AMËRSFOÖRTSCH DAGBLAD „de eemlander"
Edison-ToesteL
S. DUYKER
BINNENLAND.
IRÏTW IE L EN
Kamp 4
d. Kamp erman
Willem Groenhuizen
TOTALE UITVERKOOP Oamesconfectie
WITTE ZOMERTOILETTEN
FEUILLETON.
Een Liefdesdroom.
24e Jaargang
No. 290
Zaterdag
12 Juni 1926
TWEEDE BLAD.
VERNIS.
(Nadruk verboden).
Tegenover de oude dorpskerk woont een
boer, die gaat rentenieren en derhalve zijn
boeltje aan kant doet. En toevalligerwijs heeft
de schilder op beide plaatsen tegelijk werk.
Op de boerderij is hij geroepen, om de hooi
wagens, van welke sommige door leng gebruik
zijn vermolmd en versleten, met een keurig
likje verwsopbaar te maken. En in de kerk
moet hij de witkalk verwijderen van de wan
den, omdat men daaronder kostbare muurschil
deringen heeft ontdekt, en de verf van do ban
ken afkrabben, die van eikenhout bleken te zijn.
Tegenstrijdigcn arbeid heeft hij derhalve te
verrichten. Hier het minderwaardige met vernis
te dekken, om het den schijn van het degelijke
te gevendaar het vernis wegnemen, om het
kostbare aan het licht te brengen.
En ik kijk er mezelf en mijn medemenschen
op aan zijn ook wij allen niet als die hooi
wagens en die kerkmeubelen Vernist zijn we,
en slechts weinigen vermoeden onze werkelijke
waarde.
Als zoo'n hooiwagen zijn weaanlokkelijk
glanst het frissche rood en groen wie ons aan
schouwt, prijst ons hoog en acht onze waarde
niet gering. Zoo degelijk ziet alles er uit en
zoo netjes, dut we op de taxatie geen slecht
figuur maken, ja, de aandacht trekken temidden
van al dien ouden, onverkoopbaren rommel.
O, als zoo'n hooiwagen eens bewustzijn had
en kon denken en spreken Wat zou hij een
schik hebben in de vergissing der kijkers. Met
moeite zou hij zijn waarschuwing voor zich
houden hij zou uitroepen „Maar onderzoekt
dan toch beter, mensohen I Krabt eens wat
van dat dunne laagje vernis van me af, en hoe
zult ge schrikken van het halfvergane hout."
Maar een mensch kan denken en spreken. En
ik stel me voor, dat menig onzer zelfkennis ge
noeg bezit, om in zichzelf ook eens te lachen
om de vergissing der omstanders, die zich ver
kijken op ons mooie vernis. Het zijn niet alleen
onze fatsoenlijke kleeren, het is niet alleen ons
nette levensgedrag, dat hen bedriegt. Maar het
is alles, wat wij in onze scherpste en eerlijkste
oogcnblikken zelf herkennen als het vernis der
beschaving. Hoe oppervlakkig zijn die oprecht
gemeende leuzen, die heerlijke idealen, die
edele gevoelens, die verheven gedachten. Het
is alles buitenkantonze kennis, onze moraal,
onze godsdienst. Hoe weinig diep is het vaak
hoe weinig houdt het verbond met onze ziele-
roerselcn, met de kern van ons wezen, met ons
eigenste, werkelijke Zelf I
Er behoeft maar een kwajongen met een mes
te komen, die het laagje verf van den hooi
wagen afkrabt, of de schoone schijn is verdwe
nen I Er behoeft maar eens een oogenblik van
paniek te komen oorlog, brand, gedrang, hon
gersnood, of onzo wolvenaard treedt aan het
licht. De machtigë daemonen behoeven ons
maar eens op de proef te stellen de hartstocht
of de drift of de jaloezie, en daar staan we in
onze ware gedaante, met de trekken en het
karakter van den wilde uit den oertijd. Het
vernis van onze geciviliseerdheid bedriegt den
toeschouwer niet langer. Wat blijft er in
hochelijke oogcnblikken soms over van onze
kracht, onze wijsheid, onze toewijding, ons
plichtsbesef? Vernis, vernis was het alles;
onder den pronk van het frissche verfje blijken
wij vermolmd en versleten.
Het is waar wij bedriegen ons in de men-
schen. Wat in de diepte het ware wezen vormt,
is zoo vaak anders dan hetgeen we aan de
oppervlakte aanschouwen. De mensch is als
zoo'n kerkwand, als zoo n geverfde kanseL
Witgekalkt, zonder kleur of figuur, eentonig,
saai en vervelend lijkt de muur van omstan
ders om ons heen. Wat is er aan de menschen?
Ze zeggen niets, ze doen niets bijzonders, ze
zijn onbelangwekkend. Grijs en grauw zijn ze
als zoo'n stoffige kalkwand we kijken er maar
niet meer naar. Wat hebben we aan onze
vrouv? Wat zeggen ons onze kinderen? Al
tijd hetzelfde onze vrienden en medearbeiders,
ons personeel, onze patiënten en leerlingen.
onze klanten, alles even doodsch en vervelend.
Gaat er dan niets om in al die duizenden
harten, die tezamen het hart der menigte vor
men Is de menschheid een massaul stuk on
dichterlijke, verbeeldings- en hartstochtlooze,
onwetende en onoorspronkelijke eentonigheid
Maar de schilder komt en krabt aan de kalk,
voorzichtig, zietI daar vertoonen zich de
warme, levendige kleuren en de omtrekken
worden zichtbaar van grillige, geestig en kunst
vaardig gevormde figuren. Welk een afwisse
ling van bonte tafereclen. Vermiljoen en goud.
Een stTaling van paradijsachtige verven als de
zón door de kerkvensters schijnt op de afge
krabde wanden, waar onder de witkalk koste
lijke muurschilderingen verborgen bleken.
Onder de gore en grauwe oppervlakte tintelt
en praalt de mcnschenziel met haar fantasti
sche vizioenen, haar vcmiljoencn hartstochten,
haar gouden idealen. Welk een bonte pracht
daar in de diepte van elk leven, dat oppervlak
kig zoo banaal en onbelangrijk geleek.
Als een eikenhouten kbnsel, tc kwader ure
met verf bestreken, is de mensch Gocdkoope
verf, mindenvaardig van uiterlijk, wansmake
lijk Maar onder de afstootende, wnardelooze
verf der allcdaagschheid ligt het kostbare
eikenhout, dat zichzelf gelijk blijft en zijn
waarde behoudt, wat tijden en omstandigheden
ook overheen mogen strijken. Aan dc opper
vlakte zinneloos, zondig, verwerpelijk, in de
kern, in de diepte, in 't wezen van betrouw
baren. blijvenden adel.
Waarlijk, wij zijn minder dan we gelijken,
maar eveneens meer.
H. G. CANNEG1ETER.
KON. BESLUITEN.
De voornaamste Kon. Beslui
ten uit dc Staatscourant van
gisteravond.
Op verzoek eervol ontslagen uit 's Rijks
Di-.-nst T. M. Hoogendoorn, als accountant bij
de directe belastingen
benoemd tot belastingontvanger te Druten, F.
B. Sanderson, adj. commies der directe belas
tingen, invoerrechten en accijnzen ter inspectie
's-Gravenhage le afdeeling
bevorderd bij den Pensioenraad tot referen
daris H. A. J. Ruinooy thans hoofdcommies
tot adj. commies M. H. van Kooy, thans klerk
tot hoofdcommies M. J. Jansen, en F. P. J.
Stam, beiden thans commies
bij beschikking van den minister van finan
ciën is tijdelijk te werk gesteld bij het departe
ment van financiën F. Dekker, gepensioneerd
kolonel der Genie te 's-Gravenhagc, en is hij
aangewezen als hoofd van het tijdelijk bemid
delingsbureau voor burgerlijke en militaire
wachtgelders
benoemd tot directeur van het bodemkundig
instituut te Groningen dr. D. J. Hissink, onder
vcrleening van eervol ontslag als directeur van
de derde afdeeling van het rijkslandbouwproef
station te Groningen.
DE KONINKLIJKE FAMILIE.
Naar Zwitserland.
H. M. de Koningin en H. K. H. Prinses Juliana,
beiden met gevolg, vertrekken den Töen dezer
van Het Loo naar Zwitserland, terwijl Z. K. H.
Prins Hendrik, na eerst een dag in Den Haag
te hebben vertoefd, zich den volgenden dag
daarheen zal begeven.
Een thé ten hove.
H. M. de Koningin biedt a.s. Maandagmid
dag ten koninklijken paleizc Het Loo oqn den
Amerikaanschen admiraal Sir Roger Welles,
commandant der Amerikaansche maritieme
strijdmacht in Europa, den commandant van de
„Pittsburgh", kapitein ter zee F. Taylor Evans,
den voornaamsten officieren van de Pittsburgh
en oenigen verdere genoodigden een thé aan.
De vreemde zeeofficieren zullen per auto' uil
Amsterdam naar Het Loo komen.
DOORVOER VERBOD VAN VLEESCH.
Algemcene afwijking.
Gelet op den thans officieel bekenden tekst
en de bedoelingen van het invoerverbod van
RECLAMES.
Van 1i roccls 405. elke repel meer f L—
bij (Ie Kamperbinnenpoorl:
Groote moderne F.ijwielherstelplaats.
Tel. 132
De nieuwste uitvindingen op
Radio-gebied practiscb toegepast
PIANOMAM DEL
HAVII' 29 TELEF. 773.
Vraagt inlichtingen IK
Accu's laden per kcci en bij abonnement.
Langstraat 43 - Tel. 85? - Amerstoort
Groote sorteering Hangklokken,
Schoorsteenklokken en Wekkers
Reparatie-Inrichting aan huls voor gewone eo
gecompliceerde uuiwtrken.
Langestraat 36
vroeger 14 tot 35 thans een prijs van fl 5,90
vlec-sch in Engeland, heeft de minister van bin-
ncnlandsche zaken en landbouw algemeene af
wijking toegestaan van het doorvoerverbod i
Nederland van gesmolten vetten, geconser
veerd vleesch en vleesch-extract (uitgezonderd
door koude verduurzaamd vleesch en bacon)
en «voor vleesch, hetwelk uitsluitend bestemd
is voor proviandeering van schepen. Dit laat
ste onder voorwaarde, dat aan de douane-be
ambten aannemelijk wordt gemaakt, dat dc
betreffende hoeveelheden inderdaad uitsluitend
voor proviandeering zullen dienen.
Deze ontheffing houdt verband met de voor
ziening der schepen uit entrepot.
Voor doorvoer van door koude verduur
zaamd vleesch, bacon enz. zal vooralsnog elke
aanvrage op zich zelf beoordeeld moeten wor
den, maar de minister heeft maatregelen ge
troffen, dat stagnatie bij inwilliging niet be
hoeft voor te komen.
WEELDEVERTERINGSBELASTING.
Bruine schoenen vrijgesteld.
Bij nota van wijziging op het ontwerp tot
heffing cener Weeldeverteringsbclasting, heeft
de minister van financiën een andere redactie
vastgesteld voor den post schoeisel, aangezien
gebleken is, dat de grens tusschen belast en
onbelast schoeisel, naar de strekking der wet,
niet zoo juist wordt getrokken, als dat wen-
schelijk was. De post komt daardoor te luiden:
„Schoenen, laarzen, muilen en pantoffels,
waarvan de buitenzijde der schacht (de schoe
nen niet mede gerekend) geheel of grooten-
deels is vervaardigd uit leder van krokodillen,
hagedissen, slangen, of andere reptiliën, uit
verguld of verzilverd leder, uit lakledcr, uit zij
de of uit satijn".
(Bovenstoandc nieuwe lezing houdt in, dat
schoenen, vervaardigd uit bruin en geel leder
niet worden belast. Red.)
BESTRIJDING DER WERKLOOSHEID IN
DRENTHE.
Dc rrgecringsstcun voor de
Stroocnrtonfnhrick tc Cocvor-
dcn. Een uiteenzetting vqn
den minister
De Minister van Binncnlandschc Zaken cn
Landbouw heeft, in antwoord op een schrijven
dat dc Vercohiging van Nedcrlandsche Stroo-
rnrtonfubrikanten hem heeft gezonden omtren'
het verlccnen van een bijdrage aan de tc Coe-
orden op te richten stroocortonfubrick o m
h?t volgende geantwoord
Ik bon van meehing, dat maatregelen, nis
waarvan hier sprake is, slechts in zeer bijzon
dere gcvollen, cn wel alleen indien ter plaatse
of in de omgeving een noodtoestand heerscht,
mogen worden genomen. Zoodanige maatre
gelen zijn dan ook steeds tot enkele gevallen
beperkt gebleven
In het geval Coevordcn meende ik, dat daar
toe, gelet op den algemeen bekenden noodtoe
stand in het Z.O von Drenthe, voldoende aan
leiding bestond. De in die streek hecrschende
chronische werkloosheid wettigt het nemen vai.
bijzondere maatregelen.
Voor zoover daarvoor kon worden gewaaki
mogen deze moot regelen echter, dot spreek'
vanzelf, de bestaansmogelijkheid of concurren-
tie-mogelijkheid van andere gelijkwaardig-
bedrijven niet in gevaar brengen.
Te dezen aanzien merk ik nog op, dat eer
bijdrage slechts zal worden verleend in de kos
ten van verplaatsing van het bedrijf van Ein
lichheim naar Coevordcn en niet in de exploi
tatiekosten van het bedrijf. Het bedrijf te Coe
vordcn zal slechts van geringer omvang zijn
en onder bezwarende omstandigheden en be
palingen moeten werken, omdat voor oen grooi
deel met werkloozen, moet worden gewerkt.
Vrees voor benodceling uwer bedrijven be
hoeft m.i. niet tc bestaan, en de vraag voo»
welke ik mij geplaatst zag, was dus alleen dezt
of het verantwoord was aan Coevorden de ge
legenheid te onthouden om dc overbrenging
van een bedrijf te bevorderen, dot allicht daar
het werkloosheidsvraagstuk nader tot oplossing
zf. brengen.
ZIEKENHIÜSPLANNEN TE ZAANDAM.
Roming 3Vt ton.
B. en W. van Zaandam stellen don raad
voor, hen te machtigen aan dr. J. C. L. Wort-
mon te Amsterdam op te drogen, voor zoo
veel noodig met bijstand van den directeur
van den geneeskundigen dienst en den direc
teur der gemeentewerken, plannen tc ontwer
pen en begrootingen von stichtings- en exploi
tatiekosten op te stellen voor een ziekenhuis,
dot plaats biedt voor ongeveer TOO patiënten,
te bouwen op een terrein in het Noordwestelijk
deel der gemeente. De globale schatting be
cijfert een kostenberekening van 350000
KAMER VAN KOOPHANDEL EN
FABRIEKEN.
Het Ncd.-Duitschc verdrag.
De Kamer van Koophandel en Fabrieken te
Amsterdam hield gisteravond <*en buitengewone
openbare vergadering onder voorzitterschap
van den heer E. Heldring.
In behandeling kwam het verzenden van
een adres aan de Tweede Kamer der Stolen-
Generaal met betrekking tot het wetsontwerp
tot goedkeuring van het Nederlandsch-Duitsch
verdrag.
In het adres wordt medegedeeld, dot het
verdrag op de Kamer een onbevredigenden
indruk heeft gemaakt.
Behalve, aldus het adres, dat het resultaat
der gevoerde onderhandelingen teleurstellend
is, ligt aanleiding tot ernstige critick in de
tekortkomingen, welke in dit geval wel zee*
duidelijk zijn gebleken te bestaan bij het
voorbereiden van internationale overeenkom
sten, óók indien daarbij zoo gewichtige lands
belangen betrokken zijn, als er thans aan de
orde waren deze tekortkomingen hebben,
omdat zij te vermijden waren geweest, zonder
twijfel onze positie bij de gevoerde onderhan
delingen verzwakt en de teleurstellende uit
komsten daarvan schijnen ons in hoofdzaak
daaraan toe te schrijven.
In de eerste plaats worden eenige opmer
kingen gemaakt met betrekking tot het vraag
stuk der uitzondcringstarieven van dc Duit»*
schc spoorwegen.
Verder vermeldt het adres, grieven tegen de
bij het verslag verkregen bijzondere douane
rechten, welke op voortbrengselen van den
Nederlandschen bodem bij hun invoer in
Duitschlond zullen worden geheven De Ka
mer is van oordeel, dot hetgeen op dit gebied
werd verkregen, niet in de juiste verhouding
stout tot de offers, welke daarvoor werden ge
bracht, nu voor ettelijke producten ten aan
zien waarvan Nederland een „Bijzonder in»
vo:recht verwierf, ondcre landen Italië,
België en Spanje verdragstnricvcn verkre
gen, lager don, of gelijk aan, de sedert 2 De
cember van het vorige joar voor Nederland
g< Mende
Wat de industrie betreft, vermeldt vooits
het adres, zijn de verkregen resultaten even
wc ir.iff bevredigend van verschillende rijden
is zulks reeds in de pers cn ook in adressen
tot de Vergadering, gedocumenteerd uitcen-
g« zet
De Kamer eindigt met haar oordeel uit tc
spreken, dat het in hot adres uitvoerig toege
lichte rechtvaardigt dc ontevredenheid, van
welke ook reeds van verschillende andere zij
den tegen het Verdrag is gebleken
Het adres dringt cr nog op non, dot de Re-
geering hij het sluiten van internationale over
eenkomsten zich verzekere van dc medewerking
van deskundigen, die aan dc orde te stellen
onderwerpen volkomen beheerschen en dat
aan dezen, bij de te voeren onderhandelingen
een zoodanig plaats zal worden ingeruimd,
dot in de uitkomsten daarvan, hun inzichten
ten volle tot hun recht zullen komen.
De heer Croone lichtte het adres met eenige
v/oorden toe.
Tenslotte werd met algemcene stemmen het
voorstel tot verzenden aangenomen.
DE PITTSBURGH EN HAAR BEWONERS.
Dc Amerikoontjcs, dc Amstcrdam-
sche meisjes cn het Amstcrdum-
schc bier.
In Amsterdam ligt op het oogenblik de Pitts
burgh, het Amerikaansche: oorlogsschip, voor
anker
Voor vreemdelingen is het schip riet zoo
fremokkclijk tc vinden Als ik r -g aan den
Weslerdokdijk, kijkt ge wellicht of ik u een
plaatsnoam op Sorturnus noem Als ik zeg: te
genover de Amerikaan-Bar", dan helpt u dat al
evenmin op treek. De „Amcrikaon-bar" is
een klein boezcroenig kroegje, met veel Bols-
rcclame op de ruiten, een hordsteenen portiek
trapje, een houten vlocr-met-zand cn een bil
jart, maar dat zegt u allemaal natuurlijk nóg
niets. Het wo dt u iets duidelijker, wanneer ik
verteldicht in dc buurt von dc Holland—
Ameriko-eindttreep. En ge moet er komen
dtor eerst e.\ stuk den Haarlemmerdijk op te
wandelen, cn uan maar tc informecren bij een
•rkcorsagent.
Het viel me wel wat tegen, ik bedoelda
pluats. Verwacht had ik den trotsohen kruiser
op het trotsche IJ te zien, een omhooggestold
gevaarte in een oneindig watermeer. In plaats
daarvan lag de boot in een waterslop tusschen
t ec kaden, een eentonige loods naast zich,
net alsof men Mussolini in een 5-cents-kroeg
te zien krijgt, of Abd-cl-Krim in een kermis
tent
Toch, ondanks dit ongunstige „décor", was
het schip indrukwekkend cn in zijn construc
tieve verbeten en grimmige krocht van een
ontzaglijke eerbiedwaardigheid. Wanneer de
constructivisten ooit gelijk krijgen, dan hier.
De schoonheid van een schilderij uit de Haag-
schc school, een huizenblok a la de Klerk, een
mooi bosch het valt weg tegen de trot
sche, hóógmoedigc, kil-abstractc, maar van
verhouding zeldzaam getroffen, van vorm ver
bluffend eerlijke en van lijn bekorend elegante
majesteit van dit oorlogsbecst. Ja. Het doet
denken aan de economie in dc structuur van
een roofdier, even nobel, éven sterk en éven
soepel-gespierd, ondanks zijn massale afme
tingen. De middeleeuwen bouwden hun anony-
me kathedralen, wij bouwen onze anonyme
automobielen en oorlogsschepen, en in dit
opzicht zijn ze op voet van vergelijking te
brengen, dat zc beiden, kathedralen aan de
eenc, automobielen en oorlogsschepen aan de
andere zijde, de tot vorm gebrachte geest zijn
van hun tijd
Zijn de Amerikaantjes, die in hun blauwe
pakjes en witte mutsen dit wit-grijze
gevaarte met zijn reuzenparode van
schoorsteenen, zijn „mand" en zijn „zwicht-
Vertrouw op uw eigen kunn#\ en op de ont
plooiing uwer vermogens.
naar het Engelsch van
EMMELINB MORRISSON.
Geautoriseerde vertaling van M- Hellema.
53
„Ik vind, dat je toch wel wat water had
kunnen krijgen om haar te wasschen," zeide hij
eenigszins verwijtend tot Iris, die zelfs niet
antwoordde. Inderdaad had zij na hun eerste
begroeting nauwelijks een woord gezegd, en
had hij niet meer op haar gelet. Al zijn aan
dacht was aan Olive gewijd. Indien zij het
zich minder had aangetrokken, zou zij tranen
hebben vergoten, maar zij had de laatste dagen
zooveel doorstaan en was daardoor geheel in
de war.
„Een van de Spahi's moet terugrijden naar
Biskra," zeide Tremayne, het bevel op zich
nemend zooals gewoonlijk, en rechts en links
orders gevende „Een van de officieren daar
heeft een auto hij stelde ze gisteren tot mijn
beschikking. Daarin kunnen wij fnevrouw Mad-
dison vervoeren En intusschen heb ik brande
wijn, voedsel en koffie meegenomen, want ik
verwacht, dat gij allen honger hebt en be
hoefte aan een opwekkend middel."
Hij gaf zijn bevelen, en een paar minuten
later reed de vlugste der Spahi's op zijn Ara
bisch paard weer terug naar Biskra, en de
anderen hielpen het voedsel uitpakken, een
vuur aanleggen en een maaltijd bereiden. Al
len hadden ergen honger, cn het gezicht van
het smakelijke voedsel deed hen allen met
graagte toetasten.
Tremayne trachtte mevrouw Maddison iets
te laten gebruiken, maar het ging niet en het
bericht, dat zij nu in vier dagen bijna niets
had gehad, was niet opwekkend.
„De auto is klein," zeide hij tot Iris, „en
natuurlijk moet mevrouw Maddison liggen, en
wij moeten haar man ook meenemen, daarom
vind ik het beter, dat jij te paard gaat, als
je kunt en niet te moe bent."
Iris zag er zelf heel ongelukkig uit. Zij had
drie dagen en nachten lang haar kleeren aan
gehouden, haar japon was gevlekt en gescheurd
de helft van haar haarspelden was weg, maar
zij knikte
„Ja, ik kan rijden. En ik heb mijn mantel."
„Ik heb er nog een voor je meegebracht.
Dan geloof ik, dat je het best doet, zoodra je
klaar bent met eten, weg te rijden met majoor
Dawson en meneer Hill. Twee van dc Spahi's
zullen met je meegaan, cn de gidsen zullen
ons en de auto volgen."
Zij antwoordde niet, en hij beschouwde haar
zwijgen als een toestemming en sprak niet
meer tot haar, eer de maaltijd gedaan was.
Gattouchi bracht de paarden voor, en toen
hielp hij haar zelf in het zadel en zeide „Ik
hoop, dat je weer geheel in orde bent. Van
avond kom ik met je praten in het hotel. Ga
terstond naar bed, zoodra je een bad hebt
genomen."
En het laatste, wat Iris zag van Bal-el-min,
het dorp, waar ze drie vreeselijke dagen had
den doorgebracht, was Tremayne. staande op
den drempel in het volle daglicht, met een
achtergrond van inboorlingen op eerbiedigen
afstand. De drie knappe, flinkgebouwde Spahi's
op hun prachtige paarden, als bronzen stand
beelden in schitterende uniformen, stonden op
wacht in de straat.
Het was avond, toen zij Biskra binnenreden,
want het was een lange rit. Maar toch waren
zij er nog eerder dan de auto.
Iris zag niet naar haar begeleiders en zeide
ook niets, toon zij voor het Hotel Royal stil
hielden Zij had den geheelen weg bijna niet
gesproken, en zij schreven het toe aan ver
moeidheid; maar ze vonden het toch vreemd
van haar, dot zij naar binnen ging, zonder
een enkel woord tot hen te richten.
Een Amerikaansche dame, die in het hotel
logeerde, mevrouw Briggs, wachtte hen be
zorgd op met de Fransche buishoudster, en
bestormde haar met vragen, maai zij ging"
haar ook voorbij met de verontschuldiging, dat
zij- terstond een bad wilde nemen, en liet het
over aan de mannen om alles te vertellen. Zij
ging terstond naar boven naar haar kamer,
waar het Fransche kamermeisje haar hielp
ontkleeden en een bad vooi haar gereed
maakte.
Na het bad ging zij naar bed en een half
uur later was zij vast in slaap. Zij ontwaakte
eerst den volgenden morgen, toen het reeds
licht was, en hoorde niet, hoe Tremayne her
haalde malen voorzichtig binnenkwam en op
haar neerzag met een dankgebed op de lippen,
dat zij veilig en ongedeerd was luisterde naar
haar geregelde ademholing en zich verheugde,
dat zij in leven en gezond was
Zoo was hij herhaaldelijk gekomen in den
nacht, alsof hij haar moest bewaken en be
hoeden, maar toen zij ontwaakte, was zij al
leen en lag in haar gemakkelijk bed, terwijl de
zonnestralen door de groene luiken vielen en
het geluid van een verre fluit haar ooren
streelde.
Zij belde het meisje cn vroeg om koffie. „Is
mevrouw Maddison veilig naar Biskra ver
voerd
„O ja r Madame was Iaat in den avond ge
komen, spoedig nadat de „petite madame" in
slaap was gevallen. Mevrouw Briggs had haar
ontkleed, gewasschen en naar bed gebracht,
en de dokter was gekomen en weer wegge
gaan Maar helaas I de arme madame was erg
riek. Zij had haar niet gezien, sedert ze haar
hadden binnengedragen, maar had haar hoo-
ren kermen, toen rij heet water naar haar ka
mer bracht, en helaas, zij vreesde, dat ma
dame zou sterven I
Iris zond haar weg en dronk haar koffie
toen bleef zij nog een poos liggen en dacht na
over alles. Het ergst was de herinnering aan
Olive Maddison, zooals ze daar in ijlende
koorts over Tremayne sprak, en de woorden,
die zij onder het rijden door de woestijn had
geuit Of zij leefde of stierf. Iris wist, dat zij
haar nooit kon vergeven of dezelfde voor
haar zijn evenmin zou zij Tremayne ooit
vergeven, docht zij op dat oogenblik.
Na een poos stond zij op, kleedde zich, cn
wilde juist naar beneden gaan om te zien,
waar iedereen was, toen Tremayne na een
zacht tikje binnentrad.
Hij zog er zoo mogelijk nog somberder en
ernstiger uit dan tevoren, ofschoon zijn oogen
zachter werden, toen hij haar aankeek weer
hoar eigen zelf.
„Hoe voel je je X' vroeg hij. „Beter, hoop ik;
je ziet er weer veel beter uit."
„Ja, ik ben heel wel, dank je." Zij speldde
haar breedgeranden hoed vost en wendde zich
niet om. „Ik ben nu uitgerust en frisch| ikj
wilde juist jou of een ander gaan zoeken, om
te hooren, hoe het mevrouw Maddison gaat."
„Zij is erg ziek, cn zal waarschijnlijk niet
herstellen."
„O hemel, en ik vermoed, dat die tocht langs
dien vreeselijken weg haar erg veel pijn heeft
gedaan Zij trachtte enige sympathie in haar
stem te leggen en deelneming te toonen, maar
dat gelukte haar niet al te best.
„Zij was volkomen bewusteloos, ik denk dus
niet, dat het er veel op aankwam. Nu ligt zij
echter in een hooge koorts, en ik vrees voor
bloedvergiftiging, als die er niet reeds is bij
gekomen."
Iris zag hem halfvragend aan. „Wie past
haar op
„Mevrouw Briggs zit bij haar beder zijn
geen Fransche verpleegsters te Biskra, maar
wij hebben naar Algiers geseind om een pleeg
zuster en een dokter van het Britsche hospi
taal. Er is niet veel hoop, maar wij moeten
natuurlijk doen, wat wij kunnen."
Hij sprak (zoo daoht Iris), alsof het hem per
soonlijk aanging en hij, tezamen met mevrouw
Eriggs, haar verpleegde.
„Waar is meneer Maddison X* vroeg zij.
„Hij is von geen nut", zeide Tremayne min
achtend. „Hij is geheel in de war van verdriet
en helpt evenmin als die twee andere dwazen."
„Ik verwonder mij, waarom je dr. Ruther
ford niet laat halen Hij kan Algiers nog nie%
hebben verlaten, want hij zou den vierden ver
trekken, en dat is de volgende Zondag."
(Wordt vervolgd.)
