PLANTA
lirma Fontein Schippers - Lsnpstraat,
bij j. .1. SOKQTERIU I In., üir.itr. II. Tel. 14!
JURSENS'
nrosSEPaa
A. v. d. Weg9 Larsgestr. 23
EippaÉe liiiMeeif
rossÉizes, Juwelier
Reparatsinj
AMERSFOORTSCH DAGBLAD „de eemlander»
PLANTENBOTER
Per fleseh f 1.60, per asiker f 6S--
VOEDZAAM
TWEEDE BLAD.
BINNENLAND.
Tosüef Sponsen, Saonsenzakken,
BADKAMDSCHOENE3I, Verkrijgbaar bij:
Etëlagaz. „De Dom5"
Ge fe ZiSver
JamiüepeSs
Fruifgepels
FEUILLETON.
DE GEMEZEft
15
1" KIes Geedereu.
G. Vfig DÖ!N, jBwelier-Gpticisi!
aart Tertnis-Rackets
2aterdag
13 Juli 1922
HTLKEM
Behantjerü StoffwrflsrU BsCöeamakerij
Bijzonderheden
ZONZEILEN EN MARKIEZEN
ORIGINEELE
xeer aan te bevelen
Bordeaux, gewas 1917
Pv.G
fr-JM HUI II lilll. II
«"ij
Uit de Pers.
t>E UITSLAG DER KAMERVERKIEZINGEN.
In een artikel dat onder meer tot titel draagt
fcDe Vrijheidsbond zijn fiasko en zijn overwin
ning'" schrijft Het Volk:
Onze herhaaldelijk uitgesproken verwach
ting, dat de verkiezingen een overwinning
der reaktie zouden opleveren, is door de
feiten bevestigd. Het algemeen vrouwenkies
recht heeft daartoe het zijne bijgedragen.
Maar niet minder de eigenschap der z.g.n.
klcurlooze middenstof, die steeds ongunstig
reageert op belastingverhooging en sociale
politiek.
Deze reaktie kwam in 1901 den kerkelij-
ken ten goede, omdat het de liberale kamer
meerderheid en regeering waren geweest,
dfe in de periode 18971901 een flinkcn
stap vooruit hadden gedaan op den weg der
sociale wetgeving, hetgeen reeds toenmaals
vrees voor belastingverhooging en daarme
de een verschuiving naar rechts tengevolge
had. De vrees voor socialistischen invloed
werd toen door de rechtsche tegen de link*
sche partijen uitgespeeld. Ditmaal waren het
partijen van links, die zich van dezelfde wa
penen tegen de rechtsche partijen trachtten
te bedienen, met name tegen de katholieken.
In dit verband is het opmerkelijk, dat de
protestantsche partijen, niet gekompromit-
teerd door geruchten van mogelijke samen
werking met de socialisten, grooter aanwas
hebben te boeken dan de katholieke Staats
partij.
De poging van den Vrijheidsbond om met
het anti-socialistische en het bezuinigings-
argument ditmaal dc zittende regeering te
doen wijken, is, in tegenstelling met hetgeen
in 1901 gebeurde, niet geslaagd. De eigen-
lijke „nederlaag" bij deze verkiezingen is
V geleden door den Vrijheidsbond, die als eer
ste kampioen voor de bezuiniging optrad,
maar zich niet kon schoonwasschen van het
verwijt, dat hijzelf tijdens de algemcene
rv „vergissing" der beangste burgerlijke par
tijen in November 1918 nog sterker had
aangedrongen op onverwijlde totstandko
ming der op het socialistische November-
program geëischte maatregelen, dan de Re
geering en de partijen vanr ects. Het vel-
sche spel van deze nieuwbakken bezuinigers
die eveneens op militair gebied een dubbel
zinnige politiek onder de leiding van den ge
vallen demagoog De Muralt hebben ge
volgd, heeft zich aan den Vrijheidsbond op
verheugende wijze gewroken.
De onvertrouwbaarheid, waarvan zijn op
treden bij de Eerste Kamer-verkiezingen
blijk gaf, heeft vlak voor den verkiezings
dag het prestige van den Vrijheidsbond
nogmaals een knolc gegeven. Kennis en be
kwaamheid zijn voor de leiding eener po
litieke partij niet voldoendeernst van
overtuiging en vastheid van karokter zijn
daarvoor onmisbare kwaliteiten.
Toch heeft de nieuwe koers, door den
Vrijheidsbond sedert een paar jaar inge
luid, allesbehalve de nederlaag geleden. Of
hijzelf dan wel zijne „filialen van rechts"
aan onze politiek dien koers zullen opdrin
gen, is voor den socialen vooruitgong be
trekkelijk onverschillig. De noeste toe
komst zal aan sociale reaktie gewijd zijn.
Daarbij zullen de rechtsche partijen in den
Vrijheidsbond niet slechts een bondgenoot,
maar veelal een gangmaker vinden. Het
bezuinigingstrio Van Gijn-De Gecr-Colijn
is in d.e Kamer aanwezig en kon daar re
kenen op een aanhang van 70 man.
Want van de meer democratische ele
menten ter rechterzijde is voor een werke
lijk sociale politiek thans nog minder te
verwachten dan vóór c'o verkiezingen. Tce-
kenend voor dc houding dezer elementen is
het, dat de „Volkskrant" zelfs thans nog
niet anders weet te doen dan den reaktio-
nairen der Nieuwe Katholieke Partij bede
len om terugkeer tot de officieele partij.
Wie zich zóó tot slaaf maakt van de gees
telijkheid en daardoor de „eenheid" der
partij als hoogste doel boven alles steil,
van dien is geen oppositie te verwachten.
Als tweede en noodlolligste gevolg der
rechtsche coalitie-overwinning is dus de
verlamming der zwakke beweging voor be
houd en voortzetting der sociale poitiek ter
rechterzijde te constatccren.
Baron Van Wijnbergen verklaart in een arti
kel in De Maasbode onder hot geschrift
„Verantwoordelijkheid" dot de thans verkregen
toestand op de rechtsche partijen in dc eerste
plaats is maar ook buiten het pavhment,
zeer groote verantwoordelijkheid legt. Hij zegt
o.m.
De taak zal eene zeer zware wezen we
gens de omstandig!.'den, waaronder" ze te
vervullen valt. t
Wij weten toch alien, dat er in de komen
de tijden sterk zal moeten gestreefd naar
herstel van het verstoord financieel even
wicht en dat, uit den aard der zaak, daar
toe maatregelen zullen worden genomen,
'die niet aanstonds er toe leiden do popu
lariteit der Regeering, die ze voorstelt, te
bevorderen.
Toch verheugt het ons, cn is het gerust
stellend, dot die taek vervuld zal worden,
door hen, die de ChristeNke beginselen
zijn toegedaan.
Gestreefd zal moeten werden naar ver
meerdering van welvaart, naar den opbloei
van hetgeen thans kwijnend is, opdat ons
volksinkomen worde verhoogd, waarvan
dan ook in de schatkist de gevolgen wor
den ontwaard. Welnu, zaak is het ook daar
bij niet de beginselen uit het oog te ver
liezen, opdat niet tot eene welvaarLspoli-
tiek worde overgegaan, als soms door per
sonen ter linkerzijde is voorgestaan.
Bezuinigd zal er moeten worden op ons
onderwijs, het zij volkomen toegegeven.
Maar onder rechtsch bewind mogen wij ons
beveiligd achten, dat soms niet laat het
wezen te goeder trouw onder de leuze
van bezuiniging ons een stuk worde ont
nomen van hetgeen we in den zóó langen
schoolstrijd eindelijk bevochten hebben.
Herzien moet wellicht onze sociale wetge
ving, of althans een wat ruim en toeschie
telijk gebruik gemaakt van do plaats gehad
hebbende herziening. Wij zullen er geen be
zwaar tegen maken maar gevoelen ons vei
lig, wanneer ook dat geschiedt ondc
rechtsch bewind, onder een Kabinet, dat
ook daarbij de Chrislelijk-sociale beginse
len niet uit het oog verliest. Het gevaar is
toch niet denkbeeldig, dat, ook al weder
onder do leuze van bezuiniging, allerlei
libcroal-economischc theorieën, die het met
zooveel moeite en inspanning gelukt was
ter 2i;de gesteld te krijgen, weer naar voren
gehaald en in toepassing worden gebracht.
Serichtea,
Ds. Kersten en zijn partijgenooten.
De Zeeuwsche correspondent van de „Voor
waarts schrijft
Door de verkiezing van ds. Kersten (Staatk,
Ger. Partij), dominee cn hecre-boer te lerseke,
treedt een typisch vertegenwoordiger van het
starre conservatisme de Tweede Kamer in. Na
dat het langen tijd een appel van twist is ge
weest of een bedienaar des woords van de ge
reformeerde kerk, waartoe deze dominee be
hoort, al of niet Kamerlid mocht zijn, is laatst
door 'n classis-vergadering te Goes uitgemaakt,
dat het wèl mocht, mits dc bedienaar ook in
de Kamer, de zaak Gods zal dienen. Ds. Kersten
is bekend door zijn actie tegen de Invaliditeits
wet, waardoor hij vooral de sympathie der boe
ren verwierf; zijn actie tegen de vaccinatie, be
kend is hoe hij auto's vol kinderen naar geest-
verwante-gencesheeren in Overijsel bracht om
de vercischle verklaringen van vrijstelling te
krijgen, terwijl dominee, gezien zijn herhaald
reclamecren in de gemeenten waar hij als forens
is aangeslagen, ook een hekel aan belnstingbe-
telen schijnt tc hebben. Als werkgever betaalt
hij als regel lagere loonen dan andere boeren.
De reactie in de Kamer zal dus in hem onge-
twijfel een goeden steun vinden.
In de Stoten van Zeeland zitten sedert 1919
ook een paar vertegenwoordigers dezer partij.
Zij spelen daar een vrij onschuldige rol. Tot
gewoon werk in de afdeelingen zijn zij niet in
staat. Het maken van ofdeelingsvorslagen, zelfs
het voorlezen er van, moeten andere leden voor
hen doen. Zelfs maar een woord gesproken heb
ben zij nog nooit, uitgezonderd eenmaal toen
de besprekingen het woord vroeg, en voorstelde
„eerst te gaan schaften."
Hoe weinig deze beide Statenleden wetjen,
waarom 't eigenlijk gaat bij de te behandelen on
derwerpen, blijkt wel uit het volgende. Te Mid
delburg bestaat oen vereoniging tot bevorde
ring der koepokinenting. Wat dus lijnrecht in
gaat togen de eerste beginselen dezer staatkun
dig gereformeerden. De vcreenlging krijgt jaar
lijks een provinciale subsidie, maar geen van
beiden hebben ook maar ooit een woord hier
tegen gesproken, zelfs niet tegen deze subsidies
gestemd.
Dat is het kader der staatkundig gerefor
meerden het zal ons verwonderen of fle gene
raal een beter figuur zal maken.
De leer Ossendorp over de oondidoot-
stelling.
In „Hel Volk" van Dinsdagavond publiceert
de heer Ossendorp een ingezonden stuk over
het feit, dat hij ondanks het advies van partij
bestuur en partijraad op de candidatenlijst deT
S. D. A. P. twee plaatsen naar onderen werd
gestemd, zoodat hij niet in de Kamer terug
kwam-
In December 1917, aldus de heer Ossendorp,
werd hij namens het partijbestuur gevraagd,
of ik bereid was bij do komende verkiezingen
een condidatuur voor de Kamer te aanvaar
den. Ik zou dan in een dcT kieskringen een dus
danige plaats op de lijst krijgen, dat mijVi ver
kiezing verzekerd was.
Ik had aanvankelijk tegen aanneming eener
kandidatuur groote bezworen, en pos op drin
gend aanreden van mr. TroMstrn heb ik mij
tot het aanvaarden daorvan beTeid verklaard.
Het partijbestuur adviseerde de kieskringen
den Haag en Leiden tc combmeeren en mfj
daar op nummer twee te zetten.
De vergadering van den partijraad, welke
IWaison VAN EIMERElk;
('ollfenr Postlclienr CoittouAo
WIJERSSTRAAT 14. - Tol. 200
Hoogst Modorao Salons voor
DAMES en BEUREN - Tf anleuro
Magazijn van Parfumurioün on
Toilot-Artikolon.
BADINRICHTING
Varkensmarlkt - Amersfoort,
Spcclalo «!<IcoUiis:
mnBnraBBHnHBnBnE _a'
daarna gehouden werd, heb ik niet bijgewoond;
wat daar is voorgevallen is mij dus niet bo-
ken<L
Wel vernam ik, dot den Hang (wijlen) mr.
Nieboer als nummer twee wenschtë, docK dot
- .bij stemming werd uitgemaakt, dot ik nummer
een van beiden s middags een uur temidden van; faco zou WOT<jCn geplaatst.
Toen het referendum in de afdeelingen had
plaats gevonden, ontving ik van het federatie
bestuur uit den Haag de mcdodoeling) da^
blijkens den uitslag daarvan mr. Nieboer nunvi
mer twee stond on ik nummer drie.
Welke motieven den toenrnaKgén portjjsecrrH
tans, J. W. Matthijsscn, ertoe hebben gelcidj
de lijsten van den Haeg in het bijzonder na t<j
gaan is mij niet bekend, doch wel weet ik, dat
hij den mcdegedeelden uitslag niet in overeen
stemming achtte te zijn —-et den inhoud dcrt
lijsten. Hij ging naar den Haag, hield daar ëén
of twee vergaderingen met het federatiebestuur
en den gewestelijken secretaris en het resuw
taot was, dat den Hoog moest verklaren, dat
het zich had vergist.
Ik stond nummer twee en mr. Nieboer drie.
De heer Ossendorp verklaart don verder op
17 December j.l. in cn der dagbladen te heb
ben gelezen, dat hij nis No. 2 gewipt was op
de lijst van de S. D. A. P. in den kieskring Den
Hoog.
Den Haag, aldus de schrijver, heeft mij in
die vier jaar nimmer uitgenoodigd voor het ver
vullen van een spreekbeurt; het bestuur heeft",
geen enkelen keer gevraagd eens te komenf
praten; het zond mij geen mededce]ing van zijn'
voornemen om mij niet op nummer twee te
zetten; ja zelfs toen het besluit daartoe geno
men was, ontving ik geen bericht.
In de vergadering van den partijraad, op 27,
December, gaf do vertegenwoordiger van dó
Haagsche federatie als eenige reden op dit:
m 1918 had Den Kaag mij niet willen hebben,
was ik hun door het partijbestuur opgedrongen
en dus wilden ze mij thans ook niet hebben.
En op de uitdrukkelijke vraag, of Den Haag
tegen mij grieven had, luidde het antwoord:
de eenige grief was, dot hij bij de stemming
over de wet bij dc tabaksbelasting niet aan
wezig was.
Het kost een moeder twintig jaar om haar
on t>ot een mon te maken en in minder don
rintfg minuten kon een andexe vrouw hem tot
Suike!'P:?'nlers
56
door
ROBERT HERRICK.
„Vindt u niet," zei Vera zacht, „dat een man
Je een vrouw trouwt een vrouw als Helen
iets aan zijn vrouw verschuldigd is
„Wat verschuldigd is?" vroeg Holden kort.
Jb „Zooveel I Adhting rekening houden met
fieor geluk haar wenschen."
„Als ze van een man houdt, moet haar geluk
£ok hef zijne wezen."
„Cf zijn geluk het hare wat bedoelt u
Éigen lijk vroeg ze met een weifelend lachje,
bent allemaal egoïsten I"
Weer haalde de dokter zijn zware schouders
op hij een minachting had voor dit onbe
duidende woordenspel, maar op zijn gezicht v/as
ien uitdrukking van twijfel. Haar aanval was
gelukt.
„In elk geval," zei .Vera bazig, „komt uiVrij-
dag^bij ons eten en zult u eenige aardige .mens
sdhen ontmoeten, die u bepaald moet leeren
kennen
Met een lachjo vol zekerheid wendde zij zich
tot de anderen, toen de dokier op eens vroeg
„Ziet u dio vrouw aan dat tafeltje hiernaast,
die met de lange veeren op haar hoed Kijk
eens naar haar handen het zijn net klauwen!
Do handen van een gedegenereerde. Als er op
die vrouw niet gelet wordt, dan begaat ze den
een of anderen dag een misdaad. Als ze er niet
al een begaan heeft."
„Dat is mevrouw Noble Set-ton, de jongste
dochter van den ouden Bernard Lashman," zei
mevrouw Travers op een toon, die berispend
moest verbeelden.
„Wie is dat vroeg de dokter onversohih
Dit keer was het mevrouw Travers, die haar
schouders optrok. Ze gaf geen antwoord.
Op eens stond Holden op en met een haasti
gen groet ging hij de volle zaal doorhij trok
zijn ouden vilten hoed over zijn oogen nog voor
hij de deur bereikt had. De mensohen aan de
verschillende tafeltjes Ceken op toen hij voor
bijging en begonnen tegen elkaar te praten.
Stellig een moeilijke man om mee getrouwd te
zijn, dacht Vera Travers bij zichzelf. Ze keek
peinzend naar het kalme gezicht van haar Ge
rard en wenschte zichzelf geluk.
„Arme Nel," mompelde zo en schudde haar
hoofd.
En toch mocht ze dien man wel. Hij was voor
alles goed behalve voor echtgenoot I
VL
Niettegenstaande alles, verscheen „de Wil
de," die volgens Vera nog niet voldoende ge
temd was, dien Vrijdagavond met zijn mooie
vrouwtje in haar salon. De oplossing van het
probleem, dat zijn vriend Elport hem had op
gegeven was niet zoo makkelijk als hij gedacht
had. uitstapje voor noo^isr.se-
weest naar een andere stad waar do sirene van
den jongen Elport verblijf hield en er hadden
verscheidene heftige besprekingen plaats gehad.
Misschien ook had de opmerking van Vera
Travers over het geluk van de vrouw een snaar
bij „den Wilde" aangeroerd en hij probeerde nu
tastend te ontdekken, wat zijn jonge vrouw
nu twee jaar zijn metgezel eigenlijk wensch
te. In ieder geval had hij er de laatste dogen
niet meer over gesproken om naar het meer
terug te gaan, en had zijn tijd op allerlei ma
nieren besteed, terwijl zijn vrouw boodschappen
deed en zich amuseerde met haar oudo vrien
den en hij was haar onderdanig gevolgd waar
zij graag heen wilde zoo ook dezen avond.
Hij zat norsch voor zich uit te kijken in een
Hebt II al eeris fsêeViSs e ïualïki^T Jet
©aze orfiJtelea. Bij eon Wlïijken
prQo Tcrkoopcn wij mits!uitend
hoek van de mooie salon op een van de kleine
gouden stoeltjes, die dreigden te breken on
der het gewicht van zijn zwaar lichaam en sloeg
het gezelschap gade. Ze waren al een tijd bij
elkaar en onder het twaalftal gasten zag men
de teekenen van het vervelende oogenblik van
voor het aan tafel gaan de schrik van de
gastvrouw. Er werd op „Iemand" gewacht en
ten slotte verscheen die „Iemand." De knecht
kondigde met luide stem aan, die als een elec-
trische schok door het saaie gezelschap ging:
Dr. en mevrouw Farrington
Een donkere man met een grooten baard en
kleine doordringende oogen boog diep voor de
gastvrouw en zei, terwijl zijn oogen langs haar
heen de volle kamer opnamen
„Het spijt ons erg I Heeft Nina u getelefo
neerd
„O, dat hoefde niet, ik heb het van morgen
in de courant gezien."
De pers had er melding van gemaakt, dat Dr.
Eüot Farrington naar Washington in consult
was geroepen bij een „groot" man, die ziek
was geworden na een feestmaaltijd. Zulke kleine
bijzonderheden aangaande zijn persoonlijke er
varingen stonden dikwijls in de courant en dien
den om zijn naam op te houden bij het publiek.
Zijn vijanden zeiden, dat zijn secretaris de
journalisten van al zijn daden op de hoogte
hield, maar een man van Farringtons bekwaam
heid had zulke grove middelen naiuürlijk niet
noodig.
„Ik ben nog blij, dat ik er ben I" ging hij
voort met een innemenden glimlach.
„Er was iets met de auto. Vera," riep me
vrouw Farrington met een luide doordringen
de stem. „We kropen longs den weg." Dr. Far
rington met zijn mooicn kop met zwart haar, dat
even grijs begon te worden was een voorbeeld
van wereldsche elegance, maar zijn vrouw daar
entegen was een zwaar plomp mensch met een
onbctcckenend gezicht, een leelijk teint en onbe
vallige manieren. Toch hoorde ze lot eqn goe
de familie veel beter dan die van haar man
en ze had haar sociale positie gebruikt om
haar mon zoo vlug en zoo ver mogelijk voor
uit te brengen. Haar groote persoonlijke energie
-deed het hare om den familie-wagen voort te
duwen": ze was een van die vrouwen, die te ken
nelijk vervuld zijn van de loopbaan van hun
man.
Wat Dr. Eliot Farrington zelf aangaat, hij
was een goed voorbeeld van den nieuwen dok
ter, zooals die misschien alleen in Amerika tot
volle ontwikkeling komt- Er was bij hem geen
spoor meer over van de barbier-heelmeester
periode van het vak geen slaafsche onder
worpenheid, geen spoor van zich minder voelen,
tegenover wie ook. Hij was ook niet het gewo
ne type van den huisdokter, ofschoon hij geelt
specialiteit v/as. Zijn keurig uiterlijk, zijn ori'4
berispelijke manieren vooral tegenover vrouwen'
maakten, dat Gerard Travers hem noemde opj
en t'op een man van de wereld cn hem be*
schouwde als een uitzondering op de grillig#
mengeling, die zijn vrcuw hem liet genieten óp;
haar „buitennissige diners. Dat is zeker, Dirj3
Farrington kon uitstekend omgaan met zoker-'
mcnschen cn hij kon zelfs de wereld bëkijkeI
zooals zij het deden. Hij speculeerde ijverig me*
behulp van Travers cn gewoonlijk mot succe'
Zelfs Holden bekeek hem met een zekere nieuv
gierigheid. De naam van dien man was toen te<
tijd op ieders lippen. ïn den betrekkelijk korte
termijn na zijn terugkeer uit Wecnen had M
veel invloedrijke vrienden gemaakt en had vUijjj
een vermaardheid opgebouwd in het stellen vaB
diagnose en het geven van consult. Hij was o]J
het oogenblik ongetwijfeld dc „rijzende ster,,
in zijn vak. Mannen van wetenschap, zeds'
Graham, noemden zijn prestaties „boeker
leerdheid," maar het publiek I on het ver-.'bil
niet beoordeclcn tusschcn boekengeleerdhei d cr\
laboratoriumwijsheid, en al had het dat gehirA^
dan zou het er zich toch niet veel van aarigei
trokken hebben.
(Wordt vervó'gd.)
SPOEDIG BETOOK.
JOH. VAN DWïC.
Lentestraat 153 Tel. 70
