DE EEMLAMDER"
BUITENLAND.
üAISIN „I'HIROHDEILE"
EeKThee-enWjtsërï»!
Het Verloren Tehuis.
öoiifliaisPEüs^ntzt^
Heesch?
Abdijsiroop.
5. NIFWÉG,
FEUH I PTON.""
ZOe Jaargang No. 249
'per poet f 1.—. per wetk (met (rritjj Teneker n»
degen ongelukken) f 0)7*. iliondfrljlke nummer»
f CDS.
AMERSFÖORTSCi
OIRECTHUR-UITQEVERi X VALKHOFP. ARNHEMSCH6 POORTWA'
rri INT 613.
Vrifdap 21 April 1922
PRIIS OER ADVERIEHYiEk met inbegrip van een
bewijsnummer, elke regel meer 0.25. dienstaanhie*
d nqen en Lietdadiqheids-adveitentiën voor de bclft
der prfl» Voor haudci en bedrijf bestaan rcei
vooideelige bcpalinccn voor het advertceren. bene
cncu.aire. bevattende da voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht.
Op de confei entiewoteren te Genua volt na
^en storm, waaraan het Duitsch-Russische ac-
3»ord het aanzijn heeft gegeven, nog al wat
'golfslag waar te nemen, al zijn de vlagen aan
merkelijk gaan luwen. In elk geval is het niet
tot een definitieve breuk gekomen, al blijft
£rit Fransche bron verluiden, dat het blijven der
Franschen ter conferentie afhangt van de inwil
liging van den eisch, dat het Duitsch-Russisch
jverdTag, wordt geannuleerd; dat de geallieer
den niet volkomen breken met de Duitschers
blijkt o.a. uit het feit, dat zij gisterochtend wa
ken vertegenwoordigd, toen de .subcommissie
[VooT financiën zitting hield. Bovendien zijn er
Èesprekingen gehouden tusschen de Entente en
e Duitsche delegatie, die de scherpste kanten
van 't incident schijnen te hebben afgeslepen.
iWant, wanneer wij kunnen afgaan op het be
knopte telegram van 't B. T. A. heeft de Duit-
iche rijkskanselier ,toen Lloyd George als zijn
Opvatting te kennen gaf slechts twee oplossin
gen te zien (óf de Duitschers zouden het ver
drag met Rusland ongedaan maken, óf zij
fcouden niet meer zitting mogen nemen in de
commissie voor Russische aangelegenheden),
bakzeil gehaald en zelfs in principe een formu
leering goedgekeurd, waarin van 't verdrag met
Rusland werd afgezien. Wij wachten met span-
ïing nadere berichten af, want indien de lezing
ran 't telegram niet tendentieus is, zou eruit
Wijken, dat Duitschland wel bizonder gauw te
rugdeinst voor de consequenties ecner spon
tane en wijd verschiet openende handelwijze.
Op het oogenblilc, dat wij dit overzicht schrij
ven, valt nog niet te beschikken over de Duit
sche nota, waarin het antwoord zal zijn vervat
op het besluit der groote en kleine Entente in
zake het weren van Duitschland uit de commis
sie no. T die voor Russische zaken. Natuurlijk
zal deze nota een verdediging van 't Duitsche
gedrag inhouden en te verwachten is, dat bo
venal erop zal worden gewezen, dat de groote
mogendheden zelf de oorzaak ervan zijn, dat
Duitschlond zijn toevlucht nam tot het sluiten
van 't accoord met Rusland, daar zij heimelijk
in knusse onderonsjes de Russische aangele
genheden bespralren zonder Duitschlond in de
discussies te betrekken. En dan zal zeer waar
schijnlijk tevens er tegen worden geprotesteerd,
dat het besluit tot uitsluiting door een beperkt
aantal mogendheden is genomen, die zich bij
gevolg de rechten hebben aangematigd, die
feitelijk toekomen aan de geheele conferentie.
Inderdaad is van een behandelen op een voet
van gelijkheid in dezen geen sprake, daar
Duitschland en de neutralen gewoonweg zijn
behandeld als quentités négligeables. Tegen
deze bedenkelijke conferentie-procedure nu
heeft Duitschland uit zelfbehoud geprotesteerd
door het sluiten van 't verdrag met Rusland,
terwijl het schijnt,, dat de onzijdigen tegen de
wijze, waarop de conferentie-werkzaamheden
plaats vinden, eveneens verzet schijnen te heb
ben aangeteekendalthans een bericht ge
waagt ervan, dat uit naam der onzijdigen Motta
en Branting bij den voorzitter der Russische
subcommissie, Schanzer, er met klem tegen heb
ben geprotesteerd, dat zij zijn gepasseerd en
dat besluiten, die algemeene kwesties betreffen,
alleen door de groote en kleine Entente worden
genomen. Er wordt zelfs gezegd, dat de onzij
digen van zins zouden zijn de conferentie den
rug toe te keeren, wanneer de conferentie-pro
cedure in denzelfden trant wordt voortgezet.
En dan is nog steeds die andere chose téné-
breuse niet opgelostde Duitschers zeggen
„Wij begrijpen die felle verontwaardiging over
het sluiten van 't verdrag niet. Wij hebben u
vooraf ingelicht." Lloyd George ontkent het per
tinent, moar er zijn al verschillende Fransche
en Engelsche bladen, die te dezen nonzien gaan
twijfelen aan de integriteit van den Britschen
premier en van zijn démentis niet alles geloo-
ven. Niet alleen beweren de Duitschers niet
slechts geen trouwbreuk te hebben gepleegd,
maar zij zeggen, dat de Engelsche vertrouwens
mannen volkomen op de hoogte waren van de
Duitsch-Russische onderhandelingen. Den En-
gelschen premier zou daarvan echter niet bij
tijds mededeeling ziin gedaan I
Vooral schijnt Duitschland's houding be-
fchouwd te moeten worden als een soort „wan-
noopspolitick". De omstandigheid, dat de groo
te mogendheden heimelijk met de Russen con
fereerden en Duitschland buiten de besprekin
gen lieten, spoorde de Duitschers ertoe aan om,
voordat <lc Entente met Rusland voor Duitsch
land nadeelige verdragen sloot, met de sov
jetrepubliek een accoord te sluiten. Deze indruk
wordt vooral bevestigd door de verklaring van
Von Maltzahn, den leider van de Oostersche
afdeeling van 't departement ven buitcnlandscho
zaken. Volgens zijn uiteenzetting verklnnrde de
Duitsche delegatie, toen men haar het Londen-
sche memorandum voorlegde, dadelijk, dat drie
punten daarin den Duitschers onaannemelijk
voorkwamen. Het eerste punt was art. 6, behel
zende, dat Duitschland bereid moest zijn Rus
land of een derde, die in de plaats trad van
Rusland, schadeloosstelling te betalen op grond
van 't verdrag van Versailles. Eveneens weid
onaannemelijk geacht het artikel van de twee
de bijlage, volgens hetwelk alle industrieele on
dernemingen, die op I Maart T9T7 in Rusland
door buitenlanders werden geleid, als buiten-
landsch© ondernemer ~n beschouwd moesten
worden, daar tot op dit tijdstip tengevolge van
den oorlog geen onderneming in Rusland een
Duitsche directie kon hebben. Volgens de Duit
schers komt dit practisch neer op uitsluiting
der Duitschers van de buitenlnndsche takken
van nijverheid in Rusland, die een bizonderc
behandeling door de sovjetregeering zouden ge
nieten. Het derde punt was art. 15 van de twee
de bijlage, dat vaststelde, dat alle onteigenin
gen, die voor 1 Sept. 1917 in Rusland hadden
plaats gehad, van kracht zouden blijven deze
onteigeningen bedragen bijna uitsluitend Duir-
sche ondernemingen. Duitschland was dus op
grond van dot memorandum van alle voordee-
len uitgesloten, die zouden zijn voortgevloeid uit
een eventueele overeenkomst met de sovjetre
geering.
Von Maltzahn heeft er op gewezen, dot deze
indrukken van de Duitsche dejegatie uitvoerig
ter kennis van de andere delegaties werden ge
bracht. Verklaard werd, dot Duitschland zich
verplicht gevoelde zich tegen de bedreigingen
van 't memorandum door een directe overeen
komst met' de Russen te verdedigen.
Vrijdagavond kwam de leider van den pers
dienst der Italiaonsche afvaardiging, Gionnini,
de Britsche delegatie inlichten over de bespre
kingen tusschen Rusland en de Entente, die met
gesloten deuren hadden plaats gehad. Gionnini
voegde eraan toe, dat hij tot taak had inlich
tingen in te winnen omtrent de opvattingen der
Duitsche afvaardiging over 't memorandum. Dc
Duitschers verklaarden toen
(1) Zoolang de drie genoemde punten worden
gehandhaafd, kunnen wij ten opzichte van dit
memorandum geen positie kiezen.
(2) Wanneer de besprekingen met de Rus
sen zonder ons worden voortgezet, zullen wij
in ons belang genoodzaakt zijn ons anderszins
te beveiligen.
Zaterdag verklaarden RnVofski en .Toffe aan
Maltzahn, dat de Russen op grond van weder-
zijdsche concessies tot een overeenkomst mei
de Ententemogendheden hoopten te komen. Ook
een Britsch gedelegeerde liet zich in een gesprek
met Maltzahn zeer optimistisch over 't verloop
der besprekingen uit. Maltzahn herhaalde tegen
over hem, dat Duitschland door directe besore-
kingen met Rusland de situatie moest redden.
Zaterdag brachten verschillende verslaggevers
de Duitsche delegatie het bericht, dot overeen
stemming tusschen Rusland en de Ententemo
gendheden feitelijk reeds was bereikt. Daarop
besloot de Duitsche delegatie de Rusteche af
vaardiging om een bijeenkomst voor den vol
genden dag te verzoeken. De bijeenkomst, zoo
als men weet, had op Paasch-Zopdag in Ra-
polio plaats. Na onderhandelingen van zeer kor
ten duur werd toen het reeds te Berlijn voorbe
reide verdrag onderteek end, dat als een bom
in de knusse onder-onsjes-bespreMngen viel.
Ziehier een kijkje achter de conferentiescher-
men, een klein brokje geschiedenis, dat 'n schril
licht werpt op het duistere van de diplomaten-
heimelijkheden en waarop Duitschland heeft ge
antwoord door de mogendheden voor een vol
dongen feit te stellen, een politiek, die eensdeels
onhandig mag worden genoemd, maar ander
deels volkomen is te verklaren uit een niet on
gemotiveerde vrees gedupeerd te worden. De
loop der gebeurtenissen behaagt de Entente
niet, maar èn haar liefdeloosheid tegenover
Duitschland èn haar harteloosheid ten opzichte
Verzorgt U dadelijk met het rriddel, dat Uwe
aangenaam koel heerlijk verzacht, zuivert on
genoost. Gebruikt dadelijk do veelbeproefde
van Rusland, èn haar economische onredelijk
heid èn haar politiek, die het heeft aangestuurd
op 't scheppen von ccn randstatensystcem van
de Witte tot de Zwarte Zee, heeft ertoe bijge-
dro^en, dat zich thans een Russisch-Du itsch
blok heeft gevormd. Niet ten onrechte heeft
Keynes opgemerkt, dat het incident een invloed
ten goede kan uitoefenen, wanneer het de con
ferentie terugbrengt tot het besef der werkelijk
heid. „De conferentie", aldus Kevnes, „is zich
plotseling bewust geworden van de onmetelijk©
latente mogelijkheden, die geen staatsman ooit
had mogen vergeten, als gevolg van het feit,
dat wij Duitschland en Rusland elkaar in de
aimen voeren." Van zin voor de realiteit hebben
op voorbeeldige wijze voor het eerst na den
oorlog Duitschland en Rusland, door eennomi-
schen nood gedrongen, blijk gegeven. De we
reld mag zich gelukkig achten, wanneer dc con
ferentie de les, die de Russen cn Duitschers haar
gaven, ter harte neemt.
Berichten.
DE CONFERENTIE TE GENUA.
Frankrijk en het Duitsch-
Russische verdrag.
Par ij s, 20 April. (Havas). De commissie
van herstel heeft off:cieel besloten aan de com
missie voor de oorlogslasten te vragen den tekst
vun het Duitsch-Russische verdrag over te leg
gen, waarvan de juridische sub-commissie uit
die commissie de bepalingen zal toetsen aan
het verdrag van Versailles.
44 LAH'-ESTRAAT HEISFIDIIT.
DE AMED1KAANSCHE SYLUN KOU
SEN VAN CEMEBSERISEERD GAREN
ZIJN ZrER SOl'DS.
IH ZWiRT III El MOD. IIEUREI. 0- p. 1.45
Lloyd George optimistisch.
Londen, 20 April. (N. T. A. Draadloos).
Hedenmiddag heeft Lloyd George in het San
Giorgia-paleis de journalisten van alle landen
toegesproken. Hij zeide o. a.: Wij werken ons
door onze moeilijkheden heen en ik hoop, dat
de Duitsch-Russische incidenten tpt het verle
den behooren. De premier was meer dan ooit voJ
vertrouwen in het succes der conferentie, waar
van het doel de pacificatie van Europa is. De
conferentie leeft nog en wordt krachtig. Er zijn
twee groepen van menschen, zeide hij, zij, die
oprecht honen, dat zij slaagt, en zij, die dit niet
wenschen. Voor deze laatsten vind ik geen aan
moediging I
Berlijn, 20 April .(N. T. A. Draadloos).
Lloyd George zou er bij de Duitschers eerst op
hebben aangedrongen het Duitsch-Russische
verdrag ongedaan te maken, maar zou zich later
zoo tegemoetkomend hebben getoond, dat de
bespreking van het verdrag in de commissie
voor Russische aangelegenheden zal worden
behandeld tegelijk met de overige besprekingen
betreffende Rusland en eventueel zóó worden
gewijzigd, dat hot in het kader van een ge-
ze men lijk verdrag kan worden gevoegd. Vol
gens betrouwbare berichten zou de Duitsche de
legatie in overleg met de rijksregeering tot elke
pauzsji.
Lsncustraat 39. T-'.
tegemoetkoming bereid zijn, zoodot cr kans be-
str.ot dat de Engelsche en Iloliaansche pogingen
lot bemiddeling succes zullen hebben.
Het voorstel der neutralen.
B e r 1 ij n, 2 0 April. (N. T. A. Draadloos).
De geallieerden, vooral de Italianen, hebben het
verzoek der neutralen tot het dadelijk bijeen
roepen der politieke subcommissie voor de Rus
sische kwestie gunstig opgenomen.
Het valuta-vraagstuk.
B e r 1 ii n 2 0 April. (N. T. A. Draadloos).
Uit Ger.ua wordt bericht, dat ©en besluit van de
economische commissie snoedig is te verwach
ten om idle circulatie-bonken bijeen te roepen,
buiten Genua en geheel afgescheiden van de
conferentie aldaar, ten einde het geheele valuta-
vraagstuk te regelen. In die bijeenkomst zal de
kwestie behandeld worden von den gouden
standaard, de stabilisatie der wisselkoersen, het
geven van cred'eten, het sluiten van leeningen,
de onafhankelijkheid der circulatiebanken van
de regeeringen en eindelük ook de betaling van
de schi Iden. Evennis de Duitsche rijksbank zal
ook de Amerikannsche Federal Reserve-bank
worden üitgenoodigd.
Protectionisme en vrijhandel.
Genua, 20 April. (B. T. A.) De econo
mische sub-commissie k"~r' haar zitting gewijd
aan een algemeen© bespreking over protectio
ns- en vrijhandel.
De crisis duurt voort.
Berlijn, 20 April. (N. T. A. Draadloos).
De crisis te Genua is nog onveranderd- de
spanning is nog groot, maar de onderhandelin
gen tusschen de ItaPnansche, Engelsche, Duit
sche en Russische ministers van buitenlnndsche
zaken over de mogelijkheid der bijlegging van
de crisis worden voortgezet. De overhandiging
van het Duitsche antwoord is weer uitgesteld,
vermoedelijk tot morgen. Vrijdag. De Britsche
delegatie te Genua kondigt voor hen, 20
April, 's middags vier uur, een groote politieke
r^de van Lloyd George aon voor vertegenwoor
digers dor pers en genoodigde gasten en wel
over het Britsche standpunt ten aanzien von het
Duitsch-Russische afzonderlijk verdrag.
Por ij s, 20 April (Havas). Poincaré hoeft
den kabinetsraad ingelicht over den stop, dien
hij gisteravond gedaan heeft bij de regeeringen
der geallieerden en der kleine Entente, wien hij
verzocht heeft zich onderling te verslaan om
Duitschlond een nota te zenden om het Duitsch-
Russische verdrag in te trekken. De gezanten-
raad, die zich al met de zaak bezig houdt, zou
van de geallieerde regeeringen opdracht kun
nen krijgen don tekst dezer sommatie op te stel
len. De sanctie, te eischen voor dezen misslag
von Duitschland, goot de bevoegdheid van de
conferentie te Genua te boven, aangezien het
verdrag van Rapollo dat van Versailles, hetwelk
te Genua niet besproken mag worden, aantast
enbovendien het vraagstuk der schadeloosstel
ling raakt, dat daar eveneens verre moet blijven.
Het spreekt van zelf, dat, mochten de Duitschers
toestemmen in het intrekken van het verdrag,
de diplomatieke stap van gisterenavond zonder
gevolgen zal blijven.
Persstemmen.
Berlijn, 20 April. (N. T. A. Draadloos).
De Manchester Guardian schrijft naar oanlei-
ding van het Duitsch-Russiusche verdrag,-dat
beide landen, al zijn ze ook te ver gegaan, toch
binnen de grenzen van grondwettige rechten
zijn gebleven en dat de uitsluiting van Duitsch
land uit de belangrijkste commissie in elk geval
geen waardige maatregel is. De Observer oor
deelt, dat het verdrag wol in staat is een deel
van hetgeen de conferentie beoogt te voltooien.
Het Italinansche bind Tempo noemt het verdrag
nultig voor geheel Europa.
Het antwoord van Rusland.
B e r 1 ij n 2 0 April.. (N. T. A. Draadloos).
Omtrent den inhoud van het Russische memo
randum, dat op 20 April aan de geallieerden zol
worden overhendigd, werd reeds bekend, dat
het uitvoerig alle nadeelcn opsomt, die Rusland
leed door de door de geallieerde gevoerde oor
logen en de blokkade, waarbij vooral wordt ge
wezen op het verlies van Bessarabië en de ver
woestingen bij Archangel. Het memorandum
kondigt aan, dat Rusland in beginsel aanspraak
maakt op vergoeding voor deze nadeelen;
daarentegen toont hot zich bereid de schuldA
van voor don oorlog te betalen. Het verlonyjl
doorvoor echter oen moratorium cn kredieten.
Een Parijsch correspondent vun dc N. R. Cti
seint d.d. 20 April
Op het oogcnblik is noch het Duitsche, nocfy
het Russische antwoord bekend. Wel beschikt
men over aanwijzingen voor beide. De onrust;
door het bekend maken van het verdrag gc^
wekt, is gezakt, al kunnen elk oogenblik nieu
we complicaties intreden. Voor Frankrijk is do
positie aangewezen cn "wel: Duitschlond moet
het intrekken, of het blijft bui n elke bespre
king te Genua over Rusland. Dit zou met zijn
uitsluiting van de conference gelijk staan. BnrJ
thou heeft de bespreking daaromtrent met do
Duitsche delegatie non Lloyd George overgela
ten. daar dc Franschen niet met de Duitschers
willen samenkomen, zoolang dat verdrag niet
ongedaan is gemaakt. In dit geval dekt het En
gelsche standpunt echter het Fransche volko
men. Inderdaad was Lloyd. George, in tegenstel
ling met Rnthenuu's bewering, niet van het ver
drag op de hoogte. Men erkent hier dus zijn
goede trouw. Rathenau daarentegen bewijst dc
ZWokte van zijn eigen zonk, doordat hij in plaats
van ze voor alle geallieerden tc brengen, zich'
alleen tot de Engelschen en Italianen wendde.
Van meet af aan liet hij de Franschen links lig
gen. Het optreden der Italianen wordt natuurlijk
veel te vriendelijk voor de Duitschers geacht.
Reeds sprekt men over de mogelijke vorming
van een Duitsch-Russisch-Itnlinansch blok, maar
men begrijpt de kiesche posilie der Italianen,
die gastheer en schakel tusschen beide groepen
pen. Op Llovd George heeft men togen, dat hij
de Russen wil sparen. De Temps oppert dc mo
gelijkheid, dot Rnthcnnu. als president-commis
saris van de A. E. G., in geval hij mo^t aftre
den, een vergooding vindt in de goede betrek
kingen, mot de sovjets aangeknoopt. Men volgt
nnuwkeuring de wrijving tusschen de Duitsrhe
gedelegeerden. Poincnr heeft de voorsteller»
van Lloyd George, door de Fransche delegatie
aangenomen, aangevuld, omdat de geallieerde
nota aan Duitschland over het verdrag met Rus
land alleen repte van de schending van het ac
coord van Cannes cn niet van die van het ver
drag van Versailles. Dit verdoezelt men daar,
uit vrees dat dc kwestie der vergoeding ter tafel
komt, wot de geallieerde eendracht zou bedrei
gen. Tegelijk bedacht Dubois, de nresident van
de commissie van herstel, dat het Duitsch-Rus
sische verdrag op de vergo^dingshcpolingcn in
breuk maakt. Ze begon al haar onderzoek dien
aangaande. Bovendien schreef Poincaré de ge
allieerde regeeringen aan met het oog op he»
onderzoek van dat verdrag door den gezanten
road. Hier legt men den nadruk op de psycholoi
gische fout, door de Duitschers begaan.
Een nnnklacht tegen een Amcri
kaansche Senator.
Tegen den Ameriknonschcn Senator Joseph H
France uit Maryland is bij het departement van
Justitie te Washington ccn aanklacht ingediend
wegens diens „misdadige briefwisseling met
vreemde regeeringen". De aanklacht is aldui
de Tel. gebaseerd op het feit, dat France ccn
schrijven zond aan Lloyd George, Wirth, Tsjits-
jerin en andere te Genua vertoevende gedclo*
geerden, waarin hij te kennen gaf, dat zij er bij
de conferentie op moesten aandringen, opnieuw
tot Amerika een uitnoodiging tot deelneming tu
zenden.
Deze aanklacht is, naar de „Chicago Tribune"*
verneemt, ingediend door miss Mary Kilbreth te
New York, de vice-presidente von de „Women's
Patriotic Publishing Company". Miss Kilbreth
beweert, dat deze boodschap ten doel had het
besluit, genomen door de regeering der Ver*
eenigde Stoten om niet aon die conferentie deel
te nemen, te bestrijden. Zij redeneert daarbij als
volgtAls een Senator der Vereenigde Stoten
openlijk een verzoek richt tot de Duitsche socio*
listen cn de Russische bolsjewiki om pressie op
zijn eigen regeering uit te oefenen, is het tijd
hem een holt toe te roepen.
Senator France is thans van plan bij den Se
naat een motie in te dienen ten gunste van Ame-
rika's deelneming aan de conferentie van Genua*
Amerika s oordcel over het
Duitsch-Russische verdrag.
De openbare meening, tot uiting komende h
de hoofdartikelen der bladen, deelt, volgens 'I
Hbld., niet in de verontwaardiging der geolli"
Laten we trachten de wereld oDtimistisch
te bekijken al is het veel gemakkelijker, pessi-
tóst te zijn.
J. T. CREMER.
Uit het Engelsch door
M*vr. J. P. WESSELINK-VAN ROSSUM.
door
DAVID L/ALL.
78
Ferguson, die er zeer mooi en waardig uit
lag, stond bij de tafe'. te praten met Joy, die
den mantel en de muts van een zuster drQeg
*>ver haar katoenen japon, die van voren te
ïien kwam, terwijl de stemmige, witte net el doe k-
Bche slippen van haar muts, een heerlijke om
lijsting vormden voor haar lief, mooi gezicht.
Naomi bleef niet stilstaan om te kunnen be
merken, dat Joy's gelaat zeer kalm en onschul
dig was en zij zelfs geen verhoogde kleur hod
of er verstoord uitzag. Men behoefde niet te
twijfelen ean den ernstigen blik, de hartstochte
lijke bewondering op het gelaat van Ferguson,
terwijl hij zich naar haar toeboog, zijn hart in
kijn oogen.
Poen Ntfomi dat zag, keerde zij zVch eenvou
dig om en vluchtte I Uiterlijk was zij zeer be
daard en rustig en zij was zich ervan bewust.,
nat haar gevoel verstarde. Zij was niet verwon
derd. Op zooiels had zij gewacht en dat had op
gewacht, al weken lang I Zij spoedde zich
naar de straat, slechts er op uit, tijd en afstand
cn zoo mogelijk een wereld tusschen haar en
dat verraderlijk paar te plaatsen I
„Er zal geen bruiloft zijn," zeide zij binnens
monds. „Goddank, geen bruiloft
Het door de zon geblakerde plavleisel scheen
hoar voeten spoed te verleenen, maar plotse
ling werd zij zich bewust, dat zij zich in een
geheel haar onbekende richting bewoog in een
heuvelachtige straat, door sombere huizen ge-
fiankeera en met tramlijnen in het midden. Een
wagen hield juist aan den overkant stil, zij stak
de straat over en klom naar een plaats bovenop
en bleef erop zitten, tot hij stilhield bij het
eindpunt, wat Hampstead Heath Station bleek
te zijn.
Daar ging zij eraf en zij werd aangetrokken
door het groen en de rust, ging het gros een
eind over en zocht toen beschutting onder een
vriendelijken boom. Het was daar zoo afgele
gen, dat zij geen kans had, er iemand te ont
moeten, dien zij kende. De omgeving hier kon
evengoed als een andere dienen voor de groote
zelfverloochening I
Zij was óf verloofd óf verloofd geweest met
Dan Ferguson, om daarna met hem te trouwen.
Weinig minder dai\ vier-en-twinlig uur geleden
had hij er bij haar op aangedrongen met hem
weg te loopen en, ten spijt van alle regelen der
samenleving, te trouwen en toch had hij al
dien tijd Joy liefgehad I
Nooit, ginds zij hem gekend had, had hij
hoor met zulk een spontane, verlangende, be
minnende teederheid in het gelaat gezien.
Waren alle mannen zoo, bepeinsde zij?
Kon men zich niet op hen verlaten handel
den zij te kwader trouw mot de harten der vrou
wen, omdat dit in hun karakter lag en kon geen
ran hen ontkomen aan de verleiding
Zij was niet boos, slechts bedwelmd en wat
wanhopig. Want voor haar strekten zich de
eindelooze jaren uit, waarin geen minnaar zou
komen. Hij was haar eerste en zou haar eenige
zijn I En zij had hem haar geheele hart gege
ven I De gedachte was zoo onduldbaar en er
kwam zulk een gevoel van verlatenheid cn wan
hoop over haar, dat zij dadelijk weer opstond en
den heuvel afsnelde.
Een rijtuig stond voor den ingang van het sta
tion. Zij stapte in en gaf het adres van haar te
huis. En toen sloeg tot haar verbazing ergens
dichtbij ccn klok vijf uur. Zü was meer dan een
uur op de Heath geweest I Hoe zij dit uur door
gebracht had, wist zij niet.
Zij dacht nu aan haar vader. Tot hem keerde
zich heel haar wezen met de treurige cn toch
innige hoop, dat hij in staat zou zijn haar te
troosten. Voor de nauwkeurige vragen van hnnr
moeder schrok zij terug met een onduldbarcn
afkeer.
Hij zou zonder verklaringen alles begrijpen,
maar haar moeder zou hiervan tekst en uitleg-
moeten hebben, zooals zij die steeds weer vroeg
van de meest gewone gebeurtenissen in het
leven.
Mevrouw Speed had een onrustfgen namiddag
doorgebracht, daar haar bezorgdheid omtrent
Naomi's liefdeszaak haar hoogtepunt bereikt
had. Zij gaf zoo goed als zij kon, antwoord op
de beleefde en vriendschapnelifke vragen van
hen. die zij dien dag ontmoette en daar zij vroeg
thuis was, ging zij voor hoar schrijftafel zitten
om dc lijst der genoodigden nog eens door to
zien.
Zij was daarmede bezig, toen haar echtgenoot
bij haar kwam. Zij raadde onmiddellijk aan dc
uitdrukking van zijn gelaat, dot er iets gebeurd
was. dnt hem* hinderde. Een nieuwe angst maak
te zich van haar meester cn was uit haar heidei
grijze oogen te lezen, toen zij haar pen neer
legde en zich omkeerde, om hem te begroe
ten.
„Je bent laat, Tom Ik heb over je zitten
peinzen."
„Laat, ben ik laat Misschien. Ik ben over
Camden Town gekomen. Ik had Lucy iets te
vertellen."/
Zijn stem was zoo boos en had een heel onde
ren klank dan gewoonlijk, wanneer hij den naam
Ferrars uitsprak, dat zijn vrouw opeens zeer
levendig werd.
„Ik heb Lucy een tijdlang niet gesproken,
Tom," zeide zij vriendelijk.
„Je behoeft je niet te haasten, meid, want ik
heb nu meer dan genoeg von dat Ferrars-vollc."
Te zeggen, dat dit een goede tijding voor
Mary Speed was, is misschien de waarheid
overdrijven. Maar toch vond zij het allerminst
onaangenaam, dit te hooren en een soort ge
heime voldoening kwam in haar oogen en Hei
zich uit haar stem vernemen, terwijl zij hem
vroeg, wat er gebeurd was.
Hij gaf haar een zeer gekleurd verhaal van
dc gebeurtenissen van dien namiddag.
Nu muntte Maiy Speed in één vrouwelijke
hoedanigheid ongetwijfeld uit Zij had het meest
blinde, volmaakte vertrouwen in haar mans be
kwaamheid, zijn eigen zaken te kunnen leiden.
Zij had alle redenen tot dit vertrouwen, daar zij
omringd was door de uiterlijke cn zichtbare
teekenen van zijn welslagen. Paladin Court
Bayswater was het huis van een rijk raan, en
zij droeg de kleeding en had ook het voorname
voorkomen van de vrouw van een rijk man.
Het denkbeeld om aanmerkingen te maken of
zelfs vragen te stellen, omtrent hetgeen er te
Riversea voorviel, was nog nooit bii ba«r ooge*
komen in haar gehuwden stant Het moet hief,
gezegd worden, dat haar belangstelling in dal
fabriek alleen een zoodanige was, dat die fobreV
haar geld verschafte, om in haar behoeften t<5
voorzien.
Er moet ook verdoold worden, dot men geen
jam uit de Riversca-fobriek op de planken va*
haar provisiekast zou vinden I
Ofschoon zij wist, dat een groot aantal vrou<
wen en meisjes in de fabriek werkten, voeldé
zij geen persoonlijke belangstelling voor haaf
en vond ook niet, dat zij er verantwoordelijk
voor was. Zij voelde niets voor die soort lief*
dadigheid, ofschoon zij toch geen hardvochtige
vrouw was. Zij hield niet van arme of smerige
menschen, ofschoon zij groote sommen geldr
gaf aan de vereenigingen, die er voor zorgden/
Zij weigerde nooit haar steun te verleenen aan
bazaars, en liet ook niet na de verwachte chè-
que te geven.
Zij had slechts geen persoonlijke moeite er.,
voor over en daorin verschilde zij zeer van Lunj
cy FerTars, voor wie persoonlijke diensten voor
anderen <^n deel van haar dagelijksch ge looi
was.
Lucy Ferrars deed niet aan liefdadigheid zoiv
der onderzoek. Voor alles, wat zij deed, hod zit
goede en gegronde redenen en zij had zich er*
aan gewend, het kwaad tot op den wortel t«r
onderzoeken en te trachten, het uit te roeien, in
plaats van de uitwerking ervan slechts te ven
zachten.
(Wordt verrolfd.)
