DE EEMLANDER" BUITENLAND. FEUILLETON. In den taalstroom FSiJS DER ACVERIENTI^ Politiek Overzicht Hotel „SVIonopote". Varkenscótelet, Andijvie. 't LAANTJE 3. site «raargang No. 89 It- jSc; poit I 3.--, pet week (met untie rereekering Wgto ongelukken) f 0.17°. aiznndcrlyko nummers 0*05, AMERSFOORTSC! Vrijdag 13 October 1922 DIRECTEUR-UITGEVER! J. VALKHOFF. BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL 2A. POSTREKENING N°. 47910. TEL INT. 513. van 1 1 rcge't f 1.05 met inbegrip van eci^ bewijsnummer, elke regel meer 0.25, diensfaanb e» dintjen en Licfdadigheids-advcitentiên voor de helft der prijs. Voor bandci cn bedrijf beslaan zeer voordccligc bepalingen voor het advcrtccrcn. licno circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Men herinnert zich, dat op 21 Sept. een on- nerhoud heeft plaats gehad tusschen een uit jdertig leden bestaande delegatie van den alge- pioenen raad van het vakvercenigingscongres fen Lloyd George, alsmede andere leden der re- peering over de Oostersche politiek van het Cabinet. In zijn antwoorden op de uiteenzettin gen der arbeidersleiders, legde Lloyd George Telkens weer er den nadruk op, dot de regee ring niet een oórlogspolitiek voerde. Wanneer pi krachtige maatregelen had genomen, dan &ras zulks geschied, omdat zij er vast van over tuigd was, dat het gevolg ervan zou zijn, dat een conflict werd voorkomen. De regeering had nooit den Grieken ook maar een stuiver betaald en had hen evenmin met wapenen gesteund. De regeering had aan Balfour geseind elk voorstel, iiüt de medewerking van den Volkenbond be trof, den steun der Engelschen deelachtig te doen worden. De weigering om de kwestie naar den Volkenbond te verwijzen, was van andere ^egeeringen gekomen. Over de vrijheid der zeeëngten verklaarde de ©erste minister: Hoe kon Engeland stappen doen, die Turkije in dezelfde positie plaatste als voor den oorlog, zoodat het de zeeëngten voor Engeland kon afsluiten, Roemenië en Rus land worgen en heel den handel in de Zwarte Zee belemmeren Toen Ben Tillett vroeg, wat de vrijheid der ?eeengten beteekende, antwoordde Lloyd George: De vrijheid der zeeengten beteekent, dat zij precies als elke onderè internationale Waterweg moeten zijn: dat het vrij moet zijn voor de vaartuigen van elke natie om heen en terug naar de Zwarte Zee te varen en dat men te dezen aanzien garanties heeft, niet alleen bestaande, in de toezeggingen van de Turken, maar waarborgen van den Volkenbond. Ben Tillett vroeg hierop: Beteekent dit *er- sterkingen in handen van een internationale jOorpoiatie Lloyd George gaf ten antwoord: Dat zou die Corporatie zelf moeten uitmaken; wonneer zij het noodzukelijk zou achten ze te versterken om de vrijheid te waarborgen, dan zou de Volken bond daarover beslissen. De beslissing hierom trent is niet onze zaak. Ben Tillett vroeg verder: Zal in geval van een Oorlog geenerlei inmenging in de neutraliteit plauts hebben Lloyd George antwoordde: Neen. Ben Tillett vroeg: Van de zijde van geen en- iele natie Lloyd George antwoordde: Neen, van de zij de van geen enkele natie: noch van onzen kant noch van den kant van welke natie ook; onders zou het geen internationalisatie van de aeeengten zijn. Ben 'iillett informeerde naar den aard der in ternationale controle. Zouden b.v. de Roemenen, ftouden de Russen, zouden de Turken, zouden Oogenen, die direct bij de Dordanellen geïnteres seerd zijn, een stem hebben Lloyd George antwoordde: Stellig. Wij zijn Cr ten zeerste voor geweest, dat ook de Roe menen mede worden ontboden, omdat zij be langhebbenden zijn. Wat de Russen aangaat, is 5dit een zaak der conferentie, die later tusschen de partijen plaats zal hebben; m. i. wordt zij waarschijnlijk in handen van den Volkenbond gesteld en waarschijnlijk zal de Volkenbond moeten overwegen, hoe de bewaking moet wor den samengesteld. Ben Tillett vroeg: Zoudt U bereid zijn de Rus sen te begunstigen Op deze vraag gaf eerst Chamberlain ant woord, die verklaarde: „Ik ben van gevoelen, dot het moeilijk is voor een regeering, die on derhandelingen met een groot aantel mogend- beden moet voeren, een dergelijke vraag te be antwoorden. M. i. kan men niet van ons verlan gen, dat wij ons binden of op het oogenblik te Zeer in bizonderheden te treden. De verzeke ring, die wij volkomen oprecht geven, is, dat wij een krachtige internationale controle moeten hebben, die niet gunstiger voor ons is dan voor ene1 ere mogendheden." Lloyd George voegde hieraan toe: Ik behoef er nauwlijks op te wijzen, dat, vergeleken met alle andere mogendheden der wereld, onze hou ding ten opzichte van Rusland niet de minst welwillende is. Tot zoover geven wij beknopt het onderhoud weer, dat tusschen de Britsche regeering en de arbeidersleiders werd gevoerd inzake de hou ding van Groot-Brittannië met betrekking tot de crisis in het nabije Oosten. Het feit reeds, dat het onderhoud werd aangevraagd en verder de aard der vragen, wijzen rgeds voldoende uit, dat in de Britsche arbeiderskringen algemcene twijfel was gerezen, of die Britsche regeerings- politiek ten opzichte van het nabije Oosten wel op den vrede was gericht. Positiever uitgedrukt: Lloyd George en zim geestverwanten werd zelfs hier en daar openlijk voor de voeten geworpen oorlogsmokers te zijn. De waarschuwingen aan hgt adres van Lloyd George en de zijnen om hot land niet wederom in een oorlog te storten, kwamen echter niet slechts van orbeiderszijde. Trouwens in heel de binnenlondsche politiek van Engeland is groote beroering gekomen: het prestige van Lloyd George, al heeft hij zooals wij zagen tegenover de arbeiders zijn houding trachten te rechtvaardigen, heeft door de overwinning der Turken en de debacle der Grie ken een geduchten knauw gekregen. De coalitie, «lie toch al niet te soliede is en waarop noch tans do positie van den Britschen premier is gebaseerd, is zeer aan het wankelen geraakt. Hierbij komt nog, dat het Engelsche parlement geen lang leven meer is beschoren. Voor de re geering blijft er dus bizonder weinig tijd over om de nieuwe verkiezingen uit te schrijven op een voor haar gunstig tijdstip. Gegeven nu het feit, dat Lloyd George cr stellig ten zeerste op is gebrand leider der regeering te blijven, is het voor hem, uit zelfbehoud, noodzakelijk, dat hij spoedig cn krachtig zich verweert tegen de aanvallen, die hij de laatste dagen in steeds toenemende mate heeft te verduren, sinds de Grieksche debacle aanleiding gaf voor vele cn felle attaques op de politiek van den premier. Zijn tegenaanvallen kan men dan ook zeer spoe- dig-verwochten en een groote rede te Manches ter staat reeds op het programma. Coalitie-verkiezingen als in den overwinnings- winter van 1918 zal hij bezwuarlijk meer op touw kunnen zetten. De conservatieven voelen er bedioefd weinig meer voor één lijn te trek ken met de liberalen. Een Lloyd George als pre mier zijn ze volkomen beu; noch met Lloyd George's politiek ten opzichte van Griekenland, noch die ten opzichte van Frankrijk en Ier land konden zij zich vcreenigen. Ook de arbei derspartij wil van Lloyd George evenmin iels weten als van een samengaan met de liberalen om een nieuwe coalitie te vormen. In den ver volge zal Lloyd George dus alleen kunnen steunen op de liberalen; het komt er dus voor den eersten minister op aan met man en macht in het korte tijdsbestek voor de verkiezingen zich den meest uitgebreiden steun der liberalen te verzekeren. Er zijn nu reeds teekenen, die er op wijzen, dat Lloyd George zal visschen naar den gunst der arbeiders enPzal trachten ze weg te lokken van de socialistisch geörienteerde La bour Party. Dat zal nochtans een heel karwei zijn; maar mocht dit lukken, dan is de zege -der liberalen zeker. In het tegenovergestelde geval zullen de stemmen van onderscheidenlijk con servatieven, liberalen cn arbeiders waarschijn lijk tegen elkaar opwegen. Men ziet dus, dat Engeland eerlang buiten kijf een felle verkie zingscampagne tegemoet gaat en Lloyd George al zijn krachten heeft in te spannen cn al zijn handigheid aan te wenden om in het zadel te blijven. DUITSCHLAND. Wirlh te Berlijn teruggekeerd. De rijkskanselier is volgens een Duitsch ra diogram gisteren weer te Berlijn aangekomen. Tegen de speculatie in buitenlandsche betaalmiddelen. Berlijn, T 2 Oct. (W. B.) Een morgen in werking tredende verordening van den rijkspre sident tegen de speculatie in buitenlandsche be talingsmiddelen verbiedt op grond van art. 48 der Duitsche grondwet de betaling in buiten landsche valuta bij binncnlandsche transacties, alsmede bij verkoopen in den detailhandel de prijsbepaling in buitenlandsche valuta. Berlijn, T2 Oct. (N. T. A. Draadloos). De rijkspresident heeft een verordening uitge vaardigd tegen de uitwassen der wisselspecula tie en van 13 Oct. af de betaling in buitenland sche valuta verboden. Reeds bestaande derge lijke overeenkomsten worden voor nietig ver- klaard. De aankoop van buitenlandsche valuta is alleen na goedkeuring geoorloofd. Een verdere beschermingsmaatregel is de be perking van den wisselhendel en de oprichting daarvoor van oen controlekantoor. Op overtre ding van deze verordening staat een gevange nisstraf tot drie jaar en een geldboete tot bet tienvoudige der transact!^. Geen bewegelijke loonschaul voor de rijksbeambten. Naar de Neue Berliner,'Mittagszeitung meldt, heeft de rijksregeering hgt voorstel inzake de invoering van een bewegèlijke loonschool voor de rijksbeambten verworpen, daar de econo mische gevolgen onafzienbaar en de proctischo moeilijkheden te groot zouden zijn. De prijs van het dislributiegroan. Berlijn,120ct. (W. B.) De Rijksraad nam heden zonder discussie met 47 tegen 13 stem men het voorstel aan om den prijs van het eerste derde gedeelte van het distributiegraan aanzienlijk te verhoogen. O. a. wordt de prijs van een ton rogge van 6900 op 20.500 mark gebracht. De overige prijzen worden dienover eenkomstig verhoogd. Do prijsberekening wordt gebaseerd op de indexc«»fers. De distributieprijs zal ondanks de verhooging nog slechts deel van den prijs op de vrije markt vnn 10 Oct. be dragen. Duitsche krijgsgevangenen in Frankrijk. Ber lijn, 12 Oct. (N. T. A. Draadloos). Van de Duitsche krijgsgevangenen, waarvan er nog 27 te Toulon, zijn weer 8 vrijgelaten. Er blij ven-er nu nog altijd 19 in Frankrijk. HET PROCES-SMEETS. Een staking vun rechters. Keulen,12 Oct. (W. B.) Ingevolge het be sluit von de Rijnland-commissie, krachtens welke de separatistenleider Joseph Smeets de door de rechtbank opgelegde straf niet behoeft te ondergaon, hebben de leden vnn het kanton gerecht en van de strafkamer heden alle zittin gen van 9 tot 10 uut uitgesteld, daar zij dat be sluit als rechtsverkrachting beschouwen, die een zeer ernstig verwijt tegen de rechters inhoudt. DE MOORDZAAK-RATHENAIL B e r 1 ij n, 1 2 Oct. (N. T. A. Draadloos). In het Rathenou-proces te Leipzig' heeft, onmid dellijk voor het pleidooi van zijn verdediger, de voornaamste beklaagde Ernst Werner Techow na een dringende toespraak van den president de bekentenis afgelegd, dat hij tot den moord had moeten meewerken, daar hij anders door zijn superieur^ Kern, die duormee ook dreigde, zou zijn doodgeschoten. Leipzig, 12 Oct. (W. B.). Aangaande het pleidooi is nog mee te deelen, dat de advocaat van Ernst Werner Techow o.a. verklaarde, dat de moord niet aan de Duitsch-nationale volks partij geweten mocht worden, evenmin aan den Jugendbund. Al c^eze vercenigingen hebben don wettelijken weg gevolgd. De organisatie C. was na den moord op Erzberger uiteengejaagd, door dat maanden achtereen haar leiders werden ge arresteerd. Techow was slechts als een bedien de te beschouwen. Zijn broeder was er zich niet bewust van wat hij deedbewust had hij niet meegewerkt aan den moord. De verdediger verzocht voor Hans Gert Techow vrijspraak. Ernst Werner Techow was ook niet schuldig aan medeplichtigheid. D.d. gisteren wotol uit Berlijn aan het Hbl. gemeld Met een opgewonden tooneel begon de hui dige zitting vnn het Rathenau-proces De voorzitter bracht de mogelijkheid ter sprake, dat Ernst Werner Teohow niet zelf een der daders was bij den aanslag, doch slechts als een medeplichtige moet worden beschouwd. Hij kwam teiug op de vraag, die hij bij" het be gin van het proces tot Techow had gericht „Hebt ge onder dwang gehandeld, toen ge lift besluit ncomt de auto te besturen?" Techow ant woordde destijds met „neen". Hij wees daar mee dc hond terug, die bereid scheen te zijn om hem ten minste hét leven te redden. Thans, nu hij zweeft tusschen leven en dood. werd die vraag hem nogmaals gesteld. Techow, die heden 21 jaar werd, ontkende opnieuw cn eerst na een ernstige toespraak van den voor zitter, die er bij hem op aandrong, oan zich zelf. aan zijn familie en oan zijn moedor te denkch, besloot Techow het tot dusver door hcni ingenomen slandpunt om te zwijgen, ten einde Kern niet in een ongunstig licht te stellen, te verlaten cn met tranen in de oog-en ver klaarde hij „Ik heb onder verschrikkelijken dwang gehandeld cn uit vrees voor mijn leven, want Kern zeidc mij den avond vóór den moord op dreigenden loon,.Als je niet meedoet, schiet ik je dood Bij dit dreigement van Kern was alleen hij zelf en de andere moordenaar Fischer aanwezig. Deze bekentenis van Techow op het laatste oogenblik veroorzaakt aon de tafel der rechters even groote beweging als bij de verdedigers cn de toehooi ders. In de zaal krijg: de bekentenis nog een bizon- dere beteekenis. G»steien is nan het gerechts hof het resultaat van het chemische onderzoek der non Gün'.her gezonden pralines medege deeld. Geconstateerd is, dat aan de pralines arsenicum is toegediend. Sommige stukjes in d<j beide pakketten bevatten een grootere dosis van het vergift dan andere en zoo wordt ver klaard, dat dc uilwerking verschillend was. Het ligt voor dc hand, dat de afzender, die het pak ket aan Günlhcr toestuurde, er op rekende, dat deze het alleen voer zich zou houden cn aldus den dood zou vinden. Het requisitoii van den „Oberreichsanwolt" heeft de stemming op de beklaagdenbanken sterk beinvlocd. Er wordt niet meer geglim lacht en gefluisterd. De jongelieden zitten stiJ en gedrukt neer. Heden begonnen de pleidooien. De verdediger vnn Techow, „Justizrat" Hahn, wees er op, da' geconstateerd was, dot rcchts- staande groepen, met name de organisatie C., niet bij den moord betrokken waren. Deze wus de daad van een onrijp polilicus. Niemand heeft ontkend, dot Ra*he.nau het beste voor het Duit sche vaderland heeft gewild. y Dc tweede verdediger van Techow, de advo caat Suck, begon met de aansporing tot het ge recht om niet von den bodem van het recht of te wijken. Ook hij verdedigde de organisatie C., die, naar hij "zeide, voor de republiek heeft ge streden. Hij besprak de bijzonderheden van het gebeurde. Techow was wel een helper, maar niet een der daders. De advocaat LitVebrunnen, de derde verdedi ger, bespreekt dc rechtsgronden. Na ccn pauze kreeg de advocaat Gollnick, de verdediger vun Günlher, het woord. Hij trachtte te wijzen, dat Günlher slechts medeplichtig was aan doodslag. Als een rhetorisc'n talent ontpopte zich advo caat Pohl, die v. Salomon verdedigde. Hij deel de mede, dot Sn'omon had kunnen vluchten, indien hij hod gewild. In den trein werd hij door twee personen bewaakt, die echter in slaap wa ren gevallen en luiJ hadden gesnorkt. Toen de trein aan een klein station stopte had hij een oogenblik met zich zelf overlegd, of hij de vlucht zou nemen, moor in het bewustzijn van zijn onschuld was hij blijven zitten. Het proccs-Fechenbnch. Münchcn, 12 Oct. (W. B.). In het proces- Fecnenbach veiklaarde de deskundige Thimmè, directeur van de bibliotheek van den Pruisischen Landdag, dot het Rotterdamsche bureau een in lichtingenbureau voor een vreemde mogendheid was. Den leider van het bureau hield de des kundige voor een strooman, de eigenlijke leider "was buiten kijf een Duitscher, die zich aan een vreemde mogendheid verkocht. De berichten van Lembke waren van den aanvang af „Terta- rennachrichten", die von Fcchcnbnch doolg levendig gekleurd en overdreven, op verschei* den plaatsen legen. beter weten in onjuist Tliimme geloofde, dat Eisner zijn vcrvalschiiw gen van officieole stukken bewust pleegde. Zekere berichten van Fochenbach waren eer be»"' vorderlijk dan schadelijk voor het rijksbelang geweest. Enkele berichten konden echter ge< I voorlijk worden. Dr. Gorges had in het alge< meen in pro-Duitscnen zin gehandeld. Voor c'o houding van Fcchenbach had in de eerste plaats de strijd voor do rijkseenheid den doorslag ge- geven. Hij had op de regeering druk uitgc* oefend inzake cle kwestie der schadevergoedin gen. Het getuigenverhoor werd heden gesloten. In de namiddagzitfng besprak d ambtenaar van het O. M. in de eerste plaats de publicotio von het zoogenaamde oorlogsmemorandium van' Erzberger door Fcchenbach. Hij zeide, dot do schuld van Fcchenbach hierin log, riet hij aan een vreemde regeering het bewijs in honden gaf, dat het onnexionistischc memorandum inderdaad bestond. Het moest den vijand tct de conclu io brengen, da' ook het Duitsche volk cq zijn ver- tegcriwoordigers ccn veroveringsoorlog gewild hodden. Ten aanzien van het telegram van Rilter (den toenmohVcn B. --.schcn gemnt bij het Vaticaon) merkte het O. M. op, dot Fcchenbach zich et vnn bewust was, dat dc publicatie geschikt wal om de belangen van Dirtschlnnd te benadeelt*n. In zijn berichten can Gorges heeft Fechenbach' de rijksregeering en*de Bcierschc regeering volsch beticht. Ook tegen Lerobk^ en Gnrgns hield het O. M. de nnnklocht staande. Ten oopzien yen de strafmaat zette liet O. M. uiteen, dat Fcchenbach in do zank-Pnyot (don corespondent van het Journal de Genève) land verraad had gepleegd, toen Duitsch land in do grootste ellende terneer laer. Geë srht v/erd der* halve voor deze zank 15 jaar tuchthuisstraf. Ook in het g vnl-Gurgas had niet het welzijn van het vaderland, monr het partijbelang bij hem den doorslag gegeven Voor deze poging tot Jandverrnad was de eisch 12 jaar tuchthuisstraf en beide straffen spmengenomen 15 jaar en daar hij ook door winstbejag was geleid, 10 jaar eer verlies. Lembke had als vertegenwoordiger vnn een officieus Duitsch blad (dc Deutsche Allgemeine Zcitung) tegen een Judasloon een gevaarlijk® bedrijvigheid ontplooid. Tegen hem eischtc/h t O. M. 14 jaar tuchthuistraf cn ontzegging der burgerlijke eererechten voor lien jear. Dr. Gorgas, de Poolsche spicn, misbruikte do Duitsche goslvriireid om Duitschlond aan zijn vijonden te verraden. De hocg .le tuchthuisstraf von 15 jaar cn 10 jaar eerverlies is voor Gnrgas nog te weinig. Ontslag van telefonistes. Naar de B. Z. am Mittag verneemt, heeft de directie van dc riiksposlcifTPh meer don 600 telephonist es, die bij een bijzonder dienstcon-, tract waren aangesteld, tegen I Nov. ontslagen. Dit ontslag wordt van hooger hond gemotiveerd door de medede ding, dat het aantal telefoon abonnees aanzienlijk is verminderd. FRANKRIJK. Het Frcnschc parlement. Do Kamer cn de Senaat kwamen gisteren bij een. De Kamer zou een aanvang maken met do behandeling van de buitenlandsche politiek dor regeering. Dc .stakingsactie dor zeelieden. Marseille, 12 Oct. (V. D.) De pakket boot Voldivio, komende van Buenos Aires en Rio de Janeiro, arriveerde alhier. Aon boord bevonden zich de senator Snrraut, teruggekeerd van een missie naar Ar;; ntinië, Le Goffic cn andere leden van de Frcnschc missie in Argen tinië. Dadelijk na aankomst van het stoomschip wenschte de equipage aan land te gnnn. Het schip moest evenwel de reis voortzetten raar Genua, hetgeen evenwel dcor de bemanning geweigerd werd, daar deze vreest dat het stoom- schip van Genua direct weer naar Amerika zal vertrekken. Een draadloos Fransch bericht meldt: In het antwoord der regeering oan de kapiteins der handelsschepen wordt gezegd, dat de nieuwe bepalingen von vitaal belang zijn voor de Fran- sche hnr.delsmorine, zoodnt het niet mogelijk is het voorstel der zeelieden in overweging te re- men om den orbcid op de oude condities te hervatten, op voorwaarde dot een daartoe in- Kleine en onbeduidende menschen maken gaarne groote plannen en vinden het te alle- daagsch om zoo maar gewoon hun oplicht te deen. Roman van OLGA WOHLBRüCK. Geautoriseerde vertaling van Mevrouw Wesselinkvan Rossum. 82 Hoe menigmaal had zij aan het geneeskundig e cl vies van dokter Baumann te danken, dat een rijke patiënt zijn verblijf rekte, en hoe dikwijls had hij bewerkt dat zieken hun plaats inruimden voor meer vermogende patiënten, terwijl hij hun duidelijk maakte, dat alles „wat bereikt kon worden," ook bereikt was. Zij vonden het zelfs buitengewoon „eerlijk" dat men hen in het Graebner-sanetorium niet onnoodig het geld uit den zak trommelde, en vernamen het slechts heel zelden, dat hun kamer nog denzelfden dag cn voor veel hoogeren prijs, door een anderen pot.ent was betrokken. Dat waren allen kleine diensten geweest, die tnoeilijk in woorden waren samen te vatten, tnaar die door mevrouw Elis® met een dankbaar lachje werden gekwiteerd en met een stilzwij gende toelage, die dokter Baumann met een handkus in ontvangst nam. Op zekeren avond, toen zij als gewoonlijk, een rondgang door het huis deed, zag zij hoe zuster Frederike uit de kamer van dokter Bau mann kwam. Dat was niets ongewoons, want het gebeurde dikwijls, dat een zuster nog laat m den avond den dokter voor een patiënt kwam halen. „Wie vraagt naar den dokter?" vroeg zij ar geloos. Zuster Frederike keek haar met groote oogen aan en antwoordde niet, alsof zij de vraag niet gehoord of niet begrepen had. En mevrouw Elise met haar scherp instinct voor datgene, wat haar het doelmatigste en het beste toescheen, liep rustig en kalm verder. Maar zij wist genoeg. En wat zij wist was haar niet onaangenaam, want zuster Frederike was voor haar op een andere manier evenzeer noodig als dokter Baumann. Als zij deed, alsof zij niet wist hoe de verhouding was van die twee tot elkaar, bond zij ze beiden aan haar huis. De toelagen kon zij in ieder geval voorloopig sparen. 's Avonds zei zij tot haar man „Kan je begrijpen, dat dokter en zuster Fre derike Zij lachte stilletjes bij zichzelf, zooals vrou wen gewoon zijn te lachen, als een erotische voorstelling haar vroolijk maakt. Graebner zag zijn vrouw kalm aan en deed alsof hij haar niet begreep. „Ik kon niets begrijpen en verbaas mij over je. Drie maanden geleden heb ik een zuster in de grootste verontwaardiging ontslagen, omdat zij met een van mijn assistenten coquetteerde, zooals je tenminste zeide." Mevrouw Elise beet zich op de lippen. Die af schuwelijke geschiedenis f Zij had den assistent genoemd, en hem bedoeld. Ja zij wist het heel zeker, die kleine, bruine zuster had met haar man gecoquetteerd neen, dat was het juiste woord niet, maar zij had zooiets gehad zoo iets aanbiddends zoo iets onder- worpens Zij werd bleek en rood als hij haar maar aansprak f Dat had mevrouw Elise niet kunnen aanzien, en toen zij haar eens met een assistent van haar man in den tuin aan trof wat hadden zij op een Decembermor gen in den tuin te doen, terwijl alle patiënten op hun kamers waren had zij een voorwend sel gevonden. Die moest weg I Zij had zelfs gel delijke offers gebracht maar weg moest ze I „In mijn inrichting duld ik geen coquetteeren der zusters met de aitsen, verstaat uDat past niet bij uw ernstig beroep, bij uw stand dat post mij niet .1" Zij had toen veel te veel gesproken, alsof zij zich had moeten rechtvaardigen zij had slechts één angst gehad, dat hae.r man haar in de kli niek zou houden. Nu nog steeg haar het bloed naar het hoofd, als zij er aan dacht, hoe zij achter het gordijn van haar werkkamer had gestaan en naar bene den had gegluurd, alsof zij de matglazen ruiten met haar blikken moest doorboren, om te weten wat daar geschiedde, wat de kleine zuster daar snikkend vertelde En nu lachte zij stil bij zichzelf, omdat zij over de mogelijkheid sprak, dot er een gehei me verstandhouding zou kunnen bestaan tus schen zuster Frederike en dokter Baumann. „Dat is iets anders," zei hij kortaf. Om het gesprek op wat anders te brengen vroeg zij, wanneer de kleine Kurt naar huis zou kunnen gaan. En niet alleen om hem af te lei den bij de herinnering aan de bruine zuster was haar ook Susanne in de gedachten geko men. Die Vertoefde ook den geheelen dag in het sanatorium. „Je hebt toch ook nog ccn beetje meer te doen, dan voor dien jongen te zorgen. Ik heb de kamer nu spoedig noodig, of denk je, dat Otto ons de schade eenigermate zal vergoe den „Indien jc de kamer noodig hebt, neem ik den jongen nog een dag of acht bij mij in de kli niek," zei hij en trok wat ongeduldig aan zijn eitjengestrikte witte das, die hij altijd droeg, als hij in ccn medisch gezelschop een voor dracht moest houden. Mevrouw Elise nam in haar steeds levendigen zin voor orde, cenige vakbladen cn brochures bijeen, die verspreid op. bed en stoelen logen. Het antwoord ontstemde haar dat man keerde cr nog oan. Susanne was in staat hem nog in de kliniek te vervolgen. Danr moest een., einde aan komen. Zij verdroeg het niet, dot vrouwen zich voortdurend om hem verdrongen. AI die vrouwen bezaten geen gevoel van schaamte, alsof een dokter geen man was. Zij hielden zijn handen vost, drukten cr in dankbare opwinding een kus opr het wasu „lieve dokter" voor, „beste dokter" na Er waren er in hot sanatorium, die geheel nieuw, met kanten bezet linnengoed aantrokken als zij.zijn bezoek verwachtten. Zij had eindelijk een huisregel opgesteld „Uit hygiënisch oogpunt mogen de patiënten slechts eenvoudig linnengoed, zonder linten meebrengen. Maar hoe luag die uitgesneden mochten zijn, hoe sterk de stof en hoe kostbaar het borduursel, dat kon zij niet voorschrijven. En uiterlijke coquet terie was ten slotte het laatste wapen van al deze vrouwen, haar laat ste kinderlijke hoep op persoonlijke zoTgzame, vernchconende behandeling. Maar Susanne deed het anders, die hing aan zijn jaspanden „aanbad" hem, zooals dc kleine bruine pleegzuster had gedaan. Het was be lachelijk. Belachelijk, dot zij ren uur in de gang op en neer kon loopen of op het binnenp! in op hem wachten, cm hem stellig iet", zeer cv -r- bodigs te vragen. Zij zou ieder met verbaasde oogen hebben aangezien, die het woord „jaloezie" zou hebben genoemd. Neen, zoo voelde zij het niet. Maai er was van hoar jeugd of (ïan, zoo iets von het cigcndomsgevoel vin den landman in haar, dat zelfde wat haar broer ook bezat. Wie het eigen dom van een ander te lang aankeek en in d® honden hield, die werd scheel aangezien ei\ hard beoordeeld. En als zij verder oan ho.flr kinderjaren terugdacht, dan zag zij hdar broer voor zich, hoe hij haar verjanrdagtaort van chocolade met begecrige bi kken van alle kon ten bekeek. Zij hield eigenlijk niet van chocolade, maar dot lang er naar kijken kon zij niet uitstaan. „Je benijdt ze mij zeker beet zij hem toe, en sloot de 'oort weg. Na maanden nam zij ze uit de kast, verkruimelde ze de eene helft voor vo gels cn®honden en gaf de andere helft aan ccn bedelaar, die haar om een stuk brood had ge vraagd. „Ze is van mij, ik kan er mee doen wat ik wil." Toen was zij tien jaar geweest cn nu voelde zij nog precies hetzelfde. Maar zij kon haur man niet wegsluiten voor al die blikken. „Als het maar om *::ht dagen te doen is, be* hoeft hij niet naar d* kliniek, zeide zij schou» derophalend. (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1922 | | pagina 1