Zomerjaponnen.
B
i
HAWEKO
Ontdekkingsreis naar Emmen
|c. DE JAGER
AMERSFOOKTSCH DAGBLAD
Heerenmodeartikelen
Maandag 23 Juni 1930
28e Jaargang No. 299
DE BEBOSSCHING VAN
WOESTEN GROND
Een stukje „oerbosch'
N.V. COMPAGNIE LYONNAISE
LANGESTRAATI9
ZOMERSPEELGOEDEREN
Lijstenmakerij en
Kunsthandel
FABRIEKSBRAND TE
ROTTERDAM
Een dringend verzoek
Wij maken Uw oude Kapok
matrassen als nieuw op
tegen billijk tarief.
VRAAGÏ INLICHTINGEN
DE FAAM, Langestraat 2en 5
FEUILLETON
Niet door menschenhanden gebouwd
Kinder Ledikantjes
.DE EEMLANDEft-
leis over oude en nieuwe toestanden
in Zuid; Bar ge
III
IQ hot vorig artikel hrjj ik reeds verleid,
boe in Era Dien de verschillende grondsoor
ten, die Drenthe rijk is, als 't ware samen
komen Emmen lelt esschen, veengrond,
dalgronden, en heide. Maar Emmen heeft
ook bosch. De beroema& Emmer Dennen
zijn langen tijd een aanlrekkingspunt ge
feest, en zij kunnen dat ongetwijfeld weer
worden Ze hebben er aile recht op De heer
Buiskool, schoolhoofd in Emmen. die do'
heele streek kent en er ook bij jong en
oud bekend is, die bovendien zijn gemeente
eaarne bij anderen bekend maakt, schreef
er indertijd van: „bekoorlijk bosch, vol in-
timiteK, trots van den wonderen Oosthoek
van de Ou ie Landschap. Zulke kostelijke
v andelbosschen .'ichijnen er volgens des
kundigen in Drenthe niet veel te zijn. Vroe
ger toebehiorencje aan de markegenooten
van Emmen en Westenesch, werd een groot
deel van het bosch in de mobilisatiejaren
gesloopt, msar eenige goedgesitueerde Em-
rnenaren wisten door tijdjgen aankoop al-
ceheelen ondergang te voorkomen. Hoezeer
dat thens trevyaardeercl wordt, bewijst een
gedenksteen, -rerledcn jaar ter hunner eere
opgericht, Laier is het bosch verkocht aan
den Staat, dia te Emmen een boschvvachterij
en nadien eten houtvesterij vestigde. Door
do goede zorgpn van het Staatsboschbedrijf
biecf het nog resteerends oude geboomte on
aangetast en werd met groote uitbreiding
van het complex begonnen, welke arbeid
onverpoosd wordt voortgezet. Aanvanke
lijk alleen dennen, vertoont het bosch te
genwoordig een rijk aspect van verschillen
de loof- en naaldhnutsoorten. De oude deu
nen worden onderplanl met loofhout, eik,
berk, prrunus, etc., waarooor het bosch veel
gevarieerder plekjes krijgt, en een beslote-
ner kajakter, terwijl de bodem gezonder
wordt Bij nieuwe aanplanten wordt direct
al met loofhout begonnen. Na de lupine
fstikstiof!) plant men eik, witte els (die de
goede bestanddeelon vasthoudt), en er tus-
schen door blijft de blauwe lupine groeien.
Cok beeft men opgehouden met het mono
polie van de grove den. Naast do den ko
men ook sparreboomen aan de beurt, en
ooral de tarix (Japansche!) is favoriet Zij
groeit het snelst van alle, sneller dan de
dan, is niet gemakkelijk vatbaar voor ziek
ten en leent zich uitnemend voor de hout
productie.
Langs dezen naar ik meen: verstan-
d:gen on beleidvollen weg weet Stuats-
boschhehee.* den boschstand rondom Em
men geleidelijk uit te breiden (nu al on
geveer 1150 H.A.), waarmee de attracties
van de streek belangrijk worden verhoogd.
De houtvester, ir. F. W. Malsch, die hier
de leiding heeft, vertelde dat twee terrei-
t en beschikbaar zijn voor kampeerders, een
voor langeien, en een --oor korteren duur.
Men melde zich daartoe nan bij den bosch
wachter, den heer R. Hemminga.
Staalsboschbeheer gaat gelukkig vaa het
standpunt uit, dat bepaalde bodemgesteld-
lieden ook al zijn ze „woest" gespaard
moeten worden om hun zelfstandige schoon
heid. Vandaar hei voortbestaan van Haan-
fjcba.k, een groep stuifbeuvels, die een
duinlandschap scheppen midden in hel
bosch. Ook neemt men* eonigo reserve In
ocht t. o. v. de hunebedden. Vroeger werd
hij de ontginning, waar men op een „hune
bed"' stuitt^. een kleine nng van hei rond
om den zandheuvel vrijgelaten; dat was
aan voldoende om het hunebed te eerbie
digen in zijn oude situatie. Tegenwoordig
spaart men gelukkig een veel grooter ge
bied uit, zoodat de bezoeker zich nog eenigs-
zins kan voorstellen hoe het in de tijden
dat de hunebedden werden aangelegd, ge
weest moet zijn.
Ook water is hier en daar, als men wil
„uitgespaard.In het Weerdingerveld, te
midden van veel boschaanplant, wees men
ons een aardig vennetje, waarvan de bo
dem nog prachistorisch exploratiegebied le
vert, terwijl dl' van Giffen dicht in de buurt
«•en kunstweg van granictgruis meent tc
hebben weergevonden, waarover de Drent-
scho vóóro iders de zwerfsteenen of rots
blokken voor hun graven aanrolden (op
ren overigens heel simpele maar practische
manier mei houtleggers etc., die tegenwoor
dig nog wel in zwang is).
Ergens in de Emmer Dennen vindt go het
Zandmeer, dicht met loof omgrocid. dat
héél, héél even aan den „IJzeren Mandoet
denken, met dit vorsch.l dat Staatsbosch-
beheer er het baden verbiedt
Er Is ook nog een stuk „oerbosch" in den
omtrek: het Oeversche boschjc, dicht bij het
gehucht Den Oever, en tegenover de boer
derij van Ocvermans. Het „oevert" hier
niet voor nicls. Waaraan dat te danken is zoo
traks Berken cn eiken vormen van dat
Oeversche boschje hel hoogste gewas. Maar
wat 't ondoordringbaar ,oer" maakt zijn de
honderden lage hulstboomen, on andere
groeisels, waaronder op den vochtigcn
grond weer lailooze planten opschieten (Sa-
'omo'szegen. Zevenblad, Orchideè), die el
ders tamelijk zeldzaam zijn. Vanwaar die
hulstboomen? Men weet er geen verklaring
voor. Ze staan cr vei nioedelijk sinds
reuwen Maar men moet niet denken, dat
dit welige plekje onontdekt is gebleven.
Zelfs de ,88-jarigo Oevermans weet er raad
mee. Hij is eigenaar en verhandelt jaarlijks
de Kerst-hulst per wagonlading. Het zou
riiet ondienstig zijn als daartegen van hoo-
trerhand kon worden ingegrepen.
Do weinige boerderijen die hier staan,
zijn nog ouder dan dc oudste bewoners,
en schilderachtig doet de „vlaak" tegen dc
schuren, een rand van e'.enaardig gevloch
ten stroo, die de houten wanden vervangt.
Geen wonder dat op deze afgelegen oude
uithoeken nog curieuze folkloristische ge
bruiken zijn blijven leven.
En nu da naam „Oever". Die is afkom
stig van den tijd, toen hier een groot meer
lag. het Bargermeer, waarop de buurtbe
woners visscherij bedreven, en waar de
kooikers in do ccndenvangst een goed be
slaan vonden, terwijl tijdens Napoleon de
Oeverniansen er hun naam aan ontleenden.
Aan de andere zijde grensden Emmen,
UTRECHTSCHEWEG 10 - TEL. 179 - AMERSFOORT
Utrechtschestraat 8 - Tel. G38
Harken-
Schopjes-
Emmertjes
Arnh. weg 32
Tel. 1069
Kunstaardewerk, Tin - Platen
HET adres voor cadeaux
Steeds iets aparts tegen
Billijke prijzen.
Zuid- en N:ordbargc eraan. Maar het meer
is tusscbcn 1850 en lSli'J verdwenen, toen
het Orunjekanaal gegraven werd. De visch
chijnt cr loen bij groote manden uitge
haald te zijn. Er 13 met het meer veel na-
natuurschoon verdwenen.„maar het diep-
liggcnoe Oranjekanaal en zijn hooge, dicht
begroeide oeverwallen heeft er ook wel
weer schoonheid voor teruggebracht.
Ook het jachtbedrijf beeft hier eertijds
gebloeid. Vandaar nog het oude boeren-
1 ijmpje:
Zuid-Banrgo leit in 'l ronde
Da: tien hoezen, eerteen honde
De honden zijn sederi in de minderheid
geraakt- en de jacht is al lang geen „be
drijf' meer, al zullen er nog wel stroopers
voorkomen, denk ik.
Maar juist in zulke afgelegon knusse
plaatsjes als Noord Barge en Zutd-Barge
b ert men i.en aard van de bevolking het
best kennen Welnu men behoeft er niet
lang te zijc, om te ervaren, dat de bewo
ners van deze streken beminnelijk, vlot en
t tegendeel van éénkenmg zijn. Zij vertel
len graag en weten nog leis van oude toe
standen. Zcifs hangt bun nog bij wat dc
,etten' waren, provinciale bestuurders, uit
verschillende streken afgevaardigd, die de
ude rechtspraak uitoefenden. De vrouwen
kleeden zich over t algemeen wat somber,
en de kap van wll-en-zwart, die door de
week gedragen wordt, schijnt die stemmig
heid nog te verhoogen. Vele vrouwen, die
re kap niet dragen, hebben dc haren breed
uit over dc schouders hangen, een oude
mode, die na hel page-haar enkele jaren ge
leden in de „beschaafd-: wereld" plotseling
hoogst modem werd, zii 't met een zekere
variatie. De oude D enlsche drachten,
waarbij zwart, bru'.n en blauw de hoofdtin-
tcn schijnen in dien zin rial ieder costuum
één hoofdkleur had, worden tegenwoordig
vrijwel niet meer gebruikt, evenmin als de
gouden kap. Bij een der koffiemaaltijden j
(echt Drentsch: stoet, schink cn koffie-met-
klont), werden we bediend door „nuuvere
wichtjes" van de Emmenschc huishoud
school, die zich voor deze gelegenheid in
zoo'n oud Drentsch cosluum gestoken had
den. Ja het stond decoratief, cn ook, zeer
zeker, elegant, maar... vraag niet wat dc
meisjes in de hitte voor penitenties moes
ten doorstaan! En dan r.og bij de warmte
van de ouoorvvctsche hocge koffiekanncn-
^p-pootjes.
Toch hadden ze zelf minstens evenveel
schik :n 't geval a's hei gezelschap.
In Noorrl-Barge stond de boerderij van
wed. B Leggedoor voor ons open. Door de
donkere bedompte deel kwamen we in de
mime „keuken" m^t groote» schouw, kabi
net en bedstee, allemaal zaken die er op
wezen dat we hier mep; in het huisvertrek
dan in de keuken in streoschen zin beland
waren. Toen men ons de „kamer" wees,
die veel had van een zoJdervcrtrek, werden
we nog meer van de prioriteit van de Drent-
;che boerenken ken boven de kamer over
tuigd. Op den steencn vloer lag een tapijt,
niet van geweven stof, maar van... zand!
Men heeft cr reeds een foto van in ons blad
kunnen zien. Die tapijten worden iederen
dag door de boerinnen zolf gestrooid; som
mige zijn er ware kunstenaressen in en
vinden telkens nieuwe „dessins" uit, zoo
als mej. Huizing, die ons een demonstratie
gaf, cn met groote virtuositeit twee banden
tegelijk „teekende". Met pijnlijke, haast eer
biedige zorg vermeed het gezelschap de
ongereptheid van iiet zanden vloerkleed te
krenken!
In het naburige Zuid Barge maakten we
nog konnis met een meer modern, groot-
scheepsch bedrijf van don landbouwer R.
Iladders, waar de cxcursisten in den tuin
(en wat voor een tuin!) onthaald werden op
thee (en wat voor thee!) Dit was een van de
schoonste momenten van den dag, vrij van
zon, van stof en benzinelucht. Helaas
„des drijvers geweldige „roede" stond ook
hier achter de deur. Ik heb al gezegd: de
Drentenaren verstaan de kunst om sub-
slantieele programma's te formeeren!
In een ijzergieterij
Zaterdagmiddag omstreeks twaalf uur
werd brand ondekt in de modelmakerij van
de ijzergieterij van de firma Rademaker te
Kralingsche Veer te Rotterdam.
Daar de brand zich aanvankelijk zeer
ernstig liet aanzien, werd behalve eenige
gewone spuiten, ook de motorspuit 7 van
de Rotterdameche brandweer ontboden. Met
twee stralen op de moterspuit werd het
vuur, dat in het aparte gebouw woedde,
bestreden. Er bestond aanvankelijk ook ge
vaar voor de belendende fabrieksgebouwen,
doch het is de brandweer gelukt het vuur
tot dc modelmakerij te beperken. Dit ge
bouw brandde geheel uit cn het dak werd
vernield. De voorraad modellen cn machi
nes ging geheel verloren. Omstreeks half
twee had men het vuur onder de knie. De
schade, die vrij aanzienlijk is, wordt door
verzekering gedekt. Hot werk zal door den
brand geen stagnatie ondervinden.
Dc oorzaak moet vermoedelijk worden
toegeschreven aan het overspringen van
vonken vanuit de gieterij.
Het verkeer van Rotterdam naar Kra-
lingsche Veer ondervond gcruimen tijd be
langrijke stagnatie.
De autobusdiensten moesten over Kapelie
aan den IJ6el worden geleid.
Vierenzestig collectrices,
Zwoegden voor het arme kind,
Dat in duffe sladsomgeving
Zelden maar genezing vindt.
Vierenzestig wakk re dames
Vochten hier in elke straat
Voor gezondheid van die stumpers
En wat was het resultaat
Minder dan de voor ge jaren,
Minder stakkers dus naar zee
Kleuters die t hoog noodig hebben,
Gaan .door onze schuld niet mee
Stadgenooten, denk eens even
Aan Uw eigen kleuters-klein
Die, naar k harflljk hoop. welvarer*
En gezond en monter zijn
Stel eens dat ziilks niet'zoo zijn zou
En ge voorts afhank'lijk was
Van wat kindervrienden deden,
Dan, ja dan begreep U pas.
Wat de arme moeders voelen
Nu 't „Genootschap" kort en goed
Bij gebrek aan duiten, kind'ren
Tot onz' schande weig'ren moet!!!
Moeders, denk wat 'n and're moeder
Bij zoo n boodschap ondervindt
'n Arme moeder mint precies zóó
Als een rijke moeder mint
Hebt "U dit gelezen, lezer:
Grijn direct Uw port'monnaie
'n Groote gift. met spoed gegeven
Brengt vaak dubb-le zegen mee!
Stel 't niet uit Onmidd'lij-k
Uwe gift verzonden! 'k Weet
Dat men anderer ellende
Vaak maar al te gauw vergeet!
Van der KLEIN in d'Albert Cuypetraot
Een en vijftig wacht met smart,
Op betgeen dit liedje opbrengt.
Op de daden van uw hart 1 l
Moeder, vaders, driewerf 6chande
Voor onz' anders gulle 6tad,
Als men schaam'le zieke kleuters
Nu maar doodgewoon vergat.
Moeders kijk eens in Uw wiegje,
Zie Uw groote jongen aan
Kunt ge dan nóg d'zioka kleintjes
Kortweg maar negecron gaan?
Neen, dal lijkt me uitgesloten,
Zóó kan er geen „moeder" zijn
Oudei's, Op voor arme ouders'
NU Uw gift naar Van der KLEIN
GROEGROE.
(Alle rechten voorbehouden)
LIBERALE STAATSPARTIJ „DE
VRIJHEIDSBOND".
Hooidbcstunrsvorklezlng.
Tot leden van het hoofdbestuur der Libe
rale Staatspartij Do Vrijheidsbond in 8 te
vervullen plaatsen werden gekozen: J. A.
de Boer ta Ondcrdondam, mr M. H dc Boer
tc Utrecht, mr. J. A. H. Coops tc Apeldoorn,
mej. dr. K C. van Dorp fe Blocmendaal,
mr. A. N. Molenaar te Wassenaar, C. G.
Roos te Lckkcrkcrk. K. II. Scholte Ubing te
Winterswijk, dr. I. H J. Vos te Amsterdam.
Men moet in do ziel van hot kind weten
te wekken den mcnsch die daar sluimert.
MOXTESSORÏ.
door
DAVID LYALL.
68
„Maar ik ga met naar dc Anglikaanscho
kerk, lieve, ik vind in den dienst geen ver
troosting voor mijzelf. Ik ga alleen naar de
kapel om dominee Ambrose to hooren."
„Ambrose!"' herhaalde Celia verlegen.
„O. die lange, magere, sombere man, die op
radicale meetings spreekt. Ik zou graag
meegaan, mag ik?"
„Alison zei, dat zij zou wachten cn bin
nen tien minuten gingen zij samen op weg.
Zij zou dien morgen liever alleen zijn ge
weest, maar zij had reeds lang ontdekt, dat
de dingen, die men het meest wenscht, niet
altijd die zijn, waarop wij het best doen
sterk aan te dringen. Het zou Ceiia's vrien
delijke genegenheid zeker hebben teleurge
steld. indien haar stiefmoeder haar lippen
had samengetrokken en gezegd nad, dat zij
liever alleen wilde gaan. Een genegenheid
te onderdrukken in een huis, dat al 7.00
weinig to missen had, was het laatste, wat
Alison Crewe zou doen. Zij luisterde! dus en
antwoordde zoo goed bet maar mogelijk
was op het vroolijk meisjesachtig gebabbel
van Celia. maar haar gedachten dwaalden
dikwijls af naar do ijzergieterij, waar zij
veronderstelde, dat haar man was heenge
gaan.
Het was een vreemdo Zondag, oen dag
zonder plan of doel. Voor het eerst had zo
beslist cn oprecht heimwee. De afgeschei
den kerk stond midden in de Highstrcct, op
een steenworp afstand6 van de Anglikaan-
sche kerk, waarvoor ze een doorn in 'net
oog was. Het was een stevig, vrij sierlijk
gebouw, van rooden baksteen, van voren
met witten steen versierd en nog zoo nieuw,
dat. de dampkring nog geen tijd genoeg had
gehad, om haar de donkere kleur to ver-
lecnen, die alles in Birtley kenmerkte. Er
was oen open grasveld omheen en de vier
kante toren maakte een wel wat lompen in
druk. De klok, die cr hing, liet zich duide
lijk hooren boven liet vroolijker carillon
van den klokketoren van do Angiikaansche
kerk uit De wenschen stroomden naar bin
nen, want dominee Ambrose was een popu
lair prediker. Het was echter hoofdzakelijk
oen gemeente van arbeiders, maar Alison
herkende ook vele neringdoenden ln dc zij
gangen en bij de deuren. Zij vroeg om een
plaats en ofschoon zij persoonlijk voor de
meesten een onbekende was, werd juffrouw
Crevve dadelijk herkend. Een kleine sidde
ring ging door de menschen. Het beloofde
wat goeds, dat de vrouw van den directeur
der ijzergieterij den eersten Zondag \on
haar nieuwe leven daar verscheen. Ver
scheiden stakers waren er dien morgen cn
toen Ambrose in zijn openingsgebed bad,
dat dc weg mocht worden vrijgemaakt,
zoodat de strijd tot een spoedig einde kon
worden gebracht, werden vele hoofden op
geheven en veler oogen wendden zich in dc
richting van mevrouw Crevve. Maar haar
hoofd was eerbiedig gebogen en geheel haar
hart hcrhaaldelc hartstochtelijk de woor
den van den prediker en zij was er onbe
wust van. dat zij zoo werd gadegeslagen.
De eenvoudige dienst herinnerde haar aan
huis. Drie Zondagen had zij doorgebracht
in 6teden op het vasteland, zonder den
dienst bij te wonen cn haar hart hongerde.
Toen zij opstonden om het gezang te zin
gen: „Nearer, my God, to Thee", verduister
de een plotselinge tranenvloed het blad voor
haar, en dit verbaasde haar zoo, dat zij
niet wist, waarheen zij kijken moest. Celia
zag deze tranen cn begreep ze gedeeltelijk
Zij gaf Alison's vingors op den rand voor
het boek een deelnemend drukje en het ont
roerend oogenblik ging voorbij.
Ambrose preekte over dc crisis in de stad.
Hij was een onbevreesd man en hij was van
meening, dat de kansel ds plaats was, waar
alle vraagstukken van bet leven behan
deld konden worden, cn dat zc op die wijze
tot den Hoogste konden worden opgeheven.
Zijn ideaal van den godsdienst was, dat
deze een deel, zooal niet de kern, van het
alledaagsche leven moest zijn.
Celia verveelde zich oprecht en na de
paar eerste zinnen luisterde zij niet meer.
Wat heeft een jong, opgeruimd meisje, wie
de liefde toewenkt, tc maken met de vraag
stukken van het materiecle leven of den
arbeid? Zij was nog een kind in levens
ervaring en had geen besef van de belang
rijkheid der onderwerpen, waarover de pre
diker sprak Zij gebruikte het halfuur, dat
de preek duurde, om in haar gedachten
haar ontvangkamer in tc richten en na te
gaan of green of rose het best zou zijn.
Alison luisterde met geheel haar hart en
haar oogen en wonschtc vurig, dat haar
echtgenoot naast haar zat in plaats van
Celia. Een boeiender logischer preek had
zij zelden gehoord. Ambrose zag haar, toen
hij ongeveer in hot midden van zijn preek
as en even kleurde zich zijn gelaat en zijn
ocgen glansden. Maar hij liet niets weg
van helgecn hij wilde zeggen, en toon hij
eindigde, kon Alison er zich een volkomen
oorstelling van vormen, hoe een industri-
alle eerlijkheid beproefd.' hij de mannen,
so hield do balans eerlijk, zoodat zij noch
naar rechts, noch naar links afweek; in
olie heerlijkheid beproefde hij do mannen,
die naar hem luister Jen, een gevoel van
groote verantwoordelijkheid bij to bren
gen en eindigde met een beroep op hen om
redelijk cn matig te zijn in hun eischen,
tèrwilld van hen. die van hen afhingen.
Tegelijkertijd berispte hij het, wanneer on
rechtvaardigheid en hardheid van den kant
der werkgevers, betoond zou worden en be
proefde hij aan to toonen, hoe een krachtig
ontwikkeld plichtsgevoel vraagstukken zou
weten op te lossen, die schijnbaar onoplos
baar waren
Alison keek naar Celia, toen hij eindigde,
cn zij voelde zich wel fenigszins verlicht,
uschoon ock verbaasd, toen zij zag, dat de
uitdrukking op hei gelaat van het meisje
van een volkomen kalmte getuigde.
„Ik ga een oogenblik naar Tibbie", zei
7.ij fluisterend, toen zij opstonden om dc
kapel te verlaten. „Ga je mee?"
Celia bloosde, nu zij een kans had on
verwacht haar verloofde tc ontmoeten cn
slcmda me: vreugde toe
HOOFDSTUK XIX.
Het goede zaad.
Zelfs een staking van vier cn twintig uur
brengt reeds een heele verandering in een
industrieels gemeente. Er lag op dien win-
ter-Zondag een schaduw over Birtley en
cc enkele personen, die de heer Crevve te
gen kwam op zijn weg naar do gieterij,
keken tersluiks met een kwaad gezicht naar
hem, dien zij als de oorzaak van hun on
geluk beschouwden. Velen ontmoette hij er
echter niet, daar hij om de stad te vermij
den het veldpad had genomen.
Een bepaaldo reden om cr heen tc gaan,
was er niet, want het gemis aan arbeider®
had het grootste deel van het werk stil
gelegd en verscheiden? van de ovens wa
ren geloofd; dat was d? leden, waarom de
schoorsteonen rook noch reuk uitstieten.
Dientengovolgo was de lucht buitengewoon
helder. Een giQote onrust bezielde den heer
Crevve, en zijn wraakgierige toorn tegen
zijn werklieden doorliep onder do wande
ling van en naar de gietérij velo graden.
Hij bleef daar niet lang dralen, want er
was hoegenaamd mets voor hem te doen, en
het zien van dc stille plaats Was evenmin
npbeurend als bezielend. Zijn factotum
Waghorne, een man, dien hij veel hooger
gesteld bad, dan zijn werkelijke verdicn-
icn rechtvaardigden, was niet te zien; hü
zat rustig thuis na do laatste dagen van
roote inspanning.
(Wordt vervolgd).
VROOM DREESMANN
Langestraat.
in wit, roomkleur en rose.
Solide afwerking.
Keurig uitgevoerd,
f 10.90, 1 1JÏ.50, 1 18.50, f 26.50, 129.50
