Dinsdag 31 Januari 1933
AMERSFOGR.ISCH DAGIBLAD
31e Jaargang No. 183
COLIJN OVER DE
BLIJVEND VERLIES
De bodem van de
crisis bereikt
WERELD-DEPRESSIE
y erkoopiegeo
De roode Vulpenhouder
Bij een wijs beleid behoeft men niet
bevreesd te zijn voor de positie
'an den gulden
De hoofdredacteur van De Zakenwereld
heeft een gesprek gehad met Dr. H. Colijn
over de wereld-depressie en over heden en
toekomst van Nederland. Wij ontleènen
eenigc fragmenten:
excellentie, zijt gij van meening, dat
'de vier vraagstukken, zooals door de com
missie-Trip geformuleerd, welke aan de a.s.
economische wereld-conferentie te Londen
ter oplossing zullen worden voorgelegd, dus
met name
lo. terugkeer tot een waren internatio
nalen muntstandaard, die aanvaard zal moe
ten worden door do landen, die den gou
den standaard hebben prijsgegeven,
2o. het vinden van middelen ter bestrij
ding van de prijsdaling,
3o. afschaffing der dcviezencontrole,
4o. opheffing der handelsbelemmeringen,
ook inderdaad de hoofdoorzaken omvat
ten, welke tot de wereld-depressie hebben
eroleid, on dat dus het uit den weg ruimen
dier oorzaken, zoo de conferentie daarin
y 'dan al mocht slagen, den weg zal openen
tot het herstel? Of zijt gij van meening, dat
.wij in deze slechts te doen hebben met
symptomen en dat de ware oorzaken der
>veréld-depressie dieper liggen en andere
zijn. waaruit dan zou volgen, dat men zich
,van de resultaten der a.s. conferentie niet
al te veel moet voorstellen?
om u op deze laatste vraag het eerst
'te antwoorden, ik geloof inderdaad, dat men
in doze crisis veel te veel naar conjunctu-
reele oorzaken ziet en te weinig op de struc-
tueclo veranderingen let, dio ingetreden
zijn. Maar dat neemt niet weg, dat de con
ferentie to Londen uiterst nuttig werk zal
doen door te streven naar terugkeer tot een
vasten muntstandaard voor alle landen en
naar de afschaffing der dcviezencontrole en
opheffing der handelsbelemmeringen, of
schoon zij daarbij voor een ontzaglijke taak
zal staan, waar bijv. een land als Engeland
zich de handen heeft gebonden door Otta
wa en een land als Duitschland niet alleen
om economische doch ook om andere, zoo
gij wilt misschien politieke redenen, zich
wat zijn landbouwvoorziening betreft tot
eiken prijs self-supporting schijnt te willen
maken.
Hoe men zich overigens de verwezenlij
king van het tweede programpunt denkt,
namelijk de verhooging van het prijsniveau,
is mij en vermoedelijk velen anderen niet
recht duidelijk. Het is een van die leuzen,
die meestal dienst moeten doen om leeg
heid van gedachten te verbergen. Verbetc
ring van het prijsniveau komt vanzelf als
andere maatregelen van doeltrcffenden
aard genomen zijn.
Maar om nu in te gaan op uwe vraag
'omtrent de ware oorzaken der crisis ik
beschouw de daar juist genoemde moeilijk
heden, waarmede de conferentie zich za!
bezig houden, inderdaad meer als sympto
men. Velen maken de groote fout om deze
crisis te willen zien als een herhaling in
versterkten vorm van de inzinkingen, d:e
jwij sinds 1857 op gezette tijden hebben zien
geschieden. Deze zienswijze acht ik onjuist.
Vóór 1914 was West-Europa de werk
plaats, die feitelijk voorzag in de behoefte
aan industrieele producten van de geheele
wereld, met uitzondering dan van Noord-
Amerika, dat in hoofdzaak self-containing
was en vóór den oorlog aan het wereldver
keer maar in zeer geringe mate deelnam.
Welnu, in 1911 ging die werkplaats, ging
dat magazijn op slot, d.w.z. er werd wel
hard gewerkt achter die gesloten deur,
doch voor oorlogsdoeleinden, maar niet
voor het normale doel, namelijk de voor
ziening van eigen gebieden en van de rest
van de wereld met de normale indu6triccle
kapitaal- en verbruikegoederen. Maar die
rest der wereld bleef behoefte hebben aan
allerlei goederen, zoodat Noord-Amerika
zijn industrie zeer sterk uitbreidde, maar
ook in andere landen, waar men tot dan
geen of nauwelijks industrieele ontwikke
ling kende, zooals Japan, Australië, Britsch
ïndië, Canada, ettelijke Zuid-Amerikaan
sche 6taten, is de industrie zich in belang
rijke mate gaan ontwikkelen. Toen in 1919
de deur van de West-Europeesche werk
plaatsen en magazijnen weer openging,
was de situatie aldus, dat elders in de we
reld de industrieele capaciteit enorm was
toegenomen en de West-Europeesche c a-
p a c i t e i t zelf eveneens enorm was toe
genomen, niet in het minst doordat in de
oorlogvoerende landen voor oorlogsdoelein
den noodzakelijke industrieën waren ge
sticht. Ik noem als voorbeeld de chemische
industrie in Engeland, die vóór 1914 niets
beteekcndc.
In de eerste na-oorlogsche jaren werden
de nadeelcn dezer zoozeer verhoogde indu
strieele capaciteit niet zoo gevoeld. Immers
de oorlog had hetzelfde werk verricht als
een zwerm sprinkhanen, die op zijn door
tocht slechts kaalgevreten akkers achter
laat. Allo voorraden waren opgeteerd en
iedereen had duizend behoeften. Vandaar
de groote levendigheid tot 1921. Maar toen
dan ook dc verzadiging was ingetreden,
bleek maar al te duidelijk, dat het con
sumptievermogen der wereld niet grooter
was geworden en dat er een ontzaglijke
wanverhouding bestond tusschen produc
tie-capaciteit en consumptie-mogelijkhe
den.
Had men toen de vrije werking gelaten
aan de economische krachten, dan zou van
zelf een massa verdwenen zijn van wat in
de voorgaande jaren aan industrieele capa
citeit was uitgebreid of gesticht. Doch toen
zijn de verschillende 6taten elk voor zich
er toe overgegaan om met alle middelen en
tot eiken prijs te behouden, wat men had.
Men ging uit van de funesten stelregel: als
er crisis moet zijn, goed, maar dan bij een
ander! Dat was natuurlijk een wanhopig
pogen en het heeft geleid tot toestanden,
zooals wij die nu kennen, o.a. het bederf
van'het geldwezen, de allerschadelijkste
handelspolitiek, enz.
....gelooft gij dus, dat dit zoo zijnde de
positie der West-Europeesche industrie
blijvend is geschokt?
het onvermijdelijke gevolg zal inder
daad zijn, dat voor West-Europa blijvend
verlies te conetateeren valt van de export
mogelijkheden naar die deelen van de we
reld, die vroeger geen of nagenoeg geen
industrieele capaciteit hadden. Ja zelfs
ziet incn nu reeds de dreiging dier vreem
de concurrentie op onze eigen markten. Ik
behoef u slechts te noemen de vele Japan-
sche artikelen, die tegen uiterst lage prij
zen tegenwoordig hier te krijgen zijn.
men zal voorshands niet mogen ho
pen de algeheelc ^verdwijning der werk
loosheid te zien, zelfs niet indien de werk
gelegenheid toeneemt door de normale her
vatting van het bedrijfsleven. Indien elders
en in ons land weer meer normale toestan
den zouden terugkccren, dan zal toch het
bedrijfsleven voor langoren tijd niet meer
alle werkloozen kunnen absorbeeren. Er
zal bij den veranderden structureelcn toe
stand van de landen om ons heen en in
ons eigen land een residu van werkloozen
blijven, omdat de structureele economische
wijzigingen ons een ander Nederland en
een ander West-Europa zullen brengen
dan wij gekend hebben; een residu, dat al
leen zeer langzaam weer in het productie
proces opgenomen zal kunnen worden.
acht gij, excellentie, de problemen
van productie en distributie, en dus ook dc
rampzalige gevolgen aan het falen hunner
goede werking verbonden, op te lossen
door bijvoorbeeld een systeem van inter
nationale Planwirtschaft, waarmede tegen
woordig door sommigen zoozeer wordt ge
schermd?
ik acht iets dergelijks practisch vol
strekt uitgesloten.
Men moet zich echter wel als vermoede
lijk gevolg van den huidigen toestand voor
stellen, dat vele landen, óók wij, hun cco
nomie zullen moeten omvormen. En daar
bij heeft men dus wel met een 60ort n a
tionale Planwirtschaft te doen. Waar
mee trouwens de Regeeringen nu al druk
bezig zijn door al hun maatregelen.
hoe denkt gij over bescherming der
Nederlandsche industrie in Indiö, ook met
het oog op het behouden der economische
kracht van het moederland, dat Indiö in
dezen tijd grootendeels moet financieren?
H. COLIJN.
ik acht maatregelen, waardoor de
zoo uiterst geringe koopkracht van den in
lander nog meer in het gedrang zou ko
men en die de kosten van zijn eerste le
vensbehoeften zouden doen 6tijgen, ver
keerd.
men spreekt van Japansche dum
ping op de Indische markt...
....bescherming tegen werkelijke dum
ping acht ik altijd geoorloofd, doch ik kan
niet bcoordcelen of hier inderdaad van
dumping sprake is. Men zou daartoe een
onderzoek moeten instellen in Japan zelf
naar dc Japansche productiemethodes, het
geen practisch niet doenlijk is. Doch men
zou ook m.i. op andere wijze deze moor
dende concurrentie kunnen tegengaan, bijv.
door tijdelijke contingcnteeringen. Voorts
verdient hel overweging om na te gaan in
hoeverre met sommige landen Overeen
komsten mogelijk zijn, die dc strekking
hebben om aan hunnen invoer op Java pre
ferentie toe te kennen, op voorwaarde, dat
zij hunnerzijds privilegiën toekennen bij
den invoer van Ned. Indische productien
In denk bijv. aan den afzet van een voor
Indië zoo belangrijk product als suiker,
waarvan de voortbrenging dc koopkracht
der Inlandschc bevolking belangrijk ver
hoogt.
hoe denkt gij over dc toekomst der
Java-suikerindustric?
ik denk, dat deze nog met zeer groo
te moeilijkheden zal hebben te kampen on
dat een blijvende aanzienlijke inkrimping
der productie waarschijnlijk onder de oogon
zal moeten worden gezien, tenzij men cr in
slagen kan de voornaamste belemmerin
gen op dit. gebied alsnog uit den weg te
ruimen. Heel hoog sla ik dc kansen daarop
echter niet aan.
hoe ziet gij de naaste toekomst van
het bedrijfsleven in ons land?
ik 6prak u reeds over do m.i. nood
zakelijke omvorming, die voor vele bedrijfs
takken zal moeten plaats hebben.
En wat de binnenlandsche economische
politiek betreft, men zal do verschillende
volksbelangen nauwkeurig tegenover el
kaar bchooren af te wegen. Men zal in ver
band met do beschikbare middelen, die
hoe langer hoe minder zullen worden, moe
ten zorgen, dat het ecne volksdeel niet te
veel krijgt, zoodat 6traks voor een ander
deel, dat hulp even hard noodig heeft, niets
meer zou overblijven. En met nadruk moet
ik er op wijzen, dat men vooral den bodem
nimmer braak zal mogen laten liggen en
dat do kracht der boerenbevolking steeds
intact dient te worden gehouden, omdat de
bodem on6 kostbaarste goed is en een juis
te verhouding naar aantal en economische
kracht tusschen landbouwbevolking en
stadsbevolking voor een 'and van liet aller
hoogste belang is.
wat is uwe mcening over dc bestrij
ding der werkloosheid hier te lande?
met steun alleen zal men er niet ko
men, afgezien nog van het feit, dat lang
durige steun de morecle verzwakking der
natie in de hand werkt. En wie zal boven
dien zeggen, dat wij in staat zullen blijven
voor dit doel jaarlijks rond 150 milliocn
gulden uit te geven? Ik zie geen ander
middel dan het scheppen van nieuwe werk
gelegenheid, d.i. het uitvoeren van werken
van zoodanig karakter, dat zij, wanneer
eenmaal voltooid, werkgelegenheid b 1 ij-
v c n geven voor vele anderen. Dus vooral
vergrooting onzer bodemoppervlakte en
teelt van producten, die wij nu nog moeten
invoeren. Daarom heb ik ook in de Kamer
de voortzetting der inpoldering van de
Zuidcrzeo met kracht bepleit.
gelooft gij, dat dc crisis zich nog
zal verscherpen en dat wij voorloopig een
nog verder dalende lijn zullen blijven zien?
mijn overtuiging is wel, dat wij wat
men noemt den bodem bereikt hebben,
maar tevens, dat de lijn van dit dieptepunt
uit voor de eerstvolgende jaren een hori
zontale richting zal blijven volgen, m.a.w.
dat wij voorloopig op dit niveau zullen
blijven. Men zal zich die lijn echter niet
hebben te denken als getrokken langs een
liniaal, doch met "do noodige fluctuaties
naar boven en naar* beneden, welker ge
middelde echter een horizontale lijn zal
vormen.
zijt ge bevreesd voor de positie van
den gulden of voor dc mogelijkheid, dat.de
6taat der Nederlanden op den duur rente
en aflossing der staatsschulden niet meer
zou kunnen betalen?
Neen. Bij een wijs financieel beleid
houd ik zulks voor uitgesloten, m.a.w.
wanneer men de tering naar dc nering zal
weten te zetten. Eu dat is mogelijk, want
op onze staatshuishouding kan nog heel
wat meer bezuinigd worden dan tot nu toe
geschiedde. Natuurlijk is men daarbij af
hankelijk van politieke mogelijkheden en
die kan men eigenlijk eerst bcoordeelcn na
dc verkiezingen in Juni a.6. Maar ik heb
nog wel zooveel geloof in het Nederland
sche volk, dat dc noodige medewerking
daartoe op het critieke oogenblik niet ont
breken zal. Al moeten zij, die het onaan
gename werk te doen hebben, er op reke
nen na afloop ervan naar huis te worden
gestuurd.
IJ5DAM DOORGEBROKEN.
Ooltgcnsplaat, 30 Jan. Hedcnmid
dag is dc ijsdain in liet Volkerak tusschen
Ooltgensplaat en Dintelsas over een lengte
van ongeveer 500 Meter doorgebroken. De
veerdienst van den aanlegsteiger van Oolt
gensplaat zal in verband hiermede mergen
hervat kunnen worden.
Amersfoort. Dinsdag 31 Januari.
Hotel „de Zwaan." Verkoop van landhuis
„Het Boschhuisjc", Birkstraat 1) 3039 (Birk-
hoven); van boerderij en grond. 8 uur.
Vrijdag 3 Februari. Terrein Wagrn-
werkplaats, verkoop van spoorhout. 10
uur v.m.
Zaterdag 4 Februari. Teut 12. Verkoop
van een inboedel. 1Y* uur n.m,
Woensdag 8 Februari. Verkooplokaal
Muurhuizen 47. Verkoop van een inboedel.
9Y» uur v.m.
Dinsdag 14 Februari. Hotel „de
Zwaan." Verkoop van de helft ccner dub
bele villa, Steven v. d. Ilagenlaan 10. 7
uur n.m.
Baarn. Donderdag 2 Februari, Hotel
„de la Promenade", verkoop helft van dub
bel woonhuis, van Wasscnaorlaan 25. 8
uur.
Donderdag 9 Februari. Cafó v. Oos-
terorn, (Lago Vuurschc), verkoop van hout.
10 uur v.m.
Eemnes-Buitendijk. Donderdag
16 Februari. Koffiehuis „de Lindeboom",
verkoop van de helft van een dubbel woon
huis, Laarderweg 50. V/-. uur n.m.
Hamcrsveld. Dinsdag 7 Februari.
Cafó „de Ros Bayert." Verkoop voor afbraak
van huis met schuur Ilamcrsveldschen-
straatweg E 47. 11 uur v.m.
HET EXAMINEEREN VAN
AUTOBESTUURDERS.
's-Gravenhage, 30 Jan. D. M. F. werd
terwijl hij dc functie bekleedde van exami
nator, van rijkswege aangesteld onder hei
Kanton Ilarlingcu bekeurd, wegens een
verkeersovertreding. Hij voerde te zijner
verdediging aan, dat niet hij, maar zijn
leerling als bestuurder moest worden aan
gemerkt. Dc Kantonrechter veroordeelde
verdachte echter tot een geldboete, welk
vonnis werd bevestigd door het gerechts
hof te Leeuwarden.
Dc heer F. kwam hiertegen in cassatie
bij den Iloogen Raad, die heden dit beroep
heeft verworpen.
DE OUDSTE INWOONSTER VAN DEN
HAAG OVERLEDEN.
's-G ravenhage, 29 Jan. Gisterochtend
is in ruim 102-jarigen ouderdom de weduwe
Cecilia van Wecrs-Eskcns, oudste inwoon
ster van Den Haag, wonende Koninginne
straat 95, overleden.
Zij werd 28 Juni 1830 te dezer stede gebo
ren en mocht o.a. «op haar honderdsten ver
jaardag vele blijken van belangstelling on
dervinden
Gezien haar zeer hoogen leeftijd mocht zij
zich nog in een goede gezondheid verheu
gen.
Thans is oudste inwoonster van de Resi
dentie dc weduwe Van de Pol-Sticnissen,
die op 8 Juni 1831 alhier werd geboren en
dus op 8 Juni a.s. haar 102en verjaardag
hoopt te vieren. Zij woont Snoek9traat 11a,
en geniet eveneens nog een goede gezond
heid. Haar broer is indertijd eveneens do
100 gepasseerd.
AUTO IN AMSTERDAMSCHE GRACHT.
Toen dr. J. C. Rubsaam to Amsterdam,
Zaterdagavond een bezoek bracht aan een
patiënt in het Walenweeshuis op den hoek
van Prinsengracht en Vijzelgracht, had hij
zijn auto op dc Prinsengracht geplaatst. Tij
dens dat bezoek is de wagen in beweging
gekomen en in de Prinsengracht gereden.
De brandweer is met den reddingswagen
uitgerukt. De geneesheer wcnschte echter
/Van haar hulp geen gebruik te maken en
de reddingswagen keerde dan ook onmid
dellijk terug.
De jeugd is er, om wijsheid te leeren; de
ouderdom om haar toe te passen.
ROUSSEAU.
Geautoriseerde vertaling naar 't Engelsch
van Molly Thynnc,
door A. W. v. E.v. R.
2
„Zeker niemand geweest?" vroeg hij als
naar gewoonte, terwijl hij zijn pijp stopte.
„Wie zou er geweest zijn?" antwoordde
zijn vrouw bits. „Er gebeurt hier naar mijn
weten nooit iets!"
Mrs. Gunnet was twintig jaar geleden in
Glasgow in dienst geweest en, zooals zij dik
wijls zei, ze kon maar niet wennen aan
zoo'n dood plaatoje als Keys.
Gunnet strekte zijn beenen behagelijk
naar den warmen gloed van het vuur uit.
„Er gebeurt genoeg voor mij. al is het
voor jou dan ook altijd hetzelfde", zei hij
tevreden. „Er is een groote boom omgeval
len in Fannings weide, en vóór het morgen
is, zullen er wel meer zijn, als het zoo door
gaat. Ik had niets anders te doen dan mij
overeind te houden in den wind bij de Vier
Hoeken, en hij blies mij heerlijk naar huis
toe. Oei, sluit de deur ais je blieft!"
Hij graaide naar de kranten, die door een
windvlaag van de tafel en dwars door de
keuken dwarrelden. Zij werden gevolgd
door een half leeg pakje tabak, dat hij te
vergeefs trachtte te redden.
„Sluit die deur toch!" riep hij, met zijn
hoofd half onder tafel.
Toen hij weer overeind kwam, kreeg hij
den bezoeker in het oog.
„Neem mij niet kwalijk, rnr. Leslie, ik
zag niet dat u het was. Daar de buitendeur
vlak tegenover deze kamer is, komt dc wind
er wat hard in."
Maar mrs. Gunnels scherpe oogen hadden
iets ongewoons in de manieren van den be
zoeker ontdekt.
„Is er iets niet in orde, mijnheer?" viel zij
in. „Komt u voor George?"
De nicuwgekomene knikte. Hij hijgde van
de haast, waarmee hij had geloopen en zijn
gezicht was grauwbleek onder dc gewono
bruine kleur van een man, die in de open
lucht leeft. Toen hij sprak deed hij dat op
een harden, drogen toon, alsof hij vreesde,
anders misschien de macht over zijn stem
te zullen verliezen.
„Hoor eens, Gunnet, je moet met me mee
naar dc hoeve. Daar is iets gebeurd."
Hij zweeg, daar hij blijkbaar niet voort
wcnschte te gaan in 't bijzijn van mrs.
Gunnet, die hem met groote, ronde oogen
nieuwsgierig aanstaarde.
Gunnet stond langzaam op.
„Is cr w^at aan de hand, mr. Leslie?'
vroeg hij. „Het is werkelijk een stormach
tige avond, maar als u rnij heusch noodig
hebt
Leslie stootte een schel lachje uit, dat in
een soort gekraai eindigde. Het was duide
lijk, dat hij zich met geweld bedwong.
„Noodig man?" Weer behccrschte hij zich
„Het spijt mij, Gunnet, maar ik vrees dat ik
je van je avondeten weg rnoet halen. Ik zal
hem niet langer houden, dan beslist nood
zakelijk is, inrs. Gunnet", vervolgde hij, toen
zijn oog op het maal viel, dat zij juist bezig
was op te dienen.
Gunnet hecsch zich met weerzin in zijn
jas en knoopte die toe, zijn oogen op liet
onthutste gezicht van zijn bezoeker gericht.
„Kijk eens, mijnheer", zei hij op gewich-
tigen toon, „het is beter, dat ik er alles van
weet. U kunt gerust in bijzijn van mijn
vrouw spreken. Zij weet wanneer zij zwijgen
moet."
Leslie greep dc leuning van den stoel
vast, waarachter hij stond. Zijn keel scheen
plotseling droog te zijn geworden.
„Er is een vrouw daarginds op dc hoeve,
in mijn zitkamer", zei hij met 'onnatuurlijke
kalme stem. „En zij is dood".
Zwijgend staarde Gunnet hem een oogen
blik aan, daarna haalde hij met een bureau
cratische aanmatiging, die bijna belachelijk
afstak tegen zijn gewonen, vrijen, opgc-
ruimden aard, zijn aantcekcnboekjc te voor
schijn.
„Een vrouw? Wie is zij?"
„Dat weet ik niet! Ik heb haar voor zoo
ver ik weet, nooit eerder gezien. Ik vond
haar, toen ik vanavond thuis kwam."
Gunnet haalde zijn overjas van den haak
en slipte cr langzaam in.
„Houd de rest maar voor u. tot wij cr zijn.
En jij, mondje dicht, moeder", voegde hij cr
barsch bij, terwijl bij naar buiten stapte.
„Er is hier niemand om tegen tc praten
dan de kat", stribbelde mrs. Gunnet tegen,
„en die antwoordt niet."
Zij had dien avond echter geen reden tot
klagen over liet dorpje Keys. Zelfs in Glas
gow had zij nooit zulk een avond vol af
wisseling doorgemaakt. Gunnct's thuiskomst
en zijn vertrok een uur later werden ge
volgd door de komst van een sergeant en
een agent van Whitbury, liet stadje, waar
heen Gunnet had getelefoneerd. Aan mrs.
Gunnet werd do gcwichtigo taak opgedra
gen hun den wrcg uit tc duiden naar John
Leslie's hoeve, en zij zou cr heel wat voor
over hebben gehad als zij niet hen had mo
gen meegaan.
Gunnet liet hen binnen, toen zij op dc
boerderij kwamen.
John Leslie stond vlak achter hem, en
het ontging hem niet, dat de sergeant bij
het binnentreden een scherpen, onderzoo-
kenden blik op hem wierp.
„Heb je den dokter opgebeld?" was zijn
eerst vraag.
„Ik kreeg hem niet aan de telefoon, mijn
heer", verklaarde Gunnet. „Ilij was uit,
maar ik liet de boodschap voor liern achter,
bij zijn terugkomst onmiddellijk hier te ko
men, om het lijk te schouwen."
Hoe somber hij ook gestemd was door de
heelc onaangename geschiedenis, kon Leslie
toch con inwendig lachje niet onderdruk
ken bij liet aanhooren van den als herbo
ren Gunnet. Dc gemoedelijke, bijna babbel
achtige dorpeling had zich reeds met de
wet omhuld en drukte zich dienovcreenkom
stig uit.
Gunnet voerde hen naar de zitkamer.
Voordat Leslie zoo haastig naar de politie
was gedaan, had hij de lamp op den schoor
stccnmantcl neergezet en daar brandde zij
nog en verlichtte dc schrijftafel met haar
tragisch en last.
Dc sergeant bukte zich en voelde de koude
wang van de vrouw, die cr over heen lac.
Daarna lichtte hij een ooglid op en keek
onder het zachte, kort geknipte haar. dat
haar gezicht omlijstte
„Dood", zei hij. „Ligt ze precies, zooals
zij gevonden werd?"
Leslie stapte vooruit in den lichtkring.
„Ik heb haar niet aangeraakt, behalve om
haar gezicht te voelon, precies als u deed.
Ik wist toen, dat zij dood was.
Ilij kon het gekras van het potlood hoo-
ren, waarmee de agent zijn aantcekeningen
maakte.
„Weet u zeker, dat zij toen dood was?"
„Daar was niet dc minste twijfel aan. Als
ik ook maar eenigszins had gedacht, dat zij
nog leefde, zou ik geprobeerd hebben iets
voor haar te doen, maar ik was er zoo
zeker van, dat zij niet meer in leven was.
dat ik regelrecht naar Gunnet liep. Het
bloed op het vloeiblad was toen al opge
droogd."
„Hoe laat was dat, mr. Leslie?"
„Zoowat acht uur. Dc keukenklok sloeg
acht, terwijl ik hier binnen was."
De sergeant, een lange, magere man met
een scherpzinnig Noord-F.ngelsch gezicht,
wreef zich in gedachten de kin.
„U woont hier zeker alleen?" vroeg hij.
Leslie knikte.
„Mrs. Groy, de vrouw van den vracht
rijder, doet voor mij het huishouden. Zij
komt 's morgens en gaat om ongeveer twee
uur weg."
„Zoodat het huis verlaten is als u uit
bent?"
„Absoluut, behalve als Grey in dc buuri
is. Ilij was vanavond naar het station ge
gaan om een vrachtje tc halen en kwam
niet voor ongeveer negen uur terug. Gunnet
was hier toen."
„Kan iemand gemakkelijk binnen ko
men?"
„Heel gemakkelijk. Er valt hier niets tn
stelen. Alleen ni: en dan, als er geld in huis
is, doe ik de voordeur oji slot.
(Wordt vervolg^
