FEUILLETON.
ABONNEMENTSPRIJSpet7 rArae~
A. v. d. WEG
LANGESTRAAT 23,
iamss- en Meisjes Genfectie-Mepjn
„L'HSRONDELLE"
21e Jaargang No. 243
loon 210, idem trance
pe. post 5.- ,->er week imcl gratis verzekering
tegen ongelukken) 0.17& afzonderlijke nutnmers
f C.05.
DAGBLAD
„DE EEMLANDER"
DIRECTEUR-UITGEVER: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL 2 A.
POSTREKENING N° 47910. TEL INT 81S.
Dinsdag 17 April !923
met Inbegrip van cen
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dlenstnanb'©»
dingen en Llcldadighclds-adveiteniiZn voor de helft
der prijs Voor handel cn bedrijf bestaan xeer
voordcc'.ige bepalingen voor het adverieeren. licnt
circulaire, bevattende do voorwaarden, wordt op
aanvraag toegezonden.
BUITENLAND.
Politiek Overzichi
Teen een tijdje geleden te Brussel Fransche en
Belgische regeringsautoriteiten gezamenlijk hun
politiek tegenover het durchhaltendë koppige
Duitschland bepaalden, werd door hen overeen
gekomen om op hun beurt durchzuhalten. In het
Fransch worden daarbij de drie woorden „jus-
q au bout" te pas gebracht, maar de beteekenfs
ervan is dezelfde nis die van het Duitsche woord.
Gepasseerden Vrijdag en Zaterdag ditmnal te
Parijs zijn de Franschen en Belgen opnieuw
bezig geweest hun politiek vast te stellen. De
resultaten waren weer: het vaste voornemen om
vo! te houden. Van Duitsche zijde, aan den a.n-
deren kant, wordt eveneens elke gelegenheid
aangegrepen om uiting te geven aan den vast
besloten wil het lijdelijk verzet niet op te geven.
Zoo staan de twee partijen dus nu n! ruim drie
maanden tegenover elkaar in de heimelijke hoop
(in de heimelijke verwachting tevens?) elkaar
moe, mat cn. waarop het aankomt, zoo murw
te maken, dat de capitulatie van de tegenpartij
wordt afgedwongen. Inmiddels worden economi
sche waarden vernietigd, die, in geld berekend,
in de milliarden loopen; moreele waarden gaan
te loor, die niet in geld kunnen worden uitge
drukt. Alleen is wel zeker, dat de haat, die de
tegenwoordige politiek wekt, de k men van
toekomstige oorlogen, dit is opnieuw vernieti
ging, in zich dragen.
De beide bezettende mogendheden, België en
Frankrijk, laten voortdurend uitkomen, dat hun
aanwezigheid in het Roergebied geen doel is,
maar een middel om (e komen tot een doel: de
bereidheid van Duitschland om te betalen. Al
leen wanneer Duitschland, niet langs omweggc-
tjes en door bemiddeling, maar rechtstreeks,
met redelijke voorstellen voor den dag komt,
zijn de twee geallieerden bereid de bezetting ge
leidelijk op te heffen. Maar nu Duitschland op
het oogenblik dezen weg niet bewandelt en zijn
bereidheid om te onderhandelen uit niets blijkt
_en de bezetting toch effect moet sorteeren, is
besloten nog wat straffer tegen Duitschland op
te treden. De pressie op het Reich zal in den
vorm van allerlei maatregelen worden ver
scherpt. Vooral zal het erop worden aange
stuurd meer kolen en cokes naar België en
Frankrijk te sturen. Voor den inval in het Roer
gebied kregen de twee geallieerden in allen ge
valle dageljjks nog belangrijke quanta, die
Duitschland hun krachtens het verdrag leverde.
Maar toen de Roerbezetting een feit werd, hiel
den de leveranties op en het heeft eerst een
heelen tijd geduurd, eerdat ook maar een enke
len wagon met brandstof over de grenzen kon
worden gevoerd. Het lijdelijk verzet van indus-
trieelen en arbeiders, dal Berlijn enorme bedra
gen kost aan uitkeering aan de stakers en de
maatschappijen, die onwillig zijn Frankrijk van
dienst te zijn, was tevens oorzaak, dat het den
geallieerden buitengewoon moeilijk was de ge-
requireerde kolen naar hun landen te vervoeren.
De kolenimport naar Frankrijk staat dus een
drietal maanden reeds stil of heeft uiterst weinig
te beteekenen. Dit is een groot ongerief voor de
Fransche industrieelcn, die de kolen broodnoodig
hebben. Om aan dezen toestand nu een einde te
maken, zal alles in 't werk worden gesteld om
op vlotter wijze de brandstoffen tc verzenden.
Besloten is daarom tot uitbreiding der laadplaat
sen in het Roergebied cn het resultaat, dat men
ervan verwacht is, dat aan de Fransche nijver
heid binnen zeer kort voldoende quanta Duitsche
kolen en cokes zullen kunnen worden geleverd.
Onvermijdelijk moet met een intenser kolenver-
voer, dat de Franschen en Belgen zich voorstel
len te bereiken, een goed functioneerend spoor
wegverkeer gepaard gaan. Ook op dit gebied
zullen de vereischte maatregelen onder oogen
.worden gezien en uitgevoerd, terwijl voorts ern
stig werk zal worden gemaakt van de inning der
kol en belasting, waartegen de Duitsche industri-
eelen zich verzetten. De bezettir.gsnutoriteiien
hebben den industrieelcn tot Zondag j.l. den tijd
gelateji om te besluiten vrijwillig deze belasting
aan de Fransche bureaux te betalen, doch het is
reeds zeker, dat de leiders der Duitsche kolen-
ir.dustric aan dit verlangen niet zullen voldoen.
Sancties van Belgisch-Fransche zijde zullen
hiervan het gevolg zijn. In allen gevalle heeft
het er allen schijn van, dot Brussel cn Parijs hun
uiterste best zullen doen om uit het pand, dot
zij in bezit hebben genomen, te halen, wat er uit
te halen is. Hiertoe zijn zij ook wel genood
zaakt om ontevredenheid in hun eigen land te
voorkomen, want, al kunnen leuzen een volk
lang zoet houden en bedwelmen, op den duur
zou de improductiviteit van de Roeronderne
ming toch in het oog loopen. Het komt er nu
voor de Franschen en Belgen op aan de beslui
ten in daden om te zetten; wel hebben blijkens
het officieele conferentie-communiqué de Belgi
sche cn Fransche ministers Zaterdag de opdrach
ten gereed gemaakt, die bestemd zijn voor de
Fransch-Belgische overheden in het bezette ge
bied, maar een opdracht is nog geen tenuitvoer
legging. Temeer niet, daar Duitschland zich op
zijn beurt natuurlijk ook schrap zal zeilen. Nu
Berlijn ziet, dat het den Franschen cn Belgen
ernst begint te worden om de gedolven en op
geslagen kolen te vervoeren, neemt het tegen
maatregelen; reeds is gemeld, dot door de Duit-
schers geen kolen meer zullen worden gedolven;
van voorroadvorming kan dan niet langer sproke
zijn. Frankrijk kan dit alleen beantwoorden, door
Fransche mijnwerkers in grootcn getale te re-
quireeren, want de soldaten zullen dezen arbeid
niet met de bajonetten kunnen verrichten. Een
bajonet is een heel ander voorwerp dan een
houweel en met het laatste kan men met meer
succes in de mijnen werken dan mei het boven-
genoemGe wapen. De vraag is echter: zullen de
Fransche mijnwerkers in zoo grooten getale be
reid zijn het werk der Duitsche kameraden over
te nemen? Doch wij loopen op de toekomst voor
uit.
Wat uit de gebeurtenissen der laatste tijden
echter volt op te maken is dit: beide partijen,
even volhardend, even hardnekkig als thans zul
len den stillen, feilen strijd voortzetten, tot het
bittere einde, tot het einde, dat inderdaad bitter
kan zijn en uitloopen op een algemeene ontred
dering.
De redevoeringen der leidende politici openen
geen rozige vooruitzichten. Uit de door ons
vermelde rede, die Poincaré Zondag to Duin
kerken heeft gehouden, blijkt dii b.v. duidelijk.
Frankrijk wil zijn pand niet laten schieten en de
geleidelijke ontruiming van 'i bezette gebied
stelde de Fransche premier ook nu weer
afhankelijk van de mate, waarin Duitschland aan
zijn verplichtingen krachtens het vredesverdrag
voldoet Zoo lang Duitschland echter hiertoe niet
overging, zou Frankrijk met België doorzetten,
doorzetten, doorzetten. Ziedaar, t in t kort, de
strekking van de iange rede.
Waarschijnlijk zal vandaag de Duitsche mi
nister van buitenlandsche zaken zijn aangekon
digde rede over de buitenlandsche politiek hou-,
den. Die zal zich,vanzelfsprekend, in hoofdzaak
met de Roerbezetting bezig houden. Hoewel nog
niet over den tekst valt te beschikken, valt nu
reeds te voorspellen, dat Duitschlund bij mond"
vnn den minister zijn bereidheid zal herhalen om
door onderhandelingen met Frankrijk tol een ac-
coord te komen. Maar er zullen voorwaarden
worden gesteld, zooveel is wel zeker: vooraf
gaande ontruiming van het in Januari bezette
gebied, enz.
Maar de ontruiming stelt Frankrijk, dat niet
meer wil afgaan en bouwen op Duitsche beloften,
juist afhankelijk van een Duitsche vooraf
gaande daad: de betaling vnn de schadever
goeding.
Men ziet dus: er is nog geen reder voor op
timisme en wanneer niet alle teekenen bedrie
gen, zal hot eerst van kwaad tot erger moeten
komen, voordat een weg uit de impasse wordt
gevonden (als die dan nog mogelijk is). Doch
dit kan een lang en pijnlijk proces worden.
DUITSCHLAND.
DE BEZETTING VAN HET ROERGEBIED.
Minister Rosenberg's grootc rede.
Berlijn, 16 April. (W B.) Ter gelegen
heid van de beraadslaging over de begrooting
BAD SALTMTËN
RODEL
TEUKN PUIVMJHB JKX
VERMOEI BF. VOETEN.
van buitenlandsche zaken in den Rijksdag Weid
vanmiddag twee uur de minister van buiten
landsche zaken, dr. von Rosenberg, een uit
voerige rede over de kwestie der schadever
goeding in het algemeen en het binnenrukken
der Franschen in het Roergebied in het bizon
der.
Het binnenrukken in het Roer
gebied.
De minister dankte allereerst de Duitschcrs
in het buitenland voor hun aanhankelijkheid en
doarwerkelijke hulp Daarna verklaarde de
minister: De afloop vun den ongel ijken strijd
in het Roergebied cn het Rijnland zal vnn be-
teekenis zijn voor de weieldgeshiedcnis. Wan
neer het Frankrijk lukt de ongewapende bevol
king de knie te doen buigen, dan znl het mili
tarisme voor goed troef zijn en voor dep loop
der wereldpolitiek zal dan voortaan alleen nog
het aantal bojonetten beslissend zijn. Blijkt ech
ter, wat wij met onwrikbaar vertrouwen hopen,
de ongewapende onoverwinnelijk, dan is het
bewijs geleverd, dat de macht van oorlogszuch
tige toerusting en militair geweld haar grenzen
heeft en dat de op redelijkheid en recht steu
nende eenparige wil van een volk meer en stei-
ker is dan tanks en machinegeweren. Aan Rijn
en Roer wordt niet gestreden om hout en ko
len, maar om den vooruitgang of achtergang van
de rechts- en vredesgednehte. Ons doel bij den
legenwoordigen worstelstrijd is een zuiver ver-
dcdigingsdoel Daarom zijn ook onze afweer-
maatregelen zuiver defensief.
De kracht en het welslagen van onze of wee:
hangen ervan nf, dot dit zoo blijft. Vandaar de
steeds herhaalde waarschuwing der regeering
tot zelfbeheersching en bezonnenheid. Wat wij
willen is door standvastigheid tot vrijheid gern-.
ken, tot een vrijheid, die zwaar belast zal zijn
met prestaties, die tot aan de grens van onze
kracht gaan, aan de mogelijkheid tot nakoming
waarvan het Duitsche volk echter moet geleo
ven om ze te kunnen vervullen. Dat geen „dic
taat" het geloof aan de mogelijkheid tot vervul
ling kan vervangen, leerde het verleden tot na
deel van alle betrokkenen. Nn het verloop der
Fransche actie zal er nergens moei twijfel over
zijn, dat vraagstukken, die behalve cen po i-
tieke ook een economische en cen psychologi-
VOOR EEN GOEDE
REGENMANTEL
EN EEN DAARBIJ PASSENDE HOED
(ÏAAT MEN HIER TER STEDE NA AR HET
16-18 Langestraat .AMERSFOORT
sche zijde hebben, met geweld niet zijn op te
lossen. Het binnenvallen V3n Frankrijk heeft den
terugkeer tot den waren vrede gestoord en het
herstel vnn het in pnin liggende economisch
leven der wereld vertraagd. Het belet Duitsch
land met alle kracht aan den wederopbouw me
de te werken, waartoe het bereid was cn is
Een overzicht van dc Duitsche
voorstellen.
De minister wierp vervolgens een terugblik op
de geheele ontwikkeling van den tegenwoor-
oigen toestand. De tegenwoordige regecriny
heeft de nota van IT Nov door practische tian-
vullingsvoorstellen in den brief van den rijks
kanselier aan ministerpresident Bona: Law op
9 Dec. uitgebreid. Het voorstel moest een
brug slaan voor een definitieve oplossing Het
werd afgewezen Daar de financieele poging om
tot overeenstemming te geraken mislukt was,
besloten wij het langs economischer: en politio-
ken weg tc beproeven. Het voorstel, dat de bij
den Riin betrokken slatdh zich ten overstoan
van Amerika wederzijds zouden verplichten voo
een langdurig tijdsverloop zonder plebisciet
geen strijd tegen elkaar te voeren, weid even
zeer afgewezen. Het voorstel tot het afvaardi
gen van drie Duitsche economen, die met Frank
rijk, in overleg met zijn bondgenooten, een
economische samenwerking der betrokken in
dustrieën op breeden grondslag zouden inlei
den, werd eveneens afgewezen. Voor de confe
rentie, in Januari te Parijs gehouden, had de
regcering een plan tot nakoming van alle nog
op Duitschland rustende prestatie-verplichtin
gen uitgewerkt, tot steun waarvan alle economi
sche krachten van Duitschland, ook de industrie
en de bankwereld, besloten hadden. Het ver
zoek aan de geallieerden om een vertegenwoor
diger der rijksregecring in staat te stellen dit
plan non de Parijsche conferentie voor te leg
gen en het mondeling toe te lichten, werd geen
entwoord waardig gékcurd.
Het Duitsche oonbod van begin 1923.
Het ging destijds om een vast aanbod van
twintig milliard gouden marken tegen 5 pCt.,
zoo mogelijk door een internationale leening op
te brengen. Deze twintig milliard zouden na vier
en acht jaren telkens met vijf milliard tot der
tig milliard wordeja verhoogd nis een interna
tionaal leeningsconsortium de capaciteit tot
prestaties van Duitschland aanwezig achtte.
De minister deelde vervolgens bizonderheden
mede uit de instructie aan den ambassadeur
Mayer van 1 Jan. Het voor Parijs beraamde aan
bod van 30 milliard gouden marken was het
geen wij in het gunstigste geval bij' uiterste
krachtsinspanning destijds nog op ons meen
den te kunnen nemen. Inmiddels zijn door het
binnenrukken der Franschen in het Roergebied
cn in ondeie streken van Duitschland de be
langrijkste krachtcentra van het Duitsche eco
nomische leven lam geslogen, gicoi^» waarden
vernietigd en is onze geheele iinan'ieele en
economische toestand in de war gebracht. Onze
vvrkcersinrichtingen zijn zoo wanhopig in wan
orde geraakt, dat voot het herstel van haar vol
ledige economische exploitatie moeizame n«bcid
vereischt zal zijn. Duitschlund's capaciteit tot
bctftling van schadevergoedingen weid dooi dit
ingrijpen niet vergroot, maar verkleind. Toch
geloof ik, dat de oplossing, lie eens gevonden
znl moeten worden, gevonden wordt en van het
destijds tc Parijs zoo stiefmoederlijk behandelde
Duitsche plcn zal uitgaan.
Duitschland is bereid en geneigd voor de ver
vulling van zijn schndevcigoodingsplicht te ar
beiden, offers te brengen en te betalen wat het
maar met mogelijkheid kan Dat is de inhoud,
maar ook de giens van zija verplichtingen.
Do vraag, Waarom de strijd goat is een feite
lijke vraag en luidt, welke de bedragen zijn. die
Duitschland kan betalen. Wie val thans, zoolang
dc Fronsche vernielingsoorlog tegen het Duit
sche economische leven niet tot stand is geko
men, het waagstuk ondernemen om in cijfers do
capaciteit van Duitschland vast te leggen of ook
maar te ramen Hoe moeten van de plaats,
die in laatste instantie de verantwoordelijkheid
draagt, die onder alle omstandigheden wil na
komen hetgeen zij belooft, cijfers genoemd wor
den, voor wij weten wanneer en in welken vorm
de meest elementaire voorwaarde voor een zoo
groot mogelijke prestatie door Duitschland, na
melijk herstel var. do Duitsche mogelijkheid om
te arbeiden door ontruiming der wederrechtelijk
bezette gebieden, vermindering der bezetting
van het Rijnland, een definitief afzien van elke
sanctie- en panc^npolitielc en het toestaan van
economische gelijkgerechtigdheid verVuld wordt.
Een oplossing in den geest van
Hughes.
De rijksregecring zocht andere middelen om
aan de dagelijks scherper wordende spanning
cn economische verwarring, waaronder Europa
lijdt, cen eind te maken en het schadevergoe-
dingsvrangstuk uit het moeras te halen, waarin
het zeil en daarmee Europa dreigt te verstikken,
om alie krachten voor den wederopbouw vrij
te maken, waaraan Duitschland wenscht mee tc
werken.
Eind December hield een bekend staatsman
(de Amerikaansche minister van buitenlandsche
zaken Hughes) een betoog over het schadever-
goedingsvrnagstuk, dat gedeeltelijk heden be
paald profetisch klinkt. Dit betoog kwam hier
op neet. dat de oplossing van het vraagstuk aan
"on van eiken politieleen invloed onafhankelijke
internationale commissie van de hoogste finan
cieele autoriteiten zou worden overgedragen.
Wij hebben door diplomatieke besprekingen de
voornaamste bij het lot van Europa belang heb
bende, maar niet rechtstreeks aan het Roercon
flict deelnemende mogendheden, zonder voor
stellen te doen, ervan in kennis gesteld, dat de
rijksgccerir.g den aldus gewezen weg voor be
gaanbaar houdt cn dat naar haar overtuiging de
toekomst niet alleen von de het nauwst erbij
betrokken mogendheden, rnaar van een groot
deel ervart afhangt, dat deze of een soortgelijke
weg betreden wordt. Naar het oordeel der rijkr.-
regeering moest de internationale commissie vnn
zakenlieden of een dergelijke deskundige onpar
tijdige vierschaar, waaraan Duitschland en
Frankrijk volledig gelijkgerechtigd deelnemen,
zoo spoedig mogelijk samenkomen cn de vol
gende vragen beantwoorden:
1) Wat heeft Duitschlond tot dusver ge
prest eet d
(2) Wat kan en moet Duitschland in billijk
heid nog prestoeren
(3) Op welke wijze kunnen deze prestaties
worden verricht
Wordt deze of een soortgelijke weg betreden,
dan zou de rijksregeering bereid zijn zich tot de
internationale kapitaalmarkt te wenden inzake
het toestaan vnn een zoo groot mogelijke lee
ning, die door Duitschland van eiken door het
leeningsconsortium noodig gcoordccldcn woar-
borg zou worden voorzien en non Frankrijk of
de geallieerden als onmiddellijk voorschot in
contanten zou worden ter hond gesteld. De re
gcering is overtuigd en zou zoo noodig door ge
paste maatregelen ei oo'- longs wettelijken weg
voor zorgen, dat de Du; che industrio en de
economische kringen hur krocht in dienst atol
len van den aldus tot lui rvulbar*' «eruc
brachten schadcvergoedingsplicht. v» ij Dun-
schers wierpen bij onze medcdeeling aan de bui-
.Inndsche regeeringen de vraag op, hoe aan
Duitschland de waarborg kan worden gegeven,
dat de buiten het verdrag van Versailles om be
zette gebieden ontruimd cn de toestanden over
eenkomstig hel verdrag* in het Rijnland hersteld
worden.
Tot practische resultaten leidde onze nicde-
deeling niet. De cijfers, die na het eind van den
oorlog ter bevrediging onzer tegenstanders van
Duitsche zijde genoemd werden, waren steeds
zakelijk gemotiveerd, maar werden steeds ver
ontwaardigd van dc hand gewezen, met het ge-
CHBiSTÖFLE ZILVER
Verkrijgbaar alleen ts Amersfoort bij
SBJiEweea
Langestraat 39 Tel. 462
TafeScou verts f24.25
(Per dozijn stuks).
I'JMJSCOURAXT gratis op aanvraag.
volg, dat de tegenpartij niet slechts de door
haar gedroomde sommen niet verkreeg-, maar
ook de door Duitschland aangeboden betalingen
onmogelijk maakte. Wie slaat ons cr borg voor,
dat Parijs uit de fouten van hel verleden lessen
heelt getrokken
Duitschland's economische kracht beweegt
zich1, zoolang de tegenwoordige toestand in
Europa voortduurt, reddeloos cn onontkoombaar
lar.gs een dolende lijn; de kwellingen van don
tijd van na den oorlog hebben onder Duitsch-
lond's volkskracht verwoestingen aangericht, die
in den vö*Volgo misschien cen noodlottigcr uit
werking zullen hebben dan de vernielingen in
Noord-Frankrijk.
Dc bezorgdheid van Frankrijk
voor zijn veiligheid.
De minister ging vervolgens op het vraagstuk
der veiligheid in cn betoogde daarbij, dot het
bevreemding moet wekken, dat in cen tijd, waar
in Frankrijk met groot militair vertoon midden
in het Duitsche gebied staat, de vraag wordt
gesteld, hoe Frankrijk beveiligd kon worden te
gen Duitsche aanvalsoogmerken In plaats van
over de beveiliging van Frankrijk te spreken,
zou het meer voor de hand liggen te ondei zoe
ken, hoe een terugkeer van dergelijke aanslagen
op de souvereiniteit van Duitschland als het
binnenrukken van 't Roergebied kan worden
voorkomen en welke waarborgen Frankrijk be-
Denk na, woor twijfel bestaat.
Uhland.
Carmen's Nederlaag.
door
C N. en A. M. WILLIAMSON.
Uit het Engoisch dooi
W. J. A. ROLDANUS Jr.
Wat zij eigenlijk precies van plan was to
doen, toen zij voor den winkel van Thomas Bar-
rymore Co, stilhield, zou zij niet hebben kun
nen zeggen. Misschien was zij er nieuwsgierig
naar hoe de tasch in de etalage staan zou, wan
neer de juwelier die erin gelegd had, wat hij
ook gedaan had, om geen koopje te missen. Er
Lgen of hingen ook andere tasschen, maer
doze, die zooveel avonturen medegemaakt had,
was verreweg de mooiste. Plotseling wist zij
waarom zij gekomen was. Zij uilde de tasch
voor zichzelf koopen. Zij kon de gedochte niet
verdragen, dat iemand anders die bezitten zou.
Natuurlijk had zij, wanneer zij verstandig en
practisch geweest was, Kate in den winkel heb
ben kunnen laten informeeren wat de redelijke
prijs was en dan het meisje het bedrag gegeven
h*»'"ben. Nu moest zij voor haar trots betalen;
cn daar zij minder dan de helft van het inko
men van prinses ai Sereno hod, moest Mrs. May
gedocht hebben aan het land, dat zij in Califor-
n'ë wilde koopen, vóór zij dergelijke nuttelooze
buitensporigheden beging, dat zij zich nu niet
meer veroorloven kon. Bovendien zou zij, wan
neer zij de tasch terugkocht, zich altijd moeten
schamen om die in tegenwoordigheid van Kate
te gebruiken.
Zij wees de tasch aan een van de winkelbe
dienden aan, die zeide, dat zij pas uit Parijs
aangekomen was en zevenhonderdvijftig dollar
kostte. Al was haar léven ei mede gemoeid ge
weest, dan had Angela hem toch niet kunnen
tegenspreken of afdingen
Gelukkig of ongelukkig was haar geld
uit San Francisco aangekomen. Het was haar
verdiende loon, dacht zij, om tweehonderd dol
lars meer te betalen dan wanneer zij met Kate
gehandeld had. Zij had zi«rb moeten schamen
Mr. Hilliard's tasch te willen hebben, laat staan
te koopen, en zij nam haar mede ir een prachti
ge doos met al de blijdschap van een normaal
vrouw!ijk wezen, dat zich iots heeft toegeëigend
wat zii eigenlijk niet hebben mocht. Toen An
gela dj Sereno in staat geweest was alles te
koopen, had zij naar niets verlangd. Er was nu
een nieuwe prikkel in haar leven. En het terug-
koopen van de tasch moest een diep geheim
blijven.
„Terug naar het hotel, als het je blieft, en ik
huur je auto voor de eerstvolgende degen," zei-
de Mrs. May tegen Scalman, plotseling vol
vriendelijkheid tegenover hem en iedereen.
Nick zat voor het raam van een beter hotel
dan dat van Angela. Zij had het hare genomen
op aanraden van een dame in den restauratie-
wagon, een knappe blondine, die vroeger een
brunette geweest was en haar wittebroodswe
ken te Los Angeles had doorgebracht, terwij!
zij nu voor haar echtscheiding naar Nevada
reisde. Nick was al vroeger te Los Angeles ge
weest en wist waar hij heen moest gaan zondej
iemand om raad te vragen, hoewel de knappe
blondine hem dien heel graag gegeven zou
zou hebben. Mr. Hilliard was ook in zijn hotel
en zou niet naar dat van Mrs. May (hoewel he:
goedkooper was) gaan, zoolang Nick op zijn
hoede was. Dat was een der redenen, waarom
Nick bleef. Maar er bestonden ook nog andere
Hij had gctelcgraphcerd, dat zijn bagage terug-
cuurd moest worden.
Hij zat zich voor het raam al tc vragen of
mrs. May boos zijn zou, als hij zich .iet zien of
dat zij, doorredeneerenr op het beginsel, dot
een kat naar een koning kijken mag, vinden
dat hij even .cl recht had om in Los
Angeles te zijn als zij.
LAKS&LSCHOENEN 1
SNEEUWSCHOEWEN
JACMTSCHOENEN I
VOETBALSCHOENEN
kHET BESTE BIJ
JOH. VAN DIJK I
>enweib en Spariarflkelen
gestrsal 116 Tel. 70 'sj
Dan flitste zij plotseling in de blauwe auto,
waarin zij even goed uitkwam als zij verwacht
te. Toch spron.: Nick uit den stoel, waarin hij
lui gelegen had, op en trok een bedenkelijk ge
zicht „Al'e donders, als dat niet dezelfde
o-beeninge, kortoorige en platneuzige auto
die Seal man verleden winter aan mrs. Gaylor
te koop aangeboden heeft en toen mij heeft
willen aansmeren!" bromde hij in zichzelf. „Hoe
ter wereld heeït die schooier mrs. May te pak
ken gekregen? Mijn kop eraf, als dat zuivere
koffie is."
Angela was al lang in haar hotel terug, toen
Nick dnai binnen kwam loopen om te vragen
of mr. Seal man er was. Neen, hij was er niet
maar de klerk zeide, dat hij hem goed kende.
„Ik wou graag weten of zijn auto verhuurd
is", begon Nick.
Ja, de klerk wist toevallig, dot zij de eerst
volgende drie dagen en misschien ook langer
verhuurd was aan een jonge dame in een ho
tel, die in den omtrek uitstapjes maken wilde.
„Is het contract al gesloten?" vroeg Nick.
Alles was geregeld, ja, en mr. Sealman was
juist naar huis gegaan.
Nick stond een oogenblik na te denken cn
keek zoo sip alsof hij graag „Het Model" voor
zkhzelf had vil lei hebben, wat natuurlijk de
indruk was, dien hij had willen wekken. Terwijl
hi nada M (niet zoozeei zich afvragend wat
hij verder doen zou dan wel of wat hij wilde
doen „slagen" zou), kwam Kate naar beneden
m t een brief in haar hand, om dien op de
bus te gaan doen voor mr. Timothy Moriarty,
White Orchard, Oregon
„O, sir", riep zij uit, op Nick afschietend.
„Misschien herinnert u zich mij niet meer, maar
ik ben de kamenier van mrs. May, aan wie u
die mooie tasch gegeven hebt, die u uit het
raam wou gooien, als ik haar niet aannam. U
neemt het me toch niet kwalijk, dat ik haar
verkocht h,eb?"
„Natuurlijk niet", verzekerde Nick haar.
„Daar heb ik haar voor gegeven."
„Dat dacht ik ook zoo, sir, en ik heb het
vandaag gedaan. Een zekere Barrymore, die
een mooien goudsmidswinkel heeft, heeft er me
vijfhonderd dollars voor gegeven. Ik ben er
heelemaal door van streek. Het is precies alsof
u mij het geld gegeven hadt."
„Heelemaal niet", zeide Nick. „Een koe had
de tasch kunnen inslikken, als je mij haar uit
het raampje hadt laten gooien. Of misschien
een geit."
„Enfin, ik dank u nog duizend maal. Met u
en met my lady, mrs. May, ben ik het geluk
kigste meisje in de wereld." En Kate trippelde
weg, om haar brief op de bus te gaan doen.
„My lady, mrs. May", herhaalde Nick fluis
terend „Zij is m y lady ook mijn engel
hoewe' zij het niet weet. En niets kan daar
veiandering in brengen."
Hij had de gouden tasch gehaat, toen deze
door Angela minachtend geweigerd was; maar
nu had hij een heel ander gevoel. Er kv/am
iets warms in zijn hart. Was de tasch niet, al
was het ook voor korten tijd, van haar ge
weest? Zij had aar. haar pols gehangen, in
haar schoot gerust. Haar kanten zakdoekje, dat
geurde als een geheimzinnige bloem uit
sprookjesland, was erin geweest. Nu hij wist
wat hij weten wilde, had hij niets meer in het
hotel te maken; hij ging weg en vroeg den
eersten den besten man, die er een beetje snug
ger uitzag, waar de winkel van Barrymore was.
„Een jonge dame in het zwart, in een blauwe
auto, heeft de tasch, die u in de etaiage moet
hebben zien liggen, gekocht, sir," zeide de be
diende, die Angela geholpen had. „Een jonge
dame met goud haar. Ik zou bijna zeggen, dat
u haar tegengekomen moet zijn."
(Wordt vervolgd.)
