M ZILVER ii ALPACA
DE EEfVI LANDER"
BUITENLAND.
Ve
nabetrachting over den
Gemeenteraad.
B. REEWEG,
FEUILLETON.
Het Verloren
Slszengers Balisn f 14.25 perdo/iin'922
20e Jaargang No. 260
BiiBMisnus-'r-rztZ
pos» f s.—P«r week (met urate Terrekerm*
ongelukken) f 0.17». aixooderlijkc nummers
f ftOÏ.
ff
OIRECTEUR-UITGEVERt J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWA'
TEl INT 613.
Oonderdas 4 Mei 1922
PRIJS DER ADVERM met inbegrip van een
bewijsnummer, elke regel meer f 0.25, dienstaanbi»
dingen en Lictdadigheids-advci ten tien voor de helft
der prQ* Voor handel en bedrijf bestaan zeer
vooraecli«e bepalingen voor het advcrtcercn. lie no
circulaire, bevattende da voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden-
eel belangrijks bevatte de agenda Dins-
fag avon d niet, zoodat deze vrij spoedig was
dgewerkt. Het eenige punt van belang, het
roo.stel inzake het handwerkonderwijs werd
verdaagd, daar de leden geen tijd hadden
jehad de draagwijdte van dit voorstel na te
jaan. De Wethouder van Onderwijs be
greep dat niet al te best en met zijn bekende
hondborstigheid zei hijAlgemeen wordt er
geroepen om te bezuinigen, welnu, hier heb-
>en we een voorstel tot bezuiniging. De heer
ftekké had gewaagd van het belang van het
onderwijs, of dat met het voorstel gebaat
poii zijn. Daar ging de Wethouder echter
biet op in, het was -een voorstel tot bezuini
ging. Precies ons idee f Intusschen het
boorsel werd aangehouden en zal nu ver-
Jnoedelijk 16 of 23 Mei behandeld worden
knet de groote reorganisatie. Daar hoort het
trouwens ook bij, te meer daar het hoofd-
frrvotief dezer onderwijsverbetering (I) toch
Slechts bezuiniging is.
I Na afhandeling van de agenda kwam het
voornaamste. De S. D. A. P. had n.l. een
verzoek bij B. en W. ingediend, om de ver
kiezingspropaganda op straat te mogen voe
ren. Op -een aantal pleintjes, aan of op den
Openbaren weg gelegen, zouden verkiezings
vergaderingen worden gehouden. Dat ver
zoek is door B. en W. afgewezen, maar bij
het formuleeren der beslissing ontdekte de
Burgemeester, dat dit verzoek niet tot de
competentie van het college behoorde, maar
Itot die van het Hoofd der Politie. De Burge
meester deelde echter aanstonds mede, dat
zijn beslissing eveneens afwijzend was.
Dit alles was den S. D. A. P.'ers bekend.
Wethouder Hofland had, tegen alle usances
Sn, hierover reeds in de socialistische pers
geschreven. Niettemin interpelleerde de
heer Polder of dat verzoek was ingekomen
en of al een beslissing was genomen, want
er was nog steeds geen antwoord ontvan
gen.
De heer Stadig wees er op, dat er een in
discretie was begaan, als over een en ander
reeds was geschreven, maar de Burgemees
ter ging hierop niet in. In verband met het
geen volgde was het echter goed geweest
op dit gebrek aan goede manieren bij Wet
houder Hofland, als er propaganda te maken
is, de volle aandacht te laten vallen. De
Weidende vragen van den heer Polder ble
ken n.l. maar het aanloopje te zijn om Wet
houder Hofland de gelegenheid te geven de
landsvergadering te misbruiken tot het hou
den van een verkiezingsspeech. De reactio
naire daad van den Burgemeester was
voor hem een schitterende gelegenheid om
eens heftig te toornen tegen verdrukking
van de politieke vrijheid. Dat hiervan abso
luut geen sprake was, Wethouder Jorissen
wees er nadrukkelijk op, liet de heer Polder
uitkomen, die meedeelde, dat de vergade
ringen toch doorgaan, hetzij op de openbare
Btraat, hetzij op particulier terrein. Niette
min sloeg wethouder Hofland door over dat
beknotten der politieke vrijheid, zich s>teeds
meer opwindende en gebruikte hij heel dik
ke woorden aan het adres van den Burge
meester. De heeren Kroes, Stadig en Nieu-
iwendijlc vonden het zoo -mooi, dat zij spoe
dig de vergadering verlieten, hetgeen door
den Edelachtbaren wethouder een schoone
gelegenheid was hun eenige lieflijke scheld
woorden na te zenden. Voorwaar een prach
tig voorproefje van de ingetogen wijze waar-
Dp de heer Hofland de propaganda denkt
te voeren. Niemand behoeft aan hun optre
den aanstoot te nemen, als zij maar de vrij
heid hebben er uit te braken, wat zij willen.
FTrouwens, zooals reeds opgemekt, ook
Krierp wethouder Hofland allerlei beleedigin-
gen naar het hoofd van den Burgemeester,
zoo weinig wist hij zich zelfs in een raads
vergadering te bedwingen.
Voor de tribune moet dat verontwaardi
ging lijken over des Burgemeesters snood
heid. Maar hoe ongegrond en werkelijk
valsch was toch die verontwaardiging, zijn
edelachtbare zwom lustigjes in de laagste
regionen der politiek en speculeerde dap
per op de minst edele hartstochten der on
nadenkende kiezers.
Is het wonder, dat wij hem komediespel
verwijten als hij zoo opgeeft van het zich bij
voorkeur bewegen in de hoogere regionen?
Hoe aanmatigend trouwens dezen man, hier
bij zoo geheel te onpas, te hooren aandrin-
gen op eerbied voor ieders overtuiging, de
zen man, die in zijn ToortscoTrespondenties,
waar bij het <?r voor zijn lezers wat dik moet
opleggen, nooit anders dan zijn politieke te
genstanders door het slijk haalt 1 En hoe
schril en valsch klonken dan ook de accoor-
dén dezer louter en alleen door partiihart-
stochten beheersrhte ziel, toen de Burge
meester tegenover zijn geschetter een
standpunt plaatste, dat getuigde van ware
hoogheid van ziel, een hoogheid waaraan de
heer Hofland niet tippen kan. Al draait deze
nog zoo luid zijn eigen voortreffelijke eigen
schappen uit, zoolang zijn optTeden zoo in
flagranten strijd blijft met zijn woorden, zal
menigeen aan zijn oprechtheid moeten twij
felen. De heer Hofland kent blijkbaar maar
één leidend beginsel, n.l. de oogenblikke-
lijke propaganda voor zijn partij. Daaraan is
alles ondergeschikt en dat belet hem een
ruim en breed standpunt, waarop hij overi
gens zoo prat gaat, in te nemen en dat ver
klaart ook de gemakkelijkheid, waarmee hij
het karakter zijner tegenstanders aantast.
De Burgemeester bleef blijkbaar onbewo
gen en het theatrale slot van den heer Hof
land, waarin hij te kennen gaf dat de afwij
zing in zijn kringen met wrevel zou worden
ontvangen, met wrevel en met medelijden
voor den persoon van den Burgemeester
liet hem onaangedaan. Maar scherp ver
wees hij de tot hem gerichte verwijten naar
het land der verzinsels en glas helder toon
de hij aan, dat de S. D. A. P. in geen enkel
opzicht bij anderen werd achtergesteld.
En o zoo fijntjes liet hij den heer Hofland
voelen, dat zijn eerbied voor anders over
tuiging slechts een nietswaardig verguldsel
is, in gebruik zoolang de meeningen niet
botsen, maar niet zoodra wordt men tegen
partij of het loopt mis en maar al te veel
holt men dan blindelings door. Als tegen
partij het goede erkennen in een ander, ós
prachtig en als u dat niet kunt, aldus onge
veer de Burgemeester, dan heb ik medelij
den met u.
De heeren stonden blijkbaar paf. Weth.
Hofland zweeg en de heer Polder vergat
zelfs zijn voorstel in te dienen om een uit
spraak van den Raad uit te lokken.
Politiek Overzicht,
In de Sunday Times van 30 April werd een
artikel opgenomen met verschillende vette
hoofdjes, waarvan één luidde: „Het Fransche
rpilitorisme een gevaar". In het artikel wordt
gewezen op de twee opvattingen ter Genuee-
sche conferentie: de Fransche en de Engelsche;
de opvatting van hen, die stijf en strak vasthou
den aan het verdrag van Versailles en de op
vatting van hen, die een zeer drastische revisie
van 't verdrag van Versailles beschouwen als
den eersten stap, die kan leiden naar politicken
vrede en economische zekerheid; de opvatting
van hen, die aan geweld gelooven en de op
vatting van hen, die aan handel, vrij verkeer en
aan beraadslagingen van mogendheden met ge
lijke rechten als grondslag en middel voor het
herstel gelooven. Alle Engelsche economisten
en de meeste Britsche. staatslieden, aldus wordt
opgemerkt, hebben thans berouw van het ver
drag van Versailles: zij zien, dat het tractaat
de ineenstort :ng, door den orlog in hot leven
geroepen, verdiepte cn vobooide; 2ij zien. da:
de bepalingen van het verdrag en nog nmer heel
de geest, die eruit spreekt, voor alle Britsche
hand V.' -langen fatale gevolgen hadden en dat
zij met het herstel v°n het politieke en econo
mische evenwicht, dat voor Groot-Brittannië
meer dan voor welke andere mogendheid ook
een levenskwestie ic, onvcrecnigbsar zijn.
Maar de Sunde" Times st u r*°t alleen; de
knappe journalist Garvin v n de Observer he*ft
zich in ccnderen zin uitgelaten en opgemerkt,
det dc te Genua vergaderende naties nog geen
oplossing zien; zij zien echter de alternatieven;
zij weten nu, nis zij 't nooit tevoren wisten, dat
zij slechts hebben te luezen tusschen verzoe
ning en ondergang. Maar Garvin vindt, dat
Frankrijk niet oprecht werkt voor de hereeni-
ging en het herstel van Europa; het vreest deze
beide. In plaats daarvan klemt Poincaré zich
vast aan d" formule van een geallieerde opper
heer schappij. Gnrvin schriih: „Zii heteekent
Fransche opperheerschappij <r basoerd op het
eenige leger, dat tegenwoordig in West- on
Midden-Europa meetelt, een leider, betrekkelijk
sterker dan Napoleon ooit bezat. Elke verande
ring ten goede in Europa moet de uitbreiding en
den graad der tegenwoordige Fransche hege
monie verminderen. Dit is het wezenlijkste ge
heim van het conflict."
De Londcnschc correspondent der Kölnische
Zcitimg geeft met begrijpelijk genoegen de op
vattingen vnn Garvin in Sunday Times weer en
maakt er tevens melding van, dat in de Times,
het bekende Norlhcliffe-blnd, een z.g. „Engelsch
koopman in Duitséhland" in ccn langen brief
verzekert, dot Duitschland rijker is dan ooit, dat
het zijn bevolking verbazend goed gaat, dat zij
geen armoe kont en dot alle Engehchen en Er-
tente-genooten in Duitschland ervan overtuigd
zijn, dqt Duitschland ziin schuld vijf maal zou
kunnen betalen zonder het te merken. Door de
heele Nortcliffc-pers is deze brief afgedrukt en
in een hoofdartikel van de Daily Mail wordt
zelfs beweerd, dot de geheel© belasting in
Duitschland maar 35 sh. per hoofd bedraagt
tegen 460 sh. in Engeland. Een en ander is voor
den correspondent aanleiding OT> te merken, dot,
wanneer de Northcliffe-pers op een dergelijke
wijze haar best doet om te l'cgen, dit betee-
kent, dat men te Parijs iets tegen Duitschland
in het schild voert
„Wanneer de Fransche regeering haar reus
achtige leger tegen het streven naar ontwape
ning moet verdedigen, verschijnen in het hier
uitkomende „gellische orgaan" lange onthullin
gen over Duitschland's heimelijke bewapening;
wanneer Poincaré een nieuwen inval in 't weer-
looze Duitschland beraamt, moet zijn orgaan
hier anntoonen, dat de Duitschors op fraudu-
leuse wijze zich bankroet verklaren. Dat is al
les. Ik betv/ijfel echter, of de Northcliffe-pers
met haar nieuwsten leugen veel geluk zal heb
ben. In allen gevalle stond de openbare mee
ning de laatste week ondanks alle hysterie van
Times en Morning Post zel-Jzanm vastberaden
och-ter Llovd George in zijn verzet tegen de po
litiek van Poincaré. De sprookjes van Duitsche
bewapening en Duitschen rijkdom doen het hem
Langsstraat 39 - Te!. 462
niet meer, terwijl het inzicht, dat het econo
mische herstel vnn Europa, do j voor Engeland
een levensbehoefte, door Frankrijk verhinderd
wordt, geleidelijk weg gemeengoed is gewor
den."
De correspondent, die zich afvraagt, of het
Poincaré ernst is met zijn dreigement of dat
hij maar bluft, maakt de opmerking, dat de op
vattingen te Londen hieromtrent uiteenloopcn.
maar dot men het als uitgemaakt beschouwt,
dat Engeland niet verplicht is deel te nemen
aan een niouven inval in Dui'schland cn dat hij,
door Frankrijk op eigen houtje ondernomen, het
einde der Entente zou bcteekcncn. Merkwaardig
wordt het in de correspondentie geacht, dat men
te Londen niet schijnt te bestrijden, dat par. 18
van annex 2 bij doel 8 vnn 't verdrag van Ver
sailles derwijze kon worden geïnterpreteerd, dat
Frankrijk er het recht aan zou kunnen ontlec-
non om, onafhankelijk van de andere geallieer
den, strafbepalingen toe te pnsscn. Men is even
wel van oordeel, dot een dergelijke concessie
practisch weinig beteekent, omdat Frankrijk na
het Frankfortsche avontuur zich uitdrukkelijk
heeft verbonden in den vervolge of te zien van
een onafhankelijk optreden en omdat dit optre
den in elk geval pas zou kimnen plaats hebben,
wanneer de commissie van herstel zou hebben
verklaard, dnt Duitschland zijn verplichtingen
met opzet niet nakwam, welke verklaring de
nndere geallieerden zou^n kunnen verhinderen.
Bovendien aldus wordt eraan toegevoegd
zou het in Fngelor.d's mocht staan een bezet
ting van t Ruhrgebied voor Frankrijk volko
men onvoordcelirr te maken. Waarbij oen ge-
inspireerde mcdedeeling in dc Daily Telegraph
opmerkt
„Wonneer Frankrijk het recht zou hebben op
eigen houtje zich meester to maken van de
Ruhrstreek, zouden toch nndere paragrafen van
't verdrag het verbieden zelfstandig Duitsche
inkomsten en nndere actieve vermogens, zoonis
de mijr.on, in bezit te nemen, daar deze den ge
allieerden en geassocieerden mogendheden ge
meenschappelijk, d. w. z. aan de commissie van
herstel, verpond zijn. M. a. w. juridisch gespro
ken, bevond Frankrijk zich in denzelfden toe
stand als Shylocb. Het zou verder Duitsch ge
bied kunnen bezetten, maar hot zou niet aan
spraak kunnen maken op het genot van de
vruchten van het aldus bezette gebied."
©arfchle*.
DE CONFERENTIE TE GENUA.
Dc olgcmeenc vergadering.
Genua, 3 Mei. (B. T. A.) De tweede open
bare vergadering der conferentie had met het
zelfde ceremonieel plaats als die van 10 April.
Facta deelde in een toesprank mede, dat de
commissies voor de financiën en het transport
wezen haar werkzaamheden hadden beëindigd
cn het eens waren geworden over bepaalde reso
luties, welke overeenstemming hij een goed
vooricekcn noemde voor den verderen arbeid.
Evans, voorzitter der financieel© commissie,
somde hierna de versohillende aangenomen re
soluties op. Hij wees er op, dot die resoluties
zonder effect zullen blijven zonder de mede
werking van Amerika. De Fransche gedelegeer
de sloot zich bij de woorden van Evans aon.
Schonzer zeide, dat de staatslieden het be
sluit moeten nemen cn de onmisbare wilskracht
moeten bezitten om de voorschriften in practijk
te brengen, die de deskundigen en de finoncieele
commissie aanbevelen. Hij voegde er bij, dat
alleen een politiek van vrede, solidariteit en
samenwerking onder de noties tot het evenwicht
kan leiden.
Van Karnebeek verklaarde, dat zijn land zich
geheel aansluit hij de financieele resoluties cn
legde den nadruk op het groote belong van het
vraagstuk der internot:onalc schulden, waarvan
de voorafgoar.de regeling beslist noodzakelijk
is voor het in de practijk brengen der besluiten
van Genua.
Schulthess (Zwitserland) drong aan op een
spoedige regeling der internationale schulden.
Tsjitsjerm verklaarde, dnt Rusland bereid was
de resoluties der finoncieele commissie te onder
schrijven, maar uitte ecnig voorbehoud vooral
ten aanzien der betrekkineen, door de com
missie geschapen tussrhen den Volkenbond cn
de technische orernnen. Ook uitte hij een voor
behoud betreffende het advies inzake den wissel
koers, gegeven het in Rusland heerschcnde
stelsel van nationalisatie. Hij sloot zich volko
men aan bij Schonzer, die een beroep deed op
den vrede!ievonden geest der volken. Hij zin
speelde opnieuw op dc noodzakelijkheid van al*
gemeene ontwapening.
Rnthenou hield ccn lange rede, bcschouwin*
gen bevattend over do economische wcreldcri-
sis, over de koersschommelingen cn over het
herstel van de koopkrocht van het geld.
De voorzitter verklaarde hierop de algc-
meene beraadslagingen voor gesloten. De 19
resoluties der finoncieele commissie werden mot
algemecne stemmen aangenomen.
Jaspar gaf een beknopte uiteenzetting van het
rapport der transportcommissie. De werkzaam*
heden dezer commissie leidden tot de annnc*
ming van een ontwerp-rcsolutio vnn acht artike
len, een onntnl adviezen bevattend ten aanzien
der vrijheid van het transito-verkeer cn do com
municatiemiddelen.
Borrèrc verklaarde uit naam der Franscho
delegatie verheugd te zijn zich zonder voorbe*
houd bij de woorden van Jaspar te kunnen aan*
sluiten. Na korte redevoeringen von Lloyd
Grcame en Peano (Italië) wérd do resolutie mot
al gemeen o stemmen nongenomen.
Dnnrnn werd de 2itting, die zich door geen
enkel incident kenmerkte, gesloten.
Belgic cn Frankrijk
Pa rijs, 3 Mei. (Hnvos). In den kabinets
raad heeft Poincaré uit nnom van alle ministers
Barthou bedankt voor hot talent en het gezag,
dot hij te Genua ontplooid heeft ter verlichting
van het werk der conferentie en ter behartiging
van de Fronsoho belangen. Na een onderzoek
vnn don toestond besloot de regeering eenstem
mig, dat Frankrijk zich niet vnn België znl los*
maken. Barthou keert Vrijdagochtend naar
Genua terug.
De te Parijs vertoevende leden von de com*
missie van buiten Inndsche zaken uit den Senaat
hebben van gedachten gewisseld over den poli
ticken toestand cn bleken het er eens over t©
zijn, dot Frankrijk cn België samen dienen to
blijven gaan cn gezamenlijk een tekst moeten,
zoeken voor het memorandum non de sovjets.
Zij verklaarden het ongeoorloofd, dot de Op
perste Rood te Genua zou vergaderen in de
troebele atmosfeer van dc conferentie.
Amerika en Genua.
Berlijn, 3 Mei. (N. T. A. Draadloos).
Een bericht aan de Chicago Tribune meldt, dat
Bryan in ccn telegram aan president Harding
dezen dringend verzocht heeft in het belang van
den wereldvrede cn van Europo's herstel een
vertegenwoordiger van Amerika noar Genua t©
zenden.
Taft naar Genua.
B e rl ij n, 3 Mei. (N. T. A. Draadloos). Vol
gens een bericht uit Washington non dc Voss.
Ztg. heeft Harding goedgevonden, dat dc voor
zitter vön het Opperste Gerechtshof der Ver.
St., Toft, door de politieke subcommissie te
Genua wordt voorgedragen als scheidsrechter
in allo strijdvragen, dio inzake dc Russische
Sovjet-schulden kunnen ontstaan.
Gerard te Genua.
Londen, 3 MeL (N. T. A. Draadloos).
Gerard, Ameriknonsch ambassadeur te Berlijn
tijdens den oorlog, is te Genua aangekomen.
Verklaring van een ZwcedscH
gedelegeerde.
Stockholm, 3 M c i. (N. T. A. Draadloos).
De Zweedsche gedelegeerde te Genua, Tryggcr,
is heden, hier teruggekeerd. In een onderhoud
met persvertegenwoordigers zeide hij, dnt En-
gcland's houding tegenover Duitschland onge
twijfeld steeds verzoenender wordt.
Dc houding der Engelsche ar
beiders tegenover Rusland cn
Duitschland.
Londen, 3 M e i. (R.). Het algemeen be
stuur von het congres der vakvereenigingen en
het nationale bestuur van de arbeiderspartij, die
zes millioen arbeiders vertegenwoordigen, heb
ben heden aan Lloyd George geseind met krocht
aan te dringen op de volledige politieke erken
ning van de sovjet-regeering door de andere re
geeringen, daar dit onmisbaar is voor het her
stel van het politieke cn economische leven von
Europa cn op de toelating van Rusland en
Duitschland tot den Volkenbond, door dit een
beter waarborg voor den vrede is dan welk ver
drag tot non-agressie ook.
Schoonheid in eiken vorm werkt veredelend
fcp de massa.
CORNELTE HUYGENS.
- -
Uit het Engelsch door
Mevr. J. P. WESSELÏNK-VAN ROSSUM.
door
DAVID L7ALL.
8
'■Êijn naam was Speed, mijnheer en hij was wel
^en van de jongste jongens, die ik ooit gezien
heb. Hij ging naar het westen ongeveer tot
Cnlg'ary en daar werd hij opgepikt, naar ik
gehoord heb, door iemand, die hulp noodig had
«>ij zijn veeteelt."
1 „Calgary I Calgary I Waar is dat
„Aan den anderen kant van the Pockies, pa-
tf>a, voegde Naomi erlusschcn, die de spoorweg
gidsen had bestudeerd.
„Wij zullen er door gaan op onzen weg naar
fiet oosten naar Canada."
„Hoe ver van hier vroeg Speed aan den
Icellner.
„isen dag en een nacht reizen op de Limited
Imperial maar ziet u, ik weet niet, of hij daar
fiog zijn zei. Maar hij was een aardigejonge ke-
jjrei en er was iets in hem, dat je zocht stern-
Be alsof hij een meisje was. En hij had een
Wh, die iemand goed deed, net een drank. Ver-
lireef mij, mevrouw, maar ik verzuim mijn plicht"
„Dit is op hel oogenblik je plicht," antwoord
de Speed barsch. „Vertel mij nog iets meer von
Wien jongen. L» hij daar kellner geweest, in Win-
'jfcipeg, zei je dat niet
L- Hii is in dnn mztex vaa aegen-En-tYeavmtiir
in het Alexandra Hotel geweest en zij zouden
hem ook wel gedurende den stillen tijd gehou
den hebben, indien hij gebleven was. Hij was
erg geliefd en had veel invloed op de andere
jongens. Zij hebben daar dien winter minder ge
dronken dan ooit, sedert het huis geopend is.
Dus, als u hem toevallig kent, of iemand van
zijn familie, zeg hun dan maar, dnt het hem in
Canada goed gaat, en ik ben blij, dat ik hem in
de hoogte kan steken."
„Ik ben zijn vader," zeide Speed brusk.
„God zegene mijn ziel I" zeide de oude man.
„Dan had ik niet zoo vrij moeten zijn en
toch, waarom niet Het is eigenlijk een gewone
geschiedenis. Wat heeft Kipling ook weer ge-
zegdten tijde van den oorlog „De zonen van
hertogen, de zonen van koks I" U kunt ze hier
allen vinden, in dit Canadeesche mengelmoes I
Bent U een hertog mijnheer
Er was geen spotternij in den blik van den
oucien man te ontdekken, terwijl hij die onschul
dige vraag deed.
„Nog niet, maar het geluk hangt aan een
draad I Calgary I Wanneer vertrekken er trei
nen naar Calgary 's morgens
„Maar een, mijnheer en die vertrekt 's namid
dags om half vijf, Engelschen tijd, natuurlijk
hier hebben wij den anderen I Maar ik ben er
nooit aan gewoon geraakt. Ik heb in mijn tijd
gediend in het Romano en het Pagani Hotel mijn
heer maar een wandeling langs het Strand, na
dat de lantarens branden, zou mij meer goed
doen dan een leering op een Zondagsschool I"
Hun belangstelling in het groote, nieuwe land
werd levendiger door het gepraat van dien toe
val ligen reiziger. Bestaat er echter wel een toe
val in het verbazingwekkende weefsel, dat de
menschen leven noemen Zekere groote en on
vermijdelijke machten werken zeer eenvoudig en
zeer natuurlijk en wat wonderbaarlijk schijnt
voor onzen beperkten gezichtskring .wordt een
voldongen feit.
Zonder twijfel v/nren die twee naar het Van
couver Hotel geleid, om een vooruitbepaalde
ontmoeting te hebben met een van de velen, die
Charlie Speed gepraaid had in zijn tweede va
derland, zooals schepen, die elkander in den
nacht voorbij gaan.
Naomi scheen dit een slem van een doode te
zijn. Zij zag haar vaders belangstelling stijgen
tot koortshoogte. Nu praatte hij slechts over
een jongen, die al zijn hoop teleurgesteld had
en met wiens karakter het zijne in botsing was
geweest van dat de knaap oud genoeg was te
genover vraagstukken des levens te staan. Dat
hij er vroeger mede in strijd geraakte dan de
meeslen, was hij verschuldigd aan een geërid
temperament en een vroegrijpen zin voor per-
BBnHH
Ooze keuze RACKETS,
dit jaar wederom uigebreid
„VEOEH" 111. VAK 0!JI. LAH6ESTRJIAT116. lel. 70
soonlijke verantwoordelijkheid, welken men zoo
dikwijls mist bij jonge menschen.
De meest aandoenlijke trek in de geheele ge
schiedenis was in Naomi's oogen het ontroeren
de vertrouwen van haar vader, dat hij in staat
zou zijn den jongen feitelijk daar waar zij uil
elkander gegaan waren, weer te ontmoeten,
en dat hij de teugels weer in dezelfde vaste,
heerschzuchtige hand dacht te nemen I
Drie, neen, bijna vier jaren, in een land, dat
ruw en hardvochtig was voor den man, die zelf
zijn weg moest vinden, zouden wel een anderen
man van Charlie gemaakt en zijn opvatting der
.dingen veranderd hebben 1
Deze dogen en weken werkten opvoedend op
Naomi en naar den uitwendigen schijn te oor-
deelen althans, begon de bittere wonde, die haar
uit Engeland verdreven had, te genezen.
Het is bijna onmogelijk voor een man of
x'rouw met een gezonden geest om snel een
nieuwe omgeving te zien en nieuwe ervaringen
op te doen, zonder van hun eigen gedachten
afgeleid te worden cn niets te voelen van de
zelfzucht en onbeduidendheid van hun eigen be
langen.
Terwijl Naomi's oog^n zich verwijdden bij
het zien van die nieuwe beschaving, voelde zij
zich er niet langer vijandig tegenover staan,
maar ontdekte zij verwantschap. De aanmerkin
gen, die zoo glad vnn haar vaders lippen kwa
men, en die door velen hunner medereizigers
gedeeld werden, vonden geen weerklank in haar
nart. De uitgestrekte eenzame velden, vooral
sedert zij op Britsch grondgebied gekomen wa
ren, de aandoenlijke worsteling, de arzondering
van menigen enkeling op de buitenposten der
gienzcr. van het rijk deden een machtig beroep
op haar. De geest van de eerste baanbrekers
sprak tot haar door de ruimte cn vroeg haar,
wat zij hem te geven, hadof haar vrouw-zijn
geen zending had, om zc-re-> te brengen in een
land, waar de vrouw zo r<- op prijs gesteld
werd. Dc afstand werd groot, als haar oogen
zich naar Engeland keerden, en de groote wa
terweg werd geen groote weg naar huis, maar
een scheidende en onbevaarbare zee.
Onbewust van de macht, die Canada over
Naomi kreeg ofschoon verrukt toen hij bemerk
te, dat dc vermoeide uitdrukking was weggc-
wischt van haur gelaat, en dat haar geest won
derlijk opgcv'"oolijkt was, ging Speed voort met
zijn aanme kingen op Canada, zijn plannen en
©ordecl over de toekomst, zijn veronderstellin
gen omtrent dit en dat betreffende de verdere
ontwikkeling von het land.
En den volgenden morgen, voor Naomi be*
neden was, om met hem te ontbijten, was hij
noar het kantoor gegaan om plaatsen te bespre
ken in den trein naar het oosten. Deze weken
van innig somenzijn met zijn dochter hadden
meer voor Barclay Speed gedaan, don hij zich!
verbeeldde. Wat weet de gewoijp vader in za*
ken, overstelpt door eigen belangen, wiens be
kwaamheden tot het uiterste opgcvifcrd wor
den, in zijn pogingen om meer en meer te ver
zamelen van het vergankelijke goud voor hen,
die hij bemint, wat weet bij van het innerlijk©
leven van zijn dochter
Men kon het veilig zeggen, zeer weinig, bijna
niets en het verlies aon beide zijden is onher
stelbaar. Dikwijls moet hij haar aan een aïideren
man overgeven, zonder dat hij tijd gehad heeft,
te verwezenlijken dat zij de zijne is. Veel is
er geschreven omtrent de zorgen en angsten'
van het moederschap, maar wie zal het groote
treurspel van het vaderschap verkondigen, zijn'
afzondering cn eenzaamheid en zijn zelfverkozen
onbekendheid met de liefelijkheid van het ge
zinsleven
Zij ontvingen hun Engelsche post eerst op
den morgen van hun vertrek uit het Vancou-
ver Hotel en dc brieven verschoften hun aan
dachtige lectuur in een kleinen zitkomerwagen,
dien Speed met aanzienlijke kosten voor Naomi
had weten te bespreken op hun meeste lang©
reizen. Dat was de manier, waarop de man zijn
medegevoel uitdrukte met de vrouw, die het lot
geslogen had en die hij op geen andere xvijz©
wist te helpen dan door haar te overladen met
de dingen, die geld kunnen verschaffen. Het is
èen niet te verachten manier, daar het d© tast
bare en zichtbare uitdrukking van liefhebbend®
genegenheid is, die alles zou willen geven, o™»
de smart te verminderen.
(Wordt vervolgd.)
