Kindercourant
^'ejen/erlfe Spe/e,
ckror
Cf^c/eJt/ //e ^ojeru/aarc/.
De rubriek van Oom Pim
x
Voor de Kleintjes
ALLEEN NAAR HUIS
Een breeden rug hebben.
STILTE
Ik lieb jullie verleden week beloofd hol,
een tweede verhaal te nullen schrijven over
m'n vacantia aan zee. Nou, aangezien ik
het spreekwoord „Belofte maakt schuld'
altijd getrouw blijf, zal ik ook hu geen mo
ment aarzelen om een aanvang te maken
met het tweede vacantleapstel. Ditmaal zal
ik het hebben over Katwijk, doch over een
uitstapje dat ik Zondagsmoigons naar
Scheveningon heb gemaakt. Dat wil zeg
gen, ik zou allee 11 Zondagsmorgens naar
dezo aardige badplaats gaan, maar in
werkelijkheid ben ik den geheolon Zondag
weggeweest. Dat was hoofdzakelijk ook
weer te. danken aan het weer. Wij stonden
\s morgens op in Katwijk en waren dol
blij een mooie blauwo lucht te zien. Fijn
boor, eindelijk mooi weer riep de eon na
den ander. Ik dacht, er ook geen oogenblik
aan om met een bus of tram naar Scheve
ningen te gaan; weineen, de motor werd
gehaald. Het. was toch immers mooi weer?
Een dikke loeren motorjas leek me ook
zelfs overbodig zoodat ik gewoon in mijn
lichte slrandcostuumpje wegtufte...
Ik heb wel eens spijt gehad over een ge
nomen besluit, maar het berouw dat ik heb
gehad over deze daad, die een gevolg was
Aan mijn goed vertrouwen in het lachende
zonnetje van dien morgen is toch nog groo-
tcr geweest dan ooit. Ik was nog niet eens
in Den Haag, of langzaam begon de lucht
te bewolken, ja, er vielen zelfs reeds enke
le regendruppels. Enfin, ik gaf den mood
niet op, integendeel, ik zocht langs den
hemel om een enkel plokje blauw te kun
nen ontdekken. En werkelijk, er wis blo uw
te bespeuren. Hoop doet leven en ik reed
dus weer lustig door het Haagje om zoo
naar Scheveningon te komen, waar ik op
oen der terrassen langs do boulevard een
paar kennisjes zou ontmoeten. Eer ik op
het gezellige en drukke Gevers Deynoot
plein dit is het grooto plein dat men
moet oversteken om langs de boulevard te
komen was gearriveerd, was de zou
weer dooi gebroken. Dat was een vreugde,
want ik had hot eerlijk gezegd nu niet be
paald warm in müu hchto pakje. Blij ge
moed reden wij de boulevard op. waar het
drukke leventje weer in vollen gang was.
Hcele rijen auto's met passagiers in bad
mantels en badjassen erin snorden naai
het zeebad.
De terrassen dor restaurants begonnen
ook vol to loopen, de zee was matig on
bood oen aardig gezicht, mot al do baders
en zwemmers in hot zonnetje. Weldra had
den wij onze konnisjes gevonden; zij zaten
zich heerlijk onder het genot van oen kopje
koffie te koesteren in het zonnetje. Wij
volgden hun goede voorbeeld en lieten
onze kil-geworden ruggen heerlijk warm
worden in' de milde zonnestralen.
Na ongeveer con uur te .hebben gepraat
over alles on nog wat zag ik met. eculgè
schrik, dat de lucht, boven zee woer aardig
begon te betrekken. Dat belooft niet veel
goeds dacht ik al, de wind is uit zee, dus
wij zullen wel een buitje krijgen.
Hoewel ik 's middags om 2 uur weer in
Katwijk terug zou zijn, besloot ik op ver
zoek van ra'n vriendelijke gasten met. hen
ïpee te gaan naar Den Haag om daar te
blijven koffiedrinken. Een telegrammetje
van verhindering naar Katwijk en du zaak
was in orde.
Na do koffie zouden wfi dan weer naai
Scheveningon terug gaan om een mooie
strandwandeling to ondernemen en eenige
foto's tc gaan maken. Ook dit bleef een
plan, want moeder natuur kwam weci
eens tussck.cn beide. Nauwelijks zaten wij
in hot Haagje aan de koffietafel of een ge-
kledder tegen de ruiten deed er ons aan
herinneren dat wij in den zomer 1930 wa
ren, m.a.w. dat wij er maar op moesten re
kenen dat een hcelo dag mooi weer tot de
uitzonderingen behoorde.
Wég was ouzo strandwandeling en wég
waren de foto's welke wij hadden willen
maken. Er was geen denken aan dat hel
weer zou opklaren, want de heele lucht zag
grauw. Er zat niets andei's op dan dat wij
*s middags maar in de residentie bleven.
Mot de tram konden wij tenminste nog
naar de binnenstad komen zonder kletsnat
te worden, 't Was droevig: bosjes fietsers
kwamen van het stille strand bij Kijkduin
terug, beladen met bun natte tentjes en
met een gezicht dat er even somber uitzag
als de lucht. Noodgedwongen hobben wij
•lus ons vertrek naar Katwijk maar weer
uitgesteld tot na het. avondeten, steeds
maar hopende op beter weer. Den middag
hebben wij in Den Haag zoo gezellig mo
gelijk gemaakt, zoodat ik gerust, kan zeg
gen. dat ik er geen spijt van behoef te heb
ben, dat ik niet naar Katwijk was terug
gegaan.
Zooals ik hierboven schroef, veranderde
hot mooie weer plotseling in naar, droef
geestig regenweer, maar gelukkig veran
derde het laatste tegen den avond weer in
droog weer. Het was nu wel niet zonnig,
maar het voornaamste was er dan toch:
droogte! En dat hadden m'n duo-passagier
en ik juist noodig. want. wij waren immers
zonder jas. Wfj besloten dus om maar di
rect na het eten naar onze badplaats terug
to koeren, bevreesd als wij waren voor eon
zooveelste weersverandering op dien dag.
En wij zijn werkelijk zónder regen in Kat
wijk aangekomen!
Ik heb door dat uitstapje tenminste weer
wat geleerd n.ï. om nooit het weer lu
ons land tc vertrouwen en... om nooit
zonder jas een motortochtje to gaan maken
buiten ie woonplaats! Veronderstel je, dat
het eens had blijven regenen, dan zouden
wij doornat in Katwijk zijn aangekomen.
Dan was meteen allo pret van dien dag
weggeweest. Nu heb ik er tenminste nog
een aardige herinnering aan. Ik heb echter
nog een leuko herinnering aan een reis
naar Den Haag welke ik in m'n vacanlie
heb gemaakt. Wij zijn toon nota bene te
laat weggegaan, met het gevolg dut wij
's avonds de laatsto tram naar Katwijk
gemist hebben... Enfin, daarover een vol
gende keer nog een en ander.
DE CORBESPONDENTIE.
M o I e ïi a-a r. Je hebt alweer een reu
zen kort briefje geschreven; beleef je in de
vacantia nu eens niets aardigs waarover je
ooni Pim eens iets kunt vertellen? Wan
neer wordt dat feestje gehouden, daar doo
je zeker ook aan mee hè?
Grijs oog. Je bent zeker een nieuwe
ling; als dat zoo is. heet ik je van harte
welkom. Het gedicht was erg aardig, doch
ik vind het toch nog niet geschikt om het
in de kindercourant te plaatsen. Ik geloof
dat. je zusje zich „Bruinoog" wil noemen.
Wil jo haar eens zeggen, dat ik dien naam
al in m'n familie heb? Zij wil dan mis
schel) wel een andere naam opzoeken. Wat
zou zij denken van den naam ..lelie''?
Z o n n e r o o s j e> Ik meen dat een egel
wèl tot de knaagdieren behoort; nou most
ik je eerlijk zeggen, dat ik het niet in een
dierkunde boek heb nagezien. Je wordt be
dankt voor je mooie teekening; ik heb haar
in m'n werkkamer opgehangen, zulke gif
ten vind ik altijd aardig, zoodat ik zc net
jes bewaar als herinnering aan den gever
of geefster. Ik bob toevallig nog een paar
wapens voor je bewaard; je kunt zc Maan
dag komen halen. Nog wel bedankt voor
je soldaatjes on plaatjes.
Dwerg. Jo kunt een paar padden
stoelenbonnen komen halen. Je vertelt mo
niet veol over je Friescho reis, als je u.u
een weck in Friesland geweest bent, kun
jo er toch wel een mooi opstel over schrij
ven, vooral nu jo \acantiu hebt. Ik reken
erop eau mooie brief van je te ontvangen
over je Friescho reis; ik bon zelf nog nooit
itt Friesland geweest, dus alles is voor mij
een nieuwtje.
Iris. Ja. tot müu spijt moet ik het
met je eens zijn, dat er veel regen is geval
len dozo maand, veel te veel zelfs naar
mijn zin; maar entin, wij zullen maar ho
pen op mooier weer' Jo kunt do pelikanen
komen halen. Ik wonscU jo goed succes op
de floralia-tontoonstolling.
Speurder. Och, bepaald slecht weer
heb ik nu niet gehad, maar zeer mooi óók
niet. Hot was zoo half oru half! Ik hoop
volgende week eens een langere brief van
je to ontvangen.
Woudloop er. Jullie hebt dus een
aardig uitstapje gemaakt; kun 10 uie daar
niet eens wat meer van vertellen.
Kanarie. Ik heb mo best geamu
seerd in mun vacantia; maar vertel nu*
eens, kun jij nu niet wat schVUvcn over je
vacantio in Nijmegen. Mü dunkt, dat daar
nu wel eens een mooi opstel van kan ko
men.
II.
X t
X i
X
XXXXXXXXX
X
X
X -
X
Op do kruifijeslijncu komt de naam van
een langzaam uit ons land verdwijnende
watervlakte.
Op de le lij: een medeklinker.
Op da 2o vil-' ccn kleine auuocdigo
woning.
Op do Sc l ij: -een vorstelijk persoon.
Op de Ie rij: een ander woord voor
meening.
Op de-3e iij: het gevraagde woord.
Op de Oo rij: een roofvogel.
Op do 7e rij: een ander woord voor
nonsens.
Op de Se lij: een hoofddeksel.
Op de 9e rij: een klinker.
ONZE BUILHANDEL.
Zo n ncroosje heeft me gezonden:
Kwattasoldaatjes en 2 plaatje^ van Leu
pen's album „Onze Xederlandsche ieugd in
nationale dracht". Wie kan ik er een ple
zier mee doen?
Wo u dl O o p o heeft me gegeven:
plaatjes van het vogel determineerboekje;
1 Douwe. Egberts bon en 1 plaatje van het
album der wascholincfabriek.
H e r t a. heeft mijn voorraadschuur aan
gevuld met 16 pelikanen, 5 Erdalpunton en
7 bonnen van de koek fabriek ..Victoria"-
Wie er wat van kan gebruiken schrijft het
mij maar even.
Een vriendelijke geefster (W.H.) stuurde
me 50 Hag-bonnen. Ik dank haar namens
do liefhebbers voor dit mooie geschonk.
Wie van mijn nichtjes en neven kan een
paar van deze bonnen gebruiken?
OOM PIM.
Hoodborstje.
cadeau zeg voor je overgang. Hob je er al
veel plezier mee gehad? Ik wensch je veel
piot in Haarlem en... mooi wcerl
Lottie ging naar school, niet naar de
kleine, o. neen, naar de grooto school. Do
kleine school was heel dicht bij Lottie's
huis, maar de groote was veel verder weg;
Dat is een aardig J jc moest wel tien straten doorloopen voor
je er was. Ver, hè? En ze was niet pas een
paar dagen op die gewichtige school, maar
al vier weken.
Balsem lontje. Ik hoop, dat ja j Lottie vond zichzelf dan ook al erg groot,
mooi weer hebt in Zalt-Bommel. Volgende Maar een ding vond ze kinderachtig. En
week kiijg ik zeker oen mooi verhaal van dat WaSi dat ze uog altjjd oCbracllt en ge-
jo óver je verblijf iu Zalt-Bommel hè ,1JtaW werU. Dat h00rdo „„"heel niet bij "de
Achilles. - - Ala ja bonnen beUt, houd ?roote school' Dat Moes haar do eerste da-
ik me daarvoor aanbevolen; jo weet, datsen bracht, moest, natuurlijk, want toen
cr andere nichten on neven zijn. die *e wist Lottie den weg nog niet. Maar nu zou
graag willen hebben. Lót den weg best, alleen kunnen vinden.
Moeskops. - Ik wensch jo veel sue-n.aarom ';ei ze Moeder: ,.l' hooft me
ces met do hardrijderij. Hob jo al een race-' moor te komen halen.' Docb Moeder
fiets? Pas maar goed op. dal. jo niet te ducht cr niot over. Zc zou niet graag vil
hard lijdt, vant dan kon je gezondheid er t len, dat haar rueisje onderweg een ongeluk
wel eens onder gaan lijden. kreeg.
Matroosje. - Ik geloof, dat ie nog M««r op oen middag was de klok van de
niet heel lang geleden de gelukkige bent -'"«vouw missclnen wat voor en Moeders
geweest; er zijn tegenwoordig zooveel nieu- wat achter, "loen Lottie ton minste uit
welingen die ook eens aan bod moeten school kwam, was Moeder er niet,
komen! Ik wensch jo veel plezier op het- „O, dat is niets," dacht Lottie, ,,'k kan best
er jaar-partijtje. j alleen gaan." Eli parmantig ging zc op weg.
/-» 1 Ging ook hcclcmaal goed, tot ze over de
Cl y via. Bedankt voor je mooio an-
sichtkaart; heb je veel pret gehad in Vee-; Mas*
ncndaal Baar, tegenover de btug waren twee stra-
ten, de <5cn liep oen beetje naar rechts, de
Hovta. Vriendelijk bedankt voor je ander naar links. Welke xaóestze ook weer
mooio giften, daar zullen de liefhebbers jn<>
wol erg blij mee zUn denk ik Vind je het 0 die llatuul.,yk.. 2(;i Lottlc in dc„ zeIf
lammer, dat je vacantio al buna om is?
Je kunt allo H.O.-bonno». die ik Heb en sloeg de straat zn, die naar links ging.
Maandag komen halen. I Maai' was de verkeerde. En toon
I.ottio nog een eindje geloopon had, kon ze
Madelief je. Hoe vond-je het aan ita£Lr eigen straat niet vinden: zo was ver-
het Scheveningsche strand; zeker wel aar-(„vaald! En ,0en begou LoUk. bui.
dig hè? Ik vind het er somseen beeMo .0^ R (ocU m#>1. Mocdel. gs.
M ij spelen vliegeulertje.
Komt Jongons, stapt maat in,
Wie wil door 't luchtruim vliegen
Vooruit Wie heeft er zin
ilet vliegtuig maakten handig
Wij van eon oude kist.
Die kan bost togen regen.
Storm, bage'. en ook mist 1
„Schiphol" heet nu de kamer
Wie vliegt er met ons mee
Stapt in maar, dames, hecren
Is het geen leuk idee
Zoo door de lucht le vliegen
De reis gaat naar Japan
We zijn er in een wipje. -
Wie wordt nu moo daarvan
En van Japan naar Ngw-York
Van New,York weer naar huis
Van 't reisje om de wereld
Korn jo vanzelf weer thuis.
Maar óén ding niet vergeten
We brengen trommels vol
Mot koekjes van de reis moo
Bij 't landen op „Schiphol",
Dat 's bost, zegt Moes, die koekjes,
Die komen goed te pas,
Omdat er in mijn trommel
Goen enkel koekje was
Xee, zeg! het vliegcuiertie,
Dat is toch heusch abuts 1
BIJ niemand zijn de koekjes
Zoo lekker juist als thuis
Toe Moes zorg dus voor koekjes.
De onzo werden oud,
Is 't gek, dat ik van koekjes
Het allermeeste houd,
Als je zo echt kunt eten 1
Het vliegen ging wel fijn.
Maar Moeders koekjes zullen
Het allerlekkerst zijn
aan z'n hand. Zc hadden gauw Lottie's
straat gevonden en Moes ook, want die liep
al naar haar meisje te zoeken. Moeder en
Lottie waren dolblij, dat ze elkaar gevon
den hadden. Gijs werd heel erg bedankt.
En Lotno heelt vooreerst den tocht maar
niot meer alleen ondernomen. Toch wist ze
voortaan heel goed, welke straat zo niet in
moest slaan. E11 Gijs bleef verder een dikke
vriond van haar.
J. 11. BRINKCREVE EXTItOP.
druk, maar over het algemeen vind ik
Scheveningon toch nog do mooiste bad
plaats in ons land.
B c 11 a 1 o 0 n t j e. Jij hebt zeker ook
nog wel genoten van hei strandleven: hoe
ond je het in Amsterdam; beu je nog in
Artis geweest? Vind-je het prettig dat je
acuntie bijna om is of had je liever nog
een paar weken vrij gehad.'
De oplossingen.
r.
11
k I p
II u L s t
klaVier
HILVERSUM
X a a R cl 0 11
AsSen
m U g
M
II.
Sering, narcis: anjer; lelie en tulp.
Do prijs is dezo week bestemd voor
Horta, die hent Maandag aan ons bureau
kan komen afhalen.
Nieuwe raadsels.
X.
(Van Achilles).
Mijn geheel is een spreekwoord dat ge
vormd wordt door vijf .woorden en in het
geheel bestaat uit 21 letters.
1, 10, 15, 7, 20, 21 is een jongensnaam.
6, i, 2, 16, 1 is een plant met paarse bloo
men.
3, S, 5, 12 een twee-voetig dier.
13, 11, 9, 11 is een instelling die gelden
voor het publiek int en uifgeelt.
17. IS, 19, 10 is oen herbergier
op Moeder ge
wacht! Waar was haar huis nu toch? En
waar was Moeder? Al harder en harder be
gon Lottie te snikken. De menschon had
den modelijden met haar en een jufftouw
vroeg:
..Wat scheelt er aan, liefje?"
..Niels!" snikte Lottie, „ik ben -ver
dwaald."
Toon I.otlie liet woord „verdwaald" zei,
begon ze opeens nog harder te huilen. Moe
der had vee! eens verleid van Hans en Griet
je, die verdwaald waren. En dat had zc
zoo akelig gevonden. E11 nu was zc zelf v er-
dvvaaldf
„Dat is heel verdrietig", zei de juffrouw
„Zeg maar. waar te woont".
„In.... in zei Loitie haperend. Hoe
was 't ook weer? Zc kon 't niet bedenken....
„Ik ben't vergeten", snikte Lottie
plotseling.
Er kwamen tneer menschon om hoen
staan. Niemand kende 't meisje.
..Breng haar naar 't politiebureau", riep
een jongen.
En toen begon Lottie nog harder te hui
len.
„Niet naar de politie," riep ze wanhopig.
„Wat is hier tc doen?" vroeg met zware
stem een man, die van z'n rammelende
fiets af sprong. Want voorop stond 't vol
melkbussen.
„O. Gijs, de melkboer!" riep Lottie opeens,
die do stem herkende en ze drong door de
menschen hoen naar de fiets loe. „Weet je
m'n huis?"
„Natuurlijk!" zei Gijs geruststellend. „Ben
je verdwaald?"
„Ja." antwoordde Lottie en ze pakte met
een Gijs' harde werkhand. „Moes was er
niet en
„O, ik begrijp 't al zei Gijs. „en loen
dacht je, daf je 't alleen wel wist."
Hij bleef naast z'n fiets loopen met Lottie
Kleino Jopie is do jongste van zij" broer
tjes en zusjes en omdat het een lief ventje is,
wordt bij wel wat verwend. Als hij verdriot
heeft, is er altijd éón van do grooferen,
die hem troost en als bij met óén van allen
kibbelt, zijn allo anderen dadelijk bereid
Jopie gelijk to geven, omdat?.,.,, ja, om
dat hij nog zoo kiein is I
De bengel maakt hiervan eigenlijk mis
bruik en Moeder hoeft dan ook meermalen
gezegd, dat do grooton niet altijd .Toplo"s
partij moeten opnemen zonder de zaak
onderzocht tc hebben. Zc zouden op dlo
manier van het aardige ventje een klein,
zelfzuchtig haasje maken.
Dickie en Dora vinden, dat Moeder gelijk
beofi, Ans en Hans voelen het ook vaag en
zoo komt liet, dat er in den iaatstcn tijd
werkelijk door de kinderen getracht wordt.
Jopie geen gelijk te geven, als hij het niot
eerlijk verdient.
Jopie bevalt dit niet al le best Hij kan
soms zoo heerlijk verontwaardigd zijn
Op zekeren dag heeft Jopie, terwijl hij
ln den tuin speelde, bij ongeluk een roosje
geknakt. Do ouderen weten, hoe Vader op
tün tuin gesteld is en allen verboden heeft
aan do rozen te komen.
Het ongeluk is echter gebeurd en Dora
die er juist aankomt, ziet niet schrik, wat
Jopie uitgevoerd heeft.
„O, Jooproept zij uit. „Wat lieb je
gedaan
„Ikke kan 't niet lielpon zegt de kleine
man met zóó'n berouwvol snuitje, dat Dora
hom bijna geknuffeld had.
Zij bedenkt zich echter nog juist bijtijds
eu zegt
„Jopio! Jopie! Je wou toch niet zeggen,
dal i k het gedaan had
,,'Tuurlijk! is alles, wat de ondeugd
antwoordt.
,,'t Is wat moois: mij de schuld te ge
ven!" zegt Dora 1111 weer. „Jo denkt zeker:
Dora heeft een breeden lug, daar kan
'11 heel op!'
„Ja, ja. Dora heeft een Lreejen rug!"
juicht Jopie en daar hij Vader ziet aanko
men, vindt hij 't veiliger maar naar bin
nen te gaan.
Nu is Vader moo thuisgekomen en ont
gaat het geknakte roosje hem. Er wordt
verder door niemand meer over gespro
ken.
Een paar dagen later wandelt Jopie met
Dora en Ans. I11 het bosch zisn zij een
vrouwtje," dst bezig is te sprokkelen. Plot
seling roept Jopie uit:
O, Door cn Ans'. Kijk eens! Wat heeft
die juffrouw een brecjon rug cn watheeft
ze daarmee veel takken geknakt! Kijk, ze
neemt ze allemaal mee op haar kruiwa
gen!"
Ans begrijpt niet veel van de redenatie
later aan haar zusje, hoe goed kleine Joop
de uitdrukking „een breeden rug hebben"
onthouden hoeft.
Die Joop toch!
C'ARL.Y HOOG.
HET ONTSTAAN EENER MODE.
Koningen en Koninginnen, prinsen en
prinsessen geven dikwijls do mode aan. Een
aardig staaltjo hiervan is het volgendei
Koningin Helena van Itallii had eenige
jaren gcloden diep medelijden met de
koraalvisschcrs uit de omgeving van Na
pels. Koraal was geheel uit de mode; nte-
mand droeg het meer en het werd dan ook
door niemand gekocht, zoodat het er voor
do koroalvisschors heel treurig uitzag. Er
viel niets meer voor hen te verdioneul
De wanhopige koraalvisschors wendden
zich nu tot de Vorstin van hun land. Deze
was zeer begaan mei hun lot en dacht!
„Wat zou ik kunnen doen om deze arm*
lieden to helpen?"
Weldra vond zij een uitstekend antwoord
op haar vraag.
Op een groot bal. dat aan bet Hof gege
ven werd, verscheen de Koningin tot ver
bazing der aanwezigen getooid met
koraal. In plaats \an haar schitterenden
halsketting van paarlen droog zij zes snoe
ren bloedkoraal om baar hale. Een diadoem
van koraal en diamanten stak prachtig
(egen het donkore haar der Vorstin af.
Hel gevolg hiervan was betgeen de Ko
ningin verwacht had: koraal kwam weer in
de mode Oude sieradon van bloedkoraal,
die langen tijd in foudraals weggeborgen
waren geweest, verschenen weer vóór d*
ramen der juweliers en werden spoedig
door gretige koopers gokocht.,
Ieder volgde de mode, waarin de Ko
ningin was voorgegaan en de koraalvis-
schers hadden woer een goed bestaan.
Ai ond was 't cn iu de vorle
Werd de kerkklok nog geluid.
Hoe bekoorlijk is dat luiden
Langzaam langzaam slerft-Uet-uit!
Nergens meer een slem to hoeren?
Overal nu stilte nacht'.
Boven wij do sterrenhemel,
Onder mij het mos zoo zacht.
Nergens in ons drukko loven
Is de rust ons zóó gegund.
Weinig zijn do oogenhlikken,
Dat je werk'lijk luist'rcn kunt.
O, mijn kindje, even stilte,
Even rust. Hoe goed is dat!
Eventjes wat kalme vrede.
Straks komt weer do drukke stad.
Straks moei iedereen weer werken* -
Jij op school en ik op straat, 11
Kon je het ook al bemerken.
Hoe de slilto langs je gaai? 1
Voel je ook haar zachte handen?
Heb je ook haar stem gehoord?
Want d i e stem, do stem der stilte,
Is het, dio het meest bekoert.
TR. VERDOXER-SALOMONf.
