^ondagshla
„DE WITTE"
THEE COMPLET
(Mfcrf
UIT 804 SOLLICITANTEN GEKOZEN
ZOMERSEIZOEN AAN DE RIVIERA
Gebruikt nu
Uw GESOIGNEERDE
a 60 CENT
VAN 21/2-51/2
Van hei
10 JAAR
GARANTIE
J. W. v. Achterbergt!
HET JUISTE OOGENBLIK
BETREKKING VACANT!
Hoe men solliciteert
RADIO-V ARIA
M0RSD00DE RUÏNES EN
RIJPENDE DRUIVEN
VULKANEN IN DIENST
VAN DEN MENSCH
OP HET HEERLIJKE TERRAS VAN
FAUTEUILS
Firma
WESTSINGEL 10-13
door
H. G. CANNEGIETER.
Wanneer Faust den poedel mee naar zijn
studeerkamer gelokt heeft en deze heeft
zich daar als de duivel ontpopt, bekent
Mefisto, dat hij niet meer uit het vertrek
kan verdwijnen, omdat hij een zekere too-
vcrfiguur op den drempel niet overschrij
den mag. De duivel vraagt Faust, of hij
deze tooverfiguur wil verwijderen, opdat hij
weer in vrijheid zal kunnen heengaan.
Maar Faust weigert dit, want, zegt hij, men
moet van de gelegenheid profiteeren. Wie
den duivel eenmaal te pakken heeft, late
hem niet weder los, want de duivel laat
zich niet voor de tweede maal vangen.
Doch de listige bezoeker weet als altijd
ook nu wel weer raad. Hij wiegt Faust in
slaap door hem verlokkelijke tafereelen
voor te tooveren. Terwijl Faust zich in ge
lukzalige droomen vermeit, roept Mefisto
zijn duistere handlangers, de ratten en mui
zen, en deze knagen de tooverfiguur af,
zoodat Satan ongehinderd vertrekken kan.
„De duivel houde, wie hem heeft, hij
laat zich niet ten tweede male vangen."
Maar ook engelen niet. Het goede en het
kwade bieden gelijke kans. Maar deze kans
is bij beide even voorbijgaand en vluchtig.
Wie Fortuna op bezoek krijgt, neme de ge
legenheid te baat; laat hij haar wachten,
omdat hij op het oogenblik wat anders cn
beters te doen heeft, dan ontsnapt zij hem
voordat hij het weet. En evenmin als de
duivel laat Fortuna zich ten tweeden male
vangen.
Het is niet ten onrechte, dat gelukzoe
kers de fortuinhjkste menschen zijn. Zij
zoeken het geluk, zij doen er wat voor, zij
offeren er wat voor op. Men heeft nu een
maal niets, voor niets. Wie lijdelijk blijft
of .zijn opmerkzaamheid op het- juiste
oogenblik laat afleiden, verspeelt zijn kans.
Is het niet merkwaardig, dat het woord
gelukzoeker zoo'n ongunstigen klank heeft?
Me dunkt, dat het toch geen kwaad is, het
geluk te zoeken. Zoo iets, dan is toch wel
het geluk inspanning waard?
Waarom dan die ongunstige klank van
het woord gelukzoeker? Omdat de geluk
zoeker een ongebonden mensch is, een
mensch, die zich niet voegt naar de wetten
en plichten van de geregelde maatschappij.
De gelukzoeker leeft bij het oogenblik en
weet thans niet, wat hij over een half uur
zal doen. Zijn toekomst is steeds onzeker;
het kan zijn, dat hij thuisblijft; het kan
zijn, dat hij uitgaat; wie weet, of hij van
avond niet in een vliegtuig op reis is naar
de overzij van den evenaar. Op den geluk
zoeker kan niemand staat maken, omdat
de gelukzoeker geen staat kan maken op
het geluk.
Wie fortuinlijk wil zijn, zij steeds op zijn
qui vive naar de komst van Fortuna. En als
zij. op het alleronverwachtst eensklaps ver
schijnt, vatte hij haar aan en late haar niet
los. Domme menschen, die wij, leden van
de geregelde samenleving, toch zijn: wij la
ten Fortuna antichambreeren, omdat zij ons
op het moment ongelegen komt. Eerst moet
de taak, waarmee wij bezig zijn, aan kant;
eerst moeten wij ons verkleeden; eerst
moeten wij onze ontvangkamer in orde
brengen en als wij dan roepen: „Welkom,
Fortuna! kom binnen!", dan is ze ontsnapt.
Niet droomen, Faust, als ge den duivel
gevangen hebt! Droomen kunt ge straks
nog genoeg. Niet werken of kleeden of ka-
rnerdoen, gelukzoeker, als ge Fortuna ge
vangen hebt! Dan kunt ge straks cn mor
gen en overmorgen nog doen.
Wat is het geheim om 't geluk te be
machtigen ente behouden als het zich
eenmaal geboden heeft? Niet denken, dat
het geluk zich naar onze dagindeeling cn
werkorde zal regelen, maar welen, dat wij
ons naar het geluk hebben te schikken.
Ik heb een man gekend, die zonnebaden
wou nemen. Wat een verdriet heeft die
rnan daarvan gehad! Want op het uur, dat
hij voor die bezigheid vastgesteld had,
kroop de zon steevast achter de wolken.
En wanneer een uur later de man zijn krant
zat te lezen, straalde de zon op zijn brille-
glazen, zoodat hij de gordijnen moest slui
ten.
Ik heb een kind gekend, dat telkens Vrij-
fog uit zijn humeur was, omdat hij niet,
zooals andere kinderen, met de straatmuzi
kanten kon meeloopen. Want de straatmu
zikanten kwamen telken Vrijdag juist on
der 't eten. Als het kind van tafel mocht op
staan, waren ze allang weer verdwenen.
Eens zag een vrouw een oude vriendin,
die ze sinds tien jaar niet had gezien, het
venster voorbijgaan. Maar ze was net be
zig met stofzuigen. Eerst wou ze de kamer
aan kant doen en toen rende ze het huis
uit haar oude vriendin achterna. Teleurge
steld kwam ze thuis, want natuurlijk vond
zc haar niet.
Niet ten tweeden male laat Fortuna zich
vangen, als men haar den eersten keer niet
thuis heeft gegeven, wijl men wat beters
te doen had.
Interview met den directeur van een
groote instelling
De chef wilt u spreken? Onmogelijk, mijn
waarde. Mag niet gestoord worden. De di
recteur onderzoekt vandaag sollicitatiebrie
ven. Wilde U misschien o\er de betrekking
spreken? Dan kan dat alleen schriftelijk
Ik mag niemand doorlaten.
Met deze woorden tracht het factotum,
dat achter het loket „aanmelding" zijn
dienst verrichtte, mij plichtsg3trouw van
de kamer van den allerhoogsten chef weg
te houden. Desondanks scheen eenig mede
lijden zijn hart te verwarmen,-tenminste hij
voegde er aan toe:
„En dat heeft ook geen doel. Vandaag
heb ik van de onnonce-afdecling 80i brie
ven afgehaald. Ik moest twee maal loopen,
111 éénmaal kon ik niet alles dragen! Die
dc betrekking krijgt... moet al wel een
buitengewoon geluk hebben!
Maar een gesprek per huistelefoon
overtuigt het factotum tenslotte ervan, dat
ik van den lioogsten chef verlof heb gekre-
g?n bij het ziften van sollicitaties toe te
zien en mee te werken. Dat verandert zijn
houdingHij is er zichtbaar van onder
den indruk.
Als het te veel aan arbeidskrachten, dat
tegenwoordig bestaat, zich érgens demon
streert, dan is het wel in de schrijftafel van
den directeur. Dc chef verdween letterlijk
achter de binnengekomen brieven, die hoog
opgestapeld lagen op zijn tafel; de uitwer
king van een kleine advertentie in een pe
riodiekje.
„Hoe is het mogelijk, -sen dergelijke sta
pel ook zélfs maar vluchtig door te zien?...
Het is niet alleen mogelijk, maar zelfs
beslist n 0 0 d z a k c 1 ij k, willen wij de bes
te medewerkers eruit halen! Want goede
medewerkers is voor een zaak een éérste
vereischte. Soms drijft '3en zaak op enkele
energieke personen. Niets is overigens min
der juist, dan de opvatting, dat het sollici-
teeren een soort loterij is, waarin de solli
citant door een blinden greep van den di
recteur het groote lot trekt, om zulke mas
sa sollicitaties te onderzoeken, hebben wij,
die de sollicitaties ziften, een bijzondere
methode aangenomen. Ik zal U zoo onge
veer verklaren waar het op aan komt. De
ze methode is natuurlijk -3erst na vele er
varingen op dit gebied volmaakt".
Gedurende deze woorden laat de directeur
zich niet van zijn werk afleiden; met dc
linkerhand neemt hij de geopende cn ont
vouwen brieven, die zijn secretaresse hem
toereikt en legt ze, nadat hij er een korten
blik op heeft geworpen, met dc rechterhand
in een daartoe geschikt mandje. Slechts cn
kcle gaan in ?en brievenbak, die op dc
schrijftafel staat. Over dc anderen is het
doodvonnis alreeds uitgesproken. Wat heb
ben de ongelukkigen gedaan?
„Wie zijn sollicitatie mot de gebruikelij
ke formule inleidt: Refercerende aan Uw
geachte annonce Nrinveroorloof
ik mij beleefdenzoovoorts", wordt
automatisch veroordeeld. ie buigingen
voor ons maakt, zonder meer van ons tc
welen, dan het nummer van de annonce,
bewijst, dat hij dan, onhandig cn
onbeleefd is! Jawel onbeleefd. Bij eenig
inzicht en overleg, moet iedereen wel tot
de slotsom komen, dat wij niet op formules
letten, maar dat wij tastbare getallen, per
soonlijkheid en originatitcit zoeken
Zulke medewerkers kunnen wij niet gebrui
ken, of het procuratiehouders of klerken
zijn!"
„Hoeveel van de 804 sollicitanten toonen
nu persoonlijkheid?"
„Voorloopig 300, meer zullen er niet zijn.
Maar daarna komt dc tweede zifting: de
foto's. Vroeger speelde het handschrift deze
rol. Maar sinds ik echter onze hufsgrafo-
loog een sollicitatie gaf om tc onderzoeken,
die ik zélf had opgesteld en geschreven en
hij bij den sollicitant kleptomaniac he
neigingen vermeende tc ontdekken, was
mijn vertrouwen op deze wetenschap ver
dwenen. Wel zien w ij nog gaarne met de
hand geschreven sollicitaties, maar des te
meer waarde hechten wij aan goede foto's.
Het behoeven geen meesterwerken van por
tretkunst tc zijn, reeds de wijze waaróp
iemand zich laat fotografeeren, is buiten
gewoon veelzeggend. Kijkt U maar een6:
de helft der foto's ziet er uit, alsof zij voor
een modemagazijn gemaakt zijn en niet
voor een zakelijke sollicitatie. Eén oogen
blik: deze man bevalt mij! Juffrouw Lorlé,
noteert U even"
Wat heeft de directeur zoo gunstig ge
stemd?
Dc sollicitant, die zooeven genoteerd werd
voor een mondelinge sollicitatie heeft zich
niet in de gebruikelijke modeshow- of droo-
merspose laten fotografeeren, maar dc foto
stelt hem voor, terwijl hij met een beleefde,
maar niet overdreven buiging naar '3en
lessenaar tocstapt. Daar onder staat: „Ver
oorlooft U, dat ik mij voorstel
„Ziet U, doze man, die er overigens niet
eens buitengewoon intelligent uitziet, toont,
dat hij i d c c c 11 bezit. Daar het hem prac-
tisch onmogelijk gemaakt is, zich persoon
lijk aan te bieden en voor te stellen, weet
hij zich op deze, ecnigszins ongewone wij
ze in ons kantoor binnen te dringen. Dat is
originaliteit!"
Nog -een andere sollicitant, een reclame-
vakman, wint door zijn foto de gunst van
zijn chef. Dc betreffende heer spreekt na
melijk in een telefoon, natuurlijk op de foto.
Zijn sollicitatie luidt ongeveer als volgt:
„Juffrouw 51876 alstublieft! (Dat is name
lijk het nummer van de annonce) Hallo?
Met den directeur persoonlijk? U spreekt
met Horst, Spoorstraat 13. Getuigschriften?
Helaas heb ik er maar één. Ik was name
lijk in mijn eenige. betrekking negen jaar
werkzaam
Zoo gaat de ielcfoonmonoloog lustig ver
der. De chef is zoo enthousiast door dit
idee, dat hij wel dadelijk naar de telefoon
had willen grijpen om de sollicitant in een
telefonisch kruisverhoor te nerrien.
Maar er zijn nog wel honderd andere
sollicitaties te onderzoeken! Tweehonderd
hebben de fotoproef niet met goed succes
doorstaan.
„Nu komt de derde zifting: duidelijkheid
en overzichtelijkheid. Wie inplaalö van een
sollicitatie eon uitvocrigo levensroman
(schrijft, heeft ook in het zakenleven geen
zin voor praktijk. Overzichtelijkheid is
alles.
Twintig sollicitaties, die aan deze ei sollen
voldoen, gaan in dc brievenbakVeel
origineele brieven zijn daarbij. Sommige
sollicitanten hebben hun arbeidskracht sa
mengevat. in -?en soort- prospectus. Een
heeft er zelfs een werkelijke prospectus,
met foto's cn roode vraagteekens samenge
steld. Eén begint zijn sollicitaties mét de
eenvoudige opsomming van zijn kwalitei
ten. Dit schema Wordt dikwijls consequent
tot den levensloop toe doorgevoerd, waar
door in vele gevallen ?en gunstig licht op
den persoon valt.
„Deze sollicitanten begrijpen, dat zij iets
bijzonders moeten geven, als liet er op aan
komt tegen honderden andere candidalen
te strijden om een betrekking. Zij zullen
ook in den zakelijken strijd hun man weten
te staan. Nu komt de beslissende proef,
want hoe gaarne ik het ook zou willen, ik
kan lien niet alle twintig aanstellen!
„Hier beslissen dikwijls kleinigheden.
Dat is het meest verantwoordelijke d;el der
heele zifting!"
En hoe treft U dan Uw beslissende
keuze'?
„In de eerste plaats beslist natuurlijk de
persoonlijke indruk hij de mondelinge sol
licitanten. die volgt. Meestal twijfel ik dan
tusschen twee of drie Candida ten. Om hier
een einde aan te maken, grijp ik meestal
in zulk 3 gevallen naar ccn laatste middel,
een trucje; ik geef iederen sollicitant een
taak, die tot- zijn arbeidskring behoort.
Een stenotypiste b.v. zal ik een brief dictee-
ren. waarin expres een fout, een tegen
spraak ligt opgesloten. Schrijft zij deze on
zin, zonder met de dogen te knippen, zonder
blijken van verwondering tc g3vcn, dan
heeft zij het spel verloren. Maakt zij mij op
den fout attent, of verzoekt zij mij om op
heldering dan is zij aangenomen! Niet
waar, juffrouw Lorié?"
Nieuws van radio-BarL
De zender Bari, die dezer dagen met de
proefuitzendingen is begonnen, is op een
na het laatste station van het omroepnet
volgens het llaliaansche nationale plan.
Het laatste station is de belangrijke zender
Milaan met een sterkte van 50 K.W. Het
station Bari zendt op golflengte 269.2 Meter,
de proefuitzendingen geschieden op ver
schillende tijden, maar de zender kan iede
ren dag worden gehoord tusschen 7.20 en
8.20 uur des namiddags. De officieele inge
bruikneming van Radio-Bari zal geschieden
op 6 September a.s„ maar waarschijnlijk zal
de uitzending van volledige programma's
reeds deze maand nog beginnen. In verband
met de plaats van dit station cn met de
sterkte, is het waarschijnlijk, dat de nieuwe
zender in de naburige Balkanlanden uit
stekend zal kunnen worden gehoord.
Duiven schieten onder patronage
van den prins van Monaco
Dit is het moment, waarop ieder die hier
permanent woont, de bergen op- of intrekt
om zooals dc Indische menschen zeggen
een koude neus te gaan halen. Het is niet
de warmte, die het ons doet; die is gemak
kelijk genoeg te dragen, bovendien eerder
aangenaam dan andersom; maar het is liet
constante verblijf in een koesterend klimaat,
dat de mensch, die gemakzuchtige twee
voeter, de behoefte geeft aan een zweep
slag je een straffen wind, die regelrecht
van de hoogc bergtoppen komt, een drei
gend buitje of twee, drie; en een flard
„brouillard", de dunne beweeglijke nevel,
welke ettelijke reizen van dc zee naar de
bergen en vice versa noodig heeft alvorens
cr toe te kunnen besluiten om het bij de
bangmakerij te laten, en het veld tc ruimen
voor Messire Phoebus. Men laat zich aldus
eenige weken flink door de grillen van het
weer ringelooren, en zakt dan vergenoegd
en tevreden weer af naar lagere gewesten,
waar het nog altijd onveranderlijk mooi
weer is, gelukkig. Men heeft weer voor een
jaar tol betaald en mag nu ongestoord de
zonnige weelde genieten van de Blauwe
Kust, waar het tot November gelukkig
zomer pleegt te blijven.
Niet. zonder raffinement heb ik het zóó
uitgezocht, dat ik tegelijkertijd van de berg
lucht kan genieten én in niet te langen tijd
met ccn autobus naar zee kan afdalen. In
mijn hoogé dorp wemelt het van Romein-
sche bouwvallen, die morsdood zijn. Een nog
imposante ruïne van een reusachtigcn toren,
indertijd opgericht ter verheerlijking van
keizer Apgustus, bedoeld om indruk te ma
ken op alles wat beneden langs de Liguri-
sche kust voer. Tot hier toe eischte de Kei
zer wat des Keizers was hierachter begon
het land van de Galliërs. Morsdood; niets
dan verleden cn materiaal voor geschiede
nisboekjesEen stompje pilaar, eens
een indrukwekkende richtplaats aandui
dend; morsdoodOndanks alle pogin
gen van goedmeenende archaelogcn, die
ieder steentje rnet vroomheid hanteeren en
weer opstapelenMaar springlevend,
ondanks zijn klassieken naam is Annibal,
mijn buurman, die een zwaar reservoir ge
vuld met Bordeausche pap* op den rug door
de terrassen van zijn wijngaarden gaat. Ik
zie hem met de linkerhand langzaam pomp-
hewegingen maken en met de rechter een
dunne slang richten, waaruit zacht sissend
het vocht op de bladeren sproeit. „Ca va
bien, Monsieur Annibal geen last van de
meeldauw „Pas mal, Madame Maat
de druif blijft, lang klein
Zooals het een goede landman betaamt,
heeft hij natuurlijk volop klachten. Dc per
zik rijpt te snel; de peren niet snel genoeg;
naar de aubergine is meer navraag dan men
kan leveren, maar de populaire courgette,
waarvoor toch geen piijs te maken is, komt
natuurlijk weer in ongehoorde hoeveelheden
op de markt.
Al deze bezwaren zullen hem evenwel
niet beletten vanmiddag in gezelschap van
zijn „quadrctte" opgewekt deel te gaan
nemen aan den wedstrijd in het „boule"-
spelen. Dat bestaat uitveel geschreeuw,
een nogal aanzienlijk aantal flessehen wijn,
kleine houten of met ijzer beslagen hallen,
die je met een aanloopje tusschen die van
je medespelers in moet gooien, enfin heel
eenvoudig natuurlijk, maar het fijne heb ik
er nooit van kunnen snappen. Alleen meen
ik opgemerkt te hebben, dat de spelers na
een partij aanmerkelijk luidruchtiger zijn
geworden. Tk wensch Annibal dus veel
succes en geef er de landelijkheid voor een
wijle aan om de stadsche genoegens van
Monte-Carlo, dat diep onder mij ligt, weer
eens op te zoeken.
Van uit een welvoorzien programma van
wereldsche vermaken kies ik een concert.
Uitgevoerd op de onvolprezen terrassen van
het Casino. Beethoven en Wagner door een
voortreffelijk orkest. Dc accoustick kan
natuurlijk niet bij die van het Concertge
bouw halen: maar daarvoor worden de
wanden dan ook gevormd door de Rots van
Monaco, de Zee-Alpen, een ver vooruitste
kende landpunt van Italic, waarop Bordig-
liera als een slordig leeggeschudde witte
blokkendoos ligt, en door de blauwe onbe
grensdheid van La Grande Bleueeen
concertzaal, die niets te wenschen overlaat.
Witte motorbootjes voeren passagiers van
en naar den wal van groote mailbooten, die
tijdelijk op de reede liggen. Midden onder
de Leonore-ouverture klinken plotseling
eenige droge schoten. En er drijft iets op
zeeOh dat spelletje ken ik. Duiven-
schieten, onder patronage van den prins van
Monaco met schitterende prijzen voor de
eerste gentlemen van EuropaDo hoop
jes vccren worden door oen glanzend gelakt
roeibootje van de Sociétó Bains de Mer op
gepikt, Het schieten gaat onverminderd
door, cn het bootje kruist steeds opvisschend
heen en weerNiemand van de muziek
liefhebbers schijnt er last van te hebben. Ook
niet de smetteloos gcuniformcerdo Mone-
gasken bewaker, die ijverig een paar kin
dertjes tot dc orde roept, als zij een beetje
tc luid spelenNeen, mij smaakt Beet
hoven zoo niet meer, noch zelfs Wagner.
En ik krijg een onweerstaanbaar heimwee
om weer naar mijn bergen terug te gaan.
Ondcrtusschen is het donker geworden en
de terugtocht gaat over honderd haarspeld
bochten. Monte-Carlo ligt nu met zijn
tweelingstad Monaco in een zee van on
waarschijnlijk kunstlicht. Bij iederen bocht
van den weg zakt de stad verder in de
diepte. Soms lijkt het of wij zinneloos heen
en weer rijden. Het ccne oogenblik recht
op Bordighera aan; dan naar den donkeren
berg, den T6te-de-Chien; en plotseling met
een zwaai weer opnieuw naar Bodighera.
Als een spoel in een weefstoel heen en weer
schietend, doch tegelijkertijd stijgend heeft
de auto den weg toch „opgegeten." Boven,
bij ons, zijn alle dorpelingen doodmoe maar
hoogstvoldaan. De boulespelers hebben het
heele dorp schoon leeggegeten en -gedronken.
De „sous" hebben over de toonbanken ge
huppeld en nu gaan de boenen lustig van
de vloer. Dwars door het oude Romeinen-
dorp koersend, beland ik op het „bal", waar
Annibal mij, in zijn buurrnannelijk recht
direct tot den dans noodt. Ik wijs hem
echter op dc bekoorlijke desmoiselles
d'honncur; op Mireille van den bakker en
Yolandc van den kruidenier. Die wenscben
niets liever dan deze taak van mij over te
nemen, en draaien gracieus met hem rond
onder de tonen van een eenigszins zonder
ling bezet orkest, dat bestaat uit een cornet
a piston en een trombone. Voor mijzelf pre
fereer ik de stille wandeling naar huis. In
den nacht, waar de maan nog niet versche
nen is; en vol vreugde knik ik tegen de
zachte sterren, die ik op een heg zie lichten,
dc mysterieusc passie-bloemen. En op den
reuk af, herken ik al hetgeen ik passeer.
Hier bloeit dc linde; en hier staat een lau-
ricr-rosc; dit is een bed anjelieren; enne....
hmhier houden ze muilezels, zacht
geurt de passie-bloem, die ik op m'n blouse
heb gespeld en een licht kevertje zwerft door
de wijngaarden. Rijk en vol toont het leven
om dc brokkelige Romeinschc ruïnen
ANNA BENAVENTE.
Dc Grieksche regeering heeft aan Admi
raal Theodore Bacopoulos een concessie
voor den duur van zijn leven verleend op
een vulkaan op het eiland Santorini en op
de warme bronnen te Aedipso en Thermo
pylae. De admiraal wil n.l. gebruik maken
van de energie, die de vulkanische hitte
vertegenwoordigt. Op zichzelf is dit niets
nieuws. In Japan en vooral op Nicuw-Zee-
land wordt een ruim gebruik gemaakt van
de vulkanische warmte cn in Italië wordt
er zelfs gebruik van gemaakt voor indu-
striecle doeleinden. Aan een grooten krater*
zooals die van dc Vesuvius, die elk oogen
blik kan uitbarsten om asch en lava uit
te stooten, heeft men in dit opzicht natuur
lijk niets, doch kleine openingen, waaruit
heet water of stoom te voorschijn komt*
kunnen zeer goed benut worden.
Het meest bekende voorbeeld daarvan is
de installatie van Prins Ginari Conti te
Lardelle in de buurt van Florence, die hij
met veel geduld heeft samengesteld om de
natuurlijke stoom te kunnen benutten. Deze
wordt eerst ontdaan van die chemische stof
fen, welke het metaal zouden aantasten, en
vervolgens voor industrieele doeleinden ge
bruikt.
De stoom bleek bovendien veel boorzuur
te bevatten. Prins Conti werd door zijn
succes aangemoedigd, daar hij letterlijk
naar stoom begon te boren. Hij zocht hoo-
gere drukkingen en temperaturen en vond
inderdaad stoom met een druk van 14 at-
mosfeeren en een temperatuur van 160 gra
den Celsius.
Ook in Californië, 120 K.M. ten Noorden
van San Francisco, heeft men op het voor
beeld van Prins Conti een dergelijke in
stallatie gemaakt, die echter hoogst primi
tief is.
