Klein&Adam Piano's
KINDER
Pianohandel L. KLEIN,
WILLEM GROENHUIZEN
„DE EEMLANDER"
BUITENLAND.
ABOKNEMEHTSPRUS 3'oor
PRI1S DER ADVERIENTlEN met Inbegrip van ccn
BUITENGEWONE TOONVOLUME-Schitterende afwerking
Langestraat 43 - Telefoon 852
Fransche Bijouterieën.
Gitkettingen
MORGEN BALLONS
FEUILLETON.
De Kluizenaai van Far-End.
23e Jaargang No. 209
O—
ioort j 2-10, idem iianco
per po«t f 1per week (met gratis rerrekenng
tegen ongelukken) 0.17*, afzonderlijke nummert
Cj05.
AMERSFOOBTSCH DAGBLAD
Donderdag 5 Maart 192?
i
DIRECTEUR-UITGEVER: J. VALKHOFF.
BUREAU:
ARNHEMSCHE POORTWAL 2A.
POSTREKENIMQ N*. 47010. TEL INT SI*.
bewijsnummer, elke regel meer 0.25, dienstaanbie
dingen en Lieidadighcids-advcitentiSn voor de helft
der prijs. Voor handel en bedrijf bestaan zeer
Tooideelige bepalingen voor het adverlcacn. tcne
circulaire, bevattende de vootwaaiden,
aanvraag toegezonden.
DUITSCHLAND.
DE DOOD VAN RIJKSPRESIDENT EBERT.
Bizonderhcden over dc plechtigheid.
B e r 1 ij n, 4 Maart. (V. D.) De rouwplech-
tigheden voor den overleden rijkspresident
Ebert, hebben vandaag te Berlijn onder enorme
belangstelling plaats gehad. Reeds van den
vroegen morgen af bewogen zich groote volks
menigten door de Bcrlijnsche straten, door
welke de rouwstoet zou trekken. Tijdens de
rouwplechtigheid in het rouwhuis, welke door
alle diplomatieke vertegenwoordigers bijge-
woodn werd, herdacht de rijkskanselier het le
ven en werken van Ebert. Ook wijdde de rijks
dagpresident Loebe namens den rijksdag eeni-
ge woorden van groote vereering aan den
overleden president. Een afdeeling van de rijks-
weer en de rijksmarine ging voor den rouw
stoet uit. De wagen met het stoffelijk over
schot volgde, terwijl daarachter vertegenwoor
digers der regeering en staatsautoriteiten lie
pen. Een groot aantal corporaties sloot zich
bij den stoet aan. Een viertal vliegtuigen cir
kelden boven den rouwstoet. Het slot van de
plechtigheden was het op een baar leggen
van het stoffelijk overschot voor het Pots-
damer station. De bevolking was hier in de
gelegenheid langs de baar te trekken en zoo
doende afscheid te nemen van den ontslapene.
Een retïe van den rijks
kanselier.
In zijn rede, die dr. Luther bij de rouwplech
tigheid voor den gestorven rijkspresident Ebert
hield, wees hij er o.a. op, dat Ebert bij het uit
breken van den wereldoorlog direct de nood
zakelijkheid had bepleit de partijdoeleinden te
laten rusten en slechts het vaderland te die
nen. Hij heeft het toestaan der oorlogscredie-
ten doorgezet, waarvoor hij tot in Juli 1918 nog
gepleit heeft. Na de ineenstorting van het rijk
heeft Ebert zich tot taak gesteld te bewerken,
dat de weg van het geweld verlaten werd en de
heerschoppij der rechtsgedaohte werd hersteld.
Tijdens zijn bewind heeft Ebert er steeds
naar gestreefd over alle partijgrenzen heen het
besef van eenheid in het Duitsche volk wakker
te houden. Ebert heeft er steeds naar gestreefd
boven de partijen te staan, al heeft hij zijn
politiek standpunt nooit verloochend. Steeds
heeft hij ingestemd met den eisch, dat de in
een parlementair staatswezen onvermijdelijke
oppositie geen scheuring in het volk teweeg
mag brengen.
Loebe's toespraak.
Berlijn, 4 Maart. (H N.) Na Luthers
toespraak zong het domkoor het graflied van
Carl Maria von Wcbcr. Onder het spelen van
treurmuziek van Mozart vormde zich daarop
de stoet Toen de lijkkist uit het paleis werd
gedragen en op den lijkwagen werd geplaatst,
zette de militaire kapel de As-dur-sonate in.
Er weerklonken militaire commando's en de
riiksweer bracht door vertegenwoordigers van
alle afdeelingen en van de verschillende bonds
staten de laatste eerbewijzen aan den overle
den oppersten bevelhebber. Vervolgens zette
de stoet zich in beweging en ging langs Unter
den Linden cn door de Brandenburgsche Poort
naar het gebouw van den rijksdag. Toen de
lijkwagen voor het gebouw van den rijksdag
was gekomen, trad Loebe, de voorzitter van den
rijksdag, naar buiten, gevolgd door talrijke af
gevaardigden van alle fracties, uitgezonderd die
van de communisten en die van de nationalis-.-
ten. Loebe hield, staande op de groote trap
van het rijksdaggebouw eveneens een toespraak,
waarin hij erop wees, dat de rijksdog thans een
laatsten groet brengt aan het staatshoofd, den
eersten president van de Duitsche republiek.
Hoewel in eenvoudige omgeving geboren, weer
klinkt Ebert's naam thans door de geheele we
reld. Reeds vroeg gaf hij blijk van zijn socia
len geest en zorgde hij behalve voorrijn gezin,
ook voor de arbeidende klasse. Zoo kwam hij
in den rijksdag en op den weg, die zijn lot
met dqt van het Duitsche volk op het innigst
heeft verbonden. Tot redding van het land en
tot verzekering van den vrede gaf hij na den
oorlog zijn purtijgenooten den raad deel uit
te maken van de regeering. Het onwrikbare
vertrouwen in hem bewoog het volk hem het
presidentschap op te dragen en Ebert heeft
dit vertrouwen niet beschaamd, doch daar
mede is ook zijn tragisch lot begonnen, want
het was hem niet vergund den vollen dag van
Duitschlnnd's herstel weer te zien. Als Duitsch-
land en Europa weer de dagen van waren vre
de, van welvaart en geluk zullen kennen, zal
men Ebert steeds gedenken. Als laatste groet
van het Duitsche volk hing Loebe daarop een
krans aan de lijkkoets.
De stoet zette zich vervolgens weer in be
weging, waarbij op den Köningsplatz aan tal
rijke vereenigingen en ook aan afzonderlijke
personen gelegenheid werd gegeven een af
scheidsgroet aan den overledene te brengen. In
de Budapest Strasse werd nog een oogenblik
«til gehouden voor de tuinpoort van het paleis
van den rijkspresident, waarna de stoet zijn
weg naar het Potsdammer station vervolgde.
Onder de tonen van den treurmarsch werd hier
de lijkkist eerst een korten tijd opgesteld cn
vervolgens naar den trein gedragen, waarin ook
de familieleden, rijkskanselier Luther en de mi
nisters, die de begrafenis zullen bijwonen,
plaats namen. Om 10 min. vóór 6 precies zetto
d* trein zich daarop in beweging.
In het geheele rijk hebben vandaag rouw-
plechtigheden ter eere van den overledene
plaats. Te Wilhelmshafen vond een parade der
in de haven aanwezige schepen plaals, waarbij
511 schoten werden gelost. Morgen zal te Kiel
een dergëlijke parade plaats vinden. Te Lübeck
en te Bremen werd de overledene nog in een
bizondere zitting van den senaat herdacht.
Het voorbijtrekken van den
begrafenisstoet.
De W.-correspondent van het Hbl. meldt d.d.
gisteren o.a.:
Zoo werd het vier uur, vijf uur.
Plotseling kwam uit de richting Brandenbur
ger Poort een auto aansnorren met den com
mandant van de poleispolitie. Er werden haastig
laatste instructies gegeven. Op eenige, door de
van achteren opdringende menigte bijzonder be
dreigde punten, werden dubbele cordons von
Schupo's opgesteld.
Twee zandwagens strooiden zand op het
asfalt. Het was duidelijk: nu ging het gebeuren.
Van heel ver klonk muziek, eerst slechts enkele
onsamenhangende klanken, maar spoedig kon
men de melodie onderscheiden, oen militoiro
treurmarsch, cn daar is reeds de kop van den
stoet: een „Hundertschaft" bereden politie, on
middellijk gevolgd door een bereden militaire
kapel. Langzaom, heel langzaam en onder do
plechtige tonen van de rouwmuziek tickkcn zo
voorbij, daar achter op hun vurige dansende
paarden, die ze nauwelijks beteugelen kunnen,
de lansen met dc Pruisische vaantjes in de
vuist een eskadron Uhlanen. Op de cavalerie
volgen vier compagnieën infanterie: een Prui
sisch. een Wurtembergsch en heel achteraan
een Badensch. Is het toeval of opzet maar die
Bodensche compagnie marcheert kraniger, met
meer élan en meer „Schneid" dan de drie voor
gaande. Ook Ebert was uit Baden cn men krijgl
den indruk, dot deze Badensche compagnie
daar trotsch' op is en hieraan uiting wil geven
door haar onberispelijke militaire houding. Dof
rommelen de trommels, die hier eigenoardiger-
wiizc niet, zooals bij ons gewoonte is, omfloerst
zijn. Scherp klinken de hakken der troepen op
het asfalt. Een tweede militaire kapel nadert. De
kapelmeester heft zijn dirigeerstok en plechtig
zet de muziek de Marche Funèbre in. Langzaam
trekken ze voorbij, de infanteristen het'geweer
op den schouder en de gezichten ernstig onder
de zware stalen helm. Even ernstig en even
eens het geweer op den schouder volgt een
compagnie motrozen in de fleurige matrozen
blouses mot de frissche blouwe kragen, scherp
afstekend tegen het sobere veldgrijs van do
riiksweerimiform. Een batterij van de veldartil
lerie en een machinegeweercompngnie sluiten
het militaire gedeelte van den stoet
Don komt getrokken door zes zwarte paarden
de lijkwagen. De politie-agenten, die aan beide
zijden van de straat staan opgesteld, salueeren.
Tienduizenden hoeden gaan af en onder plech
tige stilte rijdt het stoffelijk overschot van
Duitschland's eersten president voorbij. Do
eenvoudige eikenhouten kist, gedekt met de
RECLAMES. Prijs 1—3 regels 3.05, elke regel meer 1.—.
UTRECHTSCHESTRAAT 44.
Juwelier
KOUSEN
DIRECTORS.
HOEDJES.
JURKEN
,,L' HIRONDELLE"
16-18 LANGESTRAAT - AMERSFOORT
vlag van den rijkspresident, staat hoog op den
open wagen, zoodat allen, ook zij, die heel
achter in de twintigste rij staan, haor kunnen
zien. De politie salueert. Blootshoofds en zwij
gend groet het volk zijn dooden president. Het
ts zeer ind nik wekkend
Achter de lijkkist, bleek cn zichtbaar diep
onder den indruk von het oogenblik, do zoon
van den rijkspresident, Fritz Ebert Jr. met zijn
zwager, dr. Janicke, don de rijkskanselier dr
Luther met den president van den rijksdag
Löbe, gevolgd door olie ministers, de staats
presidenten van de Duitsche landen, alsmede tol
van andere hoogwaardigheidsbeklceders, diplo
maten cn politici, onder wie het Tweede Ka
merlid Schaper als vertegenwoordiger van de
S. D. A. P.
Er zijn slechts drie volgkoetsen. In de eer
ste zit mevrouw Ebert mot maar dochter ach
ter de gesloten gordijntjes, dan drie wogens
vol kransen en bloemstukken. Daarachter de
parlementsleden, voorop Hermann Muller met
Crispien en Wels, de voorzitter van dc soc.-
dem. partij.
Scherp afstekend tegen het stemmige zwart
van de gekleede jassen en de hooge hoeden
van de volksvertegenwoordigers komen dan de
delegaties van de verschillende studentenver-
eenigingen, telkens drie man, de vaandeldrager
in het midden cn allen in de krijgshaftige uni
form van hun corps, hooge rijlaarzen, witte
spanbroeken, kleurige tunica's, het zwierige stu
dentenpetje scheef op het hoofd en de degen
op zijde.
Onmiddellijk aansluitend daaraan een impo
sante demonstratie van de republikeinsche or
ganisatie „Reichsbanner Schwnrz-Rot-Gold",
wel een paar honderd man met hun korte jek
kers. uniformpetten en beenkappen, bijna allen
ten teeken van rouw vandaag een zwarte sjerp
over de borst. In breede gelederen.marcheeren
zij voorbij achter de wapperende vlag van de
republiek.
Langer dan een half uur trekt de stoet nu
reeds voorbij, maar het einde is nog niet te
zien. .Dan volgt een afdeeling brandweerlieden
in hun keurige donkerblauwe uniformen, een
compagnie Schupo's en delegaties van alle mo
gelijke bonden en vereenigingen met hun vaan
dels. De reeks wordt geopend door den vaan
deldrager en het bestuur van den Bond van
Oorlogsinvaliden, allen oud-soldaten, verminkt
in den gtooten oorlog. Men probeert de op
schriften van de volgende vaandels 'en banie
ren te lezen, maar het zijn er te veel. In einde-
loozei opvolging trekken ze voorbij. Slechts zeer
zelden is er een roode vlag tusschen. De dele
gatie van het Bcrlijnsche trampersoneel heeft
er een bij zich. Dan weer verccnigingsvaondels,
bondsbanieren, standaarden. Het begint donker
te worden ,maar de stoet is nog altijd niet ten
einde. Telkens trekken andere deputaties voor
bij. Er schijnt geen einde aan te zullen komen.
Eerst na ruim I'3 uur zien wc het laatste vaan
del passeeren. Men kan het in het halfduister
van den avond, waarin de omfloerste lantaarns
een spookachtig licht verspreiden, niet mct»r
onderscheiden.
Ongevallen.
B c r 1 ij n, 5 Maart. (V. D.) Volgens op
gaaf der politie zijn in het gedrang, veroor
zaakt door het voorbijtrekken der rouwstoet,
ruim 1400 personen flauw gevallen, in hoofd
zaak vrouwen en meisjes. Twintig personen
werden zwaar gewond en moesten naar het
ziekenhuis worden vervoerd. Voor het leven
van één hunner, een typiste, die onder den
voet werd geloopen, wordt gevreesd.
Jopansche deelneming.
Het Japansche gezantschap te Berlijn heeft
bericht ontvangen, dot dc keizer van Japan de
marine gelost heeft van 4 Maart of drie dogen
halfstok te vlaggen naar aanleiding van den
dood van Ebert
Een gemeenschappelijke candidoot
van democraten, centrum cn soc.-
dcm.
Uit Berlijn wordt d.d. 4 Maart aan dc Tel.
gemeld:
Omtrent de verkiezingen voor een nieuwen
president verneemt het Berliner Tugeblatt uit
parlementaire kringen, dat de sociaal-democra
tische rijksdagfractie te zomen met het partij
bestuur Zaterdag aanstaande besprekingen zal
houden, van welks resultaat het zal afhangen
of dc partijen der coalitie von Wcünar het over
een gemcenschappelijken candidoat eens zullen
worden. Naar het bind verneemt, zijn de voor
aanstaande persoonlijkheden der drie in aan
merking komende partijen, n.l. de democraten,
de sociaal-democraten en het centrum, bereid
een gemeenschoppelijken candidoot tc stellen.
STAKING BIJ DE DUITSCHE
SPOORWEGEN
Tengevolge van den loop der onderhandelin
gen over het loon met den bestuursraad van
de rijksspoorwegmaatschappij heeft gistermid
dag een deel von het personeel van het goede-
renstotion te Leipzig het werk neergelegd. De
staking omvat reeds meer dan 600 man. Het
districtsbestuur Saksen van het Duitsche ver
bond van spoorwegpersoneel verzekert, dat de
staking zich spoedig onder zijn leiding dreigt
uit tc breiden. Er zijn echter inmiddels onder
handelingen ter bijlegging geopend.
De toestand onder het spoorwegpersoneel te
Alberfeld is verscherpt. Er zijn reeds aanzeggin
gen rondgezonden om zich voor den strijd uit
t» rusten en de reeds stakende collega's in het
district Saksen te steunen
FRANKRIJK.
DE KWESTIE DER VEILIGHEID
De Duitsche voorstellen.
Van Britsche zijde wordt gemeld, dat de
eerste van de twee Duitsche démarches tot een
verdrag met de geallieerden enkele weken ge
leden is gedaan. Duitschlend verzocht volko
men geheimhouding von den aard von zijn
voorstellen, hetgeen men in Engelsche kringen
een stop in de goede richting ocht.
KRASSIN TERUGGEKEERD.
Krossin is gisteren tc Parijs teruggekeerd.
ENOFJ.AND.
BRITSCH-INDISCHE DEPUTATIES
NAAR LONDEN.
Noor uit Delhi wordt gemeld, rullen gedu
rende het o.s. bezoek van den onderkoning von
Britsch-Indic oon Engeland waarschijnlijk ook
deputaties von de Indische politieke partijen
doorheen gaan, teneinde hun belangen bij den
minister voor Indiö tc bepleiten.
BRAND IN HET ARSENAAL VAN
WOOLWICH.
Gisteravond is brand uitgebroken in het ar
senaal te Woolwich, waarvan de schade op
duizenden ponden wordt geschat. De grooto
fabriek van gasmaskers etc. is geheel verwoest.
Er zijn geen persoonlijk© ongelukken voorge
vallen.
SPANJE.
EEN VRIJSPRAAK.
Het oud-Kamerlid Fernando de los Rios,
hoogleeroor aan de universiteit van Grenada,
die door het directorium werd vervolgd, om-
dot hij geprotesteerd had tegen de deportatie
van Unomuno, is door dc rechtbank te Madrid
vrijgesproken.
BULGARIJE.
;DE STRIJD TEGEN DE COMMUNISTEN.
De oppositiepartijen, n.l. de liberalen, sociaol-
j democraten, radicalen, plattelanders cn demo-
I era ten hebben zich tegen do wijziging en de
verscherping van do wet tot bescherming van
den stoot verklaard
TURKIJE.
HET NIEUWE KABINET.
Ismct Posj«i heeft een nieuw kabinet samen
gesteld. Minister von buitenlandschc zaken is
Tewfik Roefid.
VEREENIGDE STATEN.
DE AMBTSAANVAARDING VAN
PRESIDENT COOI.IDGE.
Zijn inaugurale rede.
Onmiddellijk nadat hij den eed had afge
legd, heeft president Coolidgc, die op een een
voudig versierd podium stond bij den Ooste
lijken ingang van het kapitool, gisteren zijn
influgurcele rede gehouden. Deze was kenmer
kend voor den man, eenvoudig, bondig, zonder
omwegen en van ccn bijna puritcinsche op
rechtheid. Hij verdeelde zijn aandacht in het
adres vrijwel gelijkelijk tusschen de buiten- en
de binnenlondsche vraagstukken, waarbij hij
zichzelf cn het lund bond aan verlaging van
belastingen binnen en hondhoving van den
vrede buiten de landsgrenzen, dit laatste door
wederzijdsch overleg met de overige landen
ter wereld.
President Coolidge begon zijn rede met de
verzekering, dot Amerika de leiding heeft'van
de wereld bij de algemccnc herziening van de
resultaten van den grooten oorlog, moor dat
het heeft ingezien, dot het niet alleen voor
zichzelf moet zorgen cn met raad en daad had
bijgedragen tot de leniging von den nood en de
beslechting van geschillen tusschen verschil
lende landen. Bij dc verklaring„Wij zijn
Amerikaanse!» gebleven cn hopen het meer en
meer te worden", hechtte de president er waar
de eraan toe te voegen „V/ij moeten deze uit
lating ruim genoeg maken om de wettige ver
langens te omvatten van een beschaafd en
verb'cht volk, dot vast besloten is in al zijn be
trekkingen een nauwgezet en godsdienstig le
ven te leiden" „Ons land koestert niets dan
vreedzame bedoelingen jegens de heelc we
reld", zoo ging hij voort, „maar het dient niet
in gebreke te blijven een zoodanige strijdmacht
te handhaven als overeenstemt met dc waar
digheid cn dc veiligheid van een groot volk.
Dit dient een wèl afgewogen strijdmacht te
door
MARGARET PEDLER.
Geautoriseerde vertaling van W. E PONT.
55
„Ik dacht overmorgen te gaan, Maandag,"
zei ze.
„Dan moest ik eigenlijk even een telegram
zennden aan Sara", stelde Geoffrey voor.
„Nee, doe dat niet. Ik wil haar juist ver
rassen". Elisabeth glimlachte en met de kuil
tjes in haar wangen zag zij eruit als een kind,
dat een geheim weet „Ik zal er tegen diner-
tijd zijn en denzelfden avond aan Sara schrij
ven."
Majoor Durwaid lachte, hij had er plezier
in.
„Wat een dwaze baby ben je toch nog
Bets I" riep hij uit, terwijl zijn openhartige ge
zicht straalde van vereering. „Niemand zou
denken, dat je moeder bent van een volwassen
zoon I"
„Zouden ze niet?" Een oogenblik rustte Eli
sabeth's blik gesluierd, raadselachtig als
altijd op Tim's gestalte, zooals hij daar
stond op een afstand, in gesprek verdiept met
den tuinbaas. Toen dwaalden haar oogen weer
terug naar het gelaat van haar man en zij
lachte luchtigjes. „Niet iedereen bekijkt mij
door een vo*e bril, zooals jij, lieveling."
„Ei is ge» sprake van een .,roze bril", pro-
iesteerde Geoffr£Z met alle geweld. „Geen ster
veling ter wereld zou je een dag meer geven
dan dertig jaar wanneer hij niet zoo'n boom
van een kerel ais Tim had gezien als bewijs
voor de onhoudbaarheid van zijn veronderstcl-
ling.
„Geoffrey, je bent een schat", zei ze warm.
„Maar nu moet ik gauw Fanchette gaan zeg
gen, dat ze mijn koffer pakt."
Zoo gebeurde het dus, dat Sara den volgen-
den Dinsdag tot haar verbazing en verrukking
een brief kreeg van Elisabeth, die haar ver
telde van haar aankomst in het Cliff Hotel.
„Gunst, Elisabeth is al hier I" riep zij uit te
gen de heele familie van Sunnyside Iegelijk.
„Zij is gisteravond al gekomen."
Selwyn keek op van zijn brieven met een
vriendelijken glimlach.
„Dat is goed. Dan kan je tenslotte toch de
ontmoeting tot stand brengen tusschen me
vrouw Durward en jouw kluizenaar die, tus
schen twee haakjes, tegenwoordig toch wel
aardig uit zijn schulp is gekropen", voegde hij
er ondeugend bij.
En Sara, nog volkomen onbewust, dat Elisa
beth op dat oogenblik do rechten van het lot
voor zich had opgeëischt, antwoordde glim
lachend
„Ja. De Voorzienigheid heeft ditmaal alles
eens goed geregeld."
Een half uur later liet zij zich aandienen in
het Cliff Hotel en werd naar mevrouw Dur-
word's zitkamer op de eerste verdieping ge
leid.
Elisabeth verwelkomde haar met haar ge
wone hartelijkheid en zachtheid. Er was een
schaduw van ernst op haar gelaat, toen zij
sprak over Sara's verloving, maar geen schijn
van ergernis. Zij legde alleen den nadruk op de
teleurstelling van Tim en haar zelf, maar toon
de daarbjj .geen bitterheid alleen een droevige
spijt, dat een onder geslaagd was, waar Tim
had gefaald.
„En nu," zei ze, Sara meetrekkend op het
bolcon „vertel me nu eens wot von dien ge
lukkigen man."
Sara vond het wel wat moeilijk een beschrij
ving te geven van den man, dien zij liefhad,
maar tenslotte slaagde Elisabeth door handig
vragen er toch in achter alles te komen wat
zij weten wilde.
„Drio en veertig riep zij uit, toen Sn a zijn
leeftijd noemde. „Maar dat is veel te oud voor
jou, beste kind I"
Sara schudde het hoofd.
„Heelemaal niet", zei ze glimlachend.
„Ik vind van wel", hield Elisabeth vol, haar
met kritischen blik bekijkend. „Jij maafct zoo'n
jeugdigen indruk. Je doet mij altijd aan lente
denken. Je bent zoo slonk en recht cn levens
krachtig als een jonge boom. Maar misschien
heeft mijnheer Trent ook dat jeugdige. Jeugd
is tenslotte geen kwestie van jaren," voegde
zij er peinzend bij, en vervolgde na een poos:
„Kom, ga nu nog eens verder, vertel me
eens, hoe hij er uit ziet."
Sara lachte en begon een beschrijving van
Garth's uiterlijk te geven.
„En hij heeft eigenaardige oogen bruin
als die van een hond", vertelde ze, „met een
grappig blauw vlekje blauw bij elke pupil."
Elisabeth boog zich voorover en haor borst
ging sneller op en neer onder de zachte kant
van haar japon.
„Blauwe vlekjes?" herhaalde zij.
„Ja het klinkt alsof de kleuren doorgéloo-
pen zijn, niet vervolgde Saxa, lachend.
„Maar het maakt werkelijk oen eigenaardig
effect."
„En je zei, dat zijn naam Trent is, Garth
Trent?" vroeg Elisabeth, De kleur cmi haar
mond was grauwachtig en zij maakte met de
tong haar lippen nat vóór zij begon te spreken.
Haor stem had een ongeloovigen klank.
„Ja. Het is geen mooie naam, vind je wel
glimlachte Sara.
„Het is een eigenaardige naam", zei Elisa
beth zich herstellend. „Dc ben werkelijk heel
benieuwd dien vieemdcn man met die bruin-
blauwe oogen en dien grappigen naam te
zien."
„Je zult hem vandaag wel zien", beloofde
Sara.
„Andrey Maynard geeft een picnic in het Ho-
venbosch, en daor komt Garth ook. Je gaat
toch met ons mee, niet waar
„Ik denk, dat het wel zal moeten", ant
woordde Elisabeth. „Hoewel picnics niet zoo
buitengewoon in mijn smaak vallen", voegde,
zij er achteloos bij
„O, de picnics van Andrey zijn niet zooals
die van anderen", zei Sara op geruststellenden
toon. „Zij zet die in elkaar, zooals ze ulles
in elkaar zet, in de puntjes en tegelijk niets
stijf I De lunch zal het werk zijn van een
Franschen kok en het gezelschap zal beslaan
uit enkele, zorgvuldig bijeengekozen intieme
vrienden".
„Best, ik zal komen, wanneer je er zeker van
bent, dat mevrouw Meynar.d er geen bezwaar
tegen heeft, dat een volkomen vreemde mee
komt"
Sara keek haar hartelijk aan.
„Heb je ooit Iemand ontmoet, die „bezwaar"
tegen je had vroeg zij ondeugend.
Elisabeth antwoordde niet. Inplaats daarvan
wees zij naai de Monniksklip, waar de grijze
steen van Far End glansde in het zonlicht te
gen den donkeren achtergrond der boomen.
^Wie wopnt daar?" vroeg zij. Sara's oogen
volgden de richting von haar hond cn zij glim
lachte.
„Ik go daar wonen," antwoordde zij. „Dat is
Garth's huis."
„O-o-o I" Elisabeth haalde snel adem. „Het
ziet er niet vriendelijk uit," voegde zij cr na
een oogenblik aan toe. „Nogal eenzaam, zou ik
denken."
„Gerth houdt veel van de eenzaamheid,"
antwoordde Sara eenvoudig. Zij zag niet den
snellen, onderzoekenden blik, tiien de violet-
blauwe oogen onmiddellijk op haar wierpen.
Toen zij eindelijk afscheid nam, was het met
de belofte later terug te komen met ïWolly en
dr. Selwyn, zoodat zij alle vier samen naar het
Haven Bosch konden wandelen de dokter had
zijn morgenvisities tijdig genoeg afgewerkt om
ook aan Andrey's picnic te kunnen deelnemen.
Elisabeth begeleidde haar bezoekster tot aan
de trap en keerde toen naar haar kamer terug.
Weer stopte zij op het balcon en stond daor
langen tijd tegen de balustrade geleund, in ge
dachten starend over de baai naar het een
zame huis op de rots.
„Garth Trent!" mompelde zij „Trent!.... En
oogen met vlekjes blauw erin I.... Hemel I Zou
hij het kunnen zijn Zou het mogelijk zijn
Haar stem had een eigenaordigen klank, on-
geloovigheid, afkeer en toch ook weer een soort
voldoening, bijna triomf klonk erin.
Voor haor geest zweefde de herinnering aan
juist zulke oogen, vroolijke, lachende, van liefde
stralende oogen, waarin de lach plotseling vit*
gedoofd was.
(Wordt vervolgd)
