UITVERKOOP
BUITENLAND.
mm
FEUILLETON.
CE BFWFZFR
tie Jaargang No. 6
MMSPK -Z
jft poet f 3.—, pet week (met Rratis verzekering
kgen ongelukken) f 0.176, afzonderlijke nummers
PAOJ.
RTSG
„DE EEMLANDER
DIRECTEUR-UITGEVER: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL 2 A.
POSTREKENING N°. 47910. TEL INT. 513.
Vrijdag 7 Juli 1922
PUIS DU MKlTtlTlH r, !,Cr™ '5
bewijsnummer, elke rcfjcl meer 0.25, dienstaanbic^
dragen en Licldadighcids-advcitcnticn voor de helft
der prijs. Voor handel en bedrijf bestaan zeer
voordccligc bepalingen voor het advcrtccren. Eene
circulaire» bevattende de voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht.
(De Duitsche rijksdag- heetf gister het wets
ontwerp ter bescherming der ïepubliek in eer
ste lezing behandeld.
Dr. Koester, de rijksminister van binnenland-
zaken, leidt de bespreking in. Hij acht
nge betoogen overbodig. Men moet thans
ndelen. De wet tot bescherming der republiek
de verschillende verordeningen moeten ver-
ngen. Wij moeten den moed en de verant
woordelijkheid vinden om de bronnen, waaruit
fc laffe sluipmoordenaars zijn voortgesproten,
t vernietigen. Wij mogen niet wachten tot men
republiek den hols afsnijdt. Over bijzonder
heden van het stelsel kan worden gepraat. Nog
in den loop van deze zitting zullen verdere
I wetsontwerpen worden ingediend. Het rijk heeft
geen uitvoerend orgaan. Een dergelijke macht
bezitten de bondsstaten echter wel. De scholen
.en de universiteiten moeten de bakermat van de
eepublikeinsche overtuiging worden. De wet
moet geen tweede uitgaaf van de socialisten
wet zijn. Het ontwerp tast de traditie niet aan.
(Gelach rechts). Wij denken niet aan wraak en
niet aan het verleden. Wij denken alleen aan de
toekomst. Het land is in gevaar. Moge thans een
teder zijn plicht doen.
De afgevaardigde Silberschmidt (soc.-dem.)
.zegt, dat de wet een uitzonderingswet is. Zij
richt zich niet tegen een opvatting, maar tegen
bepaalde kringen, die met alle middelen, welke
de grondwet niet erkent, tot zelfs met behulp
ven sluipmoord, de republiek willen vernietigen
en het oude stelsel weer aan het bewind willen
brengen. Door het beleedigen en het dooden
van den leider der republiek moest de republiek
zelf worden getroffen. De republiek heeft rot
nog toe buitengewoon veel geduld gehad. Thans
is het echter genoeg. De sociaal-democratische
partij is bereid, op alle wijzen de republiek te
helpen beschermen. Zij staat overigens op het
standpunt, dat het ontwerp niet ver genoeg
gaat. Het rijk moet een uitvoerende macht krij
gen. Tn de commissie-vergaderingen moeten
maatregelen in dezen zin worden overwogen.
Indien de Rijksdag thans in gebreke blijft, heeft
hi; geen reden meer van bestaan.
De afgevaardigde Bell (Centrum) zegt, dat
©en lange reeks afschuwelijke misdaden het tref
fen van krachtige maatregelen noodzakelijk
heeft gemaakt. De republiek moet worden ver-
I i'dedigd.
Het centrum is bereid, deze wet te steunen.
Kleine middelen kunnen thans niet meer hel
pen. Het centrum wil van geen uitzonderings
wetten weten. Deze wet wordt niet met het oog
op een bepaalde partij gemankt. Niemand, hij
moge nog zoo'n overtuigd monarchist zijn, zal
een hoar worden gekrenkt, zoolang hij op zake
Hjke wijze zijn opvatting verdedigt.
Namens de democraten verklaart de afge
vaardigde Petersen, dat ook zijn partij bereid is,
den staat de middelen te geven, die hij noodig
heeft om zich tegen zijn aanvallers te bescher
men. Het slrafgerccht moet dientengevolge aan
een herziening worden onderworpen.
Te midden van de grootste belangstelling zegt
Pervolgens de Duitsch-nationale afgevaardigde
Duehringer, dat elke staat het recht heeft voor
Zijn bestaan te zorgen. De gebeurtenissen der
ketste weken lokken strenge maatregelen uit.
De ontdekking, in het gansche rijk, van orga
nisaties voor samenzwering en van moordcen-
troles, de afschuwelijke moord op een hoog
staand Duitscher, die alles cischt een onmiddel
lijk krachtig optreden.
Om deze redenen hebben de Duitsch-nationa-
Jen de maatregelen van den rijkspresident ook
prinoipieel goedgekeurd, maar zij waren ver-
Pa asd en verrast, toen de rijksminister van justi
tie verklaarde, dat de betreffende verordeningen
litsluitend tegenover de rechterzijde zouden
gelden. Spreker kan zich niet vereenigen met
politieke kleingeestigheid van de zooge-
taamde Deutsch-Völkische elementen. Maai
Zorgelijke fanatieke personen vindt men niet al
leen in zijn partij. Heeft de republiek alleen
Hjanden aan de rechterzijde Mijn partij
(De communist Hoellein roept: De moorde-
naarspartij. Rumoer en woedende protesten
rechts en links. President Loehc roept Hoellein
tot de orde. De communist Maltzahn roept daar-
bp: De bengels worden weer brutaal).
Duehringer vervolgt: Ook voor de republiek
moet het gezegde, justitie fundamentum regno-
rum, gelden. (Hoellein interrumpeert en wordt
door Loebe ten tweeden male tot de orde geroe
pen). Wij staan op het standpunt der grond
wet. De verordeningen van den rijkspresidènt
waren echter voldoende. Ten slotte zijn al deze
misdaden, en ook de schandelijke aanslag op
minister Rathenau, gevolgen van het verdrag
van Versailles en de opwinding, die dit verdrag
bij het volk heeft verwekt.
De wet zal een geldigheid van 5 jaar heb
ben. Tijdens deze 5 jaar zullen er verkiezingen
plaats vinden. Zullen nu de Duitsch-notionalen
gedurende dezen gansc'nen tijd vogelvrij zijn en
zooals thans aan alle beleedigingen worden
prijsgegeven De wet is een treurig document
van partij-politiek. Voor het ontwerp in dezen
vorm zullen de Duitsch-nationalen hun stem
niet uitbrengen.
De onafhankelijke afgevaardigde dr. Rosen-
feldt zegt, dat het niet geheel onjuist is, de
Duitsch-nationalen als een moordenaarsbende te
bestempelen. Men leze slechts hun rijdschriften,
waarin onafgebroken tot den moord op mannen
als Rathenau wordt opgehitst. In Beieren mankt
men propaganda voor de monarchie cn de leden
der vroegere koninklijke familie doen mee. Spre
ker vreest, dat de bepalingen der wet ook te
gen de linkerzijde zullen worden toegepast. De
onafhankelijken wenschen, dat een andere wet
het mogelijk zal maken de monarchistische amb
tenaren te ontslaan. Ton slotte zegt spreker,
dat Duitschland thans eindelijk een republikein
als minister van verdediging moet krijgen.
Slresemann (Duitsche Volkspartij), zegt, dot
zijn politieke vrienden en hij zelf bereid zijn,
de wet tot stond te doen komen, maar niet in
dezen vorm. Ook de Duitsche volkspartij wil
de tegenwoordige rijksvlag tegen beleedigingen
beschermen. Spreker zegt, dat de persoon van
den riïkspresident boven de partijen verheven
moet zijn. Uit zijn woorden bliikt duidelijk, dat
dit volgens hem met president Ebert niet steeds
het geval is. Stresemann heeft nooit kunnen
gelooven, dat er in Duitschland moordorgani-
saties bestaan. De tijden hebben hem ongelijk
gegeven. Dergelijke organisaties moeten geheel
worden uitgeroeid. Men zou aan de nieuwe wet
veeleer den naam van „wet ter bescherming der
grondwet" moeten geven. Deze titel zou veel
meer beteekenen en ook meer aan het doel
beantwoorden. Het komt er thans in de eerste
plaats op aan, alle krachten te vereenigen, die
onder den tegenwoordigen staatsvorm tot heil
van den staat willen werken. Rathenau was
naar opvoeding en traditie geen republikein,
maar hij had zich ter beschikking van de repu
bliek gesteld.
De leden van de tegenwoordige regeermg
kunnen niet verantwoordelijk worden gesteld
voor de treurige heerschendo toestanden. Haat
en hartstocht mogen zich niet boven het hoofd
van enkele personen concentreeren. (Geroep
He1ffcrich 0, anders komen wij nooit uit deze
atmosfeer. Dergelijke dingen gebeuren ook ann
de linkerzijde. De aanval op den afgevaardigde
Osann te Darmstadt is er een typisch bewijs van.
In de eerstvolgende tijden kon Duitschland al
leen op republikeinschen grondslag worden op
gebouwd.
Spreker's partij wilde hiertoe bijdragen. De
republiek zal echter veel meer moreele overwin
ningen behalen, indien zij niet aan beeldstorme
rij doet. Een dergelijk verschijnsel is steeds een
bewijs van gebrek aan cultuur. De wet bevat
bepalingen, die veel verder gaan dan die van
de beruchte socialistenwet. Met deze bepalin
gen kan zich de Duitsche Volkspartij niet ver
eenigen.
De afgevaardigde Leicht (Beiersche Volks
partij), sluit zich aan bij het standpunt van het
centrum en van de Duitsche Volkspartij. Ook
hij acht bepaalde wijzigingen der wet noodza
kelijk.
Ten slotte spreekt de communist Remele. Hij
eischt, dat de arbeidersorganisaties er voor zul
len waken, dat de justitie, de rijksweerbaarheid
en de politie van monarchistische elementen
gezuiverd worden. De wet goat spreker lang
niet ver genoeg. Ook hij vreest, dat zij tegen
de linkerzijde zal worden toegepast. Het wets
ontwerp op de amnestie is ook onvoldoende.
Spreker eischt in de eerste plaats de in vrijheid
stelling van Max Hoelz.
Het wetsontwerp wordt vervolgens naar de
juridische commissie verwezen. Hetzelfde ge
beurt met het wetsontwerp op de amnestie.
VOLKENBOND.
De kwestie der ontwapening.
P a r ij s 6 J u 1 i. (B. T. A.) De tijdelijke ge
mengde commissie van den Volkenbond voor
dc beperking der bewapeningen heeft heden
morgen vergaderd onder voorzitterschap van
Viviani. Zij besprak de werkzaamheden der
eerste sub-commissie en keurde de resoluties
goed, die ingediend zijn met betrekking tot de
vernietiging van het overtollige oorlogsmate
riaal, het gébruik van vergiftige gassen en d
conventie von St. Germain nopens den handel
in wapens.
DU!TSCHlAMr>».
De wel lei bescherming der republiek.
B e i 1 ij n, G Juli. (N. T. A. Draadloos.).
Tijdens de discussie over de wet ter bescher
ming der republiek in de juridische commis
sie uit den rijksdog weerlegde de minister van
justae de bewering, dat de wet slechts tegen
rechts gericht zou zijn. Zij 'heeft integendeel
betrekking op elkeen, die tegen den constitu-
tioneelen republikeinschen staatsvorm is. De
minister deelde mede, dot hij alleen moeilijk
had kunnen besluiten tot opneming der dood
straf in het wetsontwerp, maar zoolang deze
in Duitschland bestond, behoorde zij ook in
de wet ter bescherming der republiek.
B e r 1 ij n, 6 Juli. (N T. A. Draadloos.).
De rijksdag beraadslaagde heden over vier
interpellaties in verband met de eerste lezing
der wet ter bescherming der republiek. Ook in
den Pruisischcn Landdag begon heden de dis
cussie over de voorspellen, die olie partijen be
halve de D.-nationale ter bescherming der re
publiek hebben gedaan.
Naar de Bcrlijnsche correspondent der
N.R.C. verneemt, zal de regeering van Wur-
temberg vermoedelijk protest oanteekenen te
gen de aonneming van het wetsontwerp ter
bescherming der republiek door den Duitschen
Rijksraads.
44 LANCKSTKAAT. - Ameraloort.^.
IWEPEHS VERPUATSIIIG f
haar 16-13 LAN6ESIRAAT
BLOUSES
COSTUMES
MÜHTEIS g
Hildenbrnnd, dc WurtemberpfscLc vertegen
woordiger in den Rijksraad heeft de vier Wur-
tembergsche stemmen ten gunste van het ont
werp uitgebracht, hoewel hij van zijn regeering
de uitdrukkelijke opdracht had gekregen tegen
de wet te stemmen. Hildenbrond heeft dus de
wet gered aangezien deze met 2/3 meerder
heid moest worden aangenomen. Indien de ver
tegenwoordiger van Wurtemberg volgens zijn
instructies had gehandeld zou de wet slechts
44 stemmen hebben gehaald en verworpen zijn
geweest.
De Duitsche regeeringscoalitic.
Berlijn, 6 Juli. (W. B.) De centrumfrac
tie en de fractie der democratische partij in
den rijksdag hebben gezamenlijk een brief aan
de D. V. P. gezonden, waarin gezegd wordt, dat
beide, na de jongste redevoeringen van Becker,
Heinze en Stresemann samenwerking met laatst
genoemde partij mogelijk achtten, vooropge
steld echter, dat men het erover eens wordt, dat
wederopbouw van den staat en uitvoering van
een sociale politiek slechts mogelijk zijn op den
FOTO ARTS SKELET
in rul»?e sorteering voorhanden.
B. NIEWEG,
Lanpestraat 39. Tb!. 4621
grondslag van den constitutioneelm republikein
schen staatsvorm. Ten slotte wordt gevraagd, of
de D. V. P. bereid is aan de regeering deel te
nemen.
(Een later bericht meldt, dat de D. V. P. be
vestigend heeft geantwoord).
DE MOORD OP RATHENAU.
B e r 1 ij n6 Juli. (\V. B.) De Amerikoan-
sche en de Ncderlondsche gezant, alsmede di
gezanten van Chili, Zuid-Shvië en Portugal en
de Bulgaarsche premier hebben den rijkskanse
lier brieven van rouwbeklag wegens den moord
op minister Rathenau gezonden.
Ongeregeldheden te Berlijn.
B e r 1 ij n, 6 Juni. (N. T. A. Drpadloos).
In verscheidene stadswijken kwamen plunderin
gen cn rekwisities van levensmiddelen cn auto's
voor^ Onderhandelingen tusschcn het stedelijk
bestuur cn de commissie van actie leidden even
wel reeds tot herstel van dc orde en tot terug
keer tot den vroegeren toestand. De menigte
van arbeiders, die veiligheidspolitie in de
kazerne belegerde, werd door de bedrijfsraden
er toe gebracht zich terug te trekken. De hulo-
poHtie der arbeiders zorgt tezamen met de
veiligheidspolitie voor de orde. Het werk
cvernl hervat, nodnt tusschcn de werkgevers en
werknemers eenstemmigheid is verkregen om
trent vergccding voor de verkorting vnn de
loonen.
De drukkersstuking.
Op grond van het besluit der besturen der
boekdrukkersorganisaties, dat de arbeiderspers
weder zal verschijnen, is dc Vorwiirts Woens
dagavond weder, hoewel in verminderden om
vang, verschenen.
De arbeiders in de drukkerijen van handcis-
boeken en couverts zijn ook in stoking gegaan.
Tusschcn de partijen wordt nog verder onder
handeld. Doordat de stoking zich ook tot de
rijksdrukkerij heeft uitgestrekt, is de biljetten-
pers stil gelegd, zoodat het "obrek aan bank
papier ernstig wordt.
B e r 1 ij n 6 Juli. (W. B.) Van de Bcrlijn
sche bladen zijn heden de Vorwürts en do Rote
Fohne verschenen.
Blijkens een mededeeling van het rijks-
rninistcrie van Arbeid, dot lot dusver heeft
getracht in het drukkeisconflict het stand
punt der beide partijen duidelijk te doen vast
stellen, heeft thans de rijksminister van arbeid
de partijen gistermiddag tot een bespreking
uitgenoodigd.
Een radiogram uit Berlijn meldt, dat dc
drukkerspatroons van pion zijn gemeenschap
pelijk een „noodcoirrant" uit te geven, indien
de stoking voortduurt.
Wilde stoking.
Te Stettin zijn do matrozen en stokers in een
wilde staking gegaan.
Duitschland cn Polen.
B e r 1 ij n, 6 Jul i. (N. T. A. Draadloos). De
Duitsrh*Poolsche economische onderhandelin
gen, die eigenlijk in het begin van Juli een aan
vang zouden nemen, moesten op verzoek van
het nieuwe Poolsche ministerie, dat zich nog
eerst in de kwestie moet inwerken, worden uit
gesteld. De onderhandelingen zullen nu op 15
Juli beginnen.
Opper-Silezië.
Berlijn,6 Juli. (N. T. A. Draadloos). Ge
neraal Lerond, voorzitter der intergeallieerde
commissie, zal Zondag 9 Juli het volksstem-
mingsgebied van Opper-Silezië verlaten.
B e r 1 ij n 6 Juli. (N. T. A. Draadloos).
Rijkskanselier Wirth spoort in een oproep ann
de bevolking von Opper-Silezië deze aan kalm
te blijven en zich te onthouden van alle vijan
delijke handelingen in de eerstvolgende dagen,
als de intergeallieerde commissie Opper-Silezië
verlaat.
Grootc brand in een spiritusfabriek.
Hamburg, 5 Juli. (W. B.) De uitgestrekte
gebouwencomplexen van de Noord-Duitsche spi
ritusfabrieken in het Billewerder Ausschlag
branden sinds vanmorgen. De brand wordt toe
geschreven aan een ontvlamming in de opslag
plaatsen. Het vuur sloeg met razende vaart op
alle gebouwen over. Tegen negenen vlogen twee
groote spiritus-tanks in de lucht. Onder de
puinhoopen raakten vier brandweerlieden bedol
ven, van wie één gedood en drie gewond wer
den. Ook werd vastgesteld, dat door de ocrst«
ontvlamming één arbeider gedood cn verscheid
dene anderen door steekvlammen werden gev^
wond. (Volgens een ander bericht zijn vier pew
sonen gedood cn zes zwaar gewond).
FRANKRIJK. A
Dl- SCHULD AAN D1:N OORLOG.
Besprekingen in de FronscIvO
Kamer.
P n r ij s 6 Juli. (I lavas) Dc Kamer 1: c sloot
met 445 tegen 29 stemmen de rede vnn Vivinni
tc doen aanplakken. Doamn werd voortgegaan"
met <Je behandeling dor interpellaties inzake
de verantwoordelijkheid voor den oorlog.
De communist Cnchin oefende critiek uit op
wat hij noemde de Russische cn Bnlkan-politielö
von Poincar-' vcor de gebeurtenissen van 1914
en insinueerde, dut Frankrijk Rusland in
oorlog dreef. Hij herinnerde vervolgens aan do
vredespoging van Karl van Oostenrijk in 1917,
en betreurde het, dat die poging op niets is ul*-
geloopen cn de oorlog daardoor is verlengd.
Daarop beklom Poincnré de tribune cn lus eet*
verontwaardigden brief voor, gericht non denf
afgevaardigde Courtol door een arbeider van
Clermont Forrond, die in den oorlog is ver-*
minkt en die daarin vraagt om een einde to
maken aan de verspreiding vnn propugnndn-go-
schriften tegen Poincaré. Dc Kamer juichte hem
langdurig toe.
Vervolgens overgaande tot de debatten zelf,
verweet Poincnré nan de communisten, dot zij
een deel der verantwoordelijkheid vnn de Duit
sche rs weg willen nemen cn op Frankrijk af
wentelen. Hij toonde non, hoe Duitschland in
Engeland, de Ver. Stoten cn zelfs in Frankrijk
een campagne trachtte te voeren, zoonis het ii\
het eigen land heeft gevoerd, ten einde de ver
antwoordelijkheid voor den oorlog van zich nf
te wentelen.
Briand interrumpeerde en wees op hot ulti
matum, dat aan Duitschland werd gesteld, toen
Von Simons te Londen de kwestie der verant
woordelijkheid trachtte op te rakelen. De leden
van de Duitsche nationale vergodering aan
vaardden toen de vorontwoordelijkheid van
Duilschlnnd, zoools de Duitsche onderhande
laars het hadden gedaan bij het verdrag van
Versailles.
Poincnré bracht verder in herinnering, dat
toen hij non het bewind kwam op het tijdstip,
dot Frankrijk nog vol was van den afstand vnn
een deel van den Congo, zijn eerste daad ge
tuigde van verzoeningsgezindheid tegenover
Duitschland, toen hij n.l. de ratificatie van het
verdrag van I9II verkreeg. De politiek vnn
Frankrijk was de politiek van eer. nauwe Euro-
peesche entente, teneinde niet alleen met En
geland cn Rusland, mnnr ook met de Triplo
Alliantie in nauw contact te blijven.
Hij noemde de verschillende stappen op vnn
den Franschen gezant te Weenen en dc mede
werking vnn nlle mogendheden to verkrijgen
voor de oplossing der vraagstukken, die nnn
Europa waren gestald.
P n r ij s, 6 J u i (Haves.). In dc Kamer we.d
het debai over de interpellaties inzake de non-
sprakehfwheid voci den oorlog gesloten cn
vervolgens met 532 tegen 35 stemmen een
motie van vertrouwen in dc regceiing aange
nomen.
Dc Parijschc prefect van politie. *1*
Met Leullier, den plotseling overleden prefect
van politie, verdwijnt een populaire figuur uit
het openbare leven van Parijs. Een goed jaar
geleden werd hij door Briand aangesteld. Dit
feit reeds was voor de Action Fron^nise aan
leiding tot wonlrouwen. Inderdaad heeft hij van
dien kant veel moeten hooren over zijn ver
meende zwakte, vooral in verbond met de be
tooging, enkele weken geleden door een pa
triottisch genootschap op touw gezet, maar.
door de overheid verboden, door ze tegen den
oorlog was gericht cn de communisten zich, in
aansluiting daarbij, wilden roeren. De leider vnn
dot genootschap had toen met Leullier een ge
sprak, in den loop waarvan deze zou hebben
betoogd, dat de betoogers een oorlog onmoge
lijk wilden maken door hem te verwekken,
doordat ze tegen het in gebreke blijvende
Duitschland vóór een bezetting von het Roer-
bekken opkwamen. Leullier hield zich overigens
builen de politiek.
Als organisator heeft hij goed werk gedaan.
49
door
ROBERT HERRICK.
in.
Dot hun leven erg veranderd was, kon Helen
gemakkelijk bemeiken bij haar veelvuldige be
zoeken aan de Genezende bron wat een ver
andering in één kort jaar! Daar waren om mee
te beginnen de nieuwe gebouwen, dan al de
vreemde gezichten, verknoeide stadspatiënten,
verpleegsters en helpers. Daar was nog meer
veranderd, meer dan zij besefte, meer nog dan
hun verhuizing van de steenen hut op de een
zame rots naar de gemakkelijk ingerichte Eyric,
meer dan de bijna onzichtbare verandering, die
er met haar zelf had plaats gegrepen zij was
in plaats van de aangebedene geliefde van haar
man, de moeder van zijn kind geworden. Meer
dan in de drukte van het ziekenkamp, van leven
cn beweging in de nederzettingen om het meer,
was er een verandering bij haar en bij hem ge
komen. Een verandering, die zich weerspiegelde
in hun gewijzigde omgeving.
Verandering en altijd verandering in een rus-
teloozen maalstroom van wil en lust, dat is de
voortdurende wet van het leven. Veranderingen,
eeuwig en eindeloos, schijnbaar oppervlakkig
maar toch een geweldige beroering van de ziel
veroorzakend. Verandering ynn den ontluikenden
boom in een verdor J blad, ."ïn het bevroren wa
ter in het smeltend ijs, van de aantrekkelijkheid
>der jeugd met haar /hoorn**! h vaste kalmte"
van de rijpheid met haar werkelijkheid het
leVen zelf is slechts een stroom van verande
ringen.
Soms overviel de jonge vrouw en moeder plot
seling te midden van haar grootere drukte met
het huishouden en met haar kind een begrip
van de verandering, die in haar had plaats ge
had. Zij betreurde dan het verleden, de oogen-
blikken, die zij reeds bijna vergeten had en die
nooit terug zouden keeren. Zij docht aan het
intieme samenleven met haar man in de een
zaamheid van den vorigen winter in hun kleine,
steenen huisje, dc lange avonden voor het vuur
met hun gezellig praten en stil overpeinzen bij
den haard, de lange dagen in de schitterende
sneeuwwitte wildernis, de tochten, die zij sa
men naast elkandeT gemaakt hadden over het
witbevroren meer, naar boven in de bergen in
de diepste schuilhoeken van de wildernis. En
dit waren nog moor alleen de uiterlijke omstan
digheden. De waarheid was nog zooveel ernsti
ger, de verandering in haar denken was nog
veel grooter, dan de verandering in haar om
geving, doch die was nog minder onder woor
den te brengen. Nooit waren een man en vrouw
elkaar zoo dicht genaderd als zij. Zij waren
één geweest in gedachten en daden. Dat was
de roman uit hare meisjesdroomen de belof
te, die hij nagekomen was, ze zouden beiden
alles en alles voor elkander zijn, twee personen
en één gedachte. Zoo was het geweest, die wei
nige, kostbare maanden, totdat
Zij zuchtte, 't Was de tragiek van het leven,
het geluk, dat niet kon blijven bestaan. Altijd
moet de geluksdroom in proza vervliegen, zoo
ols nu op 't oogenblik. De minnaar Wórdt on
herroepelijk de gewone echtgenoot, de halfgod
de gewone man. Zoo ging het altijd volgens
het getuigenis van alle vrouwen. Liefde, zooals
zij die gekend hadden, kon niet blijven bestaan,
evenmin nis het hemelsche gouden, roze en
purperen morgenlicht op den top van den Ma-
catawo kon blijven stralen als het dag werd en
de zon hooger rees. Het menschel ijk hart, het
hart der vrouw, was bestemd om te verlangen
en te genieten en dan te treuren om hetgeen ge
weest was Maar, zoo troostte zij zichzelf,
het leven, dat zij nu leed was „normaler."
Vreemde paradox van de vrouwelijke natuur, om
het „normale" te zoeken en naar het buitenge
wone te verlangen, om zich in weelde te boden
en te droomen van de sterren.
Haar man stond vroeg op, vóórdat het nog
heelemaal licht was, zooals hij altijd had ge
daan, en liet haar nog half slapend in het groo
te, zachte bed, terwijl hij zijn eenvoudig ontbijt
zelf klaar maakte. Hij wilde niet, dat de dienst
boden voor hem opstonden hij verlangde voor
zichzelf geen bediening en het jarenlang alleen
wonen, maakte, dat die bezigheden voor hem
maar een kleinigheid waren. Don ging hij den
heelen dag naar de bron.
Zijn vrouw lag soms over hem te denken,
wanneer hij weggegaan was, zij peinsde over de
verandering, die er met hem had plaats gehad.
Zeker hij was nu meer zoools „andere men-
schen," zoools zij hem altijd gewenscht had. Hij
was nu de dokter met de groote praktijk, altijd
vervuld van zijn werk, van zijn patiënten, van
wat zij noodig hadden en van hun kwalenden
kende over verbeteringen aan het ziekenkamp,
dat zich steeds uitbreidde. In zooverre was er
niet veel verschil in zijn manier van leven met
dat van een gewonen stadsdolcter of handels
man hij werkte hard en kwam 's avonds laat
thuis, doodvermoeid en zwijgend. Maar zij dacht
niet aan de verandering in zijn dagelijksche be
zigheden was de verandering in hem zelf
vooral ten opzichte van haar zelve. De verande
ring van haar „geliefde."
Langzamerhand werd de dokter minder en
minder in de verafgelegen kampen geroepen.
De spoorweg had nieuwe dokters en de ge
makken der beschaving in de wildernis ge
bracht, zoodat zijn hulp niet zoo hoog noodig
was en hij vond het beter, dat de patiënten bij
hem aan de bron kwamen. Soms voor een bij
zonder geval, of uit verlangen naar de wilder
nis, bond hij zijn sneeuwschoenen weer aoiv
heesch zich de medicijnkist op den rug en met
zijn geweer in de hand trok hij er op uit over
het witte meer naar de met sneeuw bedekte heu
vels geheel alleen. Hij vroeg haar nooit om
met hem mee te gaan, om weer eens als van
ouds samen een tocht te maken. Hij zond olleen
maar een boodschap van de bron door Jack of
Dr. Percy, dut hij dien dag met meer thuis kwam
Dan zag zij hem over de sneeuw voortbewegen,
wat voorover gebogen tegen den wind in, zijn
ernstig gezicht met het lange haar bevroren op
zijn voorhoofd onbewegelijk alleen I
Eén dog, soms twee of drie dagen gingen
voorbij voordat hij terugkwam. Zijn vrouw be
greep heel goed, dat deze tochten voor hem
waren een terugkeeren naar zijn oude, wilde
stemming van opstand, opstand nu tegen haar
en tegen alles wat in zijn leven, in zijn huis en
de bron gekomen was. Als hij in die stemming
was, dan sprak hij nooit tegen haar, liet haar
haar gang gaan, beklaagde zich niet, maar hij
verdween eenvoudig om met zich zelf alleen te
zijn, alsof hij in de sneeuwwitte wildernis iets
wilde terugvinden van zijn ideaal, dat voor hem
verduisterde.
Zij zag hem dan weggaan met een gevoel van
jaloezie en vrees en ze maakte zich ongerust
als hij lang" weg bleefzou hij wel ooit terug
komen Misschien dat eens de drang naar een
zaamheid hem te sterk zou worden, dat hij
vrouw en kind verlaten zou in een gevoel ven-
ontevredenihcïd met het leven dnt hij leidde, hij
zou zijn zieken aan de bron aan him lot overla
ten en opnieuw er op uittrekken naar onbeken
de streken. En don zou zij haar aandeel betreu*
ren in het weven der zijden koorden, die haar
„Wilde" aon haar cn aan het gewone leverv.
bonden.
Maar hij kwam terug I
Wat dacht hij zelf? Was hij zich bewust hoó
hij meegesleept werd in den stroom Hij steun*
de op zijn sterken wil, was overtuigd van zijfl
persoonlijke krocht. Het lot had hem echter ini
een vol gelokt, zijn plannen langzamerhand inn
andere richting gevoerd. Hij werd meer en meet
de moderne dokter, met de groote praktijd, hall
bedrieger, half genezer die een hotel vooi
rijke zieken bestuurde, en die zijn gave vooi
„dertig zilverlingen" verkocht "t Was nog wel
niet heelemaal zoo, maar de stroom dreef hert
voort naar het onvermijdelijke. Hij nam nu aj
„betalende pntiënten op, niet alleen als eer
onwillige concessie aan hun persoonlijke wen*
schen, maar omdut hij het moest doen, omdol
hij hun geld noodig had voor zijn uitgaven, eï
omdat zijn naam door hen bekend moest won
den, om anderen van hun soort te lokken naai
zijn Genezende bron. Hij werkte niet langer u2
zuiver genot in het bezit van zijn gave, met oFR
belangstelling voor de wetenschap mei Ecfdt
en trots. Hij deed zijn best om goede waar ft
leveren voor het geld, dat hij kreeg do e«J
van een goed handelsmanmaar daarvoor vei#
kocht hij zijn ziel.
(Wordt vervolgd.}
