DE LAATSTE CONGRESDAG
Prof. Zankow uit
Sofia spreekt
INTERNAT. ZWEMWEDSTRIJDEN
EEN BRANDENDE TORENSPRINGER
e
O U B-KA THOLl BK EN
Prof. van Riel over de
moderne theosofie
SLUITING VAN HET
CONGRES DOOR DEN VOORZITTER
Gister do derde (laatste) congïeszHtinjf die
reeds smorsrers te kwart over neijon beeon
begon.
De heer Weckcrlc-Hütwohl te Zürich werd
gekozen tot lid van de „Arbeitsgemeinechaft",
in Zwitserland, het landsbestuur tot uitvoering
van congrcsbcsluitcn.
De voorzitter, prof. J. H. Berends, herinnerde
in enkele woorden aan den 's ochtends gchou
den heiligen dienst ter nagedachtenis van de
ontslapen leiders van het Oud-Katholicistne.
v preker herdacht nog de volgende personen,
die door den dood aan de Oud-Kath. kerk ont
vallen zijnden bisschip dor Oostenrijksche
kerk mgr. Schinde, de pastoors der Zwitser-
sche kerk Rair cn Lal iter den Duirsohen pas
toor Koppmevr E. C. v. d. Bergh-van de
ven den Zwitser J, Suzzli, den heer Richard
Reisbcrmanmr, A. van Thiel, mevr. Gret
Stoekcr, pastoor Deelder- De congressisten
verhieven zich ter stille herdenking cenige
oogenblikkcn van hun zitplaatsen.
Dc Wereldbond van Kerken.
Het voord was vervolgens allereerst aan
bisschop A. Paschek, (Tsjecho-Slowakyc) om
te spreken over den Wereldbond voor vriend-
schappeliiken arbeid der Kerken.
Deze organisatie, welke in het jaar 1014
met haar conferentie te Constenz in de open
baarheid trad, vindt haar oorsprong in dc
vriendschappelijke betrekkingen, welke in dc
jaron T9071900 tusschen Anglicanen en
Duitschers werden aangeknoopt. Het te Con-
stanz benoemde comité cn de internationale
arbeidscommissie zetten gedurende den oorlog
ihet work van den Wereldbond voort. Beiden
trachtten de door den oorlog geslagen wonden
te verzachtenzij zorgden voornamelijk oor
de krijgsgevangenen, geïnterneerde burgers en
hunne familieleden. Na den oorlog hield het
internationale comité een reeks van conferen
ties, in Oud-Wassenaar, St. Beatenberg, Ko
penhagen, Stockholm en Konstanz. Ook de
arbeidscommissie kwam cenige malen bijeen.
Beide corporaties hielden zich m hare con
ferentie-s hoofdzakelijk bezig met de door den
oorlog geschapen noodtoestanden, b.v. de toe
stand der minderheidskerken in de van het
moederland afgescheiden gebieden verslag
van de Duitsche zendelingen over hun arbeids
terreinen, practischc hulp aan geloofsgenooten
in de zwaar geteisterde landen en in "t alge
meen met alle vraagstukken, welke dc ver
zoening der volken en de vredesidee kunnen
sieren.
De toenemende belangstelling in het werk
van den Wereldbond komt vooral hierin uit,
dat in bijna alle landen zich landsafdeelingen
vormen, dank zij den arbeid van de interna
tionale organisatoren Prol'. Bottin van Swarth-
more College, Dr. Georg Nasmyth en Dr.
Alexander Ramsey.
Ten slotte legt de referent den nadruk op de
gebiedende noodzakelijkheid cn de plicht der
kerken om aan dezen vredesarbcid i. ie
werken, welke een uitvloeisel van de liefde
tot God cn tot dc broeden is. De vrede der
wereld is slechts een schijnvrede. Het grond
water van wederkeerig wantTouwcu, afgunst
on haat ondermijnen het vr^desgebouw. Vre-
des-, vriendschaps- en arbitrageverdragen, vol
kenbond en pacten, die den oorlog in de ban
doen, hoe nuttig cn noodzakelijk zij ook zijn
mogen, zijn en blijven slechts stutscls. Op den
grondslag alleen komt het aan. Doch niemand
kan een andeTcn grondslag leggen dan die,
welke gelegd is, Jezus Christus.
Pastoor Lcgerwey over Inter
nationale cliasporazorg.
Vervolgens sprak pastoor E. Logcrwey tc
Utrecht over „Internationele samenwerking
voor verzorging der geloovigen in de dias
pora".
Dit komt in ons land aan de orde, zeiae
spr., omdat zij dc halve weield beheeTschen,
dank zij de vrijheidsliefde en energie van vroe
gere, de wijsheid der tegenwoordige Hollan
ders. Uit andere landen zijn ook kolonisten
vertrokken, waar als gevolg der economische
toestanden, dus later.
De verkeersmiddelen maken het gcmakke-
dijk voor hén te zorgen, zoodat de ideele ban
den niet verbroken worden.
Is het noodig" dit contact te bewaren Ja,
antwoordde spr., want het leven dat dc oude
idealen is een steun in de nieuwe omgeving
en houdt in dc oude omgeving dc geesten
jong en voert energie aan.
In het godsdiwvstig-kerkoÜjkc is het dc taak
der kerk de banden met de kolonisten aan te
houdten, en de uiting dier taak berust in haiv-
dun der bisschoppen. Liefdedienst Is dot, maar
door eeuwenoude praktijk plcht geworden.
Welke bisschoppen treden voor onze geloo
vigen op. Er is een noodtoestand in de katho
lieke kerk, en in dit opzicht schiet onze 01-
gonisatie nog- te kort. Zelfs is er geen rege
ling voor verhuizingen tusschen de kerken der
Unie onderling. Er is wel een poging tot re
geling sedert 1869.
Lét werk vraagt echter de aandacht en een
afdoende regeling, omdat
het getal emigranten toeneemt
do gevaren, dat zij vooral aan dc z.g. libe
rale katholieke kerk toevallen, grooter wordt;
onze kerk hare voorposten in dc weield niet
verliezen mag.
De regeling moet in de praktijk groeien,
rnfar eenigo aanwijzingen kan spr. geven, om
dat hij de praktijk reeds een tijd beoefend
heeft.
Spr. liet dan enkele voorstellen volgen, wel
ke hij samenvatte in de steking. Het congres
zerge, dat er een internationale commissi!
u'ordt benoemd die voor geloovigen in de
landen waar onze kerken niet bestaan, zoo
goed mogelijk zorge onder verantwoording
ton de bisschop-conferentie, die ook voor h*.
noodige geld zorgt.
De „Arbeitsgemeinschoft" nam de voorstel
len, door den referent gedaan, in handen ter
nadere uitwerking in overleg met. dc bisschop
pen.
De vergadering kon zich hiermee vereenï
gen.
e
Katholiciteit en Oud-Katholiek.
Kerk.
Prof. dr. Stephan Zankow te Sofia
sprak daarna^ over „Katholiciteit en Oud-Ka
tholieke kerk" een referaat dat met eenige
spanning tegemoet was gezien in verband met
de beteekenis van deze Oosterschc figuur, die
nog onlangs een belangwekkend werk heeft
gepubliceerd.
In onzen tijd van algemeen vcrlongcn naar
kerkelijkheid, katholiciteit en kerkelijke een.
hcid is, zeide spr., het vraagstuk van het we
zen en de historische verschijningsvormen der
katholiciteit, der kerk of van het katholicisme
van groote beteekenis.
De idee of het wezen der katholiciteit ligt
reeds in de Evangelische grondbeginselen van
het Rijk en de Vaderschap Gods en in het
Kinderschaps Gods aller geloovigen, In het
beleven dezer Christelijke grondwaarheden be
zit de „broedergemeenschap in den Heer"
de „ecclesia Christi" de bronnen van Knar
bestaan. Deze broedergemeenschap in den
Heer is doordrongen van de omvormende go<b-
delijk-kosmische macht der liefde en zij is te
vens geheel christocentisch gevormd. Uit deze
goddelijk-pneumatische werkelijkheid groeit
ale eerste wezenskenmerk van de katholiciteit
der kerk de alheilige communio der kerk, ge*
lijk we deze reeds in de apostolische geloofs
belijdenis uitgedrukt vinden snnctam eccle-
riom cafholicam in sanctorum communionam.
Het tweede wezenlijke kenmerk van de ka
tholiciteit der kerk is hare orthodoxie. Even
als de heilige communio dc innerlijke eenheid
van de katholiciteit aanduidt, zoo is de ortho*-
doxie weer de uiterlijk-forir.ee]e eenheid van
den inhoud der katholiciteit.
Het derde kenmerk is dc universaliteit der
kerk.
Het kenmerk der heilige communio kwam
het eerst tot uiting vooral in het Oosten,
maar tegelijk ook in de ganschc Christenheid
in den apostolischen en na-apostolischen tijd.
Het kenmerk der orthodoxie kwam eveneens
meer in het oosten naar voren, van daar de
naam orthodoxe kerken.
Het kenmerk der universaliteit kwam het
sterkst in het westen op den voorgrond
b.v de Roomsche kerk.
Deze drie hoofdelementen der katholiciteit
vorrtjen een innerlijke, organische eenheid,
evenals de kerk zelf, ofschoon op verschillen
de tijden en plaatsen nu eens dit, dan weer een
ander element naar voren iiod.
De drie schaduwzijden van de ontwikkeling
der katholiciteit zijn de verschuiving van de
banden der heilige communie der kerken naar
meer uiterlijke elementende verenging der
orthodoxie in het meer formeele voor-woar-
houden en de vervanging der geestelijke uni
versaliteit door mechanisch-wereldlijkc ver-
wettclijking en m wereldlijk heerschen en onder
drukken.
Daarom zien we tegenwoordig aan den
eenen kant een groot verlangen naar liefde, ge
meenschap en eenheid. Aan den anderen kant
zien we. het zich katholiek noemend Rome, dat
niet meer katholiek maar pauselijk is, er. de
protestontsche kerken, waar de kerkelijke ka-
tholiciteit door de extremen van een uiterst
individualisme, van een droog internationalis
me cn door de breuk met de apostolische tra
ditie zeer belemmert wordt.
Daarom juist, zeide spr„ rust op dc ortho-
dcxo kerk van het oosten cn de westcrscKc
Oud-Katholieke kerk de verantwoordelijke
taak de heilige goederen van dc katholiciteit
der oude, ongedeelde kerk uit te dragen.
De Oosterschc kerk neemt inderdaad actief
deel aan de katholieke eenheidsbewegingen van
den tegenwoordigen tijd.
Dit is ook de taak van. de Oud-Katholieke
kerk. Oud-katholieke kerk en katholiciteit zijn
wezenlijk met elkaar verbonden. Het Oud-ka-
tholicisme is juist het oude katholicisme der
oude, ongedeelde kerk. De Oud-Katholieke kerk
belichaamt het beginsel der kerkelijkheid in
haar apostolische reinheid en continuïteitzij
beantwoordt aan de drie kenmerken van het
wezen der katholiciteit. Het westersche Oud-
kothohcisme heeft zijn diepsten zin en zijn be
langrijke beteekenis alleen in zijn o u d-ka-
tholicisme.
Voor deze katholiciteit der kerk onver
moeid te arbeiden, is het hc-iligc apostolaat
der kerk. In de trouwe samenwerking van
Orthodoxe en Oud-Katholieke kerken aan dit
apostolaat voor de katholiciteit der kerk, al
dus besloot spr., vinden we ook een der beste
wegen voor grootere toenadering en de ein-
delijke vereeniging der beide kerken.
Op dit geleerd betoog, in het Duitsch uitge
sproken, volgde een langdurig en geestdriftig
applaus.
Mgr. Kenninck complimenteerde den spreker
en de voorzitter sprak den dank van het con-
cres uit voor dit uitnemende referaat. Spe
ciaal met het 4ot kon spreker ten volle iiw-
stemmen.
Daarna was het laatste referaat aan de orde.
De moderne theosophie en de
dc vrife-katholieke kerk.
Prof. dr. C. G. van Riel te Amsterdam,
hoogleeraar aan het Oud-Koiholiek Seminarie
te Amersfoort, sprak over „De moderne theo
sophie en de vrije-katholieke kerk".
Theosophie is, zeide sprin het alge
meen die beweging, welke niet langs den weg
van het dialectische denken of wetenschappelijk
onderzoek, noch langs den weg des geloofs,
maar door onmiddellijke contemplatie Gods
kennis tracht te verwerven.
De oude en moderne theosophie en de tegen
woordige theosofische beweging beschouwend,
wees spr. er op, dut de leer der moderne .theo
sophie omtrent God inhoudtverwerping van
den persoonlijken God, alzoo pantheistisch.
De thcosophische kosmogonie (evolutie, ema
natie cn de thcosophische anthropologic be
sprekende, zette spr. uiteen, dat volgens deze
leeringen de menschelijke geest in dezen iden
tiek is met den oergeest. De menschclijke be
stemming bestaat in goddelijke zelfkennis
Deze bestemming wordt slechts bereikt
door talloozc reïncarnaties (Dc leer der
reïncarnatie) De mcnschelijkc geest en
deze onpersoonlijk opgevat moet tel
kens weei nieuwe bestaansvormen doorloo-
pen, totdat het hem gelukt is het einddoel, cLi.
de éénwording met den oergeest te bereiken
Reïncarnatie is de „Darwinistische evolutieleer
wetenschappelijk doorgevoerd". Deze evolutie
geschiedt volgens de wet van Karma de wet
van oorzaak en gevolg op alle gebieden.
Het theosophosisch systeem, zeide spr., is een
verfijnd materialisme. Dit systeem, getoetst aan
het Christendom, doet zien, dnt de moderne
theosofie niet staat op dc basis der Christelijke
vormen, maar is een religieus electicisme
evenals het heidensche gnosticisme en over
eenstemming vertoont met het neoplatonisme.
Tegenover den thcoretischen onpersoonlijken
oei geest stond een God der Openbaring, de
Vader van Jezus Christus, de Schepper aller
dingen, niet wezens-identiek met den mensch cn
toch mei hem in innige vet houding
Zonder persoonlijken God wordt de Karma-
gedachte een vraag zonder antwoord. Bij de
Karmawet kan in van opwaartsche beweging
geen sprake zijn. Deze wet moge gelden in
de mechanica en physico, maar niet in het gees
telijk leven, in de historie en sociologie. Het
Kaimabcgrip is in strijd met het begrip van
het oontingens. De vrije wil wordt vernietigd.
De persoonlijkheid gedood Daartegenover staat
het profetisch-christelijkc personalisme.
Dc theosophische en de christelijke verlos
sing behandelende, wees spr. er op, dat voor
den Christen de grootste nood niet het leed
is zooals voor de theosophie, maar de zonde,
Tegenover de theosophische zelfverlossing staat
de evangelische verlossing door Christus. Door
het Karmabegrip is het zondebegrip uitgestook
ten. Er is geen goddelijke Rechter als objec
tieve zedelijke kracht boven den mensch dus
is er ook geen belecdiging van die macht. Dus
ook geen zende-vergeving Het Evangelie is
de Blijde Boodschap der Verlossing, van dc
annulcering van het Karma. God schenkt ver
giffenis van zonde en schuld
Spr betoogde vervolgers de onhoudbaarheid
der reïncarnatieleer. Deze leer is niet op dc
Openbaring gefundeerd, maar op de pantheïs
tische evolutieleer. De begrippen loon en straf
worden er door van hun ethische waarde be
roofd. De mensch heeft geen herinnering aan
zijn vroegere levens.
De moderne theosophie kent geen gebed,
omdat de mensch een stuk Gods is. Volgens de
theosophie is Jezus een roccr of minder toeval
lige belichaming van dc Christuswaarheid. Vol
gens het Nieuwe Testament is Jezus Christus
d e Waarheid. Hij is niet maar een idee, doen
een feit, geen belichaamde mythe.
De differentieering der moderne Theosophie
in Theosophische Vereeniging en Vrije Katho
lieke Kerk vindt haar analogie bij do gnostici
cn ncoplatonici. De Vrije Katholieke Kerk is
gegrondvest op dc moderne theosophische
leeringen en daarmede als niet-Christclijk ver
oordeeld. Zij misbruikt de Christelijke termi
nologie en katholieke cultusvormen. en voert
een minderwaardig maskeradespel op (applaus).
Van haar geldt het woord van Izaak de han
den zijn Ezau's handen, maar de stem is Jakobs
stem (applaus). De Vrije Kath. Kerk cikent
geen persoonlijken Schepper Gods. Een thcoso-
phisch Christologie in Leadbeatcr's Geloofbe
lijdenis houdt in geen gebed, geen zonde, geen
genade, geen zondevergeving in Christelijken
zin. Daarom is de Vrije Katholieke Kerk een
Christelijke Kerkzij heeft geen Christelijke
sacramenten, geen wijdingen, geen apostolische
successie. Alle religie wordt in die kerk ver-
maiterialiseerd en vcrmechaniseerd. De keik
ordt een chemisch laboratorium, een distil
leerderij van fijne essences (vergelijk hiervoor
Lcadbcater's leer omtrent de sacramenten). Zij
is een verschijnsel van opleving van de oud-
heidensche mysterieculten. De z.g.n. geheime
traditie werd door Ireneus reeds weerlegd. Kvij
hebben hier te doen met een heidcnsch barba
risme met de meest avonturlijke speculaties
naast het plompstc autoriteitsgeloof. Sprek.r
citeert met instemming de studie van dr. -et
Hoik in de Gids. De Vrije Katholieke Kerk, ai-
dus besioot Spi., is een decadenticverschijnscl,
dat verdwijnen zoi.
plaatse, onderhielden de heer en mevrouw
s' Jacob zich met hun gasten en werden ver-
VCTschingen rondgediend. De congressisten
vertoefden er ruim een uur.
De congresvoorzittcr, prof. J. H. Berends,
sprak bij het afscheid een kort woord. Herin
nerende aan paus Adriaan en het gesclül paus-
keizer, en het aandeel, dat Utrecht en omme-
lundcn in dezen strijd heeft gehad, wees spre
ker er op, dat de commissarie thans den bis
schop van Utrecht mot zijn volgelingen naar
binnen heeft gehaald. Vrees voor gevaar be
hoeft evenwel niet te bestaan, want spreker
dankt God, dat altaar en troon zijn gescheiden
en dat uan den bisschop alleen het altaar is
gelaten, doch ook dankt hij God ei voor, dat
altaar en troon niet van elkaar verwijderd
staan. Spr. dankte den gastheer voor de be
langstelling in het congres betoond cn hem
en mevr. s' Jacob voor de vriendelijke ont
vangst (luide bijval).
Dr. s' Jacob antwoordde hierop, dat tusschen
kerkelijk cn wereldlijk gezag thans gelukkig
geen antagonisme bestaat en beide samenwer
ken tot bloei van ons vaderland. Spr. hoopte
dat het congres zal mogen bijdragen tot bloei
van de Oud-Katholieke kerk onder de katho
lieken voor zoover die niet behooren tot de
roomsch-katholiekcn Guide bijval).
Aan den gcmrcnschappclijkcn maaltijd, gis
teravond in het Gebouw voor Kunsten en We
tenschappen hebben 400 congressisten deel
genomen.
Tafelvoorzitter was prof. J. H. Berends te
's-Gravenhage, die den eersten dronk uitbracht
op dc Koningin. De muziek speelt daarop het
Wilhelmus, dat allen staande medezongen.
Vervolgens sprak mgr. F Kenninck, aarts
bisschop van Utrecht, naar aanleiding van den
tekst: Dankbaarheid betaamt den mensch.
Bisschop A. Paschek te Wornsdorf (Tsjecho-
Slowakije), verder het woord voerende, zeide
het hier een paradijs te vinden, zoowel in de
natuur als in de menschen.
Dit is, zoo zeide hij, wel het heerlijkst ge
openbaard in Koningin Wilhelmina, die ook
buiten de grenzen van Nederland de hoogste
vereering geniet. Spr. herinnerde aan hoor
zorgen tijdens den oorlog cn bracht hulde aan
de Nederlanders voor hunne goedheid, gast
vrijheid en godvruchtigheid. Hij smeekte Gods
zegen voor hen af.
Verschillende andere sprekers volgden nog.
Vandaag doen de congressisten een uitstapje
naar Amsterdam. Met voornemen bestaat per
toerauto een tocht door de stad te doen met
de bezichtiging van het Rijksmuseum, Kolo
niaal Instituut en Koninklijk Paleis. Na het ge
meenschappelijk noenmaal wordt per motor
boot een vnavt door de havens en grachten
gedaan.
Donderdagmorgen ging de Liga der oud-
katholieke jeugdbonden uit Zwitserland, Hol
land en Duitschland, die te Utrecht vergadert
naar Amsterdam. In de oud-katholieke kerk
aan de Ruysdaelstraat heeft pastoor P. Rich-
terich uit St. Imicz (Zwitserland) oen dienst
gehouden. Pastoor dr. Albcrti hield daarbij
een prédikatie.
Na den dienst bracht men een bezoek aan
het Rijksmuseum, terwijl het Ligabcstuur een
vergadering hield in hotel Parkzicht met dc
leiders en bestuurders der aangesloten bonden.
De leiding berustte bij dr. AlbertL Dr. Amiet,
uit Olten, hield een referaat over: Hoe bren
gen wij jonge oud-katholieken op nieuwe we
gen en op welke wijze moet dit in uitvoering
gebracht worden Besloten werd, dot men
door internatioale samenwerking een boek
zal samenstellen, dot de leiders ten dienste der
verhandelingen i-n de vercenigingen kannen
gebruiken.
Uitvoerig heeft men verder gesproken over
dc vredesbeweging. Op voorstel van den heer
Heyligers zal men namens de internationale
liga een telegram zenden naur het Wereld
congres van de jongeren voor den vrede, dat
op Vrijdag gehouden wordt.
Na afloop der vergadering bood het bestuur
van den Nederlnndschen- Bond den leideTS een
lunch aan.
Dc Rottcrdamschc dames gehuldigd
Dc even boeiende als vaak geestige rede van
prof. Van Riel ontlokte aan het slot de leven,
digsic toejuichingen.
Dc Congresvoorzitter sprak een hartelijk
oord van dank.
Slotwoord.
Prol. Berends sprak alsnu het slotwoord,
en dankte ellereeist de permanente congres
commissie, diè het congres geestelijk heeft
oorbereid, vervolgens het Plaatselijk Comité
van Utrecht, dat zijn uiterste best heeft gedaan
(daverend applaus), daarna de kunstenaars Var.
Dokkum en De Jong, den aartsbisschop en dt
andere bisschoppen, de pers, den president van
het Seminarie en den pastoor in Amersfoort,
pastoor Lagerwey met zijn staf van diakenen
en subdiakenen, die de godsdienstoefeningen
geieid hebben, zijn mede-bestuursleden en alle
congressisten. Spreker besloot met een tot
weerziens.
De vice-voorzitter, de heer Kamber (Olten,
litserland), huldigde den president voor diens
eminente leiding (applaus).
's Midags had nog een internationale verga
dering plaats van de „Arbeitsgemeinschaft",
waarna de geestelijken ontvangen werden ten
Paushuize.
Daarna een feestmaaltijd in het Gebouw*.
Dr. H. Th. s'Jacob, Commissaris der Ko
ningin, heeft gistermiddag verschillende voor
aanstaande personen van het congres ten Paus
huize ontvangen. In de fraaie balzaal, waar
tevens voor deze gelegenheid een kleine ten
toonstelling was ingericht van platen uit het
gemeente-archief van Utrecht, weergevende
Paushuize op verschillende tijden, en van een
paar schilderijen, voorstellende paus Adriaan
I, afkomstig van het Centraal Museum ter
Toen het vervolg van het internationale pro-
gremina gisteravond aanving, was de belang
stelling zeer matig te noemen. Waarschijnlijk
was dit aon het eenigszins koude weer te wijten,
hoewel aan den anderen kant te weinig publici
teit aan het programma van dezen avond wns
gegeven.
Dc burgemeester van Utrecht, dr. J. P.
Fockemo Andreaea, gaf wederom blijk een
warm hort te bezitten voor de zwemsport, en
woonde het grootste deel der wedstrijden bij.
Begonnen werd met het nummer 100 meter
rugzwemmen voor dames, waarin de wereld
kampioene 'Zus Braun startte tegen de dames
Rehbom (Duitschland) en Grendel en Baumeis-
ter (Holland). Zooals te verwachten was kwam
mcj. Braun als eerste aan. Ze nam direct met
Iianr mooien soepelen slag den kop en won on
bedreigd. Mcj. Grendel wist als tweede aan te
tikken, terwijl ook mej. Boumeister sneller
bletk te zijn dan de Duitsche.
Als tweede nummer aanschouwden we een
race tusschen L. Wijss (Zwitserland) en de
Utrechtsche combinatie TetenburgRitzer op
de 200 meter schoolslagbaan. Met slechts I
seconde verschil bereikte Wijss als eerste de
finish.
In het nummer torenspringen voor dames
won Früulein K. Bornett (Oostenrijk) de eerste
prijs, gevolgd door Frln. Gehl (Duitschland),
we'kc eveneens de Hollondsche deelneemsters
Baron en Van Leeuwen achter zich liet.
Bij het schoonspringen voor heeren bleek de
Emopcesche kampioen Riebschlager (Duitsch
land) weer sterk favoriet en wist dan ook met
10 punten verschil op nummer twee, den Hol
lander Lotgering, te eindigen. Farkas (Oosten
rijk) bezette hier de 3e plaats. Het was ook
thans weer een genot te zien hoe volkomen
Riebschlögcr zijn lichaam beheerscht, en met
welk een gemak hij de verschillende sprongen
uitvoert. Ook Lotgering sprong dezen avond
zeer goed, maar staat toch nog «en klasse lager
dan zijn Duitsche tegenstander.
Na de pauze vond de huldiging plaats van
de Rotterdamsche dames, welke zoo'n schitte
rend figuur maakten op de Olympische wed
strijden.
in de eerste plaots tot mejuffrouw Braun, in de
7w«.n»merswereld beter bekend onder den naam
van „Zus Braun", en releveerde haar beide
Oiympische successen, waarop wij Hollanders
teiecht zeer trotsch kunnen zijn. Zij was een
van de weinigen die de HoIIandsche driekleur
aan de hoogste Olympische mast deed gaan.
ZUS BRAUN.
De voorzitter van het Comité-Internationaie-
wedstrijden, dr. J. M. M. Hamers, richtte zich
MARIE BARON.
Ook Marie Baron, welke op de Olympiade
dc 2c prijs 200 meter schoolslag won, werd
eveneens gehuldigd. De voorzitter hing beide
dames een grooten krans met rood-wit-blauw
om, terwijl hij ook de trainster mevr. Braun
iii de eer van deze meisjes deed deelen, door
haar een rose bouquet rozen te overhandigen.
Ook de burgemeester van Utrecht bood zijne
gelukwenschen aan. Hierna speelde de muziek
het Wien-Necrlandsch bloed, waarna de huldi
ging vereeuwigd werd.
Direct hierna stort mej. Baron voor de 400
meter schoolslagzwemmen tegen de U. Z C.-
combinatic Van Norden en W. de Groot. Het
was een aardige strijd, waarin mej. Baron
steeds met circa een halve meter de léiding
wist te behouden. De U. Z. C.-dames zwemmen
zeer groot en als mej. W de Groot op de
laatste baan een spurtje inzet, volgt Marie
Baron haar voorbeeld en weet met enkele
meiers te winnen.
Hieina bekampen Van Essen (Het IJ) en De
Man (U. Z. C.) elkander de eer op de 400
meter baan, welke dc U. Z. C/er met slechts
klein verschil weet te winnen
Dc laatste baan is de TOO meter vrije slag
voor dames. Ook hier is mcj. Braun sterk favo
riet cn wint met enkele seconden ven dc
recordhoudster mej. Vierdag. Deze wist zich
op haar beurt weer onbedreigd als 2c te plaat
sen.
Na afloop werd tusschen 2 combinaties nog
een polowedslrijd gespeeld, welke door d® in
vallende duisternis zeer slecht te volgen was.
Toen werd nog aangekondigd: de brandende
toi enspringer. En na een vergeefsche poging
zag het publiek in de donkere avondlucht boven
op den toren iemand loopen. Plots werd dit
een geweldige brandende toorts, welke zich
naar beneden wierp, om met een vreeselijk ge
sis in 't water te komen.
En hiermee behoorde deze avond ook al weer
tot het verleden.
