Eet-, Thes- en Ontbijtserviezen
DE EEMLANDER"
On visite geweest?
Engelsctia Tailor-Made Mantels
FEU!» ETON.
Hel Verloren Tehuis.
Laat uwe RACKETS ropaiwen
20e Jaargang No. 248
i per 3 maanden voor AmeiK
ioort 1 2.10. idem tranco
jper post f 1—t» to'1 e™U* «rokerint
tegen ongelukken) f CU7», tlsonrirrlijkc nummer*
y cxa.
AMEBSFOOBTSCH
Donderdag 20 April 1922
pens DER ADVERTEHYiEN
DIRECTEUR-UITGEVER» A VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWW
TFI INT 613
v*n 1 -4 tegels f 1.05
net inbegrip van een
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienstaanbie*
dingen en Llctdadigheicis adveitentiën voor de helft
der prij» Voor handel en bedrijf bestaan reec
voordeeiige bepalingen -oor bet «dverlecrco. Ecna
circulaire. bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
'*r-
BU1TENLAND.
Politiek Overzicht
Het Duitsch-Russisch accoord, zoo onver
hoeds gesloten, dat de conferentie te Genua
(plotseling voor een voldongen feit werd gesteld,
heeft ontstemming gewekthet meest bij de
franschen, (die groote woorden gebruiken, wij-
jxen op het deloyale gedrag der Duitschers en
MÖreigen met terugtrekking hunner delegatie),
iets minder bij de Engelschen (die voelen, dat
1de intransigante houding der Franschen de
[Duitsch-Russische politiek in de hand heeft ge
werkt, maar duchten, dat voordeelen hun neus
lullen voorbijgaan) en het minst bij de Italia
nen (die het eigenlijk met de Duitschers en
feussen in principe voor een goed deel eens zijn,
maar „de wijze waarop" wellicht niet in allen
Ideele correct vinden). Terwijl de Engelschen er
tegen waarschuwen geen overijlde stappen te
doen en de conferentie niet maar zonder meer
fcf te breken, voelen ook de Italianen, die de
vastheeren zijn en vele millioenen lire hebben
hesteed voor de organisatie van de conferentie,
Jtr meer voor, dot de voortgang der conferentie
wordt verzekerd. De bezadigdheid heeft het tot
dusver gewonnen van de Fransche driftigheid
en om de situatie te redden en de groote crisis
op te lossen, hebben de Entente-Staten Dinsdag
hun toevlucht genomen tot een bijeenkomst,
•waar vele uren lang de toestand is besproken,
in 't leven geroepen door het sluiten van 't
Duitsch-Russische verdrag. Terwijl tot dusver
bij de besprekingen tusschen Rusland en de ge
allieerden niet alleen Duitschlarvd, maar ook de
Kleine Entente werd geweerd, is deze laatste
statenbond thans als hulptroep ontboden,
zoodat aan de beraadslagingen niet al
leen werd deelgenomen door Italië, Frankrijk,
Engeland, België en Japan, maar mede door
Polen, Tsjecho-Slowakije, Roemenië en Zuid-
Slavië.
Het uitvloeisel dezer bijeenkomst was een re
solutie, die aan den Duitschen rijkskanselier dr.
Wirth ter hand is gesteld en aan de
Duitsche delegatie. Die resolutie nu bevat wei
nig nieuws en constateert, wat ook tol van
Fransche bladen al hebben vastgesteld, dot de
beginselen en de grondslag van de conferentie
door 't sluiten van 't Duitscb-Russisch accoord
is aangetast. Het eerste gevolg van de resolutie
is, dat Duitscbland wordt uitgesloten van deel
neming aan de commissie no. T die voor Rus
sische aangelegenheden. Aan de Duitsche verte
genwoordigers zal worden toegestaan zitting te
blijven nemen in de drie andere commissies,
maar een uitzondering wordt gemoakt voor de
gevallen, waarin Russische vraagstukken ter
sprake komen. De geallieerden karakteriseeren
hun handelwijze als een „acte de moralité" ten
opzichte van het deloyale Duitschland.
De Duitschers bekijken de zaak natuurlijk
t door een geheel onderen bril en bestrijden, dat
het Duitsch-Russisch accoord indruischt tegen
V verdrag van Versailles en de beginselen van
Cannes. Het onverhoedsche van bun handel
wijze wordt door hen eveneens ontkend en het
bezwaar van Ententezijde ingebracht, dat het
verdrag op de conferentie van Genua werd ge
sloten, wordt ontzenuwd door te wijzen op het
feit, dat de besprekingen omtrent het accoord
reeds een vrij groot aantal weken gaande wa
ren en toevallig haar beslag kregen te Ge
nua. De beschuldiging van ochterbakschheid
wordt dan ook afgewezen en ten overvloede
wordt eraan toegevoegd, dat de Entente niet on
kundig was van de onderhandelingen tusschen
Duitschland en Rusland. Engeland en Italië
zouden sinds Vrijdag op de hoogte zijn ge
weest. Wat nu de schending van 't verdrag van
Versailles betreft, hebben de Ententemogend-
heden het oog op art. TI6, dat aan Rusland ten
aenzien van Duitschland recht op schadevergoe
ding verleent. Op grond van dit artikel nu zou
Rusland van Duitscjhland aanmerkelijke bedra
gen hebben kunnen vorderen. Dit zou de En
tente stellig gaarne hebben gezien Rusland
zou dan met bet Duitsche geld op zijn beurt de
Entente hebben kunnen betalen voor een niet
onaanzienlijk deel en aan deze procedure zou
ten overvloede het voordeel hebben vastgeze
ten, dat de verhouding van Rusland tot Duitsch
land als schuldeischer tot schuldenaar een goar-
ne geziene tegenstelling bestendigde. Het
Uuitsch-Russische verdrag maakt aan deze lie
ve illusies plotseling ëen einde het werkte als
een bom. Rusland ziet van alle schadevergoe-
dingseischen af en in plaats van een verwijde
ring te bewerkstelligen door met schadelooss tel -
lingseischen voor den dag te komen, sluit het
met Duitschland een alliantie, die althans voor-
loopig nog van econom. aard is, al heeft reeds
verluid, dat onder de afgevaardigden der Oost-
zeestaten het gerucht de ronde deed, dat de
tusschen Duitschland en Rusland te Rapnllo
gesloten overeenkomst vertrouwelijke bepalin
gen bevat betreffende wederzijdschen militairen
steun, dien Duitschland en Rusland elkander we
derzijds zouden verleenen, wanneer dit te eeni-
ger tijd noodig mocht blijken. Dit bericht van
de Petit Parisien ziet er bedenkelijk tendentieus
uit en men is geneigd zich af te vragen, waarom
het Fransche blad voor hetzelfde geld behalve
de Baltische staten ook nog niet Polen, Tsjecho-
Slowakije, Zuid-Slavië en Roemenië heeft ge
noemd. Het bericht heeft kennelijk ten doel
deze vooruitgeschoven posten der Entente, al
thans van Frankrijk, tegen Duitschland en Rus
land op te hitsen.
Bovendien kan het sluiten van 't verdrag me
de een reactie zijn op en een p'otes» inhouden
tegen de werkwijze der conference en is het
zeer wel mogelijk, dat het in den beginne met
do bedoeling is geweest tusschen Rusland en
Duitschland afzonderlijke besprekingen ie hou
den en dat juist de omstandigheid, dat de mo
gendheden in onder-onsjes en met stelselmatige
wering van Duitschland, het Russische vraag
stuk bespraken, de twee zondaren tot bun ver
lossende en ontstemming wekkende handelwijze
heeft gebracht.
Wel heel zonderling is de wraak der mogend
heden wegens haar eenzijdigheid het uitslui
ten alleen van Duitschland uit de commissies,
v/aar het Russische probleem *er sprake komt.
En bovendien vraagt men zich afhebben do
groote mogendheden hiertoe het recht om dit
op eigen houtje te doer en behoort het niet
veeleer tot de taak van do gsheele conferentie
om in dezen over een strafmaatregel, als toch
de Duitsche uitsluiting is, te beslhsen Vooral
zou bet op den weg der neutralen liggen in de-
zon om opheldering te vragen, daar zij bij een
belangrijken maatregel ais thans genomen is,
blijkbaar volkomen zijn genegeerd.
En bovendien heeft Rathenau niet voor eer»
goed deel® gelijk, wanneer hij er zijn groote ver
wondering over uitspreekt, dat ontevreden
heid zich uit, wijl op een vredes
conferentie een v i e d e s verdrag wordt
gesloten, dat de pacificatie en de reconstructie
tengevolge heeft van een groot deel van Euro
pa In eenderen zin hebben Rakowski en an
dere Russische gedelegeerden zich uitgelaten.
Maar ondertusschen blijven de Franschen on
toegankelijk voor redeneeringen in dezen trant
en er wordt dan ook reeds bericht, dat
in den Franschen kabinetsraad, het be
sluit werd genomen de Fransche afvaar
diging de opdracht te geven voor te stel
len, dat de geallieerden de annuleering zullen
ei^chen van het Duitsch-Russische accoord, om
dat dit naar 't heet indruischt tegen 't
trnctaat van Versailles en de te Cannes geno
men besluiten. De meest radicale oplossing zou
echter oi. zijn te luisteren naar hetgeen van
Russische zijde aan de hand is gedaanhet
Duitsch-Russische accoord derwijze aan een
revisie te onderwerpen, dat het wordt opgeno
men in 't algemeene verdrag, dat uit de confe
rentie-besprekingen zou voortvloeien. Maar het
is de vraag, of de andere mogendheden hier
ooren naar zullen hebben het zou waarlijk wel
heel pijnlijk zijn dit overigens gezonde voorstel
aan te nemen: aanvaarding toch zou niets min-
dpr beteekenen dan de erkenning, dot de Rus-
en en de Duitschers, de gedulde zondaren in
den kring der monopoliehouders van de deugd,
een navolgenswaardig exempel hadden gesteld
en dat de versmaden den weg hadden gewezen
naar 't lichtend doel. De gemoedelijke oplossing,
die wij hiervoren aanduidden, zal voorloopig
echter wel geen kans van slagen hebben; daar
voor is vooreerst de ontstemming over de
overrompeling nog, te groot. Er wordt alweer
gewaagd van nota's en ultimataPolen, dat,
wanneer het gesloten accoord te eeniger tijd
mocht uitdijen tot een politiek verdrag, deerlijk
in de knel zou kunnen geraken in verband met
Kou gevnt Wacht dan niet, neomt dadelijk
de slijmoploss ende, antiseptische Abdijsiroop.
zijn geografische ligging, schijnt reeds een
protest tegen 't verdrag voor te bereiden en
wanneer het Berliner Tageblatt goed is inge
licht, wordt door de geallieerden een nota ge
redigeerd, die van Rusland de onverwijlde er
kenning van de schulden van voor den oorlog
eischt. Dit zou dan de kastijding van den Rus-
sischen zondaar zijn.
Etarichtea.
DE CONFERENTIE TE GENUA.
B e r 1 ij n, 19 April. N(. T. A. Draadloos).
Niettegenstaande de nota van de Entente is er te
Genua een algemeene kalmeering ingetreden.
De Duitsche afvaardiging beraadslaagt vandaag
onder elkaar, alsmede met de Russen. Ook is
het voornemen opgevat tot een bespreking van
Rathenau en Wirth met Lloyd George. Dc Ita
lianen doen dienst als bemiddelaars. De Duit
schers zullen de nota der geallieerden beant
woorden en de verwijten afwijzen. In het bijzon-
der zullen zij er op wijzen, dat niet Duitschland,
maar de geallieerden met geheime onderbande'
lingen ten nadoele van anderen begonnen zijn
en door den no druk te leggen op het recht, dat
slechts de voltallige cof eren tie heeft te beslissen
over het blijven van Duitschland in commissies,
het betwiste punt voor dat forum brengen. Naar
gemeld wordt hebben de neutralen, onder leiding
van Denemarken, ook reeds een verzoek in dien
geest aan de conferentie gedaan.
Aan den diplomntieken medewerker van de
Daily News heeft Rathenau verklaard, dat de
Duitschers vier keer het Russische verdrag met
leden van de Engelsche delegatie hadden be-
MMSQN „l'imOIDUli"
44 IIISESÏP4ST
IHEÜSF01RT.
in COVERROAT
en In ENGFLSEHE STOFFER.
s
sproken. Een trouwbreuk heeft niet plaats gehad,
Naar achteraf gebleken is hebben de Engelsche
vertrouwensmannen, die op de hoogte waren van
de Duitsch-Russische onderhandelingen, den En
gelschen minister-president daarvan niet bij
tijds mededeeling gedaan.
De leider der oostelijke afdeeling van het
Duitsche departement yan buitenlandsche za
ken, von Moltzahn, verklaarde aan persverte
genwoordigers na lange uiteenzettingen over
het tot stand komen van het verdrag met Rus
land
De Duitschers hadden tegenover den chef der
Italiaansche pers hunne bedenkingen over de
afzonderlijke besprekingen tusschen Rusland en
de Entente uiteengezet en op de vraag, of men
van Duitsche zijde op principieele toestemming
in het Londensche memorandum kon rekenen,
verklaard dat, zoolang de voor Duitschland on
aannemelijke .punten gehandhaofdbleven, db
Duitsche delegatie haar houding aangaande het
memorandum -niet bepalen kon en dat bij voort
zetting der Entente onderhandelingen met de
Russen zonder de Duitschers „wij in ons eigen
belang genoodzaakt zouden zijn ons op eene
andere wijze fe beveiligen."
Deze verklaring kon onmogelijk verkeerd wor
den begreDen. Aangezien de geheime onderhan
delingen der Entente met de Pussen voortduur
den, namen de Duitsche beveiligingsmaatregelen
mji
BTIXTJKT5 BniJSSTÏN.
B. NIFWFG,
Lancjestrsat 39. T-». AF?.
en vorm aan van het Duitsch-Russische ver
drag.
Berlijn, 19 April. (N. T. A. Draadloos).
Een bericht uit Genua aan de Berlijnsche Tag.
maakt gewag van een plan dor Entente-mogend-
heden om door een gemeenschappelijke poging
Duitschland te bewegen van het Russische
Duitsche verdrag af te zien en daarvoor in de
pleats te stellen een algemeen verdrag met Rus
land, waaraan ook Duitschland zou deelnemen.
B e r 1 ij n, T 9 April. (N. T. A. Draadloos).
De Fransche pers zet haar felle bestrijding van
het Duitsch-Russisrhe verdrag voort, evenals do
Engelsche pers. Toch schijnt men te Londen
eenigszins gekalmeerd te zijn cn wordt er op ge
wezen, dat dit verdrag het onvermijdelijk gevolg
is van het systeem der geallieerden om Duitsch
land te isoleeren. Het Italiaansche oordeel is ver
deeld tusschen het verwijt van incorrectheid en
de erkenning van Duitschlands practische eco
nomische politiek.
De commissie von herstel cn
het Duitsch-Russische verdrag.
P a r ij s, 10 April. (Havos). Poincaré zal
Dübois, den vertegenwoordiger van Frankrijk,
verzoekep het juridische vraagstuk, dat voort
vloeit uit het sluiten van het Duitsch-Russische
verdrag, officieel bij de commissie van herstel
aanhangig te maken. Hij zou tevens aan de" ge
allieerde regceringen verzoeken hun gedelegeer
den soortgelijke opdrachten te verstrekken, op
dat de commissie de geldigheid von het verdrag
onderzoeke. Poincaré zou bovendien van plan
zijn den geallieerden regeeringen te verzoeken
zich onderling te verstaan over een gemeen--
schappelijk protest te Berlijn.
Het Duitsch-Russische verdrag.
Wilson Harris, de correspondent te Genua
van de Daily News, vermeldt volgens een Lon-
densch telegram aan de N. R. Ct., als de mee
ning von een zeer belangrijk lid der Engelsche
delegatie over het nieuwe verdrag tusschen
Duitschland en Rusland, dat er niets in is dat
reden tot ongerustheid geeft, maar dot het in
tegendeel een goeden invloed zol hebben op
de Fransche houding. Men zou nu eindelijk te
Parijs misschien eens gaan inzien, dat men met
een intransigente houding tegenover Duitsch
land alleen averechtsche resultaten bereikt. Dot
zelfde oordeel vindt men ook in andere bladen,
onder andere in de Doily Chronicle, Lloyd Ge
orge's lijfblad, en in de Westminster Gazette.
De laatste gaat zelfs zoover in een hoofdarti
kel t je de gedachte uit te spreken, dat de toe
komst van Europa nu aan de handen van hen
die voorgaven haar richting te willen geven,
onttrokken en dat het initiatief thans definitief
aan Duitschland en Rusland gekomen is. De
Morning Post is opgetogen over deze prachtige
gelegenheid om Lloyd George te venvederen cn
roept vol bewondering over de schitterende di
plomatieke overwinning der Duitschers en bols
jewisten. Het bind is overtuigd, dat dit verbond
een veel intiemer verbond dan enkel een han
delsverdrag zal blijken en betoogt, dat juist
zulk een verbond altijd het eene groote dreige
ment tegen den Europeeschen vrede was, waar
voor de Franschen en een deel der Engelschen
bevreesd waren. Daarom heeft het blad neiging
aan een soort van blijdschap over dezen stap
toe te geven, omdat het gevaar nu tastbaar ge
worden is en aldus een prikkel tot vernieuwde
nauwe samenwerking tusschen Engeland cn
Frankrijk. De andere oplossing, namelijk dat de
geallieerden, wanneer zij werkelijk zulk een ver
bond een groot gevaar achtten en tevens een
betrouwbaren vrede wilden, bter gedaan had
den de twee uitgestootenen niet in eikaars ar
men te drijven vindt geen vermelding.
De Times noemt het verdrag natuurlijk een
beleediging aan het adres der geallieerden en
eischt van dezen, dat zij den zoo stout toege
worpen handschoen opnemen om aan dergelijke
onbeschaamdheden eens en vooral een einde
te maken. Doen zij dit niet, don hebben wij,
volgens haar, door deze verrassing het einde
der entente bereikt.
Volgens hetzelfde Ned. blad, heeft een Duitsche
deskundige voor Russische zaken den corres
pondent van de Information te Genua gezegd
„De keizer erkende de sovjet-regeering te Brest
Litofsk de jure. 6 Mei 1920 sloot Duitschland
zijn eerste verdrag daarmee, ter hervatting van
do officieele betrekkingen. Radek kv.wm het vo*
rige jaar om de details te regelen. Hij steldd
ontzaglijke eischen. Hij hoopte von Duitsch*
land een leening vun 50 millioen voor hot eer*
ste jaar en van 30 millioen voor volgende ja*
ren los te krijgen, als vergoeding voor het op*',
geven van artikel 116 van het verdrag von Vend
sailles. De Duitsche regecring wildo daarvan*
echter niet hooren. Geen enkel bedrag in baal?)
wilde ze storten. 14 dagen voor de conferentie
te Genua hervatte Tsjitsjcrin de bespreking^
maar Duitschland dorst met die bagage niét te'i
Genua te komen. Wol wilde het zich met Rus*?
land op de basis von do overeenkomst vort-
Cannes verstaan, tegelijk met alle geallieerden^
De Duitschers kenden niet het rapport von ddl
deskundigen van Londen. Zij en de Russisch»
delegatie vroegen uitstel ter bestudeering daar*
van. Toen bleek dat het Duitschland feitelijk van
alle rechten berooft. Dit land alleen mag we*
gens dot artikel 116 Rusland geen vergoeding,
vragen. Het wilde hij de politieke sub-commis*
sie protcsteeren, toen de geollieerdcn zonder,
Duitschland met Rusland bleken te onderhan
delen. Sinds Vrijdag heb ik, aldus die deskurvt
dige van do Wilhelmstrosse, de Italiaan scha
en Engelsche deskundigen op de hoogte gehou<
den van onze besprekingen met do Russen en
de bedoeling om een verdrag te teekenen. Wij
waren overtuigd, dat ze daarvan afwis!en. Wij
getroosten ons in dat verdrag groote offers. Dd
particuliere vorderingen van Duitschland op
Rusland beloopen 2 milliard gouden mark in dar
waarde von voor den oorlog, de Duitsche eigen*
dommen in Rusland zijn op 6 milliard geschat.
Wij halen een streep daardoor. Wij verbazert
ons, dat men ons prnctisch realisme kwalijki
neemt. Tusschen ons en Rusland betreft het eci*
verbond van den lamme en den blinde."
De brief vnn de vertegenwoordigers der kiel*
ne en groote Entente oon Facto, den voorzitter
der conferentie, <ho gisteren in de avonduren
door de leiding der conferentie ter kennis van
de Duitsche delegatie werd gebracht, luidt
Mijnheer de president. Dc ondergeteekendef
mogendheden hebben tot hun verrassing vorno*
men, dot Duitschland heel in 't begin van-do»
werkzaamheden der conferentie, zonder de an
dere vertegenwoordigde stoten te verwittigen,
heimelijk een overeenkomst met de radenregec*
/ing heeft gesloten. De in dit verdrag behandel
de kwesties vormen thans het onderwerp varï
besprekingen tusschen de vertegenwoordigers
van Rusland en die ven alle andere uitgenoo-
digde mogendheden, waartoe ook Duitschland
behoort. Sinds de Duitsche rijkskanselier eert
beroep heeft gedaan op 't vertrouwen der con*
ferentie in de openingszitting zijn nau
welijks acht dogen verloopen. De ondergetee*
kende mognedheden moeten de Duitsche dele
gatie ronduit zeggen, dat het gesloten bondge
nootschap indruischt tegen do verplichtingen,
waaraan Duitschland zich had moeten houden.
De mogendheden hebben Duitschland als gelijk
berechtigd deelgenoot tot de onderhandelingen
toegelaten en daarbij alle herinneringen oon den
oorlogstijd terzijde gesteld. Duitschland heeft
thans den goeden wil door een stap beant
woord, die het wederzijdscho vertrouwen ver
nietigt. Duitschland is hoewel het in de commis
sie op den grondslag van Cannes kon onder
handelen, zonder weten der andere deelnemers
besprekingen met Rusland begonnen, die op
loyale wijze gemeenschappelijk hadden moeten
worden gevoerd. Een dergelijk verdrag kort
noch door de conferentie worden onderzocht
noch goedgekeurd. Het beteekent een schending)
van de principes, waarop de conferentie berust*
Overeenkomstig dezo opvatting, achten de on-
dergeteekende regeeringen het niet billijk, dat
do Duitschers, die thans een afzonderlijk ver
drag met Rusland hebben gesloten, verder deet
nemen aan de onderhandelingen met RuslondU
Zij nemen aan, dat de Duitsche regeering door,
haar opttreden te verstoon heeft gegeven, dat
zij van de verdere bespreking tusschen de sta
ten en Rusland afziet.
(w. g.) Lloyd George, Facta, Barthou, Theunisi»
Benes, Skirmunt, Nintsjitsj, Diomondi, IshiL
Wat de Duitsche pers zegt.
Uit de commentareri der Berlijnsche bladert
over de nota der Entente aan de Duitsche de
legatie springt het streven in het oog om dat
handelwijze der Duitsche regeering te recht
vaardigen. Voor de Lokal Anzciger is de nota»
Een volk van slaven verdient een regeering
Tan tirannen.
FRANKLIN.
Uit het Engelsch door
Mevr. J. P. WESSELÏNK-VAN ROSSUM.
door
DAVID LYALL.
77
Speed stond vrij luidruchtig op.
„Je bedoelt, dat je niet ernstig boos zoudt
worden, indien hij Riversea verlaten zou, of
schoon je je herinneren zult, wat ik gezegd heb,
toen ik hem daar nam, Lucy I Hij zou het alles
erven I"
„Het zou mij in zekeren zin boos maken,
omdat ik je geluk gewaardeerd heb, Tom. En
osl" zal ik altijd doen. Maar indien Geoffrey zijn
weg duidelijk voor zich zou zien en niet blijven
kon, dan zou ik hem moeten wegsturen met mijn
Zegen I"
„Maar die dwaasheid zou zijn vooruitzichten
vernietigen, zooals het met Charlie ook ge
beurd is. En wat geschiedt er dan met dat lieve
meisje, dat hij wenscht of gewenscht heeft, te
huwen Hij zou haar in geen jaren een tehuis
runnen aanbieden f Jelui Ferrars hebben alle
maal iets dwaas I Zoo heeft Enid ook dikwijls
niet mij gepraat, gedurende het jaar dat z(j met
mij geweest is."
„En zij heeft dat aan Charlie ove»*gedaan,
lieve/' zeide Lucy inedeliidend. „Je nebt een
fout begaan met Charlie, Tom. Als je maar een
breedere opvatting hadt gehad en minder hard
jegens hem geweest was I Wil je hem nu zelfs
nog niet terughalen
„Neen, ik wil niet," zeide hij en terwijl hij een
norsch gezicht zette, maakte hij toebereidselen
te vertrekken.
„Tom, ga zoo niet weg I Het zal toch wel de
moeite waard zijn, die grieven te onderzoeken,
waarover je mij gesproken hebt Wat hindert het
als je dwaalt naar den kont van de zachtzinnig
heid. Het zal alles duizendvoudig terugkomen.
Als wij oud zijn en wij moeten verantwoording
geven, dan zullen wij nooit onze vriendelijke,
edelmoedige daden betreuren, maar wel de an
dere, en eiken dag heeft de zonsondergang wat
vroeger plaats en komt de avond sneller."
Barclay Speed ging de deur uit zonder haar
zelfs goedenavond toe te wenschen.
HOOFDSTUK XXIV.
„Wil je niet met mij meekomen naar den ont
vangdag van Lady Findlater vandaag, Naomi
Ik heb voor je aangenomen."
Mevrouw Speed stelde deze vraag, terwijl zij
op een heeten Julidag te Paladin Court, Bays-
water van de lunch opstonden.
Naomi die er moedeloos en bleek uitzag in
een slecht kleedende lichtgele Japon, schudde
haar hoofd.
„Ik heb beloofd, Dan om half vier te ontmoe
ten, moeder. Hij dacht, dat ik de arme vrouw
Clatsworthy wel zou kunnen bezoeken, als hij
mij zelf erheen bracht."
Mevrouw Speed zag er ontevreden uit en zij
had ook dat gevoel von ontevredenheid.
„Maar zouden wij het niet allebei kunnen
doen Half vijf of zelfs vijf uur is nog vroeg
genoeg voor Lady Findlater en wij behoeven
niet lang te blijven. Ik zal je daar eerst brengen,
of je kunt alleen gaan cn mij op den terugweg
afhalen."
„Het is een groote tocht voor de paarden
heen en terug naar het ziekenhuis in North-
West London voor Putney, moeder, en dan nog
in die hitte," zeide Naomi ontmoedigend.
„Zij kunnen het we! doen. Gisteren zijn zij in
het geheel niet uit geweest en ik vind, dat je
verplicht bent te gaan, Naomi. Ik weet niet, wat
je den laatsten tijd bezielt en ik heb genoeg
ervan alles te moeten verklaren en je te moeten
verontschuldigen I"
Magazijn „Vedea"
Tyrtïigeslr.iat 116, Joh. v Dijk.
0 Per snaar ff 0.50 en ff 0.60.
S DC3CDCXZ>,~>^X
„Doet u het dan niet," antwoordde Naomi
vlug. „Ik houd niet van die partijen en die van
Lady Findlater laat mij bijzonder koud. Zij
vraagt altijd zooveel."
„Nu hebben onze vrienden ook een goede re
den te vragen, lieve," zeide mevrouw Speed vrij
koeltjes. „Wat moeten er met deze uitnoodi-
gingen gedaan woorden. Zij zijn al langer dan
een week in het loket in het boudoir wegge
stopt. Wat er ook gebeurt, toch moeten zij
vanavond verzonden worden I Als wij nog lan
ger wikken en wegen, komt er niemand. Dam is
iedereen al uit Londen."
„Zooveel te beter. Moeder, ik zou het in
Upleys prettiger don ergens anders gevonden
hebben. Maar kijk Toch niet zoo verschrikkelijk
somber Ik zal vanavond ervoor zorgen, nadat
ik met Dan gesproken heb."
Dat was het eenige resultaat, dat mevrouw
Speed wist te verkrijgen en toen zij een weinig
later haar mooie japon aantrok, nadat Naomi
het huis verlaten had, voelde zij zich geenszins
op haar gemak.
De uitnoodigingen voor de bruiloft waren go-
drukt, de lijst der gasten was opgemaakt, maar
men had niets uit Naomi of dr. Ferguson kun
nen krijgen.
Zij zeiden slechts, dat zij geen haast hadden.
Had mevrouw Speed geweten, dat Ferguson
zijn best gedaan had, Naomi te overreden de
meest dwaze dood te doen, waaraan twee rijpe
menschen zich schuldig kunnen maken, althans
van een maatschappelijk standpunt bekeken,
dan zouden haar ontsteltenis en haar toorn
groot geweest zijn I
Zoo zij dien namiddag iets had kunnen ge
waar worden, omtrent den geestestoestand van
haar dochter, dan zou zij ongetwijfeld volko
men in de war geweest zijn.
Er was geen zekerheid en ook geen verwach
ting in Naomi's geest, dat zij toen of in de toe
komst met Don Ferguson zou trouwen.
Zij had de sombere zekerheid, dat zij nu op
het hoogtepunt was gekomen in haar leven en
dat alles zou eindigen met een verbreking hun
ner verhouding. En misschien zou zij dit nu te
gemoet gaan, sinds eiken dag zijn eigen onze
kerheid en somberheid met zich bracht.
Daar zij geheel in beslag genomen werd door
haar hartsaangelegenheden was Naomi Speed-
in die dagen minder rechtvaardig jegens haar
ouders, vooral jegens haar moeder en zij be
merkte niets van die uitgesproken moederlijke
liefde voor haar, van die uiterlijk zoo weinig
levendige natuur.
Er is geen zelfzucht zoo groot als die, ge
sproten uit een treurige liefdeszaak. Naomi werd
geheel en al er door in beslag genomen en ver*
gat de bezorgdheid van haar natuurlijke hoe
ders.
Alles, wat zij verlangde, was alleen gelaten té
worden cn de gezelschopsschakels, waarmede!
haar moeder gebonden was, de eeuwige vraagt
wat de menschen zouden denken of zeggen, ver*
vu Ijlen haar met groote en droevige verwonde*
ring.
Zij reed boven op een omnibus den geheeieif
weg naar de Kentish Town Road, waar het gasfc»
huis lag en waar zij om half vier zijn moes*
Daar zij wat vroeg was, Mep zij de trap op naaf,
de ziekenzaal, waar zij wist, dat zij dr. FergxM
son waarschijnlijk wel zou vinden.
Op weg -daarheen moest zij andere zalefll
voorbij, waaronder die, door de kinderen bezet
een van de grootste en lichtste, gevuld met1
bloemen en pionten en alles, wat de geest de^
kinderen kon afleiden van hun gevangenschap*
Daar zij van kinderen hield en juist nu mee*
dan anders meevoelde met alles, wat leed, bleef
zij even stilstaan bij de deur der zaal, om naa^
binnen te gluren, voor zij weer een trap zot*1
opklimmen.
Een in het wit gekleede zuster, die haar Vaq
haar vele bezoeken kende, knikte haar in hé*
voorbijgaan vriendelijk toe, maar Naomi hoi
merkte noch beantwoordde dien groet.
Haar aandacht werd juist toen geboeid dood
een klein niet gerepeteerd tooneel, dat aan def
middentafel in de kinderzaal werd afgespeeld^1
waar de bloemen en levende planten een mooid>
omgeving ervoor vormde.
Het was een geïmproviseerd Hefdestooneofl
tenminste vein den kant van den man en Nao
mi's oogen, die met bijna onnatuurlijke scherp»
te zagen, vergisten zich daarin niet.
(Wordt vervolgd.)
