DE EEMLANDER"
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE GENEZER
iBOmiSPBUS^^tZ^
Tel. 281 Mpisnn WILMS
23Ï
MAISON „L'HIROHDELLE"
44 LANGESTRAAT x AMERSFOORT-
Costumes
Blouses Rokken
FOTOARTIKELEfc
B. NIEWEG,
Langestraat 39. Tel. 462
20e Jaargang No. 284
pet port f per week fa** Rratb renekcr.oj
jtgen ongelukken) f CUT1, rtxonrlerlljkn nnmmm
jfosa.
AMEBSFOORTSOH DAGBLAD
OIRECTEUR-UITGEVERt J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWA»
rEl INT 61X
Vrijdag 2 Juni 1922
PHIJS DER ADVERTEHYltH Z, inbegrip v*n ee«
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienstaanbie*
dingen en Lletdadlgbeids-adveitentiën voor de held
der prfts. Voor handel en bedrijf bestaan zeel
voordeeiige bepalingen root bet advertceten. Bent
circulaire, bevattende da voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht
TZöö is don de 31ste Mei verloopen,
ponderdat hij naar aanvankelijk werd ge-
jrrcr-sd 'n fatale datum zou worden in de his-
'torie van Diritschland in 't bizonder, van Euro-
;pa en de verdere wereld in 't algemeen. Van de
^sancties, waarmee de heethoofden reeds dreig
den, is gelukkig niets gekomenin plaats, dat
de verhouding tusschen Duitschland en Frank
rijk er nog slechter op is geworden wat on
vermijdelijk zou zijn geweest, wanneer Frank
rijk zijn toevlucht tot strafmaatregelen had ge
nomen schijnt de verhouding tusschen beide
loren. Dat de conferentie van Genua, waar-
ivan het direct succes niet al te tast
baar is geweest, heeft misschien toch dit goede
resultaat gehad, dat het de partijen nader
tot elkaar heef gebracht. De bijeenroeping tot
de conferentie te Genua toch was een daad van
Verzoeningeen bijeenbrengen van overwonne
nen en overwinnaars, die, als gelijken, met el
kander zich in verbinding konden stellen. Maar
hoe het ook zij, die stemming is verbeterd en
zoowel in Engeland als Frankrijk is men heel
content met den aard van 't Duitsche ant
woord, dat klaarblijkelijk vooral is geïnspireerd
door den Duitschen minister van financiën Her
mes, die den laatstcn tijd te Parijs heefC onder-
handeld met de commissie van herstel en welk
antwoord van bescheid dient op de nota der
commissie. Deze vergde van Duitschland, dat
het voor 31 Mei nieuwe belastingen invoerde
ten bedrage van 60 milliard mark in papier voor
den loopenden diensttwee derde daarvan zou
voor 31 Dec. moeten zijn ingevoerd. Bovendien
stond de commissie op de autonomie van de
Roichsbanker moest een einde komen aan de
afhankelijkheid dezer bank van de rijksregee-
rii.gten slotte wenschte de commissie, dot de
statistieken, die voor den oorlog werden gepu-
bl'ceerd, weer geregeld zouden verschijnen.
Mén herinnert zich uit vroegere berichten de
bezwaren, die van Duitsche zijde tegen deze
ei' chen werden te berde gebracht Er had een
nota-wisseling plaats, die voorloopig haar be
slag heeft gekregen door Wirth's gunstig ont-
vanqen antwoord van 28 Mei, waarop de com
missie van herstel harerzijds heeft geantwoord
en vastgesteld, dat zij de ernstige pogingen er
kent van de Duitsche regeering om te voldoen
aan de eischen der commissie en bijgevolg be
sloten heeft het voorloopig uitstel van betaling,
dnt op 21 Mart was toegestaan voor de in 1922
te verrichten betalingen, van heden, 1 Juni af,
definitief te verklaren. Maar dit uitstel zal wor
den opgeheven, wanneer door de commissie
wordt vastgesteld, dat Duitschland in gebreke
blijft ten aanzien van de voorgeschreven condi
ties. wanneer zij ontevreden is over de bereikte
vorderingen op het stuk van de regeling der
bannende kwesties, of wanneer Duitschland de
maatregelen niet mocht uitvoeren, die op de be-
po king der vlottende schuld betrekking hebben.
Men ziet hetde toon is veel oangenamer
in dit document en er komt duidelijk de wil
in tot uiting om tot overeenstemming te ko
men. Zeer waarschijnlijk zal het Duitsche ant
woord in niet geringe mate zijn beïnvloed door
de bnnkiersconferentie, die op 't oogenblik te
gelijkertijd te Parijs wordt gehouden en waar-
van de Duitschers het verstrekken eener vurig-
begeerde internationale leening verwachten. Of
Duitschland deze krijgt is niet heelemaol nog
zeker en in dit verband is niet zonder beteeke-
nis het bericht van de Köln. Ztg., dat het re-
su'taat van de stemming in den rijksdag, waar
naar wij in 't middagblad mededeelden de
door do Duitsch-nationalen ingediende moti'
van wantrouwen in de regeering werd verwor
pen, niets verandert aan 't feit, dat rekenini
moet worden gehouden met een latente regec-
ringscrisis_ in Duitschland, omdat ook de an
dere burgerlijke partijen zich pijnlijk getroffen
g voelen door de jongste ontwikkeling van den
staat van zaken. Het zou hierbij niet slech-.s
ge an om verschillen, wat de appreciatie betreft
der Duitsche buitenlandsche politiek in 't al
gemeen, maar mede om de behandeling van
don rijksdag bij de bespreking in de commissip
voor buitenlandsche zaken. Deze zou tot het
einde toe in de meening zijn gelaten, dat de
concessies aan de commissie van herstel afhan
kelijk zijn gemaakt van 't verstrekken eener in
ternationale leening en dat een financieelc con-
tróle niet kon worden toegestaan. Het bericht
gewaagt dan ook van de meening in parlemen
taire kringen, dat de rijksminister van financiën
Hermes mogelijk valt als slachtoffer der thans
gevoerde discussies.
Thans mogen wij ons bezighouden met de bi-
zonderheden van 't Duitsche antwoord, waarin
er op wordt gewezen, dat naar aanleiding van
de nota d.d. 9 Mei der commissie van herste'
alsmede van de besprekingen, die inmiddels te
Parijs hebben plaats gehad, de Duitsche regee
ring een plan overlegt betreffende de inkomsten
en uitgaven van 't rijk in 't begrootingsjaar
T922, dat is opgesteld op don grondslag der
nota van de commissie van herstel van 21
Maart 1922 en de Duitsche nota van 29 Mei.
De verhooging der inkomsten, vergeleken met
het begrootingsplon, dat den Duitschen rijksdog
is voorgelegd, berust op een nieuwe raming der
Duitsche belastingen met inbegrip van die van
't belastingcompromis en met inachtneming der
sedert de jongste schatting nog grooter gewor
den depreciatie van het geld.
Betreffende de uitgaven wordt opgemerkt, dat
de subsidies voor de bedrijven zijn opgedoekt.
Voor de prijsverlaging van levensmiddelen
wordt voor 1922 de uitgave overwogen van
slechts 950 millioen (tegen 17.2 milliard mark
in 1921). Overigens zijn de bijslagen en subsi
dies, voor zoover zulks met het oog op bestaan
de verplichtingen en de verandering der orga
nisatie mogelijk was, vervollen. Ook andere
voo! genomen uitgaven zijn geschrapt. Zoodoen
de zijn, wat de begrooting voor 1922 betreft,
de uitgaven, vergeleken bij het vorige jaar, met
24.5 milliard mark verminderd. Bij de buiten
gewone begroot ing van 't algemeene rijksbe
stuur en de openbare diensten is de Duitsche
regeering van zins minstens 3 milliard mark te
bespeten. Ook naar verdere bezuinigingen
wordt gestreefd. Om de uitvoering der ver-
eischte maatregelen te verzekeren, heeft de
Duitsche regeer ing onlangs besloten een bizon
deren commissaris voor het ministerie van fi
nanciën aan te stelien.
Wat de vlottende schuld betreft, zegt de
Duitsche regeerir.g in haar antwoord toe zich
ten zeerste te zullen beijveren een verdere stij-
ging dier schuld te verhinderen. Maar het staat
bij de Duitsche regeering, naar zij zegt, vast,
dat al haar inspanning, gezien den tegenwoor-
digen financieelen toestand, vergeefsch zal zijn,
wanneer Duitschland niet in voldoende mate
wordt gesteund door een buitenlandsche lee
ning. Op voorwaarde, dat de Duitsche regeering
binnen behoorlijken tijd over deze steun kan be
schikken, verbindt zij zich met de zaak op den
volgenden grondslag bezig te houden
1. De stand der vlottende schuld van 31
Maart 1922 geldt van nu of aan als het nor
male maximumbedrag.
2. Wanneer op 30 Juni 1922 of op den loat-
sten dag van een der volgende maanden het
bedrag der vlottende schuld het normale maxi
mum overschrijdt, dan zullen stappen worden
gedaan om te gorandeeren, dot de overschrij
ding binnen de volgende drie maanden wordt
terugbetaald en wel
(a) óf door middel van inkomsten, die de uit
gaven in de drie maanden te boven gaan, voor
zoover over zulke inkomsten valt te beschik
ken, of
(b) door Ket opnemen van credieten op an
dere wijze dan bij de rijksbank en in een vorm,
die niet de inflatie verhoogt.
Wanneer niettegenstaande deze maatregelen
het bedrag der vlottende schuld aan het einde
der drie maanden nog 't normale maximum-be
drag overschrijdt, don zal de Dui'sche regee-
ring onmiddellijk met voorstellen komen voor
uitbreiding van het belastingsysteem en alles
doen om de aanvaarding ervan op den weg der
Duitsche wetgeving te bereiken met het doel,
dat nog in 't loopende begrootingsjaar, of
wanneer daarvan meer dan de helft is verstre
ken binnen zes maanden een bedrog wordt
opgebracht, dat niet geringer is dan de reed
bestaande overschrijding van het maximum en
evenmin geringer dan de vermoedelijk nog
grooter overschrijding tegen 't einde van het
begrootingsjaar. Te dezen aanzien zol als volgt
te werk worden gegaan.
(a) Zoolang nog geen inkomsten uit buiten
landsche leerlingen ter beschikking staan om
de betalingen te dekken, gedaan door de Duit-
u
Beckensteinschelaan
PINKSTER-MENU:
4 Juni:
Tapioca socn, Kalfs Fricandeau
Spinazie. Griesmeelpudding
Citroensaus.
5 Juni:
Tomaten soep. Biefstuk,
Gestoofde anpeltjes. Vanille pudding.
Marasquin saus.
N.B. Bezorging alle uren van den dag
vanaf 90 cents.
sche regeering, teneinde de verplichtingen te
vervullen, voortvloeiend uit het verdrng van
Versailles sinds I April in buitenlandsche be
taalmiddelen, wordt ter vaststelling of en in
hoeverre het normale maximum wordt over
schreden, een bedrag ter grootte van de papier
merk-tegenwaarde der voorloopig op deze wijze
niet gedekte totale som der genoemde betalin
gen toegevoegd aan den stand der vlottende
schuld van 3T ManTt 1922.
(b) Alle inkomsten uit buitenlandsche lee
ningen zullen gebruikt worden voor de volle
dige terugbetaling van dit bij het normale ma
ximum gevoegde bedrag en wel met voorrong
voor alle andere bestedingsdoeleinden onder
voorbehoud van de op gror.d van het verdrag
van Versailles in buitenlandsche betalingsmid
delen te vervullen verplichtingen en zoodanige
andere lasten, ten aanzien waarvan de commis
sie van herstel op verzoek der Duitsche regee
ring speciaal vergunning verleent.
DUITSCHLAND.
Het antwoord der commissie van herstel.
Het antwoord der commissie van herstel is
te Berlijn aangekomen. De tekst komt overeen
met hetgeen reeds in de Parijsche bloden is
medegedeeld. De commissie van herstel beves-
tigt het uitstel van betaling voor 1922, maar
behoudt zich voor, dit op elk elogenblik te her
roepen. Poincaré heeft in een brief aan de
commissie van herstel allerlei bedenkingen te
gen de Duitsche nota ing-bracht, vooral dot de
Duitsche beloften niet duidelijk genoeg om
schreven waren. De Petit Parisien noemt dezen
protestbrief eene platonische demonstratie,
daar de Fransche regeering, zooals zij zelf heeft
verzekerd, zich niet kan verzetten tegen de be
slissing der commissie van herstel.
FRANKRIJK.
GROOTE REDE VAN POINCARF.
Por ij s, T Juni. (Havas). In antwoord op de
interpellaties over de buitenlandsche politiek
brandmerkte Poincaré allereerst de aanslagen
op en de misdaden jegens de geallieerde troe
pen in Opper-Silezië. Hij herinnerde aan de ma
nier waarop Fransche soldaten vermoord wer
den, aan den aanslag te Petersdorff, waarbij hij
uiteenzette hoe deze zaak berecht is en aan het
vinden van geweren, machinegeweren en muni
tie te Gleiwitz. Zoolang Duitschland, zei hij,
ons niet wil helpen de schuldigen op te spo
ren, zullen wij het recht hebben te twijfelen aan
zijn gevoelens en daarnaar te handelen. Het is
io ruime sorteering voorhanden.
schande, dat in vollen vrede bij verrichtingen,
die niemand tarten, Fransche soldaten aan den
dood moeten zijn blootgesteld. Ann dit gevaa
moet een einde worden gemaakt. Er zijn maat
regelen genomen om gevolg te geven non den
uitslag der volksstemming. De geallieerde troe
pen zullen weldra terugkeeren met het gevoel
hun plicht te hebben gedoon om in deze streek
een duurzomen vrede te vestigen. Poincaré wees
er op, dot de Fransche troepen in een geval als
dit eerder werkten voor het verzekeren van den
vrede, dan, gcliik men Frankrijk zoo gaarne be
schuldigt, om dien te verstoren. De beste wijze
om den vrede in Opper-Silczië, oun den Rijn en
waar ook te verzekeren is gelegen in het vost
houden aan het verbond tusschen den vrede en
het naleven der verdragen. De eerste voorwaar
de voor een blijvenden en vruchtbaren vrede is,
dat men dien niet vestigt op een minachting van
verdrogen en schendingen van het volkenrecht.
Over de Oostersche vraagstukken zei Poinca
ré, dat de hangende besprekingen met Enge
land en Italië hem noopten tot terughoudend
heid. Hij herinnerde er aan, dot de stappen te
Athene en Angora in het belang van den vrede
vruchteloos zijn gebleven. De Fransche regee
ring wenscht echter vurig het herstel van den
vrede in het nabije Oosten. Frankrijk vervult
door een tank, noch van kolonisatie, noch van
protectoraat, maar van gids voor de bevolking,
die het den vrede wil verzekeren. De Fransche
driekleur blijft het embleem van vrede cn be
schaving (toejuichmjrcn).
Omtrent Genuo zei Poincaré, dat de agenda
dier conferentie hem verontrust had, daar deze
de gelegenheid zou hebben opengesteld de vre
desverdragen opnieuw in het geding te brengen.
Hij poogde daarom cn slaagde er ook in de ge
allieerden er toe te brengen Frankrijk olie noo-
dige waarborgen te bieden, dat Duitschland de
vraagstukken van vergoeding, ontwapening en
de verdragen niet te berde zou brengen. Deze
vraagstukken bchooren tot de bevoegdheid van
den volkenbond en wij verstonden er ons over,
dat deze niet zou worden aangetast. Poincaré
verdedigde vervolgens de regeering tegen de
beschui ging, dat zij de conferentie zou heb
ben laten mislukken, waarop hij de opdrachten
aan de delegatie voorlas. Deze drongen aan
op het handhaven van de rol van den volken
bond, welks bevoegdheden niet in bespreking
mochten komen cn herinnerden aan de Fransch-
Engelschc overeenkomst om Moskou alleen te
erkennen onder zekere voorwaarden en nadat
het een begin van uitvoering van de overeen
komsten zou hebben gemaakt. De opdrachten
mankten ten aanzien van Rusland onderscheid
tusschen de oorlogsschu'den en die van voor
den oorlog, verklaarden, dat over het petroleum-
vraagstuk niet kon worden onderhandeld met
de regeering, die de Georgische regeering had
verdreven en eischten de vertegenwoordiging
van dezen Knukasischen staat te Genuo. Ten
aanzien van de vergoeding herinnerden zij er
aan, clat dc schadeloosstelling van Frankrijk
de eerste voorwaarde was voor het economisch
herstel van Europa, waaraan Frankrijk op de
meest vreedzame wijze wenscht mede te wer
ken.
De communist-Barou vroeg waarom Poincoié
niet zelf naar Genua was gegaan. Omdat ik, ant
woordde deze, geen haast had enkele van uw
vrienden te ontmoeten en omdat mijn tegen
woordigheid te Parijs onmisbaar was. Poincaré
wees er verder op, dat de opdrachten, waartoe
de ministerraad eenstemmig had besloten, eer
lijk werden uitgevoerd. Frankrijk deed niets om
de conferentie te doen mislukken, maar toonde
integendeel groot geduld. Indien trouwens de
politieke conferentie al mislukt mag zijn, de
economische cn financieele conferentie is ge
slaagd en Poincaré gaf als zijn gevoelen te ken
nen, dat het herstel van Europa op den grond
slag van het werk van Genua mogelijk zal zijn.
Poincaré herinnerde bovendien aan de pogingen
van Barthou, dat de vertegenwoordigers van de
kleine Entente op gelijken voet als die van
Duitschland en Rusland behandeld zouden wor
den, aan zijn weigering om deel te nemen aan
de bespreking, die Rathenau wilde uitlokken
over de schadevergoeding en zijn tusschen-
komst, die er toe leidde, dat geen besprekingen
met de Duitschers werden gevoerd, voordot de
geallieerden er over hadden beraadslaagd. Als
er te Genua over de vergoedingen is gespro
ken, is dit geschied buiten Frankrijk om cn
heeft dit land er dus geen rekening mede te
houden. Wot het verdrag van Rnpallo aangaat
is Poincaré von oordeel, dot dit indruischt te
gen het verdrag van Versailles en men daaron
Duitschland cn Rusland van dc conferentie haf
kunnen uitsluiten. Frankrijk toonde echter zijl
goeden wil cn trouw jegens de geallieerde!
door zich tc vereenigen met dc zachtere strot
die is toegepast. Poincaré verklaarde deze hou»
ding niet te betreuren, want, indien Frnnkrij!
was weggeloopcn en de deur achter zich had
dichtgesmeten, zou het alleen zijn gegaan en
den schijn op zich hebben geladen van gebrek
aan geduld cn vertrouwen in de conferentie,
terwijl nu dc hcele wereld heeft kunnen zien,
hoe het tot dc laatste minuut aan het nuttigo'
werk der conferentie heeft deelgenomen. Poin*
coré zette voorts hot vraagstuk der Fransche
vordering en der particuliere bezittingen, die
door de sovjets gcconfisceerd zijn, uiteen. Op
dit stuk van zoken heeft de Fransche delegatie
'zich nooit met den tekst, die do Fngelschc de
legatie had opgesteld, vereenigd. Het is een ver
gissing, dot Frankrijk dien, als België niet ge
protesteerd had, zou hebben goedgekeurd. Hier
op herhaalde Poincaré, dot het mislukken der
conferentie geenszins is toe te schrijven onn
de houding der Fransche delegatie, moor aan de
onbeschaamde houding der bolsjewisten inzake
het verdrag van Rupullo en de latere bespre*
kingen.
Inzake de aanstaande conferentie in den Hang-
vcrklnnrdc Poincaré, dcit do Fransche regeering,
die aan niets gebonden is, weigeren zal deel
tc nemen non een nieuwe politieke conferentie,
waaraan dc Ver. St. niet deelnemen. Met het
oog op de beteekenis van Frankrijk, zal de re-
gccring in verbinding met alle geallieerden en
onzijdigen, hun zijn opvatting leeren kennen en
deskundigen naar den Haag zenden.
Hierop richtte Poincaré zich tegen de tot
Frankrijk gerichte beschuldigingen en verze
kerde hij zijn wil om mee te werken tot het
algemeen welzijn in hartelijke somenwerking,
mits men Frankrijk niet vraagt ten behoeve van
Duitschland welk recht ook op te offeren, dat
het volgens de verdrogen toekomt. Wij wen-
schen, zei hij, een hervatting der normale be
trekkingen, moor het is ons onmogelijk de dee-
sem van haat over het hoofd te zien, die in
Duitschland doorwerkt. Eiken dag brengt ons
nieuwe bewijzen van den onwil vun dit lond ten
aanzien van de verantwoordelijkheid van den
oorlog, de oorlogsschulrligen of de vergoedin
gen. Verder verzette Poincaré zich tegen de
jongste verklaringen von Wirth, dat het ver
drag van Versailles een werktuig van oorlog en
vernieling zou zijn. Dit verdrag is door 27 lan
den getcckend. Waarom zou Frankrijk, welks
bodem het slagveld was dier landen, het recht,
dat het uit dit verdrag bezit, opofferen
Daarna zette Poincaré uiteen, dat Frankrijk,
als de geallieerden zouden weigeren mee tc wer
ken, het recht zou hebben alleen de bepalingen
van het verdrug nopens de 'moties ten uitvoer
te leggen. Hij zou echter alles doen om een
ofzonderlijk optreden te voorkomen, waarvan
hij de moeilijkheden niet miskent; maar hoe
wenschelijk het mocht zijn de overeenstemming
te bewaren. Frankrijk kon daaraan de uitoefe
ning van zijn recht niet opofferen (Levendige
toejuichingen).
In antwoord op een interruptie van de uiter
ste linkerzijde verklaarde Poincaré, dol hij hoop
te niet tot een afzonderlijk optreden te be
hoeven overgaan, maar dot Duitschland, dot
altijd het recht von de macht heeft geëerbie
digd, Frankrijk dwingt zijn mocht te hondhoven.
Ten aanzien van de onderhandelingen met
Moskou betwistte Poincaré niet het recht der
sovjets om een beroep te doen op het crediet
van Europa, moor Europa behield zich het
recht voor dit al of niet toe te slaan. Hij ont
zegde den Russen het recht zich te beroepen op
de beginselen der Fransche revolutie, die niets
met de Russische gemeen heeft. De Russische
grondwet is de meest achterlijke ter wereld.
Poincaré verklaarde verder, dot Frankrijk bij
zonder groote waarde hecht onn den volken
bond. Hij zette de betrekkingen tot de stoten
der kleine Entente uiteen, bevestigde dc on
veranderlijke vriendschap tusschen Frankrijk en
België, repte van den ernstigen wil om de een
dracht met Engeland te handhaven en somde
dc doden von Frankrijk op, om met Engeland
tot overeenstemming te komen, met name het
onafgebroken deelnemen van Frankrijk oon dc
conferentie te Genua, in weerwil von de hou»
De geringe prijs van een menscihenleven
is de tragedie van den dag.
EMERSON.
door
ROBERT HERRICK.
20
„Dat weet ik ik heb mijn morgen in het
ziekenhuis doorgebracht bij Jenks en Savage. Ik'
had een geval voor ze meegebracht, waar ze
hun kunsten op mochten beproeven ik
ben al de zalen met ze doorgegaan net als vroe
ger Het heeft voor mij te veel van een
zaak, net als een slagerij of een handel in effec
ten. Handel in het groot, zie je Ze zeggen,
dat Jenks zoowat een vijftig duizend dollars in
Let jaar maakt."
„Zou het waar zijn vroeg ze haastig, in
stilte argumenten bedenkende tegenover haar
ïnoeder en den kolonel.
„Een man, die het met zijn heele hart doet,
.^an dat niet in een jaar maken," zei hij, zijn
Jkoofd schuddend.
Hij stond op van den rand van de bron, als
"fc'as hij min of meer ongeduldig over haar ant
woord.
„Ik zal je de kassen laten zienwe hebben
tnooie rozen," zei ze eenigszins gejaagd.
Zij bekeken nu de warme en de koude kos-
®en, de bakken cn den bloementuin. Toen liepen
den weg op langs andere merkwaardige hui-
*en iran de voorstad^ liggend aan .mooie^gxoene.
lanen, alles even ordelijk en gemoedelijk, ter
wijl in de verte de rook van de stad omhoog
steeg. De ongewone omgeving vervreemdde ze
van elkaar. Ze praatten op ingehouden toon
over niets bijzonders zij wees hem de merk
waardigheden van het plaatsje en hij bekeek al
les met een spottenden blik.
En hij vertelde van zijn eenzaam winterfort,
van den moord, die gepleegd werd op het bosch,
van de onontwikkelde menschen, die hij daar
hielp in de wildernis. Hij vertelde haar van zijn
grijzen ouden Jack, den dronken kok uit het
kamp en door zijn onverschillig gesproken
woorden heen voelde zij de zucht tot overwin
ning -zijn vurige jeugd die hem deed ar
beiden onder die arme kleurlingen. De zieken
waren voor hem het strijdveld, waar hij won
deren van bekwaamheid aflegde. De zieke
menschheid te vervormen, de menschen maar
niet alleen geneesmiddelen toe te dienen in hun
bedden, dat was het groote onuitgesproken
doel van zijn leven.
„Ze zullen denken, dat het de Genezende bron
is, als ze beter worden," zei hij vroolijk.
„Misschien is dot ook zoo I"
Ze luisterde vol bewondering naar wat hij ver
telde, maar haar gedachten dwaalden af.
„Hoe kom je aan die mocht vroeg ze.
Hij zweeg en zette een boos gezicht.
„Je zoudt in de stad zooveel goed kunnen
doen," zéi ze haastig.
„In een stad kan je de menschen niet genezen,
het is veel te veel handel en de belooning is
veel te groot."
Hij maakte een verachtelijke beweging met
de hand in de richting van de stad. Eindelijk
kwamen ze op de plaats terug en gingen het
huis binnen. Mevrouw Goodnow, die zat te lezen
voor een helder knappend vuur, deed of zij den
Lyreemdeling niet herkende^ toen haar, dochter
binnenkwam met een „Moeder, de dokter komt
ons eens opzoeken."
„De dokter?" vroeg ze. Toen knikte ze even
met haar hoofd.
„Ja," zei hij rad sprekend, „ik ben naar de
stad gekomen." Hij wachtte even, zocht de
oogen van het meisje en toen, als gerustgesteld
ging hij voort„Ik ben gekomen om uw doch
ter te halen."
„Wat zegt u
„Ik ben gekomen om uw docher mee terug te
nemen," zei hij duidelijker.
„Wat zei Nels moeder.
„Hij wil met me trouwen. Moeder," zei het
meisje.
„Mijn dochter trouwenDe toon waarop de
oude vrouw dat zeide drukte de philosophic van
een heel geslacht uit.
Zóó barstte de bom los.
5.
Wat de moeder ook zeide, het had geen in
vloed hoe beleedigend en onaangenaam het ook
was. De Wilde trok zijn schouders op en be
keek met een lichten glimlach heel het huise
lijk landschap van zachte stoelen en warme,
dikke kleeden. Hij nam het inwendige even
nauwkeurig in zich op als hij het uitwendige
had gedaan en beantwoordde toen kalm de laat
ste beleediging, die hem naar het hoofd werd
geslingerd„dat het wel leek of hij gek was
geworden."
„Be zou zoo denken, dat het aan uw dochter is
om die zaak te beslissen."
Zijn ernstige oogen zochten die van het meis
je, dat bij den haard stond. Zo keerde zich om,
ging naar haar moeder toe en liefkoosde haar
even. Toen zei ze zacht, net als zij dien keer
gesproken had, toen zij over haar leven had
moesten beslissen„Moeder, ik ga met hem
mee, waar hij ook heengaat."
Dc storm barstte opnieuw los, nu eens tegen
den dokter, don tegen de dochter. Zij bleven
staan, elk aan een kant. De toon werd lang
zamerhand zachter alsof de moeder zich begon
te herinneren, hoe haar dochter eens getoond
had, dat zij geen kind meer v/as, en door een
wil, sterker dan den haren, de zaak had gewon
nen. Maar dit keer vocht de moeder op een ter
rein met al de aanhangels van traditie en heel
de beschaafde wereldachter zich, om den vij
and uit het veld te slaan en le overwinnen. Dien
vorigen keer was zij van alle hulp verstoken
geweest, zonder telefoon en zonder telegraaf.
„Moeder," zei het meisje zacht, „het helpt al
lemaal niets ik moet het doen."
„Dat zullen we zien," klonk het uitdagend,
„ik telefoneer dadelijk om je oom."
Juist hoorde men het geluid van een zwaren
wagen op den oprij weg en een dikke man kwam
de hal binnen en deed met veel drukte zijn pels
af en zette zijn autopet af.
Het was de kolonel, die juist op dit kritieke
oogenblik verscheen. Zijn d»k rood gezicht blaak
te van gezondheid, toen hij meer in het licht
kwam hij keek schuin naar den vreemdeling,
die bij hot -vuur stond.
„De dokter de dokter I" mompelde hij als
in zichzelf, „de vijand van medicijnen. Te drom
mel, hoe heet hij ook weer?"
De Wilde ging rechtop staan cn trok zijn
handen uit de zakken van zijn wijden pantalon.
„Wel, wel, net terug uit de wildernis Hoe
gaat het daar aan het meer
„Uitstekend uit het oogpunt van de houtaan-
kapmaotschappij," zei de dokter achteloos- j
„We hebben een mooie partij hout geveld.j
„Waarom zorgt u niet wat beter voor de men- j
schen, die daar aan het werk zijn. Die pokken 1
verleden winter was een leclijke geschiedenis»1
„Och," zei dc kolonel kortaf, „dot is onze
zaak niet, dot gaat den ondernemer aan."
„Zoo I"
„Die kerel," barstte mevrouw Goodnow tos
„heeft de brutaliteit om hier binnen te stopper
en Nel te vragen.'
„Wat zeg je?" brulde de kolonel.
„Hij is niet gekomen om Nel te vragen," vci>
beterde het meisje met een half ondeugende!
glimlach. „Hij is gekomen om met haar te trou
wen."
„Wat zeg je I"
„En Nel doet het ook."
Een tweede bom barstte los met verdubbeld*
krochtde uitwerking daarvan wordt het besl
weergegeven door Vera Councillor, die juist
binnen kwam voor de lunch toen de storm op
zijn hevigst was.
Het schijnt, vertrouwde Vera hoor jongen
diplomaat toe, dat onze kleine Nel kalmpjes go»
correspondccrd heeft met hoor dokter in do
wildernis en dot wel al dien tijd, dat wij op reis
zijn geweest, ten minste hij heeft hoor voort
durend geschreven en liij schijnt er op de een
of andere manier op geantwoord te hebben. Be
had er soms wel eenig vermoeden van, maar ik
dacht eigenlijk dat dit het staartje van den hee-
len roman zou zijn. nc vond haar heelemaol niet
het soort meisje om den roman voort te zetten?
Zal zc het doen Dot is nu de groote vraag, die
de heele Goodnow-huishouding cn mij cr bij in
beroering brengt. In ieder ceval hebben zij meet
don idioot hun best gcdi om haar den rornai
te loten voortzetten
(Wordt rervotrdd
