Letterkundige Kroniek
HAAGSCHE BRIEF
FILMBRIEF UIT
HOLLYWOOD
F. V. Toussaint van Boelaere
Barcew^rtaciie Reisindrukken,
geïllustreerd met titelplaat en
lcttrines, in hout gesneden
door Henri van Straten.
(Uitgevers-Maatschappij ,.Lu-
mière", Antwerpen).
De Vlaamsche literatuur heeft waarach
tig niet te klagen over de Hollandsche be
langstelling, en toch is er, voor mijn ge
voel, aan die belangstelling steeds iets ge-
iveest, dat niet heelemaal in orde was.
Ja zeker, het is en blijft maar al te waar,
dat het werk der Vlaamsche dichters en
schrijvers in Holland wordt uitgegeven, in
Holland wordt gekocht en gelezen; en
wanneer ge eens met een der nu reeds
weer oudere Vlamingen spreekt, met Ver-
meylen, Streuvcls en Telrllncv. en er wor
den herinneringen opgehaald vóór een
dertig jaren, daiv bemerkt ge, hoe, vooral
om wat er in dien eersten moeilijksten tijd
gebeurd is, de harte.n nog trillen van vol
doening en vreugde. Want welk een verlos
sende overwinning was het toen voor de
jonge Vlaamsche kunstenaars: zij, die in
hun eigen land zich genegeerd zagen of
uitgelachen, werden in Hólland onmiddel
lijk door de toonaangevende kritiek cn door
de groote pers niet alleen zéér ernstig ge
nomen, maar ook in allerhoogsten- zin ge
waardeerd, hunne arbeid -ward geplaatst
naast, dikwijls zelfs boven het meest voor
treffelijke dat Holland-zelf in de herbloei
zijner literatuur had voortgebracht. Doch
deze royale erkenning vanwege de Xoord-
X'3derlanclsche collega's is nog iets anders
dan de bewonderende belangstelling van
het Hollandsche vólk. Deze richtte zich
eigenlijk slechts op een péar Vlamingen, cn
ze bleef daarbij veelal hangen in bijzondere
omstandigheden of eigenschappen welke
met de literaire kunst \\3inig-of-niets te
maken hebben. Daar is bijvoorbeeld Guido
Gczelle. Ik zeg niet dat lnj geen groot dich
ter geweest is, hij was zelfs een zéér
groot dichter voor den kleinen XTederland-
schen stam, maar het blijft de vraag of
het Hollandsche volk hem zoo gretig geac
cepteerd zou hebben, wanneer zijn dichter
figuur niet omhangen ware geweest met de,
nu eens prikkelende, dan w?er sentimen-
teele bijzonderheden van zijn nobel priester
schap, zijn miskenning, zijn jarenlang zwij
gen, zijn plotseling ontdekt worden, enzoo-
voort.
Erger is het met Streuvels en Timmer
mans, de eerste véél knapper dan de tweede
maar beide toch zeer buitengewone talen
ten; zij kwamen bij de massa van het
X'oord-X'cderlandschc volk' tot een groote
reputatie, Voornamelijk doordat zij iets had
den wat wij in eenzijdige waardering als
typeerend-Vlaamsch plegen te bewonderen:
Streuvcls de romantische visie-op het boe
renleven en de-]naief-geidealiseerde uitbeel
ding daarvan, Timmermans hst V.sap-
pig'é" en „leutige", het spetterend natuur-
krachtige, dat zich versvmboli6eerde in zijn
Pallieter. Men behoeft de waarden van
dit alles niet voorbij te zien om toch in de
overstelpcnd-groote bewondering er voor
een element van oppervlakkigheid en van
aesthetische onzuiverheid t> ontdekken.
Karei van dc Woestijne is als kunstenaar
en als mcnsch veel grooter, rijper, belang
wekkender geweest dan Streuvels of Tim
mermans (met alle respect voor beiden) ooit
zullen kunnen worden, cn toch is alle ar
beid van Vart de Woestijne, zoowel zijn
proza alsr zijn poërie, bij de ziel van het
Noord-X'ederlarrdsche volk larrgs gegleden
zonder er een stevig hou-vast in te vinden
De ingewijden, de. kenners en dc fijnproe-
vars hebben hem gewaardeerd en waardee-
ren hem nog als een der allergrootsten,
maar hij is aan do missa vreemd gebleven,
laatv staan dat hij er bewonderd ën bemind
werd gelijk de fortuinlijke Felix. Wij
zoeken in de Vlaamsche literatuur te veel
hst Vlaamsche, en dan nog wel het Vlaam
sche dat een zekere (vcrclicheerde)" renorn-'
mée bij ons heeft. En wij zijn daartegenover
een* beetje ontoegankelijk voor wit ons ge
bracht zou kunnen worden door de wijdere,
breedcrc, maar universeele geesten Van
Vlaanderen. Van de Woestijne was verr3
boven Vlaanderen uitgegroeid; hij was een
Europeaan, een modern Europeaan, maar
toch tevens van klissiek Grieksche geestes
houding. Zulk een kunstenaar zal nooit den
„commun reader" kunnen bevredigen, zal
dus nooit tot ecnige populariteit kom^,
Scheveningsche gebeurtenis^
sen.Een succesvol debuut,
dc gevaarlijke Noordzee
uitslaande brand bij de ha
ven. twee pakhuizen ver
brand. hvee wereldreizi
gers.
Het is uit met de pret. Op Scheveningcn
zijn de laatste programma's aan den gang.
En dan. gaan de hoezen over de stoe
len tot het volgende jaar. We hebben reeds
verscheidene keeren in deze brieven ge
klaagd over de slapheid in Scheveningcn.
Maar ondanks die malaise is het in één eia-
blissement voortdurend uitverkocht ge
weest: In bet Kurhaus-cabarct. En is dat
een wonder. Ja, misschien zal een
buitenstaander zich verbazen over deze
drukte omdat. hij het cabaret niet kent.
Voor insiders is het anders! Men heeft wer
kelijk wel eens bchoefto aan een goed ca
baret. Natuurlijk. Den Haag biedt ver
makelijkheden bij de vleet. Bioscoop-thea
ters genoeg, variété-theaters dito dito, maar
cabaret, werkelijke cabaretkunst. daar
van blijft de Hagenaar doorgaans gespeend.
De ecnige gelegenheid orn iets goeds op dit
gebied te geniéten bleef in het kleine ge
zellige zaaltje in hét houten gebouwtje óp
Schèvéningen. En men heeft er daarom
druk gebruik van gemaakt.
ook niet in Holland wanneer hij Vlaming
is. Hij blijft uit den aard van zijn kunste
naarschap en van zijno mcnschelijkheid
slechts waardeerbaar voor de weinigen,
maar toch geloof ik (cn cle oorzaak hier
van schuilt bij ón6) dat die weinigen in
Holland méérderen geweest zouden zijn, in
dien Van de Woestijne, in plaats van in
het Vlaamsch, bijvoorbeeld in h?t Fransch
had geschreven.
De oorzaak hiervan schuilt bij óns, zeido
ik met nadruk, en ik haast mij er aan toe
tc voegen, dat hot niet is doordat wij don
stamverwanten nabuur niet volledig'in al
zijne goede en schoone qualiteitcn zouden
willen erkennen, maar het ontstaat eenvou
dig hierdoor, dat wij tc zeer gewend geraakt
zijn in dc literatuur van Vlaanderen bijna
uitsluitend het cigenaardig-Vlaamsche tc
zoeken en tc waardceren. Aan een figuur
als Fcrnand Toussaint van Boelaere is dat
nog duidelijker waar te nomen dan aan
Karei van dc Woestijne. Toussaint van
Boelaere is oen der fijnste en meest-merk-
waardige geesten der tegenwoordig
Vlaamsch schrijvende Belgen, een bui
tengewoon kunstenaar óók, die al niet jong
meer is en wijzen kan op een reeds yr*1
omvangrijk oeuvre, en toch kent Hol
land hem eigenlijk zeer slecht. Het komt
alweer doordat voor de massa van het Hol
landsche volk Toussaint nietVlaamsch
genoeg is; hij-is, evenals Van de Woïs-
tijne te Europeesch, cn daarbij ook te ver
fijnd en te modern om een naar Vlaamsche
leute en Vlaamsche sappigheid speurend
Hollandsch kl sin-burgerdom te kunnen be
vredigen. Maar de weinigen en de beteren
onder ons, die daar boven uit gegloeid zijn,
bewonderen hem des tc meer en plaatsen
hem gaarne vooraan onder do allerbeste
Vlaamschó schrijvers van dit oogenblik.
Reeds -dadelijk in zijn eerste werk „Lan
delijk Minnespel" (uitgegeven bij Van Dis-
hoeck) verried Toussaint, zooal niet volle
dig, dan toch zeer duidelijk, wie hij was
naar ziel cn geest. Het kostelijke boekskc
is nu walhaast reeds twintig jaren oud,
maar kent ge het nog? De invloed van
Stijn Streuvels is er niet in tc miskennen.
Toussaint meende toen blijkbaar ook, dat
alle heil dor Vlaamsche literatuur lag in
de boercn-novelb, en in zijn verhaal trilt
dan ook danig dc geheelc ziel van den
Vlaamschcn buiten met de deugd-doende
weelde van zon en land cn het hard gela-
beur der primitieve menschcn. Er vaart
Joor al die bladzijden een rinzigo geur van
m?st cn cr klinkt het. bronstig gehinnik
van een hengst. Maar het is toch iets go-
heel anders dan de novellen van Streuvels
of van Tcirlinck uit dien tijd. Toussaint
bleek het geïdealiscerd-romantische van
den een jvenmin te kennen als het 6y.nf>o-
liek-visionaire van den ander; hij was
bedachtzamer, kalmer, nuchterder, intelléc-
tuoeler, cn tevens precicser, keuriger, ver
fijnder. Een geheimzinnig wonder is dat
boekje. cn er 6chuilt een zekere tweeslach
tigheid in, waaruit tcnslottj missch'en de
jrnpopulariteit er van ten dcclc kan worden
verklaard: Wdht 'deze 'gehéelc hefdés-ge-
schiedcnis 'zindert cn trilt van primitief-
heftig. warm-bloedend leven, een anima
le bronstigheid omdruipt het en slaat er
soms in fel-roode vlammen uit op, het
is één brok redelooze oerkracht, niets dan
natuur in oorspronkelijkste en hevigste
drift, en toch ontkomt ge geen oogen
blik aan dc gedachte, dat het nu alles
voorgetooverd wordt door een menscli van
zeer voorname, verfijnde cultuur en scherp
onderscheidend intellect. Zelfs moet ge,
wanneer ge het cynische voor- en naspel
nog eens rustig gaat herlezen, even twij
felen of de schrijver niet een subtiel-iro-
nische grappigheid heeft uitgehaald, toen
hij dc raiiwc werkelijkheid zóó brandend-
fel en echt -beschreef met zulke keurïg-
preciese, welhaast teeder-geciseleerdê woor
den. X'ü achterna geloof ik. dat het eigen
lijk alleen maar een jeugdige vergissing
van Toussaint geweest is. Hij had name
lijk met zijn meest-eigenc cn beste krach
ten zich gewaagd aan een literatuur-genre,
dat toen in Vlaanderen voor het eenig wa
re cn goede gold, maar dat allerminst bij
z ij n kunstenaarschap paste. Desondanks
was er op deze wijze toch een boekje ont
staan, dat. tot óp den huïdigen dag behoort
tot cle beste moderne literatuur van Vlaan
deren, en dit is wel een heel sterk be\vij3
voor Toussaint's buitengewone gaven.
In zijne volgende publicaties ziet ge
Toussaint van Boelaere steeds meer hecn-
groeieh en rijpen tot een eigen artistieke
geaardheid; zijn intellectueele precies
heid, zijn bijna précieuse verfijning, zijn
sceptische subjectiviteit, zijn drang naar
)Vij zouden niet zoolang over deze inrich
ting schrijven als er juist in den afgeloopen
week niet iets bijzonders was voorgevallen.
Iets bijzonders. Ja, Louis Davids die de
leiding van de gezellige poppenkas op zien
pad genomen, heeft een ontdekking gedaan.
Hij heeft twee Nederlandscho meisjes laten
debuteeren, meisjes die op het gebied van
het cabaret werkelijk wat prestoeren.
We doelen hier op Bcp cn Git zooals d«
toonéelnamcn luiden. Toen liet laatste pro
gramma van het Kurhaus cabaret reeds
„vol" was werd Davids opgebeld uit Apel
doorn. Een jonge dame deelde hem mee dat
zij met haar vriendin liedjes zongen aan dc
piano en dat ze nu gaarne eens in het Kur
haus cabaret zouden willen debuteeren.
Dé kloinc-groote Louis had misschien
weinig vérwachtingen Van meisjes uit Apel
doorn die zoo aardig bij de piano konden
zingen. Daarbij kwam nog dat het program
ma zooals gezegd „vol" was cn daarom zei-
de hij tot het meisje dat ze maar eens moest
komen praten. Misschien was het iets voor
het'volgend seizoen.
Aan den anderen kant werd gezegd dat
de reis naar Den Haag wel een beetje kost
baar was, waarmee het gesprek eindigde
Den volgenden dag kwamen Bcp en Git
tóch triaar over en zongen Davids een liedje
voor. En Louis, die in hot begin in hot ge
heel geen verwacbiingeu had, heeft dit
echt-Hollandsch'e paar dadelijk geênga-
geerd.
Het debuut van deze twee meisjés is in-
eigen bewustmaking, die door een broeien
de sensualiteit lioeh, aldoor naar boven
woelt, het werd van boek op boek steeds
storker en duidelijker. Kent go de novcl-
lonbundcl „Dc B looiende Verwach
ting"?kent go „Hot Gesprok in
T r a c t ot i a", dat wel zeer aan modern
Fransch werk verwant schijnt. Dit is liet
verhaal van een dikken meneor, die als
ambtenaar over de zedelijkheid ta waken
heeft cn die geen grooter gcuot kent dan 't
verzamelen van exotischo prenten. Ge ziet,
hoover Toussaint hier van de Vlaamsche
bocrcn-uovelle is afgedwaald; hier leeft de
innerlijke verscheurdheid van den modor-
nen mcnsch, die het eigen dieper wezen
vermomt achter gemoedelijkheid cn tlico-
retischo correctheid. We hebben niemand
in onze Nederlanden, zcide Emmanuel dc
Bom terecht, dio de preciese beschrijving
van zulk een algemeen geval zóó kalm-
geniepig cn keurig-vijlcnd kan volhouden
als Toussaint van Boelaere.
Iets dergelijks kan men waardceren in
Toussaint's laatste publicatie; de hier aan
gekondigde „Barcclonecscho reis-
indrukken". Het is naar het uiterlijk
niets dan het verslag oencr reis naar Bar
celona, ter gelegenheid der daar gehouden
wereld-tontoonstclling den vorigen zomer.
Maar het is al3 met het „L a n d c 1 ij k
Minncspel": ge loert meer den schrij
ver kennen dan liet land, de stacl of de ex
positie, die hij bezocht. De laatste trou
wens, dio wereldtentoonstelling, negeert hij
bijna heelemaal, en ik wil eerlijk bekennen,
dat hij daarin een prachtigo kerel-naar-
mijn-liart is. Hij zegt er niets anders van
dan dat het was „als alle tentoonstellingen
een onbelangrijk samenraapsel van duizen
den zaken, die elk op zichzelf misschien
aandacht verdienen, doch u thans tot
geeuwens toe vervelen".
En oven later verzucht hij nogmaals:
„Tentoonstellingen zijn oorden van berus
tende verveling".
Aldus laat hij zich geen oogenblik ver-
leidon om belangstelling te ycinzen voor
dingen die hem geen stock kunnen sche
len, en ook door al het andere dat hij
in het vreemde land ziet, hoort cn onder
vindt, laat hij zich voor niet een duim
breedte van zijn eigen individualiteit af
voeren. Toch is het merkwaardige dit,
dat ge desondanks wel degelijk ook Span
je te zien krijgt, waarin ge gelóóven kunt.
En dèt is toch maar bij elke reisbeschrij
ving de hoofdzaak.
Het is vooral het vólkslevcn dat hem in
teresseert; hij voert u naar de achterbuur
ten, naar de kleinè restaurants en thea
ters, naar de menigten in kerk en arena
hij vraagt uw aandacht voor de over-
talrijkc schoenenpoetsers, voor de pries
ter, de politiemannen, de vrouwen van de
straatIn weinige, preciese woorden
van diepe plastische kracht ontwerpt hij
beeld op beeld, maar ook alle bewegingen
van zijn eigen innefjijk komen daarbij los,
zijn enthousiasme, zijn rustige fijne vreug
de, zijn verontwaardiging, zijn humor cn
zijn ironie.
Het hoogtepunt^ vaU'befgehcelc bock ligt
in de beschrijving van een stierengevecht.
Het is een gewéldig waagstuk om in Ne-
derlandsche of Vlaamsche taal nog een
stierengevecht tc willen uitbeelden, omdat
natuurlijk steeds de vergelijking met Jac.
van Looy zich aan den lezer opdringt.
Maar Toussaint heeft deze vuurproef schit
terend doorstaan. Ik dacht bij hem aan
vankelijk heelemaal niet aan Van Looy,
om de eenvoudige reden dat Toussaint het
zoo geheel anders doet. Van Looy is bijna
zuiver objectief cn gaat aldoor van het
gebeurde zelf uit; hij vereenigt cn verin
nigt zijn lezers er langzaam.cn zeker mee,
noernt de namen dér matadors cn verle
vendigt zijn voorstelling met stukjes dia
loog. Toussaint daarentegen blijft hevig
subjectief, gevoelt eigen waarneming als
middelpunt van al het gebeuren, zelfs bij
de hevigste scènes in de arena. Natuurlijk
neemt hij er aan deel, innig cn fel, maar
op een afstand; hij aanschouwt het alles
zooals dc goden moeten hebben neergezien
op den strijd in de vlakte van Troje,
cn met voorzichtig gekozen woorden weet
hij diezelfde hoog-voornamc, en toch niet
oppervlakkig-bclangstellcnde wijzc-van-zion
ook zijn lezers eigen te maken. Dc
ruimte ontbreekt mij voor een mooi citaat,
dat gemakkelijk te vinden zou zijn, maar
alleen reeds om de beschrijving van het
stierengevecht moet men dit boekje lezen.
En wie het nog niet weten, kunnen hier
revens leeren welk een knap kunstenaar
Fernand Toussaint van Boelaere i9.
HERMAN POORT.
derdaad een groot succes geweest. Hun
„nummer" is dan ook alleraardigst. Luch
tige Duitsche liedjes worden cloor dit tem
peramentvolle paar met een zeer grootcn
zin voor humor cn flair die men bij debu
tanten niet zou verwachten, gecréeerd.
Zoo heeft Davids „op het laatste nipper
tje" weer een ontdekking gedaan waarvoor
wc hem werkelijk dankbaar kunnen zijn.
Op het gebied van het cabaret hebben we
maar weinig artistcn waarmee we „voor
don dag kunnen komen". Louis Davids,
Willy Corsari, Ficntjc dc, la Mar en.
cn. dan zijn we er eigenlijk al. Aan Da
vids hebben wc het te danken dat we er
thans dc namen Bcp cn Git bij kunnen voe
gen.
Maar. wat is bonter en grilliger dan
het nieuws van den dag. Tragische cn
vreugdevolle gebeutenissen wisselen elkaar
af in een razend tempo. Terwijl in de dan
cings de bands spelen, terwijl de winkel
juffrouwen cn de etaleurs ronddansen,
„Bolsjewiek" eten of drinken (wat van deze
twee handelingen het meest op den voor
grond staat hij het consumccrcn van een
„Bolsjewiek" weet ik niet) en de „chique lui"
uithangen, terwijl men zich in den ecnen
hoek van Scheveningen amuseert, spelen
zich aan den andoren kant cle grootste tra-
gedieen af.
Onlangs waa het al héél erg. Uit Utrecht
ztjn een troepje jonge typografen gekomen
Zü zijn op het „stille" sirand en willen (als
een dagjesmcnsch de zee ziet wil hij er ook
NIEUWE KRACHTEN EN NIEUWE
PLANNEN.
Robert Montgomery van antra tot ster!
300 brieven per dag beantwoorden.
Hollywood, Augustus 1031.
De Metro Goldwyn Mayer heeft een goede
keus gedaan met haar twee nicuwo ster
ren: Robert Montgomery cn Marie Dressier,
groote tegenstellingen in type en leeftijd.
Door deze aanwinst beschikt do M. G. M.
nu over een staf van artistcn, die een der
besto cn meest veclzijdigo van geheel Holly
wood is. Greta Garbo, Norma Shearer, Ma
rion Davies en Joan Crawford voor vrou
welijke hoofdrollen; William Haines, Buster
Kenton en Marie Dressier voor komische
rollen; Wallace Beery voor „zware" actie
en tenslotte John Gilbert, Ramon Novarro,
Lawrence Tibbett en Robert Montgomery,
om al naar het uitkomt de mannelijke
hoofdrollen aan uit te deelen; al die be
gaafde artistcn tezamen stellen de M. G. M.
wel in staat om steeds iets nieuws cn aan
trekkelijks te leveren.
De plotselinge opkomst van Robert Mont
gomery is niet zoo verwonderlijk in dezen
tijd, nu Hollywood meer van dergelijke be
leeft. In Duitschland kan men hetzelfde
verschijnsel nog veel duidelijker waarne
men. Montgomery heeft pas twee jaar ge
leden zijn eerste rol gespeeld in een ^er
films, die een beeld geven van het leven op
do Amerikaansche scholen. Niemand zou
hem toen zijn latere carrière hebben voor
speld; hij was een der vele extra's, die om
de studio's zwerven en wachten op een rol
letje, eens in do zooveel weken..Hij wist zich
echter omhoog to werken, steeds meer
kwam hij op den voorgrond cn plotseling
was er een nieuwe ster aan den filmhcmél
opgegaan.
Handelswaarde en populariteit.
Dat had zijn redenen, want de leiders
der M. G. M. houden nauwkeurig liet oog
gericht op elke toe- of afname in de popu
lariteit van hun artisten. Het bleek, dat
het publiek wel wat voor Montgomery voel-
do en dat de M. G. M. geen slechte zaken
zou doen door hem wat meer op den voor
grond te brengen. Toen steeg zijn populari
teit die zeer goed afgemeten kan worden
naar het aantal brieven, dat hij dagelijks
ontvangt met groote sprongen en nu
ontvangt hij al meer post dan onverschil
lig welke andere ster der M. G. M. En
Montgomery is verstandig. De 100 tot 300
brieven, die eiken dag binnenkomen, wor
den alle gelezen voor een groot deel door
hemzelf en prompt beantwoord. Ook
langs dezen weg blijft hij het eontact met
zijn publiek onderhouden, in tegenstelling
mét tal van andere filmsterren, die de helft
van hun brieven ongeopend in dc prulle-
mand werpen cn er zeker nooit één per
soonlijk lezen.
Reclame.
Ook op andere wijze weet hij ziCli in de
sfeer der publieke belangstelling te hand
haven. Hij heeft een keurigen man in
dienst die, gekleed als'politieagent, op de
drukste punten zijn auto aan-houdt, hem
plotseling herkent en doorlaat. En als Mon-
gomcry eens werkelijk door een van zijn
bewonderaars wordt herkend, toont hij zich
zeer verheugd. Een merkwaardig staaltje
heeft hij onlangs beleefd. Hij kwam in het
holst van den nacht met zijn auto in een
afgelegen plaatsje en moest benzine in
nemen. De man van dc benzinetank her
kende hem cn deed alles om hem maar
niet te gauw te laten wegrijden; hij vulde
zelfs „bij ongeluk" dc. tanks met een ver
keerde soort benzine. Een paar dagen laler
schreef hij aan Montgomery cn verteldo,
dat hij ruzie met zijn vrouw had gehad,
omdat hij haar niet wakker had gemaakt.
Hot is ook wel hard, om in een klein nest
te wonen en niet eens je meest bewonderde
filmster te ontmoeten, als hij komt binnen
vallen.
Montgomery verslaat dus de kunst, om
vooruit te komen in dc wereld. Maar hij
in. gaan zwemmen. Een politicagent
echter waarschuwt hot vijftal niet tc gaan.
Bij het afnemende getij is dc zee zeer ge
vaarlijk. De raad wordt in den wind gesla
gen. Vijf jonge mannen begeven zich in
zee. drie koeren er terug. Dc andere
twee vallen als slachtoffer van hun roeke
loosheid.
Maar dit was het ecnige niet. Zondag
middag werden dc bezoekers van Schcyc-
ningen nogmaals opgeschrikt door een on
geval. Wat was er gobeurd? Achter den
vuurtoren werden geweldige rookzuilen
waargenomen. Natuurlijk was er dadelijk
een run naar den brand, want gezien den
rook, moest deze wel zeer ernstig zijn.
Dichterbij gekomen kon men constntee-
ren dat de pakhuizen van Jac. den Duik,
de bekende reedcrsfirina, die in de buurt van
dc havens gelegen waren, in brand ston
den. En die brand was niet zoo gering ook.
Gcwoldige rookmassa's cn dito vlammen
sloegen uit de houten gebouwen die vrij
wel geheel waren gevuld met netten cn olie.
De brand zou, zoo veronderstelt men, ont
staan zijn door broeiing.
Dat dc belangstelling bij dit zeldzame
schouwspel groot was, behoeft bijna niet ge.
zegd te worden. Van alle zijden draafden
de nieuwsgierigen aan en de politic die het
terrein af had gezet, had alle moeite om de
opdringende menigte tegen te houden. Een
paar keeren moest zelfs de beruchte gum.
rnistok wordeu getrokken.
Intusschen bezit Den Haag weer baar be-
kan ook hard" werken en hij hoeft talent.
Ongotwljfold werkt hij onder do besto con
dities, want hij hoeft een grooto organisa-
lio'als de M. G. M. achter zich,'dié licm
op don voorgrond brongt cn hem do besto
scenario's, regisseurs cn medespelers geeft,
waarover zij beschikt. Voor dc gemoeds
stemming van de botrokkono scheelt het
ook veel, of hij een „extra" is, d<o vandaag
niet weet of hij morgen te eten heeft, of
een ster met een gevestigde pisltio, die
elke week een grooto chöquc onl vangt Hij
goniot ongetwijfeld veel meer van zijn
auto, ztjn mooie huis in Beverley l'ills, zijn
eigen kleedkamer in dc M. G. M. g< bouwen
cn zijn groote populariteit, dan ein der
andere filmsterren, dio daar al zoo lang'
aan gewend zijn geweest.
Hij heeft geen ooncurrentie.
Hij werkt echter hard en met plezier. Het
is waar, dat hij soms tien weken niets te
doen heeft en naar hartelust kan tennis
sen, autorijden cn uitgaan, maar dan komt
cr ook weer oen tijd, dat cr twee of drie
films tegelijk worden opgenomen, waarin
hij een rol speelt, zoodat hij elke minuut
bezet is cn een leven moet leiden, waar
slechts weinigen do werkkracht cn het noo-
digc weerstandsvermogen voor bozitten.
Zijn positie bij do M, G. kt. is daarom
zeer sterk. Bovendien is hij dc cenigc van
bun artistcn, die olkc willekeurige rol in
het lichte romantische genre kan spelen,
op do wijze, die hot karakter van do film
cecbrengt. Bij John Gilbert is het altijd
teer moeilijk, gcschlkto medespelers te
vinden 'en Ramon Novarro heeft een ge
prononceerd Zuidelijk typo, waardoor hij
niet in elke rol past, terwijl zijn accent een
bezwaar is in dc zangfilms, die op het
oogenblik het meest gewild zijn. Lawrence
Tibbett speelt slechts één film per jaar
on is dus ook geen gevaarlijke concurrent.
Een nieuwe film.
Robert Montgomery beeft een twintig
films achter den rug, waarin hij de meest
uitecnioopcnde karakters heeft uitgebeeld.
Zijn volgende film is zeer waarschijnlijk
„The family affair". Hot scenario is von
Albert Richard Weljen cn heeft do avon
turen van twee broers op zee tot onder
werp. Neil Hamilton speelt de rol van den
anderen broer. De film is van hetzelfde
luchtige, vroolijkc genre als dc I,owe
McLaglen films. Daarna zal Montgomery
vermoedelijk spelen in „Pig boats", een
marinefilm, dio speciaal de duikbootën op
deh voorgrond brengt m ivjct in elkaar
wordt gezet met belruip 'van de Ameri-
kaonsche marine. „The truth game" zal
waarschijnlijk niet gespeeld worden door
Robert Montgomery, doch door den schrij
ver zelf; de begaafde Oyor Novcllo, die
reeds eenigen tijd in dienst, der M. G. M.
is om stukkon voor de film tc bewerken.
Sidney Franklin zal de film komen regis-
secren, zoodra zijn contract met de Lunts
is afgeloopen. Misschien is in deze film
nog een tweede debuut te wachten en wel
van Lady June Invcrclydc, die eenigen
tijd geleden naar Hollywood is gekomen
om voor dc film tc spelen.
Weer een nieuwe kracht.
Bij ons laatste bezoek aan dc M. G. M.
studio's hoorden wij veel spreken over
Clark Gable, een ster in opkomst, die tot
nu (oc is opgevallen in cfke film, waarin
hij meegespeeld heeft. Vijf jaar geleden
wés hij tooneclspclor voor allo voorkomen
de soorten van rollen; toen probeerde hij
het eens in Hollywood, doch hij was ge
dwongen, naar het toonecl terug te kee
ren, als hij niet van honger wilde omko
men. Op het oogenblik speelt hij samen met
George Hill voor „Hill Divers", een ma
rine film, en men schijnt algemeen te ver
wachten, dat hij in dc toekomst steeds be
langrijker rollen Ie spelen zal krijgen.
kende gasten; de wereldreizigers. Dat zijn
van die menschen dio of geen werk kunnen
vinden, of geen werk willen vinden en des
wege een wereldreis gaan maken en door
prentbriefkanrtcnvcrkoop hun kostje opha
len. De gaande en komende man moet dus
dc pret betalen.
Nu zijn cr van die zure, cynische lieden
die koppig beweren dat dc wereldreizigers
niet verder komen dan Haarlem of Utrecht
cn dan weer naar Den Haag terugkeeren,
aldoor maar kaarten vnrkoopend. Wc willen
dat niet dadelijk nazeggen. De aulo b.v.
die reeds een dag of vier op do Haagsclio
straten te zien is, ziet er o.i. wel naar uit
dat zij heel wat mee gemaakt heeft. Over
al, op alle deurtjes cn spatborden zijn ho-
tclzegels uit verschillende landen geplakt
cn de plaatsen die nog ovcrgcblcvon zijn
gestoffeerd met ansichten uit alle hoeken
der wereld. Dc keurige hoeren (met Amster-
damsch accent) die in den wagen zitten
hebben romantische rciscostuums aan cn
zien er zeker uit of ze de leeuwen van
Zuid-Afrika even goed konnon als do Es
kimo's op dc Noordpool.
De argeloozc voorbijganger eebtor, die
eens op zijn gemak naar al dat schoons wil
kijken. wordt dadelijk door de heeren
aangesproken; „of hij een boekje wil koo-
pen waarin allerlei verschrikkelijke avon
turen der wereldreizigers vermeld staan".
En de kleine man dokt. zooals dat
zijn gewoonle is.
