DE EEMLANDER BUITENLAND. GERfl ZILVER n ALPASA FEUILLETON. DE 8ENEZER Reparation! 2te jaargang No. 17 PRIJS DER ADVERIENTIEN UITVERKOOP B. NIEWEG, Langestraat 39 - Tel. 4S2| S laan Tennis-Rackets I JOH. VAN DIJK. wiisfiais-'^rzr™ jyftt post f 3.per week (met gratis venekering tegen ongelukken) f 0.17&, afzonderlijke nummers Ó.05. AMERSFOORTSCH DAGBLAD Donderdag 20 Juli 1922 a DIRECTEUR-UITGEVER: J. VAUKHOFF. BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL 2 A. POSTREKENING N°. 47910. TEE INT. 513. r- van 1 4 regels f l.OS met inbegrip van ecu bewijsnummer, elke regel meer f 0.25, dienstaanbie»' dingen cn Llcidadigheids-advcitcnticn voor de helft der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer voordccligc bepalingen voor het advcrtccrcn. Ecne circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt aanvraag toegezonden. op Politiek Overzicht. [1 de gebeurtenissen bij onze OosterBu- een goed deel van de aandacht hebben ge beerd op Maandag 17 Juli zijn de moor- ars van Ralheneu ontdekt (zij pleegden, men weet, vóór hun arrestatie zelfmoord) gisteren is <Ie wet ter bescherming van dc liek aangenomen, dank zij de tot stand jkomen arbeidsgemeenschap tusschen onof- ionkelijken en meerderheidssocialisten heeft «n feit plaats gehad, dat niet al te veel aan acht heeft getrokken: het einde van een staat, m Montenegro. Heel nuchter meldde een tele- am, diat de raad van gezanten op een vraag er met de grensbepaling in Albanië belaste rommissie heeft verklaard, dat het koninkrijk Montenegro van de Europeesche kaart is ver- hvenen en het vroegere Montenegrijnsche ge bied is ingedeeld bij den Zuid-Slavischen staat. De D. Allg. Ztg. verwijlt een oogenblik bij het pot van Montenegro, omdat het, naar het blad Opmerkt, een klein veelbeteekenend onderdeel Is van het in den geest van „gerechtigheid", wvrijhleid" en „vrede" afgeperste dictaat van J9T9. Nilata, toentertijd vorst van Montenegro, be- Mnt in 1876 den oorlog tegen Turkije, die uit liep op den Russisch-Tftrkschen oorlog. Bij den Vrede van San Stefano wordt Montenegro bene vens Servië en Roemenië onafhankelijk ver klaard en door Turlcsch gebied aanmerkelijk uit gebreid. Op het Berlijnsche congres beperken •de mogendheden de gebiedsuitbreidingen. Dank zij de traditioneele betrekkingen tot Rusland, treedt het in 1912 toe tot den Balkanbond, "waarbij het Skoetari erlangt, maar op aandrin gen van Oostenrijk en Italië weer moet ontrui- jnen. In den wereldoorlog vinden wij Montene gro aan de zijde der Entente. Doordien het Mackensen lukte door Servië heen te breken cn dank zij de bestorming van de Lovcen, die leiden tot de verovering van de hoofdstad Cettinje, werd Montenegro gedwongen een afzonderlijk Vredesaanbod te doen en onvoorwaardelijk de wapens neer te leggen (17 Jan. 1916). De ko ning (sinds 1916) gaat naar Italië en daarna tiaar Frankrijk; het Oostonrijksch-Hongaorsch militaire bewind neemt in Febr. de heerschap pij op zich. Op 26 Nov. 1918 rukken Servische troepen Montenegro binnen. Op dat oogenblik begint de tragiek van het Montenegrijnsche volk, die heeft geleid tot het algeheel verlies van zijn zelfstandigheid als staat. Het kleine land telt zoo'n 300.000 inwoners, die volgens öe D. A. Z. een Servischen stam vormen, maar Bterk met Alboneezen zijn gemengd en in elk geval van de Servische soevereiniteit niets wil len weten. De eerste bommen uit het arsenaal Kragoejewats, later „Lieferstelle", voor den moord in Serajewo, moesten voor een aanslag bp Nikita gebruikt worden, die toentertijd van Servische zijde werd beschuldigd van vriend schap voor Oostenrijk. De politieke ontwikke ling leidde daarop tot -een bondgenootschap fnet Servië, dat ten slotte den vroegeren bond genoot van zijn onafhankelijkheid beroofde. Het Duitsche blad wijst er op, dat Montenegro stra tegisch een sleutel-stelling voor den Balkan is tn groote economische rijkdommen bezit, als mede groote bosschen, waterkrachten, die vol gens Montenegrijnsche opgaven voor de indus- 'trie en de spoorwegen van Zuid-Slevië voldoen- öe zijn, kolen, ijzer, zilver en petroleum. De op <3e vredesconferentie gevraagde volksstemming in Montenegro werd geweigerd met behulp der Franschen, wien de Serviërs groote economische concessies in Montenegro in uitzicht stelden. Het land werd tot een deel van Zuid-Slavië ver klaard. Bij een on-officieel op touw gezette ■Volksstemming werden maar 5 der stemmen {&p Sn~vië uitgebracht. De D. A. Z. besluit: Niet alleen wegens familierelaties tus schen het huis Njegosj en den Italiaan- schen koning, maar ook wegens zeer reëele belangen, verband houdende met zijn Adriatische politiek, heeft Italië ook sinds den wapenstilstand Montenegro's streven naar onafhankelijkheid in zekere mate gesteund. De overblijfselen van het Montenegrijnsche leger vonden bijna drie jaren na den wapenstilstand in Gaeta in Italië een toevluchtsoord. De regentes, ko ningin Milena, die zich met haar kleinzoon, den minderjarigen koning Michaël, in Frankrijk bevindt, erkent de politieke wijzi ging van haar land niet. Italië beschouwt de inlijving van Montenegro als een verderen stap der Servische suprematie-politiek in <de Adria en geeft zijn bezorgdheid te ken nen ook wegens de onafhankelijkheid van Albanië. De verbitterde guerilla-oorlog, die door Montenegrijnsche benden sinds de Servische bezetting van het land tegen de nieuwe meesters werd gevoerd, is op het oogenblik, naar het schijnt, prijs ge geven. Thans richlen de Montenegrijnen memoranda en petities tot den Volkenbond om hun onafhankelijkheid weder te erlan gen. Zelfbeschikkingsrecht der volkeren. VOLKENBOND. Dc vergadering van den Rood. Een draadloos bericht over de zitting van den Rand van den Volkenbond meldt o. a. nog, dat Balfour mededeelde, dat ten gevolge van onderhandelingen met de Ver. St., die bezwaar maakten tegen de te sterke beperking van de rcehten 'cn privilegiën van zendelingen volgens het oorsponkelijke ontwerp, de bepaling te dier zake voor het eiland Yap gewijzigd is in een door de Ver. St. goedgekeurden vorm. Inzake het mandaat voor Palestina zegt het bericht, dot de vooruitzichten voor de afdoening dezer kwestie zijn verbeterd. Markies Imperioli, de Italioanschc vertegenwoordiger in den Raad. zou een onderhoud hebben gehad met kardinaal Bourne. Men weet niet, of dit iets te maken heeft met een verandering in de houding van het Vatikaan, maar het lijkt waarschijnlijk, dat dit zijn verzet tegen het herziene artikel 14 van het mondoat niet zal handhoven, daar nu be paald is, dat de Christelijke vertegenwoordiger in de commissie voor de bescherming der heilige plaatsen, een lid van den Latijnschen stam zal zijn. London, 19 Juli. (R.) Do Raad besloot do kwestie betreffende de invallen der Bulgaarsche benden over te laten aan onderhandelingen tusschen de betrokken stoten, terwijl hij zich ter beschikking houdt in geval een nieuw be roep op hem wordt gedaan of wanneer de on derhandelingen mochten falen. L o n d en, 19 Juli. (R.) De Raad heeft over de kwestie der Oostcnrijksch-Hongaarsche grens beraadslaagd en kennis genomen van de verklaringen der Oostenrijksche en Hongaor- sche vertegenwoordigers. Hij besloot de aan gelegenheid tot de volgende zitting einde Augustus, aan te houden, opdat zij in bijzon derheden tezamen met de Oostenrijksche en Hongaorsche vertegenwoordigers kan worden bestudeerd. DUrrSCHLANO. de schadeloosstelling. Londen, 1 9 J u 1 i. (N. T. A. Draadloos). De Daily Telegraph, de voorgestelde ontmoeting van Poincaré en Lloyd George besprekende, zegt, dat Poincarc de kwestie van Tanger, het nabije Oosten en Oostenrijk van ondergeschikt belang beschouwt in vergelijking met die van het herstel en dat hij iedere intergeallieerde conferentie als waardeloos beschouwt, zoolang niet de rappor ten van de commissie van garantie en van die voor het herstel behoorlijk zijn ingediend en on derzocht. Daarom wil Poincaré liever nog geen datum van zijn bezoek vaststellen, maar naar alle waarschijnlijkheid zal dat op 5 Augustus worden bepaald. De commssie van buitenlandsche zaken uit den Rijksdag. De commissie van den Rijksdag voor buiten landsche zaken, aan welker zitting gisteren ook de rijkskanselier deelnam, werd verdaagd tot Vrijdag, op welken dag gedrukte verslagen be schikbaar zijn over de onderhandelingen en overeenkomsten met de garantie-commissie. Naar verluidt, besprak men ook de Amerikaan- sche eisehen aan Duitschland en stemde men toe in de oprichting eener scheidsrechterlijke commissie, uit een Duitscher en een Amerikaan bestaande. Ook da kwestie van de Rijnstreek moet besproken zijn. •Iittrcding van een afgevaardigde uit dc Duitsch-nationale volkspartij. De rijksdagafgevaardigde en vroegere minis' ter van justitie van aden. Buringer, gaf den pre sident van den Rijksdag Loe'be kennis van zijn uittreden uit de Duitsch-nationale volkspartij. Dc spanning tusschen Beieren en het rijk, Uit Berlijn wordt d.d. 19 Juli aan dc Tel. ge meld De spanning tusschen Beieren cn het rijk is thans door de aanneming van de wet voor de bescherming van de republiek en voornamelijk van de wet betreffende de instelling van een Reichskriminolpolizeiamt acuut geworden en is nog niet uit den weg geruimd. De Beiersche mi' nisterraad heeft heden een zitting gehouden om den in het leven geroepen toestond te bespre ken. De Beiersche minister van Justitie heeft een rapport opgesteld, dat de kwestie behandelde, in hoeverre door de nieuwe wetten inbreuk wordt gemaakt op dc souvereiniteit van Beie ren. Hoewel de burgerlijke pers in Beieren zich wat heeft ingebonden bij haar hetze tegen de rijkswetten en thans er den nadruk op legt, dat de bestrijding dezer wetten in ieder geval moet creschiedcn langs grondwettelijken weg en dot Beieren cr niet aan denkt zich af te scheiden van het overig deel van het rijk, bestaar er toch een crisis-stemming, welke zich uil in ver schillende berichten en geruchten. Bijzonder ha dnekkig gaat het gerucht, dot men rekening moet houden met het aftreden van den minis ter-president graaf Lorchenfeld. Andere be richten melden, dot de arbeiders bereid zijn om in geval van een conflict met het rijk een alge- meene staking te proclomeeien. Intusschen blijkt uit de jongste erichten der Münchensrhe bieden, dot men pogingen schijnt te doen om den ontketenden storm weer te kolmeeren. „L'HIRONOELLE" 44 TAN GESTRA AT. Amersfoort. VAN DAMES-M0DF-4RTIKELEN EN CONFECTIE. Zilvcruitvoer naar de Ver. Stuten. B e r 1 ij n, 19 ,J u 1 i. (N. T. A. Draadloos). Duitschland heeft in 1921 en de eerste vier maanden van 1922 negen millioen onzen zil ver uitgevoerd naar de Ver. Stoten, vertegen woordigend een waarde van zes millioen dol lars in goud. Groote wapenvondst. Door de intergeallieerde controle-com missie moeten in een politiekazerne te Stutt gart 500 mitrailleurs zijn ontdeV'. Bovendien werden op een landgoed bij Holhersladt en kele geweren gevonden, alsmede een twaalftal kisten met patroonbanden voor mitrailleurs. BELGÏE. hej geval daels. De leden van het kabinet zijn Dinsdagavond na de Kamerzitting bijeengekomen en hebben besloten geenerlei mededeeling inzake het ge- val-Daels te verstrekken, alvorens den Senaat van de Gentsche universiteit op de hoogte te hebben gebracht van de oplossing die te woch- ten is. Volgens de inlichtingen, verstrekt non den Brusselschen correspondent der N.R.C., zal inderdaad aan prof. Daels een ernstige berisping worden toegediend. Dezelfde correspondent meldt d.d. 18 Juli nader Een meerderheid van 48 leden uit den Ant- werpschcn provincialen rand heeft bij dien rand een motie ingediend, waarbij hulde wordt ge bracht aan prof. Daels en waarin verder lucht wordt gegeven aan de verontwaardiging over het perskabaai, dn* tegen Daels wordt gevoerd en waardoor men niet slechts den Vlnamschcn leider wil treffen, mnnr ook het vrije Vlaamsche woord wil onderdrukken. De onderteekennnrs drukken vervolgens hun verbnzing uit over het feit, dot herhaaldelijk Belgische hoogleernnren op openbare vergaderingen, belegd tot de be strijding von het Vlnomsche recht, ministers hebben aangevallen en zelfs gehoond, zond' dat men het in dit geval noodig achtte hun vrij heid van het woord door disciplinaire maatre gelen te beteugelen. De motie drukt dan ook bij voorbaat de afkeuring vnn den Rand uit over eiken strafmaatregel, die de regeering ter on derdrukking van de onti-Vlnnmsche kaste op prof. Daels zou meencn Ie moeten toepassen. Het liberale Laatste Nieuws wijdt een uit voerig artikel aan prof. Daels. Vooreerst wijst het er op. dot de hoogeschoolrommissm in haar motie heeft gedoeld op wat Daels te Gent kon hebben gesproken, doch enkel de vrijheid van het woord heeft willen opeischen voor hem, zoo- als de commissie nooit protesteerde tegen zelfs de felst an'i-Vlnom^rheezinde uitlatingen van andere professoren. Vervolgons schetst het ar' tikcl Daels' actie van verzedelijking aan het front, om daarna te wijzen op zijn foom als geleerde. Roerend van eenvoud is de motie door den hond van Vlaamsche vroedvrouwen aan minis ter Hubert gezonden, waaruit dc volgende zin sneden zijn gelichtDe Vlaamsche vroedvrou wen gevoelen zich gedreven in zake de rede door den heer Daels. uitgesproken op het Knth. Vlnamsch congres te Gent. hulde te brengen aan hem, wien zij zooveel te danken hebben. Prof. Daels stichtte de versrhillige vroedvrouwen- beroepsvereenigingen. Door hem werd het vroedvrouwenvok wetenschappelijk en stoffelijk hervormd. Zijn naam spreken wij vroedvrouwen uit met len eerbied, die wij verschuldigd zijn aan den hoogstaonden man, die buiten nllc politiek de beschermer is der zwakken, der verdrukten, der verintenen. Hooggeachte heer minister, wij hopen, dat het besluit door U.Ed. dé verheerlij king zal zijn van den heer prof. Daels. een ver heerlijking, die hom toekomt, die hij nis mensch door zïin groote naastenliefde en wetonsrhap- nelifke kennissen verdient. Aan UEd. schrüvcn- hooggenchte heer minister, vervullen wiï een plicht van dnnkhnarbeid jegens professor Daels en wij honen, dat onze bed*» zoo innig cn diep uit onze ziel komend hij UEd. een gunstig ont haal moge verwerven." De Dernière Heure schrijft over het gevnl- Doels, dat minister Hubert aan den koning den uitslag van het onderzoek, door hem inges'eld, uiteenzette. De lezing van de Dernière Heure over dit onderhoud lean slechts met het grootste voorbehoud worden aangenomen, des te meer waar het prof. Daels on sommige oogenhlikken een biina onwaardige rol laat «melen. Minister Hubert zou aan den koning>nebben verklaard, dot Daels op de verklaringen van generaal Drubbel zijn woorden zpgde te w'llen intrekken en verontschuldigingen aanbood. Daels zou don nog bekend hebben nooit penigerlei scheiding, die België kon schaden, te hebben bedoeld, won neer hij in zijn rede te Gent zei, dot de Vla mingen zich tegenover België zouden gedragen zooals België zich tegenover hen gedraagt De opinie van de regeering is dan ook, dat Daels geen bestuurlijke scheiding hierbij op het oog had, maar veeleer bliik wide geven van wan trouwen tegenover de leiders der Vlaamsche be weging. Het rapport, da* Hubert don koning voorlas, erkent dot Daels zich prachtig gedroeg non het front, doch hii beging een fout. Tn ver bond met zijn belangrijke positie als hoogleer aar heeft hij lichtzinnig ge^nroken en moet dan ook een strenge berisping oploopcn. Tot zoover de Dernière Heure. Te half zeven vanavond kwam het gevol- Daels ter sproke in den ministerraad bijeen^c- komen om een beslissing in deze te treffen. Op rapport van minister Hubert werd inderdaad een besluit genomen, doch aan de pers werd geen mededeeling gedaan, daar de betrokken perso nen vooreerst dienen op de hoogte gebracht. In de wandelgang'-n ging echter het gerucht, dnl do ministers met olgemeene stemmen een een- voudige berisping hadden goedgekeurd. Een voorstel tot schorsing werd ingediend, doch de raad meende rekening te moeten houden met do diensten tijdens den oorlog door Daels bewc- zon cn anderzijds met het feit, dat hij zou heb ben erkend een verkeerde opvatting te hebben gehad over de vroeger door generaal Drubbel uitgesproken woorden. Wat cr vnn zij, minister Vandevijvere, die bij het eindigen van den mi nisterraad het geheim niet wilde ontsluieren verklaarde toch dat degenen, die tegen Doell de compagne hebben op touw gezet, cvcnmii echter ols het kamp, dat Daels genegen is, zou* den tevreden zijn met het getroffen besluit. Dit zou don op een straf, zij het een lichte wijzen In den ministerraad woren nllo ministers aan wezig, behalve Devèze en Franck. Dc officieele tekst van het vonnis, dut met algemeene stemmen gewezen is door het kabi net inzake de incidenten, die ontstaan zijn door de redevoering en de verklaring van Daels, hooglceroor aan le Gentsche universiteit, op het Vlaomsch-kntholiek congres te Gent, luidt volgens de N. R. Ct. Do minister va., kunsten cn wetenschappen overwegende, dat de heer Daels, hooglcernnr in de faculteit der geneeskunde nnn de univer siteit van Gent, in het openbaar een zeer ern stige beschuldiging hoeft uitgesproken tegen Belgische generaals, die nis volgt luidde Nooit zullen wij vergeten, dat Belgische gene- ranls zich het recht hebben aangematigd, Vlaamsche bataljons in het vuur te zenden, om deze in Vlaamsch bloed te rehubiliteeren"; overwegende dat uit de verklaring van den heer Daels in het disciplinair onderzoek blijkt, dot deze beschuldiging uitsluitend is gegrond op dc verklaring vnn luitcnont-generon! Drub bel in het proces-Dosfel, zooals die door zekere bladen en zekere getuigen is weergegeven overwegende dat dergelijke twijfelachtige ge gevens niet voldoende zijn om ter verontschul diging te dienen, met °en beroep op de goede trouw, voor dergelijke ernstige betichtingen, welke de openbare meening op een zoo hevige wijze in beroering moesten brengen, vooral waar de spreker een man van wetenschap is, ge wend om de feiten nauwkeurig te toetsen en een hoogleeraar, non wien zijn betrekking hot gevoel van verantwoordelijkheid oplegt; overwegende dat de schuld von don heer Daels vergroot wordt door het feit, dat dc hun toepeschneven woorden niet zijn uitgesproken, terwijl hij meegesleept werd in oen improvi satie, maar vastgelegd zijn in een geschreven rapport dat door prof. Daels zelf is openbaar gemaakt overwegende, dot, zonder stil te staan bij het afwezig zijn vnn elk geoorloofd bewijs voor de gegeven betichting, cn om af te rekenen met een legende, die nan dc goede verstandhouding tusschen de Belgen afbreuk zou kunne.i doen, de minister van Kunsten en wetenschappen lui tenant-generaal Drubbel heeft verzocht, zijn ge tuigenis te herhalen; overwegende, dat prof. Daels, na van deze getuigenis kennis te hebben genomen, heeft vcr- k'nard „Ten ove-stnan van de geschreven ge tuigenis van luit.-gen. Drubbel, beroep ik mij op do beweringen, die zij bevat. Ik verklaar, dat ik mij gelukkig gevoel, de beschuldiging te kunnen intrekken, die tegen de Belgische gene raals is geuit. Het spijt mij, dat ik generaal Drubbel in het geding heb betrokken, en ik ver zoek den minister van kunsten cn wetenschap pen, den generaal wel mijn leedwezen te willen betuigen"; overwegende, dat in en nnder gedeelte vnn hetzelfde rapport prof. Daels nog heeft gezegd: ,,de houding van België tegenover Vlaanderen zal onafwijsbaar beslissen over de houding der Vlamingen tegenover België, maar België zal zijn houding tegenover Vlaanderen regelen naar de houding der leiders en der intellects celen tegenover hun eigen volk"; ent. '-et veri®d°n van prof. Daels het niet mogelijk maakt zijn va derlandslievendheid te verdenken, en hoewel het tweede gezegde het eerste verzwakt, het niet minder waar is, dat deze dubbelzinnige be wering kon worden uitgelegd als de goedkeu ring van een voorwaardelijk loyalisme, en dot zij uiterst lonkbnar is; overwegende dat de bedoelde woorden niet 60 door ROBERT HERRICK. r. En zij, eenvoudig van begrip als zij was, (yoelde vaag den trotschen wil van den man om ^4e vechten voor de redding van zijn ziel, om $e ontsnappen aan de zijden koorden, waarmede tij hem binden wilde. Hij vluchtte naar het Noorden, zooals de wilde vogels vluchten naar fae wildernis, omdat hij moest leven, omdat hij vreesde, dat als hij aan haar wensch toegaf en trachtte te zijn als de Farringtons, hij min- ier zou worden dan. zij niets dan een groote hul „Neen, ik zal mijn best doen om klaar te Ifomen en met je mee te gaan I" „Dat meen je toch niet je moest nog een (poosje hier blijven om te genieten." C „O, als je liever hebt, dat ik blijf." t Hij leidde haar zacht de kamer uit. Een uur te ter nam hij alleen den Expres naar het Noor den. Het was bijna twee jaar geleden, dat hij He groote stad verlaten had met de vrouw ijner droomen aan zijn zijde. VIL "Juist op tij-d kwam het tweede kind. 'Het was weer een meisje, een donker, klein Wing met een hoog voorhoofd en groote ernstige pogen, „op en top haar vader," zei de ver pleegster. En dit keer was Ket de moeder geen teleure ètelling, dat het een meisje was zooals ze aan Vera Travers schreef, die met Nina Farrington dien zomer een heele poos bij haar was ge weest. Het is aardig dat het allebei meisjes zijn, en dat ze zoo weinig schelen. Ze zullen goed gezelschop zijn voor elkaar en voor mij. Ik zal ze samen tegelijk in de wereld brengen Terwijl ze in het bed lag, stelde haar leven dige geest zich voor hoe ze eenmaal de plaats, die haar toekwam in de uitgaande wereld zou bekleeden met haar dochters aan haar zij. Het kwam geen oogenblik bij haar op, dat deze twee kleine afstammelingen zelf wel eens in opstand zouden kunnen komen en een ander leven kiezen, dan zij zich voor hen voorstelde. Volgens haar was er maar een weg, en dat was, als de omstandigheden het toelieten, om voor ze te doen wat haar moeder voor haar had gedaan en wat al de vrouwen, met wie ze bevriend was, nu deden. Echte vrouw die ze was, had ze een hekel aan verzet, aan alle verandering. Ik wil, dat mijn meisjes net zijn als andere, schreef ze aan Vera, en dat ze een leven zullen hebben zooals andere meisjes. Onbewust werd ze ontrouw aan den roman, dien ze zelf had aangedurfd. De non met de witte japon, die haar diensten bewees in plaats van de oude Schotsche Nan, bewoog zich zacht door de kamer en maakte dat het te sterke licht van den Octobermorgen niet in haar oogen scheen. Op het kleurlooze gezicht van de non, omgeven door de stijf ge steven leap, was geen spoor van verzet te ont dekken. Zij droeg het stempel van een volmaakt godsdienstig, zichzelf vergetende zuster. Monica was al lang de groote stilte ingegaan. De jonge moeder pesinsde soms over zuster Monica's levensopvatting en vond die onnatuurlijk. Ze wilde, dat haar dochters, moeders werden als zij zelve, alleen met een vastere positie in de wereld. Zoo lag zij gemakkelijk in haar zacht bed, rustend togen de zachtste kussens, gewikkeld in de fijnste lakens, te peinzen over het leven. Ze voelde een groote energie na die laatste beval ling, net alsof heel haar kracht van vrouw nu eerst ontwaakt was. Ze maakte een heel plan hoe ze hoor leven in het vervolg zou in richten, stuk voor stuk zette ze het in elkaar en vulde het met de levens van die twee kleine wezens, over wie zij nu voorzienigheid moest spelen. Het middenpunt van haar eigen wezen, was al eenmaal veranderd het was gegaan van haarzelf naar haar geliefde, en dot was eigenlijk ternauwernood een verandering ge weest maar nu verwisselde het voor den (Se SPOF,I»5G KETOrn. a Langestraat 116 Tel. 70 tweeden keer. Maar het ging over op haar kinderen. Voortaan zou ze alles uitsluitend be kijken uit hun oogpunt, en zoover ze kon zou ze haar kleine wereld inrichten naar hun be hoeften. Dat was haar instinct als vrouw en immers haar plicht. Het beeld van den geliefde was vervaagd met de nevelen van haar jeugdhaar man bleef voor haar als een maatschappelijk werktuig, waar zij niet buiten kon. Toen hij haar op dien lentemorgen in de stad verlaten had na him hevige woordenwisseling, had ze er ernstig over gedacht om nooit naar hem terug te koeren, haar dwaling aan haar vrienden te bekennen en 1e Irachten haar leven alleen te leven zoo goed als het ging, opgaande in haar kind of in haar kinderen. Ze had haar verdriet getoond toen ze haar man's haastig vertrek aan hoor moeder ver klaarde en de lastige oude vrouw hod veront waardigd uitgeroepen „Zoo"n krankzinnige bruut. Nu zie je eens Nel, wat het is om een man beneden je stand te trouwen." Maar ze had hem moedig verdedigd, beschaamd, dat ze iets had laten merken en onaangenaam ge troffen door haar moeders ruwen uitval. Met huor oude vriendin Vera echter, was ze den noodlottigen oever van bekentenissen van vrou welijke teleurstelling dichter genaderd. Ze zei dat haar man „een gek" was, dat hij geen en** kele reden had om zoo gauw weg te gaan en zij verraadde duidelijk dat ze haar vriendin's geluk met den dommen Gerard benijdde. Moor Vera verstandig als ze was, wilde die zwak ke bui niet nonwakkeren. Waarschijnlijk wist de dokter wat het beste voor hem was en zij troostte de jonge vrouw dat als zich later de gelegenheid eens voordeed om in de wereld vooruit te komen, hij die wel zou aangrijpen. Ze had vertrouwen in den Wilde ols man. In ieder geval moest de vrouw er het beste van maken als ze tot dc ontdekking kwam, dat haar huwelijk niet precies was wat zij wenschte en geduld hebben het zekerste wapen van de vrouw tegen het noodlot. In haar hart wilde ze zich eigenlijk niet be kennen hoe gegriefd ze zich ook voelde dat haar romantisch ideaal ten einde zou zijn. Ze schreef bijna dagelijks aan haar man over alles wat ze deed en naarmate de weken ver liepen en het kind in haar meer tot ontwikke ling kwam, werd het bewustzijn van den band, die haar bond aan haar man steeds prooter. Hocvet hij ook van haar nf was, hoe wreed en ruw hij ook zijn mocht, hij was de vader vart dat leven in haar, cn als een echte vrouw werd zij heimelijk getrokken tot haar man. Want ze was normaal monogomisch, ze was eens en voor al met hem getrouwd, zei ze tot zichzelf met innerlijken trots. No Nora's trouwen begin Juni, was ze teruggegaan naar het Noorden niettegenstaande haar moeder alles gedaan had wat een moeder doen koij om haar dochter bij zich te houden. Vóór Helen de groote stad vaarwel zei, liet ze Vera cn Nina Farrington (met wie ze al gauw intiem was geworden) be loven om in den nazomer te komen logeeren zonder hun lastige mannen. Haar omgang met deze twee voorbeelden van goed getrouwde vrouwen had haar denkbeelden ontwikkeld. Vooral de domme bij-de-handtc mevrouw For- rington toonde haar de plaats, die een goede vrouw kan veroveren de aanvoerende mocht in het huwelijksverbond. „Ik liet Eliot dat doen"' of „Dat zal ik Eliot laten doen" of „Ik zou j nooit willen, dat mijn man dat deed I" Zulke zinnen had zo steeds op de lippen. Een onder.( van haar opmerkingen was ook schitterend „We kunnen dat niet doen, zie je om onze positie, of, een beroemd man als Eliot moet den schijn vermijden." Dot was het wat Erik Holi den haar eens beschreven had ols maatsohappeii lijke schija, een spel, dat de Farringtons naar] het scheen met groot succes speelden. zijj strooiden de wereld, zand in de oogen dooit zich voor meer te loten aanzien, dan zij eigeiflj lijk waren, op het gebied van geld, invloed eir naam. En de wereld, die er nu eenmaal valt houdt om bedrogen te worden, beschouwde ze] zooals ze wenschte I Helen bewonderde di^ Vracht. 'Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1922 | | pagina 1