hw™S^"« zt;:
Willem Groenhiiizen, Juwelier
„L'HIRONDELLE"
[et-, Thee- tn Ontbijtserviezen
DE EEMLANDER3'
BUITENLAND.
DE GEÜEZER
Fails DER WESIERIIER Z
UITVERKOOP
VAM
DAM ES-MO DE-ARTIKELEN
EN CONFECTIE.
B. NI F.WEG.
Langestraat 39. - Ta!. 402.
Gero Zilver
Jamlepels
Fruitlepels
Suikerstrooiers
FEUILLETON.
jtle Jaargang No. 16
pott f J.—, ptr week (met gratis venekcring
ongelukken) f 0.17®, afzonderlijke nummers
i<m
Woensdag 19 Juli 1922
>7
DIRECTEUR-UITGEVER: J. VALKHOFF. arnHEMSCH'E'POORTWAL 2A. POSTREKENING N». 47910. TEL. INT 513.
bewijsnummer, elke regel meer f 0.25, dlenstaanbic»
dingen en Llcldadigheids-advcitcnticn voor dc liclft
der prijs. Voor handel cn bcdrijt bestaan recr
voordecUgt bepalingen voor het advcrlccrcn. Irene
circulaire, bevattende de voorwaarJcn, wordt op
aanvraag toegezonden.
Politiek Overzicht
J>Dè Xfeavknsche correspondent van de D. Allg.
lig. maakt de opmerking-, dat het Londensche
cabinet pas definitief zijn houding waarschijn
lijk zal kunnen bepalen ten aanzien van de drei
gende ineenstorting von de Duitsche financiën,
Wanneer te beschikken valt over het rapport der
igarantiecommissie, wanneer Lloyd George en
ï'oincaxé van gedachten hebben gewisseld en
jwanneer bovenal duidelijk is, welke houding de
(Vereenigde Staten denken aan te nemen. Inzon
derheid dit laatste punt wordt door den cor
respondent van beslissende beteekenis geacht,
omdat nu al uit verschillende dingen kan wor
den opgemaakt, dat Engeland de regeling van
zijn schulden aan de Ver. St. als eenig krach
tig uitgangspunt voor de regeling van Europa's
Tinoncieelen chaos beschouwt.
Engeland is Amerika 858.093.000 pond schul
dig. Formeel kon dit bedrag te allen tijde door
de Ver. St. worden opgeëischt. En al wordt na*
tuurüjk niet aangenomen, dot Washington van
!dit recht gebruik zal maken, niettemin acht En
geland een dergel ijken staat van zaken op den
duur onhoudbaar. Vandaar aldus de corres
pondent wordt van Engelsche zijde een plan
overwogen om deze schuld derwijze in een vas
ten vorm te brengen, dat, precies zooals ge
schiedde met de binnenlandsche Engelsche oor
logsschuld, verhandelbare schatkistbiljetten
worden uitgegeven, die na een bepaald aantal
jaren terugbetaald kunnen worden. Om deze
transactie ten uitvoer te leggen, wordt het uit
geven van een gemeenschappelijke Engelsch-
Amerikaansche leening voorgesteld. Dit plan is
het, dat tegenwoordig m 't Engelsche kabinet
in 't centrum der aandacht staat cn dat men
ten allen kant van groote beteekenis acht. De
desbetreffende onderhandelingen met de Ver.
'St. zijn al ingeleid en zullen door een bizondere
Engelsche missie, die dezer dagen te Washing
ton aankomt, verder worden gevoerd. Wanneer
'de besprekingen met succes ten einde worden
gebracht, kunnen de onderhandelingen waar
schijnlijk worden uitgedijd tot een algemeene in
ternationale financieele en economische confe
rentie.
Volgens den correspondent is men in Enge
land van oordeel, dat aan dit plan heel wat voor-,
deelen vast zitten. In de eerste plaats zullen
daardoor de economische betrekkingen tot de
Ver. Sti versterkt worden. Voorts verwacht men
or een gunstigen invloed van met betrekking tot
de stabilisatie van de Europeesche wisselkoer,
sen. Bovenal echter moet op deze wijze de voor
waarde voor een vermindering van de Duitsche
schadeloosstellings-schuld geschapen worden.
De in dit verband ontwikkelde gedachtengang is
niet nieuw en werd bij vroegere crises al meer»
malen besproken. «Engeland zou diensvolgens
voor de vereffening van zijn Franschc en Ito-
linonsche tegoeden Duitsche obligaties der serie-
C in betaling nemen en ten overvloede nog zijn
aandeel aan do C-obligoties, ten bedrage der
door Frankrijk en Italië gedane betalingen, ver
minderen. De Duitsche schuld zou door deze
maatregelen in zoo'n aanmerkelijke mate wor
den gereduceerd, dat de eisch der Parijsche fi
nancieele conferentie vervuld zou zijn en de mo
bilisatie van een Duitsche leening niets meer
in den weg zou staan.
Hoe de Ver. St. hier tegenover staan aldus
'de correspondent is tot nog toe niet bekend
en nog minder valt voorloopig te voorspellen op
welke wijze Frankrijk positie zal kiezen. Hij
Vervolgt zijn brief
In het tegenwoordige stadium der ontwik
keling zijn de meeningsvcrschillen tusschen
Parijs en Londen ongetwijfeld groot Zoo
als uit het resultaat van den Engelschen
ministerraad op 13 Juli is gebleken, zal En
geland het ten eenen male vermijden om,
ter oplossing van deze tegenstelling, een
druk op Frankrijk uit te oefenen. Het En
gelsche kabinet beschouwt den toestand
Stellig als zeer ernstig en als een dreigend
gevaar voor Europa, maar men geeft toch
te verstaan, dat in de eerste plaats Frank
rijk bij de oplossing van het vraagstuk be
lang heeft. Men laat het aan den heer Poin-
caré over het tijdstip van zijn bezoek aan
Londen zelf te bepalen en hoopt overigens
naar het schijnt dat het volledig be
grip van de bestaande moeilijkheden het
meest er toe zal bijdragen de Franschen er
toe te brengen een redelijker houding aan
te nemen. Het lijdt geen twijfel, of bij deze
overwegingen spelen mede zuiver politieke
vraagstukken een rol. De regeling van den
toestand in 't Nabije Oosten is een bron-
dende kwestie en nadat de besprekingen te
Londen tusschen Lloyd George cn Schanzer
zonder resultaat zijn verloopen, is, wanneer
de Entente niet een ernstigen knauw zal
krijgen, een snelle en directe overeenstem
ming tusschen Frankrijk en Engeland nood
zakelijk.
De correspondent wijst er don nog op, dat
intusschen de Northcliffepers met man en macht
zich beijvert om de publieke opinie in Enge
land wijs te maken, dat de plotselinge daling
van de mark geweten moet worden aan invloe
den van Duitsche zijde. Het spreekt van zelf
aldus de briefschrijver dat deze campagne
slechts moet dienen om de stemming der Engel
schen in Franschen geest te beïnvloedende
aanvallen waren overigens niet alleen gericht
op de kopstukken van de Duitsche industrie en
de Duitsche banken, maar ook tegen den Duit-
schen uitvoerhandel in 't algemeen, die ervan
wordt beschuldigd de opbrengsten van zijn ex
porten in 't buitenland op te hoopen. De Ber-
lijnsche correspondent van de Daily Mnyl zegt
vernomen te hebben, dat Rathenau, kort voor
dat hij werd vermoord, tegenover een lid van
do intergeallieerde commissie als bedrag van
het naar het buitenland gebrachte Duitsche ka
pitaal een som van 400 milliocn pond zou heb
ben genoemd. Staatssecretaris Bergmann zou
naar het heette deze kapitalen op 250
millioen hebben geschat. Nog bonter maakt de
financieele medewerker van de Daily Telegraph
het echtervolgens hem bedraagt het Duitsche
tegoed in 't buitenland niet minder dan één
milliard pond. En hetzelfde blad beweert tevens,
dat in den tijd voor de crisis bij de Londensche
banken opvallend veel verkoops-opdrachten in
Duitsche valuta voor een deel in bedragen
van TO millioen binnengekomen waren.
De correspondent besluit zijn interessanten
brief
Natuurlijk verzuimen de bladen van 't
slag als de Daily Mail niet uit dergelijke
beweringen den eisch af te leiden, dat de
geallieerden dienovereenkomstige maatre
gelen tegen het Duitsche particuliere kapi
taal moeten nemen. De Parijsche vertegen
woordiger van de Times meent te kunnen
berichten, dot de Frnnsche regeering voor
nemens is bij eventueele nieuwe overeen
komsten de onderteeken>r»«r te eischen van
de leiders van Duitschland's economisch
leven. Andere berichten wijzen op bedoe
lingen van Frankrijk in dezen geest van nog
ruimer strekking. Hoe de verantwoordelijke
Engelsche persoonlijkheden staan tegen
over deze kwestie, valt tot dusver nog niet
met zekerheid op te maken. De bewering
van de Northcliffe-bloden, dat ook het ka
binet ervan overtuigd is, dat de doling van
de mark het werk is van de Duitschers
zelf, is echter gedecideerd onjuist. Lloyd
George persoonlijk staat veeleer op het
standpunt, dat alle dergelijke beweringen
onzinnig zijn, omdat zulke manoeuvres van
de leiders van Duitschland's economisch
leven niets dan zelfmoord zouden bet eek e-
nen. Juist daarentegen schijnt te zijn, dat
enkele andere leden van 't kabinet van deze
opvatting van den premier meer of minder
afwijken en wel schijnt het hier bovenal te
gaan om den kanselier van de schatkist, Sir
Robert Home.
VOLKENBOND.
De zitting van den raad.
Londen, 18 Juli. (R.). De Volkenbonds
raad heeft vanmorgen na het gedetailleerde
rapport van burggraaf Isjii te hebben aange-
hooid, in een openbare zitting de ontwerpen
van alle mandaten-B aangenomen onder voor
behoud van kleine wijzigingen in den tekst, die
moeten worden goedgekeurd door de sub-com
missie voor het opstellen der mandaten, ten
einde de bewoordingen in overeenstemming te
brengen met die van de mandaten-C, die in
December T920 werden goedgekeurd.
Londen, 18 Juli. (N. T. A. Draadloos.).
In de heden gehouden bijeenkomst van den
Volkenbondsraad verklaarde lord Balfour na
mens Engeland, dat tusschen Engeland en de
Ver. St. volledige overeenstemming was be
reikt nopens de Britsche mandaten over Pale
stina cn Oost-Afrika.
In het offirieele communiqué van de zitting
van vandaag wordt verklaard, dat dc Raad he
den de Britsche mandaten over Engelsch Togo-
land en Komerccn, alsmede het Belgische
mandaat over Belgisch Oost-Afrika heefr
goedgekeurd.
Londen, 18 Juli. (R.). Overeenkomstig
het vei zoek der Franscho rcgcering heeft de
VolkenbondsTaad besloten de nadere meening
in te winnen van het permanente hof van inter
nationale justitie inzake de bevoegdheid von he:
internationaal arbeidsbureau ir\ londbouwaan-
gclegenheden. Albert Thomas, de voorzitter
van het internationaal arbeidsbureau, bestreed
het voorstel krachtig.
De Raad keurde vervolgens het rapport der
commissie inzake dc instelling van een perma
nent verzoeningscomité goed, welk rapport
voor dit doel de instelling aanbeval van comi-
té's krachtens conventies, die vrijwillig tus
schen do staten zullen worden gesloten. De
Raad besprak vervolgens 'n^t verzoek der
Bulgaaische regeering om een commissie te
benoemen voor het instellen van een onder
zoek naar de klach'en van Griekenland, Roe
menië en Zuid-Slovic over gewapende inval
len van Bulgaaische benden.
Londen, 18 Juli. (R.). De Raad van den
Volkenbond besloot burggraaf Isjii te verzoe
ken een rapport op lo stellen inzake de kwestie
der Bulgaarsche benden en daarbij in contact
te blijven met de vertegenwooriigeis der vier
betrokken naiies. De Road zal tijdens deze zit
ting een definitieve beslissing nemen.
44 LANGESTRAAT. Amertloorl.
D* 'ITSCHLAND.
DE SCHADELOOSSTELLING.
De conventies van Wiesbaden.
Berlijn, 18 Juli. (W. B.) Van officieelc
zijde wordt medegedeeld: De overeenkomst van
Wiesbaden van 6 Oct. 1921 en de Ruppel-Gil-
let overeenkomsten ven 15 Maart en 3 Juni
1922 zullen volgens afspraak der Duitsche cn
Fransche regeering op 20 Juli in werking tre
den.
P a r ij s, 18 Juli. (Havas). De diplomatieke
medewerker van Havas verneemt van welinge
lichte zijde, dat Poincaré hedenavond officieel te
kennen heeft gegeven aan de Engelsche regee
ring, dat nog geen nadere datum voor zijn ont
moeting met Lloyd George te Londen kan wor
den bepaald, voordat hij kennis heeft gekregen
van het rapport van de garantie-commissie,
waarin wellicht een basis zal zijn vervat voor
de ernstige besprekingen, die met betrekking
tot de schadeloosstelling zullen worden ge
voerd. De nota, die aan den Engelschen zaakge
lastigde te Parijs is overhandigd, sluit dus
geenszins de mogelijkheid van een samenkomst
der beide premiers uit.
De Amerikaansche bezettingstroepen.
Volgens de Chicago Tribune hebben de ge
allieerde regeeringen besloten gemcenschappe-
BILLIJKE PRIJZEN.
I ie antwoorden op dc nota der Amerikaan-
sche regeering, waarin deze de prioriteit eischt
voor de Amerikaansche bezettingstroepen.
De presidentsverkiezing.
B e r 1 ij n, 18 Juli. (W. B.) Nu tegen het
uitschrijven vnn de verkiezing van een nieuwen
president geen wettelijke cn feitelijke bezwoien
mee- bestaan en de Oppcr-Silezische kwestie is
afgedaan, heeft de president den rijkskanselier
verzocht den rijksdag te verzoeken een dag
voor de verkiezing vast te stellen, gelijk dc wet
voorschrijft. De kanselier heeft hierover met de
partijleiders gesproken, die eenstemmig van
oordeel waren, dat men hiermee wachten moest
tot dc nieuwe zitting. Dan zal de zook dadelijk
aan de orde komen, zoodat de verkiezing wnur-
schijnlijk in Dec. of Jan. plaats zol vinden.
De socialistische arbeidsgemeenschap.
B c r 1 ij n, 18 Juli. (N. T. A. Draadloos).
De socialistische bladen hopen, dat vóór den
herfst een definitief front van het proletariaat
zol zijn gevormd. De Freiheit zegt, dat het ge-
heele socialistische proletariaat uit de gebeur
tenissen van den lootsten tijd de les kan trek
ken, dot de tegenwoordige gezamenlijke strijd
blijvend moet worden gemankt.
De Vorwürts schrijftWanneer de Rijksdog
in den herfst weer bijeen komt, dan moet er
nog slechts één fractie, één partij, één enkele
aaneengesloten massa von de Duitsche sociaal-
democratie zijn.
De Germaniu hoopt, dot dan ook de Ijwcstie
van de burgerlijke somenwerking zal zijn op
gelost.
DE MOORDENAARS VAN RATHENAU.
Inzake de aanhouding van Fischci en Kern
meldt men uit Leipzig nog aan de N. R. G, dat
de eigenaar van den burcht Saaleck, de schrij
ver Stein, hoewel hij elke hulp aan do moorde
naars ontkent, door de politie in hechtenis
wordt gehouden. Toen de politie de eerste deur,
die toegang geeft tot den toren door een slo
tenmaker had loten openen, verschenen op den
omgang twee welgekleede jongelieden met re
volvers gewapend, in wie men dadelijk de
moordenaars herkende. De politie riep „han
den omhoog, kom naar beneden", woorop de
moordenaars met honend geroep antwoordden.
Zij bleven op den omgang cn riepen herhaal
delijk de menigte toe, welke zich onder den to
ren verzameld had en waarbij zich verschei
dene Leipziger studenten bevonden. Zoo rie
pen zij bijvoorbeeld: „Wij zijn Kieler studen-
en, laat de vrouwen weggaa,n want wij zul
len met scherp schieten". Op het geroep uit de
menigte „Als jelui bent voor wie wij je hou
den, weet je wat je te doen staat", antwoord
den zij „Wij zullen sterven voor onze idea
len leve kapitein Ehrherdt".
Toen de 20 politieagenten uit Naumburg
verschenen en met bijlslagen de deur op de
derde verdiep'ng begonnen open te hakken,
verdwenen zij. Men vond hun lijken in de
slaapkamer. Naar het schijnt heeft Fischer
eerst den jongeren Kern neergeschoten en daar
na zelfmoord gepleegd. De moordenaars had
den al hun papieren verbrand en kleeren van
den burcht aangetrokken. Men vond eenige
duizenden marken op hen, verkregen door den
verkoop van hun fiets, welke zij te Naumburg
van de hand hadden gedaan. Of zij sleutels
van den toien in hun bezit hadden of langs den
bliksemafleider naar den omgang zijn geklom
men, zal uit hel onderzoek moeter blijken.
Ruig weer.
B e r 1 ij n, 18 Juli. (N. T. A. Draadloos).
In geheel Duitschland hebben voor dit jaarge
tijde ongewone onweders gewoed, vergezeld van
storm en regenbuien. De hevige storm van den
vorlgen nacht heeft te Berlijn veel schade aan
gericht in plantsoenen en parken. Vele tele
graaf- en telefoonleidingen zijn vernield.
FRANKRIJK.
Ernstig auto-ongeluk in Marokko.
Casablanca, 18 Juli. (B. T. A.) Op den
weg van Rabat naar Casablanca heeft bij het
passeeren van een brug een ernstig auto-onge
luk plaats gevonden. Een groote auto reed, door
dat de rem weigerde, tegen de brugleuning aan,
waardoor deze vernield werd en de inzittenden
van de auto te water geraakten. Zes personen
verdronken, terwijl elf werden gewond.
BELGIE.
HOT GOVAL-DAELSc
Hef Hbld. sc'.rijft
Bij onze zuidelijke buren weren zich in den
laatstcn tijd do Franskiljons, die in de burenu-
cratie, den officiersstnnd en de magistrutuur
overwegenden iov oed hebben, op geduchte wij
ze. Men hoopt nog steeds de meer cn meer veld
winnende Vlaomsche gedachte door een ge
welddadig optreden tegen hnre meest krachtige
dragers te kunnen onderdrukken. Vandaar on
der allerlei vooiwendsels vervolgingen tegen
Vlaamsche voormannen. Het Inatste op dit ge
bied is nu weer de cnmpngne tegon prof. Dncls.
Het voorwendsel voor deze campagne is het
geen prof. Dacls vertelde over de Vlnumscht
Vrgimentcn, <Tie in den dood waren gejongd,
om den smet of te wisschen, die de desertic van
enkele Vloamschr soldaten, tegenstanders van
den verfronschtcn Belgischen slaat, op hun eer
hadden geworpen
Het blijlrt nu, dot prof, Doels slechts over
bracht hetgeen door gemaal Drubbel indertijd
in een nnti-VInomsch proces wos meegedeeld.
Alleen sprak de generaal natuurlijk niet von
Vlaamsche regimenten, wijl men immers in het
Belgische leger, zooals ook do minister vnn
oorlog dezer dogen opmerkte, geen Vlaamsche
r-gimentcn, maar slechts Belgische kent. Noor
het woord is dnt volkomen juist, maar de zaak
is nu eenmaal, dot non den strijd tegen do Duit
schers hoofdzakelijk Vlamingen deelnamen
het Wnolsche landsgedeelte was te gauw onder
den voet geloopen en in zooverre kon aan
het IJserfront wel van Vlaamsche regimenten
worden gesproken. Echter dit doet natuurlijk
niets ter zake, men slaat op Doels niet zoozeer
om hetgeen hij heeft gezegd, don wel om in
hem het Vlaamsche streven te treffen. En tcc-
kenend hiervoor is dan zeker wel het bericht
omtrent de vergadering van den Academischcn
Senaat te Gent, aan welke Fransche hoogeschool
in het hartje van Vlaanderen uit den aard der
zaak de anti-Vlamingen de boventoon voeren.
Hetgeen ook bewezen wordt door het feit, dot
deze Senaat nu al weer ten tweeden male den
oprecht Vloamschgezinden prof. Vercoullie
passeerde voor het ombt van secretaris, dot
hem volgens rooster eigenlijk toekomt.
Do steeds feller en hatelijker zich uitendo
campagne tegen dc Vlamingen heeft nu ech
ter blijkbaar dit goede gevolg, dat de Vlamin
gen zich tot krachtdadigen tegenweer gereed
maken. Zij willen niet langer worden beschouwd
als burgers tweede klasse wat ze al long
niet meer zouden zijn, als ze niet door politieke
verdeeldheid verzwakt waren tegenover een
tegenpartij, die wat haar overigens moge vcr-
deelen, volkomen eensgezind is in de domme
haat tegen de Vlaamsche cultuur.
De Brusselsche redacteur vnn de Maasbode
schreef eergisteren aan zijn blad
De Vlaamsche hoogeschool-commissic ver
gaderde heden te Brussel en nam met algemee
ne stemmen dc volgende motie aan, die, onder
teekend door professor dr. August Vermeijlen,
voorzitter, en dr. Niko Gunzburg, secretaris von
de commissie, oon minister Hubert werd gezon
den
„De commissie ter vervloamsching von de
Gentsche hoogeschool,
gezien de oanvallen tegen prof. Doels gericht
naar aanleiding van een redevoering door hem
te Gent uitgesproken,
verklaart, dat elke maatregel, die prof. Daels
treffen zou een schending ware van de grond
wettelijke vrijheid van een stootshoogleer om
zijn denkwijze te uiten,
schaart zich naast prof. Doels, en teekenl
verzet aan tegen de afkeurenswaardige cam
pagne, woarvon hij het voorwerp is."
De onti-Vloomschgezinde leden van den oco-
demischen rood der Gentsche universiteit heb
ben van him kont een motie gesteund, waarin
zij o.m. zeggen„De academische raad,
gehoord het verslag over de stoppen gedaan
door den heer Rector bij den heer minister van
landsverdediging, teneinde zijn leedwezen uit te
drukken over de woorden, belcedigend zoowel
voor de generaals van het leger, als voor de
soldaten gestorven voor hun vaderland
oordeelende dat de heer Frons Daels, door hel
uitspreken van die woorden, ernstig de getui
genis heeft vervolscht die werd afgelegd dooi
luitenant-generaal baron Drubbel voor het os-
door
ROBERT HERRICK.
59
„7k kan die dingen wel zelf betalen," zei ze
/irotsch, „van mijn eigen geld."
„Je moeders geld," verbeterde hij.
„Waarom maak je toch altijd zoo'n drakte
•bver geld," zei ze verachtelijk.
Ze vond het een teeken van zijn mindere af
komst, dat hij alles altijd terug bracht tot dol
lars en centen. Ze vergat, dat haar vader en
haar moeder hetzelfde hadden gedaan, hun hee-
Je leven lang en nog wel met de meeste nauw-'
:eirrigheid zij hoorde echter tot de tweede
(generatie van den voorspoed en was opgevoed
Ei een aristocratische onverschilligheid op het
unt van geld.
„Je bederft alles door je kinderochtigen trots
K>m mijn geld niet te willen gebruiken," zei ze.
„We konden zooveel doen we konden zoo
gelukkig zijn, als je maar een beetje m fcr wns
iöls andere menschen I"
„Zooals Gerard Travers of als de Farring-
tons Zijn we daarom getrouwd
„Ik ben uit liefde getrouwd," zei ze haastig.
Ze was ontzettend trotsch op haar daad van
romantischen moed en koesterde nog steeds
dat sentimenteele ideaal. Ze wilde, dat hij iets
voelde voor de opoffering, die ze gedaan had,
maar hij trok alleen even zijn schouders op.
„Tracht die dan hoog te houden I" riep hij
uit en ging naar de deur.
Maar ze wilde hem niet laten gaan. Zoo zou
het niet eindigen, nog uren lang niet, niet voor
zij beiden in de stilte van den vroegen morgen
diep in hun harten hadden gekeken en nieuwe
angels ontdekt hadden in het verwarde bestaan
van twee menschelijke wezens, die hoe dan ook,
hun tegenstrijdigen wil in deze wereld van
werkelijkheid met elkaar in overeenstemming
moesten brengen. Telkens en telkens weer zei
ze, met een steeds grooter wordende wanhoop
in haar stem „Het is het bewijs, dat je niet
meer van me houdt. Ik moest maar dadelijk van
je weggaan dan zou je vrij zijn om altijd net
te doen wat je wilt." Een wanhopige bedrei
ging, die ze toch nooit zou vervullen, en die ze
alleen uitte om het stoenen gemoed van haar
man op het opgewonden peil van het hare te
brengen, Liefde was het oplossend element van
alle tweedracht, dat voelde ze wel. Ze moest
haar onhandelbaren echtgenoot den minnedrank
schenken, zijn meedoogenlooze oogen verblin
den, hem kalmeeren. Toen ze voor een tweeden
en voor een derden keer op dat punt terugkwam
ze scheen er niet van af te kunnen stappen
riep hij geprikkeld „Goed dan, laat het dan
maar het eind zijn, als dat dan is wat je wilt I"
en meteen vloog hij de kamer uit.
Ze bleef verpletterd staan, en keek met ve.r-
schrikte oogen in den spiegel. Had ze de betoo-
verinc gebroken Ze voelde zich dipo elleiuüg.
Elk toeschouwer met een helderen blik kon
zien, dat het tusschen deze twee tot een schip
breuk zou komen. Zelfs buitenstaanders, die
alleen op een oppervlakkigen indruk af gingen,
zouden zeggenZe zijn niet voor elkaar ge
schikt, dot is alles. Het was een gemakkelijk
oordeel, Vera Travers zelf, die de witte vlam
van hartstocht op zijn helderst had gezien,
koesterde ook al wontrouwen en zei misschien in
zichzelf„Ze kunnen niet goed altijd bij elkaar
zijn, hun opvoeding, hun gewoonten, hun aard
zijn te verschillend. De waarheid was eohter, dat
deze twee niet minder opgewassen waren voor
de taak dan de meeste hoogaangelegde mannen
en vrouwen. Misschien als Vera zelf de proef
gewaagd had om te gaan wonen met een onhan
delbaren Idealist, zou ze er beter in gesloagd
zijn dan haar meer eenvoudig aangelegde vrien
din. Maar Vera zou zulk een proef nooit ge
waagd hebben.
Het scheen ten slotte, dat de natuur ze een
poets bakte. Met haar spotlustige onverschillig
heid voor persoonlijke belangen, hield ze deze
twee weerlooze wezens gevangen de man en
het meisje, door het lot in eikaars armen ge
voerd onder de meest romantische omstandig
heden juist op het rechte oogenblik. En trouw
aan haar gewoonte had ze hun het gouden stof
der illusie in de oogen gestrooid, zoodat ze niet
meer duidelijk konden onderscheiden. In die
korte twee jaar was de stof him uit de oogen
gewasschen, door de tranen von de vrouw, he
laas en nu zagen zij elkander in het koude
licht van geestelijke naaktheid. De jonge vrouw,
dat licht van een goddelijke vlam, aanbeden en
verheerlijkt door den man in zijn behoefte om
te verheerlijken, was gebleken nadat zij vrouw
en moeder was geworden, een gewoon mensch
van vleesch en bloed te zijn, gevormd naar
Ji.Qt bfroJd van haar moeder, od wie zij niets
scheen te lijken. Van die moeder had ze geërfd
haar instinct en haar inzicht, over wat het leven
voor haar zijn zou. En de man, vurig min
naar en aanbidder van het goddelijke in haar
en hemzelf het Ideaal heeft helderder
blik dan zij. De innerlijke kracht van zijn na
tuur moet overwinnen door op te offeren haar
die hij lief heeft, of iets dat grooter is dan hij
zelf diep in zijn ziel. Dan is er ook geen plaats
voor een tot elkaar komen. De zachte armen
om zijn hals verstikken niet hem maar iets dat
meer is in hem zelf. Zij voeren hem zacht naar
die gladde paden van hot leven, dio vrouwen
zoo goed kennen en die zij instinctmatig kiezen
voor zelfbehoud. Hij moet een Parrington
worden of nog erger.
In de dogen, die gelukkig voor de beschaafde
wereld voorbij zijn, zou de man, die in zulk
een dilemma was geraakt zijn vrouw ongetwij
feld geslagen hebben tot wreede ver
nedering en afhankelijkheid. Hij zou een twijfel
achtige overwinning van zijn wil hebben be
haald, ten koste van iets dat voor altijd vernie
tigd zou zijn. Mogelijk zou de vrouw in kwestie
een gelukkiger leven hebben geleid na de bru
tale triomf. Maar dc wereld is langzaam voor
uit gegaan sinds den tijd van slavernij en moet
meer en meer rechten toekennen aan de draag
ster van een volgend geslacht, hoe ongeschikt
zij ook moge zijn voor vrijheid, en zelfbestuur.
De traditie heeft hen geslachten lang geleerd
om te werken met bedrog en list en hun instinct
waarschuwt ze tegen het ideaal. Elke langdurige
strijd zol eindigen met de ontaarding van den
man. Hij moet of de knoop doorhakken, of
zich zoo genadig als hij kan onderwerpen aan
hun opvatting van beschaving.
En zoo moet ook deze „Wilde" dadelijk be
sluiten wat hij wil. Als hij iets groots in zijn
leven te vervullen heeft, als hii in waarheid
en Genezer is moet hij zich losrukken hiet
in deze hotelkamer uit de armen, die binden
en liefkoozen, en voortgaan met zijn werk in
plaats van het doodend pad van geven cn ne
men te volgen. Het zou de vrouw zonder twijfel,
doodelijk kwetsen, maor ten slotte zou het
totaal von mcnschelijke smart er minder doei
worden cn veel mcnschelijk ongeluk vermedei
worden. In zulk een dilemma zijn traditie ei
conventie geheel aan de zijde von de vrouv
en het is goed, dnt zij dot zijn. Wont het do^
waar ze blindelings voor strijdt beschaving
de maatschappij zooals ze is, succès in de wc
reld, voor haar zelf cn hoor kinderen, nocni
het wat je wilt zijn dingen, die de man van
gewonen aanleg kon begrijpen en bewonderen
Vroeg in den morgen kwam Helen in zijn
kamer, haar mooi haar los neerhangend ovei
haar blanken hals. Ze sloeg zacht haar armen
om hem heen.
„Ik ga met je mee terug," fluisterde ze ge
broken. „Het kan me hier allemaal niets meer
schelen, als jij weg bentErik, je moét van
me houden een klein beetje maar."
En de man zag haar betraand gezicht, haar
teer lichaam, dat reeds even vertoonde de spo*<
ren van haar aanstaand moederschap, nam
haar in zijn armen, bracht haar tot bedaren
alsaf zij een kind was, troostte haar en trachtte
haar over te holen nog wat te blijven bij hoor^
vrienden. Maar het vreeselijko was om hnor te
houden in zijn armen en in zijn hort niets te
voelen voor dit teere kinderlijke wezen don me
delijden, medelijden voor het jonge schepsel,
waarover zijn v/il gezegevierd had. Geen trilling
van liefde, geen vuur van toewijding^
f Wordt vervolgd.)