„DE EEMLANDER" WILLEM GROENHUIZEN. FEUILLETON. ABONHEMENTSPRIJSper m"D<le' '00'AmM5> iMuiSiiiii met Inbegrip van een bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienstaanb'c» dingen en Llcfdadl-helds advc.tenticn voor de helft der prijs. Voor handel en bedrijf bestaan zeei voordecligc bepalingen voor bet adverteeren. ben» circulaire, bevaltcndo dt voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. BUITENLAND. - LKHGESTRAAT 43 - BOOD-, ZILVER-, n U11WERKEN. Grootst gesorteerde magazijn Carmen's ifêerisrSaag. 21e Jaargang No. 244 ioort 210, idem banco ps po^t 3.--, cr week tmer gratis verzekering tegen ongelukken) 0.17», afzonderlijke nummers '1 C.05. RTSCH DAGBLAD DIRECTEUR-UITGEVER: VALKHOFF, BUREAU: ARNHEMSCHE POORTWAL 2 A. POSTREKENING N® 47910. TEL INT 81». Woensdag 18 Aoril 1923 VOLKENBOND. Bijeenkomst van den Volkenbor.dsraad. Gen ève. 17 April. (B. T. A.) De Raad van den Volkenbond heelt na het hooren der vertegenwoordigers van Hongarije en Tsjecho- Slowakije over de geschilpunten ten aanzien der grensregeling besloten de zaak in overweging te nemen. Zij zal in een latere zitting haar mee ning kenbaar maken. ZITTING VAN DEN VOLKENBOND. Geneve, 18 April. (B. T. A.) De heden bijeengekomen Raad. van den Volkenbond be- hande'de het verzoek dei internationale ver- eeniging tot bescherming van het kind, waarbij deze vereenïging den Volkenbond vraagt het beschermheerschap over deze vereeniging te w'llen aanvaarden. Daar Engeland zich in prin cipe hiertegen ve-z^f rd 'rtzn de' 9prekingen uit te stellen, totdat men een basis van overeenstemming zei hebben gevonden. DUITSCHLAND. (Vervolg.) DE BEZETTING VAN HET ROERGEBIED. Rosenberg's Rijksdagredc. B e r 1 ij n 16 April. (W. B.) Ook tot arbi trage-verdragen van verstrekkenden aard en an dere overeenkomsten, die den vrede waarborgen, vas en is dc rijksregeering bereid, wanneer bij de overeenkomsten het beginsel der reciprociteit wordt toegepast en onze soevereiniteitsrechten niet worden aangetast. Wie zich- hiermee niet tevreden stelt, streeft, onder den dekmantel van bezorg.dheid voor zijn veiligheid, andere poli tieke doeleinden na. Het is verbluffend, dat op het oogenblik, dat de sterkste militaire mogend heid der wereld op vele plaatsen Duilsch gebied binnendrong, niet, om iets te noemen, de over value om bescherming tegen den inbreker, maar de inbreker om bescherming tegen den overvallene roept. Maar nog meer wekt het vet- hazing, dot men dc positie van den inbreker kan begrijpen, terwijl, wanneer de overvallene eischt, dat het gebied, hetwelk de troepen zijn binnen gevallen, zal worden ontruimd, men dezen eisch als een teeken van moreel verstokt-zijn kriti seert. Een oplossing, die het Roergebied en de endere, tegen het verdrag in, bezette streken in den steek laat. die het rechtloos-maken van het Rijnland goedkeurt, die den terugkeer van onze gearresteerde of uitgezette landgénooten tot de vrijheid en het vaderland alsmede hun schade loosstelling niet garandeert, is voor de rijksrc- geering onaannemelijk. Even onaannemelijk is voor de regeering het te Brussel overeengeko men, te Parijs- bekrachtigde en te Duinkerken opnieuw verkondigde systeem van de ctappe- gewijze ontruiming, dat de bevolking van het binnengedrongen gebied zoogenaamd slechts tij delijk, maar in de praktijk aan een permanente loonslavernij voor Frankrijk zou overleven. De minister ging ten slotte in op dc rede, die de Fransche minister-president gisteren heeft gehouden door naar aanleiding daarvan op te merken: Koppig en or.,'redelievend houdt de Fransche premier, gelijk uit de rede, die hij gis teren hield, blijkt, vast aan zijn dwalingen, zijn onjuiste argumenten en zijn welbekende machts doeleinden. En welke motieven voert hij aan voor deze doeleinden In zijn rede zie ik be vestigd, wat Wilson vier jaren geleden over het paniek-programma omtrent de verlamming spo- ïitiek zeide. Wat de Roeroctie betreft, kan Poin- caré wel-is-waar met den besten wil niet van materieel succes spreken, maar hij weet toch te vertellen van stichtelijke ontdekkingen, die hij in het Roergebied zou hebben gedaan. Wat ont dekte hij Wat de kolenkwestie betreftt bewij zen van onzen slechten wil, want wij hadden ons v.oo ingericht, dat wij de Roerkolen konden ont beren. Weet Poincaré niet, dat juist het gebied, dat Frankrijk is binnengevallen en dat thans tot werkloosheid is gedoemd, de grootste kclenver- bruikej was Weet hij niet, met welk een moei te wij in onze behoefte aan kolen thans door import uit Groot-Brittannië moeten voorzien a Met alle krachten dut is zeker houden wij in het vrije Duitschlond een dragelijke Kohlen- wirtschaft gaande. Met welke moeilijkheden voor onze industrie, daarvan is Poincaré waarschijn lijk beter op de hoogte don hij aan zijn toehoor ders te Duinkerken wilde vertellen. Wat hij in werkelijkheid had kunnen ontdekken, dat is niet onzen slechten wil om kolen te leveren wij leverden toch waarlijk meer dan ook maar ver wacht kon worden maar onzen wil om, on danks zijn aanval op den Duitschen slagader, ons bedrijfsleven met inspanning van alle krach ten op de been te houden. Dat ons dit lukt, on danks zijn verwachting, dat is inderdaad zijn ontdekking en teleurstelling. Zijn tweede ontdekking is, dat wij deviezen uitvoerden om aonkoopen in het buitenland te doen. Volkomen juist: het is de plicht der regee ring het volk te bewaren voor honger. Poinca- ré's ontdekking is niets anders dan de voststel- ling, dat de Duitsche rcgccring dezen elemental- rem plicht naar haar beste vermogen tTaeht te vervullen. Ziin derde ontdekking is, dat hij onze veilig heidspolitie als een militaire organisatie heeft ontmaskerd. Poncaré veroorlooft zch hier de weelde van een krasse vergissing. De veilig heidspolitie is een dcor de geallieerden in allo details van haar teak en inrichting goedgekeurd instituut, dat met een militaire organisatie niet hel minste heeft te mol en. Hier viel heelemaal niets te ontmaskeren. Wel kon Poincaré tot schade van de vreemdzame bevolking en ten bate van alle elementen, die in troebel water wil den visschen(In het telegram is%:ïrier een zinsgedeclte uitgevallen: de vertaling van het uitgevallene zal vermoedelijk luiden: „de Schu- po ontbinden". Red.), maar de trouwe opoffe rende arbeid der Schutzpolizei en ambtenaren, die zelfs de Fransche militairen in moeilijke omstandigheden op beschermende wijze bijston den, wordt niet door Poincoré's, tegen beter we ten in naar voren gebrachte, beschuldigingen in haar eer aangetast en die trouwe arbeid blijft voor ons een reden voor crl mtelijkheid. Tot zoover Poincaré's ontdekkingen. Hoezeer deze ons ook mogen verbazen, niette min worden zij nog overtroffen door de mate- looze vermetelheid, waarmee Poincaré met be trekking tot zijn onderneming het waagt er aan spraak op te maken, dat zij zonder geweld en zonder provocatie verloopt en dit ondanks het groote aantal dooden tot het Essensche bloed bad, ondanks de mishandelingen, gevangenne mingen en uitzettingen, ondanks een eindloos aantal gevallen van rechtsschennis. die zijn on derneming hebben gestempeld tot één daad van geweld, één permanente provocotie. En zoo is ook deze laatste rede van Poincaré een geweld- predikatie. Zij heeft het denkbeeld der overeen stemming een slechten dienst bewezen; maar de verzekerdheid, dot de historie over hem en zijn evangelie heen zal stappen, geeft mij moed om, afgescheiden van alle technische détails van het vraagstuk der schadeloosstelling en onbekom merd over de sophisinen van Duinkerken te zeg gen: Het noodlottige is. dot sinds eeuwen Frankrijk en Duitschland nooit lot een werkeüj- ken vrede konden komen. In de wisseling der historische gebeurtenissen en worstelingen, die ook ons zulke diepe wonden hebben geslagen, behaalde nu eens het eone, dan weer het andere volk den voorsprong. En moge het zijn, dat hef voor dengene, dien de golf van het lot juist naar boven heeft gestuwd, moeilijker is dun voor de onderliggende partij een mate van bezonnenheid en redelijkheid aan den dag te leggen, niettemin toont het voorbeeld ven Bismarck aan. dot het mogelijk is een dergelijke zelfbeheersching te betrachten. Bismarck was na 1871 met bewon derenswaardigheid erop bedacht den onderlig- genden tegenstander te ontzien en was dikwijls zelfs behulpzaam, toen Frankrijk naar nieuwe ontwikkelingsmogelijkheden zocht. Misschien is het ook vcor het Fransche temperament moeilij ker dan voor het koelere Duitsche wezen om zich te beperken bij het profijt (rekken van het eenmaal verworven overwicht. Maar een gebrek aan gematigdheid is nog steeds dc kortzichtig- ste politiek. Welbegrepen belang gebiedt ook den ovqrwinnoor den weg der overeenstemming te bewandelen. De volken van Duitschland en Frankrijk hebben maar één keuze: of met elkaar te leven, of met elkaar ten onder te gaan. Het ijs zou zijn gebroken, wanneer Frankrijk het Duitsche gebied en de Duitsche soevereiniteits rechten respecteerde en ervan afzag zijn buur man te vernederen. Deze buurman van zijn kant denkt er evenmin aan Fronkrijk's eergevoel te schenden. En wanneer dit ijs gebroken was, zou de droom van vele goede Europeanen kunnen worden vervuld, die van een economische so menwerking van beide volkeren een nieuwen bloei van Europa verwachten. Zoolang echter men niet de kracht voor dit besluit vindt, is er voor ons maar één ding te doen: ook verder de tanden op elkaar te persen, vastannpesloten to blijven in het vertrouwen op ons recht, steu nend op de zedelijke krachten van or.s volk, op zijn wil om te* leven en uit liefde voor het land in 't verzet te volharden. De rjjksregecring is er niet voor te vinden om. ter opheffing van de tegenwoordige moeilijkheden, de toekomst op te offeren. Maar het inzicht, dat het in het Rijn land en aan de Roer om onze toekomst gaat, om het geluk vnn onze kinderen cn kindskirderen, is het. dat oas, de thans levende generatie, den plicht oplegt en de kracht geeft om de proef te doorstaan. De discussies in den rijksdag. B e r 1 ij n 16 April. (W. B.) Na de rede van Rosenberg begonnen in den rijksdag de dis cussies over zijn beschouwingen. Afgevaardigde Möller-Franken (soc.-dem.) zei o. a.: ïn verband met de houcb'ng dor Fransche regeering, zooals deze tot uiting kwam in Poin caré's jongste rede, zal de bevolking van Rijn en Roer in haar lijdelijk verzet volharden. Helaas wordt een afweerstrijd, wil hij succes opleveren, verzwakt door het onzinnige soldsatjc-spelen van de Hitler-g3rdes in Beieren. Wanneer de Beicrsche rcgecring geen einde kan maken aan dezen „Unfug", moet zij aftrede!». De Roerbe volking zal niet bukken voor het Fransche mili tarisme. Zij verlangt een Duitsche politiek, die haar ellende verkort. Dearom moet dc Duitsche regeering het langdurige systeem van Hughes' voorstellen niet eerst toepassen, maar in den geest van ons dertig milliarden-aanbod direct een beroep doen op de geallieerden. Dat de on derhandelingen pos na een definitieve, ontrui ming van het Roergebied zouden mogen be ginnen, is gooit aks. gnV 'pe. opgesteld. Deze dwaling is slechts door een fout van de offi- cieuse berichtgeving in 't leven geroepen. Wanneer Frankrijk een autonome Rijnland- sche republiek wenscht, don ziet hel over het hoofd, dot een dergelijke staatsvorm geen be trouwbaarder haard der democratie zou zijn dan het revolutionaire Pruisen. Zijn partij zou zich gaarne aansluiten bij het door dc regee- rir.g aangeduide vredcspact. Dc soc.-dcm. zou den ook een beveiligings-poct steunen, dat de tegenwoordige grenzen ven Duitschland waar borgt en eiken oorlog raar alle kanten uitsluit. De door de Fransche annexionisten geëischte veiligheids-politiek, die aen de Rimlandsche be volking het lot van hel Soargcbied deelachtig wil doen worden en het zelfbeschikkingsrecht van het Duitsche volk zou aantasten, kan onder geen omstandigheden worden goedgekeurd. Afgevaardigde Marx (centrum) constateerde, dat nog veel te weinig werd ingezien, welk een flagrante breuk van het verdrag van Versailles het binnenrukken der Franschen in het Roerge bied vormde. Alles diende te worden vermeden, wat door den vijand zou kunnen worden aan grepen als een voorwendsel voor dc ver-lenging der bezetting. In elk geval was het op het oogenblik onmogelijk een bepaalde schade loosstellingssom aon te gever. Ten slotte zeide Marx, dat het brwijs is geleverd, dat tegen de ideeën ook de wapens stomp ziin en dot het recht steeds in de wereld'moet heersohen. Afgevaardigde dr. Hoctzsch (Duitsch-natio- naol) zeide in dc discussies in den rijksdag o. o.: De ontruiming van het laatst bezette gebied moet de eerste voorwaarde zijn voor een aan bod. Wij wenschen, dat de Duitsche regeering zich niet vnn haar weg zal laten afbrengen. Duitschlond mag ook niet vergeten zijnerzijds een rekening in te dienen voor de schade in het Roergebied. Wij zijn er riet voor om het Rijn- lar.d door welke internationale contróle ook zijn zelfbestemmingsrecht te laten vernietigen en verzetten ons ook tegen de poging van Frankrijk om door eenzijdige herziening van 't verdrag van Versailles hot Soargcbied geheel van Duitsch land af te scheiden. Wij eischen in een interpel latie, dat Duitschlond op dit oogenblik met alle middelen de hervatting voorkomen zal vnn de werkzoamheid der intergeolfieerde controlecom missie met medewerking van Fransche en Bel gische officieren. Wij eischen verder, dot de re geering het materiaal publiceeren zal, waarover zij beschikt om de legende van Duitschlond's schuld aon den oorlog te vernietigen. Wij wen schen de voortzetting van het tegenwoordige lijdelijk verzet aan dc Roer en komen op tegen elke onderbreking vnn het verzet. Wij verwach ten van de regeering een politiek, die onze land génooten aan Rijn cn Roer spoedig en definitief van de smartelijke verdrukking verlost. Dc discussies worden doarna tot morgen ver daagd. B e r 1 ij n17 April. (W -B.). Bij de voort gezette beraadslaging in den rijksdag over de begrooting voor het ministerie van buitcnland- sche zolcen, heeft dr Gothein (democraat) ver klaard Omtrent den eisch het Roergebied naar de mate van dc gedane betalingen te ontruimen, hoeft niet verder te worden gesproken en even min over een internationale contróle door den Volkenbond. De gisteren door den minister van buitenlandsche zaken gedane voorstellen vor men een volstrekt bruikbaar materioal voor onderhandelingen. De Volkenbond is op het oogenblik een onbruikbaar werktuig voor be middeling. (Levendige toestemming). Hij heeft zijn sanctie gegeven aan de verstoring van den vi ede, die een schending \an het recht vormde 'cn hij heeft zich steeds geplaatst aan de zijde der machtigsten. (Uitroepen Zeer waar I). Dr. Stresemonn zeide o. o.: Beslissend is in de rede van minister Rosenberg, dnt zij een ge- schikten grondslag uitmoakt voor internationale besprekingen, indien de Entente, voornamelijk Frankrijk, overeenstemming zou willen. De Temps schrijft mij de poging toe de geallieer den door erkenning van een prioriteit voor Frankrijk te willen scheiden. Dit verwijt is on gerechtvaardigd. Duitschland wet.' dat de strijd der geallieerden tegen elkaar nog steeds op zijn rug wordt uitgevochten. Maar waarom zou een overeenkomst omtrent het gebruik van de Duit sche betalingen voor den wederopbouw in Frankrijk en België niet tot stand kómen De kwestie der Duitsche schadeloosstellingen kon niet alleen worden opgelost op linancieel ge bied. Waarom neemt Frankrijk geen notitie van het aanbod van rijkskanselier Cuno betref fend* de samenwerking der industrie De toe stand van Europa brengt ons tot dc vraag, of de handhaving der douanegrenzen nog moge lijk is. Ook hier liggen mogelijkheden, dat wij elkaar op economisch gebied naderen. Frankrijk en Duitschland moeten er op be dacht zijn economisch met elkaar te leven. Duitschland kan zijn begrooting pas dan in orde brengen en zijn valuta eerst definitief stabilise ren, als het de definitieve grondslagen voor zijn politiek en economisch leven worden gegeven. Voor een dergelijke definitieve oplossing zal de Duitsche regecring de grootste opofferingen zich willen getroosten. Voor de vrijheid en de zelfstandigheid van Duitschland. die daarin be sloten liggen, zouden dc industdie, de financiën en de landbouw borg willen staan vcot de rente, die Duitschland moet opbrengen. Even een stemmig als volk en partijen hierin zijn, even eenstemmig zijn zij, wot den tegenstond tot het uiterste betreft, wonneer men het Rijnland en liet Roergebied in een of anderen vorm van Duitschland zou willen scheiden. De mentali teit van het Duitsche volk is door de Fransche wreedheid op een zware proef gesteld, maar het is noodzakelijk aan de politiek van nationale bezonnenheid vast te houden om hierdoor en door het samengaan van alle krachten de be vrijding van het Roergebied te verkrijgen. (Toe juichingen). Stresemonn eindigde Wil Frankrijk schadeloosstellingen, dan is overeenstemming mogelijk. Wil het Rijn en Roer behoud?-*, don knn daarover niet worden gepraat (Levendige bijval). Zijn dc uitwijzin gen in mossa uit het bezette gebied niet de voorbereiding voor een annexatie Frankrijk, z*dde Stresemonn nog, wil do be volking door afwijzingen van haar leiders bc- rooven, om don in de plaats dezer leiders mon- schen als Smeets cn Dortcn te stellen. Een voorwaarde voor alle onderhandelingen mo<.t zijn dc in vrijheidstelling van alle gearresteer den cn uitgewezenen. Het is heel dwaas thans om den sterken man te roepen, om een Bis marck. Wij hebben in dezen overgangstijd het samengaan van alle krachten noodig om den staat, zooals hij is, tc verdedigen. (Levendige toejuichingen, handengeklap). Alleen leden van kleine partijen voerden door- op nog het woord, als de Beicrsche Volkspartij," de communisten, dc Duitsch-Hannoveranen, de Dcutsch-Völkische partij en de fractie-Lede- bour. Morgen worden dc algcmecne besprekin gen voortgezet. Het wegvoeren der kolen. Parijs, 17 April. (N. T. A. Draadloos). Minister Le Trocquer heeft na zijn bezoek aan de opslagplaatsen van cokes in het Roergebied aan journalisten medegedeeld, dot de cokes- productie van 350 ton in Maart gestegen was iot 7600 cn 10000 ton. Duitschlond verloor 80 pet. van zijn steenkool- en staal-productie. De deskundige commissie had groote voorroden gemaakt en oidus waren gunstige resultaten ver kregen, dank zij de bekwaamheid van de inge nieurs en van den goeden geest onder het Fran sche cn Belgische spoorwegpersoneel. Dc kolcnbelosting. Uit verschil lende plaatsen in het Roergebied worden volgens een Berlijnsch bericht verscherp te maatregelen tot ofdwinging van de betaling der kolenbelosting gemeld. Op de straatwegen, worden met kolen geladen wagens in beslag ge nomen. Het kolenvervoer. Duss^eldorp, 18 April. (B. T. A.) Le- tiocquer heeft bij zijn rondreis door het Roer gebied geconstateerd, dat sedert zijn laatste be zoek de kolen- en cokestransporten voor hor steldoeleinden in buitengewone mate hebben toegenomen. Men verwacht, dnt de cokeszèndin- gen binnenkort de 12.000 ton zullen bereiken. Dc toestand van hot verkeer. B e r I ij n, 17 April. (W. B.) Omtrent den toestand van het verkeer in het Roergebied dec- len de bloden mede, dat van de 205 stations in het Roergebied 170 door de Fransche of Belgi sche troepen bezet zijn. Op zestig van deze be zette stations stoot het verkeer totaal stil. Fransche persstemmen over dc rede von Rosenberg. Par ij s, 17 April. (Havos). De bladen stel len unaniem vast, dat de rede van Rosenberg geen enkel steentje bijdTaegt tot de oplossing van het vergoedingsvraagstuk en de taktïek van Duitschland bevestigt, dat, zooals de Action Pran^aise het uitdrukt, Duitschland de ontwer pen van Parijs afwacht om deze vervolgens on vervulbaar te verklaren. De meeste bladen zeg gen, dat men uit Rosenberg's rede alleen maar vost moei houden aan de bekentenis van den hinder, dien de Roerbezetting Duitschland be rokkend heeft, welke bekentenis het Fransch- Belgische besluit om hun actie aan de Roer to verscherpen rechtvaardigt. De bladen leggen met de Matin nadruk op het feit, dat dit dc eerste keer is, dat de geallieerden hooren spre ken van h t cijfer van 30 milliard, dat, in te genstelling met de verzekeringen van Rosen berg, nooit door Bergmann is genoemd. Terwijl zij zekere aanwijzingen opteekenen, dat een deel van Duitschland het hoofd begint te buigen en dat de toestond voor de geallieerden bevredigd is, besluiten dc bloden met te zeggen, dat de> zaak der vergoedingen op den goeden weg is. Frankrijk en België zijn evenzeer bereid vol to houden, als het moet, nis om te onderhandelen, wanneer zulks noodig blijkt. Luisteren naar een ander's raad doet alleen wie zelf niet twijfelt. v Ammers—Kuiler. door C. N. en A. M. WILLIAMSON. Uit het Engelsch door W. J. A. ROLDANUS Jr. 26 „Be geloof ook. dat ik haar tegengekomen ben", teemde Nick. En ofschoon de tasch voor goed weg was. voelde hij zich plotseling zóó gelukkig, dat hij wel van blijdschap had kun nen zingen. Hij spoedde zich naar het telegraaf kantoor om Henry Morehouse een gunst te vra gen, die hij zeker wist, dat Morehouse hem toestaan zou, omdat zij op hun reis naar het Oosten zeer bevriend met elkaar geworden wa ren. Dan ging hij naar de grootste garage van Los Angeles, om den eigenaar advies te vragen over het koopen van een ciuto. „U hebt mij van den winter geschreven, dat u een goede te koop hadt", zeide hij. „Misschien herinnert u tid» dat nog." n.,', Zich herinneren? Natuurlijk herinnerde de eigenaar zich mr. Hillinrd! Iedereen had ge- praat over zijn Lucky Star-bron. „Ja, ik ben in dien tijd met aanbiedingen, om allerlei dingen te koopen, overstroomd", lachte Nick. „Toentertijd kon ik 'g^en auto ge bruiken. Maar nu wel. En een goede tourmo- chine ook. De beste, die cr is!" „Hebt u ook een bepaalde voorkeur?" „Ik heb niet meer verstond van motoren dan vnn olifanten", bekende Nick. „Het dient ner gens voor om te beweren, dat ik een deskundige ben, want ik moet het nog van a tot z leeren." „Ik heb op het oogenblik een machine, die uitstekend voor u zijn zou, als u een eerste kies merk wilt. Hij is van een millionr.sir, die fail liet gegaan is een week, nadat hij de auto ge kocht had Een eerste klas wagen. Mear gaat u zelf eens mee kijken." Nick ging mede. Het was een prachtstuk, van binnen en buiten licht sleutelbloemgeel. „Bijna de kleur van haar haar," dacht hij. „Ik moet, totdat ik zelf rijden ken, een chauf feur hebben", zeide hij, nadat hij besloten had den wogen te koopen, als die goed zou blijken te zijn. „Maar ik wil onmiddellijk zelf leeren rijden. Ik zou het niet uithouden, wanneer ik als een koning achterin moest zitten met een ander aan het stuur. Hoe long zou ik er vooi noodig hebben? Al zeg ik het zcif, jk ben noga- handig." „Kunt u een paard besturen?" vroeg de mort Nick lachte. „Ja, dat gaat wel." Weinig mennen in Californië konden handi ger met paarden omgaan dan hij. „Nu don zult u den slag gauw boet hebber- Zes of zeven lessen zullen wel voldoende zijn „Lessen var. een paar uur?" „Ja, zoo ongeveer." „Én als ik extra 'betaal en extra oefen.? Als ik het den hcelen dag doe, zou het dan niet in vier lessen gaan? Natuurlijk moet ik dan meer leermeesters hebben." „Maar u blijft de eenige leerling. Dat zou u te veel inspannen." „Wel neen. Een paar dutjes en een paar sand wiches houden me best op de been. Veedrijver is een heel wat zv/aarder werk." „Nou, dan bent u binnen vier dagen een uit stekend chauffeur, mr. Milliard. Dat verzeker ik u." ,.In staat om dames te rijden?" „Een kóningin desnoods." „Det is juist mijn bedoeling", prevelde Nick binnensmonds. HOOFDSTUK X. De eerstvolgende vijf dogc-n bracht Angola door met het bezichtigen van het lar.d, del haar vader mede had helpen schelpen en met het blijven steken onderweg op korte en ongeschikte lusschentijden. In den beginne waren het on verwachte tusschentijden, maar woldra was het alsof zij cr onvermijdelijk bij behoorden, wont hoe meer Angela van Sealman's uitvinding leer de kennen, des te minder verbaasd was zij over de nukken ervan. Het Model v/as een model van elle gebreken. Maar Mr. Seelman verloor geen oogenblik het vertrouwen. Hij legde alles uit, rechtvaardigde zichzelf en den auto, verleide anecdotes omtrent zijn moed en liet zich aan doenlijk uit over een zieke moeder, die afhan kelijk was van hem en van zijn succes. „Ik ben een pionier," zeide hij. „U en ik ma ken op dit oogenblik geschiedenis." Angela zou gaarne van zoo'n sombere bezig heid afgezien hebben, maar Mr. Sealmen zag eruit, alsof zijn gezondheid zwakker was dan die van den auto. Wanneer hij met de gekristalli- seerde-suiker-omamenten onder den glanzenden knp van Het Model wurmde, leek hij zóó tencer- geslagén, stonden zijn oogen zóó hol, wns zijn glimlach zóó flauw, dat Angela's boosheid tot medelijden wegsmolt. Vaststaande besluiten om hem en zijn auto onverbiddelijk hun congé te geven, stierven weer in haar, wonneer zij zijn „gewurm" zag. Zijn geheele toekomst hing, zeide hij, af van Het Model. Wanneer Mrs. May hem zijn congé gaf en een anderen auto huur de, zou het nieuws als een loopend vuurtje van de eens garage var. Los Angelos naar de andere gean. Hij zotr geruïneerd zijn. Zijn moeder, voor wie opwinding heel slecht was, zou ongetwij feld aan een hartziekte sterven. Maar langzamerhand begon Angela den moed te verliezen. Zij voelde zich alleen op de wereld. „Het zal er waarschijnlijk nog op neer draaien, dat ik het blauwe monster moet koopen en ver branden," dacht zij. „Maar zelfs dan zal de ka beljauw niet ophouden, voordat hij mijn butier is." Dergelijke sombere voorgevoelens bewolkten haar geest op een ochtend, toen Het Model on geveer op een halve mijl van het phantastisch klein Venetië, het Coney-eilnnd van Zuid-Cali- fornië, een panne kreeg. Woedend stapte zij uit en wandelde Iargs een kaleidoscopisch pa troon van kleine bazars, schiettenten, papieren ijsbergen en kartonen heuvels. Zij baande zich een weg door een goedgehumeurde menigte groote, door de de zon verbrande jonge Ameri kanen, knopp? meisjes met wonderlijke gekapte gouden horen, donkerkleurige Mexicanen, geel- getinte Japanners, enkele Hindoes en negers. Dan zag zij bij de pier een als restaurant inge richt oud Spaansch galjoen, waar zij heen ging om gebakken scharren, die met groote zwarte letters als een bijzondere delicatesse geadver teerd werden, te eten. Hoe oud, hoe Spaansch en in hoeverre het schip een galjoen was, zou niemand kunéh of willen zeggen. Maar dc schor ren waren verrukkelijk en door het typisch raam dicht bij haar tafeltje een raam, dat uitge sneden was in de zijde van het schip kon zij de Stille Zuidzee zien, blauw in de verte, groen waar zij witte schuimbloemen op het gouden strand wierp. „Ponne's zouden heel grappig zijn, als ik ie mand had, die er met ir om lachte," dacht zij en haar geest riep het b op van Nick Hil- liard. Zij had hem naar huis f - 1 r. blijkbaar gehoorzaamd, wat ive derachtig en niets voor hem scheen. lot dus verre was hij altijd bij de hond geweest om haar al. wat onaangenaam was, te besparen. Zelfs te Los Angeles was hij uit den trein gesprongen, om mr. Milliard te beletten haar zijn hulp op te dringen. Hij was altijd opgetreden als een held uit het sprookjesboek, die steeds weer juist op tijd verschijnt om de heldin voor een misdadi ger, een dollen stier, een hollend paard of een brandend huis te redden. Het eenige verschil was, det Mr. Hilliard onmogelijk de held van dit sprookje zijn kon en zijn tijdige komst was, vol gens zijn eigen bekentenis, nooit een toevallige omstandigheid. Hij kwam met voorbedachten rade en dat was een bewijs van geen goeden smaak. Maor waarom kon hij haar ook nu niet van dien Sealman redden (Wordt vervolgd.)

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1923 | | pagina 1