Frans hui Biftirwafer?**
AMERSFOORTSCH DAGBLAD „de eemlander"
WïIIri OrnpnhBizen, juwelier
Reparation
feuilleton;
Per flesoh f L60, per anker f 65-.
BINNEN LAN Of
san Tennis- Rackets
21e Jaargang
No. 37
^a.ordart
12 Augustus i922
5T. EMILION 7esr aan to bevei«n
Bordeaux, gewas 1917
11. H. SCHOTERMAH Zn., Utr.str. IT. MW5
Finita Fontein Bcliippirs - Langestraat 24
Bijzonderheden
Voor do moderne woning.
Onze Eetkamer „Lydia" in mahonie- en
ebbenkleur.
Buffet, tafel, theetafel, 2 fauteuils.
4 stoelen, compleet f 450.
TWEEDE BLAD.
KOLONIËN.
Oost-I n dië.
Het vliegongeluk bij Antjol.
Men herinnert zich uit de telegrafische be
richten. dot er den östen Juli te Batavia een
yreesclijk vliegongeluk heeft plaats gehad. De
ïnd. Ct. verhaalt daarover het volgende
Vanmorgen tegen zevenen steeg Hussni op
het vliegterrein to Antjol op, om de eerste
luchtreis BataviaSoerabeia voor de Nilo to
{maken.
Zooals gisteren vras aangekondigd, zou het
/vertrek een feestelijk karakter dragen. Want bij
ihet welslagen van deze eerste reis, zou spoedig
,*en geregelde luchtvaartdienst BataviaSoe-
rabaja worden ingesteld.
Onder hartelijk gewuif van de achterblijven-
iden, steeg de machine in oostelijke richting op.
De inzittenden waren de heer D. Hussni, do
Irlieger Van Huut, administrateur van Aneta,
jC- Borst, redacteur van Javabode en C. A. Ger
ritsen, redacteur van de Ind. Ct.
Vóór het opstijgen, bij het innemen van eeni
ge bagage en verfrisschingen voor tijdens de
reis, zou een der ochterblijvenden nog gewaar
schuwd hebben Pas op. Ze wordt overbelast,
Doch in de algemeene feestelijke opgewon
denheid sloeg men er geen acht op.
Nauwelijks was de machine boven de spoor
baan gekomen, op ongeveer 100 meter hoogte,
Jtoen ze plotseling als 't ware een schok kreeg,
't Was als kwam er een deuk in. Loodrecht viel
bet vliegtuig eenige tientallen meters, bleef toen
»ls in de lucht hangen, als was het een dood,
fladderend herfstblad. Plots 'n pijlsnelle stor-
Jt.mfr.
Oogenblikkelijk ijlden de op het vliegter
rein aanwezigen in de richting, waar de machina
scheen neergestort, 'n Kali en draadversperrin
gen moesten worden overgestoken. Toen stond
men, midden in de Antjolsche woestenij, voor
iren vreeselijk wrak.
De machine was geheel versplinterd.
Onze redacteur, de heer C. A. Gerritsen, lag
flood tusschen de overblijfselen. Op slag, dóór
pen slag, vermorzeld.
De heer C. Borst, van de Ja va-Bode, leefde
ïvog. Hussni, de bestuurder, eveneens. Beiden
[waren echter zwaar uit- en inwendig gekwetst.
De heer Van Huut, de eenige die, nog niet vast
gebonden, in het vliegtuig had gezeten, was er
bij den val uitgeslingerd, kwam op den grond,
liep nog eenige possen, viel toen neer; inwen-
gekneusd.
Dadelijk werd rnet hel bevrijdingswerk een
panvang gemaakt. Ket lichaam van den heer
Gerritsen werd bevrijd en eenige passen terzijde
gelegd.
De heer Borst werd op een inmiddels van den
gezondheidsdienst per ziekenauto gekregen
brancard gelegd, en naar de auto vervoerd die
bi.i den kalikant wachtte.
Het transport, dwars door de kali heen, v/as
allermoeilijkst.
De hoeren Hussni en Van Huut volgden een!-
gen tijd later, op brancards.
Het was een ongelooflijk bericht, dat we van
morgen bij het rijden naar ons kantoor kregen
„Het vliegtuig is omlaag gevallen. Gerritsen
was op slag dood!" Gisteren nog hadden we
elkaar de hand gedrukttot Maandagl Denk
aan de berichten uit Semarang, als jullie lan-
denl Goeie reisll
Ket was gistermorgen bij hem opgekomen;
zijn collega had gevlogen, dit was 'n prachtge-
legenheid om ook 's op te stijgen. Niet zonder
moeite was het hem gelukt van den hoofdredac
teur toestemming te verkrijgen en heel wat tele
foontjes had 't hem gekost om een plaasje in
het vliegtuig te kunnen veroveren.
Er waren immers zooveel liefhebbers.
Wie denkt er nog aan gevaar bij het vliegen?...
Wcst-Indïë.
Do relletjes te Willemstad (Curasao)
OmtreM de onlusten, welke zich de vorige
maand voordeden te Willemstad, meldt de „Ami-
goe di Curasao" van 22 Juli o.a. het vol
gende
Drie en een halvo maand hadden de boot
werkers gestaakt, omdat rij zich niet konden
neerleggen bij het besluit der ugentschappen:
een normaal loon uit ti betalen voor abnor-
malen werkdag, die slechts zelden de volle
werktaak van 10 uren haalt. De verdienste der
bootwerkers blijft daarom als regel onder het
normale dagloon. Daar zij, omreden der wei
nige werkuren, als regel te weinig verdienden,
over 't algemeen nog geen vol dagloon, kon
don zij g 'T. genoegen nemen met een verla
ging van het uurloon.
Herhaaldelijk had de R. K. Volksbond ten
beste gesproken voor den werkman, opdat de
agentschappen (och ook het billijke van de
bootwerkers zouden inzien.
Ten slotte werd dit ook ingezien en zou, om
tot een vergelijk te komen, aan beide kanten
v/rf worden toegegeven.
Het loon werd bepaald op 45 ets. per uur,
en 80 cent per uur voor overwerk, en het ver
drag zou worden gefeekend.
Toen kwam da vreeselijko teleurstelling door
de weigering van een enkele der hoofddirecties
Vrijdagmorgen waren de agentschoppen van
rier lijnen bereid om met het voorloopig be-
«tuur van den R. K. Bootwerkersbond het ver
gelijk met de stakers te teekenen, maar deze
onderteekening sprong plotseling, tegen aller
verwachting in, of door een telegram uit New-
York van de hoofddirectie der Red. „D" lijn.
Deze volhardde bij haar onverzoenlijke hou
ding en wide van geen concessie vreten.
Het volk begreep maar riet, dot de andere
agentschappen, die bereid waren het contract
te teekenen, die ééne directie niet konden over
halen tot hun algemeen gevoelen, cn dat, om
een er.kele stem tegen, de gezamenlijke onder
teekening niet kon geschieden.
Zij togen Zaterdagmorgen (15 Juli) naar het
stadhuis.
De procureur-generaal mr. J. B. Gorsïa, ver
zocht de groote menigte zich kalm te willen
verwijderen, eenige afgevaardigden der boot
werkers en van het bestuur van den C. R. K
Volksbond tot een onderhoud uitnoodigend.
Hij beloofde het zijne te zullen doen om tot
een goed einde der staking et geraken.
Na tweemaal vier-cn-twintig uur gewacht te
hebben, begaven het bonds- cn bootwerkersbe-
6tuur Maandagmorgen om 9 uur zich opnieuw
tot den procureur om uitsluitsel, een beslis
send en bepaald antwoord op zijn beloofde be
moeiingen. Dc procureur, echter kon hun dot
nog niet geven, maar hoorde opnieuw de klach
ten welwillend oan cn beloofde persoonlijk
naar de heeren Menkman cn Moduro te zullen
gaan om te trachten de znak te regelen. Intus-
schen had zich een groote menigte voor het
raadhuis verzameld. Daarom vroegen de be
sturen, hoe long dc procureur noodig dacht te
hebben. Deze zeide om kwart over tien wel
terug te zullen zijn en verzocht de menigte zich
te willen verspreiden. Daaraan werd onmiddel
lijk gehoor gegeven.
Weer wachtte men met ongeduld, dat nu
dan toch eindelijk eens een einde mocht komen
aan de droeve staking.
Men wachtte en wachtte tot ver over het uur
cn liep eindelijk, wochtens moe, den kant uit
van de kontoren der Red. „D" en K. W. I. M
Daar vorscheen de procureur-generaal.
In dc sterke sponning waarin de menigte
verkeerde, mankte zij uit de houding van don
piocurour op, dat de Agentschappen niet had
den willen toestemmen, wat geenszins het ge-
vol was, want de Agentschappen hadden juis'
toegezegd een telegram naar de hoofddirecties
te zullen zenden om instructie.
Maar dat wist de menigte niet. Vóór dat de
piocureur gelegenheid had non het Bends- cn
Bootwerkersbest uur, dot hem op het Raadhuis
wachtende was, zijn bevinding mede te declen,
ging de menigte zelf over tot dc dnnd.
Wachtens moe stormde zij het Vontoor der
K. W. I. M. booten binnen om zelf no kond-
schop uit te gnan en ze f recht te zoeken, waar
zij dacht dat het hun geweigerd werd.
Wat daar binnen het kontoor geschied is, of
cr eerst nog aan den heer Menkman een vraag
werd gesteld, dan dat de menigte onmiddellijk
tot ruw geweld oversloeg, kunnen we niet mo-
dedeclen. Maar .lies werd kort en klein ge»
slager», pa' i"ren werden verscheurd, de schrijf
machines inmekaar getrapt. En, wat nog het
diepst valt te betreuren, de Hoofdagent en het
kantoorpersoneel werden persoonlijk aangeval
len en ontvingen verschillende verwondingen.
Een der heeren, die wist hoe fel de bootwer
kers op hem waren geheten, kon zich nog
bijtijds uit dc voeten maken en zocht later vei
ligheid op het dak.
Tn deerniswaardigen toestand werd de Hoofd
asent gedwongen mee te gaan naar het Raad
huis om het contract te teekenen.
Intusschen had zich voor het kontoor een even
woest tooneel afgespeeld als binnen. De Com
missaris van Politie, de heer J. Appel, had zich
door de z>:-(raatjes met eenige agenten zoo
vlug mogelijk naar het kantoor begeven, toen
hij bespeurde, dat de menig te dien kant op
drong.
Er werd met steencn gegooid en de commis
saris had het ongeluk er een ochle tegen 't
hoofd le krijgen. Toen nos* een, cn een stok
slag boven op het hoofd. De commissaris viel
achte over, half bewusteloos. Dc brigadier Vis
wilde zijn chef te hulp komen en werd gewond
door een houw in den hals.
Het garnizoen werd opgeroepen en de troe
pen, trokken uit. De straten werden afgezet,
samenscholingen verboden onder persoonlijke
leiding van don Procureur, die zich kalm waar
dig tusschen de menigte bewoog en door allen
werd geëerbiedigd. Persoonlijk nam hij stokken
en een mes in beslag.
Groot verIrouv/en gaf ons ook de kalme
verschijning van majoor Van Roggen, die de
troepen onder leiding der officieren door dc
stad liet potrouilleeren. Wat we persoonlijk van
da soldaten gezien hebben verdient allen lof.
Uiterst bedaard werkte hun optreden, niet prik
kelend op de overspannen menigte. Kalm
maanden zij tot doorloopen aan en veroverden
de straat voetje voor voetje.
Jamemr, dot commissaris Appel gevallen was
als slachtoffer van zijn plicht cn dien dag ver
der geen dienst meer kon doen. In gezelschap
met de andere zwaargewonden werd hij per
ziekenauto naar het S'. Elizabeths Gasthuis ge
bracht, aldaar verbonden cn verpleegd.
De nieuwe inspecteur van politie, de heer
Elhorst (vroeger hoofdinspecteur van politie tc
Amsterdam) was bij zijn debuut al heel on
gelukkig.
Zijn revolver was ook niet met losse patro
nen, maar uitsluitend met scherp geladen.
Toen hij nu den revolver afschoot, natuurlijk
allereerst ter waarschuwing om schrik aan te
jagen, vlogen de kogels overal heen cn zoo
werd een arme vrouw, die rustig in hnar huis
bozig was het eten te verdeelen, morsdood ge
schoten.
Een tweede schot trof een man in den buik,
aan welke wonde hij den volgenden nacht over
leed, nadat de doktoren alles hadden beproefd
om zijn leven te redden.
A. v. d. Weg9 Lanpests*. 23
Uit de Pers.
EEN APART MINISTERIE VAN LANDBOUW.
In de Telegraaf worden in een artikel
ontwikkeld dc gronden, die pleiten voor de in
stelling van een afzonderlijk ministerie van
landbouw
Het is bekend, welk een sinecure dc taak
van een minister van L., H. cn N. was gedu
rende den oorlog. Een minister, die van al
les tegelijk verstand heeft, van transportwe
zen te water, turfproductie cn -distributie,
grasland scheuren, vee afslachten, kunst
mest fohriceeren, ontwatering tot steen
koolontginning toe, is eenvoudig niet te
vinden. De verdediging van zijn beleid in de
Kamers, hoezeer bewonderenswaardig nis
prestatie, bleef maar half werk door de
overweldigende verscheidenheid van pro
blemen. Het ware heel wat beter geweest,
indien deze tank aan regccringscommissa-
rissen, doorkneed in hun speciaal werk, had
kunnen worden toevertrouwd. En de volks
vertegenwoordiging zou een heel wat juis
ter kijk op de zaken hebben kunnen krijgen.
Elke beschaafde staat heeft een afzonder
lijk ministerie van landbouw, omdat deze
tak van dienst zoo veelomvattend is. Hij is
veel ingewikkelder cn moeilijker dan welke
andere tak van dienst en juist daarom heef:
de bekwaamste persoon cr de honden meer
dan vol aan. Het is fictie zelfs maar te ver
wachten, dat hij daarenboven nog genoeg
in zijn mors zou hebben voor de waoine
ming van handel en nijverheid. Men kan
zich er ook niet op beroepen, dot de Nc-
derlandsche landbouw minder belangrijk
zou zijn dan die van andere landen. Inte
gendeel is hij belangrijker, omdat de wel
vaart cr van bijna geheel afhankelijk is
van den uitvoer zijner voortbrengselen, in
tegenstelling met bijv. Frankrijk, Duitsch-
land, België cn Engeland. Denemarken ver
keert in bijna dezelfde omstandigheden els
wij, en heeft ook zijn landbouwmir.isterie,
omdat men overtuigd is van de onmisbaar
heid er van voor een degelijke vertegen
woordiging via het parlement tegenover hei
gansche volk.
Onze minister van landbouw heeft een
*eel te zware taak en het is zeer natuurlijk
flat iemand, die haar aanvaardt, zich bloot
stelt o on d~ verdenking, dat hij zich zie ven
overschat, of dc beteekenis van regeeren
onderschot. Hij kon over alle problemen,
die zich voordoen, onmogelijk met kennis,
en daardoor gezaghebbend, oordeelen. Het
toezicht en de controle op het departement
wordt bovendien veel beter en eenvoudiger
als het gescheiden is. Voor elk, die de za
ken objectief bekijken wil, is het duidelijk,
dat een afzonderlijk ministerie niets meer
behoeft te kosten, tenzij het een wet van
Meden en Perzen is, dat voor elk ministerie
par sé afzonderlijke dure gebouwen noodig
zijn en het getal ambtenaren zou moeien
worden verhoogd, hetgeen volstrekt onnoo-
dig is. Het salaris van den minister, meer
doet het hem niet cn dit is dan nuttig ge
noeg besteed en zal zijn boten wel afwer
pen.
Was de positie in oorlogstijd reeds moei
lijk, niet minder thans, i u de malaise nok
in den landbouw om zich heen grijpt. Nog
altijd is het veel moeilijker te regeeren in
tijden van kommer en ellende dan in die
van voorspoed. Dan gaat het haast van
zelf. Het komt thans in de naaste toekomst
in alle opzichten aan op een helder inzicht
in den toestand, en dat kon uitsluitend ver
wacht worden van lemend, die in dezen tok
3 Maison VAN EIMEREN.
'4 Colüeur Per.tlclieur CoSffciise
WIJERSSTKCAAT 14. - Vel. 205 P
Iloogst Modorno Salons voor £4
i »A31ESe* ï3EFUEN - Mauicure 9
Magazijn van Partumurioön en til
jg Toilat-Artikolon.
BADINRICHTING 5
(pa?*
ÜViagaz. „De Dom5'
Varkensmarkt - Amersfoort
Spcclnflo «JtJceliaig
tippaÉe Kindsrklesdinq.
PROTSSE WANTJE!
EN DAN KEN GOEDE RAAD:
VRAAG STEEDS DE ECS1TE RANJA!
WMR U OOK flENEN GAAT1
van volksvlijt par excellence doorkneed et
met hart cn ziel cr van overtuigd is, dat
oen krachtige bevordering van do belangen
van den landbouw voor dc Ncderlondsche
welvaart geboden is.
Zoo'n minister staat sterk tegenover de
volksvertegenwoordiging, evenals deze
meer vertrouwen in hem stelt. Hij wint dit
door de zaakkundige en heldere wijze vui\
voordragen der vaagstukken, en door zijn
gezag zal ook de directeur-generaal van
landbouw met meer vrucht de maatregelen
kunnen toepassen.
Het is buiten allen twijfel, dot vele wetten;
reeds vroeger in werking waren geweest en
andere zeken reeds wettelijk zouden zijn
geregeld, als er landbouwministers voot
opgekomen waren, die de zegenrijke wer»
king er van vermogen te beoordeelen. Ruil.
verkaveling, jacht, pachtwezen e. a. urgent^
zaken zouden dan reeds long hun beslag
hebben gekregen Zij komen niet of „zec\
geleidelijk" aan de erde, omdat de portéo
er van niet voldoende door onkundige mi
nisters wordt begrepen en juist deze per
sonen tc wankelmoedig zijn om niet het ooi*
le leenen aan totaal verkeerde inzichten van'
belangengroepen, die den landbouw c. o.,
niet willen of kunnen zien van het ruime cn
juiste standpunt van remeenschopsbelnng,
niet ondergeschikt, maar minstens gelijk
berechtigd met «.nderc tokken van welvaart.
Ziedaar de redenen, waarom een afzon*
der lijk landbouv/m'nisterie er hoe eer hoo
beter komen moet.
Germ Zilver
Jamlepel
Fruitlepels
Suikerstrooiers
BE 8ENEZER
door
ROBERT HERRICK.
77
Deze vreemde vrouw zag nu het wonder, dat
•ens van haar was geweest. Zij had hem zijn
jbmerlijken vrede teruggegeven. Zij sprong op,
Jnet een ondragelijk gevoel, dat haar onrecht
[Werd aangedaan, zij stikte van woede over den
jÖiefstal van datgene wat vroeger aan haar had
jtoebchoord, al v/as het, dat zij het bezit er van
fiiet had gewaardeerd. Een oogenblik bedacht
*ij in haar blinde woede, wat of zij zou kun
nen doen nu zij zoo dichtbij waren; zij begon
snel het pad af te dalen, om hen te s'aan,
i'Van elkander te rukken cn te vernietigen. Toen
tetond zij stil, door een gevoel van angst weer
houden. Het was te laotl De kracht om wraak
Lte nemen was zelfs verdwenen. De diefstal v/as
tfolkómcn. De strijd om het verlorene was nut
teloos, dat voelde zij en het ontnam haar alle
[Wilskracht. Niets kon zij doen, niets, dat haar
Iterug kon geven hetgeen zij eens bezeten had.
■Niets I Het einde was gekomen.
L-s&ü Stond- o-Gheel verslagen, door dia over
tuiging, hijgende voor de gesloten deur van
het steencn huis, hnar knieën knikten. Wat
moest zij doen? Weg kruipen voordat die twee
in hun vreedzame, hooge stemming haar hier
vonden? Van deze plaats vluchten waar lief en
leed haar deel waren geweestl Gisteren v/as
zij vol vertrouwen in haar macht, hierheen ge
sneld, en nu stond zij zwak en ontzenuwd voor
het noodlot, dat naderde. Dit was niet maar een
avontuurtje van een man en een vrouw zooals
haar overprikkelde verbeelding haar dat had
voorgesteld. Het was integendeel een geestelijke
gemeenschap, waarvan zij de uitdrukking op
het gelaat van haar man had gelezen. Hij
was in een andere sfeer gekomen en had haar
achtergelaten. Liefde scheen als het weerlicht
te komen en liefde doofde uit als een vlam,
liet slechts een groote leeg te achter
Ze hoorde hun voetstappen op het rotspad
naderen, en trok zich huiverend terug op dc uit
gesleten steenen van den drempel. Zij zwegen
nog, elk met zijn gedaohten vervuld en zij
zagen haar niet. Even struikelde de vrouw en
de man strekte zijn arm uit, om haar te steu
nen. Zij keken elkander een oogenblik ernstig
aan, zonder te spreken; toen keerde de vrouw
zich af om het huis binnen te gaan. Haar oogen
straalden van triomf en om haar lippen speelde
een innig tevreden glimlach. Toen, alsof een
vreemde, een of andere bediende haar in den
weg stond, boog zii licht het hoofd, fluisterde
een verontschuldign g en legde haar hand op
den deujgrendel. Helen hief haar arm op alsof
zij den ingang wilde versperren, maar haar
hand viel slop neer. De andere duwde de deur
open, nog steeds met dien gelukkigen glimlach
op haar gelaat, en gigg naar binnen terwij! zij
geruischloos de d*ur sloot...
Man en vrouw stonden alleen, tegenover el
kander De kalmte en rust. die zii ziin tre~
zicht had gelezen, toen zij hem 't eerst v/eer zag,
was daar ook nu nog. Die kalmte deed hoer
woede stijgen; hoe kon hij zoo onbewogen blij
ven tegenover haar wanhoop I
„Zoo", iiep ze met hecsche stem, „dus je
hebt haar zelfs hier gebracht. In ons huis!"
,.'t Was niet langer ons huis," zei hij vrien
delijk. „Je hebt het lang geleden al voer een
beter verlaten".
„Maar 't was Haar ontroering werd haar
te machtig, en zij keerde zich om.
„Er was op dat oogenblik geen ander onder
komen te vinden", zei hij kalm op doodge-
wonen toon, alsof zij hem in zijn overpeinzing
stoorde.
„Waar ben je met haar geweest?" vroeg ze
woest.
Drie dinpn om niat te vergeten
Goud, ZilTgr en Medailles
2. Brlliou en So-Easy's
3. G. van DD1H ütrachtscöestraat-
„Naar mijn oude hut in het dal van do
„Zeven Meren", zei hij dadelijk.
Naar „de hut van zonde", in dc duistere
bergen, waar hij haar, zijn vrouw, nooit heen
had willen brergen, daar was hij met die vreem
de heengegaanl De hut van zonde 't was een
goede naam voor die plaats!
Hij liep naast haar voort op den s mail en weg
naar de Eyrie. Zij haastte zich, zij rende bijpa,
zij wilde hem or.tloópën, zij had hem kunnen
slaan.
„Dus ben je terug gekomen", zei hij op
denzelfden vriendelijken toon. „Je hebt toch
niet geschreven, dat je kwam?"
,,'t Is maar goed, dat ik dat niet gedaan
heb".
„Wat bedoel je?"
Plotseling keek hij haar aan met vlammen
de oogen, die vreeseüjke oogen, waar zij
altijd bang voor geweest was.
„Dat weet je heel goed!" riep zij met al de
bitierhc-id van haar vernederd hart.
De dokter liep een paar passen voor haar uit
luisterde weer kalm, deed zelfs geen poging
den stroom van beschuldigingen, verwijten cn
wanhoopsuitingen tc stuiten, die van Helen's lip-
pe vloeiden.
„En te denken, dat na al wat ik voor je op
gegeven heb, dit het eind moet zijn!" klaagde
zij.
„Opgegeven voor mij wat dan vroeg
hij op sarcostischen toon.
„Mijn heel e leven! Mijn positie in de wereld,
mijn vrienden en kennissen, alles wat ik had
kunnen hebben."
„Dus, dat is ons huwelijk voor je geweest
een opoffering van ja leven, je vrienden en je
positie?"
,,'t Kon me niets schelen, zoolang als je nog
van me hield!" riep ze, zich tot zelfverdediging
aan haar ideaal vasklompend.
„Maar van het begin cf, herinner ik me toch,
dat je niet tevreden geweest bent zonder
Hij maakte een handbeweging om zijn ge
dachten aan te vullen. En weer brak de storm
van verontwaardiging los. Zij overlaadde hem
met minachting herinnerde hem er aan, hoe
hij vroeger uiigcstoolcn was uit de maatschap
pij, aan het hatelijk oordeel van den kolonel,
die hem een „ellendige kwakzalver," had ge
noemd, somde al de opofferingen op, die zij
zich had getroost om zijn vrouw te worden. In
haar lang opgekropt gevoel van verongelijking,
vergat zij nlle trots en schaamte cn zelfs de
herinnering aan hoar oude liefde. Hij v/as geen
goed vader, geen trouwe man geweest, zei ze
wreed m haar behoefte cm hem ook te laten
lijden zooals zij zelf leed. Maar hij hoorde hel
kalm aan.
Geen enkel van haar hatelijkheden trof doel,
geen enkele trotsche uitdaging, geen erlelo
smeekbede. Hi; was als gehuld in een mantel
van onverschilligheid, hij v/as blijkbaar alleen
vervuld van hetgeen zijn gedachten bezighield.
Zoo bereikten zij de Eyrie cn zij gooide de deur
open en liet het volle daglicht vollen op de
wanorde van de kamer. Zij wees er zwijgend
naar, alsof hier de bevestiging van haar woor*
den te zien was en vol walging cn wanhoop
haalde zij dc schouders op Hij stond kalm te
wachten totdat zij klaar was en toen zij zich
eindelijk, uitgeput op de rustbank wierp, kcerdf
hij zich naar de- deur alsof hij weg wilde gaan.
Ze sprong op en gilde
„Ga je weer naar hoor toe Lieg niet.
tegen meJe
„Ik lieg riet," zei hij kalm. „Wat wil je we?
ten
„Die vrouw
„Nu r
Zij zag den afgrond, die zich voor haar opena
de en zweeg een oogenblik.
„Nu, wat is cr herhaalde hij. j
(Wordt vervolgd).
SPOEDtfi ÏÏÏÏTOHR.
JOH. VAM DIJK.
LEngestraat 116 Te!. 70
