M. A. RAMSELAAR
FIRMA
ZIJDEN
LAMPEKAPSLUIERS
vanaf f 5.90
DELFTSCH-AARDEWERK
X ACHTERBERGH
MEUBILEERING
Verborgen hoekjes
De yo-yo in de oudheid
PIEP-PIEP
UIT HET BERLIJNSCHE TOONEELLEVEN
met dubbele rfl
knoopfranjc
ALS GESCHENK DOOR
IEDEREEN
GEWAARDEERD
ALLEENVERKOOP
WESTSINGEL 10-13
door
G .CANNEGIETER
Onze tijd breekt met veel dingen, welke
het voorgeslacht dierbaar geweest zijn.
Zoo hoeft hij ook liet verborgene zijn vroe
gere waarde ontzegd, liet leven moet on
verbloemd zijn en onverhuld; wij hebben
niets tc bedekken en niets te verzwijgen en
al wat wij doen, mag zich gerust in het
openbaar afspelen. De hang naar het ge
heimzinnigc geldt voor een kinderachtig
heid.
Ongetwijfeld is liet een vooruitgang, dat
men met het achterbaksche gebroken heeft.
Aan veel huichelarij en schijnheiligheid
heeft de moderne levensverhouding een ein
de gemaakt.
Toch blijft het dc vraag, of zij in sommige
opzichten eveneens niet te kort heeft ge
daan aan een onuitroeibare behoefte van
de menschelijkc natuur.
Wij plegen bet verborgene met het onge
oorloofde tc •vereenzelvigen. Wat men ver
bergt, aldus denken wij, kan niet goed zijn.
Waarom zou men liet anders aan dc open
baarheid onttrekken?
Onze tijd veroorlooft zich veel, wat het
verleden ontoelaatbaar geacht heeft. ILij
schaamt zich niet meer voor liet natuur
lijke, dat hij is gaan begrijpen. Hij bedekt
of verzwijgt niet langer hetgeen hij al:
zuivere menschelijkheid is gaan rechtvaar
digen. Daarom heeft hij niets te verbergen.
IT ij spreekt openlijk over hetgeen vroeger
een duister en laakbaar geheim was. Hij
wisselt luidkeels van gedachten omtrent on
derwerpen, waarover men vroeger nauwe
lijks dorst fluisteren. Hij richt zijn lens op
verschijnselen, welke men vroeger angst
vallig in 't donker liet. De schuilhoeken van
lichaam en ziel doorlicht hij met de ontle
dende stralen der wetenschap.
Zoo is onze tijd een oprechte, klare, door
zichtige tijd. En hij is. trots op zijn electri-
sclic booglampen, die geen schemer meer
toelaten.
Maar toch komen er oogcnblikkcn, d-«t wij
naar den schemer terugverlangen. Wij hun
keren naar dc verborgen hoekjes, waarin
wij niet onze geheimen alleen zijn.
Omdat deze geheimen het licht der kti-
Tiek niet kunnen verdragen? Omdat wij
kwaad willen doen? Is onze begeerte naar
het verborgene begeerte naar 't booze?
Volstrekt niet! liet is niet naar het onge
oorloofde, dat wij verlangen, maar naar
liet verborgene als een geluk op zichzelf.
Bedenkt men dit wel voldoende, dat in liet
verborgene op zichzelf een waarde kan lig
gen?
Dc algemeene overtuiging is, dat kinde
ren het verborgene zoeken om het onge
oorloofde te doen. Ik geloof, dat het net
andersom is: zij zoeken het ongeoorloofde
om een motief voor liet verborgeno te heb
ben.
Zij zonderen zich af in een duister hoek
je, om fluisterend over iets verbodens te
spreken. Zeg bun, dat dit verbodene iets
geoorloofds is, waarover zij gerust luidop
in gezelschap liet woord mogen voeren, dan
is voor hen de aardigheid van het onder
werp af. Waarom? Hebben zij hun belang
stelling in het onderwerp eensklaps ver
loren?
Zij hebben nooit belangstelling voor liet
onderwerp bezeten. Dit heeft hun slechts
tot aanleiding gediend lot het genot van hel
v erborgene. Zoodra een spel niet langer ver
boden is, heeft het zijn aantrekkingskracht
verloren. En vele volwassenen zijn in dit
opzicht kinderen gebleven.
Laten wij dit goed onthouden: dat ook
liet geoorloofde zijn recht op 't verborgene
moet handhaven. Zeker, wij doen niets ver
keerds; iedereen mag gerust zien wat wij
uitvoeren. Maar moeten daarom de lam
pen op en de venstergordijnen geopend?
Wie zoo redeneert, miskent het recht van
dc vertrouwelijkheid. Het is een geluk op
zichzelf, achter gesloten gordijnen bijeen
te zijn, ook al voert men daar geenerlei
kwaad uit. En bet is een geluk op zichzelf,
wederzijds innige woorden te fluisteren,
ook al bevatten deze geen enkel geheim.
Er zijn altijd nog dingen, waaraan men
zich niet schor schreeuwt, ook al zouden
zij het openbare oordeel glansrijk kunnen
doorstaan. Er zijn altijd nog dingen, die de
stille en het duister als voorwaarde eischcn
en v\elke men van hun natuur berooft, zoo
men zc naar de openbaarheid verwijst.
Gesteld, dat dc mcnscliheid het ioppunt
van zedelijke en redelijke volmaaktheid be
reikte, zoodat zij niets kwaads en niets
dwaas meer kon doen, ook dan zou zij nog
dc behoefte hebben behouden om haar
'wijsheid en deugd voor een deel in 't ver
borgene te uiten. Ook dan zou zij nog wil
len fluisteren en schemeren en verstopper
tje spelen. Ook dan zou zij haar samen
zweringen en geheime afspraakjes niet
kunnen missen.
Wij kunnen heuscli niet altijd pochen
over het gehalte van hetgeen heden ten da
ge in 't felle licht van dc openbaarheid ge
schiedt. Het is niet steeds het fijnste en
beste, wat zieh uit in de driestheid van het
tegenwoordig bestaan. Gun dc mcnscliheid
haar verborgen hoekjes, die vaak dc kweek
plaats zijn van het hoogste geluk.
Oude afbeelding van een jonge vrouw, die
met een rombos speelt.
Jongen met yo-yo op een vaas uit de
5e eeuw v. Chr.
Wat oude af deelingen ons lcoren,
door
Dr. II. WESTERMAX.
Er is niets nieuws onder de zon. Deze
waarheid is ook van toepassing op dc yo-yo,
want dit speelgoed moet ook in het oude
Griekenland al békend zijn geweest, te oor
deelcn naar dc afbeelding op een oudo
Grieksche vaas, waarop men een jóngen ziet
spelen met een schijf aan het eind van een
touwtje. Natuurlijk weten wc niet,-of de
schijf ook weer langs het touwtje naar
boven liep, doch als dat niet het geval was,
zou het spelletje geen spelletje meer zijn
en bovendien zijn de wetten der naluurkun
dc ecnigc duizenden jaren geleden niet an
ders geweest dan nu. En het staat vast, dat
er zich bij dc oude Grieksche yo-yo in het
midden van de schijf een groeve heeft be
vonden. Het zal dus wel precies helzelfdo
speelgoed zijn geweest.
Het is waarschijnlijk, dat men vroeger
aan dc onschuldige yo-yo magische eigen
schappen heeft toegeschreven, evenals aar
de rombos, een soortgelijk speelgoed, da
bestond uit een schijf aan een dubbelen
draad. Door den draad op en af tc winden,
bracht men dc schijf in een draaiende bc
weging, die gepaard ging met een fluitend
geluid. De oude schrijvers vermeiden de
rombos als een instrument, waarvan
bruik werd gemaakt bij magische ceremo
niën. Het zou de macht hebben, om onder
bepaalde aanroepingen een ontrouwe min
naar te doen tcrugkecrcn tot dc vrouw
die hij verlaten had. Volgens andere ge
schriften was dc rombos echter, evenals
thans dc yo-yo een zeer populair speelgoed.
W. J.
door 1
ELLSSLM A.
De muzikale ballade „Kathariixa", waar
mede dit jaar het tooncelseizocn werd ge
opend, is thans, na bijna 75 maal in het
„Theater im Admiralspalasl" te zijn op
gevoerd, verhuisd "naar het nog grootere
„Theater dos Weslens". De blonde Gilta Al
par, die dc hoofdrol speelt in dit stuk, is
op liet oogcnblik zeker clc meest gevierde
„Star1' van Berlijn. Ook in het „Theater
des Westerns'' oogst zij nieuwe lauweren,
dank zij haar stem, haar temperament en
haar spel. Bijna zoo dikwijls als Gilta
Alpar dc rol van Tsarin Katharina van
Rusland heeft gespeeld, heeft men Fritzi
Massary kunnen bewonderen in bot „Mc-
iropol-'lheater den schouwburg, dien zij
in Europa beroemd beeft gemaakt. Zij
speelt de hoofdrol in „Eine Fran die weiss,
was sie will!" Eiken avond juicht hel pu
bliek deze kunstenares, die zich onder
scheidt door haar bijzondere kunst chan
sons tc zingen en door dc beschaafdheid
van haar spel, geestdriftig loc.
Dc Staatsopcra Unter den Linden heeft
onder leiding van Wilhelm Furtwëngler cn
met Rudolf Bockelmann in de rol van Hans
Sachs, dc „Meistcrsingcr von Nurnbcrg"
opnieuw geënsceneerd. Dc gansche pers is
eensgezind in haar bewondering voor deze
opvoering. Dc>Stedelijke Opera tc Char-
Jottenburg, welke zich onder leiding van
Karl Ebcrt, bijzonder goed ontwikkelt,
heeft een gelukkige greep gedaan met
„Maskenball" van Verdi. De voorstellingen
van dit werk worden geleid door General-
musikdirektor Fritz Busch uit Dresden,
die algemeen als beste Duitsclie Verdi-dii i-
gent bekend staat, terwijl alc rollen aan
uistekende kunstenaars zijn toeverirouwd.
In het „Grosse Schauspielhaus", den
grootsten schouwburg van Berlijn (3000
plaatsen!), wordt thans de Amerikaansche
bewerking van „Alt-Heidelberg" onder den
titel „Der Sludentcnprinz" opgevoerd met
Willy Üomgraf-Fassbander en Maria Els-
lier. Uit dit stuk, dat voor den oorlog liet
grootste succes van liet Duitsclie tooneel
is geweest, heeft men thans een spektakel
stuk met muziek cn zang gemaakt. Het zal
zeker ook in dezen vorm tientallen van op
voeringen beleven.
Een stuk, dat reeds twee honderd maal
is vertoond, is „Gaiiovenelire". („Ganove"
is een Berlijnsche populaire uitdrukkin,
\oor twijfelachtig individu). Dit stuk, dat
in dc Berlijnsche onderwereld speelt, wordt
zoo goed opgevoerd, dat liet nog steeds suc
ces behaalt, alhoewel liet reeds verschil
lende malen van schouwburg is moeten
verhuizen.Gerhart Hauptmann, de
venligjarige, wordt op liet oogenblik op
drie Berlijnsche schouwburgen, gespeeld.
De „Volksbülinc" voert de „Ratten" op met
Kiitlie Dorsch. In het „Staatliclic Schau
spielhaus' staat „Gabriel Schillings Fluelit"
met Elisabeth Bergner cn Werner Krauss
op liet programma en in dc „Kammer-
spielc" viert Paula Wessely. een jonge
Weensche, die hier haar eerste rol speelt,
triomfen als „Rose Bernd". Dit stuk is eerst
in liet „Deutsche Theater" van Max Bern
hardt opgevoerd, maar heeft aldaar plaats
moeten maken voor „Prinz Friedrich von
Homburg" van Heitirich von Kleist een
opvoering, waarin met liet machtige ta
lent van Rcinliardt te bewonderen krijgt.
In dit drama speelt dc filmstar Gustav
Fröhlich, de echtgenoot van Gitta Alpar,
zijn eerste klassieke rol.
Ook Bernard Shaw wordt op liet oogen
blik in twee schouwburgen opgevoerd. In
liet „Lessing-Tlieater" gaat .„Pygmalion",
met Grete Mosheim en Oskar Homolka,
een kunstenaars-echtpaar, in de hoofdrul
len. Terwijl de kritiek deze opvoering eens
gezind roemt, is zij verdeeld in dc bcoordee-
ling van het nieuwe werk van Sliaw „Zu
Wahr, "uni scliön zu sein', dat, met Alexan-.
der Moissi, in het„Theater in der Strese-
niannstrasse" wordt vertoond. Een suc
cesstuk uit het vorige seizoen wordt thans
weder m het „Theater im Admiralspalasl"
opgevoerd. Wij meenen „Liliom" van Franz
Molnar met Hans Albers. Van deze voor
stelling heeft Charlie Chaplin gezegd: „Tiet
is dc moeite waard naar Berlijn tc reizen,
alleen om Hans Albers als Liliom te zien.
Van alle grootere Berlijnsche schouw
burgen, waarvan er nog in liet vorige seizoep
meerderen in verband met de crisis geslo
ten moesten blijven, is er heden nog slechts
één waarin niet wordt gespeeld. Dit bewijst
niet alleen, dat de liefde der BerlijnerS voor
hun tooneel groot is, maar wellicht ook dat
dc crisis toch langzaam haar einde nadert."
Dc allereerste kennismaking met Piep
Piep was heel zonderling. -Jn de grootc ka
mer die ik bewoon, was een muizengat in
bel behang. Verrassend goed verborgen,
zoodat ik er niet eerder kennis van kon
nemen, dan nadat liet kwaad was geschied.
Voor hen die een oud huis bewonen
cn dat is de boerderij'met haar liooge ver
trekken, haar lange, géboren gang, haar
stallen en haar schuren zeer zeker zijn
muizengaten een onvermijdelijk iets. En
liet kwaad, dat ze bedrijven? Dat is, dat er
zoo nu en dan fijn-grijze diertjes uitrollen.
Zeer tot ongerief van de dames en van
sommige ledenvan liet mannelijk ge
slacht. Want om maar terstond met dc
deur in huis te vallen toen het verbor
gen muizengaatje zijn kwaad had gedaan,
zulk een geluidloos-trippelend grijs li
chaampje had doorgelaten, (toen ik voor
mijn bureau zat te werken, trok een wegglij
dend iets over den groncl mijn aandacht),
keek ik naar beneden cn zag ik een muis
je, waardoormijn beenen onwillekeu
rig in dc hoogte gingen.
Wanneer de vraag gedaan moclit wor
den, wie van ons beiden wel de grootste
schrik kreeg, dan zóu ik me zeer zeker met
de minderheid tevreden moeten stellen.
Want met een snelheid, die voor het nie
tig lichaampje wel verbazingwekkend
moest liecten, maakte het muisje door die
onverwachte, weinig-mannelijke bèwegin
van mij rechtsomkeert en verdween in zijn
holletje, waarvan de ingang zich als een
klein zwart plekje op het behang aftee-
kende.
Het mag genoteerd worden op dc blad
zijde van mijn slechte eigenschappen, dat
ik het muisje niet terstond verhinderde,
om ooit weer terug tc keercti. Het was zulk
een kleine moeilc geweest, het holletje met
een zuiver-geknipt 'patroontjo dicht tc
plakken. Doch mijn nalatigheid eji mijn zor
geloosheid hoe snel vergeet cn onder
schat men het gevaar, waarin men heeft
verkeerd verhinderden het.
En zoo volgde den middag daarop een
tweede bezoek, dat een inspectietocht
scheen tc zijn. Zonder notitie van mijn
aanwezigheid te nemen, trippelde het muis
je tot dicht bij mijn bureau-stoel en bleef
daar liecl rustig zitten, liet snuitje snuf
felend in de lucht.
Nimmer zal ik'mij in de toekomst ook
maar op een lieel klein beetje moed dur
ven beroemen. Door die nabije aanwezig
heid van het muisje kwam er weer een
zekere trekking in mijn beenen, om die
met een onverslaanbaar geluid in dc hoog
te te gooien. Ter rehabilitatie mag ik ge
lukkig aanvoeren, dat ik, zij Tiet dan met
een zekere dosis energie-verspilling, erin
slaagde, me te beheerschen en roerloos te
blijven zitten.
Het muisje dacht dit vertoon van „moed"
tc moeten bclooncn met.... van liet too
nc.el té verthVijrien'. Echter' zonder eenige'
overhaasting cn evenmin zonder een tc-vcel
aan langzaamgaan. Als een volleerd acteur
bewandelde het muisje den gulden midden
weg, verdween kalmpjes, om me óver te la
ten aan mijn werk cn aan mijn... nalati
heid!
Weer vergat ik het muizengaatje diclit
tc plakken en eenige dagen later besloot ik,
om liet maar niet meer te doen, om eens
te zien, lioc deze geschiedenis wel zou ein
digenWas die gedachte een speling
van het noodlot?.... Wie zal dat zeggen?...,
Dn besluit gaf mé menig aangenaam oogen
blikje, doch bezorgde me aan het einde een
beetje droefheid, waaraan ik me in een
sentimentoeie bui overgaf.
Geregeld, eiken middag, bezocht het
muisje me. Eerst waren liet korte bezoe
ken, beleefdheidshalve! daarna wei
den ze langer, tot we op intiemen voet
kwamen te staan.
Groote ontdekkingsreizen deed liet. Eerst
over een matje. Daarna over het kleed, on
tenslotte langs de wanden, waarlangs liet
diertje bijna wegdonkerend dó wand en
liet muisje hadden ongeveer dezelfde kleur
zich watervlug kon voortbewegen in de
richting van zijn holleljc. Het was, alsof
het muisje dal zwarte gaatje in het behang
van overal, waar het zich in dc kamer bc
vond, in de gaten hield. Met groote zeker
heid vluchtte liet daarheen, wanneer er
een verdacht geluid het opschrikte uit zijn
onderzoekingslust.
Dat verdachte geluid was meestal het
aanraken van een voorwerp, dat licht was
en verschoof. Of het w erd veroorzaakt door
het zich-niet-meer-onbewegelijk-kunnen-
houden van mij. We waren nog niet zoo
ver met onze kennismaking gevorderd
dat we ons van heide kanten konden be
wegen. Mijn gast prefereerde nog altijd een
absolute stilte.
Daar de reis dwars door dc kamer wel
eens groote bezwaren opleverde, omdat hij
dan te veel gevaar moest trotse eren, zocht
Piep-piep steun of beter gezegd schuil
plaatsen in het gevaarlijk operatie-ter
rein. Weldra wist hij, dat hij zich betrek
kelijk veilig kon gevoelen onder dc boeken
kast, liet dressoir, de divan cn de tafel,
waarvan liet kleed bijna tot op den grond
hing cn de ruimte tusschcn dc vier poolen
donker maakte, hoewel liet laatste een zeer
gevaarlijke schuilplaats was, daar ik Piep-
piep «altijd kon zien, wanneer hij daar stel
ling koos.
In slaat zich op deze wijze voldoende le
oriênteeren, maakte hij weldra groote vor
deringen. Eens op een middag wandelde
hij over mijn voeten. Verdiept in mijn werk
dacht ik niet aan Piep-piep. Schijnbaar irri
teerde hem dat zoo, dat li ij maar eens an
dere maatregelen zou nemen. Vergeten-wór
den is onaangenaam. Piep-piep wilde dat
niet, eischte zijn recht op. Hij liep van on
der de cene ladenrij over mijn voeten naai
de andere rij. Had daarmee echter zijn
beste voorraad moed uitgeput, was meteen
in zijn holletje verdwenen.
Roekeloos geworden door dit kranige
stukje overtrof hij zichzelf den volgenden J
dag door eensklaps voor me op dc schrijft
tafel to verschijnen en ine bijna eon uit-»
roep van schrik te ontlokken. Hij wandel
de her- en derwaarts, bekeek zichzelf even
in het zwarte marmer van het inktstel, be
snuffelde vol bewondering de voet van do
lamp, maar beende daarna heel vlug en
licel haastig weg, toen liij in de nabijheid
van mijn rustende handen kwam.
Piep-piep heeft liet na dien eersten keer
niet weer gewaagd, dit kunststukje nog
eens te herhalen, maar kwam heel gezellig
bij me eten. Ik had eenige kruimeltjes ge
morst en Piep-piep beu van de korrels, dio
hij op den graanvloer moest gebruiken,
verorberde zc met bijzondere graagte. Nog
verscheidene kruimeltjes vielen daarna op
den vloer, bijna iedcrcn dag geregeld. Bang,
dat iemand me op deze onnetlieid zou bc-
trappen, behoefde ik niet te zijn. Piep-piep
ruimde alles keurig netjes op.
Hieraan gewoon geraakt, bracht Peip-
piep me de verrassing, door eensklaps met
dezen regel te breken. Waarschijnlijk ver
veelde het Piep-piep om icdcren dag het
zelfde te moeten doen. Zonder zich aan
mijn ergerniè tc storen, liet hij rao op ze
keren avond met do gobakken peren, hier
dan kruimels, zitten, om mo laat in den
nacht wakker tc maken ik sliep van
wege de warmte op den divan cn bij
me te komen soupceren in do papier-,
mand. Hierin lag een zak met beschuitkrui
mels, die niet voor Piep-piep bestemd wan
ren, maar die hij in ieder geval moest heb
ben. Hij ïitselde in de mand met snippers
cn scheurde in liet weinig-gewillige papier,
dat het een leven van heb-ik-jou-duar gal'.
Onwillekeurig zei ik halfluid: „Nou, nou,
je moet liet niet to bar maken!" cn Piep-!
piep hield zich daarop werkelijk een oogen-
blikje stil zeker uit erkentelijkheid voor
do bewezen diensten en genoten diners
doch ging dan met vernieuwden ijver ver
der, zoodat ik tenslotte wel genoodzaakt
was, orn Piep-piep tc verjagen, wilde ik'
mijn nachtrust verder ongestoord genie
ten.
Piep-piep scheen abooluut niet tevreden
over dit óplredén. Hij kreeg tenminste
vreemde allures, scheen op allerlei manio-
ren wraak le willen nemen door verschil
lende wandaden tc bedrijven, die niet door
den beugel konden. Iemand over mijn al
leraardigst muisje vertellend, waarschuwde
men mij: „Pas op, doe krigst dT last van
mit dien ficbelkwintn"(gedoe) en daar. was
de, last. Tijdens mijn afwezigheid werd
overal aan geknaagd. Telkens bespeurde
ik nieuwe wandaden. En toen de kroon
tenslotte op het werk werd gezet door zijn
vernielzucht op een mooie ets bot te vie
ren, toen besloot ik tot de verbanning van
Piep-piep, plalcle ik het gaatje in het be
hangsel dicht.
Veel helpen deed het niet. Piep-piep
knaagde het stuk met zijn scherpe tand
jes. Een tweede cn een derde poging on<
hem uit le sluiten verhinderde hij op de
zelfde wijze.
Zijn wandaden werden bij dit alles groo
te r, zoodat tot dc doodstraf van Piep-piep
besloten werd, toen er een gat in een oud-
Ilollandsch doek geknabbeld werd, zoo
groot, dat 'het onherstelbaar was. Met mijn
geduld was het uit. Kort en bondig wercl
er in liet gaatje een stukje brood met mui
zengift gelegd
Daarmee zou de zaak wel afgcloopen
zijn.
Helaas was dit niet zoo. Dien middag
werd ik opgeschrikt door een angstig,
smartelijk gepiep, liet was Piep-piep, die
gesnoept liad van liet verraderlijke brood
cn door pijnen gekweld, niet wist waarheen
hij vluchtte, midden in mijn kamer stierf.
De doodstrijd was heel kort... Geluk
kigAls een armzalig muisje zat hij
bij een tafelpoot, het ruggetje lioog ge
kromd, verstard in zijn houding... Uit me-,
delijden licb ik het lichaampje, dat nog'
warm was, opgenomen cn op dat oogen
blik besefte ik, hoe redeloos wreed ik was
cweest. Eerst had ik Piep-piep op alle mo-:
gelijke manieren tot me gelokt, wilde ik
hem geheel en al rnct mij vertrouwd zien
en toen dat was gebeurd, toen zijn ware
muizennatuur baan brak, toen veroordeel*
de ik hem
Even liad ik willen schreien.... Ach ja,
op onze beurt zijn we allen wel eens sen
timenteel
NIEUWE ZENDER.
De gebouwen van den West-Engelsclierf
districtszender zijn gereed en met de mon
tage van de zendinstallatie is men reeds be
gonnen; in Februari a.s. zullen dc uitzen
dingen beginnen.
EEN ORKEST DOOR DEN OMROEP
GERED.
Toen het beroemdo Weensche symphoz^s.
orkest door de crisis in moeilijkheden wat
geraakt, heeft dc „Ravag" het voortbestaan
mogelijk gemaakt door groote concerten te
gen verminderde prijzen te órganiseeren en
deze tevens uit te zenden tegen betaling
van een ruime vergoeding.
