HOE DE AMERIKAAN
BEEBBHBBBBBEBEHHHBBHBHHBBBBBBH
HET GROOTSTE REKEN.
GENIE TER WERELD
I E
ES
0
i H
m
m
m
lm
m
m
m
I
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
h
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
Minder meel, meer irnit.
(Van onzen Ncw-Yorkschen correspondent)
New-York, 7 November 1931.
Onlangs ried de fichrijver van een inge
zonden stukje aan, dat iedereen een boter
ham per dag meer zou eten, dan hij ge
wend was, als een middel om het kolos
sale graansurplus te laten verdwijnen. Bo
vendien verklaarde hij zich in hartelijke
sympathie met de nieuwe mode, die lan
gere rokken en mouwen aan de dames
voorschrijft. In hoeverre hij gelijk had,
weet ik niet, maar de schrijver beweerde,
dat de vermageringskuur en de knie vrije
rok een belangrijk deel hadden bijgedra
gen tot do heerschende ontwrichting ir
het zakenleven. De inzender vergeet blijk
baar, dat in dien tijd, toen er minder meel
spijzen werden gegeten en de bewonderde
magere figuurtjes zoo min mogelijk be
kleed werden, andere industrieën het veel
drukker kregen en zelfs nieuwe begonnen
denk eens aan do schoonheidsverzorging
met haar lipsticks en huidcrèmes En ter
wijl de graanboeren in de verdrukking
kwamen, kregen de fruit- en groentekwee
kers het veel drukker door de nieuwe
zucht naar sinaasappelsap en rauwe toma
ten. Maar ook die kijken dezer dagen al
lesbehalve vroolijk
Dr. Arthur E. Albrecht van de New-York
State Department of Agriculture and
Markets, heeft medegedeeld, dat de Ame
rikaan gemiddeld 143 pond meel per jaar
minder consumeert dan zijn vader of moe
der veertig jaar geleden deden. Hoog en
laag, jong en oud wierp dus veertig pro
cent overboord van datgene, wat vroeger
een hoofdbestanddeel van het dagelijksche
menu was: brood, koek en gebak. Vandaar
dat er in de pakhuizen 300.000 000 bushels
onverkocht en ongezocht tarwebloem op
gestapeld ligt Gelukkig schijnt daar een
einde aan to komen, nu de prijzen weer
eenigszins gestegen zijn, hetgeen weer een
gevolg is van de meerdere aanvraag door
het hongerende China, een Fransche be
stelling, de ruiling van graan togen Bra
ziliaansche koffie en tenslotte de afwezig
heid van Russisch graan op de wereld
markt zooal6 het vorige jaar.
Toch hebben malaise noch de vermage
ringskuur het kolossale verschil van 143
pond per jaar voor een bevolking van 120
millioen zielen op hun geweten, maar een
zich langzaam veranderende levenswijze.
In het kort, Amerika is bezig het Engel-
sche dieet van biefstuk den heelen dag
door te vergeten, want dr. Albrecht be
weert, dat er tegenwoordig drie vierde
minder vleesch gegeten wordt dan veer
tig jaar geleden. Varkensvleesch en kalfs-
vleesch zijn meer in de mode gekomen dan
rundvleesch, maar per hoofd is het toch
altijd elf pond per jaar minder. Er is een
gedecideerde zwenking waarneembaar in
de vegetarische richting.
Melk is de nationale drank geworden;
niet alleen kinderen, maar fabrieksarbei
ders cn kantoorpersoneel, menschen, dio
hard met spieren of hoofd moeten werken,
zijn overtuigde melkdrinkers geworden.
Bij de flesch, maar nog veel racer in be
vroren staat mot vruchtensappen en in
allerlei voedzame en smakelijke toevoegin
gen. als sundaes en 60das. Tusschcn 1920
en 1926 is er een kolossale toename in het
gebruik van zuivelproducten te constatee-
ren en wel 200 pond méér per hoofd per
jaar dan daarvoor, een vijfmaal grootere
en snellere toename dan de gezamenlijke
vermindering in consumptie van vleesch
en meel. De jaarlijksche omzet aan room
ijs bedraagt nu meer dan een half billioen
dollars.
Amerika is wat men bij ons een zoete-
kauw pleegt te noemen geworden en al
weer vertelt dr. Albrecht dat het gebruik
van suiker 105 pond per jaar is; vandaar
de roomijs-voorliefde. 's Nachts donderen
van alle richtingen eindelooze melktreinen
naar New York, die bestaan uit tankwa
gens, van binnen glas en mechanisch ge
koeld. Er i6 geen quaestie van of het ver
meerderde gebruik van suiker en rnelk
is te wijten aan de alcoholverbod, aange
zien de cijfers uitwijzen, dat in dc twintig
jaar vóór de wet in werking trad het
melkverbruik maar 14 pond grooter was
geworden. Is het dan te verwonderen clat
de producenten en handelaars van melk
en suiker tot in den verst denkbaren vorm
tegenstanders zijn van een wijziging der
Drooglegging Hier hebben we o.a. een
der redenen, waarom Amerika nog altijd
nominaal „droog'' blijft, hoewel het in
werkelijkheid kletsnat is.
Een andere groote en belangrijke oor
zaak voor dc dicetvcrandering van den
Amerikaan is het moderne vervoerwezen,
dat hem in staat stelt het heele jaar door
jonge worteltjes, aardbeien of bananen en
wat niet meer op tafel te hebben In dit
reusachtige land, dat eigenlijk een wereld
deel mag hecten en waar hot klimaat in
dc verschillende streken afwisselt van sub
tropisch tot 6ub-arctisch, heeft do inten
sieve landcultuur. die bovendien altijd in
massa-productie werkt, het mogelijk ge
maakt, dat een onafgebroken stroom
vruchten en groenten, door het heele land
gaat, hetgeen men zich een kwarteeuw ge
leden niet kon indenken. En daarenboven
is de cultuur van nieuwe soorten ter hand
genomen; is Caiiforniö niet op groote
schaal bezig dadelpalmen te kweeken, de
boom, die eigenlijk in het land van den
1001-Nacht thuis hcort?
Nu ontmoeten wc zulke groenten als
broccoli, escarole, anisc en finochio als
nieuwigheden, terwijl asperge3 of artisjok
ken het heele jaar do.r een doodgewoon
iets zijn. Do medische wereld heeft een
niet gering depl bijged-nven tot de veran
dering van clcn en drln'reh. Amorika is
„health conscious", zich zijn gezondheid
bewust géwor.lgjp en een gezond lichaam
is door dat voortdurend hameren van me
dische zijde een gmoirr schr.t geworden
dan het bedrag op de bank. Nu nog v.ijzen
de doctoren er op hoe verkeerd het is om
meer vleesch en meelspijzen tc eten
rauwo vruchten en groene groenten, want
dat wordt nog to veel gedaan, al is er een
verbetering gaando. Drie maal warm eten
per dag, vleesch in groote porties, aard
appelen en een klein beetje groenten met
een groote homp eigengebakken cake of
taart toe, overgoten door ontelbare reus
achtige koppen koffie, is nog altijd dc op
vatting van een „square meal", een flinke
maaltijd bij menschen, dio hard werken,
zooals farmers.
Wij brachten eens een zomer door en
pension op een farm, waar we aan net ont
bijt op allerlei warme schotels onthaald
werden, niet speciaal om ons to plezieren,
maar de farmersvrouw gaf als haar op
rechte mooning te kennen, dat een dege
lijke voeding de beste bescherming was
tegen allerlei kwalen; het laatste, dat ik
van haar hoorde, was dat zij erg met haar
maag sukkeldeTerwijl er 's middags,
d.w.z. om 12 uur, groote stukken braad-
vleesch verschenen, bestond alle groente
uit een schijf ananas uit blik, want
daar moest deze vrucht voor doorgaan.
Alle vruchten, waarop zij dc hand legde,
zolfs die aan de boomen om het huis groei
den, werden oogenblikkelijk in de pan ge
stopt en verwerkt tot taartvulling of con
serven als jam e.d. met heel veel suiker.
„An apple a day keeps the doctor away"
een appel per dag houdt den dokter
weg, is een ouderwetsch gezegde, want al
i6 deze vrucht nog immer populair, zij
heeft plaats moeten maken voor dc meer
zuur houdende sinaasappel, citroen en
vooral de grape-fruit of pompelmoes niet
te vergoten. Ik durf te beweren, dat geen
ware Amerikaan zijn ontbijt begint zonder
oen glas vruchtensap: uitgeperste sinaas
appel of een halve pompelmoes, ja zelfs
tomatensap komt meer en meer in de
mode. Verder bestaat het heele maal uit
een paar sneedjes toast, een ei cn koffie.
Dat is Inderdaad een heel verschil met
den zwaren warmen maaltijd van de
vleesch-periode en het is toch niet aan
te nemen, dat de menschen tegenwoordig
minder trek hehben. Het is eenvoudig oen
kwestie van zelf willen ten pleziere van
de gezondheid. En wanneer de Metropoli
tan Life Insurance aan de hand van cijfers
mededeelt, dat de leeftijdsgrens nu zoo
bezig is te verlengen, dat men over v(jf-cn-
hvintig, dertig jaar het gemiddelde aantal
levonsjaren met vijftien vermeerderd zal
hebben, dan valt er inderdaad veel voor
dc moderne methode te zeggen.
Zoodra de wetenschap hot hare gezegd
had, wierp de handelswereld zich met een
ware rage op al die uitspraken en maakte
er verkoopsmotto's van; herinnert men
zich nog hoe goed het was om Californi-
sclic rozijnen tc eten, omdat ze zooveel
ijzer bevatten? En hoe is de mode der vita
minen er in gekomen! Spinazie, die ik mij
uit mijn jeugd als een voorjaarsgroente
herinner, gedecoreerd met harde eieren cn
„soldaatjes", is hier letterlijk altijd ver
krijgbaar en het eerste, wat een zuigeling
krijgt als het geen tomaten-purco is. Hot
is dc nachtmerrie van millioencn klein
grut geworden, die het om «de zooveel da
gen op hun bord zien, want de moeders
zeggen dat er ijzer in zit en dat is goed
voor het beendergestel.
Ongetwijfeld heeft de drooglegging even
veel bijgedragen tot het grooter gebruik
van melk cn suiker als tot het minder co-
pieuse dineeren. Wij hebben niet zoo lang
geleden een beroemden Franschen kok op
bezoek gehad, die de Amcrikaansche kook
kunst in het algemeen niet kwaad vond,
maar cn hier hief hij armen en oogen
ten hemel hoe kan men goed eten ge
nieten, wanneer er niets bij tc drinken is
dan ijs water of mineraalwater of nog erger
een cocktail of pure whiskey. Om cr nog
maar van tc zwijgen, dat het niet in sau
sen verwerkt kan worden. En dc hotel
houders, die eerlijk verklaren, in vroeger
jaren de grootste winst in wijn en likeur
te hebben gemaakt, vertellen, dat het goe
de ouderwetsche lange tafelen van een
paar uur midden op den dag niet racer
voorkomt.
In plaats daarvan hebben we de „quick
lunch" de bliksemlunch gekregen, in
negen van do tien gevallen staande voor
een toonbank en uit het vuistje naar bin
nen gewerkt, bijvoorbeeld een driedekker
drie sneedjes brood met. roomkaas en
jam of pindakaas en tomaten er tusschwi
met een ijskouden moutdrank: meTk
met roomijs on vruchtensap of een extract
van koffie of chocolade en mout goed door
elkaar geschud. Zooieks laat zich in zeven
en een halve minuut naar binnen spelen,
waarbij ik dan nog den tijd voor het klaar
maken reken cn kostbare uren voor ver
dere jachten zijn bespaard. Zou het mo
derne leven ook iets met ons dieet te ma
ken hebben?
De beste rekenaar sedert heuglijke tijden.
Dr. Finkelstein bespaart Polen
30 ambtenaren.
door
Eric PETTERSOX
In Berlijn heeft de Poolsche
Regierungsrat Dr. Finkelstein
in een kring van vooraan
staande geleerden eenigc
proeven afgelegd van zijn
haast bovenmenschclijk re
kentalent
De hal van een groot Berlijnsch hotel
een beeld, waarmede een journalist, die
zich er in het bijzonder voor interesseert
beroemde vreemdelingen te interviewen,
reeds lang vertrouwd is: oen paar goudge
galonneerde hotelbeambtcn, een feestelijk
in zwart gekleede chef de réception, opgo
wonden door elkaar fladderende vreemde
lingen, roezemoezige gesprekjes in aller'oi
talen, bleeke, vermoeide piccolo's, die met
een hoog kinderstemmetje namen uitroe
pen: „Herr Professor Langcnfeldt am To
lefon, bitte
In een hoekje, verschanst zich achter
een reusachtige courant, een slanke, bijna
magere man: lange, teere handen flon
kerende, levendige oogen achter een groo
te goudgerande bril, en daarboven een
machtig, gewelfd voorhoofd, waarover de
dikke strengen aschblond haar vallen.
„Herr Dr. Finkelstein De vreemdeling
kijkt een oogenblik verbaasd op, dan glim
lacht hij vriendelijk: „Ach ja, het inter
view. Maar laat ons nog een oogenb'ik
wachten. Er komen namelijk nog eon paar
collega's van mij en ook professor Kohier,
een lid van de Commissie van Onderzoek,
weet U?
Dan volgt een kort onderhoud in de ho
telhal, totdat de anderen komen: „Ja, ik
zit in het gebouw voor statistieken te War
schau, hoewel ik eigenlijk thuis hoor op
het Ministerie van Financiën. Ik heb in
beide afdeelingen leiding der controle, hoe
wel ik alle werkzaamheden haast alleen
doe." U doet alleen het werk van een
geheelev rekenkamer?
Dr Finkelstein kijkt mij aan, lacht dan
zachtjes en zegt dan een tikje ironisch'
„Ja, dat doe ik Dan komt hij plot
seling los: „Ja, weet U, ik behoef dc ge-
tallenkolommen in de hoofdboeken maar
éénmaal snel door te loopen, om een fout
tc kunnen vaststellen. Hoe dat komt, kan
ik U niet zeggen. Ik reken heelemaal niet
daarbij, maar „het" rekent in mij, even
als bij een machine. En ik behoef alleen
inaar de uitkomst af te lezen en te verge
lijken Dat is verbazend, vind U niet
En Finkelstein lacht als een jongen, d'.«
een kikkervlschje gevangen heeft
„Verbazingwekkend dat is zoo dc vak
term, weet U Professor Kohier zegt ook
6teeds hoofdschuddend „verbazingwek
kend Hoogst verbazingwekkend als hij
mijn prestaties onderzoekt. En het heele
neuropsychiologische instituut 6preekt al
leen van verbazingwekkend, als zij
mijn naam hooren. En het eigenaardigste
is: ik 6ta zelf steeds weer opnieuw ver
baasd over mijn merkwaardige gave. Ik
heb dat alles namelijk nooit geleerd, op
school was ik zelfs bepaald slecht in reku
nen en wiskunde.'
„Totdat ik het met een vriend van mij
eens aan den 6tok kreeg over verschillen
dan de rekenkunst.jes, die een artist In een va
riéié vertoonde. Ik probeerde het ook eens...
en zonder eenige oefeningen gelukte riet
mij de moeilijkste rekenkundige vraag
stukken binnen enkele oogcnblikkcn op te
lossen. Eigenaardig is het, dat ik licha
melijk in een stérken spunnings- en op
windingstoestand verkeer, wanneer ik mijn
experimenten vertoon: mijn pols klopt dan
sneller cn ik transpireer sterk. Professor
Kohier cn Dr. Moede van het psychotech
nische instituut der technische hooge-
school zijn cr druk mee bezig dit „feno
meen", als ik het zoo mag noemen, te 021
derzoeken."
In een klein, rustig vertrek van het hoio.
geeft Dr. Finkelstein ons journalisten ccni
ge staaltjes van zijn kunst. En ik mot»;
zeggen, het is wel het meest onbegrijpe
lijke, dat ik ooit in mijn leven heb mee
gemaakt:
Professor Kohier toont hem een kolom
van 36 getallen, ieder van 6 tot 7 cijfers.
Finkelstein werpt een korten blik daarop,
(slechts enkele seconden glijden zijn oogen
over het papier dan 6luit hij zijn oogen
leunt achterover zijn 6malle hand glijdt
langzaam over zijn voorhoofd, cn dan
als in oen droom komt het eruit zegt
hij de uitkomst der optelling en herhaalt
alle 36 getallen uit het hoofd, zoowel van
boven naar onderen als omgekeerd.
Een ander experiment: de Duitschc ge
leerde haalt een stuk papier tc voorschijn,
waarop 12 rijen cijfers staan, ieder van
12 getallen van één cijfer. Finkelstein mag
nu drie seconden naar liet blad papier kij
ken. dan leunt hij weer achterover, de
handen grijpen krampachtig de leuningen
van zijn stoel, zijn oogleden trillen, zijn
voorhoofd wordt klam en vochtig. Precies
vijf seconden later opent hij weer de oogen
en herhaalt alle 144 getallen in de juiste I
volgorde, noemt de uitkomst der twaalf
optellingen, zoowel van links naar rechts,
als van boven naar beneden geteld cn geelt
tenslotte aan hoeveel dc 12x12 getallen
tezamen bedragen.
Het derde experiment: Terwijl Professor
Kohier en Dr. Finkelstein converseeren.
heeft iemand een getallcnvierkant gctco
kend, dat verticaal cn horizontaal 5 getal
len van 5—G cijfers bevat, Dr. Finkelstein
bekijkt dit getallenvierkant. misschien een
halve minuut, onderwijl doorpratend met
Prof. Kohier cn nu en dan lachend.
Dèn legt hij een krant erover heen
en zegt: „Nu opgepastIk zal de horizon
tale getallen opnoemen cn optellen, voigt
U mij goed en schrijf de getallen even
eens op Men doet zooals hij zegt cn we
derom is er geen fout tc bespeuren. „En
nu de verticale getallen i -- „er.
daarna de diagonalen van links naar
rechts cn van rechts naar links!"
Zoowel optelling als volgorde der getallen
kloppen als een bu6.
Later toen Professor Kohier energiek
verklaard had, dat dc proeven nu geëin
digd moesten zijn, met het oog op de in
spanning bij de proeven, waaraan Dr. Fin
kelstein zich nog zou moeten onderwerp in
vertelde do Poolsche Regierungsrat, on
der het genot van een kop thee enkele bij
zonderheden uit zijn leven. In Lo.dz werd
hij als zoon van een kassier geboren, on
in Posen studeerde hij phi!ologic. Verder
Vertelde hij, dat de controlcafdecling van
de rekenkamer tc Warschau vroeger ui',
36 ambtenaren bestond, terwijl er thans
door zijn aanwezigheid slechts 6 ïood'g
zijn.
door GROEGROE.
't Was me zoo goed bevallen, daar boven op den toren
'k Ben deze week nog eens jen keer terug gegaan!
En 't heb weer veel gezien daar in die hooge sfecrcn
k Heb nieuws uit or,«zo stad opnieuw weer opgedaan
i Was marktdag in de stad cn aan don voet des torens
Krioelde door elkaar, als 't ware een mcnschcnzec
Met handslag word aldaar al klinkende bezegeld
Een aangegano koop ondanks malaise-wcc!
In hoofdzaak werd verkocht het praoht-product der kippen
Ook Zuiderzceschc visch, lag t' overlijden daar
Wat schclviseh keek me aan als „schelvisoh op het droge"
Doch kreeg ondan«ks protest, 'n ander eigenaar
Vehikels groot cn klein met paard of met benzine
Ze kropen kris en kras daar over 't marktterrein
Als ik 't gemodder zag, daar tusschcn al dio ei'ren
Verwond Or 'k mo dat zij geen struif geworden zijn!
Wat verder was de Hof! Vol stalletjes en kramen
Ook daar het aanbod groot. Bezoek: precies nèt zoo!
Zou er een waarheid zijn. in wat ik hoorde roepen:
„Alla. wat hier op aan! Ik geef 't voor mets! Cadeau
Er was één groote kraam, vol met tabak sigaren
De koopman bleek absent, verdwenen in 't vertier
Doch later bleek zoowaar: Hij was sigaren halen
Daar even in d9 buurt, bij 'n stadsclie winkelier!!
De Stadsbus had het druk; uit allo stadsgedeelten
Bracht ze bezoekers aan: bij elke halte: stop!
En meestal pas wanneer men ergens ingestapt was
Zocht men de pormonnaic, en daaruit 't duppie op!
De Soesteróverweg, hield rijen menschen, auto's
Minutenlang muurvast! Ik vond het onbeschaamd.
Toch deed hij het precies, wat z'n dure plicht is
Dus zoo 't een overweg, een lastpost dus, betaamd!
'k Zag op den Soest erweg een auto voortbewegen
Maar of ze werk'hjk reed kon ik beslist niet zien
't Verdiende meer de naam van „steppen", „charlestonnen"
Lag dat aan rn'n gezicht ofaan den weg misschien?
Bij informatie blezk het aan den weg te liggen
Daarom ligt daar zooveel gebroken aan den weg
Maar 't schijnt dat 't Stadsbestuur met kost'lljk optimisme
Don weg de schuld niet geeft, maar 't onderbrengt bij „pech"!
Men had aan me gevraagd, wanneer ik weer den toren
Besteeg eens goed te zien, hoe of men hier parkeert!
En 't spreekt wel als vanzelf, dat ik dus dezen middag
't Parkeeren vanaf „Jan" eens heb geobserveerd!
En „Jan' zei het raèt mij: het is jen echte Jan-boel!
Van regel daarbij snapt men hier beslist geen snars!
Men plaatst het waar men wil, fijn links of rechts ja, 'k zag er
Die stonden heel doodleuk maar lastig overdwars
t Parkeerverbod alhier? 't wordt schade voor onz' zaken!
'k Vind het zoo noodig niet! Maar hier ligt voor de hand
Dat ieder die parkeert, 't niet enkel doet met auto
Met groentenkar. maar ook. met veel gezond verstand!
Nou is het al te vaak chaotisch, bolsjewiek'rig
Elk gaat z'n eigen gang men vindt het goed en best
Maar uit de lucht gezien, iljkt hierdoor ons braaf stadje
Niet op een ord'lijk iets, maar op een mierennest!
'k Iljb ook gelachen r.og! U kent het smalle brugje
Wat Wijerstraat verbindt met ons zoo mooi plantsoen.
Twee jongens met een fiets met heele grooto manden
Ze waren bezig daar echt vrees'lijk mal te doen!
Ze stonden op de brug, zoo ongeveer in 't midden
En konden door hun vracht, er lang niet langs elkaar
En geen van deze twee wilde van wijken weten
Als ik me niet vergis staan zo nog altijd daar!
Ook „Lange Jan" von«dt 't leuk, ook hij stond te genieten
Hij zei: dat *s wat je noemt nou eens iets extra fijn
Die malle jongelui Het zijn net groote menschen
M'n kop cr af als dat. geen stadschc slagers zijn!"
Ik lachtte om dien mop en zocht weer naar iets anders!
En zio ik merkte op: haast tegen elk gebouw
Wachtte een stalen ros, volkomen onbeheerd cn
Vroeg als het ware beleefd of men het stjlen wou!
Soms zeer lang achtereen liet d'eigenaar zich wachten
En ik dacht bij me zelf: „Wanneer men zulks niet staakt
Zeg ik dat men alhier in onze brave veste
Mee door den slechten tijd do fietsendieven „maakt"
Hoe meer of men er gapt, hoo beter zal het blijken
Tot nut van 't algemeen cn tot veel schand en scha
Verzoekt men om een dief! Kom eigenaars van fietsen
Kom voortaan ook Uw plicht, zooals het hoort hier na!
Er., zjt uw fiets in huis of wel als dat is lastig
Een pittig slot cr op! Dat 's iets wat altijd kan!
Want laat ge beide na, ge zult het vast ervaren:
Dan solliciteert Uw kar naar 'n> plaats bij „Ooone Jan".
En 't mooiste is, U hooft hem daar niet zelf tc brengen
Ken ander doet 't voor U, en „pikt" de waarde op
En al vindt „Hermandad" nog moog'lijk 't lommerdbriefje,
U hebt cr welverdiend, een absolute strop!
Ik „dacht" dit wat hardop, wat Lange Jan deed zeggen:
Wat leeft het mcnschdom toch thans in jen vreemden tijd
Toen 'k was zoo oud als U raakte op gansch de wereld
Geen sterveling, waar ook, z'n fiets of auto kwijt!
En eerlijk was haast elk! Wilt. U me wel gelooven,
Men .heeft mij nooit bewaakt! Ik hoop dat U mc snapt
En 'k sta hier eeuwen reeds bij dagen cn bij nachten
En nooit heeft iemand mij gestolen of gegapt!
't Was tijd geworden reeds cn 'k wilde gaan vertrekken
Tot ik opeens iets zag, wat nog m'n aandacht vroeg
Ik zag zoo hier cn daar, ja, overal wat menschel»
Terwijl een elk van hen een flink zwaar pakjj droeg.
Zo gingen huis aan huis. 't ging razend vlug! 'k Begreep niet
Wat of het wel kon. zijn. Maar 't was weer trouwe „Jan"
I)io me vertelde wat dat alles moest beteck'nen
Hij zei: „Dat 's eiken dag. Ik weet er alles van
Dat zijn dc menschen die hier huis aan huis bezorgen
Datgene waaraan men zoo gaarne aandacht schenkt
Dat is de schare die straat in straat uit geregeld
Aan ieder stadgenoot ons eigen „Dagblad" brengt!"
Toen hij van 't „Dagblad" sprak, schoot me opeens to binnen
Dat 'k nog aan 't rijmen moest Ik vloog dus naar bene»)
En ging met spoed naar huis, daar moest ik constateeren
Dat m'n tc grooten haast me iets vergeten de»)
M'n vulpen was ik kwijt. Ligt ze soms op den toren?
Indien er iemand is, die dit artikel leest-
En klimt ook naar den trans en daar een pen mocht vinden
Dan is zij niet van mij, want 'k ben daar nooit geweest!!
(Alle rechten voorbehouden).
Van vermoeidheid, na zijn inspanning
is bij Finkelstein niets tc bemerken. Hij
praat vroolijk en onbekommerd, iedere zin
met een levendigo handbeweging verdui
delijkend. „Het grappigste was destijds in
Stockholm, waar ik als vertegenwoordigd
van mijn regoering aan een congres van
vcrzekcringsbcsturen deelnam, waaronder
verschillende uitstekende wiskundigen
Er werd daar veel gesproken over de hulp
middelen der tegenwoordige wiskunJc-
over rekenmchincs met optel- cn aftrek
toetsen, over verschillende soorten van ta
bellen, over mnemotechniek, cnzoovoorls
Toen verklaarde Ik plotseling, dat ik geen
enkel hulpmiddel of tabel noodig had. De
in den dienst vergrijsde heeren keken mij
verbaasd en sommige zelfs nijdig aan, to:
dat ik hen door eenige proeven bewees
dat ik niet te voel had gezegd, doch da»
ik heele getallenkolommen maandenlang
kon onthouden, cn dat ik na twee of drie
maanden nog precies de bladzijde van een
bock kan aangeven, waarop een bepaald
getal voorkomt. En dan wacht
eens Ik zal U de getallen van het getal
lenvierkant nog eens noemen Wilt U even
controlcercn Een... oogenblik... zoo.,
daar gaat ie Weer zegt Dr. Finkelstein
dc vijl maal vijf getallen met vijf tot zes
cijfers ieder uit het hoofd op, met een
stem, alsof hij ze voor zich op papier had
en ze 6lcchts behoefde af tc lezen En ook
ditmaal, 25 minuten nadat hij circa 30 ee
conden op het gotallenvicrkant heeft go-
kek en, vergist hij zich niet éénmaal
„Maar doet U mij een plezier zegt hij
tenslotte, als wij afscheid nemen, „Stel mij
in de krant niet als het een of ander won
derdier voor Ik ben heelemaal geen be
roemdheid, doch slechts een gewone amb
tenaar van de Poolsche regoering, zooals
er honderden in Warschau loopen. En a s
Professor Kohier en Dr. Moede niet toe
vallig hadden gevraagd of ik in Berlijn
wilde komen, teneinde een onderzoek naar
de herkomst van mijn rekongavo in te stel-
len, had U waarschijnlijk nooit iets van
mij gehoord, hoewel een voorbarige enthou
siast mij reeds „het grootste rekengenjo
sedert heuglijke tijden" heeft genoemd.
Dat ben ik in het geheel nietOndanks
mijn enorme rekentalenten speel ik Het
niet klaar mijn persoonlijke inkomsten en
uitgaven in evenwicht te brengen. En dat
is toch zonder eenigen twijfel een teekca,
dat ik niet kan rekenen 1"
