F. H. LOMANS, Utr.str. 15
ELECTRO- EN RADIO-TECHNISCH BUREAU
F. H. LOMANS - Utr.str. 15 - Tel. 843
Wij vertegenwoordigen de bekende
DUCRETET en PHILIPS toestellen
Betaling in overleg met den kooper
Ga niet eerder op vacantse voor aleer gij een
gramofoonkoffer gekocht hebt bij de firma
De nieuwste Edison- en Tri Ergonplaten voorradig
Radio ou muzikale beschaving dat dc muziek zich mocht laten bedienen'
door dc radio! Dat de omroep eon zending Duitschland brachth en er toe nun karakter
heeft te vervullen, daarvan wordt men zich deele tc verloochenen. Ik hoor nog lic-
pas langzamerhand bewust. Maar het ver dc knappe, zakelijke, Beethovenachtige
daagt Saint-Saëns.
Zondag. Maandag.
Hilversum.
Er blijft intusschen in den aether nog ge- j
noeg te waardeeren voor wie speuren wil. Voor de Vara-microfoon speelt de violist
Ter voorkoming van misverstand wijzen wij Bram Bleekrode om 10.30 muziek om «de
er op, dat onze taak niet is op ieder goed zieken wat op to vroolijken. Maar gezonde
samengesteld programma tc wijzch, doch menschen, die toevallig vrij hebben, mogen
meer de bijzondere uitzendingen le signa- ook wel eens luisteren naar dit goede pro-
loeren. Zoo heeft de K.B.O. wel degelijk gramma. Het wijkt in elk opzicht af van
recht op waardcorcndc vermelding door het geijkte schema en dat is verdienstelijk,
haar aansluiting met hot Kurnaus tc Schc-De Suite van Manuel de Falla (1876) is een
veningen, maar het programma (hoe goed arrangement voor viool en piano van de
ook in elkaar gezet) Js niet beter of slech-bekende reeks Asturische Volksliederen van
ter dan dc gemiddelde goede orkestuitzen- denzelfden componist, 's Middags speelt een
dingen. Het concort van het Casino to jeugdige pianiste de etudes symphoniques
Ivnockc, dat door Brussel om 9.20 wordt uit-van Robert Schumann een werk, dat tot
gezonden, is in zijn soort minstens oven de standaardlitteratuur behoort. Het thema
goed; doch ook weer niet zóó om den trom is de vinding van een dilettant; Schumann
te roeren.
Amerika kijkt veci «a voel verkeerds af
van het oude Europa Maar dit keer is de
nieuwe Wereld ons cón stadium voor. Het
is misschien nog niet algemeen bekend, dat
de grootste Amcriko-amjche Omrocpverccni-
ging (do „National Broadcasting Company")
een directeur heeft benoemd, die uitsluitend
do samenstelling clcr muziekprogramma's
voor zijn verantwoording krijgt. Dc dirigent
van het „Roxy Symphony Orchestra", Erno
Rapec, is- dc uitverkorene en ook de vcel-
bcnijde. Intusschen is zijn taak verre van
gemakkelijk. Deze betrekking staat aan allo
zijden bloot aan dc meest onbarmhartige
kritiek. Want Rapec Leeft in de eerste plaats
de muzieksmaak van het publiek tc peilen.
Dan moot hij deze leiden en ontwikkelen
een levenstaak op zich zelf!
Daar komt bij, dat de man een diepgaan
de kennis van alle muziekstijlen van ver
leden tot heden moet bezitten, naast een
breed pacdagogi6ch talent, een onverwoest
bare geestdrift voor dc opvoedende waarde
van zuivere muziek, een scherp onderschei
dingsvermogen tusschcn goede, slcchto en
representatieve muziekkortom, Ernj
Rapec moet wel buitengewone gaven neb
ben om dc kritiek van leek en van vakman
tc kunnen doorstaan. En die zal om ver
schillende redenen niet malsch zijn! Men
kan rustiger geloof ik als eenvoudig
rentenier zijn couponnetjes knippen, dan
dagelijks programma's to dicteercn, die als
muziek-menu van den dag voor een millioe-
ncn volk mooten dienen.
Ik vertel dit geval niet anccdotisch, om
het maar kwijt le zijn. Bij onze wekelijksche
kruistochten door de programma's van de
Europoescbc omroepslations is het gemis
aan krachtige en gezaghebbende leiding dik
wijls smartelijk voelbaar. Wij zullen niet
gaarne beweren, ^at dit is te wijten aan do
mate der kundigheid van dc dirigenten, die
in geschiktheid echter evenveel variaties
vertooncn als bij elk vak voorkomt. Samen
stelling van programma's en deze voorbo
reiden en uitvoeren zijn twee geheel-op-zich
zelf-staande disposities van den geest. Twee
of hoogstens drie programma's voor een
klein, weinig uitcénloopend publiek kan in
één hand blijven. Moet evenwel dagelijks
een uur of tien muziek gemaakt worden,
welke toegankelijk behoort tc zijn voor ver
schillende kringen toehoorders, dan wordt
de zaak veel ingewikkelder. Ja, wij mogen
wel zeggen, dat het vraagstuk thans reeds
zoodanig gecompliceerd is, dat slechts met
beleid cn kennis van zaken een oplossing
gevonden kan worden.
Wij zullen ook niot gaarne beweren, dat
de Amerikanen cr al zijn met hun directeur
voor de programma's. Want éénhoofdige
leiding en éénhoofdige verantwoordclijkhoid
heeft haar voor- cn nadeelen. Dc voordeelen
zijn duidelijk: eenheid in richting, In werk
methode, vlotte afdoening van zaken. Doch
het nadeel is, dat de weg tot een eigenzin
nig en kortzichtig despotisme geopend i6.
hetgeen in democratische tijden verouderd
of onaannemelijk lijkt. Bovendien sluipon
corruptie en protectie als wolven om hel
geval heen cn in het bijzonder voor de pro
paganda van nieuwe muziek is dc zaak niet
aanbevelenswaardig. Maar de keerzijde van
dit alles is ook weer niet bemoedigend; de
verwarring en do smaakmislciding neomi
hand over hand toe. Al tc veel verontschul
digen zich de leidende instanties met dc
frase „ons publick wil het" en dc muziek
jes van Morena, Powell, Urbach, Krug,
Blankenburg, Braga, Vollstcdt, Kctelbev en
tutti quanti geven het gemiddelde niveau
-san van onze muzikale beschaving in den
aether. Dat een ncdergang cn een vervlak
king van dc muzikale gevoeligheid door dit
alles bevorderd wordt begrijpen de meeste
Kuropecschc stations slechts ten dcclo. Po
gingen om do muzikale cultuur op een hoo.
ger plan te brengen hebben in Nederland,
Engeland cn in Duiischland meermalen
plaats gebod. Maar men vergeet, dat do
successen niet zoo spoedig waarneembaar
zijn als die van populaire. „Schlager". De
vrucht van dergelijke pogingen zet zich
langzaam cn moet ook langzaam doch aan
houdend gevoed worden. Amerika heeft dc
koe bij dc hoorns gepakt zc zijn ons daar
dus voor. Dc radio-omroep behoort dc mu
ziekcultuur tc dienen en het is tot op dezen
dag vaak precies andersom geweest. Do ra
dio bediende zich van muziek om bij haar
luisteraars in 't gevlei tc komen. Inplaats
schreef daar 12 variatie-etudes over plus een
coda van 5 variaties.
Huizen.
De N.C.R.V. heeft anderhalf uur muziek
aangekondigd van 5.00—6.30, als andere
menschen hun avondmaaltijd gebruiken. In
dien tijd zal men het hobo-concert van
Benedetto Marcello (16861739) kunnen
hooren. Bach heeft van Marcello eenigc
thema's en cenige procédé's overgenomen.
Vergelijkend luisteren zal zeker bevrediging
schenken.
Bern.
„Die schone Müllerin" is een cyclus lie
deren van Schubert (1797—1828), welke de
geniale componist in 1823 schreef. Een .n-
bekende, romantisch aangelegde professor
te Dessau, Dr. Wilhelm Müller, leverde dc
tekst voor dezen cyclus. Do goede man
voelde, toen hij de gedichten klaar had, dat
het toch niet zoo veel bijzonders w$s en dat
ze als het ware schreeuwden om muziek.
..Ik kan noch spelen, noch zingen", vertel
de hij „cn als ik dicht, dan zing ik en speel
ik toch ook. Als ik die wijsjes kon opschrij
ven, dan zouden mijn liederen beter in den
smaak vallen dan nu. Laat ik me echter
een golijkgezinde
ziel to vinden, die dc wijsjes uit de woor
den opdiept en ze mij teruggeeft." Inder
daad was die „gelijkgezinde" spoedig go
vonden. Schubert zag het bundeltje \an 25
gedichten eens bij zijn vriend Randhartin
ger thuis. liet verhaal gaat, dat hij zóó ge
Berlijn, Langenbcrg, Zcceen.
Van 11.5012.35 heeft weer de rijks-uit
zending van een Bachcantate plaats. Dc
keuze moest voor heden, den twaalfden
Zondag na Trinifatis vallen op: ..Ich armer
Mcnsch, ich Sündenknccht" voor solötcnor
en orkest. Prof. Straubc koos echter: „In
allen mcincn Taten" voor koor, sopraan-,
alt-, tenor- en baseoio (No. 97). liet meest te
genieten zijn deze uitzendingen, ale men
over partituur, klavieruittreksel of tekst be
schikt. Men zou dan kunnen opmerken, dat
Bach in deze cantate negen verzen van het
kerklied van Paul Fleming achter elkaar
door gecomponeerd heeft. Het eerste koor is
van vorm zeer vrij. Het doet als een koraal
fantasie, doch is feitelijk een ouverture met
langzame inleiding, een gefigureerd allegro
en een langzaam slot Niet dikwijls schreef
Bach dergelijke 6tukken; de cantate No. 61
„Nun komm' der Heiden Heiland" heeft ook
zoo'n merkwaardig ouverture-achtig stuk,
waar een koraal ingebouwd is. Spitta,
Bach's biograaf, wijst daar uitvoerig op.
De cantate is overigens verschillend van
waarde. t Het is niet te ontkennen, dat er j
eenige droge sequenzen in voorkomen (in-
lciding&koor). Maar do aria's zijn bijzonder lr^s^n- misschlcn 13 er
boeiend; daarentegen is het duet cn dc "'"1
twee recitatieven van minder beteekenis.
Dc alt- cn sopraanaria spannen ori6 inziens
wol do kroon. Do instrumentatie is weer
uitnemend voor dc uitzending geschikt:
strijkorchcst, 2 hobo's, fagot, orgel. Dc solo
viool (virtuoos cn in dubbelgrepen) is in dc
tenoraria voorgeschroven. Over het ont
staan der cantate zijn de geiccrden aan
het twisten geweest. Spitta dacht 1734, maar
later stelde Rust het jaar op 1716; voor dit
laatste voolt men meer. Het werk heeft den
Weimar-tijd ingeademd; men bemerkt dit
aan talrijke kleine details.
L a n g c n b e r g, M h 1 a c k e r.
Vroolijkc cn charmante muziek geven
deze zenders met „Monsieur ct Madame
Denis' van Jacques Offenbach (van 1819
1880). Wc moeten vooral niet door dc voor
gaande opmerkingen gaan denkon, dat dc
muziok een soort pncckje in klanken is.
„Zending" heeft een wijdere beteekenis, dan
evangelisatie alléén. En „Meneer en Me
vrouw Dcni6" is evengoed een brokje cul
tuur als oen goede cantate van iaat ik
zeggen Telcmann om de gemoederen niet
al tc zeer te verontrusten. (Ik had „Bach"
willen zeggen). Offenbach heeft bijna.hon
derd dramatische werken op zijn geweten.
„Monsieur ct Madame Denis" kwam in 1862
tot een eerste opvoering in Parijs. Offen
bach staat in het zenith der klassicko ope
rette. Na zijn waaghalzerij met Orpheus in
dc onderwereld", dat in 1858 Parijs eerder
verblufte dan enthousiast maakte, is Offen
bach tot een groote productiviteit geraakt.
Zij betcokenis ku nen we niet met een paar
pennestreken vangen, doch te zeggen, dat
hij één dor geniaalste musici was dor
negentiende eeuw. Hij had oen rhythmlsch
élan van ontzaglijke capaciteit Dc drama
tische scènes klopten in elk opzicht mot dc
bocid werd dcor de novcllistisehc gedich
ten, dat hij nog dienzelfden nacht drie lie
deren componeerde Dat kan best waar zijn,
want Schubert schreef zeer gemakkelijk.
Hij werkte niet zoo krampachtig als Beet
hoven, zijn veclbcwonderde tijdgenoot. Dc
cyclus van Schubert is ook gemak kei ijlt er
toegankelijk dan de eerste gToote Duitsche
liederencyclus ,.An die ferno Gelioblc" van
Beethoven. Schubert werkte meer tafereel
na tafereel of; zijn cyclus is en soort pren
tenboek van de ziel; zonder commentceren
dc tusschcnspelen, zonder philosophic of
raadsel. Bern zendt het gehcelc werk van
20 liederen uit orn 8.20.
W e e n e n
Eveneens om 8.20 zendt men bier „Or
pheus cn Euridice" van Gluck (17141787)
in dc Parijsche zetting uit. Bruno Walter
dirigeert: dientengevolge kan men verze
kerd ztjn van een stijlvolle uitvoering.
Dinsdag.
Goede concerten brengen Budapest
(8.20) en Daventry nationaal (8.20),
veel nieuws echter niet. Aandacht ver
dient
Heilsberg.
Hier dirigeert Herman Scherchcn twee
„oude" werken. Als nummer 4 6taat aange-
Kondigd: „die Hunnenschlacht" van Liszt
en als nummer 5: „lm Walde" van Raff
Liszt en Raff waren tijdgenooten; Liszt
draagt de jaartallen 3811—1886 cn Raff 1822
1882. Beide componisten hebben beteeke
nis voor den groei der program ma-muziek
Dit onderwerp is een steen des aanstoots
in de muzikale polemiek geweest en is dit
nóg, voor een deel. De vraag wa6 namelijk
actueel: is programma-muzick werkelijk
beschrijvende of schilderende muziek. Dan
wel: ie programma-muziek dc dichterlijk-
muzikale uitdrukkingsvorm van beelden,
tafcreelcn of situaties. Met andere woor
den: heeft programma-muziek tot doel de
taak van den schilder over te nemen, ja
of neen. Tegenwoordig weten wij. dat do
psychologische kant van de muziek geheel
begrensd wordt door de natuurlijke wetten
der muziek zelf. Programma-muziek is
goed, wanneer zij de literaire situatie als
volksbeeld geheel geabsorbeerd heeft; zij
is fout, wanneer (leze muziek tracht haar
eigeih aard te verloochenen door realisti
sche geluiden in het klankbeeld te weven.
Liszt en Raff zijn componisten, die feite
lijk alleen getracht hebbon hun muzikale
natuur te volgen, doch die niet voldoc»do
Kracht of vaart hebben gehad om absolute
muziek te schrijven. Ze hadden, om het
eenvoudig uit te drukken, een aanloopje
noodig. En dit aanioopje vonden zij in
hun -programma". Overigens zijn beiden
door Wagner's levenswerk moer dan vol
komen achterhaald. Raff's „lm Waldo'*
heeft verschillende afdeelingen. die nog
wel de moeite waard zijn opmerkzaam be
luisterd te worden, le afdeeling: „Am
Tage; Eindrücke und Empf'ndungen"; 2e
afdeeling: „In der Dammerung"; 3e aldv«-
ling; „Nacht6. Stdles Wehen der Nacht sra
Walde. Einzug und Auszug der wilden
Jagd mit Frau Holle und Wotan. Anbruch
des Tages". Ge ziet welk een kostelijk
specimen van Duitsche romantiek. Leip
zig zendt toevallig een ander werk van
Raff „In de Alpen" uit om 4.20. Het Col
legium musicum, dat reeds zooveel goeds
gebracht heeft kan men voor denzelfden
microfoon hooren om 9.30 met werken van
Richter (1709—1789), één der hoofdverte
genwoordigers der z.g. Mannheimcr School,
van Paradisi (17591824) en anderen.
Kalundborg, Oslo, Warschau,
We en en hebben van 7.208.35 „de Too-
verfluit" van Mozart (17571791) op hun
programma. In den loop der weken hebben
wij reeds meerdere malen over dit werk
gesproken, zoodat het als bekend genoeg
mag worden ondersteld. De opera de
eenige van den Meester op Duitschen tekst
wordt in Salzburg (zijn geboorteplaats
en belangrijk arbeidsoord) opgevoerd.
Müncbcn geeft verder om 6.25 „der
Rosenkavalier" van Richard Strauss, waar
over wij in het U.D bij gelegenheid van do
as. opvoeringen door het Mainzer ensem
ble onder Kienzl uitvoerig zullen berichten.
Woensdag.
Huizen.
Vergis ik me niet. dan :s de sonate van
Michel BI a vet (1700—1768) een tamelijk
zeldzame verschijning in den aether, zoo
wel als in de concertzaal. Blavet was in zijn
tijd een fameus virtuoos op de fluit en een
componist van eenige beteekenis. Zijn so
nates zijn gebunde-.d in drie deelen. Lyonel
de la Laureucie heeft zich het lot zijner on
bekendheid aangetrokken door een artikel
over Blavet te publiceeren in 1'année mu-
sicale. Nochtans zweeft zijn protégé in de
nevelen van die onbekendheid. Omstreeks
315 wordt deze 6onate voor fluit en piano
gespeeld onder de auspiciën der N.C.R.V,
Vrienden van Brahms stemmen natuur
lijk af op
Daventry (nationaal).
dat onder leiding van Henry Wood een uit
gelezen Brahmsproeramma brengt met do
bekwame F.duard Steuermann als pianieè
(8.20).
(Wordt vervolgd in ons nummer van 26
Aug.)
PIET TIGGERS.
Het is ditmaal een fikschc stapel Decca-
platen, die om bespreking vraagt, en van
allerlei slag: klassiek en modern, dans
muziek, amusementsmuziek, van alles wat.
Daar is in de eerste plaats een plaat, die
wij met zeer veel genoegen hebben gehoord,
n.l. F. 2337, waarop zijn vastgelegd
eonige fragmenten uit „Pctronshka"
van Shrawinsky Hot werd wordt ge
speeld door bot Parijsche orkest van
Gatson Poulet, dc piano-partij spoelt een
zeer verdienstelijk pianist: Jcan Doycn. Het
wil ons voorkomen, dat deze moderne mu
ziek geen gemakkelijk onderwerp is voor
de gramofoonplaats. Maar Decca is erin ge
slaagd, met medewerking van dit fraaie
orkest, een uitstekende vortolking ervan
- te geven. Decca kan hiermee ongetwijfeld
rhythm.ck^cr muwek; kregen cigonhjj. voor dag komtn. Evenals trouwens
K 578, waarop het Hastings Municipal Or-
pas door de muziek hun spanning. Offen
bach's muziek bracht zijn gestalten tot
leven; hij was een wakkere kerel, vrij van
kleffe sentimcntaliteiten, die een gulle, har-!
telijko cn parodistische muziek schreef;'
brutaal als een Parijsche „gamin", maar al-1
tijd zonder de pijnlijk-stcckcndo scherpte.
chcstra (dat ook dikwijls voor do B.B.C
optreedt) speelt. Tsjaikowsky's beroemde
wals Kugon Onegin. Aan den anderen kant
van deze plaats, die schitterend van toon
is, spoelt hetzelfde orkest „Berenico" van
Offenbach lecfdo in don tijd van don diep-T "k"0"
sten bloei dar romantiek, toen hot voor do, wanneer wij ons allereerst tot do
dames „gekleed stond om or kw«nond uitk, jeken b0 m0Ptcn wij no*
te z.cn en te wandelen m zwart met ,AIvor- annkonrti ,waarmcc wjj cigcnlljkJ hatl.
grijze garneering. De satyrlek van Otfen- (,en moc«n b innen) (|c Sereöada opus af
bach was do rechte compensatie voor detgelcgd op K 582 cn 583.
toen al verbleekendc droombeelden der
romantiek.
London regional cn Midland
regional.
Engeland geeft wel eens meer een vrien
delijk knipoogje naar het buitenland Zo
houden van reizen, dc Engclschen, cn daar
om is het Fransche programma, dat heide
stations om 4.35 uitzonden, welkom. Niot
geheel en al begreep men daar in Brook-
mans Park wat reprosentatiovo Franöche
muziek is. Noch Isayo, noch Francoeur,
noch Vieuxtemps zijn nu bepaald „Fran-
schcn", al spraken zij don taal. Engeland
deed er goed aan de tweede symphonic van
Méhul, iets van Massenet, van Lalo, van
Saint-Saëns te spelen. Dót waren Fran-
schcn govoelig, gedistingeerd. Merk maar
eens op, hoe sober do Franschen in hun
uitingen zijn. Bruisende zielen zijn ze niet
en zo prangen niet hun linkerhand op het
hart, als ze met u praten. Alles wat zo te
voel doon in dezen geest, Is hun van bui
tenaf aangewaaid. Dc vervoeringen van
d'Indy, van Duparc, van Chausson ach,
k-astgclcgd op
Dit magistrale werk, kamermuziek in den
oppersten zin des woords, wordt gespoeld
door viool, fluit en viola, resp. door de hoe
ren Marcel Darrieux, Marcel Moyse cn
Pierre Pasquier. Dc Beethoven-liefhebbers
zullen plezier hebben van deze opname,
die magnifiek zuiver is. cn in fraoicn stijl
gespeeld. En dan nog: K 5S5: Toccata cn
fuga in d mineur van Bach, een orgelsolo
door Arnold Goldsborough. Het kerkorgel
is niet een van dc gemakkelijkste instru
menten voor dc gramofoon, en hot, heeft
danook a! voor heel wat disilïusies ge
zorgd. Spociaal door den nagalm. Maar dezo
Deccaplaat is een van do boste orgelplaten,
die wij den laatston tijd gehoord hebben; en
dc orgelist weet uit zijn instrument tc ha
len, wat hot bieden kan bij dit moeilijke
werk van Bach. Een mooie aanwinst!
Minder gelukt ia K. 584, het Torcadorslied
uit Carmen, gezongen door den bariton
Andro Gaudin, cn aan den anderen kant
-Mireille" van Gounod, een vrij onbekend
lied van Gounod. De opnamo is niet al te
best, wat blikkerig, en niet zuiver in dc
hooge tonen. Beter ziin de fraermenten uit
Le Coq d' Or van Rimsky Korsakof, n.l. dc
Bruidsprocessic cn de Introduction, op
K 562 (beide kanten). liet is weer het Pou-
lct-orkest, dat hier optreedt, en deze fraaio
compositie van den grootcn Rus goed tot
haar recht brengt.
Bij Strawinsky hadden wij eigenlijk in
één adem moeten noemen K 579, die onge
twijfeld heel wat liefhebbers van do mo
dernen zal trekken: de Falla's „Danse
rituelle du Feu" en pantimime uit "Amour
Sorcier. Hot valt toe te juichen, dat Decca
zooveel aandacht besteedt aan de moder
nen, en speciaal deze plaat zal velen wel
kom zijn. Zij wordt uitstekend gespeeld
door het orkest van de Opera Comiquc te
Parijs, en dc kwaliteit van de opname is
zeer gaaf. Als Decca op dezen weg voort
gaat, krijgen wij dan ook nog eens dc
Bolero van Ravel, cn ook Hindemith, en
wat moderne Amerikaanschc muziek?
(Grucnberg).
Wc gaan over tot een wat vroolijkcr
genre, en komen dan tot twee niet onver
dienstelijke piano-soli op F 2327, gespeeld
door Claude Ivy, een selection uit „Stand
up en sing", en (aan den anderen kant)
„Walking my Baby home". Het laatste
nummer is beter dan het eerste, dat wat
zwevend van toon is. Ivy moge geen Raie
da Costa zijn, hij weet wat van een jazz
pianist verlangd wordt. Een aardige plaat
is ook F 2051, met eenige goede oude be
kenden van den populairen Waldteufel:
„Les Pat incurs" cn „Estudiantina", ge
speeld door een mandoline-orkest. Men
moet van dit instrument houden; heelo
volksstammen verafschuwen het, maar
vooral onze Oostelijke naburen zijn ge
charmeerd van alle soorten tokkcl-instru-
menten, en dc mandoline neemt cr zelfs
een belangrijke plaats in in de jeugdbewe
ging. En nu valt het zeker niet te ont
kennen, dat dergelijke gedragen walsen als
die van Waldteufel zich zeer eigenen voor
ccn plectrum-orchest.
Hot moet verwondering wekken, dat er
nog niet meer platen zijn van het orchest,
dat de luisteraars naar de B.B.C. op Zon
dagavond zoo dikwijls aangenaam bezig
houdt: dat van Tom Jones uit het Grand
Hotel Eastbourne. Decca brengt thans
F 2343, waarop „Evensong" cn „By the
sleepy Lagoon", twee fijne melodieuze stuk
jes, waarin Jones zelf de 6olo-viool speelt.
En een uitstekende opname, mooi zuiver
van toon. Wanneer volgt Albert Sandler?
Nog een ander van dc radio bekend orchest
speelt voor Decca, n.l dc Gleneagles Hotel
Band onder leiding van Henri Hall; het
speelt op K 581 „A musical comedy switch",
een alleraardigste potpourri van allerlei
oude bekende oporctte-wijsjcs, zoo-.vol van
vroeger als van den laatsten tijd. O m. het.
twee jaar geleden zoo populaire „Tea for
two" komt er In voor. Wat vooral opvalt
is de fraaio dooreenwerking van dc ver
schillende motieven, waaraan tal van pot
pourri-fabrikanten een puntjo kunnen zui
gen. Dc plaat is tweezijdig, cn vooral het
begin is ccn fijn staaltje van instrumentatie*
Het Rovcllcr-gcnre blijft toch steeds nog
navolgers vinden. Decca introduceert een
nieuw trio: The Thrco Ginx, waarvan wij
twee plaatjes kregen toegezonden: F 2340
en F 2350. Op het eerste zingen zij „When
I dance with my girl" cn „Minnie", op dc
tweede „It looks liko love" cn „When I
take my sugar to ten". Zij hebben ongetwij
feld gevoel voor humor en voor rythme,
doch beschikken niet over de vocale capa
citeiten van hun groote voorgangers; een
uitgesproken bas, die zooveel relief aan dit
werk kan geven is geen van driecn. Waar
mee niet gezegd is, dat zij beneden rede
lijkerwijs te stelten eischcn blijven.
Ten slotte nog twee flansplaten, één van
den bekenden Spike Hughes (F 2323) en ccn
van The Phantom Players, de laatste met
gezongen refrein (F 23Ó5).
Rr.
