WIJNHANDEL J. A. SGHOTERMAN Zn.
NIKKELEN WEKKERS f®|
TEHHISPANTALIHS
AMERSFOORTSCH DAGBLAD „de eemlander" 15 5""-1923
Eigen gemaakte Kinderkleeding.
Gewas 1920 Raymond Macau F 1.F 40.—
Gewas 1917 St. Emilion F 1.60 F 65.-
TWEEPE BLAD.
BINNENLAND.
Magaz.
De Dom"
Maison de Coiffure f
Willem Groenhuizen
GOUD- !IM1 li IIOIHG O
vanaf f 2.25 g
FEUILLETON.
ZELFBEDROG.
Katoenen en Flanellen.
JOH. VAN DIJK
22e Jaargang
No. 65
DIB. STRAAT 17 TELEFOON 145
Per fleach Per Anker
Zalgeliogenzori.
Na eenlg aarzelen ben ik thans wel ge
dwongen, de zuigelingen-verzorging alhier
ook eens van andere zijde te belichten in het
Amersf. Dagblad. Het was mij persoonlijk
liever geweest, dat er in de pers niet over
geschreven was, voordat alles goed geregeld
was geworden nu er echter éénmaal be
gonnen is geworden de zuigelingen-ver
zorging te Amersfoort te annexeeren in het
domein van de Koningin der aarde, n.l. van
de pers is het absoluut noodzakelijk, het
standpunt dat de afd. Amersfoort en Om
streken v. d. Ned. Bond voor Zuigelingen-
Bescherming inneemt, te verdedigen en toe
te lichten.
T.ot voor kort gebeurde er in Amersfoort
op het gebied der zuigelingen-verzorging
niets. Wel bestond hier een afdeeling van
dep Bond voor Dierenbescherming, maar op
het gebied der zuigelingen-verzorging in te
genstelling met andere kleinere plaatsen
(Winschoten, Baarn, Bergen-op-Zoom, om
van Apeldoorn en Hilversum niet eens te
spreken), geschiedde hier niets. Ja, toch wel
iets, Sedert 1913 had het Groene Kruis
plannen. (We schrijven thans 1923). Bui
tendien had het Groene Kruis nog iets bij
zonders gedaan op het gebied der Zuigelin
gen-Verzorging nl. voor ±4a5 jaren stel
de het een zuigelingen-zuster aan, met ge
meente subsidie van f 600.
Deze zuster vertrok weldra bij gebrek aan
werk(!) ze was alleen voor de zuigelin
gen van de leden van het Groene Kruis
had dus niet genoeg te doen, en het salaris
dezer zuster werd met goedvinden van B. en
W. verdeeld over de 2 andere Groene Kruis
zusters(lü) Wij geven gaarne toe dat
een salarisverhooging voor deze laatsten
hoog noodig was, maar er mag toch ge
vraagd worden of de Amersfoorfsche zui
gelingen deze verhooging moesten betalen
en of het Groene Kruis-bestuur nu wel zoo
bijzonder energiek was op het gebied der
zuigelingen-verzorging.
En weer bleven de plannen de plannen.
Steeds werd gevraagd om een doelmatige
zuigelingen-verzorging, vooral de sociaal
democratische partij, het groote belang
hiervan inziende, heeft zich hierbij verdien
stelijk gemaakt, ofschoon zuigelingen-ver
zorging geen onderwerp van een politiek de
bat gemaakt moet worden.
Tenslotte iedereen wachtte o pde uitvoe
ring der Groene Kruisplannen ben ik be
gonnen, op verzoek der soc. democrat, vrou
wenclub, met moedercursussen te houden,
onder het motto: Wilt ge een goede zuige
lingen-verzorging, begint dan met de moe
ders. De gemeente stelde welwillend een lo
caal disponibel, het eerste jaar begonnen
we met over de honderd jonge moeders. Het
begin was er. Na eenigc jaren heb ik het
voorrecht gehad, ook aan de Volksuniversi
teit 'n dergelijken cursus te geven, eveneens
onder groote belangstelling. In die dagen
wist het Groene Kruis niet beter te doen, dan
ook een moedercursus te organiseeren, die
eveneens onder leiding van Zr. Hulst, een
groote schare moeders tot zich trok.
Amersfoort werd wakker op het gebied
der zuigelingen-verzorging, en onze zuige
lingen, zoowat de eenige categorie der be
volking, die nog geen vak-vereeniging heb
ben opgericht, lachten af en toe tevreden in
hun wiegjes. Af en toe want meer gebeur
de er niet het Groene Kruis had nog
steeds plannen, grootsche plannen, die dui
zenden guldens kosten, en voordat alles ge
bouwd, geregeld en uitbetaald was, zou er
niets gebeuren. De zuigelingen-sterfte was,
en is nog steeds hier 10% van de bevol
king, de zuigelingend ansen hier nog steeds
deze noodlottige doodendans.
Toen op veler aandrang heb ik, welwillend
bijgestaan door de dames Reigersberg Ver-
sluysVerheij en Hardenbroek van Ammer-
stol, heel in het klein een consultatie-bureau
opgericht, (Militair Tehuis, Lange Beek
straat). Het leek ons beter, om in het klein
te beginnen, en later naar behoefte uit te
breiden, dan met allerlei grootscheepsche
plannen de zaak jaren lang uit te stellen.
Wij konden dan meteen zien, of de Amers-
foortsche moeders rijp waren voor een der
gelijke instelling.
Het eerste jaar brachten 53 moeders ons
hun kind voor onderzoek en controle, w.ij
smaakten de voldoening, ze allen gezond en
zwaarder te zien opgroeien.
En tot op den huidigen dag, nu wij 161
zuigelingen hebben ingeschreven, hebben wij
nog niet ééntje, zegge niet ééntje in Amers
foort met zijn 10% kindermortaliteit, door
den dood verloren. En het deed ons bijzonder
genoegen, dat een hoogstaande vrouw als
mevrouw Schiedges in de Amersfoorter een
zeer enthousiast artikel schreef, na een on
verwacht bezoek aan ons consultatie-bu
reau.
Intusschen, in den loop van het vorige
jaar, kwam tot stand de afd. Amersfoort en
Omstr. van den Ned. Bond tot zuigelingen
verzorging, die met zijn ruim 150 leden,
waaronder verschillende doctoren in en bui
ten de stad-wethouders en raadsleden,
krachtig de zuigelingen-verzorging ter hand
zal nemen. De jongst gehouden bakercur
sus, waar bijna 25 bakers een theoretische
en praktische opleiding ontvingen is, behalve
voor dc kraamvrouwen, één der allereerste
daden dezer jonge vereeniging geweest op
het gebied der zuigelingen-verzorging. Te
vens zullen, te beginnen in Dec. weer koste-
looze cursussen door zuigelingen-verpleeg
sters hier te stede, gegeven worden.
Thans komt de kwestie, waarover het
hoofdartikel 18 Oct. 1923 Amersf. Courant
gaat, of althans tracht te gaan, want het is
er vlak naast. Het Groene Kruis, thans ook
geprikkeld om zijn plannen uit te voeren,
misschien vrcezende, het lijdelijk te moeten
aanzien, dat de zuigelingen-verzorging on
danks de grootsche plannen van het Groene
Kruis toch zijn weg vond in Amersfoort,
kwam in actie. Eenige artikels in het Amers-
foortsche Dagblad zijn hiervan de stille ge
tuigen. Tenslotte, om kort te gaan, werden in
overeenstemming met B. en W., de volgende
gemeenschappelijke besluiten genomen,
(eind 1922).
I. Er zal volledige samenwerking zijn
tusschen de beide vereenigingen.
II. Een van de bestuursleden der eene
vereeniging zal zitting nemen in de andere.
III. Het Groene Kruis zal met de verbou
wing beginnen, en zal daarin een consulta
tie-bureau met melk-keuken openen. Er zal
in Amersfoort slechts één consultatie-bureau
zijn. Totdat dc verbouwing klaar is, zal het
thans bestaande consultatie-bureau. Lange
Beekstraat voortgaqn, en dan overgaan naar
het Groene Kruis.
IV. Tot het Groene Kruis klaar is met
zijn verbouwing, zal de zuigelingen-zuster
(en niet de Groene Kruis-zuster!!!), de zui
gelingen in bestaande consultatie-bureau
verzorgen.
V. De leiding van het consultatie-bureau
van het Groene Kruis zal komen onder de
leiding van een uitsluitend kinderats, die
geen huispraktijk doet bij die gezinnen, waar
van de zuigelingen het consultatie-bureau
bezoeken, bijvoorbeeld een kinderarts uit
Utrecht.
VI. Van de 2000 gemeentesubsidie
kreeg het Groene Kruis f 1800, de Bond van
Zuigelingen-Bescherm, f 200.
Zie hier, geachte belangstellende lezer, de
regeling, welke het bestuur der afd. Amersf.
en O. v. d. Ned. Bond v. Zuigelingen-ver
zorging trof met het Groene Kruis.
Doch wat gebeurde, nadat alles zoo prach
tig geregeld werd? Als een bliksemstraal uit
den helderen hemel werd ons per adverten
tie in het Amersfoortsch Dagblad bericht,
dat, ofschoon de verbouwing nog niet klaar
was (en nog niet is) er door het Groene
Kruis een 2e consultatie-bureau geopend
was. Wat 10 jaar niet heeft gekund door de
grootsche plannen, kan nu, geheel tegen de
afspraak in, wel. één kamer in het Groene
Kruis wordt ingericht voor consultatie-bu
reau. En aangezien men bij het Groene
Kruis bekend mag veronderstellen, dat 1 -f 1
2 is, heeft het Groene Kruis dus thans 2,
naast elkaar werkende consultatie-bureaux
in Amersfoort nuttig en noodig geacht. Men
zegt, dat het consultatie-bureau van het
Groene Kruis het al aardig druk heeft, wij
hebben het thans drukker dan ooit, dank zij
dus het wijs beleid van het Groene Kruis en
derzelver eigenaardige opvatting inzake het
zich houden aan een afspraak, is gebleken,
dat in Amersfoort ruimschoots plaats is
voor 2 consultatie-bureaux.
In plaats van een uitsluitend kinderarts,
die geen huispraktijk doet bij de zuigelingen
van het consultatie-bureau, werd een militair
arts benoemd, die daags soldaten en mili
taire gezinnen behandelt. Wat ook alweer
lijnrecht is tegen de afspraak in.
Erger en ergerlijk is. dat-de thans reeds
lang in functie zijnde zuigelingen-zuster, ge
heel betaald met gemeentesalaris, en aange
wezen voor de Amersfoorfsche Zuigelingen,
zich niet op het consultatie-bureau, Lange
Beekstraat heeft vertoond, de 161 zuigelin
gen niet bezoekt, ofschoon meerdere haar
hulp dringend noodig hebben. Een antwoord
op de onderlinge besfuursruiling werd bij
onze Vereeniging nooit ontvangen.
Zoo staan thans de zaken van de zuige
lingen-verzorging te Amersfoort. Het is
jammer, dat het hoofdartikel ons heeft ge
dwongen, in onze tent te komen. Wij meen
den en meenen nog, dat hij of haar, die uw
Redactie uw eenzijdige gegevens heeft ver
strekt, beter had gedaan niet de groote trom
te roeren, de mantel der liefde was hier een
beter kleed geweest voor het Groene Kruis.
Temeer, daar er blijkbaar stemmingmakerij
beoogd werd, nu binnenkort het oordeel van
B. enW. en in laatste instantie van den Raad
gevraagd wordt, is zwijgen hier niet meer
geoorloofd. Zoo licht geldt het immers:
Wie zwijgt, stemt toe!
Het vaste besluit onzer vereeniging is
thans, om ons nuttig zuigelingenwerk voort
te zetten, het lijkt ons niet noodig en niet
dienstig, de zaak verder in de dagbladen te
bespreken, de vaststelling en de uitstippe-
iïng der lijnen van den strijd der zuigelingen
sterfte zullen op een andere plaats geschie
den.
Tot zoolang zullen wij het Arabische
spreekwoord moeten betrachten: De honden
blaffen, de Karavaan gaat voort.
In elk geval, wat jaren heeft ontbroken,
de belangstelling voor onze Zuigelingen, ze
is er
G. A. PRINS,
nuisarts en kinderarts.
Voorzitter afd. Amersfoort en O.
Ned. Bond v. Zuigelingen Besch.
Amersfoort 13 Septr-1923.
tyERKTIJDVERLENGING GEVRAAGD.
Door dc K. v. K. te Tilburg.
Een uitvoerig1 adres heeft de Kamer van
Koophandel te Tilburg gericht tot den minister
van arbeid ten betooge, hoe de nijverheid door
de verkorting van werktijd is benadeeld en hoe,
vooral in de tegenwoordige tijden, het dringend
gewenscht is, dat haar productiekosten niet te
zwaar worden gedrukt.
Het adres vermeldt als voorbeeld enkele ge
gevens omtrent de Tilburgsche wollcnstoffen-
industrie
Een groep van 31 fabrieken van wollen en
halfwollen manufacturen produceerde in 1913
met 3516 arbeiders 3,802,881 Kg. In 1921 pro
duceerden deze zelfde 51 fabrieken 2,292,563
Kg., in 1922 2,772,650 Kg. Maar voor deze
gedeelde productie bleef het aontal arbeiders
rondom 3500.
Terwijl in 1913 voor een productie van
3,800,000 Kg. 1,750,000 arbeidsloon betaald
werd, werd in 1921 en 1922 voor een productie
van resp. 2,292,000 Kg. en 2,772,000 Kg.
3,729,000 en 4,584,000 arbeidsloon be
taald.
De enorme druk der algemeene onkosten
(belostingen, verzekeringen, afschrijving, rente
van kapitaal, vast kantoor- en leidend personeel
enz. enz.) op een zoo sterk gedoolde productie
is een verder noodlottig gevolg der arbeidswet.
Aanvankelijk hebben de arbeiders de nood-
lo'tige gevolgen van deze van overheidswege
geforceerde wijziging in de producticverhou-
dingen niet ondervonden.
Door papieren wetten worden de economische
wetten echter niet buiten werking gesteld, met
het gevolg, dat het aantal werkloozen steeg tot
de ongekende hoogte van 100,000, cn reeds
maandenlang op dit cijfer bleef staan. Waar
men aanvankelijk meende de werkloosheid te
bestrijden door den arbeidsduur te limitecren
tot 8 uur per dag (immers voor het werk, dat
vroeger geschiedde door vier arbeiders, die elk.
10 uur werkten, waren nu noodig vijf arbeiders,
die elk 8 uur werkten), creëerde men zelf de
werkloosheid, doordat men de productiekosten
opdreef tot een peil, waarop concurrentie met
het buitenland in vele gevallen niet meer moge
lijk was, en dat het in koopkracht achteruit
gaande publiek van nieuwe aankoopen, herstel
lingen enz. weerhield.
De Kamer is overtuigd, dot-de groote meer
derheid der arbeiders, die de verantwoordelijk
heid dragen voor het onderhoud van een gezin,
er de voorkeur aan geven om eenige uren langer
te werken met behoud van hun weekinkomen,
don dit weekinkomen verder te zien dalen met
behoud der 48-urenweek.
Is het niet pijnlijk voor onze industrieelen,
zegt het adres o.a., te moeten ervaren, dat
Tilburgsche wevers, die met de 48-urige ar
beidsweek in onze industrie geen werk kunnen
vinden, maar wollenstoffenfobrieken in Noord-
Frankrijk gaon werken 60 uur per week tegen
een eindloon van 150 francs?
En zulks terwijl de Tilburgsche industrie ern
stige concurrentie van de Fransche industrie
ondervindtl
Met overwerkvergunningen is dit niet te
verhelpen. Noodig is een langere arbeidsweek
als nieuwe basis der kostprijsberekening. Het is
voor den industrieel ondoenlijk zijn prijzen te
berekenen op de basis van een voor eenige
maanden verleende overwerkvergunning, die
bovendien elk oogenblik kon worden ingetrok
ken, er. wier verlenging afhankelijk is van het
inzicht van buiten de verantwoordelijke be
drijfsleiding staande ambtenaren.
En wat zal het gevolg zijn, indien het buiten
land eveneens den door ons bepleiten weg van
een longeren werktijd inslaat? In herinnering
brengende, dat nog vele landen, o.a. het groote
industrieland der Vereen. Staten van Noord-
Amerika, Japan enz., den achturendog nog in
het geheel niet kennen, ontkent de Kamer ten
sterkste, dat wij hier geen voordeel van werk
tijdverlenging zouden hebben, ol mocht ook
het buitenland tot een langoren werktijd beslui
te:..
Het is hier niet op de eerste plaats een
kwestie van concurrentie, van achterstand bij
het buitenland. De langere arbeidsweek zal in
staat stellen goodkooper te produceeren en
daadoor de hoofdoorzaak der huidige maleise,
de onder-consumptie door gebrek oan koop
kracht, te vernietigen. Onze artikelen zijn te
duur, het publiek kan ze niet koopen, vandaar
de groote malaise in het geheele land.
Dit geldt niet alleen voor de prijzen der goe
deren, evenzeer voor de prijzen der diensten.
Door de steeds verdere opdrijving der tarieven
van spoor- en tramwegen, van post, telegraaf
en telefoon, is het gebruik dezer middelen van
verkeer voor het publiek steeds bezwaarlijker
geworden. In plaats von een reis naar een zaken-
of familierelatie schrijft men een brief. Men of
fert terwille der kosten de snelheid op. en ziet
af van telegram of interlocaal gesprek. In de
plaats zijner inwoning laat men zijn correspon
dentie door eigen personeel bezorgen. En ter
wijl de gemeenschap aan bovengenoemde ver
keersmiddelen steeds meer gelden ten koste
legt, wordt het gerief derzelve voor het publick
steeds geringer.
Het is op grond von het bovenaangevoerde,
dat de Kamer den minister met den meesten
aandrang in overweging geeft, om tot herstel
der geschokte Nederlondsche welvaart het ini
tiatief te nemen tot een zoodanige herziening
der arbeidswet, dat deze niet langer een hinder
paal is om tot de noodzakelijke verlaging der
productiekosten in het bedrijfsleven hier te
lande te geraken.
VEREENIGING VAN NEDERLANDSCHE
WERKGEVERS.
Jaarvergadering te Delft
De Vereeniging van Nederlondsche Werk
gevers heeft Dinsdag in het gebouw De Tent
in het Agnetapcrk te Delft haar jaarlijksche
olgemeeno ledenvergadering gehouden. De ver-
Varkensmarkt
Amersfoort-
Speciale aideellng:
d WIJERSSTRAAT 14. Tel. 205
Speciale behandeling tegen alt
vallen en albreken van het haar.
Haarzalf - JBaarzeep voorkomt
de roos en liet vet vrorden
van het baar.
gadering, welke door een 150 leden werd bij
gewoond, werd door den voorzitter, den heer
C. F. Stork, directeur der Naaml. Venn.
Maohinefabriek Gebrs. Stork Co. te^Hengelo,
geopend met een rede, waarin hij allereerst eer
biedige hulde bracht aan H. M. de Koningin.
Daarna wees hij er op, dat deze bijeenkomst
door de leden der Vereeniging over het alge
meen in nog minder gunstige omstandigheden
wordt bijgewoond dan ten vorigen jare ver
wacht mocht worden. In bijna alle industrieën
van ons land heerscht een malaise als bij
menschen-heugenis niet is voorgekomen en wat
nog erger is, de vooruitzichten voor de toe
komst zijn ongunstiger dan wij deze ooit te
voren hebben gekend.
Na er aan herinnerd te hebben, dot de ver
eeniging nu bijna 25 jaar geleden werd op
gericht met het doel door bestudeering en be
spreking van sociale maatregelen en wets-ont-
werpen invloed op de wetgeving uit te oefenen,
wees hij er op, dat helaas bij ons te lande de
ontwikkeling der politieke denkbeelden vooral
geleid heeft tot groote overdrijving in, reeds
bij oprichting der Vereeniging, gevreesden zin.
Sedert eenige jaren heeft de Vereeniging het
exclusief vrijhendelsstandpunt verlaten in dien
zin, dat de leden door het feit van hun lidmaat
schap niet geacht mogen worden dc beginselen
van den vrijhandel te aanvaarden. Toch gelooft
spreker, dat de groote meerderheid der leden
overtuigd is, dat onze industrie* de moeilijke
omstandigheden, waarin zij thans verkeert,
moet te boven weten te komen zonder be
schermende rechten.
Daartegenover mogen wij dar. echter den
eisch stellen, dat ons niet ter wille \*an poli
tieke leuzen nieuwe lasten worden opgelegd.
Spreker wijst op de ontwikkeling van onze
arbeidstoestanden, die door de vakverenigin
gen in banen is geleid, welke een vingerwijzing
geven. Ondanks de verbrokkeling der orgoni-
soties wegens de indeeling naar golooven en
verschillende politieke inzichten, die mot het
eigenlijke vakverenigingsleven niets te maken
hebben, zijn deze toch in eenige krachtige na
tionale bonden verenigd geworden, die dik
wijls samenwerken.
Ook oen werkgeverszijde bestaat een derge
lijke verbrokkeling en deze is nog te grooter
omdat werkgevers, behalve met de sociale en
politieke inzichten der leden, ook met hun com-
mcrcieele en handels-politieke inzichten hebben
rekening te houden.
De splitsing is dus wel hohst verbijsterend!
Een zeer verblijdend verschijnsel is het zeker,
dat thans in den zoogenaamden Kring van
Werkgeversccntralen door voorzitter en secre
tarissen der aangesloten vereenigingen regel
matig en vruchtbaar overleg wordt gepleegd,
terwijl de besprekingen in den Kring steeds
van den vriendschappelijksten aard zijn.
Met nadruk vestigde de spreker er de aan
dacht op, dat de Vereeniging in alle acties uit
sluitend de belangen van de industrie in het
algemeen op het oog heeft en de zaken niet
alleen van den enghartigen werkgeverskant be
ziet.
Hij wees op de verschillende acties, ook in
de laatste jaren gevoerd.
Gebleken is o.a., dat de oppositie tegen den
achturigen arbeidsdog volkomen gemotiveerd
is geweest. De 45-urige werkweek is verlaten,
Een goed humeur is het halve werk.
lu;Mlr. 43. Tel. 852. Po.lr. 75821
naar het Noorsch
van
JOHAN BOJER
door
D. Logemanvan der Willigen.
En terwijl de trein voortdolde, zag hij ook
zijn lievelingsdenkbeeld voor oogen om het
lot van het werkvolk te verbeteren, name
lijk hun te geven den werkdag van acht
uren. Dai had zeker meegeholpen aan zijn
ruïne. Met goedhartige denkbeelden kwam
je er niet, hier in de wereld. Maar met
denkbeelden, die je geen ongeluk brachten,
en je hielpen hier had je er nu weer een
voorbeeld van. Er welde een doffe woede
tegenover zichzelf in hem op. Hij zwoer, dat
hij geen rust zou hebben voor hij iedereen
terug betaald had van wien bij geld had
afgetroggeld. Hij zwoer geen sterke drank
meer te drinken. En loch was het hem vol
komen duidelijk, dat dit nog niet genoeg
was. Het verdriet-, dat. hij zooveel monschen
had aangedaan dat kon hij nooit, neen
nooit betalen. En zijn vrouw, die hein zoo
ten volle vertrouwde? De lust bekroop hem
zichzelf bij de keel te grijpen en voor schurk
uit te schelden.
En nu wandelde hij naar huis, na van
den consul dit „nieuwtje" gehoord te heb
ben. En het wonderlijke was, dat zijn ge
moed meer tot rust gekomen was. Hij liet
het hoofd niet langer hangen Het gaan v iel
hem gemakkelijker. Hij begreep zelf niet
hoe het kwam. Hij was ook lang zoo bang
niet meer om thuis te komen en ziin vrouw
de waarheid te bekennen.
Toen hij zijn huis in het oog kreeg, dat
een weinig links van de donkere gebouwen
massa van de steenbakkerij gelegen was,
zag hij slechts licht aan éen venster. Hij
dacht aan den toestand van zijn vrouw en
het bezoek van den commissaris. „Arme jij,"
dacht hij. „Misschien was zij wel alleen
thuis." En een sombere woede kwam er in
hem op, ditmaal niet tegen zich zelf maar
tegen Norby. „Is de vent gek? Wat meent
hij toch?" En het was hem bepaald een
verlichting op iemand anders dan op zich
zelf zijn woede te kunnen luchten.
Hij kwam de eetkamer binnen waar hij
licht gezien had en vond daar zijn vrouw
bij een klein lampje zitten. Zij stond ma
chinaal op. In éen oogwenk zag hij, dat de
kinderen in bed waren en de gedekte tafel
op hem wachtte. Wat was het hier kalm en
rustig. En te midden van dien vrede stond
zijn vrouw hem bleek en angstig aan te
staren als wilde zij zeggen: „Haast je en
zeg me of 't waar is!"
Zij was een lange, statige vrouw van nog
geen dertig jaar en gekleed in een grijs,
los kleed, terwijl het dikke, blonde haar als
een kroon op haar hoofd zat. De oogharen
waren lang en gaven haar oogen een eigen
aardige uitdrukking. Zooals zij daar nu
tegen den rug van den stoel leunde, lag
haar gezicht half in de schaduw van de
lampekap cn zij bleef onbewegelijk staan,
maar tevens ongeduldig cn in gespannen
verwachting.
„Ik weet alles," zeidc hij kort af, terwijl
hij zijn valies neerzette. En nog voordat hij
zich oprichtte, hoorde hij haar weer in den
stoel neerzinken en in tranen uitbarsten.
„Ik dacht dat ik gek zou worden," snikte
zij.
Hij bleef staan en zag haar aan. Zij kwam
niet naar hem toe om hem om den hals te
vallen. Zou zij toch eenig wantrouwen heb
ben?
En de aandoening cn het verdriet hier-
vanaf f 3.90.
Langestraat 116 Tel. 70
over scheen hem weer een verlichting.
Want hier was hij toch werkelijk onschul
dig. Hier kan hij zich met ccn rein geweten
verdedigen.
Hij ging naar haar toe en legde de hand
op haar schouder. „Karen!" zeide hij. „Zeg
me of je het gelooft?"
Er ontstond een pauze, waarin zijn span
ning steeds steeg. Eindelijk hief zij de hand
op en reikte hem die. Hij nam haar aan. Die
hand was zoo fijn, zoo hulpeloos en ?oo
warm. Het was of hij daarmede haar ge
heele vertrouwen kreeg. Wel had zij hem
de laatste dagen veel venveten, cn onbarm
hartig van hem geëischt, dat hij haar eigen
geld terug zou geven. Maar nu? Nu was er
iets van huiten af gekomen dat al het vroe
gere in het niet deed zinken en hin-g zij hem
vol vertrouwen aan.
Na een oogenblik wees zij naar de ge
dekte tafel en fluisterde: „Moet je niet eten?"
En zij stond met eenige inspanning op cn
ging naar de kachel om den trekpot.
„Wil je dat ik dc groote lamp aansteek?"
vroeg zij zachtjes.
„Neen, lieveHij ging aan tafel, meer
om de brandewijn lucht weg te eten dan om
zijn honger te stillen. En nu zag hij ccn
liaive flesch bier op tafel staan, hetgeen
hem bepaald aandeed. Zij hadden nu geen
geld om bier te drinken, maar misschien
had zij dit laatste fleschjc in een kist ge
vonden cn niettegenstaande liet ongeluk om
haar heen had zij toch niet vergeten het
voor den dag te halen toen zij hem ver
wachtte.
„Heb je zelf gegeten?" vroeg hij, toen zij
niet aan tafel ging zitten. „Dank je," zeido
zij, „ik geloof niet, dat ik iets naar binnen
kan krijgen." „Kom Karen, ga nu naast
me zitten en probeer het eens. Sören heeft
behoefte om s avonds wat te eten."
Deze scherts scheen zoo wonderlijk nu in
die donkere stemming. Want Sóren dat
was de naam dien zij Jiet kindje, dat nog
niet geboren was, schertsend gegeven had
den. En toch toen de vader het zeidc was
het alsof er een gouden brugje tusschen hen
werd opgeslagen, en zij kon niet anders dan
hem stralend aanzien en glimlachen.
En die glimlach scheen de kamer te ver
lichten en luchtte hen beiden op, zoodat zij
kalm samen over het geval met Norby be
gonnen te praten.
„Begrijp je hoe hij zoo iets kan verzin
nen?" zeidc zij, terwijl zij een kop thee voor
zichzelf inschonk.
Hij voelde liaar blik en nu kon hij het
hoofd oprichten en dien ontmoeten.
„Dat moet wel voor den dag komen. Het
is óf een vergissing, of
„Of......?" herhaalde zij.
Terwijl hij nu naar waarschijnlijke oor
zaken zocht, had hij tegelijk een heimelijken
angst, dat het niet anders dan een vergis
sing zou zijn. Het was namelijk of pr ergens
in zijn bewustzijn een ster schitterde die
Wenkte en hem toeriep: „Een verhoor, een
vrijspraak en een verheffing." En hij had
een vaag gevoel alsof hierin een redding
voor hem lag, niet alleen voor deze aan
klacht, maar voor alles.
En hij antwoordde: „Norby hoort tot die
menschen waaruit je niet wijs wordt. Het is
ook mogelijk, dat die paar duizend kronen,
waarvan hier kwestie is hem van zijn ver
stand beroofd hebben."
Zij sloeg de oogen op en haar blik zeide:
„Twee duizend? Aan hem ook al?" En
bijna onmerkbaar schudde zij het hoofd
Maar onwillekeurig hang, dat zij op de
geldkwestie zou doorgaan, vervolgde hij:
„Maar hij is een groote ezel, want hij moet
toch wel hegrijpen, dat er getuigen waren
bij die onderteekening en dat het dus niet
geeft of hij al ontkent."
En hoe meer zij cr over spraken en hij
haar van zijn onschuld in deze zaak over
tuigde, des te grooter werd rijn gemoeds
rust en des te lichter zag hij alles in. En zij
eveneens. Tot nu toe had zij geheel vergeten
hem te vragen, hoe het hem in dc stad ge
gaan was en of hij haar geld had kunnen
redden.
Er was plotseling iets voorgevallen, dat al
het andere od den achtergrond schoof.
„En hoe ging het je nu eigenlijk in stad?."
vroeg zij eindelijk. J
(Wordt vervolgd).
