zseJurgangNo sosAMERSFOORTSCH DAGBLAD „DE EEMLANDER"
DE WILDE HERTOGIN
TWEEDE BLAD.
KOLONIËN.
FEUILLETON.
Zaterdag
5 Juni 1927
Jeugd-Concerien.
Ook Amersfoort heeft nu zijn eerste pae-
dagogische muziekuitvoeringen gehad en
ofschoon elk der beide concerten reeds kort
gememoreerd zijn, lijkt het niet onge-
wenscht deze onderneming als geheel
nader te beschouwen.
- Wij leven in een tijd van experimentee
ren. Het muzikaal experiment, bekend onder
den thans gebruikelijken naam van „jeugd-
concert", is wellicht een der meest de aan
dacht trekkende èn verdienende. De nu aan
het stuur zijnde generatie heeft een open
bare behartiging van de muzikale belangen
als deze in héér jeugd niet gekend. Ik heb
hier natuurlijk niet het eigenlijke muziek-
onderricht op het oog, waarvoor de
m u z i e kscholen zijn aangewezen, maar
het noodzakelijk complement, de gelegen
heid tot muziek h o o r e n, d. w. z. het hoo-
ren van goede, cultureel ontwikkelende
muziek. Alleen in de grootere steden be
stond gelegenheid tot oefening van het oor
door het hooren van vocale en instrumen
tale werken van allerlei soort in uitvoerin
gen door beroepskunstenaars, terwijl daar
buiten, in de kleinere plaatsen het terrein
moest worden overgelaten aan het open
baar dilettantisme. Dit laatste heeft in de
grootere plaatsen destijds óók bestaan
men denke aan de deftige genootschappen
met Latijnsche namen en b.v. aan Beets"
concertschildering in zijn familie Kegge
maar daar heeft het openbaar muzikale le
ven het eerst met het amateurisme gebro
ken en daarmee valt dan stelselmatige óp-
voering van het peil der executante kunst
samen. Onnoodig hier in bijzonderheden te
treden betreffende hetgeen eerst van Am
sterdam, daarna ook van Utrecht, Arnhem,
den Haag en Groningen uit gepraesteerd
is in grooteren en kleineren kring tot ver
heffing van het concertwezen, tot het op
leiden van het Nederlandsche volk, om te
beginnen het meer ontwikkelde deel, tot
hooger innerlijk muzikaal leven. Ook
moet ik hier voorbijgaan namen noemen
is hier overbodig hoe door mennen van
het vak, gesteund door begunstigers, is ge
streefd naar het in oppersten zin p o p u l a-
riseeren der gr oo te muzikale kunst
door het inrichten van volks concerten.
Thèns is sedert eenigen tijd aan de orde
het winnen der jeugd, de pogingen, die
van allerlei kanten worden gedaan om het
opgroeiende geslacht van alle klas
sen en groepen in aanraking 1e brengen
met het betere en beste uit ouderen jón
ger verleden, als het kan cn waar van pas
ook van heden. Deze beweging is zeker
niet te vroeg gekomen. Er dreigt ge
vaar aan alle zijden, groot gevaar voor ol-
geheele muzikale ontreddering, fundamen
teel bederf van den muzikalen smaak, ver
giftiging van het zuiver muzikaal gevoel
van de jeugd van heden door excessen als
de vulgaire „jazz". Het zal nog te bezien
Staan of zij, die algeheel verslaafd zijn aan
de barbaarsche, gesyncopeerde rhythmiek
van heden, ooit weer bij machte zuilen blij
ken waarachtige muziek van muzikale por
nografie te onderscheiden, laat staan de
betere muziek te kunnen waardeeren. In
stinctmatig wórdt dit gevaar nog door velen
gelukkig gevoeld. Is het niet teekenend, dat
in dezen scheppend-muziekarmen tijd con-
certbesturen in Amsterdam en den Haag
met klassieke programma's (in de eer
ste plaats Beethoven) de volste zalen trek
ken? Maar tegenover de duizenden geheel
of betrekkelijk nog muzikaal-onbedorvenen
staan stellig tien-, misschien honderddui
zenden „verjazzden", ofgestomnten voor
wie ieder muziekstuk, dat niet in den ge
sneden maat geschreven en met syncopen
doorspekt is, absoluut onverstaanbaar blijft.
Gelukkig zijn er nog idealisten in de
wereld, musici van beroep en amateur
voorvechters der Toonkunst, besturen van
vereenigingen voor cultureele ontwikkeling.
die alles in het werk willen stellen om het
muzikaal bederf met kracht tegen te gaan.
Zij maken tot hun leuze: „wie de jeugd
heeft, heeft de toekomst." Het opgroeiende
geslacht te beveiligen, te immuniseeren
tegen het voortwoekerend kwaad is hun
doel. En deze pioniers kunnen reeds op
resultaten wijzen. We lezen telkens van de
weldaden door het Concertgebouworkest
onder Dopper, door dr. v. Anrooy en
deze wel met zóó bijzonder succes met
het Residentie-orkest, niet minder ook door
Evert Cornelis met de Utrechtenaren aan
hunne jeugdauditoria bewezen, door de
propvolle zalen beantwoord met voorbeel
dige aandacht. Een zeer groot voorrecht
heeft de jeugd in die centra en van nabij
gelegen plaatsen boven de kinderen, welke
meer buitenaf wonen: een groot voorrecht,
omdat voor die jonge luisteraars de g r o o-
t e muziekliteratuur stap voor stap kan wor
den toegankelijk gemaakt door volledig-
bezette orkesten onder hun eigen dirigen
ten. Zes maal in het jaar genieten de leer
lingen der middelbare scholen daar van
zorgvuldig gekozen en voorbereide pro
gramma's, voortreffelijk vooraf geanaly
seerd en besproken. Waarbij dan nog soms
kamermuziek-middagen of -avonden komen
ter aanvulling.
Dit voorbeeld nu heeft het Departement
Amersfoort van de Maatschappij tot Nut
van het Algemeen gemeend te moeten vol
gen en een proef te nemen op bescheiden
schaal, in overeenstemming met de beperk
te localiteit en de bescheiden middelen
hier ter plaatse. Dit moedig initiatief strekt
„het Nut" tot groote eer en bewijst, dat de
..Maatschappij" nog geenszins uit den tijd
is geraakt. Voor deze daad past een woord
van welgemeenden dank aan het Bestuur
van het Departement Amersfoort en van
hulde aan de nagedachtenis van het over
leden bestuurslid, den heer I. M. J. Hoog,
die steeds hééft gestreden voor een doel
treffende algemeen-muzikale propaedeusis
van het jonge geslacht en steeds op een
proefneming met jeugdconcerten in Amers
foort heeft aangedrongen.
Het geven van jeugdconcerten brengt, ge
lijk alles, kwesties mee. Het is goed naast
het „pro" ook het „contra" te overwegen.
Er zijn er, die voor jeugdconcerten pas den
tijd gekomen achten, wanneer éérst op de
middelbare scholen solfège, algemeene mu
ziekleer enz. als o n d e r w ij s vak ge
lijk in Duitschland is ingevoerd. Voor
hen staat het geven van jeugdconcerten
vóór invoering van elementair muziekon-
derricht ongeveer gelijk met het construee-
ren van het dak alvorens de romp van het
huis is opgetrokken. Moge principieel
hieftggen weinig in te brengen, zijn, p r a c-
t i s c h is er wèl wat tegerv aan te voeren.
Over het hoofd gezien wordt, dat de mid
delbare schoolbevolking voor een deel, een
belangrijk deel wellicht, van huis uit op een
of andere wijze éénig elementair onderricht
hééft ontvangen of nóg ontvangt. Ik behoef
hier slechts de muziekscholen der Maat
schappij tot Bevordering der Toonkunst te
noemen. Doör een intransigente houding
-wegens principieel bewaar wordt, naar mijn
meening, het algemeen-muzikaal belang
niet gediend. Men kan de jeugdconcerten
aanvaarden cn inmiddels blijven aandringen
op de begeerde schoolpropaedeusis.
Een tweede vraag is: moeten de jeugd
concerten binnen of buiten het
schoolverband, d. w. z. dus in of buiten
de school t ij d e n plaats hebben.? In de
groote steden vallen ze op Zaterdagmiddag
of -avond. Hier te Amersfoort heeft men
gemeend, de schoolauloriteiten gehoord,
de concerten b i n n e n de lestijden te moe
ten geven. Twee argumenten pleiten hier
voor: lo. in eên plaats als Amersfoort met
zijn, vooral in de laatste jaren, kwijnend
concertleven, moet het instituut „jeugd
concerten" van meetal er in gebracht wor
den en het Tisico van mislukking zou te
groot kunnen blijken, wanneer de uilvoe
ringen buiten de school bleven; 2o. waar
nog steeds de middelbare school \oor het
onvermijdelijke huiswerk b$*Iag legt op het
overgroote deel van den tijd der leerlingen
buiten de schooluren, mag het volkomen
gerechtvaardigd heeten, als compensatie,
eenige malen per jaar, tijd beschikbaar te
stellen voor algemeene cultureele ontwik
keling. Controle in zake omvang van de
deelneming is bovendien alleen binnen
het schoolverband mogelijk.
Deze eerste proefneming mag uitstekend
geslaagd genoemd worden. Driemaal zijn
beide uitvoeringen gegeven en er bestaat
reden te over, ook op deze plaats aan alle
dames ert heeren musici(ae) en den leiders
een eeresaluut te brengen voor de taaie
volharding, waarmede zij zich van deze
formidabele taak in één of twee (op
eenvolgende) dagen hebben gekweten en dat
tusschen hunne vele beroepsbeslommerin
gen dóór 1 Die toewijding getuigt van het
ook onder de musici groeiend besef, dat in
dezen tijd „all hands on deck" noodig zijn
om de dreigende ontreddering af te wen
den.
In het afgeloopen seizoen hebben dan nu
de jeugdige "luisteraars kennis gemaakt met
zes genres: sonate, klavier-trio. strijkkwar
tet, suite, concert en symphonie. Zij ziin
er op gewezen, dat de sonate muzikale
grondvorm is geworden. Hun is eeni? idee
gegeven van de grootschheid vap stijl der
Italiaonsche meesters in dé sonate van Lo-
cstelli, een grootschheid. die ten slotte de
sobere instrumentale middelen geheel doet
vereeten. Dezen en genen kan hebben ge
troffen de bij Mozart zoo karakteristieke
melodieuze gèlijkwaardigheid van eerste
en tweede thema. H°t niet-aned38 'sche in
strument, de harp, is vóór hen bespeeld
door een artiste van Europeeschen naam.
Wie het bii huiselijk musiceeren zoover ge
bracht heeft, nat Haydn tot de uitvoerbaar
heden gaat behooren, zal in het strijk
kwartet den muzikalen inhoud van een zij
ner vioolsonates wellicht hebben herkend.
Een orkest, in kleine bezetting nog welis
waar, hebben de leerlingen gehoord met
demonstratie van de voornaamste instru
menten. En zooveel meer.
Het orkestconcért ging ditmaal vooraf
aan de kamermuziekuïtvoering, door bijzon
dere omstandigheden. Het omgekeerde ware
verkieslijker geweest en het zij dan ook
veroorloofd hier op deze wenschelijkheid
hij een tweede proefneming te wijzen. Im
mers orkest muziek, zelïs in 'de sobere
bezetting van de achttiende eeuw, trekt en
boeit dén nog weinig of niet-geschoolden
hoorder méér en intensér dan de eigenlijke
kamermuziek door de uiterlijke schitte
ring, de meerdere ihstrumentale midde
len, en de meer gevarieerde klankkleur enz.
Beóordeeling van de ^praestaties afzon
derlijk blijve hier achïvrwcge. ,Wèl mag
hier geconstateerd .wonden* d$t c!e /Xmers-
foortsche „rijpere" jeugd getuige is geweest
van musiceeren van hoog gehalte door exe
cutanten, die zich door den waren muzikan
tengeest men vatte dit woord niet ver
keerd op bezield toonden.
Ten slotte nog een enkel woord over de
kwestie van de toelichting. Voor bui
tengewone moeilijkheden ziet de inleider,
zelfs als hij geboren conférencier is zoo
ergens, dan hier een vereischte zich ge
plaatst. Daar zijn allerlei kategorieën van
hoorders in de zaal: leerlingen van muziek
scholen, dus met meerdere of mindere
„Vorkenntnisse" tegenover muzikale anal-
phabeten, met alle mogelijke tysschen-scha-
keeringen. De beschikbare tijd voor het ge
sproken woord is kort en dus zal de toelich
ting zich moeten beperken Jot het strikt
muzikale. Personalia en historische bij
zonderheden zullen" lót hët allernoodzake
lijkste beperkt moeten L lijven of zouden
wellicht op school gememoreerd kunnen
worden. Maar zelfs indien dat gebeurd, blijft
de bespreking van den muzikalen inhoud
van een doorslag-programma van drie wer
ken voor een zoo sterk gedifferentieerd
auditorium in de meeste gevallen een strui
kelblok, ik herhaal: óók voor den musicus-
conférencier. De oplossing van dit
probleem in het algemeen dient te worden
gevonden, in welke richting, moet ik hier
in het midden laten.
De resultaten van deze eerste proefne
ming mogen in alle opzichten gunst.g wor
den genoemd. Slaagt „het Nut" erin deze
concerten tot regelmatig terugkeerende ge
beurtenissen in elk seizoen te maken, dan
komt men weldra voor het vraagstuk van
de ruimte te staan. Met de bestaande
lokaliteit is uitbreiding van programma u i t-
gesloten. De zaal van Amicitia laat
niet toe een symphonie van Beethoven in
behoorlijke bezetting, laat staan werken van
de 19e eeuw uit te voeren. Moge dan ook
binnen afzienbaren tijd een zich nieuw-ont'
wikkelend concertleven, waartoe deze
jeugd-uityoeringen het hare kunnen bijdra
gen, overtuigen van de onvermijdelijke
noodzakelijkheid van een „Gebouw", b e-
rekend óók voor orkestconcer-
t e n. Dan eerst kan een onderneming, die
zich ten doel stelt het regelmatig doen
geven van j e u gd concerten, van alle tij
den het beste, arbeiden in overeenstem
ming met de gewichtige taak, welke ze zich
heeft gesteld
B.
03S':-INDIE.
UIT DEN VOLKSRAAD
Batavia. 24 Juni Aneta). Bij dc be
handeling van de begrooting voor den dienst
der volksgezondheid in den Volksraad heeft
de heer Djajadiningrat (N I V.B.) gezegd, dal
hij dc vermindering van uitgaven bedenkelijk
vindt en hij merkt op, dat een gezonde koelie
meer waard is dar. tien zieke
De hoer Stokvis (I S.D P zegt, da: een ge
zond volk een basis van welvaart is en ann
dezt- gezondmaking wordt onvoldoende aan
dacht besteed. Het onthouden van voldoend©
middelen aan den dienst vooi volksgezond
heid wreekt zich in de financiën van het land.
DE AANVARING TUSSC.fEN DE WEGA EN
DE ZEVEN PROVINCIËN.
Eenige nndoro bijzonderheden.
Van eenige officieren van de „Wega ver
neemt Aneta omtrent de aanvaring nog de vol
gende bijzonderheden
De aanval ing vond haar reden hierin, dat do
afstand tct de „Zeven Provinciën' vermoedelijk
te kort getaxeerd werd. Hoewel er niet bepaald
een noodzaak was voor de „Wega", om van
plaats te veranderen, is deze verandering niet
geheel ongewoon en op dezen tocht niet voor
dc eerste maal gebeurd. Dc romsteven van de
„Zeven Provinciën" drong tot de stookplaats
van de „Wega" door, het schegbeeld van de
„Zeven provinciën" versplinterde en viel op
dc „Wega Het schip heeft zijn behoud te dan
ken aan het spoedige ingrijpen van den machi
nist, die het waterdichte schot tijdig wist Ie
sluiten, dit moest echtei worden gestuit, dooi-
dot het water bleef binnendringen. Tegen 3 uur
v.m. stond het water 65 c.M. boven de vloer
plaat.
Aangezien ondanks het pompen het water
bleef rijzen, werd gepoogd met emmers zooveel
mogelijk water buiten boord te krijgen Tever
geefs. Op het kritieke moment kwam er een 5c
pomp bij. Een moment later en de 4 pompen
zouden onder water en buiten werking geweest
zijn. De admiraal had reeds last gegeven om al
les van boord te halen, het achterdek stond ge
lijk met de zee De deuren werden ingeslagen,
goederen in dc sloepen gegooid. Dc toestand
bleef precair tot de komst van de „Kraus", die
in mindër can geen tijd de machinekamer leeg
pompte
De manschappen der marine hebben schitte
rend werk geleverd, men wilde zelfs niet ifg'*-
lost worden, ging onvermoeid' door
Door de aanvaring geraakte de dynamo bui
ten werking, cn het schip in het duister. Den ge-
heelen nacht door Werd gewerkt bij het zoek
licht dei omliggende marineschepen.
De landvoogd heeft het ongeluk zien gebeu
ren. De dames de Groeff waren uitermate kalm,
ondanks den hevigen schok, waardoor 4 man
overboord sloegen. Deze lieden werden door een
sloep van de „Floris" opgepikt. Dc vrees be
stond dat dcor dc snelle afkoeling van den ke
tel door het binnendringende water, deze uit
elkaar zou vliegen. Het was ccn angstige span
ning.
Dc oorzaak.
Voorloopig kan omtrent de ootzaak nader
worden medegedeeld, dat inderdaad de kapitein
van de „Wega" getracht heeft voor de „Ze
ven Provinciën" uit te loopen. Hij had hierbij
een 12-mijls-vaart terwijl dc „Zeven Provinciën
8 mijl liep. Doordat laatstgenoemde oorlogs
bodem een verblindend zoeklicht op dc „Wega
richtte, kon men van dc brug van dit schip af
niet den juisten afstand schatten, met het ge
volg, dot do aanvaring niet meer voorkomen
kon worden
Oogenblikkelijk no do catastrophe werd op
de meest doortastende wijze opgetreden cn van
alle kanten hulp verleend; van alle tot het es
kader behoorende schepen zwermden sloepen
aan. Al het mogelijke werd in het werk gesteld
om den schccpsinventaris en de goederen der
opvarenden te redden, met het natuurlijk ge
volg, dat door de haast waarmede dit gebeurde,
dc goederen in diverse sloepen terechtkwamen
en dus over verschillende schepen van het es
kader verdeeld werden; toen later dc gemoede
ren cenigszins tot rust waren gekomen, werd
dit zooveel mogelijk geregeld, door alles over
te brengen cp de „Krakatau". Hierbij is o.n.
oen koffer van den vice-odm. in het ongerecde
geraakt, welke vermoedelijk eerst don pas te
recht zal komen, als cle barang geheel is uitge
zocht
Een groot gedeelte van het eskader bleef go-
durende den nacht volgende op de aanvaring in
de nabijheid van het zoo ongelukkig getroffen
schip; èerst toen het grootste gevaar geweken
was. werd dc reis naar Soorabaja voortgezet.
Dot bij het bergingswerk uitmuntend werk
verricht is, kan men opmaken uit de getuigenis
sen van dc opvarenden vun den „Wega", die al
len eenstemmig verklaarden dat zonder de
krachtdadige hulp der marine olies verloren zou
zijn geweest
De lijfsgoederen der opvarenden, welke in
der haast van de ..Krakatau" gelost werden en
op hoopen en in bocngkoessnns op dc kade
verspreid logen, boden een troosteloozen aan
blik Vele schccpsir.strumenten werden bescha
digd.
WEST-INDIE.
H.M. DO KONINGIN'S RADIOREDE TOT DE
WEST.
Teleurgesteld publiek (c Curn^au.
Een Cura^ausche medewerker van de Res.
Bode meldt het vo!g?nde
Dat was een evenement; de bekendmaking
welke de nieuwe waurnemende Gouverneur
gisteren het eiland overstuurde: Van het mini
sterie van Koloniën is bericht ingekomen, dat
hedenavond om 6.05 HM. de Koningin Cura-
£au radiofonisch zal toespreken de belang
stellenden worden op het riffort uitgenoodigd.
In den namiddag merkten wij reeds, dat c-r
dien avond hetl wat btlangstelling zijn zou
voor de -rede van de Koningin. Tegen 6 uur
trokken velen met ons naar de radio „'s Lands
Radio". Dc elite van Curacau was op het rif
fort aanwezigvooral dc Hollunders ik stond
achter den bisschop, naast mij den directeur
der Isla verder zag ik vele ambtenaren met
hun dames, tal van geestelijken, van wje er en
kelen van verre gekomen waren, zeer vele fra
ters cn tal van anderen ik zag bijna alle le
den van den Kolonialen Raad. En nog reden
er voortdurend auto's aan en we»d de menigte
achter ons hoe langer hoe dichter.
Aan belangstelling ontbrak het niet, maar
verder ontbrak ook alles.
De menigte stond opgepakt voor een klein
gebouwtje, waarin twee open deuren de loud
speaker juist van het publiek efgekeerd moest
zoo de rede ten gehoore gebracht worden
Wij zouden maar ufwachten, staande tusschen
stopels afgekeurde buizen, telefoonpalen en ba
kens, bergen oud-roest. Dat was de plaats waar
het Cuvacausche Gouvernement aan dc uitge-
noodigden de rede van de Koningin zou laten
hooren wij waren wachtende op 6.05. Het
werd 6.03, we hooren het gehuil wat bij de
radio het zoeken van stations vergezelt. Het
werd stil er werd gesproken maar wie het
hoorden De ambtenaren die het toestel be
dienden, de waarnemende gouverneur cn een
redacteur van een der bladen.
En onder het spreken reeds gingen de be
langstellenden heen
Het publiek had verwacht, dat dc loudspea
ker naar buiten gebracht zou worden.
Noem dc hartstocht niet liefde; het is krank
heid, slavernij.
Uit hei Duitsrh dooi ERNST KLEIN
Geautoriseerde vertaling van
L DITHMARINE.
24
„Gloria," vroeg zij, „wil je dc politie alar
meeren?"
Met kouden blik zonder medelijden zag zij
de oudere zuster aan.
„Weet jij dan een betere raad?"
„Ik ik stamelde Grace, „hij zal zijn
bedreiging met de brieven waar maken."
„Of het verdrag verkoopen en vader on
metelijke schade aandoen. Wat dom wel het
ergste zijn?"
Grace antwoordde niet. Zij li» l het hoofd
hangen en stond Gloria toe haar plan te vol
voeren
Nu tien minuten kwam deze terug
„Dat is in orde", zeide zij, „men za! hem
daar ophouden tot ik kom Over veertig minu
ten gaat een lokaaltrein vag Folkestone Die
kan ik halen. Laat een auto voor mij klaar-
makehl Intusschcn ga ik vader goedendag
zeggen."
Vijf minuten later reed zij heen. Daar er
plotseling regenwolken in de lucht waren nam
zij den regenmantel van Grace mede. Een
kwartier later zat zij in dan trein.
Nog geen anderhalf uur daarna was zij in
Maidstone. De inspecteur Groothe had natuui-
lijk alles gedaan v$t do dochter van Lord
Burnham hem gevraagd had. Aan den ingang
van de stad had hij konstabel-sergeant Hop
kins als post opgesteld. Geen automobiel was
er aangekomen, die niet den omweg over het
politiebureau had moeten maken Las Valdas
was daaronder niet geweest.
Dat was een zware slag. Hij had dus, van hot
•begin af aan, met de mogelijkheid rekening
gehouden dat hij opgehouden zou kunnen wor
den, en had een anderen weg genomen. Een
gevaarlijke vijand, slim en niets en niemand
ontziend. Nu was hij zeker reeds dicht bij Lon
den.
Hij zou dus gewonnen hebben? Neen, neen!
klonk het in haar En indien het haar niei
meer mogelijk zou zijn hem het document af
te nemen straffen moest zij hem voor zijn
lage daad.
Zij reed verder met de auto naar Londen,
die inspecteur Groothe ter harer beschikking
had gesteld. Dc wagen was oud en haalde nau
welijks de snelheid van vijf en veertig kilo
meter maar om zes uur was zij voor hut
huis Berkeley Square 26, hetwelk Las Valdas
bewoonde.
„De. heer Las Valdas is om vier uur aange
komen". zeide haar de Portugeesche bediend^,
„en is dodelijk daarop weder uitgereden Hij
zal pas om acht uur weer thuis zijn."
Acht uurl Dat was het uur waarop hij met
Grace had afgesproken.
Gloria kon niets doen Zij liet zi'ch naar het
huis van haar vader op Carlton House Terrace
rijden.
Het weer was geheel omgeslagen. Reeds ge
durende den rit van Maidstone naar Londen
was het beginnen te regenen en toén de
avond viel, hing de bekende natte duistere mist
over Londen. Vreemd leek dc stad de jonge
vrouw die nauwe straten cn flikkerende lan
tarens geheel on Wend was. Het lawaaiige haas
tige verkeer cp Piccadilly mankte hnni zenuw
achtig on zij ademde op toen haar auto het
rustige Caflton House Terrace, dat in voor
name rust lag, insloeg
Zij was er geen mensch naar om zich met
noodelooze speculaties het hoofd te vermoeien
Tot acht uur kon zij niets doen! In de kleine
salon liet zij een vuur voor zich aanleggen
Precies kwart voor acht stond zij op, ging
naar haar kamer, die nog was zooals zij deze
als jong meisje verlaten had en nam uit de
Inde van de commode (Ten kleine met zilver
beslagen revolver, die zij jaren geleden eens
van haar vader gekregen had cn die sindsdien
een vergeten bestaan leidde.
Toen haar namelijk inviel, dat zij geheel
ongewapend van Burnham Tower was wegge
reden, kwam haar dit kleine ding in de her
innering. Het was toch betei dan niets De
revolver was geladen. Zij nam de patronen
eruit, bekeek alles zorgvulateh liet dc haan
los alles was in goeden staaft Zij laadde het
wapen wederom, deed het in haar zak, ging
naar de haL trok den regenmantel van haar
zuster aan en verliet het huis Zij wilde te voet
gaan Koel overwoog zij al haar kansen Als
zij er werkelijk toe gedwongfn werd haar re
volver te gebruiken, zou het beter zijn, dat er
geen chauffeur bestond, clic haor naar het huis
Berkeley Square 26 gereden zou hebber»
In hetzelfde oogenblik, dat zij voor haar
kast stond en haar revolver nakeek liep dc
boottrein van Folkestone het Liverpool-station
binnen Daaruit steeg een lange, magere man,
eén goede dertiger Lord Ha raid Neville.
Ook in Parijs kon hij het niet meer uithou
den. Toen hij van Gloria antwoord op zijn
brief kreeg vanuit Burnham Tower besloot hij
naar Lenden terug te gaan. Daar hij wist, dat
de familie niet dn de stad was, wilde hij eerst
hon het huis van den heer Burnham inlichtin
gen vragen Hij reed dus van het station naar
Carltcn House Terrace en hier kwam zijn auto
iuist op het moment hij de zuil van den Hertog
van York aan. toen Gloria 'naar het Waterloo-
plein ging
Zij droeg een sluier. Harold Neville zag
slechts haar figuur en haar mantel Gracel
Jalousie overmande hem plotseling
Zij in de stad? Waarheen ging zij cn op dit
uur? Te voet? Gesluierd? Had zijn ongeduld en
zijn zwakheid hem op het goede oogenblik
hierheen gebracht? Toeval? Die zwakke uit
vlucht van oude vrouwen? Neen, neen voor
bestemming?
Hij liet de auto keeren cn beval den chauf
feur de lange, slanke vrouwengestalte te vol
gen. Door het geopende portierraam hield hij
hoar in het oog Maar het langzame rijden van
den wagen werd voor zijn koortsachtige op
winding te veel. Hij Sprong eruit en zond den
chauffeur weg
Met een verwonderde blik zag deze zijn heer
aan. Zoo had hij hem nog nooit gezien do
spieren en zenuwen trilden in zijn mager ge*
zicht
„Zal ik misschien langzaam volgen, mylord?"
waagde hij nog te ragen
„Neen, neen, doe wat ik zegl Ik
Midden in den zin wendde hij zich of er»
snelde heen Juist sloeg dc dame Charlesstreet
in hij mocht haar niet uit het oog verliezen
Met snelle, energieke schreden ging zij over St
James Square: King Street en James Street
naar het Piccadilly toe. Zoo gaat slechts
iemand die een doel voor oogen heeft. Hij
moest weten wat dit doel was.
Duister lag Berkeley Square. Duister De
vonshire House met zijn tuin. Duister het park
en het plein Treurig en levenloos flikkerden
de lantarens door den dicht neervallenden
regen. De achtervolgde versnelde haar pas. Zij
liep bijna hard, stak de straat over cn ging
op een van de oude huizen toe, die aan den
anderen kant stonden.
Lord Nc-ville bleef bij hot hek van het park
staan. Met ingehouden adem zag hij dc vrouw
na Wcede kookte in hem Zij kende klaar
blijkelijk het huis, dat haar doel was I
Een politiebeambte liep, het hoofd in den
kraag van' zijn regenjas^ gehuld, voorbij. Met
verwonderde oogen zag hij den langen, goed
gekleeden heer, zonder parapluie die op den re
gen geen acht scheen te slaan, in de schaduw
van het park staan, en naar de overzijde van de
straat keek.
Dc politieman bleef staan en volgde den blik
van den schijnbaar opgewonden man
Zoo kwam de eene schakel aan de andere.
Zoo werd de tragedie gevormd. Vanaf ac mi
nuut, waarop Lady Grace de eerste kokette lach
wisselde met Las Valdas tot op het oogenblik
waarop.de politieman half uit beroeps- en half
uit menschelijke nieuwsgierigheid bleef staan
om den zoo opvallend doenden heer in het
oog te houden. Toeval Alles werkelijk slechts
toeval
Wat zeide Lord Neville toen hij de auto i'-Tt
keeren en de achtervolging begon? Voorbei
stemming? Dat is het voorbestemming I
q (Wordt vervolgd).
