Foiisrd Zijde Mies
UPS' SAFE-INRICHTING
tel-, te- snüÉIjtssróien
Wiilim Graenhiizen, Juwelier
DE EEMLANDER
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE GENEZER
ten jaar vast s»0
zes maanden opzegging 4,/3°/o
een dag 3* 3 °/o
„L'HIRONOELLE";
B. MIE WEG,
Langasti-aat39.- Te'.4S2.
Gero Zilver
Jamlepels
Fruitlepeïs
Suikerstrooiers
«Q^9üirgmg No. *99
post f 3#—, pat week (met gratis verzekering
afzonderlijke nummers
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
Woensdag 21 Juni 1922
PRIJS DER ADVERTENTlEN
Jl
DIRECTEUR-UITGEVER! J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL 2 A.
POSTREKENING N°. 47910. TEL. INT. 513.
van 1 —4 regels f 1.05
met inbegrip van'een
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dicnstaanbic*
dingen en Licfdadighcids-ad vet ten tien voor de kelft
der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan zecil
voordccligc. bepalingen voor het adverlccrcn. Een#
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht
jDd Jongste Zaterdag, 17 Juni, wordt door de
nitschers over het algemeen als een dag van
uw beschouwdop dien dag is men er mee
onnen het aan Polen toegewezen deel van
per-Silezië over te dragen. In een oproep
on den rijkspresident, de rijksregeering en de
aisische staatsregeering ter gelegenheid van
overdracht, waardoor eens Duitsch gebied
inen Poolsch staatsverband wordt gebracht,
►rdt dan ook met spijt geconstateerd, dat een
kostelijk stuk Duitsch grondgebied, dat door
Ëenlangen arbeid, vlijt en bekwaamheid tot
en economischen bloei is gebracht, van 't
Ierland wordt losgescheurd.
Na de eerste vredesvoorwaarden zou geheel
iPpper-Silezië zonder meer aan Polen worden
toegewezen. Een der weinige veranderingen,
«He te Versailles konden worden verkregen, was
,jfle concessie der volksstemming. De Duitschers
(zijn nooit tevreden geweest over den aard van
."pit plebisciet. Ook in genoemden oproep wordt
ter nog eens aan herinnerd, onder hoeveel be
letselen en bedreigingen en zelfs met levensge
vaar de Duitsche bevolking haar stem op ver
schillende plaatsen moest uitbrengen. Nochtans
Sprak de groote meerderheid zich voor Duitsch
3and uit. Maar toen werd plotseling gedecre
teerd, dat Opper-Silezië kon worden verdeeld.
Van Duitsche zijde is op hartstochtelijke wijze
gepleit voor de eenheid van Opper-Silezië, waar
van de ondeelbaarheid op duizenderlei wijze
werd betoogd. Wanneer Opper-Silezië niet
Onverdeeld aan Duitschland werd toegewezen,
aldus redeneerde men, zou het twijfelachtig
zijn, of de verplichtingen van Versailles nog wel
zouden kunnen worden vervuld. Duitschland
berust echter in de uitspraak van Genève, maar
onder protest. Tegen deze uitspraak, aldus
wordt nog eens nadrukkelijk in den oproep op
gemerkt, hebben wij verzot aangeteekend, dat
voor alle tijden van kracht blijft. Bij dit pro
test sluit heel de Duitsche pers zich aan en de
'Fr. Ztg. constateert dan ook, dat het geen recht
lis, wat het Volkenbonds-dictaat heeft bepaald,
maar Entrechtung: de macht besliste in
strijd met den duidelijk uitgesproken wensch van
de meerderheid des volks, in strijd met het ge
zond verstand en het economisch inzicht
„Duitsche menschen, Duitsch land en Duitsche
arbeid zijn een vreemden staat toegewezen, die
blijkens de tot dusver opgedane ervaringen van
zijn nieuw leven els staat in 't geheel niet bij
machte is het tot stand gebrachte verder te ont
wikkelen."
Het blad herinnert eraan, dat de ontruimings
werkzaamheden, die voor de deur stonden, sinds
weken de gemoederen al in beroering hadden
gebracht en aanleiding gegeven tot een nieuwe
•wildé Poolsche terreur: leven en eigendom waren
friets meer waard, de arbeiders werden van hun
iverk en uit hun woningen verdreven, winkels
werden geplunderd en de intergeallioerde auto
riteiten zogen geruimen tijd dadeloos toe, even
als in de dagen der Poolsche opstanden. Begrij
pelijk vindt het blad het, dat hier en daar de
Duitschers weerwraak namen naar aanleiding
van 't feit, dat Duitsche arbeiders in 't Poolsch
wordende deel van Opper-Silezië kwalijk werden
behandeld. Door een overeenkomst tusschen
de Duitsche en Poolsche vakvereenigingen kwam
tenslotte een einde aan de excessen.
De Fr. Ztg. schrijft, dat men heclemaal niet
moet meenen, dat de Opper-Silezische Polen zoo
bizonder in hun nopjes waren met hun nieuwen
Poolschon staat. Zij zijn in 't geheel niet ge
sticht over den dreigenden toevloed uit Congres-
NI MirideAstands MitUi
UMfMITJi.1 TilMtl Ui, 304
Oeposito-itenfe:
Polen en Galicië, omdat zij het daar in schui
lende gevaar van een onderdrukking zeer wel
voelen en zij verzetten er zich met hand en tand
tegen, dat deze elementen, die voor hen vreem
delingen zijn, zich meester maken van de macht
en dat door de Warschausche regeering de zelf
beschikking der Poolsche Opper-Sileziërs vol
komen illusoir wordt gemaakt: „Want zij weten
zeer wel, dat, wanneer Warschau beslist, zij
och slechts uitbutings-object zijn en in econo
misch opzicht zeer spoedig er hard op zullen
acheruitgaan. Daarom beschouwen de Opper-
Silezische Polen de door de Duitseh-Poolsche
overeenkomst in 't leven geroepen economische
garanties ook voor zich als een bescherming
tegen den anders dreigenden achteruitgang,
vooial de voorloopige handhaving van het eco
nomisch verband met Opper-Silezië."
Maar was er een einde gekomen aan de alge-
meene terreur, een deel der terreur was blijven
bestaan en werd als een directe verdrijvings
maatregel gevoeldde woning-terreur. Onder
't voorwendsel, dat voor Poolscho vluchtelingen
uit het Duitsqhe deel van Opper-Silezië ruimte
moest worden gemaakt, aldus betoogt het door
ons geciteerde blad, zijn met geweld en met
openlijke of heimelijke dreigementen vele Duit
sche rs gedwongen hun woningen geheel of ge
deeltelijk aan de Polen over te laten. Het ge
volg hiervan was woer oen toeneming van 't aan
tal Duitsche vluchtelingen„Maar i)u zijn de
Polen, voor wie op deze wijze onderkomen weVd
afgedwongen, voor het meercndeel hcelemaal
niet Poolsche vluchtelingen uit Opper-STlezië
geweekt, maar immigranten uit Polen, die de
gelegenheid te baat hebben genomen om meer
vooruit te kunnen komen, elementen, die voor
de ontwikkeling van Opper-Silezië bezwaarlijk
bizonder nuttig zullen zijn en een rustige samen
werking slechts kunnen verstoren. Het gevolg
is echter het verdrijven geweest der Duitschers
en de intergeallieerde commissie heeft zulks
gedoogd."
Zoodra de overeenkomst inzake de ontruiming
is uitgevoerd, gaat de intergeallieerde commissie
naar huis. Het eindigen van haar werkzaamhe
den en 't vertrek der intergeallieerde bezetting
noemt de Fr. Ztg. een verademing voor de be
volking, omdat datgene, wat zij moest zijn een
bescherming voor leven en eigendom, een ga
rantie voor de persoonlijke vrijheid en zelfbe
schikking nooit is geweest. Tijdens haar be
wind heerschte een bijna ongebreidelde terreur,
konden de Poolsche benden opstanden van eiken
aard organiseeren cn waren roof cn moord aan
de orde van den dag. Het blad wijst er vooral
op( dot de Fransch-Poolsche vriendschap een
voortdurend beletsel bleek te zijn voor een in
grijpende actie ten gunste der Duitschers de
Engelsche en Italiaonsóhe troependeelen alleen
waifn daarvoor te zwak:
„Zoo ziet men de bezettingstroepen, die niet
beschermd, maar slechts gedrukt hebben, gaarne
heengaan en nog liever den heer Lerond met
zijn staf, van wie de Duitschers niet dan kwaad
hebben ondervonden. Duitsche politie en Duit
sche rijkswerbaarheid zullen thans de orde in 't
Duitsch blijvend deel van Opper-Silezië moeten
herstellen en handhaven en het zal haar naar
wij hopen spoedig gelukken aan de tot dus
ver heerschende onveiligheid ten allen kant een
einde te maken. In 't Poolsch wordende deel
nu moet thans de Poolsche regeering toonen,
of zij bereid en bij machte is, al den bewoners,
ook den Duitschers, de bescherming van vrij
heid en eigendom te verleenen, waartoe zij zich
door de Duitsch-Poolsohe overeenkomst plech
tig hebben verbonden."
heden inzake de graandistributie op te maken,
dot een meerderheid voor een wet op de distri
butie wel verzekerd is.
B e r I ij n, 2 0 Juni. (W. B. De rijksdag
beëindigde de besprekingen over de Getreide
Umloge cn verwees het voorstel naar de eco
nomische commissie.
De Duitsche verplichtingen.
B e t 1 ij n 2 0 Juni. (W. B.) Volgens de Ma
den is gisteren in het departement van buitenn
landsche zaken na langdurige besprekingen de
overeenkomst betreffende de leveranties der ver
vulling van de verplichtingen tot schadeloos
stelling aangenomen. De Duitsch-nationalon en
de Duitsche Volkspartij stemden tegen.
Uit het Saargcbied.
B e r 1 ij n, 2 0 Juni. (N. T. A. Draadloos).
De onderwijsautoriteiten in de Fransche dcelen
van het Saargcbied hebben bestraffing der
ouders verordend, indien de kinderen niet op de
Fransche taall£ssen komen.
De overdracht van Opper-Silezië.
B e r 1 ij n 2 0 Juni. (W. B.) Volgens de
avondbladen zijn de Poolsche troepen heden
Kaltowitz binnengerukt. De Duitsche troepen
zijn Kreuzberg en Gberglogau binnengetrok
ken.
Verhoogjng der vrachttarieven.
Naar officieel gemeld wordt, zullen de vracht
prijzen met 1 Juli 25 pCt. worden verhoogd.
De mark.
De prijs voor een gouden.tienmarkstuk is ver
hoogd tot 625 papieren marken. De ri<.:sbank
koopt de rijkszilvermunten op voor het 25-vou-
dige bedrog der nominale waarde.
144 IiANOKSTRAAT. Amersfoort.
DUITSCHLAND
Plenaire rijksdagzitting.
B e r 1 ij n 2 0 Juni. (W. B.) Het Senioren
convent uit den Rijksdag besloot op de agenda
van de morgen te houden plenaire vergadering
het accoord van Wiesbaden en de overeen-
komst-Bemelnvans te plaatsen en in verband
daarmee de vijf interpellaties betreffende de on
derhandelingen met de commissie van herstel
en het bezette gebied, alsmede verschillende bij
den rijksdag ingediende memoranda over deze
kwesties. Verder zal de Rijksdag niet op 28
Juni worden gesloten, maar op 2 Juli opnieuw
bijeenkomen.
De Getreide Umlage.
B e r 1 ij n, 2 0 Juli. (W. B.). De Voss. Ztg.
meent uit de beraadslagingen op gisteren en
in de nieiiwsjp kleuren, jj
FROTTÊ COSTUMES - BLÖÜSESLI
De verhouding tot Australië.
B e r 1 ij n, 2 0 Juni. (N. T. A. Draadloos).
Midden Juni zou een Duitsch stoomschip naar
Australië vertrekken; de order is ingetrokken
wegens berichten dat de Australische Kamers
van Koophandel de verlenging van het verbod
van den invoer van Duitsche goederen willen
doordrijven.
Smeets veroordeeld.
Keulen, 2O Juni. (W. B.) Smeets, de lei-
dor der separatisten in het Rijnland, is tot 8
maanden en 2 weken gevangenisstraf veroor
deeld wegens beleediging van de Keulsohe poli
tie!
De scheepsramp te Hamburg.
H nmburg, 20 Juni. (W. B.) Heden zijn
nog 10 lijken van het stoomschip Avare gebor
gen. Deze do oden. behoorden tot de bemanning.
Er worden nog 38 personen vermist.
FRANKRIJK.
Incident in den Elzas,
Strontsburg, 20 Juni. (B. T. A.) Een
Fransch soldaat is te Kehl ernstig mishandeld
door eenige Duitschers, waarvan één uit het
niet-bezette gebied van Duitschland. Vier peTSO-
nen zijn gearresteerd.
BiLUJEiü PÏHJZEX.
De bcy van Tunis.
Tunis, 20 Juni. (B. T. A.) De bey van
Tunis is ernstig ziek.
ZWITSERLAND.
Zwitserland cn de conferentie van Genua.
Bern, 20 Juni. (W. B.). Op de gedele
geerden-vergadering van do Zwitsersche verce-
niging voor handel en industrie hebben de ge
delegeerden Frey en Dubois mededeclingen ge
daan over do conferentie te Genua. Zij uitten
den wensch dot Zwitserland zou deelnemen non
de internationale coöperatie cn dat door het
geven van credieten de economische opheffing
van bepaalde landen zal worden verzekerd.
ENGELAND,
De prins van Wales teruggekeerd.
De Renown, met den prins van Wales en zijn
gezelschap aan boord, is gistermiddag te Ply
mouth aangekomen na zijn groote reis van
40,000 mijlen. Toen het schip het Kanaal op
voer, kwamen er vele draadlooze telegrammen
van verwelkoming in, o.a. als een der eerste
een van de admiraliteit, uit naam 'van de ko
ninklijke marine. De Renown werd geëscorteerd
door torpedobootjagers en een groote menigte
was op de geschikte punten van de kust samen
gestroomd om den prins te begroeten. De her
tog van York is gistermiddag zijn broeder te
gemoet gereisd.
Wanneer hij 's ochtends aan land komt, al
dus een draadloos bericht van 20 Juni, zal de
prins een voorproefje krijgen van wat hem te
Londen te wachten staat. Na de burgerlijke
plechtigheden zal er een zegevierende intocht in
dc stad worden gehouden cn de twee broeders
zullen naar Paddington vertrekken. Zij zullen
's middags te Londen aankomen en worden be
groet door den koning en de koningin en de
hoofden van de regeering. Daarna zullen zij naar
het Poleis rijden, door de straten die met bloe
men en schilferende versieringen getooid zijn.
Op verzoek van den prins zal de koning naast
hem rijden tot aan Buckingham Palace. Tele
grammen van gelukwenschen met den gelukki
gen afloop von zijn reis komen reeds bij stroo
men binnen uit de dominions over zet*.
He' bezoek van Poincaré.
Londen, 19 Juni. (Havas). Lloyd George
en Poincaré hebben de onmogelijkheid erkend
om de kwestie der intergeallieerde schulden zon
der de Ver. St. te bespreken en zonder vooraf
de opvatting ven Amerika te kennen. Zij beslo
ten, dat vertegenwoordigers van Frankrijk, En
geland en Spanje tijdens de vacontie bijeen zul
len komen en de kwestie van Tanger zullen be
spreken. Gedelegeerden van Frankrijk, Enge
land cn Italië zullen tijdens dezelfde bijeenkomst
de kwestie van het Nabije Oosten onderzoeken,
aangezien de huidige toestond een uitstel der
regeling tot na hei bekend worden der resul
taten von het onderzoek naar de Turksche
wreedheden mogelijk maakt.
Poincaré cn Lloyd George hebben de kwestie
van het Engelsch-Fronsche pact niet uitvoerig
besproken, aangezien Poincoré van oordeel v/as,
dat de kwestie van het verdrag alleen met Suc
ces kan worden besproken na de regeling der
kwesties van Tanger en het Nabije Oosten.
Het onderhoud van vendaag zal een weldoen-
den invloed uitoefenen op de toekomstige be
trekkingen tusschen Engeland en Frankrijk.
Poincaré en Lloyd George besloten voortaan
geen enkele beslissing in zake hangende kwes
ties te nemen zonder zich er te voren over te
hebben verstaan.
Pcrsuitlatingen over Poincaré's
onderhoud met den Engelscben premier.
Havas meldt d.d. 20 Juni uit Parijs
De Fransche cn Britsche bladen verheugen
zich algemeen over het vriendschappelijk karak
ter der bespreking tusschen Poincaré en Lloyd
George, die de vorbijgaande koele stemming
tusschen de beide premiers geheel heeft wegge
vaagd. Zij wijzen er op, dat, al heeft deze be
spreking niet rechtstreeks tot de oplossing der
thans bestaande kwesties bijgedragen, zij toch
een belangrijke stap voorwaarts beteelcent. De
beide premiers hebben namelijk besloten alle be
staande moeilijkheden rechtstreeks te behande
len. Algemeen is men oordeel, dat het voor
uitzicht op cn de mogelijkheid van een breuk
tusschen beide landen is verdwenen.
De bladen keuren het ook goed, dat de Fran*
sche regoering besloten heeft aan de bespreking
gen in Den Haag deel te nemen cn zoodoendé,
bet streven tc kennen geeft aan een oplossing:'
der vraagstukken mede te werken. Zij zijn va.T
oordeel, dot Frankrijk, door deel te nemen aar*
de conferentie van Den Hoog, bewezen heeft, dat/
de Entente zijn voornaamste doel is. De Front
sche bladen verklaren, dat or thans geen sprak<3
meer kan zijn van het sprookje, dat Poinciudi
voorstelde als een avontuurlijken geest, die be**1
reid zou zijn tot een geïsoleerd optreden.
Verdere persstemmen over het bezoek von
Poincaré.
De Daily News zegt in een opmerking ovotï
het feit, dat het veelbesproken Engclscht
Fransche verbond niet aangeroerd werd, dot
de reden hiervan lijkt, dat dc Fransche regee-t
ring de Britsche opvatting aonvaord schijnt tol
hebben dat er, alvorens er ccnigc sproke kan'
zijn van het sluiten van een verbond, eerst ccnl
regeling moet komen von verschillende tus4
schen de twee landen hangende kwesties. Dal
commissie van herstel en de woorborgcommis*
sie doen thans een onderzoek nuor de maatrc*
gelen die genomen zouden kunnen worden om!
Duitschlond's ruilmiddelen te verbeteren cn ccnl
verdere inflatie te verhinderen. Het is noodig,
dat dit onderzoek eerst afgeloopen is cn voor*
al om die reden zal Poincaré dc volgende!'
maand to Londen terug komen, daar men ver*
wacht dot het verslag van de commissie van
herstel don beschikbaar is.
De Times zegtDe Engelschcn stellen zich
op het standpunt, dat het in elk govol ccnl
slecht oogenblik is om tc trachten het defini*
tieve bedrag van Duitschlnnd's verplichtingen
vast te stellen, omdat de zoken nu zoo onze*
ker zijn, dat elke beslissing, die men thans
neemt, later een geschil zou kunnen geven.
Dit is vooral het geval voor een land als
Duitschland, dat afhangt van de ontwikkeling,
van zijn buitcnlondschcn handel. Intusschcn
overweegt men geen dwangmaatregelen tegen!
I "tschland.
Men werd het er volkomen over eens, dat do
Hoogsche conferentie zuiver een conferenie van'
deskundigen is, wier taak het is niet met be
ginselen, maar met feiten tc rode te gaan cn
de beste praclische midelcn te vinder, om do
moeilijkheden te boven te komen, die men to
Genua ondervonc bij de kwesties van de Rus
sische schulden, het particuliere bezit en do
credieten.
Wat Tandzjcr betreft, bepleitte men van En
gelschcn kant, dat dot een kwestie was niet al
leen voor Engeior.d en Frankrijk, maar ook'
voor Spanje. Poincavé vereenigde zich nu met
deze opvatting en ook met Sponje's voorstel
dat de Britsche, Fransche en Spaonschë staats
lieden de volgende maand over de zaak lo
Londen zullen confcrecrcn .Frankrijk en Sponjo
zullen cr misschien niet alleen door hun ge
zanten, maar ook door hun ministers van bui-
tenlondsche zaken vertegenwoordigd zijn.
Volgens de Daily Telegraph is bij de discus
sie over de Levant veel nadruk gelegd op het
belang van die kwoslie ook uit menschlievend
oogpunt voor de Britsche regeering en het
Britsche volk. Gesproken werd oner de die po
verontwaardiging, in Engeland veroorzaakt
door de verholen van onpartijdige neutrolo
ooggetuigen zooals de Amcrikonen van do
hulpverschaffingscommissie. Men verwacht dat
ook over deze kwestie gesproken zal worden
met Schnnzer, die o.s. week Londen zal bezoe
ken.
De uilvoering der Woshingtonscho
besluiten.
Londen, 20Juni. (R.) De wet ter uilvoa-
ring van de verdragen van Washington is door:
het Hoogerhuis in tweede lezing met algemeen»
stemmen aangenomen. De wet voorziet in be
perking van het bouwen van oorlogsschepen cn
de vervolging en bestraffing van personen> dié
zich schuldig maken aan schending van de re
gelen der oorlogvoering ter zee tegen handels
schepen. De wet bepaalt, dat dergelijke perso
nen zullen worden vervolgd cn gestraft als voor
daden van zeeroof.
Northcliffc's geestvermogens gekrenkt?
B e r I ij n, 2 0" Juni (W. B.). Dc Neue Berlincfl
Ztg. meldthet was opgevallen, dat de North*
cliffebladcn niets bepaalds mededeelen over den
God gaf elk volk een profeet, die zijn eigen
Jeal spreek,''-
KORAN.
door
ROBERT HERRICK.
34
jJe zult den heelen winter niets te doen heb-
4>en," zei ze, nadat er een maand verloopen was
ten er nog niemand om hem gestuurd had.
„Niemand kan hier ziek worden I Ze zullen
Je vergeten, mijn Genezer, jou en je bron, en je
I^ron deren."
Hij glimlachte flauwtjes, toen ze hem dit over
jhaar schouders toeriep, terwijl hij haar vlugge
'bewegingen op de lange ski's gadesloeg.
„Als zuivere lucht, water en voedsel de men-
•chen gezond konden honden, dan was er sinds
iang geen ziekte meer in de wereld," zei hij.
„Hoe wordt iemand weer gezond Wat
W het geheim vroeg ze vroolijk.
«Door te zijn zooals jij P .was zijn antwoord.
„Hoe is dat
„In overeenstemming met het leven, rust
in je zelf," zei hij ernstiger.
Ze stond even stil, dacht een oogenblik na en
zei toen
„Ik ben op mijn hoogtepunt aangekomen, ik
heb mijn evenwicht gevonden, ik heb den top
bereikt 1"
„Wij leven beiden op ons hoogtepunt. Kom I"
Zij daalden de rots af naar do kleine baai
beneden.
Laat op een middag in December werd hun
sneeuwparadijs betreden door een grooten man
op sneeuwschoenen. Hij had zijn bonten muts
over zijn gezicht getrokken, zoodat alleen zijn
blonde snor, die heelemaal bevroren was, te
zien kwam. Hij droeg een dikke, wollen broek
en had groote leeren handschoenen aan zijn
handen.
„Wat is er?" vroeg de dokter dadelijk.
„Er ligt een zieke man in een hut, daar achter
de heuvels, meer naar het Noorden, het is erg
met hem."
Helen stond te luisteren en een plotselinge
angst maakte zich van haar meester alsof de
sneeuwklomp een bode was, gezonden door een
of ander boosaardig god, om haar geluk te ver
storen. Toen haar man naar binnenging om zich
klaar te maken om mee te gaan, vroeg ze
„Je neemt me toch mee
„Het is te ver," zei hij „en misschien moet ik
er den nacht blijven."
Niettegenstaande dat deed ze haar sneeuw
schoenen aan,
„Be ga toch een eindje mee," zei ze, „het meer
over."
Ze gingen op weg over de witte oppervlakte,
langs het breede spoor, dat de bode gevolgd
was. Toen Holden het bosch inging aan het ein-,
de van het meer- Helen noai steeds aabtei
hem Hij stelde niet voordat ze terug zou kee-
ren, en trotsch op haar handigheid en haar vol
harding. volgde zij de mannen op den voet op
het spoor, dat slingerend over het land liep,
over smalle bevroren beekjes, onder de zwaar
beladen takken door van de groote sparren.
Toen de schemering viel, hadden zij de liut
bereikt die los opeengestapeld was van blokken
hout, zooals ze die zoo dikwijls hadden zien
liggen op hun tochten door de bossch.cn de
tijdelijke verblijfplaatsen van die noodlottige
groene rupsen, die de bosschen aantasten. Ze
wachtte buiten, terwijl de dokter naar binnen
ging. Ze kon door den houlen wand de scherpe
staccato stem van den zieken man hooren, die
scheen te ijlen en den dokter voor een dief
hield. Na een poosje kwam haar man weer bui
ten en terwijl hij zijn sneeuwschoenen aandeed,
gaf bij zijn bevelen aan den man, die hem ge
haald had, toen aanvaardde bij zwijgend den
terugweg.
„Is hij erg ziek vroeg ze.
„Hij gaat dood," antwoordde de zwoegende
gestalte voor haar.
„Kan je niets voor hem doen
„Nu niet meer het is te laai. Hij heeft daar
al dien tijd alleen gelegen met hooge koorts
sinds den storm van verleden Woens'chn."
De witte wildernis scheen zijn tragedies in
zijn stille diepten te verbergen. Zonder een
woord te spreken gingen zij met gelijken tred
de bevroren oppervlakte van het meer weer
over. Het was een uitgestrekte witte zee, waarin
ze het spoor ternauwernood konden ontdekken.
Plotseling stak de rots, waarop hun hut lag. in
de sdhemering zijn top omhoog en ze zag het
licht glinsteren, dat ze voor het raam in de
slaapkamer gezet had, vóór ze weg ging.
„Morgen moet ik naar het kantoor van de
Kout-^ankaj^snaatschappjj in de nederzetting,"
zei de dokter. „Het komt niet te pas om een
man daar in zijn eentje als een rat in zijn hol
te laten sterven."
Ze voelde, dat de blijde dagen van boven-,
aardscihe schoonheid en vroolijke vrijheid voor
bij waren. Zelfs in de uitgestrektheden van het
Noorden, bonden vele levensstrengen de wereld
aan elkander.
Voortaan vergezelde ze den dokter altijd, vol
moed en volharding op zijn tochten. Als hij haar
wilde overhalen om niet mee te gaan, uit vrees
dat de tocht te lang zou zijn of dat ze gedwon
gen zouden zijn om den nacht door te brengen
in een of ander onherbergzaam kamp, smeek
te ze hem om haar mpe te nemen, en gedachtig
aan dien keer, dat ze in den storm op hem had
staan wachten, gaf hij toe. Ze gingen per slede,
of meer nog op ski's of op sneeuwschoenen,
over die lichte kronkelende sporen, die hij in
stinctmatig onder de versche sneeuw scheen te
raden net dieren, die hun weg kenden.
Het waren stille tochten de bonten mutsen
over hun gezicht getrokken om hen te bescher
men voor den snerpenden wind, die over de
vlakte blies, en de menschelijke gedaanten dreig
de omver te werpen met zijn fantastische vla
gen. Ze ploeterden langzaam door de sneeuw,
zij vlak achter zijn groote liguur, haar kleine
schoen zette ze telkens in het grootere spoor,
dat hij achterliet.
Op deze stille tochten door de donkere bos
schen, over de schitterende heuvels, stond de
vrouw den man nader dan zelfs op die avonden
thuis bij het knappend vuur of in de stille nach
ten in hun kamer, terwijl de wind de sneeuw
over hun kleine hut blies. Zooals ze daar liep,
volgend zijn voetstappen door die ongerepte
vlakten, scheen zij zelf. een deel te zijn van zijn*
wil, van zijn streven, en zo was blij dat te zijn.
Ze vroefr niet naar het einde van de reis, naar
de waarde von zijn streven. Ze was tevreden
met te kijken naar zijn breode grijze schouders
in de oude wijde jas, zijn versleten bonten
muts, stijf over zijn hoofd getrokken. Ze was
trotsoh op zijn vasten tred en verliet zich on*
voorwaardelijk op zijn instinct in het vindert
van den onbetreden weg.
Eens hadden zij een ondervinding, die bijna
noodlottig was afgeloopen. Toen zij de rondo
deden langs zekere houtkampen, werden zijl
opgehouden en toen de flauwe zon van denl
Februaridag overging in een sombere grauw
heid, waren zij nog op grooten afstand van hun!
huis. Ze waren dien morgen weg gegaan met
het aanbreken van den dog en ondanks eenigé
malen rust houden en een eind rijden in eenf
slede, was zij buitengewoon moe toen zij denf
terugweg aanvaardden. De baas van het kamp,
waar ze het laatst kwamen, wilde ze overhalen:
om dien nacht daar te blijven.
„Het zal stellig gaan sneeuwen voor u aan
het meer bent," zei hij.
„Wil je dat liever vroeg haar man, ze was,
wel moe, maar ze wist, dat hij altijd liever naar,
huis ging en zo had zelf ook weinig lust om denf
nacht in de benauwde hut te blijven.
„Wc zijn er in een paar uur," zei ze opgewekt
„je zei, dat er een korter pad was over den
beng."
„Ja, door het dal van de Zeven Meren," zei
hij. Met een blik op de steeds grooter wordend#
duisternis, gingen ze verder.
Ze waren nog niet lang op weg of er be<
gon al nu en dan wat sneeuw te vallen, eenl
paar dunne vlokjes daalden uit den hemel. Di
dokter keek eerst naar het benevelde stukjfli
lucht waar de zon stond, daarop naar het nauws
dal met zijn bevroren beek, als wilde hij ziofc^
de richting, goed inprenten.
(WoTdt vervpl®L>i
