FEUILLETON.
Wie is Edmund Gray?
TWEEDE BLAD.
SACCO EN VANZETTI'
26e Jaargang No. 45 AMERSFOORTSCH DAGBLAD „DE E E M LAND E R" 22 Augustus3 .927
GEEN PROTESTSTAKING IN ONS LAND?
STENHUIS ADVISEERT
Wij lezen in Het Volk:
Te Amsterdam is een vergadering gehouden
ran de gecombineerde besturen der Amster-
damsche Federatie van Personeel in Openba
ren Dienst. De mogelijkheid werd besproken
om door krachtiger optreden dan tot nu toe
uiting te geven aan het medeleven met Sacco
en Vanzetti. De vergadering was van oordeel,
dat een eventueel stakingsparool, gegeven door
het N. A. S., gekruist zal worden door een
tegenbevel van het N. V. V. Daaroc werd be
sloten a-s. Maandagmorgen op d6 gewone
wijze aan het werk te gaan en na dien dag
opnieuw in vergadering bijeen te komen voor
het bespreken van verdere maatregelen.
Een motie.
In deze vergadering werd de volgende motie
aangenomen
De gecombineerde besturen van de Am*
sterdamsche Federatie van Personeel in
Openbaren Dienst, in voltallige vergade
ring bijeen op Zaterdag 20 Augustus, be
sprekende do mogelijkheid om door krach
tiger optreden dan tot nu toe uiting te
geven aan hun medeleven met Sacco en
Vamzetti, kennis nemende van het inter
view met den voorzitter van het N. V. V.
in „Het Volk" van I Augustus, waaruit
blijkt, dat de leiding van het moderne
vakverbond niets meer wenscht te doen
dan te protesteeren,
van oordeel, dat een eventueel stakings-
■parool gegeven door het N. A. S. ge
kruist zal worden door een tegenparool
van het N. V. V. waardoor groote ver
warring zou ontstaan,
besluit a.s. Maandagmorgen op de ge-
wone wijze aan het werk te gaan om na
Maandag opnieuw in vergadering bijeen
te komen voor het bespreken van verdere
maatregelen.
Er loopen in de laatste dagen geruchten
over het voornemen van eenige anarchisten
en communisten om as. Maandag een protest
staking in ops land te proclameeren tegen de
Amerikaansehe regeering. Toen wij op het
N.V.V. kwamen om te informeeren of er daar
ook iets van bekend was, bleek ons dat" men
daar van een „landelijk komitee van aktie
voor Sacco en Vanzetti" een telegrafische uit-
noodiging had ontvangen vooor een bespre
king op Vrijdagavond inzake een op Maan
dag a.s. te proklameeren algemeene protest
staking.
Stenhuis, de voorzitter var. ons vakverbond,
deelde ons mee, dat het N.V.V. niet naar deze
vergadering zal toegaan.
"Wat de zaak zelf aangaathet zou het top
punt van krankzinnigheid zijn als de arbei
ders in Amsterdam voor Sacco en Vanzetti
gingen staken. Als eenig protest in dien vorm
waarde zou hebben, zou het moeten komen
als een spontane uitbarsting van de arbeiders
in Amerika.
De acht het absoluut uitgesloten, dat een
staking in ons land meer indruk op de Ame
rikaansehe regeering zou maken, dan een mas
sale protestbetooging, verklaarde Stenhuis.
Het bestuur van het N.V.V. waarschuwt
dan ook de arbeiders ten sterkste niet mee
te doen aan zulke dwaze dingen. De elemen
ten, die deze stakingsactie op touw zetten, zijn
niet in staat de gevolgen van ook maar een
beperkte staking te dragen. De arbeiders, die
erdoor op straat zouden raken, moeten zij
verwijlen naar het Armbestuur en als dat niet
helpen tan of wil, blijft hun niet anders over
don schreeuwen.
Wie het strijdmiddel van de algemeene
werkstaking wil gebruiken tegen een ver ver
wijderde regeering, maakt zich zelf slechts be
lachelijk
MOND EN KLAUWZEER
EEN OPWEKKEND WOORD
TAAK VOOR DE VAKEONDEN
„De Slagerscourant" schrijft
„Zelden zal jn vakkringen met meer ge
noegen een bericht zijn vernomen als de me-
dedeeling, dat gedurende de weck van 31 Ju
li tot 7 Augustus j.l. in Nederland geen geval
len van mond- en klauwzeer zijn voorgeko
men.
Eindèlijk is dan het gelukkige oogenblik
gekomen, waarop vele jaren tevergeefs ge
wacht is. Als wij ons .niet vergissen, dan heeft
hetmond- en klauwzeer sedert 1918 zonder
tusschenpoozen in ons land gewoed. Wat dit
beteekent? Vraagt het aan hen, die in „het
vak" zitten en zij zullen u mcdedeelen, dat
deze gevrecesde veeziekte hun duizenden en
duizenden guldens schade berokkend heeft.
En nu? Oppassen is de boodschapl Laat
nu vooral niet gebeuren wat ons in de laatste
jaren overkomen is. Daartoe kunnen allen,
slager zoowel als veehandelaar, medewerken.
Hoe dikwijls is het immers reeds gebeurd, dat
er besmet vee op de markten aangevoerd was.
Ondanks dat, heeft de Nedcrlandschc Bond
van Veehandelaren, waneer er wegens het
hecrschcn van mond- klauwzeer een vee
markt gesloten werd, alles in het werk gesteld
om deze weer open te krijgen. Veestallen,
markten en abattoirs werden meermalen de
bronnen genoemd,waar de ziektekiemen ont
stonden. Iemand, die het kan weten zei ons
dat 60 pet. van de economische malaise die
de veehandel in de laatste jaren mcemaaty,
op rekening van het mond- en klauwzeer ge
boekt moet worden. De vraag rijst, of de
overig© 40 pet. niet te wijten zijn aan het
feit, dat men steeds met ziek vee bleef reizen
en trekken, en zoo is het, hea heeft den velen,
die het goed met „het vak" meencn, altijd
gehinderd, dat men het ziekte vee niet thuis
liet. En toch.... van heinde en ver ging men er
mede op stap. De gezonde dieren uit de kop
pels werden verkocht, met het droevig gevolg
dat ook deze ziek werden.
Evenwel ons land is thans van „smetten
vrij". Waarom zouden wij dan nog verder
herinneren aan hetgeen gebeurd is. Veel beter
is het, om het oog op de toekomst gericht
tc houden. Welk een mooie taak ligt hier
weer voor de vakbonden weggelegd! Het be
grip „tegenwerking" moet uit het levenswoor
denboek van iedcren slager en veehandelaar
verdwijnen.
Elke gedachte aan vrees voor oogenblikke-
lijkc schade moet gebannen en medegewerkt
moet worden tot het ziekte-vrij houden van
den Ncdcrlandschen veestapel. Wanneer men
dan ook weer eens op de hoogte is van cenig
geval van mond- en klauwzeer, laat men dan
niemand ontzien, doch onverwijld den veeart-
scnijkundigen dienst daarvan op de hoogte
brengen. Natuurlijk zal zich wel eens weer een
rickte-geval voordoen, doch zoo erg als het
was behoeft het niet meer te worden, wan
neer wij allen een wakend oog in het zeil hou
den.
fïet feit, dat Nederland momenteel ziektcvrij
is, heeft alreeds invloed op onzen export. Er
is al wat meer handel op het buitenland. En
wat zal men er in Engeland wel van zeggen,
dat rr in Nederland thans geen enkel ziekte
geval is? Laten wij hopen, dat het zoo zal
blijven. Niet alleen, dat de veehandel daar
door gevrijwaa rd blijft voor groote verliezen;
ook de slager heeft al heel wat schade gele
den door afkeuringen van slachtafvallen als
kop, pooten en tong."
Meeting te Amsterdam.
Op het Parkschouwburgterrein te Amsterdam
werd Zaterdag een meeting gehouden door de
Federatie Amsterdam der S. D. A. P. en den
Amsterdamschen Bestuurders Bond (A. B. B.)
ten gunste van Sacco en Vanzetti.
Ondanks stroomende regen verzamelden zich
nog enkele honderden om het spreekgestoelte.
He» woord werd gevoerd door de heeren S. R.
de Miranda en R. Stenhuis, die de politieke
zijde van het geding naar voren brachten.
Na het einde der meeting werd door een
enntal communisten getracht een betooging op
touw te zetten. De politie echter verspreidde
d© betoogers en moest op het Jonas Daniel
Meyerplein van de wapens gebruik maken.
HISTORISCHE ONDERWIJS
TENTOONSTELLING
OPEN I G DOOR RURGEP/EESTER
DE VLUGT
Zaterdagmiddag heeft de burgemeester van
Amsterdam, de heer W. de Vlugt, in het Ste
delijk Museum aldaar, de Historische Onder
wijstentoonstelling (L. O.) geopend, welke het
bestuur van het Nedcrlandsch Schoolmuseum
heeft georganiseerd ter gelegenheid van het
vijftigjarig bestaan van deze verecniging.
Voor de opening werd cbn herdenkingsbij
eenkomst gehouden, die zeer druk bezocht was.
Onder de aanwezigen waren de hecrcn A.
Rienks, hoofdinspecteur van het Lager Onder
wijs, Hoogland en Anema, schoolopzieners, dr.
A. Voorthuysen, inspecteur van het buitenge
woon lager onderwijs uit Utrecht, wethouder
Meijer uit Utrecht en verder vertegenwoordi
gers uit den Haag en Amersfoort cn van na
genoeg alle onderwijsorganisaties.
Dr. J. H. Smit, voorzitter van de vereeniging
het Nedcrlandschc Schoolmuseum, hield een
herdenkingsrede, waarin hij de geschiedenis en
de ontwikkeling van het Schoolmuseum naging.
Op 24 December 1877 werd het officieel ge
opend, nadat reeds honderd jaar te. voren on
geveer een mislukte poging was gedaan om
tot een dergelijk museum te komen.
Dr. Smit bracht hulde aan de oprichters en
aan den tegenwoordigen directeur, den heer
var» der Esch, onder wiens leiding het museum
sinds 1913 staat. Spr. betreurde, dat het
Schoolmuseum geen beter gebouw in het cen
trum van de stad heeft en hoopte, dat deze
wensch van het bestuur, welke wegens het ont
breken der noodige middelen nog niet kon wor
den vervuld, binnen niet tc langen tijd in ver
vulling zal gaan.
Namens den Minister van Onderwijs bracht
de heer A. Rienke do gelukwenschen der re-
peering aan het bestuur der verecniging met
het jubileum over. De regecring heeft groote
belangstelling voor het werk der vereeniging en
dat zij over geen beter museumgebouw be
schikt is te wijten aan de bezuinigingsmaatre
gelen, die genomen moesten worden. Het Mu
seum is, volgens spreker, niet alleen van be
lang voor Amsterdam, doch voor het geheele
land, want alle andere musea steunen op dat
van de Vereeniging.
Vervolgens opende burgemeester de Vlugt
in een korte toespraak, waarin hij het bestuur
der Vereeniging namens het Gemeentebestuur
gelukwenschte, de tentoonstelling.
De tentoonstelling.
De aanwezigen bezichtigden daarna de ten
toonstelling, welke ondergebracht is in de turn
zalen van het Stedelijk Museum.
De tentoonstelling is verdeeld in twee groote
afdcclingen, de eerste bevat exposities uit de
schoolindustrie van 1800 en 1870, de tweede
die uit den tegenwoordigen tijd. Er zijn inzen
dingen, behalve diè van het -Nedérlan'dsch
Schoolmuseum,; van d©-4gemeenten Amsterdam,
Den Haag, Utrecht cn Amersfoort en var\ jle
Vereeniging voor SchQol- en werktuinen. Ver
der zijn er alle vormen van lager onderwijs,
buitengewoon lager onderwijs (blinden, zwak
zinnigen, doofstommen, enz.) open-luchtscholen
handenarbeid, teekenonderwijs, enz.
De geheele tentoonstelling geeft een goed
beeld van de oude cn van de moderne opvat
tingen van onderwijs en geschiedenis, welke
loopt van de „plak" tot Montessori-ondcrwijs,
waarvoor een afzonderlijke zaal is ingericht.
Het geheel is een bezoek alleszins waard, een
bezoek, dot naar de voorzitter en de burge
meester in hun toespraken hoopten zal bij
dragen tot nog grootere belangstelling voor het
werk van de Vereeniging het Nederlandsch
Schoolmuseum.
UIT DE STAATSCOURANT.
Bij Kon. besluit is aan den adfudant-onder-
offitier-instructeur H. B. de Vries, van het 6e
regiment infanterie en den adjudant-onderoffi
cier van de militaire administratie P. J. Ber-
lemon, van het Te regiment veld-artilleric, resp.
secretaris cn voorzitter van den Kon. Onder
officieren Schermbond, vergunning verleend
tot het aannemen en dragen van de ordetee-
kenen van Officier d'Acadérrtie van Frankrijk.
DE TOESTAND IN DE
GASBEDRIJVEN
DE NED. NIJVERHE ID L1JLT iCHADE
COMMENTAAR VAN DE
WERKGEVER.
„Het Volk" heeft onlangs dc aandacht ge
vestigd op misbruiken, die in dc gasindustric
zouden bestoun. Volgens het blad zou er in
ons land een stelsel bestaan, waarbij direc
teuren van gasbedrijven hun gemeenten be-
nadcelen, door van leveranciers van kolen,
fornuizen, gasmeters, ovens enz. 10 tot 20 pet.
van het factuurbedrag als gift aan tc nemen.
Naast deze z.g. retourcommissies worden ook
op uitgebreide schaal dc prijzen van ovens,
toestellen enz. (in het algemeen artikelen, die
wegens hunne hoedanigheid niet tegen prijs-
courantprijzen kunnen worden verkocht) ver
hoogd met een bedrag, bestemd voor den di
recteur en vastgesteld in overleg tusschen di
recteur cn leverancier. Veelal heeft hierbij on-
dcrhandsche aanbesteding plaats, terwijl bij
openbare aanbesteding het „deskundig" oor
deel van den directeur aan een bepaald systeem
de voorkeur geeft. Het schijnt, dat deze mis
bruiken ook op het gebied von water- en elek
triciteitsmeters bestaan. Op deze wijze moeten
de gemeenten in den loop der jaren voor mil-
lioenen bij den neus zijn genomen.
„Dc Ncd. Werkgever", orgaan van het Ver
bond van Ncderl. Werkgevers, op deze ont
hullingen wijzende, zegt, dot wij hier te doen
hebben met een hoogst ergerlijken vorm van
corruptie, welke niet te verontschuldigen valt
Dat het hier geldt een in de betrokken krin
gen sinds jaren bestaand, vrij algemeen mis
bruik (volgens den zegsman van „Het Volk"
zou hoogstens 10 pet. van de bedrijfsdirec
teuren deze gelegenheid om hun beurs te
spekken ten koste van de gemeenschap niet
benutten), kan niet als excuus worden aange
voerd.
„Inderdaad men heeft hier te doen met
een hoogst ernstig en ergerlijk kwaad, dat
met wortel cn tak dient uitgeroeid.
„Wij hadden echter niet gedacht, dat
het in den publiekcn dienst zóó diep was
doorgedrongen, als thans gebleken is. Het
zal thans ook den sociaal-democraten, dia
principicelc voorstanders zijn van het „ge
meenschapsbedrijf", omdat het werken in
dienst van cn ten nutte der gemeenschap
bij de burgers allerlei gunstige eigen
schappén, als altruïsme en belangeloos
heid tot ontwikkeling zou brengen, welke
bij het particulieie bedrijf, dat slechts op
het maken van winst is ingesteld, in de
verdrukking zouden komen, wel duidelijk
zijn geworden, dat het overheidsbedrijf in
dit opzicht volstrekt niet hooger staat don
het particuliere. Maar ook ons komt het
voor, dat het een hoogst bedenkelijk ver
schijnsel is, dat dit kwaad in het gemeen
tebedrijf zoozeer heeft ingevreten. Keuren
wij het aannemen van steekpenningen in
het algemeen ten sterkste af, in overheids
bedrijven achten wij dit euvel bepaald on-
duldbaar. -
.„Immers-daar moet rt\cri vrijwel alles
overlaten aan de bedrijfsdirecteuren. Men
kan in een gemeente van don Raad en
van B. cn W. niet verwachten, dat deze
van dc technische bijzonderheden wan het
bedrijf op de hoogte zijn. Dc leiding van
zulk een bedrijf is een vertrouwenszaak.
Op den direcféur van*zoodanig bedrijf
mag niet de minste verdenking rusten.
Helaas, juist dit vreezen wij heeft
het voortwoekeren van het kwaad in deze
kringen in de hand gewerkt. Men heeft
geenerlei verdenking gekoesterd; men
heeft geleefd in blind vertrouwen. Thans
treedt aan den dag, dat juist deze eigen
aardige verhouding bij het overheidsbe
drijf tusschen den bedrijfsleider cn de
genen die op zijn gestic toezicht moeten,
doch niet kunnen uitoefenen, aan het ont
staan van misbruiken buitengewoon be
vorderlijk is.
„De Nedcrlandschc nijverheid lijdt van dit
geknoei ook schade. Enkele firma's profitee-
ren er van ten koste hunner concurrenten. Wij
zyn er van overtuigd, dat vooral buitenlond-
sche firma's, die op dit punt minder scrupu
leus plegen te zijn dan Ncderlandsche, op
groote schaal met dit corrupticf middel wer
ken bij leveringen aan openbare lichamen.
Moge dc justitie een grondig onderzoek in
stellen naar den omvang van dit kwaad, niet
alleen bij het gasbedrijf, maar in alle takken
van den publiekcn dienst. Er zullen stellig
vreemde dingen aan het licht komen".
VOOR DE DRENTSCHE
VENEN
EEN VERLOTING
NOODKREET UIT MONTECARLO
Het comité voor de Amsterdamsche verlo
ting ten bate van de Drentschc Venen, verzoekt
mede tc dcelcn, dot het een schrijven uit Monte
Carlo ontving, waaraan het volgende is ont
leend
„Dagen achtereen beproef ik mijn geluk
in de speelzaal van het Casino, doch zon
der resultaat. Of ik al urenlang de win
nende nummers noteer, dc vernuftigste
speelsystemen uitdenk, een hoefijzertje of
ivoren olifantje bij mij droog, het geeft
alles niets.
Nog cenigen tijd zal ik toeven aan da
Cóte d'Azur, doch voor geen geld ter we
reld wil ik platzak thuiskomen. Zend mij
daarom onmiddellijk 200 loten Drentsche
venen (het verschuldigde bedrag is gegi
reerd). Zoo goed als zeker word ik dan in
den familiekring ingehaald, vergezeld van
een radiotoestel of kostbaar schilderstuk,"
terwijl een gouden ring met parel mijn
vinger siert. Misschien zal ik zelfs den
„train bleu" der P. L. M. laten schieten,
omdat dc weelderig ingerichte automobiel
hoofdprijs der verloting, mij pijlsnel naar
de loge landen terugvoert
Het comité wenscht den schrijver gchik met
zijn verstandig besluit. Toch is de onfortuin
lijke goudzoeker in het vorstendom Monaco nog
niet de beste „klant" der loterij. Onlangs kon
bij een bekend Nederlandsch industrieel een
order van duizend loten in eens worden
geplaatst I
P. T. LEENART. f
De tcaardebestelling.
Op Nieuw Eik en Duinen te den Haag is
Zatr^agmidddg omstreeks half één het stoffe
lijk '■««✓èrschot van den heer P. T. Leenart, in
leven hoofd-stationschef te Tandjong Balei, be
graven.
1 ot hm, die den overledene de laatste eei
bewezen door hun aanwezigheid op de be
graafplaats, behooiden de heeren v. d. Steur,
Te Gussinklo, De Jong, Van Bronckhorst, allen
oud-ambtenaren, en R. C. dc Borst, hoofdcom
mies der Deli-Spoorwegmaatschoppij, waarbij,
de heer Leenart in dienst was. Icrwijl met dcïi
stoet nog meekwam o.a. mr. B. van Kree),
directeur dier maatschappij.
Tal van bloemstukken, waaronder een van dc
oud-collega's cn een van de Vereeniging, van
Europeesch personeel der Deli Spoorwegmaat
schappij, dekten de baar.
Aan het graf zeide ^nr. Van Kreel, dat de
ontslapene thans ruim een jaar geleden naar
Holland kwam om zijn verlof te genieten.
Hèlaas echter werd hij reeds uan boord ziek cn
hij is van die[ ri<7ktc,Jilêtmce£ genezen." Méér
malen heeft de heer Leenart hem verzekerd,
dat hij ernaar hunkerde, weer aan den arbeid
tc kunnen gaan. Dc Deli Spoorwegmaatschap
pij verliest in hem een harcr beste ambtenaren,
die, hoewel te vroeg heengegaan, niet tever-'.
gcefs heeft geleefd.
Nog sproken de heeren v. d. Esch, als vriend*
en De Bodst namens de Vereeniging van Euro-*
peesch personeel," waarna eenige familieleden*
het woord voerden, van wie de laatste dankte
voot de bewezen belangstelling.
H. \V. STOELMAN, f
Te 's-Gravenhage is overleden de heer H. W
Stoelman, gepensionneerd kapitein-kwartier
meester van het korps moriniers.
Do tcraardebesteling van het stoffelijk over
schot heeft as. Dinsdag plaats op Oud Eik cr.
Duinen.
HET ONGELUK BIJ DE KALFJESLAAN.
Beide slachtoffers zéér ernstig.
De toestand van dc beide slachtoffers van
hut ongeluk op den overweg Kolfjeslaan b.j
Amstelveen, dc eigenaar van den auto, Arie
Poot en dc I4-jarige jongen Brussée, die in het
Wi'helmina-Gasthuis te Amsterdam worden
verpleegd, is zeer ernstigs Het gerucht als zou
Poot aan de bekomen verwondingen reeds over
leden zijn, is dus gelukkig niet bewaarheid.
De verstandig© mensch luistert naar raad.
Geautoriseerd© vertaling naar het Engelsch van
WALTER BESANT.
door Mej. E. HOOGEWERF.
23
Nog eens viel het dwaze paar elkaar in de
armen en huilde en lachte tegelijk.
„Wie?" vroeg mrs. Arundel, terwijl z© bo
ven de bel luidde, „is beneden, bij miss
Elsie?"
En toen ze hoorde, dat het mr. George
Austin was, wiens tegenwoordigheid in huis
immers niet werd geduld, stonds mrs. 'AnmdeJ
op en daalde, haastig en waardig, de trap af,
in het besef van den plicht, die op hanr
rustte.
Toen se de deur opendeed, dansten de jon
gelui, juichende, het vertrek rond, terwijl toch
de tranen Elsie langs de wanen stroomden.
„Elsie?" vroeg haar moeder, geen stap ver
der tredend, dan den drempel, „kan je me dit
ook verklaren?"
„Mag ik het misschien doen?" zei George.
„Dezen jongen man, Elsie, werd den toegang
tot het huis ontzegd."
„Een oogenblik begon hij.
„Verlaat dit vertrek sirr
Met koninklijk gebaar wees mrs. Anmdel
naar de balkondeur.
„O Georgel" riep Elsie. „Vertel .jij 't tochl
Ik kan niet!"
Ze huilde en lachte tegelijkertijd en hield
haar verloofde nog steeds bij de hand gevat
„Ik wil geenerlei omgang hebben met
iémand die me van mijn dochter berooft",
sprak deze Romeinsche matrone. „Nog eens,
sir, wilt u dit huis verlaten?"
„Moeder, u moet hem aanhoorenD
„Niets", Zei nus. Anmdel, „zal mij ooh
bewegen, tot hem te spreken, nietsl"
„Moeder, wees toch zoo dwaas nietl" riep
Rlisie. „U weet niet, wèt er gebeurd is. U moet
zulke dingen niet zeggen! U zult er later en
kel spijt van hebben".
„Nooit! Nooit! Men kan het zulk een
man vergeven, maar men kan nooit met hem
spreken. Nooit! Wat er dan ook gebeure!"
Heldhaftig bleef zij met de hand wuiven, in
de richting van George Austin.
„Ik zal gaanl" sprak die, „maar toch niet,
vóór u mij gehoord heeft: Tk ben rijk Elsie
is rijk We hoeven dus niet in armoede te
trouwen. Heel de toestand is veranderd".
„Veranderd", herhaalde Elsie, George's arm
vattend.
„Beste George", sprak mrs. Arundel, toen
ze de heele geschiedenis gehoord en zich bij
de andere partij van de waarheid er van over
tuigd had, „je weet, op welken redelijken
grondslag mijn bezwaren berustten, anders
zou ik wel dadelijk mijn ingenomenheid heb
ben betoond, met de verloving. Kus mij Elsie!
Je hebt mijn volle toestemming, kinderen! De
Voorzienigheid heeft het zoo gewild. Bij den
dood van mr. Dering zal je een uitgebreide
praktijk hebben, George. Volg zijn voorbeeld
Neem géén compagnon, tot de leeftijd er je
toe dwingt. Houd alle voordeelen voor je zelf
Alle! Beste George, je zult een zeer gelukkig
man zijn. Misschien niet zoo rijk, als mijn an
dere schoonzoon^ sir Samuel, maar toch bbven_
het gewone peil van voorspoed. Wat het ver
leden betreft Laat ons nu gaan lunchen.
Daar hoor ik de bel. Zulke ontroeringen zijn
vermoeiend".
Hoofdstuk VIII.
Ter eere van de Gebeurtenis.
De eetkamer bij mr. Dering was nog in den
ouden stijl ingericht, de stoelen, tafel en buf
fet waren van zwaar mahoniehout; de muren
waren behangen met fluwcclig donkerrood-ge-
ribt papier; gordijnen en-kleeden waren even
eens rood; er hingen stillevens aan den wand;
er stonden kunstvruchten op het buffet.
Checkley, de oude klerk, die genoodigd was,
als trouwe dienaar van het huis, ter viering
van het nieuwe deelgenootschap, verscheen
het eerst. In zijn zwarte gehuurde jas leek hij
wel een begrafenis-ondernemer; het sombere
op zijn gelaat droeg er nog het zijne toe bij,
om die gelijkenis des te treffender te doen
zyn. Waérom dat deelgenootschap hem zoo
somber maakte, weet ik niet. Hij kon toch niet
verwachten, dat hij zelve ooit tot deelgenoot
zou bevorderd worden. Misschien was het een
soort jalouzie, die zijn gemoed vervulde. Al
thans, hij wilde niet langer zoo veel weten van
de zaak.
George kwam met zijn schoonmoeder en
met zijn verloofde. Vergevensgezindheid, vre
de en zachtmoedigheid stonden mrs. Arundel
op het gelaat te lezen. Ze was rijk-gekleed, in
een donkerrood fluweelen kleed, en ze droeg
kostbare versierselen. Er wordt immers be
weerd, dat Joodsche dames met de pracht van
haar gewaad den bloei van haar zaak te ken
nen geven. Waarom ook niet? Het is een
vorm van succesgenieten. Er zijn vele vor
men. De een koopt boeken, de ander veiza-.
melt schilderijen. Waarom zou dus mrs. Arun-
del geen rood-fluweel dragen, als ze daar ver
maak in vond? Ze droeg dit meer om te too-
nen, dat het een bijzondere gelegenheid was.
Haar dochter, lady Dering, verscheen in
amberkleurige zijde, met een aigrette van
veeren in het haar. Elsie droeg een wit kleedje,
dat wel iets had van een bruidsjapon, maar
zij zag er veel gelukkiger uit, dan de meeste
bruidjes.
Hilda's echtgenoot, sir .Samuel, die wel een
zes a zeven jaar jonger was dan zijn broer,
dicteerde geheel den man van welstand; m
houding en kleeding. Hij was corpulent, had een
flinke kleur, een kalen schedel en een zwarl-
geverfden knevel.
Dtt oneenigheden waren totaal vergeten. Mrs
Arundel omhelsde haar dochter.
„Lieve kind", fluisterde zij. „Wij hebben Het
gehoordl Alles is nu anders geworden door do
gelukkige gebeurtenissen, die je dan wel tot eer
strekken, George."
Ze drukte ook hem teeder de hand.
„Ik kan je niet zeggen, hoe gelukkig die tij
ding ons allen heeft gemaakt! Je zult rijk
worden in den loop der jaren. Sir Samuel zei
juist nog„Ik zei, jongeman", viel de
Ridder in, „dat het schoonste nog is van het
bezit van geld, dat het 't karakter zoo zeer ont
wikkelt. Van de armen verlangen wij niet zoo
veel deugden; enkel eerlijkheid en ijver. Maar
als een man rijkdom heeft verkregen, dan ceist
letten wij op zijn betere hoedanigheden".
„Zoo is hetl" meende nu ook Hilda. „Dan
treden zijn betere hoedanigheden aan het licht.
Elsie, kind, dat is een heel aardig toiletje. Ik
geloof niet, dat ik het al eens van je gezien
heb. Hoe vindt je mijn japon?"
George aanvaardde dezen plotselingen omme
keer van- opvatting- met een glimlach Het
maakte op hem den indruk, of hij beloond werd
voor de een of andere goede daad.
Het diner begon om zeven uur. De gastheei -
zelve leidde mrs. Arundel binnen en liet Elsie
plaats nemen aan zijn linkerzijde. In Veerst
beloofde het een stille feestelijkheid te worden.
De jonge verloofden voelden zich niet in een
stemming, om veel te praten. Zij waren nog
niet bekomen van de overweldigende verrassin
gen van den dag.
Sir Samuel sprak nooit aan het begin van. een
diner, bovendien was er schildpadsoep en roode
harder en haring. Het zou dus niet beleefd zijn
om deze schepselen niet eenige aandacht te
schenken.
Zijn vrouw sprak nooit veel, bij geen enkele
gelegenheid. Het statige van haar schoonheid
gedoogde dit niet. Praten gaf licht aanleiding
tot lachen en dit weer tot vertrekken van Het
gelaat. Een vrouw moet de mannen wel weten
aan te moedigen om te praten, maar dit kaji
zij doen, zonder daarom zelve nog veel te
zeggen.
Opeens begon .mr. Dering te praten. Hij dec-d
ct blijkbaar zijn best voor. Eerst met mrs.
Arundel over gewone dingen, toen met Elsie, en
vervolgens met zijn broer. Maar steeds zóó, of
het hem moeite kostte, of, hij, eigenlijk, ver
vuld was van andere dingen. Het gaf het ge
zelschapje iets gedwongens.
Toen het dessert op tafel stond, schonk hij
allen in en hield een vriendelijke toespraak.
(Wordt vervolgd
