hw™S^"« zt;: Willem Groenhiiizen, Juwelier „L'HIRONDELLE" [et-, Thee- tn Ontbijtserviezen DE EEMLANDER3' BUITENLAND. DE GEÜEZER Fails DER WESIERIIER Z UITVERKOOP VAM DAM ES-MO DE-ARTIKELEN EN CONFECTIE. B. NI F.WEG. Langestraat 39. - Ta!. 402. Gero Zilver Jamlepels Fruitlepels Suikerstrooiers FEUILLETON. jtle Jaargang No. 16 pott f J.—, ptr week (met gratis venekcring ongelukken) f 0.17®, afzonderlijke nummers i<m Woensdag 19 Juli 1922 >7 DIRECTEUR-UITGEVER: J. VALKHOFF. arnHEMSCH'E'POORTWAL 2A. POSTREKENING N». 47910. TEL. INT 513. bewijsnummer, elke regel meer f 0.25, dlenstaanbic» dingen en Llcldadigheids-advcitcnticn voor dc liclft der prijs. Voor handel cn bcdrijt bestaan recr voordecUgt bepalingen voor het advcrlccrcn. Irene circulaire, bevattende de voorwaarJcn, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht J>Dè Xfeavknsche correspondent van de D. Allg. lig. maakt de opmerking-, dat het Londensche cabinet pas definitief zijn houding waarschijn lijk zal kunnen bepalen ten aanzien van de drei gende ineenstorting von de Duitsche financiën, Wanneer te beschikken valt over het rapport der igarantiecommissie, wanneer Lloyd George en ï'oincaxé van gedachten hebben gewisseld en jwanneer bovenal duidelijk is, welke houding de (Vereenigde Staten denken aan te nemen. Inzon derheid dit laatste punt wordt door den cor respondent van beslissende beteekenis geacht, omdat nu al uit verschillende dingen kan wor den opgemaakt, dat Engeland de regeling van zijn schulden aan de Ver. St. als eenig krach tig uitgangspunt voor de regeling van Europa's Tinoncieelen chaos beschouwt. Engeland is Amerika 858.093.000 pond schul dig. Formeel kon dit bedrag te allen tijde door de Ver. St. worden opgeëischt. En al wordt na* tuurüjk niet aangenomen, dot Washington van !dit recht gebruik zal maken, niettemin acht En geland een dergel ijken staat van zaken op den duur onhoudbaar. Vandaar aldus de corres pondent wordt van Engelsche zijde een plan overwogen om deze schuld derwijze in een vas ten vorm te brengen, dat, precies zooals ge schiedde met de binnenlandsche Engelsche oor logsschuld, verhandelbare schatkistbiljetten worden uitgegeven, die na een bepaald aantal jaren terugbetaald kunnen worden. Om deze transactie ten uitvoer te leggen, wordt het uit geven van een gemeenschappelijke Engelsch- Amerikaansche leening voorgesteld. Dit plan is het, dat tegenwoordig m 't Engelsche kabinet in 't centrum der aandacht staat cn dat men ten allen kant van groote beteekenis acht. De desbetreffende onderhandelingen met de Ver. 'St. zijn al ingeleid en zullen door een bizondere Engelsche missie, die dezer dagen te Washing ton aankomt, verder worden gevoerd. Wanneer 'de besprekingen met succes ten einde worden gebracht, kunnen de onderhandelingen waar schijnlijk worden uitgedijd tot een algemeene in ternationale financieele en economische confe rentie. Volgens den correspondent is men in Enge land van oordeel, dat aan dit plan heel wat voor-, deelen vast zitten. In de eerste plaats zullen daardoor de economische betrekkingen tot de Ver. Sti versterkt worden. Voorts verwacht men or een gunstigen invloed van met betrekking tot de stabilisatie van de Europeesche wisselkoer, sen. Bovenal echter moet op deze wijze de voor waarde voor een vermindering van de Duitsche schadeloosstellings-schuld geschapen worden. De in dit verband ontwikkelde gedachtengang is niet nieuw en werd bij vroegere crises al meer» malen besproken. «Engeland zou diensvolgens voor de vereffening van zijn Franschc en Ito- linonsche tegoeden Duitsche obligaties der serie- C in betaling nemen en ten overvloede nog zijn aandeel aan do C-obligoties, ten bedrage der door Frankrijk en Italië gedane betalingen, ver minderen. De Duitsche schuld zou door deze maatregelen in zoo'n aanmerkelijke mate wor den gereduceerd, dat de eisch der Parijsche fi nancieele conferentie vervuld zou zijn en de mo bilisatie van een Duitsche leening niets meer in den weg zou staan. Hoe de Ver. St. hier tegenover staan aldus 'de correspondent is tot nog toe niet bekend en nog minder valt voorloopig te voorspellen op welke wijze Frankrijk positie zal kiezen. Hij Vervolgt zijn brief In het tegenwoordige stadium der ontwik keling zijn de meeningsvcrschillen tusschen Parijs en Londen ongetwijfeld groot Zoo als uit het resultaat van den Engelschen ministerraad op 13 Juli is gebleken, zal En geland het ten eenen male vermijden om, ter oplossing van deze tegenstelling, een druk op Frankrijk uit te oefenen. Het En gelsche kabinet beschouwt den toestand Stellig als zeer ernstig en als een dreigend gevaar voor Europa, maar men geeft toch te verstaan, dat in de eerste plaats Frank rijk bij de oplossing van het vraagstuk be lang heeft. Men laat het aan den heer Poin- caré over het tijdstip van zijn bezoek aan Londen zelf te bepalen en hoopt overigens naar het schijnt dat het volledig be grip van de bestaande moeilijkheden het meest er toe zal bijdragen de Franschen er toe te brengen een redelijker houding aan te nemen. Het lijdt geen twijfel, of bij deze overwegingen spelen mede zuiver politieke vraagstukken een rol. De regeling van den toestand in 't Nabije Oosten is een bron- dende kwestie en nadat de besprekingen te Londen tusschen Lloyd George cn Schanzer zonder resultaat zijn verloopen, is, wanneer de Entente niet een ernstigen knauw zal krijgen, een snelle en directe overeenstem ming tusschen Frankrijk en Engeland nood zakelijk. De correspondent wijst er don nog op, dat intusschen de Northcliffepers met man en macht zich beijvert om de publieke opinie in Enge land wijs te maken, dat de plotselinge daling van de mark geweten moet worden aan invloe den van Duitsche zijde. Het spreekt van zelf aldus de briefschrijver dat deze campagne slechts moet dienen om de stemming der Engel schen in Franschen geest te beïnvloedende aanvallen waren overigens niet alleen gericht op de kopstukken van de Duitsche industrie en de Duitsche banken, maar ook tegen den Duit- schen uitvoerhandel in 't algemeen, die ervan wordt beschuldigd de opbrengsten van zijn ex porten in 't buitenland op te hoopen. De Ber- lijnsche correspondent van de Daily Mnyl zegt vernomen te hebben, dat Rathenau, kort voor dat hij werd vermoord, tegenover een lid van do intergeallieerde commissie als bedrag van het naar het buitenland gebrachte Duitsche ka pitaal een som van 400 milliocn pond zou heb ben genoemd. Staatssecretaris Bergmann zou naar het heette deze kapitalen op 250 millioen hebben geschat. Nog bonter maakt de financieele medewerker van de Daily Telegraph het echtervolgens hem bedraagt het Duitsche tegoed in 't buitenland niet minder dan één milliard pond. En hetzelfde blad beweert tevens, dat in den tijd voor de crisis bij de Londensche banken opvallend veel verkoops-opdrachten in Duitsche valuta voor een deel in bedragen van TO millioen binnengekomen waren. De correspondent besluit zijn interessanten brief Natuurlijk verzuimen de bladen van 't slag als de Daily Mail niet uit dergelijke beweringen den eisch af te leiden, dat de geallieerden dienovereenkomstige maatre gelen tegen het Duitsche particuliere kapi taal moeten nemen. De Parijsche vertegen woordiger van de Times meent te kunnen berichten, dot de Frnnsche regeering voor nemens is bij eventueele nieuwe overeen komsten de onderteeken>r»«r te eischen van de leiders van Duitschland's economisch leven. Andere berichten wijzen op bedoe lingen van Frankrijk in dezen geest van nog ruimer strekking. Hoe de verantwoordelijke Engelsche persoonlijkheden staan tegen over deze kwestie, valt tot dusver nog niet met zekerheid op te maken. De bewering van de Northcliffe-bloden, dat ook het ka binet ervan overtuigd is, dat de doling van de mark het werk is van de Duitschers zelf, is echter gedecideerd onjuist. Lloyd George persoonlijk staat veeleer op het standpunt, dat alle dergelijke beweringen onzinnig zijn, omdat zulke manoeuvres van de leiders van Duitschland's economisch leven niets dan zelfmoord zouden bet eek e- nen. Juist daarentegen schijnt te zijn, dat enkele andere leden van 't kabinet van deze opvatting van den premier meer of minder afwijken en wel schijnt het hier bovenal te gaan om den kanselier van de schatkist, Sir Robert Home. VOLKENBOND. De zitting van den raad. Londen, 18 Juli. (R.). De Volkenbonds raad heeft vanmorgen na het gedetailleerde rapport van burggraaf Isjii te hebben aange- hooid, in een openbare zitting de ontwerpen van alle mandaten-B aangenomen onder voor behoud van kleine wijzigingen in den tekst, die moeten worden goedgekeurd door de sub-com missie voor het opstellen der mandaten, ten einde de bewoordingen in overeenstemming te brengen met die van de mandaten-C, die in December T920 werden goedgekeurd. Londen, 18 Juli. (N. T. A. Draadloos.). In de heden gehouden bijeenkomst van den Volkenbondsraad verklaarde lord Balfour na mens Engeland, dat tusschen Engeland en de Ver. St. volledige overeenstemming was be reikt nopens de Britsche mandaten over Pale stina cn Oost-Afrika. In het offirieele communiqué van de zitting van vandaag wordt verklaard, dat dc Raad he den de Britsche mandaten over Engelsch Togo- land en Komerccn, alsmede het Belgische mandaat over Belgisch Oost-Afrika heefr goedgekeurd. Londen, 18 Juli. (R.). Overeenkomstig het vei zoek der Franscho rcgcering heeft de VolkenbondsTaad besloten de nadere meening in te winnen van het permanente hof van inter nationale justitie inzake de bevoegdheid von he: internationaal arbeidsbureau ir\ londbouwaan- gclegenheden. Albert Thomas, de voorzitter van het internationaal arbeidsbureau, bestreed het voorstel krachtig. De Raad keurde vervolgens het rapport der commissie inzake dc instelling van een perma nent verzoeningscomité goed, welk rapport voor dit doel de instelling aanbeval van comi- té's krachtens conventies, die vrijwillig tus schen do staten zullen worden gesloten. De Raad besprak vervolgens 'n^t verzoek der Bulgaaische regeering om een commissie te benoemen voor het instellen van een onder zoek naar de klach'en van Griekenland, Roe menië en Zuid-Slovic over gewapende inval len van Bulgaaische benden. Londen, 18 Juli. (R.). De Raad van den Volkenbond besloot burggraaf Isjii te verzoe ken een rapport op lo stellen inzake de kwestie der Bulgaarsche benden en daarbij in contact te blijven met de vertegenwooriigeis der vier betrokken naiies. De Road zal tijdens deze zit ting een definitieve beslissing nemen. 44 LANGESTRAAT. Amertloorl. D* 'ITSCHLAND. DE SCHADELOOSSTELLING. De conventies van Wiesbaden. Berlijn, 18 Juli. (W. B.) Van officieelc zijde wordt medegedeeld: De overeenkomst van Wiesbaden van 6 Oct. 1921 en de Ruppel-Gil- let overeenkomsten ven 15 Maart en 3 Juni 1922 zullen volgens afspraak der Duitsche cn Fransche regeering op 20 Juli in werking tre den. P a r ij s, 18 Juli. (Havas). De diplomatieke medewerker van Havas verneemt van welinge lichte zijde, dat Poincaré hedenavond officieel te kennen heeft gegeven aan de Engelsche regee ring, dat nog geen nadere datum voor zijn ont moeting met Lloyd George te Londen kan wor den bepaald, voordat hij kennis heeft gekregen van het rapport van de garantie-commissie, waarin wellicht een basis zal zijn vervat voor de ernstige besprekingen, die met betrekking tot de schadeloosstelling zullen worden ge voerd. De nota, die aan den Engelschen zaakge lastigde te Parijs is overhandigd, sluit dus geenszins de mogelijkheid van een samenkomst der beide premiers uit. De Amerikaansche bezettingstroepen. Volgens de Chicago Tribune hebben de ge allieerde regeeringen besloten gemcenschappe- BILLIJKE PRIJZEN. I ie antwoorden op dc nota der Amerikaan- sche regeering, waarin deze de prioriteit eischt voor de Amerikaansche bezettingstroepen. De presidentsverkiezing. B e r 1 ij n, 18 Juli. (W. B.) Nu tegen het uitschrijven vnn de verkiezing van een nieuwen president geen wettelijke cn feitelijke bezwoien mee- bestaan en de Oppcr-Silezische kwestie is afgedaan, heeft de president den rijkskanselier verzocht den rijksdag te verzoeken een dag voor de verkiezing vast te stellen, gelijk dc wet voorschrijft. De kanselier heeft hierover met de partijleiders gesproken, die eenstemmig van oordeel waren, dat men hiermee wachten moest tot dc nieuwe zitting. Dan zal de zook dadelijk aan de orde komen, zoodat de verkiezing wnur- schijnlijk in Dec. of Jan. plaats zol vinden. De socialistische arbeidsgemeenschap. B c r 1 ij n, 18 Juli. (N. T. A. Draadloos). De socialistische bladen hopen, dat vóór den herfst een definitief front van het proletariaat zol zijn gevormd. De Freiheit zegt, dat het ge- heele socialistische proletariaat uit de gebeur tenissen van den lootsten tijd de les kan trek ken, dot de tegenwoordige gezamenlijke strijd blijvend moet worden gemankt. De Vorwürts schrijftWanneer de Rijksdog in den herfst weer bijeen komt, dan moet er nog slechts één fractie, één partij, één enkele aaneengesloten massa von de Duitsche sociaal- democratie zijn. De Germaniu hoopt, dot dan ook de Ijwcstie van de burgerlijke somenwerking zal zijn op gelost. DE MOORDENAARS VAN RATHENAU. Inzake de aanhouding van Fischci en Kern meldt men uit Leipzig nog aan de N. R. G, dat de eigenaar van den burcht Saaleck, de schrij ver Stein, hoewel hij elke hulp aan do moorde naars ontkent, door de politie in hechtenis wordt gehouden. Toen de politie de eerste deur, die toegang geeft tot den toren door een slo tenmaker had loten openen, verschenen op den omgang twee welgekleede jongelieden met re volvers gewapend, in wie men dadelijk de moordenaars herkende. De politie riep „han den omhoog, kom naar beneden", woorop de moordenaars met honend geroep antwoordden. Zij bleven op den omgang cn riepen herhaal delijk de menigte toe, welke zich onder den to ren verzameld had en waarbij zich verschei dene Leipziger studenten bevonden. Zoo rie pen zij bijvoorbeeld: „Wij zijn Kieler studen- en, laat de vrouwen weggaa,n want wij zul len met scherp schieten". Op het geroep uit de menigte „Als jelui bent voor wie wij je hou den, weet je wat je te doen staat", antwoord den zij „Wij zullen sterven voor onze idea len leve kapitein Ehrherdt". Toen de 20 politieagenten uit Naumburg verschenen en met bijlslagen de deur op de derde verdiep'ng begonnen open te hakken, verdwenen zij. Men vond hun lijken in de slaapkamer. Naar het schijnt heeft Fischer eerst den jongeren Kern neergeschoten en daar na zelfmoord gepleegd. De moordenaars had den al hun papieren verbrand en kleeren van den burcht aangetrokken. Men vond eenige duizenden marken op hen, verkregen door den verkoop van hun fiets, welke zij te Naumburg van de hand hadden gedaan. Of zij sleutels van den toien in hun bezit hadden of langs den bliksemafleider naar den omgang zijn geklom men, zal uit hel onderzoek moeter blijken. Ruig weer. B e r 1 ij n, 18 Juli. (N. T. A. Draadloos). In geheel Duitschland hebben voor dit jaarge tijde ongewone onweders gewoed, vergezeld van storm en regenbuien. De hevige storm van den vorlgen nacht heeft te Berlijn veel schade aan gericht in plantsoenen en parken. Vele tele graaf- en telefoonleidingen zijn vernield. FRANKRIJK. Ernstig auto-ongeluk in Marokko. Casablanca, 18 Juli. (B. T. A.) Op den weg van Rabat naar Casablanca heeft bij het passeeren van een brug een ernstig auto-onge luk plaats gevonden. Een groote auto reed, door dat de rem weigerde, tegen de brugleuning aan, waardoor deze vernield werd en de inzittenden van de auto te water geraakten. Zes personen verdronken, terwijl elf werden gewond. BELGIE. HOT GOVAL-DAELSc Hef Hbld. sc'.rijft Bij onze zuidelijke buren weren zich in den laatstcn tijd do Franskiljons, die in de burenu- cratie, den officiersstnnd en de magistrutuur overwegenden iov oed hebben, op geduchte wij ze. Men hoopt nog steeds de meer cn meer veld winnende Vlaomsche gedachte door een ge welddadig optreden tegen hnre meest krachtige dragers te kunnen onderdrukken. Vandaar on der allerlei vooiwendsels vervolgingen tegen Vlaamsche voormannen. Het Inatste op dit ge bied is nu weer de cnmpngne tegon prof. Dncls. Het voorwendsel voor deze campagne is het geen prof. Dacls vertelde over de Vlnumscht Vrgimentcn, <Tie in den dood waren gejongd, om den smet of te wisschen, die de desertic van enkele Vloamschr soldaten, tegenstanders van den verfronschtcn Belgischen slaat, op hun eer hadden geworpen Het blijlrt nu, dot prof, Doels slechts over bracht hetgeen door gemaal Drubbel indertijd in een nnti-VInomsch proces wos meegedeeld. Alleen sprak de generaal natuurlijk niet von Vlaamsche regimenten, wijl men immers in het Belgische leger, zooals ook do minister vnn oorlog dezer dogen opmerkte, geen Vlaamsche r-gimentcn, maar slechts Belgische kent. Noor het woord is dnt volkomen juist, maar de zaak is nu eenmaal, dot non den strijd tegen do Duit schers hoofdzakelijk Vlamingen deelnamen het Wnolsche landsgedeelte was te gauw onder den voet geloopen en in zooverre kon aan het IJserfront wel van Vlaamsche regimenten worden gesproken. Echter dit doet natuurlijk niets ter zake, men slaat op Doels niet zoozeer om hetgeen hij heeft gezegd, don wel om in hem het Vlaamsche streven te treffen. En tcc- kenend hiervoor is dan zeker wel het bericht omtrent de vergadering van den Academischcn Senaat te Gent, aan welke Fransche hoogeschool in het hartje van Vlaanderen uit den aard der zaak de anti-Vlamingen de boventoon voeren. Hetgeen ook bewezen wordt door het feit, dot deze Senaat nu al weer ten tweeden male den oprecht Vloamschgezinden prof. Vercoullie passeerde voor het ombt van secretaris, dot hem volgens rooster eigenlijk toekomt. Do steeds feller en hatelijker zich uitendo campagne tegen dc Vlamingen heeft nu ech ter blijkbaar dit goede gevolg, dat de Vlamin gen zich tot krachtdadigen tegenweer gereed maken. Zij willen niet langer worden beschouwd als burgers tweede klasse wat ze al long niet meer zouden zijn, als ze niet door politieke verdeeldheid verzwakt waren tegenover een tegenpartij, die wat haar overigens moge vcr- deelen, volkomen eensgezind is in de domme haat tegen de Vlaamsche cultuur. De Brusselsche redacteur vnn de Maasbode schreef eergisteren aan zijn blad De Vlaamsche hoogeschool-commissic ver gaderde heden te Brussel en nam met algemee ne stemmen dc volgende motie aan, die, onder teekend door professor dr. August Vermeijlen, voorzitter, en dr. Niko Gunzburg, secretaris von de commissie, oon minister Hubert werd gezon den „De commissie ter vervloamsching von de Gentsche hoogeschool, gezien de oanvallen tegen prof. Doels gericht naar aanleiding van een redevoering door hem te Gent uitgesproken, verklaart, dat elke maatregel, die prof. Daels treffen zou een schending ware van de grond wettelijke vrijheid van een stootshoogleer om zijn denkwijze te uiten, schaart zich naast prof. Doels, en teekenl verzet aan tegen de afkeurenswaardige cam pagne, woarvon hij het voorwerp is." De onti-Vloomschgezinde leden van den oco- demischen rood der Gentsche universiteit heb ben van him kont een motie gesteund, waarin zij o.m. zeggen„De academische raad, gehoord het verslag over de stoppen gedaan door den heer Rector bij den heer minister van landsverdediging, teneinde zijn leedwezen uit te drukken over de woorden, belcedigend zoowel voor de generaals van het leger, als voor de soldaten gestorven voor hun vaderland oordeelende dat de heer Frons Daels, door hel uitspreken van die woorden, ernstig de getui genis heeft vervolscht die werd afgelegd dooi luitenant-generaal baron Drubbel voor het os- door ROBERT HERRICK. 59 „7k kan die dingen wel zelf betalen," zei ze /irotsch, „van mijn eigen geld." „Je moeders geld," verbeterde hij. „Waarom maak je toch altijd zoo'n drakte •bver geld," zei ze verachtelijk. Ze vond het een teeken van zijn mindere af komst, dat hij alles altijd terug bracht tot dol lars en centen. Ze vergat, dat haar vader en haar moeder hetzelfde hadden gedaan, hun hee- Je leven lang en nog wel met de meeste nauw-' :eirrigheid zij hoorde echter tot de tweede (generatie van den voorspoed en was opgevoed Ei een aristocratische onverschilligheid op het unt van geld. „Je bederft alles door je kinderochtigen trots K>m mijn geld niet te willen gebruiken," zei ze. „We konden zooveel doen we konden zoo gelukkig zijn, als je maar een beetje m fcr wns iöls andere menschen I" „Zooals Gerard Travers of als de Farring- tons Zijn we daarom getrouwd „Ik ben uit liefde getrouwd," zei ze haastig. Ze was ontzettend trotsch op haar daad van romantischen moed en koesterde nog steeds dat sentimenteele ideaal. Ze wilde, dat hij iets voelde voor de opoffering, die ze gedaan had, maar hij trok alleen even zijn schouders op. „Tracht die dan hoog te houden I" riep hij uit en ging naar de deur. Maar ze wilde hem niet laten gaan. Zoo zou het niet eindigen, nog uren lang niet, niet voor zij beiden in de stilte van den vroegen morgen diep in hun harten hadden gekeken en nieuwe angels ontdekt hadden in het verwarde bestaan van twee menschelijke wezens, die hoe dan ook, hun tegenstrijdigen wil in deze wereld van werkelijkheid met elkaar in overeenstemming moesten brengen. Telkens en telkens weer zei ze, met een steeds grooter wordende wanhoop in haar stem „Het is het bewijs, dat je niet meer van me houdt. Ik moest maar dadelijk van je weggaan dan zou je vrij zijn om altijd net te doen wat je wilt." Een wanhopige bedrei ging, die ze toch nooit zou vervullen, en die ze alleen uitte om het stoenen gemoed van haar man op het opgewonden peil van het hare te brengen, Liefde was het oplossend element van alle tweedracht, dat voelde ze wel. Ze moest haar onhandelbaren echtgenoot den minnedrank schenken, zijn meedoogenlooze oogen verblin den, hem kalmeeren. Toen ze voor een tweeden en voor een derden keer op dat punt terugkwam ze scheen er niet van af te kunnen stappen riep hij geprikkeld „Goed dan, laat het dan maar het eind zijn, als dat dan is wat je wilt I" en meteen vloog hij de kamer uit. Ze bleef verpletterd staan, en keek met ve.r- schrikte oogen in den spiegel. Had ze de betoo- verinc gebroken Ze voelde zich dipo elleiuüg. Elk toeschouwer met een helderen blik kon zien, dat het tusschen deze twee tot een schip breuk zou komen. Zelfs buitenstaanders, die alleen op een oppervlakkigen indruk af gingen, zouden zeggenZe zijn niet voor elkaar ge schikt, dot is alles. Het was een gemakkelijk oordeel, Vera Travers zelf, die de witte vlam van hartstocht op zijn helderst had gezien, koesterde ook al wontrouwen en zei misschien in zichzelf„Ze kunnen niet goed altijd bij elkaar zijn, hun opvoeding, hun gewoonten, hun aard zijn te verschillend. De waarheid was eohter, dat deze twee niet minder opgewassen waren voor de taak dan de meeste hoogaangelegde mannen en vrouwen. Misschien als Vera zelf de proef gewaagd had om te gaan wonen met een onhan delbaren Idealist, zou ze er beter in gesloagd zijn dan haar meer eenvoudig aangelegde vrien din. Maar Vera zou zulk een proef nooit ge waagd hebben. Het scheen ten slotte, dat de natuur ze een poets bakte. Met haar spotlustige onverschillig heid voor persoonlijke belangen, hield ze deze twee weerlooze wezens gevangen de man en het meisje, door het lot in eikaars armen ge voerd onder de meest romantische omstandig heden juist op het rechte oogenblik. En trouw aan haar gewoonte had ze hun het gouden stof der illusie in de oogen gestrooid, zoodat ze niet meer duidelijk konden onderscheiden. In die korte twee jaar was de stof him uit de oogen gewasschen, door de tranen von de vrouw, he laas en nu zagen zij elkander in het koude licht van geestelijke naaktheid. De jonge vrouw, dat licht van een goddelijke vlam, aanbeden en verheerlijkt door den man in zijn behoefte om te verheerlijken, was gebleken nadat zij vrouw en moeder was geworden, een gewoon mensch van vleesch en bloed te zijn, gevormd naar Ji.Qt bfroJd van haar moeder, od wie zij niets scheen te lijken. Van die moeder had ze geërfd haar instinct en haar inzicht, over wat het leven voor haar zijn zou. En de man, vurig min naar en aanbidder van het goddelijke in haar en hemzelf het Ideaal heeft helderder blik dan zij. De innerlijke kracht van zijn na tuur moet overwinnen door op te offeren haar die hij lief heeft, of iets dat grooter is dan hij zelf diep in zijn ziel. Dan is er ook geen plaats voor een tot elkaar komen. De zachte armen om zijn hals verstikken niet hem maar iets dat meer is in hem zelf. Zij voeren hem zacht naar die gladde paden van hot leven, dio vrouwen zoo goed kennen en die zij instinctmatig kiezen voor zelfbehoud. Hij moet een Parrington worden of nog erger. In de dogen, die gelukkig voor de beschaafde wereld voorbij zijn, zou de man, die in zulk een dilemma was geraakt zijn vrouw ongetwij feld geslagen hebben tot wreede ver nedering en afhankelijkheid. Hij zou een twijfel achtige overwinning van zijn wil hebben be haald, ten koste van iets dat voor altijd vernie tigd zou zijn. Mogelijk zou de vrouw in kwestie een gelukkiger leven hebben geleid na de bru tale triomf. Maar dc wereld is langzaam voor uit gegaan sinds den tijd van slavernij en moet meer en meer rechten toekennen aan de draag ster van een volgend geslacht, hoe ongeschikt zij ook moge zijn voor vrijheid, en zelfbestuur. De traditie heeft hen geslachten lang geleerd om te werken met bedrog en list en hun instinct waarschuwt ze tegen het ideaal. Elke langdurige strijd zol eindigen met de ontaarding van den man. Hij moet of de knoop doorhakken, of zich zoo genadig als hij kan onderwerpen aan hun opvatting van beschaving. En zoo moet ook deze „Wilde" dadelijk be sluiten wat hij wil. Als hij iets groots in zijn leven te vervullen heeft, als hii in waarheid en Genezer is moet hij zich losrukken hiet in deze hotelkamer uit de armen, die binden en liefkoozen, en voortgaan met zijn werk in plaats van het doodend pad van geven cn ne men te volgen. Het zou de vrouw zonder twijfel, doodelijk kwetsen, maor ten slotte zou het totaal von mcnschelijke smart er minder doei worden cn veel mcnschelijk ongeluk vermedei worden. In zulk een dilemma zijn traditie ei conventie geheel aan de zijde von de vrouv en het is goed, dnt zij dot zijn. Wont het do^ waar ze blindelings voor strijdt beschaving de maatschappij zooals ze is, succès in de wc reld, voor haar zelf cn hoor kinderen, nocni het wat je wilt zijn dingen, die de man van gewonen aanleg kon begrijpen en bewonderen Vroeg in den morgen kwam Helen in zijn kamer, haar mooi haar los neerhangend ovei haar blanken hals. Ze sloeg zacht haar armen om hem heen. „Ik ga met je mee terug," fluisterde ze ge broken. „Het kan me hier allemaal niets meer schelen, als jij weg bentErik, je moét van me houden een klein beetje maar." En de man zag haar betraand gezicht, haar teer lichaam, dat reeds even vertoonde de spo*< ren van haar aanstaand moederschap, nam haar in zijn armen, bracht haar tot bedaren alsaf zij een kind was, troostte haar en trachtte haar over te holen nog wat te blijven bij hoor^ vrienden. Maar het vreeselijko was om hnor te houden in zijn armen en in zijn hort niets te voelen voor dit teere kinderlijke wezen don me delijden, medelijden voor het jonge schepsel, waarover zijn v/il gezegevierd had. Geen trilling van liefde, geen vuur van toewijding^ f Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1922 | | pagina 1