DE EEMLANDER
BUITENLAND.
GERfl ZILVER n ALPASA
FEUILLETON.
DE 8ENEZER
Reparation!
2te jaargang No. 17
PRIJS DER ADVERIENTIEN
UITVERKOOP
B. NIEWEG,
Langestraat 39 - Tel. 4S2|
S
laan Tennis-Rackets
I JOH. VAN DIJK.
wiisfiais-'^rzr™
jyftt post f 3.per week (met gratis venekering
tegen ongelukken) f 0.17&, afzonderlijke nummers
Ó.05.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
Donderdag 20 Juli 1922
a
DIRECTEUR-UITGEVER: J. VAUKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL 2 A.
POSTREKENING N°. 47910. TEE INT. 513.
r-
van 1 4 regels f l.OS
met inbegrip van ecu
bewijsnummer, elke regel meer f 0.25, dienstaanbie»'
dingen cn Llcidadigheids-advcitcnticn voor de helft
der prijs. Voor handel cn bedrijf bestaan zeer
voordccligc bepalingen voor het advcrtccrcn. Ecne
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt
aanvraag toegezonden.
op
Politiek Overzicht.
[1 de gebeurtenissen bij onze OosterBu-
een goed deel van de aandacht hebben ge
beerd op Maandag 17 Juli zijn de moor-
ars van Ralheneu ontdekt (zij pleegden,
men weet, vóór hun arrestatie zelfmoord)
gisteren is <Ie wet ter bescherming van dc
liek aangenomen, dank zij de tot stand
jkomen arbeidsgemeenschap tusschen onof-
ionkelijken en meerderheidssocialisten heeft
«n feit plaats gehad, dat niet al te veel aan
acht heeft getrokken: het einde van een staat,
m Montenegro. Heel nuchter meldde een tele-
am, diat de raad van gezanten op een vraag
er met de grensbepaling in Albanië belaste
rommissie heeft verklaard, dat het koninkrijk
Montenegro van de Europeesche kaart is ver-
hvenen en het vroegere Montenegrijnsche ge
bied is ingedeeld bij den Zuid-Slavischen staat.
De D. Allg. Ztg. verwijlt een oogenblik bij het
pot van Montenegro, omdat het, naar het blad
Opmerkt, een klein veelbeteekenend onderdeel
Is van het in den geest van „gerechtigheid",
wvrijhleid" en „vrede" afgeperste dictaat van
J9T9.
Nilata, toentertijd vorst van Montenegro, be-
Mnt in 1876 den oorlog tegen Turkije, die uit
liep op den Russisch-Tftrkschen oorlog. Bij den
Vrede van San Stefano wordt Montenegro bene
vens Servië en Roemenië onafhankelijk ver
klaard en door Turlcsch gebied aanmerkelijk uit
gebreid. Op het Berlijnsche congres beperken
•de mogendheden de gebiedsuitbreidingen. Dank
zij de traditioneele betrekkingen tot Rusland,
treedt het in 1912 toe tot den Balkanbond,
"waarbij het Skoetari erlangt, maar op aandrin
gen van Oostenrijk en Italië weer moet ontrui-
jnen. In den wereldoorlog vinden wij Montene
gro aan de zijde der Entente. Doordien het
Mackensen lukte door Servië heen te breken cn
dank zij de bestorming van de Lovcen, die leiden
tot de verovering van de hoofdstad Cettinje,
werd Montenegro gedwongen een afzonderlijk
Vredesaanbod te doen en onvoorwaardelijk de
wapens neer te leggen (17 Jan. 1916). De ko
ning (sinds 1916) gaat naar Italië en daarna
tiaar Frankrijk; het Oostonrijksch-Hongaorsch
militaire bewind neemt in Febr. de heerschap
pij op zich. Op 26 Nov. 1918 rukken Servische
troepen Montenegro binnen. Op dat oogenblik
begint de tragiek van het Montenegrijnsche
volk, die heeft geleid tot het algeheel verlies
van zijn zelfstandigheid als staat. Het kleine
land telt zoo'n 300.000 inwoners, die volgens
öe D. A. Z. een Servischen stam vormen, maar
Bterk met Alboneezen zijn gemengd en in elk
geval van de Servische soevereiniteit niets wil
len weten. De eerste bommen uit het arsenaal
Kragoejewats, later „Lieferstelle", voor den
moord in Serajewo, moesten voor een aanslag
bp Nikita gebruikt worden, die toentertijd van
Servische zijde werd beschuldigd van vriend
schap voor Oostenrijk. De politieke ontwikke
ling leidde daarop tot -een bondgenootschap
fnet Servië, dat ten slotte den vroegeren bond
genoot van zijn onafhankelijkheid beroofde. Het
Duitsche blad wijst er op, dat Montenegro stra
tegisch een sleutel-stelling voor den Balkan is
tn groote economische rijkdommen bezit, als
mede groote bosschen, waterkrachten, die vol
gens Montenegrijnsche opgaven voor de indus-
'trie en de spoorwegen van Zuid-Slevië voldoen-
öe zijn, kolen, ijzer, zilver en petroleum. De op
<3e vredesconferentie gevraagde volksstemming
in Montenegro werd geweigerd met behulp der
Franschen, wien de Serviërs groote economische
concessies in Montenegro in uitzicht stelden.
Het land werd tot een deel van Zuid-Slavië ver
klaard. Bij een on-officieel op touw gezette
■Volksstemming werden maar 5 der stemmen
{&p Sn~vië uitgebracht. De D. A. Z. besluit:
Niet alleen wegens familierelaties tus
schen het huis Njegosj en den Italiaan-
schen koning, maar ook wegens zeer
reëele belangen, verband houdende met
zijn Adriatische politiek, heeft Italië ook
sinds den wapenstilstand Montenegro's
streven naar onafhankelijkheid in zekere
mate gesteund. De overblijfselen van het
Montenegrijnsche leger vonden bijna drie
jaren na den wapenstilstand in Gaeta in
Italië een toevluchtsoord. De regentes, ko
ningin Milena, die zich met haar kleinzoon,
den minderjarigen koning Michaël, in
Frankrijk bevindt, erkent de politieke wijzi
ging van haar land niet. Italië beschouwt de
inlijving van Montenegro als een verderen
stap der Servische suprematie-politiek in
<de Adria en geeft zijn bezorgdheid te ken
nen ook wegens de onafhankelijkheid van
Albanië. De verbitterde guerilla-oorlog,
die door Montenegrijnsche benden sinds
de Servische bezetting van het land tegen
de nieuwe meesters werd gevoerd, is op
het oogenblik, naar het schijnt, prijs ge
geven. Thans richlen de Montenegrijnen
memoranda en petities tot den Volkenbond
om hun onafhankelijkheid weder te erlan
gen.
Zelfbeschikkingsrecht der volkeren.
VOLKENBOND.
Dc vergadering van den Rood.
Een draadloos bericht over de zitting van
den Rand van den Volkenbond meldt o. a. nog,
dat Balfour mededeelde, dat ten gevolge van
onderhandelingen met de Ver. St., die bezwaar
maakten tegen de te sterke beperking van de
rcehten 'cn privilegiën van zendelingen volgens
het oorsponkelijke ontwerp, de bepaling te dier
zake voor het eiland Yap gewijzigd is in een
door de Ver. St. goedgekeurden vorm.
Inzake het mandaat voor Palestina zegt het
bericht, dot de vooruitzichten voor de afdoening
dezer kwestie zijn verbeterd. Markies Imperioli,
de Italioanschc vertegenwoordiger in den Raad.
zou een onderhoud hebben gehad met kardinaal
Bourne. Men weet niet, of dit iets te maken
heeft met een verandering in de houding van
het Vatikaan, maar het lijkt waarschijnlijk, dat
dit zijn verzet tegen het herziene artikel 14 van
het mondoat niet zal handhoven, daar nu be
paald is, dat de Christelijke vertegenwoordiger
in de commissie voor de bescherming der
heilige plaatsen, een lid van den Latijnschen
stam zal zijn.
London, 19 Juli. (R.) Do Raad besloot do
kwestie betreffende de invallen der Bulgaarsche
benden over te laten aan onderhandelingen
tusschen de betrokken stoten, terwijl hij zich
ter beschikking houdt in geval een nieuw be
roep op hem wordt gedaan of wanneer de on
derhandelingen mochten falen.
L o n d en, 19 Juli. (R.) De Raad heeft over
de kwestie der Oostcnrijksch-Hongaarsche
grens beraadslaagd en kennis genomen van de
verklaringen der Oostenrijksche en Hongaor-
sche vertegenwoordigers. Hij besloot de aan
gelegenheid tot de volgende zitting einde
Augustus, aan te houden, opdat zij in bijzon
derheden tezamen met de Oostenrijksche en
Hongaorsche vertegenwoordigers kan worden
bestudeerd.
DUrrSCHLANO.
de schadeloosstelling.
Londen, 1 9 J u 1 i. (N. T. A. Draadloos). De
Daily Telegraph, de voorgestelde ontmoeting van
Poincaré en Lloyd George besprekende, zegt,
dat Poincarc de kwestie van Tanger, het nabije
Oosten en Oostenrijk van ondergeschikt belang
beschouwt in vergelijking met die van het herstel
en dat hij iedere intergeallieerde conferentie als
waardeloos beschouwt, zoolang niet de rappor
ten van de commissie van garantie en van die
voor het herstel behoorlijk zijn ingediend en on
derzocht. Daarom wil Poincaré liever nog geen
datum van zijn bezoek vaststellen, maar naar
alle waarschijnlijkheid zal dat op 5 Augustus
worden bepaald.
De commssie van buitenlandsche zaken uit den
Rijksdag.
De commissie van den Rijksdag voor buiten
landsche zaken, aan welker zitting gisteren ook
de rijkskanselier deelnam, werd verdaagd tot
Vrijdag, op welken dag gedrukte verslagen be
schikbaar zijn over de onderhandelingen en
overeenkomsten met de garantie-commissie.
Naar verluidt, besprak men ook de Amerikaan-
sche eisehen aan Duitschland en stemde men
toe in de oprichting eener scheidsrechterlijke
commissie, uit een Duitscher en een Amerikaan
bestaande. Ook da kwestie van de Rijnstreek
moet besproken zijn.
•Iittrcding van een afgevaardigde uit dc
Duitsch-nationale volkspartij.
De rijksdagafgevaardigde en vroegere minis'
ter van justitie van aden. Buringer, gaf den pre
sident van den Rijksdag Loe'be kennis van zijn
uittreden uit de Duitsch-nationale volkspartij.
Dc spanning tusschen Beieren en het rijk,
Uit Berlijn wordt d.d. 19 Juli aan dc Tel. ge
meld
De spanning tusschen Beieren cn het rijk is
thans door de aanneming van de wet voor de
bescherming van de republiek en voornamelijk
van de wet betreffende de instelling van een
Reichskriminolpolizeiamt acuut geworden en is
nog niet uit den weg geruimd. De Beiersche mi'
nisterraad heeft heden een zitting gehouden om
den in het leven geroepen toestond te bespre
ken. De Beiersche minister van Justitie heeft een
rapport opgesteld, dat de kwestie behandelde,
in hoeverre door de nieuwe wetten inbreuk
wordt gemaakt op dc souvereiniteit van Beie
ren.
Hoewel de burgerlijke pers in Beieren zich
wat heeft ingebonden bij haar hetze tegen de
rijkswetten en thans er den nadruk op legt, dat
de bestrijding dezer wetten in ieder geval moet
creschiedcn langs grondwettelijken weg en dot
Beieren cr niet aan denkt zich af te scheiden
van het overig deel van het rijk, bestaar er
toch een crisis-stemming, welke zich uil in ver
schillende berichten en geruchten. Bijzonder
ha dnekkig gaat het gerucht, dot men rekening
moet houden met het aftreden van den minis
ter-president graaf Lorchenfeld. Andere be
richten melden, dot de arbeiders bereid zijn om
in geval van een conflict met het rijk een alge-
meene staking te proclomeeien. Intusschen
blijkt uit de jongste erichten der Münchensrhe
bieden, dot men pogingen schijnt te doen om
den ontketenden storm weer te kolmeeren.
„L'HIRONOELLE"
44 TAN GESTRA AT. Amersfoort.
VAN
DAMES-M0DF-4RTIKELEN
EN CONFECTIE.
Zilvcruitvoer naar de Ver. Stuten.
B e r 1 ij n, 19 ,J u 1 i. (N. T. A. Draadloos).
Duitschland heeft in 1921 en de eerste vier
maanden van 1922 negen millioen onzen zil
ver uitgevoerd naar de Ver. Stoten, vertegen
woordigend een waarde van zes millioen dol
lars in goud.
Groote wapenvondst.
Door de intergeallieerde controle-com
missie moeten in een politiekazerne te Stutt
gart 500 mitrailleurs zijn ontdeV'. Bovendien
werden op een landgoed bij Holhersladt en
kele geweren gevonden, alsmede een twaalftal
kisten met patroonbanden voor mitrailleurs.
BELGÏE.
hej geval daels.
De leden van het kabinet zijn Dinsdagavond
na de Kamerzitting bijeengekomen en hebben
besloten geenerlei mededeeling inzake het ge-
val-Daels te verstrekken, alvorens den Senaat
van de Gentsche universiteit op de hoogte te
hebben gebracht van de oplossing die te woch-
ten is. Volgens de inlichtingen, verstrekt non
den Brusselschen correspondent der N.R.C., zal
inderdaad aan prof. Daels een ernstige berisping
worden toegediend.
Dezelfde correspondent meldt d.d. 18 Juli
nader
Een meerderheid van 48 leden uit den Ant-
werpschcn provincialen rand heeft bij dien rand
een motie ingediend, waarbij hulde wordt ge
bracht aan prof. Daels en waarin verder lucht
wordt gegeven aan de verontwaardiging over
het perskabaai, dn* tegen Daels wordt gevoerd
en waardoor men niet slechts den Vlnamschcn
leider wil treffen, mnnr ook het vrije Vlaamsche
woord wil onderdrukken. De onderteekennnrs
drukken vervolgens hun verbnzing uit over het
feit, dot herhaaldelijk Belgische hoogleernnren
op openbare vergaderingen, belegd tot de be
strijding von het Vlnomsche recht, ministers
hebben aangevallen en zelfs gehoond, zond'
dat men het in dit geval noodig achtte hun vrij
heid van het woord door disciplinaire maatre
gelen te beteugelen. De motie drukt dan ook bij
voorbaat de afkeuring vnn den Rand uit over
eiken strafmaatregel, die de regeering ter on
derdrukking van de onti-Vlnnmsche kaste op
prof. Daels zou meencn Ie moeten toepassen.
Het liberale Laatste Nieuws wijdt een uit
voerig artikel aan prof. Daels. Vooreerst wijst
het er op. dot de hoogeschoolrommissm in haar
motie heeft gedoeld op wat Daels te Gent kon
hebben gesproken, doch enkel de vrijheid van
het woord heeft willen opeischen voor hem, zoo-
als de commissie nooit protesteerde tegen zelfs
de felst an'i-Vlnom^rheezinde uitlatingen van
andere professoren. Vervolgons schetst het ar'
tikcl Daels' actie van verzedelijking aan het
front, om daarna te wijzen op zijn foom als
geleerde.
Roerend van eenvoud is de motie door den
hond van Vlaamsche vroedvrouwen aan minis
ter Hubert gezonden, waaruit dc volgende zin
sneden zijn gelichtDe Vlaamsche vroedvrou
wen gevoelen zich gedreven in zake de rede
door den heer Daels. uitgesproken op het Knth.
Vlnamsch congres te Gent. hulde te brengen aan
hem, wien zij zooveel te danken hebben. Prof.
Daels stichtte de versrhillige vroedvrouwen-
beroepsvereenigingen. Door hem werd het
vroedvrouwenvok wetenschappelijk en stoffelijk
hervormd.
Zijn naam spreken wij vroedvrouwen uit met
len eerbied, die wij verschuldigd zijn aan den
hoogstaonden man, die buiten nllc politiek de
beschermer is der zwakken, der verdrukten,
der verintenen. Hooggeachte heer minister, wij
hopen, dat het besluit door U.Ed. dé verheerlij
king zal zijn van den heer prof. Daels. een ver
heerlijking, die hom toekomt, die hij nis mensch
door zïin groote naastenliefde en wetonsrhap-
nelifke kennissen verdient. Aan UEd. schrüvcn-
hooggenchte heer minister, vervullen wiï een
plicht van dnnkhnarbeid jegens professor Daels
en wij honen, dat onze bed*» zoo innig cn diep
uit onze ziel komend hij UEd. een gunstig ont
haal moge verwerven."
De Dernière Heure schrijft over het gevnl-
Doels, dat minister Hubert aan den koning den
uitslag van het onderzoek, door hem inges'eld,
uiteenzette. De lezing van de Dernière Heure
over dit onderhoud lean slechts met het grootste
voorbehoud worden aangenomen, des te meer
waar het prof. Daels on sommige oogenhlikken
een biina onwaardige rol laat «melen. Minister
Hubert zou aan den koning>nebben verklaard,
dot Daels op de verklaringen van generaal
Drubbel zijn woorden zpgde te w'llen intrekken
en verontschuldigingen aanbood. Daels zou don
nog bekend hebben nooit penigerlei scheiding,
die België kon schaden, te hebben bedoeld, won
neer hij in zijn rede te Gent zei, dot de Vla
mingen zich tegenover België zouden gedragen
zooals België zich tegenover hen gedraagt De
opinie van de regeering is dan ook, dat Daels
geen bestuurlijke scheiding hierbij op het oog
had, maar veeleer bliik wide geven van wan
trouwen tegenover de leiders der Vlaamsche be
weging. Het rapport, da* Hubert don koning
voorlas, erkent dot Daels zich prachtig gedroeg
non het front, doch hii beging een fout. Tn ver
bond met zijn belangrijke positie als hoogleer
aar heeft hij lichtzinnig ge^nroken en moet dan
ook een strenge berisping oploopcn. Tot zoover
de Dernière Heure.
Te half zeven vanavond kwam het gevol-
Daels ter sproke in den ministerraad bijeen^c-
komen om een beslissing in deze te treffen. Op
rapport van minister Hubert werd inderdaad een
besluit genomen, doch aan de pers werd geen
mededeeling gedaan, daar de betrokken perso
nen vooreerst dienen op de hoogte gebracht. In
de wandelgang'-n ging echter het gerucht, dnl
do ministers met olgemeene stemmen een een-
voudige berisping hadden goedgekeurd. Een
voorstel tot schorsing werd ingediend, doch de
raad meende rekening te moeten houden met do
diensten tijdens den oorlog door Daels bewc-
zon cn anderzijds met het feit, dat hij zou heb
ben erkend een verkeerde opvatting te hebben
gehad over de vroeger door generaal Drubbel
uitgesproken woorden. Wat cr vnn zij, minister
Vandevijvere, die bij het eindigen van den mi
nisterraad het geheim niet wilde ontsluieren
verklaarde toch dat degenen, die tegen Doell
de compagne hebben op touw gezet, cvcnmii
echter ols het kamp, dat Daels genegen is, zou*
den tevreden zijn met het getroffen besluit. Dit
zou don op een straf, zij het een lichte wijzen
In den ministerraad woren nllo ministers aan
wezig, behalve Devèze en Franck.
Dc officieele tekst van het vonnis, dut met
algemeene stemmen gewezen is door het kabi
net inzake de incidenten, die ontstaan zijn door
de redevoering en de verklaring van Daels,
hooglceroor aan le Gentsche universiteit, op
het Vlaomsch-kntholiek congres te Gent, luidt
volgens de N. R. Ct.
Do minister va., kunsten cn wetenschappen
overwegende, dat de heer Daels, hooglcernnr
in de faculteit der geneeskunde nnn de univer
siteit van Gent, in het openbaar een zeer ern
stige beschuldiging hoeft uitgesproken tegen
Belgische generaals, die nis volgt luidde
Nooit zullen wij vergeten, dat Belgische gene-
ranls zich het recht hebben aangematigd,
Vlaamsche bataljons in het vuur te zenden, om
deze in Vlaamsch bloed te rehubiliteeren";
overwegende dat uit de verklaring van den
heer Daels in het disciplinair onderzoek blijkt,
dot deze beschuldiging uitsluitend is gegrond
op dc verklaring vnn luitcnont-generon! Drub
bel in het proces-Dosfel, zooals die door zekere
bladen en zekere getuigen is weergegeven
overwegende dat dergelijke twijfelachtige ge
gevens niet voldoende zijn om ter verontschul
diging te dienen, met °en beroep op de goede
trouw, voor dergelijke ernstige betichtingen,
welke de openbare meening op een zoo hevige
wijze in beroering moesten brengen, vooral
waar de spreker een man van wetenschap is, ge
wend om de feiten nauwkeurig te toetsen en
een hoogleeraar, non wien zijn betrekking hot
gevoel van verantwoordelijkheid oplegt;
overwegende dat de schuld von don heer
Daels vergroot wordt door het feit, dat dc hun
toepeschneven woorden niet zijn uitgesproken,
terwijl hij meegesleept werd in oen improvi
satie, maar vastgelegd zijn in een geschreven
rapport dat door prof. Daels zelf is openbaar
gemaakt
overwegende, dot, zonder stil te staan bij het
afwezig zijn vnn elk geoorloofd bewijs voor de
gegeven betichting, cn om af te rekenen met
een legende, die nan dc goede verstandhouding
tusschen de Belgen afbreuk zou kunne.i doen,
de minister van Kunsten en wetenschappen lui
tenant-generaal Drubbel heeft verzocht, zijn ge
tuigenis te herhalen;
overwegende, dat prof. Daels, na van deze
getuigenis kennis te hebben genomen, heeft vcr-
k'nard „Ten ove-stnan van de geschreven ge
tuigenis van luit.-gen. Drubbel, beroep ik mij
op do beweringen, die zij bevat. Ik verklaar, dat
ik mij gelukkig gevoel, de beschuldiging te
kunnen intrekken, die tegen de Belgische gene
raals is geuit. Het spijt mij, dat ik generaal
Drubbel in het geding heb betrokken, en ik ver
zoek den minister van kunsten cn wetenschap
pen, den generaal wel mijn leedwezen te willen
betuigen";
overwegende, dat in en nnder gedeelte vnn
hetzelfde rapport prof. Daels nog heeft gezegd:
,,de houding van België tegenover Vlaanderen
zal onafwijsbaar beslissen over de houding der
Vlamingen tegenover België, maar België zal
zijn houding tegenover Vlaanderen regelen
naar de houding der leiders en der intellects
celen tegenover hun eigen volk";
ent. '-et veri®d°n van
prof. Daels het niet mogelijk maakt zijn va
derlandslievendheid te verdenken, en hoewel
het tweede gezegde het eerste verzwakt, het
niet minder waar is, dat deze dubbelzinnige be
wering kon worden uitgelegd als de goedkeu
ring van een voorwaardelijk loyalisme, en dot
zij uiterst lonkbnar is;
overwegende dat de bedoelde woorden niet
60
door
ROBERT HERRICK.
r. En zij, eenvoudig van begrip als zij was,
(yoelde vaag den trotschen wil van den man om
^4e vechten voor de redding van zijn ziel, om
$e ontsnappen aan de zijden koorden, waarmede
tij hem binden wilde. Hij vluchtte naar het
Noorden, zooals de wilde vogels vluchten naar
fae wildernis, omdat hij moest leven, omdat
hij vreesde, dat als hij aan haar wensch toegaf
en trachtte te zijn als de Farringtons, hij min-
ier zou worden dan. zij niets dan een groote
hul
„Neen, ik zal mijn best doen om klaar te
Ifomen en met je mee te gaan I"
„Dat meen je toch niet je moest nog een
(poosje hier blijven om te genieten."
C „O, als je liever hebt, dat ik blijf."
t Hij leidde haar zacht de kamer uit. Een uur
te ter nam hij alleen den Expres naar het Noor
den. Het was bijna twee jaar geleden, dat hij
He groote stad verlaten had met de vrouw
ijner droomen aan zijn zijde.
VIL
"Juist op tij-d kwam het tweede kind.
'Het was weer een meisje, een donker, klein
Wing met een hoog voorhoofd en groote ernstige
pogen, „op en top haar vader," zei de ver
pleegster.
En dit keer was Ket de moeder geen teleure
ètelling, dat het een meisje was zooals ze aan
Vera Travers schreef, die met Nina Farrington
dien zomer een heele poos bij haar was ge
weest. Het is aardig dat het allebei meisjes zijn,
en dat ze zoo weinig schelen. Ze zullen goed
gezelschop zijn voor elkaar en voor mij. Ik
zal ze samen tegelijk in de wereld brengen
Terwijl ze in het bed lag, stelde haar leven
dige geest zich voor hoe ze eenmaal de plaats,
die haar toekwam in de uitgaande wereld zou
bekleeden met haar dochters aan haar zij. Het
kwam geen oogenblik bij haar op, dat deze
twee kleine afstammelingen zelf wel eens in
opstand zouden kunnen komen en een ander
leven kiezen, dan zij zich voor hen voorstelde.
Volgens haar was er maar een weg, en dat
was, als de omstandigheden het toelieten, om
voor ze te doen wat haar moeder voor haar
had gedaan en wat al de vrouwen, met wie ze
bevriend was, nu deden.
Echte vrouw die ze was, had ze een hekel aan
verzet, aan alle verandering.
Ik wil, dat mijn meisjes net zijn als andere,
schreef ze aan Vera, en dat ze een leven zullen
hebben zooals andere meisjes. Onbewust werd
ze ontrouw aan den roman, dien ze zelf had
aangedurfd.
De non met de witte japon, die haar diensten
bewees in plaats van de oude Schotsche Nan,
bewoog zich zacht door de kamer en maakte
dat het te sterke licht van den Octobermorgen
niet in haar oogen scheen. Op het kleurlooze
gezicht van de non, omgeven door de stijf ge
steven leap, was geen spoor van verzet te ont
dekken. Zij droeg het stempel van een volmaakt
godsdienstig, zichzelf vergetende zuster. Monica
was al lang de groote stilte ingegaan. De jonge
moeder pesinsde soms over zuster Monica's
levensopvatting en vond die onnatuurlijk. Ze
wilde, dat haar dochters, moeders werden als
zij zelve, alleen met een vastere positie in de
wereld.
Zoo lag zij gemakkelijk in haar zacht bed,
rustend togen de zachtste kussens, gewikkeld in
de fijnste lakens, te peinzen over het leven. Ze
voelde een groote energie na die laatste beval
ling, net alsof heel haar kracht van vrouw
nu eerst ontwaakt was. Ze maakte een heel
plan hoe ze hoor leven in het vervolg zou in
richten, stuk voor stuk zette ze het in elkaar
en vulde het met de levens van die twee kleine
wezens, over wie zij nu voorzienigheid moest
spelen. Het middenpunt van haar eigen wezen,
was al eenmaal veranderd het was gegaan
van haarzelf naar haar geliefde, en dot was
eigenlijk ternauwernood een verandering ge
weest maar nu verwisselde het voor den
(Se
SPOF,I»5G KETOrn.
a Langestraat 116 Tel. 70
tweeden keer. Maar het ging over op haar
kinderen. Voortaan zou ze alles uitsluitend be
kijken uit hun oogpunt, en zoover ze kon zou
ze haar kleine wereld inrichten naar hun be
hoeften. Dat was haar instinct als vrouw en
immers haar plicht.
Het beeld van den geliefde was vervaagd met
de nevelen van haar jeugdhaar man bleef
voor haar als een maatschappelijk werktuig,
waar zij niet buiten kon.
Toen hij haar op dien lentemorgen in de stad
verlaten had na him hevige woordenwisseling,
had ze er ernstig over gedacht om nooit naar
hem terug te koeren, haar dwaling aan haar
vrienden te bekennen en 1e Irachten haar leven
alleen te leven zoo goed als het ging, opgaande
in haar kind of in haar kinderen.
Ze had haar verdriet getoond toen ze haar
man's haastig vertrek aan hoor moeder ver
klaarde en de lastige oude vrouw hod veront
waardigd uitgeroepen „Zoo"n krankzinnige
bruut. Nu zie je eens Nel, wat het is om een
man beneden je stand te trouwen." Maar ze
had hem moedig verdedigd, beschaamd, dat
ze iets had laten merken en onaangenaam ge
troffen door haar moeders ruwen uitval. Met
huor oude vriendin Vera echter, was ze den
noodlottigen oever van bekentenissen van vrou
welijke teleurstelling dichter genaderd. Ze zei
dat haar man „een gek" was, dat hij geen en**
kele reden had om zoo gauw weg te gaan
en zij verraadde duidelijk dat ze haar vriendin's
geluk met den dommen Gerard benijdde. Moor
Vera verstandig als ze was, wilde die zwak
ke bui niet nonwakkeren. Waarschijnlijk wist de
dokter wat het beste voor hem was en zij
troostte de jonge vrouw dat als zich later de
gelegenheid eens voordeed om in de wereld
vooruit te komen, hij die wel zou aangrijpen.
Ze had vertrouwen in den Wilde ols man. In
ieder geval moest de vrouw er het beste van
maken als ze tot dc ontdekking kwam, dat haar
huwelijk niet precies was wat zij wenschte en
geduld hebben het zekerste wapen van de
vrouw tegen het noodlot.
In haar hart wilde ze zich eigenlijk niet be
kennen hoe gegriefd ze zich ook voelde
dat haar romantisch ideaal ten einde zou zijn.
Ze schreef bijna dagelijks aan haar man over
alles wat ze deed en naarmate de weken ver
liepen en het kind in haar meer tot ontwikke
ling kwam, werd het bewustzijn van den band,
die haar bond aan haar man steeds prooter.
Hocvet hij ook van haar nf was, hoe wreed en
ruw hij ook zijn mocht, hij was de vader vart
dat leven in haar, cn als een echte vrouw werd
zij heimelijk getrokken tot haar man. Want ze
was normaal monogomisch, ze was eens en
voor al met hem getrouwd, zei ze tot zichzelf
met innerlijken trots. No Nora's trouwen begin
Juni, was ze teruggegaan naar het Noorden
niettegenstaande haar moeder alles gedaan had
wat een moeder doen koij om haar dochter bij
zich te houden. Vóór Helen de groote stad
vaarwel zei, liet ze Vera cn Nina Farrington
(met wie ze al gauw intiem was geworden) be
loven om in den nazomer te komen logeeren
zonder hun lastige mannen. Haar omgang met
deze twee voorbeelden van goed getrouwde
vrouwen had haar denkbeelden ontwikkeld.
Vooral de domme bij-de-handtc mevrouw For-
rington toonde haar de plaats, die een goede
vrouw kan veroveren de aanvoerende mocht
in het huwelijksverbond. „Ik liet Eliot dat doen"'
of „Dat zal ik Eliot laten doen" of „Ik zou j
nooit willen, dat mijn man dat deed I" Zulke
zinnen had zo steeds op de lippen. Een onder.(
van haar opmerkingen was ook schitterend
„We kunnen dat niet doen, zie je om onze
positie, of, een beroemd man als Eliot moet den
schijn vermijden." Dot was het wat Erik Holi
den haar eens beschreven had ols maatsohappeii
lijke schija, een spel, dat de Farringtons naar]
het scheen met groot succes speelden. zijj
strooiden de wereld, zand in de oogen dooit
zich voor meer te loten aanzien, dan zij eigeiflj
lijk waren, op het gebied van geld, invloed eir
naam. En de wereld, die er nu eenmaal valt
houdt om bedrogen te worden, beschouwde ze]
zooals ze wenschte I Helen bewonderde di^
Vracht.
'Wordt vervolgd.)