VASTELANDEN ZIJN NIET VAST
HET SPEELVERBOD
IN BELGIE
Meten met twee maten
VOOR KLEINE TUINEN
HAAGSCHE BRIEVEN
Brussel, 25 Nov. 1932.
lezer dagen verscheen in de Belgische
een berichtje, dat de heer M. en zijn
zoon een leening hadden gesloten om enkele
schulden te betalen te Marche. Zij betaalden
hun schulden en 's namiddags besloten zij,
met wat hun overbleef, te Dinant hun for
tuin te beproeven in het Casino. Dinant be
vindt zich slecht op eenige kilometers van
Marche. Zij verloren in het Casino alles. De
zoon M. was verloofd met een Brusselsch
meisje van goeden huize. Het verlies van dit
geld belette hem te trouwen, zooals beslo
ten was. Dit maakte hem hopeloos en samen
met zijn vader besloot hij aan zijn leven een
einde te maken. Zijn vader nam vergif in.
De zoon kon gered worden, maar de vader
een geneesheer uit Luxemburg; overleed.
Een ander bericht in de pers luidde, dat een
Franschman en oen Engelsche dame in het
water waren gesprongen te Spa, nadat zij
alles hadden verloren bij het spel. En nog
een derde mededeeling maakte onlangs be
kend, dat een dame, verwant aan een zeer
bekend persoon in de industrie en in de po
litiek, te Ostendc in de Kurzaal alles wat
zij bozat had verspeeld, en, ten einde raad,
naar Brussel was gekomen om dengene
dond te schieten, die zij in haar verwarring
verantwoordelijk stelde voor haar ongeluk.
Jfln elk van deze dramatische gevallen is
het spel do oorzaak. En men leert er
uit, hoo men niet speciaal naar Zuid-
Frankrijk moet reizen of naar Parijs of een
Fransche badplaats om het klassieke drama
van de speelzucht te beleven. In België heeft
men gelegenheid te over. De wet verbiedt in
België te spelen. En toch: men speelt vrij
wel overal, in sommige plaatsen open-
lijk en in andere in het geheim. Met de
meel wet is het ongeveer zooals met de al-
•Scèholwet, of liever, nog erger, want met dc
acoholwet' heeft men het wel zoover ge
bruld, dat sterke dranken worden gedron
ken waar men maar wil. onder het oog van
den „gardevil" of van den gendarm, doch
met de speel wet is men nog een stapje ver
der gegaan. Zij wordt eenvoudig met offi-
<|eelc deelneming en ten bate van den fis-
dus verkracht. Over den toestand inzake het
melregime wordt een gewone Belg niet wijs,
want allerlei spitsvondigheden werden reeds
uitgedacht om hem goed te praten cn te
doen aanvaarden uls natuurlijk. Wat niet
j|clet, dat iemand die drie speellokalen had:
Hm te Moresnet I.a Calamine een
plaatsje bij de Duitsche grens, in de pipvin-
■ie Luik, een te Namen en een te Brussel,
~k prd veroordeeld wegens overtreding van
pc speelwet in zijn exploitatie te Brussel,
maar van een dergelijke veroordeeling ge
spaard bleef voor zijn precies dezelfde ,on-
fcernemingeri in de andere genoemde plaat-
pen. Iemand, die alleen zijn 'nuchter ver-
Mand heeft om over zooiets te oordeelen
konder juridische of andere, b.v. administra
tieve spitsvondigheden, staat hierbij eenvou
dig verstomd.
De wet verbiedt de spelexploitatie in Bel-
bie en toch bestaat zij, eenvoudig omdat de
Kvet tot op zekere hoogte een doode letter is
Jen omdat dc schatkist nooit inkomsten ge-
jnoeg heeft Tot voor eenige jaren bestond
Jspel-exploitatie te Brussel, te Antwerpen en
Kin andere plaatsen als een normaal ver-
Iscliijnsel. In dezelfde lokalen waar de alco-
jholwet werd overtreden, werd ook een loop-
lie genomen met de speelwet. Deze lokalen,
liie beruchte private clubs, waren de verga-
Iderzalen van allerlei gespuis. De parketten
Ivan het rechtsgebied van het beroepshof to
"Brussel gevormd door dc provinciën Ant
werpen, Brabant en Henegouwen moes-
■ten. juist omdat de criminaliteit in deze
■private clubs werd bevorderd, ingrijpen cn
lalle spelexploitanten van dit rechtsgebied
■werden vervolgd en veroordeeld. In de an-
Ider rechtsgebieden van het beroepshof te
■Luik en dat te Gent, werd veel minder
lstreng opgetreden. Maar in deze rcchtsgebic-
Iden bevinden zich badplaatsen als Spa cn
1 Ostende, waar „officieel" wordt gespeeld. De
■wet verbiedt niet het spel, maar exploitatie
I van het spel en, als er geen exploitatie is op
directe wijze, elk spel, dat aanleiding geeft
I tot buitënsporigen inzet of hooge wedden-
I schappen, als dit gehouden wordt in een
voor het publiek toegankelijk lokaal. Deze
I wet dagteekent van 24 October 1902. Zij werd
I nooit geschorst, integendeel, want toen in
Juli 1930 de minister van Justitie, Janson,
trachtte van de Kamer een uitzondcrings-
regimc te bekomen voor Spa en Ostendc,
werd hij afgewezen. Zij werd overigens toe-
I r,ePast tot l'Ö uitbreken van den oorlog.
Iijdens den oorlog ontstonden evenwel over
al speellokalen. Er werd gespeeld te Luik, te
I -Namen, te Brussel en te Antwerpen, zonder
dat de Duitsche autoriteiten of de Belgische
I magistraten ingrepen. Na den oorlog wer
den de speel clubs wel gesloten te Brussel,
te Antwerpen en te Luik, maar te Spa, te
Ostendc en te Namen ging de speelexploita-
tie ongestoord voort, in overtreding van de
i wet. Er gebeurde niets. Of liever, er gebeur
de wel iets. In 1932 werd een wet goedge
keurd, een fiscale wet, die een taks op den
inzet van spelen en weddenschappen be
paalde. Met deze wet op zak wendde de fis
cus zich tot dc spclexploitanten, om van
hen te cischen, dat zij, op de door hen ge-
I exploiteerde spelen taksen zouden stellen,
aarvan het grootste gedeelte naar den fis
cus zou gaan. De exploitanten vonden hot
uitstekend, want hun onwettelijke handelin
gen kregen als het ware een officieele be
krachtiging. Men besloot teen 5 pCt. te hef
fen op de winst van den bankier bij het bac-
carat-spel en 3 pCt. op den inzet van den
speler bij roulette. De opbrengst werd ge
stopt in verzegelde bussen, die elke week
werden gelicht, waarna van de opbrengst 33
pCt. werd afgestaan aan de exploitanten,
terwijl de fiscus zich zelf 67 pCt. toeeigende.
De fiscus kreeg aldus zelf winst bij het spel,
hij de exploitatie, die door de wet is verbo
on zoo beleefde men het verbazend#1 feit, dat
de fiscus, die een wet, welke volgens sommj
gen uitsluitend bestemd was om tc worden
toegepast op de renbanen en de wedvluch
ten met postduiven, een eigen en niet be-
langlooze interpretatie had gegeven. Deze
toestand duurde jaren. De speelclubs wer
den als het ware uit den grond gestampt. Te
Ostende werd een groote speelclub geopend
in dc Kurzaal. Na jaren, in 1929, werd te
Brlussel met de vervolging begonnen, na
verscheidene sensationeele feiten, waarin
steeds de speelclubs werden genoemd, ech
ter alleen in het rechtsgebied van het Brus-
selsche beroepshof. Men nam het den ex
ploitanten kwalijk, dat zij een gedeelte van
de door den fiscus opgelegde taks hadden
aanvaard en zij werden, wegens spel-exploi-
tatie, gestraft. Men beleefde vele tegenstrij
digheden. De speelexploitanten werden dooi
den fiscus verplicht een waarborg te storten
voor de betaling van de taks. De exploitan
ten, die dezen waarborg niet hadden ge
stort, werden voor 1929 voor de rechtbank
gedaagd cn hun speelclub werd bij vonnis
gesloten. Dit beteekende dus, dat bij beta
ling, alles wettelijk in orde was. Op 3 Juli
1930 wees het beroepshof te Brussel echter
een nieuw arrest, waardoor een exploitant
werd veroordeeld, die nochtans volledig aan
zijn fiscale verplichtingen had voldaan en
den waarborg had gestort. Meten met twee
maten! Er was in de wetgeving nochtans
niets veranderd.
De minister van Justitie, Janson, verklaar
de in de Kamer, op 13 Maart 1930, bij een
interpellatie, dat de taks op de spelen jaar
lijks 50 tot 60 millioen opbracht aan den
Staat. Dit verklaarde hl les. De regeering
vond het zoolang goed, dat de wet niet werd
toegepast, omdat dc nièt-naleving zooveel
millioencn opbracht. En het is ongetwijfeld
overeenstemming met de regecring, dat
de rechterlijke macht niet heeft ingegrepen.
Slechts toen het in het rechtsgebied van het
Brusselsche beroepshof, te Brussel, tc Ant
werpen, te Charleroi, enz., te erg werd, wer
den in dit rechtsgebied vervolgingen inge
steld wegens delicten, die tot in 1929, werden
geduld. Het gevolg was, dat de exploitanten
naar veiliger oorden verhuisden en liun
speeltafels gingen opstellen in de zes ande
re provinciën, te Moresnet', te Dinant, tc Ca
lamine, te Herbesthal, te Eynattcn, te Chaud-
fontainc, tc Namen, te Knokke, zonder Spa cn
Ostende te rekenen. En zij, die het onveilig
geworden gebied met hebben verlaten, heb
ben zoowel tc Antwerpen als te Brussel, in
particuliere salons, hun bedrijf verplaatst,
alons, die door de politie maar zelden wor
den ontdekt. Het verbazende en voor den
gewonen man onbegrijpelijke is nu, dat
hiertegen niet wordt opgetreden, of beter,
niet op doortastende wijze. In het district
van Luik, te Verviers, werd een speelclub
gesloten, voor zij was geopend. Te Eynatten
en te Herbesthal werden speelclubs met een
sterke politiemacht overvallen en werd alles
in beslag genomen. Te La Calamine-Mores-
net werd de spelcxploitant vriendelijk ver
zocht zijn matten te rollen. Maar tc Spa,
waar de groote speelzaal is, werd niet inge
grepen. Daar speelt men nog, en wel gansch
het jaar door. Hetzelfde gebeurt in het dis
trict van Gent, waarin Ostendc ligt, met zijn
Kurzaal. De Kurzaal bleef onaangetast,
evenals de speelzalen in nog verscheidene
andere badsteden als Knokke, Blankenber-
ge, enz. De wet is niet veranderd. Maar dc
dat dc bestaande wet wordt overtreden, om
regeering en de rechterlijke macht laten toe,
dat de bestaande wet wordt overtreden, om
de schatkist te kunnen vullen, op grond van
een in Juli 1930 aangenomen wet, luidende,
dat op den roulette-inzet 2 pCt. cn op de
w inst van den bankier bij baccarat 3% pCt.
aan taks moet worden geheven. Dit' is zon
der spelexploitatie. De taks is voor den fis
cus. Zulks belet niet, dat in sommige, aldus
door de regeering bij speciale gunst toege
stane clubs, de taksen respectievelijk 3 en
5 pCt. zijn, met het verschil voor de exploi
tanten, zoogenaamd om dc exploitatiekosten
te dekken. Een Wnalsch Kamerlid, de heer
Boy esse, volksvertegenwoordiger voor Na
men, heeft dit aangeklaagd, maar alleen
met het doel om dezelfde gunsten te beko
men voor Dinant en voor Namen. Hij heeft
zc ook verkregen.
Wie naar België komt en verbaasd is, dat
de wet elke spelexploitatie verbiedt, maar
dat clezc toch in bepaalde steden wordt ge
duld, vindt hier de verklaring. Het is een
klaarblijkelijke ongerijmdheid en het is zelfs
onbegrijpelijk, wanneer men den concurren-
tiegeest' kent, die de Belgische steden bezielt,
dat nog niet meer plaatsen, b.v. Brussel en
Antwerpen het recht hebben opgeëischt, dat
alleen wordt geduld voor dc badsteden. Jn
dezen tijd van nood voor de schatkist is dc
regeering niet kieskeurig en zij kan, naar
eigen bekentenis, geen 50 tot 60 millioen
francs versmaden. Het is een pharizeeërs-
manier, iets door een wet tc veroordeelen
als immoreel om het dan practisch tocli tc
eigen bate goed te keuren. Maar het doel
heiligt blijkbaar alles, ook voor de betrok
ken gemeenten, die de regeering overbluf
fen door bij hoog en bij laag staande te hou
den, dat de Belgische badsteden moeten ten
onder gaan en in elk geval met dc buiten-
landsche niet' kunnen concurreeren als dc
speelzalen binnen hun muren worden ver
boden.
DE RADIO IN HET DAGELIJKSCH LEVEN
Eenige sprekende staaltjes van populariteit
Cp een Deensch stoomschip.
Aan boord van de Deensche stoomsche
pen vindt men de volgende mededeeling
opgeplakt:
De Deensche Omroepmaatschappij te Ko
penhagen heeft een geschenkendienst in
gesteld, welke bloemen, bonbons, sigaren,
sigaretten e.d. bezorgt aan elk acjres in De
nemarken. Voor een tarief, dat varieert
van 3Va tot 25 kronen kunt u bij den mar
conist van deze boot. uw bestelling doen,
vergezeld van uw gelukwenschen."
Ook cadeaux kunnen dus tegenwoordig
radiotelegrafisch worden overgemaakt.
Een beschouwing door Dr. U. G. Hulsebos.
Onlangs werd de theorie ge
opperd, dat dc aardbevingen
in ons land een gevolg waren
van de drooglegging van den
Wieringermeerpolder. Deze
hypothese moet natuurlijk
eerst nader worden onder
zocht, doch dat zij niet zoo
vreemd is, als zij den leek
misschien voorkomt, blijkt uit
onderstaand artikel van den
geoloog Dr. Hulsebos, dat
handelt over de soms zeer
aanzienlijke, bewegingen, wel
ke de aardbodem ook zonder
menschelijk ingrijpen onder-
gaat,
De oude Grieken hielden dc aarde voor
een schijf, die op een geweldigen oceaan
dreef. De naïeve voorstelling van den vorm
der aarde vinden wij nu belachelijk, doch
in één opzicht is zij juist: de zoogenaamde
vastelanden zijn n.l. allesbehalve vast; ze
drijven rond, al is het dan ook niet op iets
zoo dun-vloeibaars als water. Gelukkig mer
ken wij daar niets van, evenmin als van
het feit, dat do aarde om haar as draait
en zich met een snelheid van bijna 30 K.M.
per seconde om de zon beweegt
De theorie der drijvende vastelanden is
het eerst in 1910 geformuleerd door Alfred
Wegener en mitsdien door nauwkeurige
waarnemingen bevestigd. De nieuwste,
meer volmaakte meetinstrumenten, hebben
ons interessante dingen geleerd. Amerika
drijft duidelijk naar het Westen; over 10
jaar zal New-York 500 M. verder van ons
af liggen dan thans. Doch Europa is even
min rustig; liet onbeweeglijkst is Azië.
De vastelanden verplaatsen zich, doordat
de taai-vloeibare magmalaag, waarop zij
drijven, niet overal even dik is en niet
overal dezelfde samenstelling heeft. Die
magmalaag is voor onzo begrippen welis
waar vast, doch men dient er rekening
mee te houden, dat op grooterc diepten
hoogerc temperaturen hccrschen en dat er
in dc geologie wordt gerekend met tijdper
ken van langen duur. Men kan het dus
beter vergelijken met hars of asfalt, welke
materialen wel bewerkt kunnen worden,
doch niet volkomen vast zijn.
Een andere interessante omstandigheid
is. dat deze bewegingen der aardkost niet
gelijkmatig plaats vinden, doch volgens
een ons nog onbekend rythme. Misschien
spelen uiterst geringe storingen in de rota-
tiesnelheid der aarde er een rol bij, mis
schien ook invloeden van de maan of de
zonnevlekken wij weten liet niet. Vast
staat alleen de groote veranderlijkheid en
als de aarde werkelijk twee billioen jaar
oud is, zooals Jeans zegt, dan hoeft zij
meer veranderingen ondergaan dan een
honderdjarige sedert zijn geboorte. De we
reldkaart zou nog ééns en nog eens door
elkaar geworpen zijn, de vastelanden zou
den een rondedans hebben gemaakt als dc
stukken op een schaakbord even lang
zaam en even ingewikkeld.
Zoo ver willen wij niet gaan, maar er be
staat goeden grond voor de veronderstel
ling, dat onze vverelddeelen vroeger één
samenhangend geheel hebben gevormd.
Zoo kan men de merkwaardige overeen
komsten in fauna en flora verklaren, welke
bijv. bestaan tusschcn Brazilië, Australië cn
Zuid-Afrika. Bovendien is dc vorming van
gebergten door deze verschuiving der vas
telanden op verrassende eenvoudige wijze
te verklaren.
Vroeger dacht men, dat de gebergten ont
staan waren door het vorschrompelen der
afkoelende aarde. Wanneer men echter
ziet, hoe do gebergten als plooien in de
aardkorst in twee smalle banden rondom
den Grooten Oceaan liggen en in de Mid-
dellandsche Zeezöne van Europa en Azië,
dan kan men dat moeilijk vergelijken met
het verschrompelen van een appel. Inte
ressant is in dit verband de uitlegging van
prof. Salomon Calvi van de Heidelbergsche
Universiteit: „Als twee vastelanden naar el
kaar toedrijven, drukken zij do kusten van
de tusschcnliggcndc zee op en leggen ze in
plooien, die zich over de vastelanden heen
schuiven. Zoo is dc Himalaya ontstaan door
dat Voor-Indic, dat vroeger tot het zuide
lijke vasteland behoorde, naar Azic toe-
dreef. Zoo zijn ook do Alpen ontstaan, door
dat Afrika zich met Europa vereenigde. Dc
geologische grens tusschen Europa en Afri
ka ligt bij Locarno
Do rustelooze bewegingen van de aard
korst hebben ook veel belangrijk weten
schappelijk materiaal verloren doen gaan.
Uitgestrekte landstreken verdwenen onder
het zeewater, andere doken eruit op en de
druk der voortdrijvende landmassa's wierp
hun opporvlakte door elkaar, of legde haar
in plooien tot indrukwekkende beteekenis.
Volgens de oscillatie-theorie van den Ber-
lijnschen professor Haarmann, verkeert do
aarde voortdurend in trilling; deze geringe
bewegingen kunnen echter letterlijk bergen
verzetten en natuurrampen veroorzaken.
De herhaalde instortingen tc Lyon kunnen
zoo verklaard worden, evenals do groote
aardverschuiving bij Cochcm aan dc Moe
zel. Tunnels storten op onverklaarbare
wijze in, evenals dc wanden van steengroe
ven, terwijl door geringe verschuivingen
gassen kunnen ontsnappen naar mijngan
gen, om daar vreeselijke rampen tc ver
oorzaken.
Onze geologische stabiliteit liet veel te
wenschen over. Nederland, en eigenlijk de
geheele Benedenrljnsche laagvlakte met
Westfalen, is al zeer beweeglijk. De bodem
schijnt daar om een as te bewegen; hij
stijgt en daalt, al bedraagt de verande
ring per jaar hoogstens 7 m.M. Doch dc
beteekenis daarvan is met dat al niet te
onderschatten. Zoo wordt ook de daling
van de Noordzeekust waargenomen. Het
bewceglijkste deel van Europa blijkt ech
ter het Scandinavische schiereiland. Dit is
de laatste jaren niet minder dan 100 M.
uit dc zee opgestegen. Men ziet dus, dat
de vastelanden behalve een horizontale ook
een verticale beweging hebben. Dit stijgen
en dalen van den bodem wordt door prof.
Holmes van de Durham-universiteit in
Amerika toegeschreven aan verticale stroo
mingen in de magmalaag, welke ontstaan
doordat dc lieeto massa's langzaam omhoog
stijgen en na afkoeling weer dalen. Ook
bij dit proces dienen wij te bedenken, dat
in dc taai-vloeibare magmalaag op groo
terc diepte uiterst hooge temperaturen
hccrschen. Daardoor stijgt cn daalt dc af
gekoelde steenmantel der aardoppervlakte
DORRE BLADEREN.
Moet men ze laten liggen
Op grasvelden mogen afgevallen bladeren
nooit den geheelen winter blijven liggen;
aangezien het rottingsproces in de bladeren
zich ook aan het gras kan mededeel en,
waardoor er het volgend voorjaar leebjke
kale plekken in te voorschijn komen. Ook
het laten liggen van dorre bladeren onder
struiken e.d. heeft zijn bezwaren, want als
ze te dicht op elkaar liggen, kan do zon den
grond niet meer beschijnen cn wordt tevens
dc luchttoevoer belemmerd. liet is daarom
beter, de bladeren daaronder te spitten. Dan
worden wel dc voedingsstoffen, die zich
nog in do afgevallen bladeren bevinden, aan
den grond toegevoegd, doch zonder de na
doelen. Wil men de bladeren echter als
mest gebruiken, dan cliënt niet uit het oog
to worden verloren, dat ze in elk geval een
zeer onvoldoende bemesting geven cn door
andere meststoffen moeten worden aange
vuld.
Toch zullen wij do bladeren niet geheel
on al verwijderen. Als zo geen te dikke laag
vormen, doen ze de planten geen kwaad,
terwijl de vogels er vele lekkernijen in vin
den. Mcezcn, spechten, lijsters, boomkrui
pertjes, roodborstjes en andere bij ons over
winterende insecteneters, doch ook z.g.
graanctcrs als vinken en sijsjes zoeken
gaarne tusschen de dorre bladeren naar
voedsel. Men inoct maar eens zien, hoo zo
do bladeren met hun snaveltjes omkeeren
en stuk voor stuk met hun oogjes afzoeken.
En waar deze vogels geregeld jacht maken
op kevers, larven, wormen en andere scha-
dolijkc dieren in onzen tuin, zullen wij in
ons eigen belang hun het leven niet noode-
loos moeilijk maken. Paden en grasvelden
worden zorgvuldig schoongemaakt, doch in
het overige gedeelte van den tuin laten wij
een gedeelte van de bladeren liggen. Dat is
volstrekt geen slordigheid; een tuin is geen
salon waar geen stofje mag blijven liggen.
DE VIJFMILLIOENSTE ENGELSCHE
LUISTERAAR.
Cecil Fox, een onbekende Engelschman,
is plotseling in het brandpunt der belang
stelling gekomen, toen hij een radiovergun
ning kwam koopen. Hij was zeer verbaasd,
toen hij bij die gelegenheid werd omringd
door een groot aantal persfotografen, die
zich eenvoudig meester van hem maakten,
hem lieten glimlachen en hem van alle kan
ten fotografeerden. Eerst daarna kwam hij
te weten, wat de reden van die belangstel
ling was. Den volgenden dag werd hij voor
den microfoon gesleept. Moeten wij hem
een engagement bij een music-hall toewen-
schen?
De „Algemeene Beschouwingen"
Het Binnenhof Nogmaals de
Haagsche politie De iascis-
tische paleisrevolutie Tempo,
tempo
Vlak bij het drukke tram-, auto- en fiet-
sersverkeer van het Buitenhof ligt, in
waardige, vreedzame rust't Binnenhof
slechts een enkele „verdwaalde" sla
gersjongen en een paar wandelaars komen
er doorMakke duiven, die uit het
handje eten, vier-talen-sprekendë „guide's"
en een paar boekenstalletjes vormen de
meubileering van dit vreemdelingenoord,
gehoornbrilde, breedkakigc, in plus-four
gehulde Amerikanen met de daarbij be-
hoorende knokige dames loopen er soin6
met Baedekers rond en geven een beetje
leven en kleur aan het geheel.
Op het oogenblik echter, waarop deze
brief geschreven wordt, is het Binnenhof
bevolkt met talrijke gewichtige ge-uilen-
brilde, actentasschen torsende lieeren en
dames onze „volksvertegenwoordiging"
is immers aan het „algemeen beschou
wen"! Dat „algemeen beschouwen" bestaat
voor het grootste percentage uit het uit
oefenen -van critiek, een eigenschap, die
ons volk in ruime mate toebedeeld is. Of
we nu in een dorpsherberg zitten of in de
fraaie zalen van het Binnenhofde cri
tiek vloeit altijd, daar is nooit gebrek aan!
Critiek op de maatregelen tot bestrijding
van de crisis, critiek op het leger, dat resp.
te klein, te groot, onmisbaar, te duur, on
bruikbaar, te slecht, enzoovoorts is, critiek
op onze Berlijnschen gezant, die het waag
de om eens naar dc Hitler-stormtroepen te
gaan kijken, critiek op de „politieke ter
reur", critiek den geheelen dag cn dik
wijls tot in den nacht door. Niets wordt
vergeten. Alles komt onder het hakmes. Dc
socialist Duys wilde gelegenheid hebben
om roode propaganda onder de gevangenis
boeven te maken... Waar een politieke
partij haar aanhangers al niet uit moet rc-
cruteeren!
Veel is er overigens in het Haagje zélf
van de Heeren niet te bemerken. Dat speelt
zich allemaal zoo in de Binnenhofrichting
af. Vliegen, de S.D.A.P.-man, was van de
week jarig en in de Anemoonstraat, waar
zijn woning staat, was 't een drukte van
belang. Verder is Louis de Visser, dc ridder
van de sikkel en de hamer, van de weck
op een alleszins afdoende, vrij hardhan
dige manier over de Belgische grens gezet.
Maar, daar moet een Sovjetbewonderaar
tegen kunnen In hotel De Twee Ste
den hangt ter Eere van de Heeren (niet al
leen van de twee laatstgenoemden, wel te
verstaan!) de Oranje-vlag uit. Daar „be
schouwen" de Heeren „algemeen" verder,
tot laat in den avond. De belangstelling
die er in die duistere stonden voor het
Binnenhof is, betreft voor het overgroote
deel echter niet de Kamerleden. Wat wil
het geval n.l.? 't Binnenhof is geen ter
rein van dc Gcmeento 's-Gravenhage, maar
Rijksgebied. We hebben er daarom „Rijks
verlichting", bestaande uit enkele Middel-
eeuwsch-aandoende gaslantaarns. Dit
slecht-vcrlichte, romantische plein is uit
de aard der zaak een toevluchtsoord voor
poëtisch-gestemde jongelui. Gelukkig, dat
op dit Rijksgebied dc Haagsche Politie ook
toezicht mag houden, want anders liepen
we licht kans op poezie met een verkeerd
eindrijm.
De Haagsche Politie zou stellig zeer po
pulair bij de burgerij zijn, ware het niet
dat ze bij kleine verkeersovertredingen dik
wijls kleinzielig streng is. De bemerking
van den burgemeester Jhr. Bosch Ridder
van Rosenthal, dat „er te weinig bekeu
ringen werden gemaakt", waardoor dc
agenten, wilden zij geen kans loopen, hun
betrekking te verliezen, gedwongen waren
een bepaald minimum aantal bekeuringen
„op den kop te tikken", heeft hieraan geen
goed gedaan. Men komt daarvoor voor het
feit tc staan, dat een wanhopige, door be-
roepszorgen gekwelde agent ten einde
raad, maar iemand grijpt en voor een lut
tele overtreding, waarvoor hoogstens een
woordje ter waarschuwing had moeten
dienen, een bekeuring geeft. Wee den jon
gen man, die teneinde zijn meisje een arm
te kunnen geven, het waagt zijn rijwiel op
het trottoir te trekken, al is het maar op
den trottoirbandhij i6 onvoorwaardelijk
het kind van de rekening. Wee hem, die
het waagt in een nachtelijk uur, als er geen
kip, laat staan een mensch, op straat is,
een straat door te fietsen, waar hot over
dag wegens de groote verkeersdrukte ver
boden is te rijden. Hem wacht minstens
een lange boetpredicatie en bij tegenspraak
onvermijdelijk... een bekeuring! Voor af
wisseling in de politietaak zorgen overigens
dc Hagenaars zelf wel. Zoo b.v. ook in de
laatste wekenEr is namelijk momen
teel een „paleisrevolutie" in den Algc-
meenen Ncderlandschon Fascistenbond. Er
was een tijd, dat de Pers het fascisme niet
aanroerdetoen het nog nietig en be
scheiden was. Thans nu het zich met
reuzenschreden uitgebreid heeft en overal
van zich laat spreken, kan men geen krant
in handen nemen, of ook de zwarthemden
krijgen een beurt. De Haagsche Pers nu,
begrijpt van deze „paleisrevolutie" in het
geheel niets... maar schrijft desalniette
min kolommen vol over dit onderwerp. Dc
„opstandelingen" hadden nu verleden week
vergadering in de Papenstraat en de „re-
geeringstroepen" (van dc partij-„regeering"
dan altijd) demonstreerden daar op een
zeer heftige manier. Zóó heftig zelfs, dat
de politio zich genoodzaakt zog met do
blanke sabel dc Papenstraat schoon te ve
gen. In de vergadering zelve kwam het tot
heftige uiteenzettingen, die voor de politic
aanleiding waren er een einde aan te ma
ken. Op straat kwam het daarna nog en
kele malen tot rumoerig optreden, maar
verdere handtastelijkheden hadden er niet
plaats. Onze Haagsche politie weet er, na
de beide roode Dinsdagen en den N.A.S.-
Zondag raad mee. Gummistok cn waar
schuwende woorden worden achterwege
gelaten... alleen de sabel begint onmid
dellijk te spreken. En dat is nog niet zoo
kwaad ingezien.
Zoo kookt en bruist het in den wilden
stroom, in de groote stad. Gejaagd, pijlsnel,
schieten dc dingen ons voorbij! En verder
stroomopwaarts of stroomafwaarts ver
dwijnen zij in een kolk of worstelen ver
der
Tijd voor beschouwingen hebben wij niet,
daarvoor gaat alles te vlug, daarvoor is er
te veel. We zien slechts flitsen, slechts mo
menten... Een begrafenisstoet gaat voor
bij... We nemen den hoed af en denken
een kort oogenblik over het probleem, over
het geweldige raadsel van den Dood! Maar
dan ook heel evenwant dc stoet be
staat uit auto's. Ook hier heeft dc gewelde
naar, die Tempo heet, zijn klauw naar uit
gestrekt. Ook de plechtige, statige, lang
zame begrafenis heeft plaats gemaakt voor
geruischloozc, maar snelle, glimmende au
to's de hooge hoeden der koetsiers heb
ben plaats gemaakt voor chauffeurspet
ten... Tempo! Tempo!...
Even blijven we staan voor een boekwin
kel... Geweldig, wat een nieuwe werken
komen er maar steeds uit. Waar moet het
menschdom heen, met al die lectuur?..*
Verder, verder, alles momentopnamen..*
Daar de nabeurskoersen van Amster
dam. Unilever en Koninklijke alweer lager,
't schiet toch maar niet op. Oppassen
oversteken. Wat neemt die auto z'n bocht
scherp! Kijk daar gaan de Sandwich-
men... Zondagmiddag: H.B.S.—Fcyenoord,
dat is waar ook, dan maar niet naar V.U.C.*
want deze strijd wint het in belangrijkheid,
't Zal wel volloopen. Eerst zien, dat we
van te voren plaatsen krijgen... En dan
nog even naar Pulchri Studio om te vra
gen, hoe laat de lezing over Nederlandsch
Fabrikaat begint. Nu nog naar Janzen, die
zou misschien morgen komen bridgen...*
vragen, of hij het al zeker weet. Want..*
een Hagenaar en bridge... die zijn onaf
scheidelijk! Hemel, daar staat lijn 21 klaar
om te vertrekken! Als we hard loopen, dan
halen we die nog.
Hard loopen, haast, snelheid, tempo, mo
menten... daar bestaat ons Haagsche le
ventje immers uit? Maar waarom daar over
te peinzen. Daar is immers geen tijd voor?
Mijn copie moet weg, snel, vlug snel*
vin#»
