BERG HOTEL
AMËRSFOORTSCH DAGBLAD „de eemlander"
Thé Dansant
Jazzband
TWEEDE BLAD.
BINNENLAND.
Langestraat 23 A. VAN DE WEG Telef. 217
Eén maal in Uw leven!
Gebr. Perzsna
Pianohandel L. KLEIN!
Zondag 28 Februari a.s.
FEUILLETON.
Het ondergrondsche Syndicaat.
24sto Jaargang
No. 204
Zaterdag
27 Februari 1926
Waarom die drukte?
(Nadruk verboden).
Het geschiedde in de rechtzaal, dat een
getuige in een strafzaak bezwaar maaklo
tegen het afleggen ven den eed. Toen do
president van vie rechtbank hem het eeds
formulier had voorgelezen, vroeg de ge
tuige, of hij met een belofte mocht vol
staan.
Op dit verzoek keken alle rechters ver
wonderd den getuige aan en de president
vroeg ietwat korzelig: „Bent u Doopsge
zind?"
„Dat niet, maar ik heb bezwaar tegen
den eed."
„Zoo. En is dat bezwaar van dien aard.
dat u den eed niet kunt afleggen? Kom.
ik zou er ma-ar over heen sta-ppen; waarom
nou die drukte?"
De getuige hield vol en wrevelig legde de
president hem een formulier voor, waarop
de bezwaarde zijn handteekening moest
zetten.
„Is alleen de handteekening voldoende?",
vroeg de getuige, die zich na de woorden
va-n den president een langdurige plechtig
heid had voorgesteld.
„Al meer dan voldoende!" beet de kort
aangebonden rechter hem toe.
De „drukte" bleek dus te bestaan uit het
zetten van een handteekening, een manipu
latie, die de zitting geen halve minuut op
hield. Maar om deze „drukte" te voorko
men, had de getuige zijn beginselbezwnai
tegen den eed dienen te laten vallen.
Zóu, vraag rk me af, deze rechter inder
daad hebben gemeend, dat een beginselbe-
zwaar zoo weinig kan wegen? Het moet wel
zoo zijn geweest.
Ik heb getracht, me in den gedachten-
gang van den rechter te verplaatsen. Het
was een morgen, die vlot liep. Geen inge
wikkelde gevallen; een reeks strafzaakjes
van doodeenvoudigen aard, waarbij het
vonnis werktuigelijk op de misdaad volgde
en de verdediger zich, omdat alles zoo klaar
blijkelijk was, onmiddellijk bij de strafmaat
.kon neerleggen. Binnen een kwartier waren
tegen een brandstichter, een oplichter en
een dief onderscheidenlijk drie jaren, zes
maanden en een jaar geëischt. De volgends
zaak!
Dan is het verdrietig, dat ten overstaan
van zooveel eenvoud en klaarblijkelijkheid
plotseling een dweper de zaak ophoudt met
beginsel-bezwaar. Wat kan een normaal
mensch nu toch voor bezwaar maken legen
het opsteken van de twee voorste vingers
der rechterhand, een manipulatie, die voor
de rechtbank dag in dag uit elk oogenblik
plaats vindt? Waarom nu plotseling die
drukte?
Het is juist dit werktuigelijke, dat den
rechter den eed onbelangrijk doet achten.
Üe president van de rechtbank neemt dui
zenden eeden af. Maar de getuige staat
voor 't eerst van zijn leven voor deze han
deling geplaatst. En dit maakt haaT voor
hem belangrijk; dit doet hem over de waarde
en de beteekenis er van nadenken. Dit
maakt hem opmerkzaam op de innerlijke
overtuigingen en opvattingen, die in deze
uitwendige handeling zijn belichaamd.
-Het opsteken van de twee voorste vingers
der rechterhand! Het lijkt zoo'n kleinigheid.
Waarom eet een Roomsch-Katholiek op
Vrijdag geen vleesch en waarom steekt op
den Sabbat een Israëliet de lamp niet aan?
Waarom weigert een geheelonthouder een
welgemeend glaasje bier en neemt een
soclaail-democraat den hoed niet af voor 't
Wilhelmus? „Waarom die drukte?"
Was het onzinnige dweepzucht var. Wil
lem Teil, dat hij den paal niet wou groeten,
waarop Gessler, de landvoogd, zijn hoed
had gehangen? Was Gemma van Burmania.
de standfries, een dwarskop, omdat hii
Karei V niet knielend wou huldigen, en
zich verantwoordde met het fiere wooid:
„Wij, Friezen, knielen alleen voor God!"
„Waarom die drukte?", had' de keizer ook
hem kunnen toevoegen.
V'flj loven in een tijd van alzijdigheid.
Wij weten te weord-eeren en te verdragen
nasr oden kant. Wij hechten niet rnecr zoo
aart den. vorm als onze voorvaderen. Wij
beseften, dat de waarheid vr.n enza over
tuiging slechts betrekkelijk is cn dnt ons
beginsel de keerzijde is ven het tegen
overgestelde beginsel. Daarom staan wij
niet meer zoo op ons stuk en geven wij
gauwer toe, als men jegens andersdenken
den een beroep doet op onze hoffelijkheid.
Wij willen een ander niet krenken en geen
aanstoot geven; wij voegen ons gemakke
lijk naar d'e inzichten en gebruiken onzer
omgeving en leggen ons volgzaam neer bij
wat de conventie van ons vraagt- Waarom
zouden wij ons verzetten tegen de'traditie
en den vorm, die immers toch slechts on
belangrijke zaken betreffen? Waarom die
drukte?
Ach, indien zich achter onze hcofsche
verdraagzaamheid maar niet zulk een
zedelijke slapheid verschool! Want wat is
onze meegaandheid vaak anders? Gebrek
aan beginselbezwaax is meestal gebrek
aan beginsel; ontstentenis van gewetensbe
zwaar ontstentenis van geweten. Voor ieder
onzer, welk geloof en welke politieke over
tuiging wij ook aanhangen, komt eeninnal
het oogenblik, waarop wij moeten belijden.
5n hoe uiterst gering is het offer, dat
waarachtigheid dan van ons vergt!
Het is in ons vrije vaderland gewoonlijk
niet meer dan ten hoogste de overwinning
van wat velsche schaamte en het prijsgeven
van een onbete eken end voordeel. En toch,
wanneer wij, als uitzondering in een be
paalde omgeving verkeerend, bevreesd 7.»in,
terwille van onze overtuiging een figuur te
slaan, geven wij gereedelijk toe aan de
stem der verleiding, die fluistert: „Waarom
die drukte?" Aan die stem geven wij ge
hoor, wanneer het verlies van een klant of
onze kans bij een sollicitatie op het spel
staat. Dan valt het zoo gemakkelijk, be-
valligweg onze l^ginselen te verbloemen en
over onze gewetensbezwaren heen te stap
pen. Is onze overtuiging al dien omslag en
die moeite, die wij ons op den hals zouden
halen, eigenlijk wel waard?
Zeker, mijnheer de president V3u .de
rechtbank; het zou alles violier loepen, zoo
men het wat minder nauwgezet nam met
zijn beginselbezwaren, maar wij zouden iets
missen, waarbuiten de maatschappij het al
even weinig kan stellen als de enkele
mensch, die zonder ruggegraod in elkander
zinkt als een vod.
H. G CANNEGIETER.
De Staatscourant van heden 26 Fe
bruari bevat o.a. de volgende Kon. besiuiten:
op verzoek van A J. van Pesch is ingetrok
ken het koninklijk besluit van 9 November
1925, houdende diens benoeming tot kanton-
rechter-plaatsvervonger in het kanton hledenv-
blik.
VAN REIZEN EN TREKKEN.
Mogelijke afschaffing van visa
voor de Engclsche en Ned. ko
loniën.
Naar de Tel verneemt, zijn sedeit ccnigen
tijd besprekingen gaande tusschen de Britsche
en Nc-derlandsche regeeringen om te komen
tot de afschaffing van het verplichte weder»
zijdsche pasvisum voor de Nederlandsche en
Engelsche koloniën en dominions, met uitzon
dering evenwel van. Britsch-lndië en Australië
Deze besprekingen hebben een zoodanig ver
loop, dat, naar verwacht wordt, binnenkort een
gunstig resultaat er van tegemoet kan wor
den gezien.
Canada hééft voer Nederlanders reeds se
dert eervigen tijd liet visum afgeschaft, doch zal,
ook na de totstandkoming van een regeling
als bovenbedoeld, het emigrantenvisum hand
haven.
RECLAMES.
Van 1—4 regels 4.05. elke reecl meer f 1.—
Qphnnrimaol/ortil/alnn Meubslwas, Vloerzijlonwas in alle kleuren. Ge-
OoIlUUIntMaKafllKclen. schaafde Was, Terpentijn, Sponsen, Zeemen, Oweilen,
Borstelwerk, Verl in bussen.
Wilt gij slechts
een klankvolle piano aan
schaffen, koopt dan een
Moflevnnciers van II. M- de Koningin
Vertegenwoordiger
Utrechtschestraat 44.
NED. LANDBOUWCOMMISS1E IN
BRUSSEL.
Ontvangst in het Holland-huis.
Woensdagmiddag werd in de bovenzaal var»
hc-t Holland-Huis te Brussel een lunch 'aange
boden oan de Nederlandsche landbouwcom-
missie, welke onder leiding van den heer A
G. A. Ridder van Rappard. voorzitter van do
Nederlandsche Landbouw-Handelskamer, een
studie-excursie te Brussel onderneemt, war»»-
thans in de Cinrjuantenairc een internationale
landbouwtentoonstelling wordt gehouden. Aar»
de lunch nomen o.a deel jhr. J. van Vreden-
burch, i iikslnndbouw-consulent voor Bclgic, mr.
H. van Romburgh, consul-generaal te Brussel,
bet lid der 1c JComer O M. I Haffmons en dr
H. Molhuysen, secretaris van het Koninklijk
Nederlandsch Landbouwcomité.
De heer Veldhuys, voorzitter van den Rood
van Beheer van het Holland-Huis, verwelkom
de de missie en' zette de beleekenis en werking
van deze instelling uiteen. Hij drukte cr zijr»
leedwezen over uit dot zij. in zake landbouw
niet over genoeg statistieken en monsters be
schikt om dezen belangwekkendcn tak van
Ncderlondschen handel in België te doen ken
nen en om de gevraagde informatie dienaan
gaande Zaakkundig tc verstrekken. Denzelfden
dnadwerkeliikcn en moreelcn steun, dien hm
Holland-Huis van Nederlandsche vooraanstaan
de personen ondervindt, verzocht spr. oan Ne
derlandsche landbouwkundigen.
De heer A. G. A- Ridder van Rappard dankte
namens de Nederlandcche Lundbouw-handcl«-
kamer voor het vriendelijk onthaal. Het Hol
land-Huis kon niet genoeg worden bekend ge
maakt. Kunnen, aldus spr., de Nederlandsche
landbouwinstellingen geen finoncieelen steun
verlccnen, gaarne zullen, zij er voor zorgen, dat
zooveel mogelijk statistieken cn monsters wor
den bijeengebracht in het huis, dat in het bui
tenland een sieraad is van den Hollandschen
geest.
HOLI.ANDSCHE TEGELS OP DE BRITSCflE
JAARBEURS
De Londensclie correspondent van het Vad.
meldt d.d. 23 dezer
Er is groote opschudding verwekt door de
exposanten in het steenbedrijf op de Birming-
humsche ofdeeling van de British Industries
Fair te Cas'le Bromwich door een brief in een
Birminghamsch blad, dat een der tentoonstel-
Iers de snoodheid zou hebben gehad H o 1-
1 a n d s c h e tegels op zijn stand te hebben
geëxposeerd. Dit is een kwade zonk, want de
exposanten moe'.en bij het controcteeren van
plaatsruimte waorborgen, dot olies wot zij ten
toonstellen von Britschcn oorsprong is.
Nu weet iedereen, dat van tol von „Britsche*
producten gromofoons, piono's, droodloozo
toestellen om cr moor enkele tc noemen, on
derdeden von vreemde oorsprong zijn en dus
wordt daarmee wel de hond gelicht cn wordt
nis ik mij niet bedrieg gestipuleerd, dot 60
procent van het afgewerkte product British
is dit gold tenminste voor de British Em
pire Exhibition tc Wembley, waar ook eens
zulk een sensatie werd verwekt toen het bleek
dat de diploma's der tentoonstelling het eerste
jaar opbuitenlondsch papier waren ge
drukt.
Moor Hollondsche tegelsDat is toch wel
vat ol te erg. Het kon zijn dnt <fe inzender
in het plaatselijke orgoon te Birmingham zich
bedrogen heeft, wont er zijn Engelsche firma's,
die Nederlandsche tegels bedriegelijk weten na
te bootsen. Het bestuur der Birminghomsche
sectie, dat dadelijk door verslaggevers von ver
schillende bladen oan den tand is gevoeld, is
dan ook door den brief niet overtuigd cn eisctu
nadere gegevens omtrent den stond, dien de
briefschrijver op het oog hod. Blijkt het, dnt d»
aantijging juist is, don zal het krachtdadig
actie nemen.
KRANIG WERK VAN EEN ZOESLEOPER.
Hoe dc „Manchester Producci"
binnengebracht werd.
Men meldt uit Rotterdam aan de Tel.:
De directie van L. Smit cn Co.'s Internatio
nalen Sleepdienst alhier heeft van kaüitein
't Hart von de sleepboot „Zwarte Zee" bericht
gekregen, dnt zij veilig met het Engclscho
stoomschip „Manchester Producer" op sleep
touw te Horto op de Azoren is aangekomen.
Hiermede heeft dc Nederlandsche sleepvaart
weer opnieuw haar superieure zecmanschop be
wezen.
De „Manchester Producer" heeft gedurende
zestien dagen met een gebroken roer hulpploo*
in den Atlantischcr. Oceaan rondgedreven. Niet
minder dan vier Engelsche zeesleepers hebben
vergeefs getracht verbinding met het schip to
krijgen. Een der kapitein seinde nog, dot dc ge
weldige zeeën het onmogelijk maakten de ,Mar-
chestcr Producer" aan te slaan.
De „Zwarte Zee" van L Smit cn Co.'s Inter
nationalen Sleepdienst, gestationnccrd to
Queenstown, kreeg op 12 Februari bevel de
„Manchester Producer", die toen op 1300 mijl
afstand log, te gaon zoeken. Kapitein 't Hart,
die naom hoeft bij de internationale zeesleepers
en reeds menige roemrijke daad verricht heeft,
vond in een donkeren stormavond het hulpe-
looze vaartuig. Ondanks de zeer moeilijke om
standigheden slaagde hij er dienzelfdcn nacht
nog in verbinding met het schip te krijgen. Te
één uur in den nocht lag de „Manchester Pro
ducer" aan een stevigen tross van de „Zwarte
Zee" cn kon de sleepreis beginnen. Ook deze
ging nog met enorme moeilijkheden gepaard
Het ging door het slechte weer slechts lang
zaam vooruit.
Aon boord van de „Manchester Producer"
begon het intusschen te nijpen. Men had name
lijk een lading vee aan boord. Dc hoeveelheid
voedsel cn water, die niet berekend was op
een vertraging van zestien dogen, begon op te
raken. Men besloot toen, alvorens dc reis me»
de „Zwarte Zee" te aanvaarden, het vee dat zich
op het kuildek bevond, prijs te geven, t^r»
einde dc dieren uit het onderdek nog te red
den. Zoo is althans een deel der lading behou
den.
Eerst j.l. Maandag werd het weer wat gun
stiger. Men bevond zich toen op 200 mijl of-
Ktund van de Azoren. Dank zij het gunstiger
weer kon de snelheid iets vergroot worden,
zoodot men gistermiddag behouden tc Horio
binnenliep.
Dnt is de geschiedenis, zooals wij deze uit
de korte lakonieke telegrammen von kapitein
't Hart aan de directie van L. Smit en Co 's
Internationale konden opmaken.
Dezelfde kapitein heeft verleden jaar met dc
„Zwarte Zee" twee schepen opgepikt, die, ten
Noorden van Schotland ronddobberden. Hü
bracht deze behouden binnen, in weerwil von
de zeer moeilijke omstandigheden, dieandero
sleepbooten gedwongen hadden, onvcrrich*cr-
zake terug te kecren.
In November von het vorige jaar heeft kapi
tein 't Hort met dc „Zwarte Zcc" op 500 mijl
ten Noorden van dc Azoren het Noordsche
stoomschip „Sliklestad" gered, dnt vijf weken
lang hulpeloos hod rondgedreven. Tc zomen
met een Amerikoonsche sleepboot heeft hij het
voortuig toen behouden binnengebracht.
Dc rcederij von de „Manchester Producer"
heeft L. Smit en Co.'s Internationalen Sleep
dienst opgedragen onder kapitein 't Hort dit
voortuig naar Engeland terug te loten brengen.
SPAARBANK VOOR DE STAD
AMSTERDAM.
Meer don 100.000 spaarbank
boekjes in omloop.
Het nnntol in omloop zijnde spaarbank
boekjes von de Spaarbank voor dc Stad Am
sterdam heeft de 100.000 overschreden.
De spaarder, die aan het loket von een bij-
bureou dit 100.000e boekje in ontvangst heeft
genomen, is verblijd met de mededccling, dot
dc Spaarbank dit heugelijke feit wilde gedenken
door op dit boekje van horentwego 100 te
storten. Omdat bleek, dat hij tegelijkertijd twee
boekjes had aangevraagd voor twee zijner kin
deren, op elk boekje een inleg von 1, is do
som gelijkelijk over beide boekjes verdeeld.
Op de honderdduizend boekjes is in totaal
een kapitaal vnn ruim 26millioen gulden ver
gaard in een bestnon von 77 jaar.
DE OPBRENGST DOR WELDADIGHEIDS
POSTZEGELS
Hel bestuur von den Ned. Bond tot Kinder
bescherming verzoekt het volgende te melden;
De opbrengst von dc in December cn Ja
nuari jJ. verkochte weldadigheidspostzcgels
moet worden besteed ten bate van den arbeid
voor het bescherming- en hulpbehoevende kind
in het algemeen, echter met uitzondering van
den arbeid, vollende onder het begrip „zui
gelingenverzorging". Aldus is het door den
minister van binnen! zaken cn landbouw be
paald, die tevens heeft goedgevonden, dat de
vcrdeeling zal geschieden door het bestuur
von den Nedcrl. Bond tot kinderbescherming,
met dit voorbehoud, dot hot plan van vcrdee
ling, vooraf de goedkeuring van den minister
.zal moeten verwerven.
Het bestuur nóodigt nu alle vcreenigingen
e d., die meenen voor een aandeel in' aan
merking te moeten komen, uit de volgende, op
gaven in te zenden
0. het aantal verplecgdogen van kinderen
over 1924; vcreenigingen, die behalve kindo
ren ook volwassenen verplegen of ook doen
aan zuigelingenvcrzorging, dienen dc ver-
pleegdogen van volwossenen of zuigelingen
niet mee te tellen
b. financieel overzicht over 1924
c. gemiddelde kosten per verplccgdog over
1924.
Deze gegevens dienen vóór 1 April a.s. te
worden ingezonden bij do secretaresse van het
door het bestuur hiervoor ingestelde comité,
jkvj-, mr. M. J. E. B. Alting von Gcusau,
NicoJaistraat 17, 's Gravenhagc.
UIT HET TEXTIELBEDRIJF
Internationale Federatie von
Chr. Texticlarbcidersorgonisn-
tics.
Men deelt ons mede
In Augustus von dit jaar zal in België (Ant
werpen) het Negende Internationaal Textiel-
arbciderscongres (derde congres der Interna
tionale Federatie van Chr. Textielorbeidcrsor-
gonisdties) gehouden worden.
Behalve een algemeen overzicht dot door
den secretaris der Federatie den heer Alb. v d.
Meys (Holland) zal worden gegeven, worden
op dit congres drie rcferoten gehouden over
1. Wettelijke bescherming van jeugdige en
vrouwelijke personen in de Textielindustrie.
2. De fabrieksarbeid der gehuwde vrouw en
de daaraan verbonden gevaren.
3 Vacantieregeling in de Textiel-industrie.
De voornaamste rcferoten zullen worden ge
houden door afgevaardigden uit DuitschJand,
Holland en België.
Vast stoat reeds dot het referaat over do
Fabrieksarbeid der gehuwde vrouw en de
daaraan verbonden gevaren, door eene vrouw
zal worden gehouden en wel door frl. Hedwig
Woitasky van het Verbond Christlicher Tcx-
tilarbeiter Deutschlonds.
Een vriend is iemand met wien ik oprecht
kan omgaan. Tegenover hem mag ik luid
denken. Emerson.
0
Dooi Mrs. C N. WILLIAMSON.
Nederlandsche vertaling von Ada van Arkel
15
Het slaapje deed haar goed als was het kort,
en ze ontwaakte met een schok, vreezende, dat
ze een volgende afspraak had verslapen, rr.aar
het was pas half zes en tien minuten tater stond
ze, met glad geborsteld haar en heidere o ogen
in de kamer van Mr McKinnon. Hij was dear
en zei iets vriendelijks over de verslagen, die
hij over haar werk van dien dag had ontvangen
Dit was aanmoedigend en het meisje voelde
zich heel gelukkig toen ze naar mr. Fianklin
ging om met hem een uur te werken. Ze mocht
hem niet graag, maar ze geloofde wel, dat hij
amusant kon zijn en was er zeker van dat naar
tijd bij hem in ieder geval niet vervelend zou
zijn.
Toen ze dc groote hall doorging op weg naar
mr Franklins zitkamer zag ze hem daar ritten
diep in gesprek met lady Viola. Hij leunde Ver
voorover in zijn stoel zijn ellebogen or> zijn
knieën, alleen oog en oor voor het mooie meisje,
dat naar hem luisterde met een onverschillig-
heid, die ze niet trachtte te verbergen, rlij had
zijn rug naar Sheila toegekeerd, maar !ady io-
la zag haar en met een woord tegen Fianklin,
dat Sheila niet kon hooren, sprong ze op cn
wierp de jonge stenograf e een blik toe, aio zei-
de „Kom bij me."
De beide meisjes ontmoetten elkaar halfweg
de hall en lady Viola overhandigde Sheiia een
boek. „Een voorwendsel," zei ze haastig. „Sla
het ergens open en doe of we er over pralen.
Heeft u hem gezien? Mr. Carrington zei dot u
vanmiddag voor hem brieven zou schrijven."
Zc behoefde geen naom te noemen. Sheila
wist best wie met „hem" bedoeld werd en 2e
betwijfelde het sterk of mr. Carringion zich
„toevallig" had uitgelaten.
„Ja," antwoordde ze, toen haar hoofd an dat
van Viola over het boek gebogen waren. „Hij
wilde alleen maar dat ik kwam, omdat hij ge
hoord had, dot ik in dezelfde coupé met u ge
reisd had cn hoopte, dat ik er toe zou komen
over u te spreken. Hij bekende dat iocn ik er
een poosje was. O lady Viola hij aanbidt u.. Ik
wou, dat ik dc vrijheid mocht nemen iets te zeg
gen
„Zeg het gauw. Het is géén vrijheid."
Het is alleen maar, dat ik zoo hoop dat nie
mand u zal overhalen hem op te geven, omdat
zulk een liefde maar eenmaalin het-leven kan
komen zoo komt het mij ten minste ^oor en
„St I Mr. Franklin komt er aan," fluisteide
lady Viola. „O, hij is zoo opdringerig. Ik wou,
dat lady Ethington hem niet oan moeder had
voorgesteld. Ik vrees dat ik last met hem 7.0I
krijgen." Haar stem veranderde plotseling toen
Franklin in hun buurt kwam en hun gesprek
kon hooien. „Het zal heel vriendelijk van u
zijn, juffrouw Douglas, als u het gedicht voor
me over wilt tikken. Het is een boek. uit de bi
bliotheek van het hotel en ikze hield op,
want het doel was bereikt. Franklin was dicht
bij hen blijven slaan en moest alles gehoord
hebben, wat ze hem wilde laten hooien.
„Ik zal het vanavond doen," zei Sheiia. „Dit
volgende uur is voor mr. Franklin."
„Lady Viola en ik hebben juist een levendig
debat gevoerd," zei hij. „Ik was op het punt
haar te overtuigen, dat ik gelijk had cn zij on-
ge^jk. Ik zal dus dc helft van u ,voor vandaag
aan haar afstaan. Copieert u het gedicht, juf
frouw Douglas, en komt u als u daarmee klaar
is als 't u blieft naar mijn zitkamer. Ik ben
daar don ook."
Sheiia ging gehoorzaam weg. Het boek was
werkelijk een deel gedichten van een onbeken
de poëet en hoewel lady Viola waarschijnlijk
maar een gedicht op goed geluk had uitgeko
zen, tikte het meisje het toch in haar eigen k«-
mer met haar eigen machine over. Binnen een
half uur ging ze weer naar beneden en ditmaal
waren Viola en Franklin beide uit de hall
verdwenen. Sheila had het getypte gedicht en
het boek meegebracht voor het geval ze lady
Viola zou ontmoeten maar toen ze haar niet
zag nam ze beide mee naar de zitkamer van
mr. Franklin. Hij stond even buiten de halfopen
deur te praten met de knappe vrouw die Sheiia
de gravin van Kerovski had hooren noemen
maar toen het meisje dichterbij kwam ging de
gravin met een licht schouderophalen weg
„Wees vooral voorzichtig," meende Sheiia haai
te hooren zeggen en de uitdrukking van Frank
lins gezicht was lang zoo beminnelijk niet als
anders, ofschoon hij gedwongen glimlachte te
gen de stenografe.
„Eene mooie vrouw, hè zei hij toen hij
Sheiia binnen liet gaan. „Ik bedoel gravin
Karovski. Zij en ik hebben elkaar pas kort
geleden hier leeren kennen, maar ze is zoo
vriendelijk me goede raad te geven en vertelde
me juist, dat ik voorzichtig moet zijn cn me
niet overwerken. U zoudt zeker niet zeggen,
dat ik niet sterk ben, wel Maar ik beri hier
voor de versterkende lucht om op te knappen
na een dreigende uitputting.' Wij Amerikanen
zijn altijd geneigd de kaars aan beide kanten
tegelijk te laten branden, weet u."
Sheiia antwoordde dot ze nooit zou vermoed
hebben, dat hij niet gezond was, maar ze dacht:
ik geloof nooit dot de gravin over zijn werk
praatte. Als het zoo iets onbelangrijks was
geweest, zou het hem niets hebben kunnen
schelen of ik het gehoord had of niet. Mani
hij guf er wèl om waarom weet ik niet, en
trachtte haar woorden te verklaren. Misschien
is hij bong, dat ik aan lady Violo zal vertellen,
dat er iets is tusschen hem en de gravin."
„U moest haar juweelen eens zien," ging
Franklin verder, terwijl Sheiia haar schrijf
machine en papier op de tafel legde. „Ze is
geloof ik, verbazend rijk, een mooie vangst
voor de een of andere arme jonge man. Ze
vertelde me toevallig, dat mr. Carrington een
diamant gekocht heeft, die geloof ik, eens in
haar familie is geweest. Ik zelf geef niet veel
om zulke dingen. Als ik diamanten koop is het
om ze weg te geven aan de een of andere
vriendin. Maar zij zou verschrikkelijk graag
willen weten of hij hem hier heeft, want het
schijnt dat de steen, hoewel hij gedurende ge
neraties in de familie vhn haar man is geweest,
ol voor haar huwelijk in andere handen was
overgegaan, en'zij heeft hem dus nooit gezien.
Als u hem er over hoort praten wilt u het me
misschien wel eens vertellen, want zo ziet er
tegen op het zelf te vragen en zc heeft ook nog
geen kennis met hem gemaakt. Maar nu aan
het werk. We moeten zooveel mogelijk of zien
te doen in wat er nog van mijn uur over is."
Sheiia zat nu oan de tafel en hij ging zelf
in een groote leunstoel zitten, op een geschikte
afstand om te dicteeren. Hij was met den
eertsen brief begonnen door de datum en
„Geachte heer" op te geven toen hij plotseling
op tafel naast Sheila's elleboog het boek zag
liggen, dat lady Violo haar gegeven had. Het
opgevouwen papier was tusschen de bladzijden
zichtbaar en Franklins gezicht was een cn al
belangstelling.
„O, een oogenblikje," zei hij. „Loot nte eeru»
zien, wat voor smaak van gedichten de mooie
lady Viola heeft."
Sheilo had er niets op tegen, omdat do
gedochte bij haar op kwam, dat mr. Franklin
misschien vermoedde, dot cr iets meer dan
het gedipht op het papier stond, en doaiom
was het wel goed dot hij zog, dat het dot alleen
was. Ze zweeg dus, maar ze nam Franklin
scherp op om te zien wat hij zou doen en toen
hij zijn arm uitstrekte om het boek van de
tofel op te nemen, dot op eenigen afstond van
zijn hand lag, kwam zijn pols eenige centime
ters uit zijn manchet en Sheilo zag iets heel
vreemds. Precies boven de pols droeg hij een
armband niet de armband met een slotje,
die sommige mannen dragen en die een lief
desgeheim beduidt, maar een gladde gouden
band bezet met parels en turkooizen en zóó
nauw, dat hij de huid tot oan de hond in ploo
ien drukte. Boven deze armband was de arm
bedekt met wit glacé-leer els een vrouwen-
hondschoen en de verbinding tusschen dit leer
cn het*vleesch word bedekt met den armband.
Eén seconde vergat Sheiia zichzelf en staar
de ze. Hetzij Franklin de richting van haar
oogen bemerkte, hetzij hij voelde, dat hij een
oogenblik onbescheiden was geweest, de uit
werking was dezelfde. Heftig kleurend trok hij
zijn arm terug en de armband en wat erboven
was, .werden weer volkomen door zijn mouw
bedekt.
(Wordt vervolgd).
