodzakelijk of mogelijk is. Vrede cn arbeid
vormen het programma cn het wachtwoord vat»
Frankrijk.
HII.I.IJUF. PRIJZGÜ.
Tsjitsjcrin aan 't woord.
Genua,.10 April. (B. T. A.) Nudöt Facta
tot voorzitter was benoemd hield Lloyd Georgot
een redevoering.
Vervolgens hield Barthou een rede en na hem
komen Ishii cn Theunis de verzekering geven
van de medewerking van Japan en België. Ook
dr. Wirth belooft namens Duitschland mede
werking.
Daarna komt Tsjitsjcrin aan het woord. Hij
sluit zich aan bij de woorden van den Itnliaan-
schen premier en zegt, dat er hier noch over
winnaars noch overwonnenen zijn. Rusland is
bereid tot de conferentie mede te werken met
alle hem ten dienste staande middelen, di©
echtor gering zijn. Dc delegatie zal een uitvoe
rig ontwerp indienen. Voorts verklaart Tsjitsjc
rin, dat alle pogingen tot economisch herstel
ter wereld vruchteloos zullen zijn, zoolang een
nieuwe oorlog dreigt. Rusland is bereid tot con
solidatie van den vrede mede te werken, mits
het zeker is cr niet het slachtoffer van te zijn
en gewaarborgd te zijn tegen elke nanslag op
zijn grenzen cn zijn binncnlundsche vrijheid.
In het verder verloop van zijn rede zegt
Tsjitsjcrin, dot de Russische delegatie met in
stemming kennis nam van het voorstel van den
Britschen premier omtrent de noodzaak van een
periodiek bijeenroepen van conferenties, doch
de wereldvrede moet hel werk zijn van een
wereldconferentie. Rusland wil deelnemen aan
de herziening van het statuut vnn den Volken
bond, opdat deze worde tot een werkelijk ver
bond van naties zonder de thans nog bestaand®
scheiding van overwinnaars en overwonnenen.
Hierop komt Barthou aan het woord om er
tegen te protesteeren, dat Tsjitsjerin in de be
raadslagingen de kwestie van het bijeenroepen
von een wereldconferentie de verlenging van
het mandaat der conferentie te Genua mengt.
De door hem opgeworpen kwestie van ontwu-
pening, betoogt Barthou verder, komt ook niet
op het program van Cannes voor. Als de Rus
sische delegatie dit voorstel zal indienen, zon
zij stuiten op een'vierkante weigering vnn Frank
rijk, dat daarbij zeker door Italië zal gesteund
worden. Niemond, besluit Barthou, moet zich
aan het charter van de conferentie kunnert
onttrekken.
Tsjitsjerin repliceert cn zegt het vrij ondui
delijk program van Cannes niet precies te ken
nen; hij verzekert verzoeningsgezind te zijn ent
zich voor de mccning der vergadering te zullen;
buigen.
Lloyd George komt sussend tusschenbeide cn
betoogt de noodzaak van het welslagen der con
ferentie cn geeft Tsjitsjerin den raad zijn voor
stel niet te handhaven.
De Rus wil nog verder spreken, doch de voor
zitter stelt voor de discussies te sluiten.
Barthou vraagt, of alle gedelegeerden de
voorwoorden van Cannes aanvaarden, waarop
Facta antwoordt, dot zij dat doen door bijwo*
ning van de conferentie.
Om half acht wordt de zitting opgeheven.
Morgen zullen de commissies voor Russische
zaken bijeenkomen.
Zich te schikken naar gebruiken, die dood
foor U geworden zijn, heeft dit bezwaar, dat het
jUwe krachten versnippert.
EMERSON.
Uit het- Engelsch door
Mm. J. P. WESSELINK-VAN ROSSUM.
door
DAVID LYALL.
71
Het werd nu erg warm, daar de zomer nader
de en bij de gedachte aan Juli en Augustus in
Camden Town, liet zij den moed een weinig
zinken. Zij rook in gedachten de geuren van de
venterskarren met eetwaar, wanneer zij in rijen
de kleine straat moesten doorgaan, die toegang
gaf tot den grooten verkeeisweg naar de
Humpstead Road. Het feit, dat zij een paar
shillings kon sparen op haar Zaterdagsch© in-
koopen verzoende haar nauwelijks met die her
innering. En zij wist hoe vies die geuren werden
tegen het einde van een drogen zomer en hoo
ziekelijk de kinderen ervan werden.
Terwijl zij naar het ronde profieltje van haar
longen keek en de verbeteringen, die deze wei
nige weken in de gezonde buitenlucht hadden
te weeg gebracht, overviel haar een ziekelijk
Verlangen te blijven.
Het was nauwelijks mogelijk zichzelf gerust
te stellen, dat zij daar hetzelfde evenwicht van
tfeest en lichaam zou bewaren, hetwelk hier
Over haar gekomen was in de eenzaamheid en
&t zir daar haar ziel zou blijven bezitten.
Indien zij weer terug was in de oude omge
ving, weer omringd zou zijn door dezelfde be
perking-en en do kleine beproevingen, die een
samenleven, dat alle lieflijkheid voor haar ver
loren had, met zich zouden brengen, zou moen
ten ondergaan, zou zij dan de proef kunnen
doorslaan Zouden Duncan's nieuw ontzag en
vriendelijke goedheid blijven of zouden zij weer
vervallen in den ouden woordenrijken strijd,
de lange stilten en de bitterheid van terugge
drongen en ontgoochelde indrukken Zij kon
niet zeggen, dat zij zich zeker gevoelde, noch
omtrent hem, noch omtrent ^jchzelf.
Toch was zij dankbaar voor dit heerlijke tus-
schcnspel en voor den verdwaalden straal vJan
vroolijkheid en vrede, dien zelfs Duncan's kort
bezoek niet verstoord had. Daar zij zich nu meer
grondig met zichzelf bezig hield, nu de beproe
ving, dat zij terugkeeren moest, naderde, deed
zij vele nieuwe geloften, om beter te zullen
zijn, en ook vriendelijkër, verdraagzamer en lie
felijker. Zij wilde hém tenminste halverwege te
gemoet komen. Terwille van de kinderen was
het voor hen noodig, een machtige poging te
doen.
Haar werk, waarover zij nu sprak en het zelfs
openlijk vertoonde, zou haar in zekeren zin
troosten en haar buiten zichzelf wegvoeren. Zij
zou Duncan veroorloven te weten, wat zij
gedaan had, als hij er belangstellend naar was.
Zij zou hem zelfs misschien wel een gedeelte
van de vruchten van haar arbeid toonen.
Dat hij een bekwaam, nogal onmeedooger.d
beoordeelaar was, zoowel van zijn eigen werk
als van dat van onderen, wist zij zeer goed en
indien, wat zij geschreven had, door hem goed
gunstig beoordeeld was, zou zij haar hoofd kun-
nen ophouden.
Terwijl zij hierover ducht, kwam haar een
vluchtig droombeeld voor oogen, liefelijk ge-
noeg, om haar hart sneller te doen kloppen
het tooverde haar een nieuwen band voor tus
schen baar en den echtgenoot harer jeugd den
band von kameraadschap in het werk, van 'me
degevoelen met eikaars denkbeelden, van stre
ven naar een gemeenschappelijk doel. Maar zij
liet dit beeld weer los.
Na al het water, dat onder de brug was door
gevloeid, zou zoo een heerlijke en hemelsche
stroom wel nooit meer haar leven binnen
vloeien.
Maar, hoe ook, de stroom was liefelijk en
hielp haar, ondanks haarzelf, de scherpe kanten
te verzachten van haar afscheid van Upleys.
LANGESTRAAT 116.
LevertMEDAILLES. KKUIS2CN,
BEKERS, enz.
JOB. VAN I>!JK.
Zij had het de paar laatste dagen -zeer druk,
om het huis in volmaakte orde te kunnen ach
terlaten, zoodat mevrouw Ferrars geen reden
zou hebben, haar verbazende vriendelijkheid te
betreuren. Van den zolder tot den kelder werd
het huis schoongemaakt en Jeanie vond dat
werk in het geheel niet bezwaarlijk. Het had
een doel en de uitkomst beloonde de moeite.
Op den faatsten avond, terwijl zij bezig was
de koperen roeden in de neteldoeksche onder
gordijntjes te doen, die zij dien dag eigenhan
dig gewasschen en gestreken had, werd zij ver
rast door een licht geklop op de deur.
Buitenmenschen zijn niet bang voor onver
wachte geluiden, zooa!s de stadsmenschen, om
dat de lucht ervan vervuld is en een vogel in
een boschje zeer goed een radorenden landloo-
per kan nabootsen. Dus was hoar gezicht zeer
kalm toen zij naar buiten ging om de deur
te openen. Tot haar verbazing stond daar een
groote gestalte en zij kon den schijn van een
witte japon zien, onder een licht satijnen man
tel en de schittering van een diamant op het
keurslijf.
„Ik l>en het, Naomi Speed mevrouw Heriot.
Mag ik binnenkomen vroeg zij eenigszins
buiten adem. „Ik wist, dat u morgen zou weg
gaan en ik wilde u vaarwel zeggen. Wij zijn hier
pos vanmiddag aangekomen."
Jeanie verwelkomde haar met een glimlach en
met beide uitgestrekte handen.
„Nu, dat noem ik nu eenswerkelijke vrien
delijkheid. Ik kan niet zeggen hoe ik die op prijs
stel. Kom toch binnen. Hindert het niet, dot ik
doorga met mijn bezigheden Ik doe de roeden
in de ondergordijncn. Ik heb een lichte voor
jaarsschoonmaak gehouden en het huis ziet er
zoo mooi uit, dat mijn hart breekt, nu ik het
verinten moet f Wat ziet u er mooi uit."
Naomi had haar mantel afgplegd en de witte
satijnen rok met een overkleed vnn vrij hard
geel stond haar werkelijk heel goed.
„Het is moor een oud ding."
„O, monr het is zoo beeldig en ik heb de
kans niet, vee! menscben in avondtoilet te zien,
dus zal ik eens- om u heenloopen en u eens goed
bekijken, als u het niet schelen kan I"
Naomi Iochtè een weinig zelfbewust.
„Wees toch niet zoo dwaas Ik zou u gaarne
in avondtoilet zien, laat eens kijken een
wijd iets van turkoois fluweel/ nogal onbe
paald van toon en met wat oude kant op het
lijfje cn een snoer van matriz om uw hals. Ik
heb het nu meegebracht, is dat niet eigenaardig.
Wij hebben het in Venetië eens gekocht, toen wij
daar waren, maar het stoat mij niet."
Zij nam den ketting van haar hals en deed
dien vlug over Jeanie's hoofd en het prachtige
blauw kwam mooi uit tegen den witten achter
grond van Jennie's blouse
„Moet ik dit houden vroeg Jeanie hem
vreemd betastend.
„Ja. Het is een herinnering, omdat ik van u
houd en ik hoop, dnt wij altijd vriendinnen zul
len zijn," zeide Naomi met een vollen klank in
haar stem.
Jeanie was wat verlegen.
Een Engelsche vrouw zou een glimlach cn
©en kus gereed hebben tot dank, maar bij Jea
nie kwam zulk een plotselinge uitdrukking van
haar gevoelens niet zoo grif.
„Ik zal het altijd houden en dragen. Misschien
krijg ik nog wel eens de fluweclen japon, die er
bij post. Het is een hemelsche kleur net ge
deelten van de lucht na zonsondergang of in
den zeer vroegen morgen als de nevelen optrek
ken f Maar wilt u niet gaan zitten cn mij ol uw
nieuws vertellen
„Ik heb niet veel moer ik zou geame nog een
poosje willen blijven. Ik wil u over iets spreken"
„Verbergt Dr. Ferguson zich niet ergens in
den tuin I Hij is toch door het Park met u ge*
gaan
„Neon, hij is dezen keer niet overgekomen."
„Maar hij komt morgen vroeg Jeanie ver*
trouwelijk.
„Neen. Hij kon niet wegkomen. En ik ben
zelfs niet zeker ervan, of ik dit wel wensch. Ik
ben niet erg gelukkig, mevrouw Heriot, cn er
is niemand, met wie ik spreken kan, u uitge
zonderd ik bedoel, dat niemand mij begrij
pen zou."
„Vindt u dan, dat ik zoo bevattelijk ben
Maar ik ben niets dan een eenvoudige, kalm®
vrouw, die hoopen fouten in haar leven ge
maakt heeft. Ik geloof wel, dat ik medegevoel
heb, ofschoon ik dat niet zoo goed onder woor*
den kan brengen." (Wordt vervolgd).
