Nic. Bovée
SN MASSA'S SLIJTERIJ
Onze Postvliegers
onderweg
Hafftey Dav!ds@n
Brands Carnets en
B.M-W. Motoren
0VERZEESCHE HULDE AAN
DEN ZWIJGER
streden iloor den geraformeerden predikant
peter Datlieen. Ik teg dit niet, om den
ouden partijstrijd te doen herleven, doch
om den hedendaagsriicn te temperen. De
godsdienstige tweespalt is dwars door
Oranjes plannen heengeslagen, hij vocht
niet voor een stuk Genève tegen een stuk
Rome, hij vocht voor héél Nederland te
gen héél Spanje.
Wat hij ons naliet wa6 het ideaal der
Ncderlandsche eenheid.
In zijn brieven beleed hij den droom,
die zijn daden niet gansch verwerkelijken
konden: het ideaal der Nederlandsche
njksecnhcid, gedragen door het voortdu
rend aanwezig besef der innerlijke on
schendbaarheid van het nationaliteitsbe-
wuotzijn, grondslag van het algemeene
welzijn der Nederlanders, en voedingsbo
dem der Nederlandsch-nationale cultuur.
Deze rede, waarvan het accent clen Bra
bander verried, wekte vooral groote geest
drift bij de Vlamingen, die den „Vlaam-
sclien Leeuw" inzetten, dat echter terstond
werd overstemd door het Wilhelmus.
De rede van drs. H. Brugmans
verboden.
Drs. H. Brugmans, sociaal-democraat,
zou hierna spreken over Prins en Volk. Me
degedeeld werd echter dat de Radio-Con-
Irólecommissic en do burgemeester van
Delft deze rede hadden verboden.
Dr. A. Jacob, do bekende Vlaming (die
overigens onberispelijk Nederlandsch
sprak), hield hierna zijn rede over Prins
Willems idcaal-ons ideaal.
Dr. A. Jacob gedenkt als Vla
ming het levenswerk van den
Prins.
Niet geringer dan voor Nederland is er
voor Vlaanderen de plicht den prins te
ecren. i
De eerste schouwp'aats van zijn bedrijf
waren de Zuidelijke Nederlanden, zij zijn
het laatst in zijn gedachten geweest.
De eerste hefboomon van zijn om het
gansche Nederland ingezetten vrijheids
strijd bood het den bevrijder.
Men kan het werk van den prins niet
begrijpen, zoo men niet eerder nog dan op
de Noordelijke, het oog op de Zuidelijko
Nederlanden gericht houdt. Men kan even
min doordringen tot dit begrip, zoo men
zijn stralende persoonlijkheid alleen ziet
als een vlammend teeken en niet meteen
als een zinrijk bindteeken tusschen het ge
wordene en het wordende in den door de
historie varenden stroom van den drang,
die opstuwt uit den schoot van het volk.
Oranje is de edelste rijs die werd geënt
op den Nederlandsehen stam.
Wanneer Oranje opstaat, treedt op het
rhytmus der eeuwen in het Dietsche land
een luister af en een. luister aan. De mach
tige golf van het Schouwende Leven, die
over de Ncderlandsche gouwen meer dan
'n eeuw is gegaan, maakt plaats voor den
niet minder krachtigen polsslag van de
werkelijkheid.
Grootsch moment van Continuiteit: de
pathetische aanroeping der Gerechtig-
heidshymne, waarin roede de 6om van een
idee wordt vervlochten het aan de Neder
landsche ecuwen verknochte Wilhelmus
lied.
Neen, niet als de vurige hemelsteen, bui
ten het gestelde plots zijn rossen gloed wer
pend en verzinkend, !s Oranje verschenen
aan Neerlands horizon! Maar hij is ver
schenen in het verlengde van Neerlands
geschiedenis.
En zijn roemrijke worsteling, waaraan
knoopte zij aan?
Om de zelfstandigheid waar Vlaandc-
fen zoo hoog door was gestegen! En
schraagt ons hier niet het oordeel, het ge
tuigenis van Hugo de Groot? Slechts in de
tweede plaats vermeldt hij bij den opstand
dc godsdien6loorzaak. „De rechte oorsaak
waerom de wapenen syn aangenomen is
gheweest de conservatie van cc-n vryc- Ne-
dcrlandtsche regeringe na de oude wetten,
costuymen ende privilegiën". In deze Nc
derlandsche traditie zit het politieke aan-
zetpunt van den prins
Naast het streven naar autonomie, is
daar bet streven naa- verdringing van het
particularisme door dc vestiging van een
Ncderlandsche eenheid. Het begrip der po
litieke' eenheid, eenmaal door het oude
Itomo uitgewerkt, na haar door de Room-
sche kerk in het kerkelijke wordt steeds
weer door de wereldlijke machten naar vo
ren geschoven op net gebied van den
Staat. In de late Middeleeuwen is er een
vorm van verwezenlijking in Scandinavië.
Bij ons ls er een aanloop met Arte velde.
Door Artevelde wordt het Vlaamsche we
zen opgetild tot een Europecsch wezen.
Hierin is Artevelde de groote voorlooper
van den Zwijger.
Het slot van dc politiek van Oranje is
geweest, het volle inzetten van de mogelijk
heden van het Calvinisme. Mede hierdoor
word 't Noorden behouden voor do vader-
lanrlscho zaak. Maar hoe overwegend was
niét bij dien opbouw bet Zuiden. Was het
niet haar b.akcrmat?
Maar ook buiten d» ontwikkelingen der
historie Ls de held een tragische gestalte.
Van den prins is de tragiek geweest, de
pijn om de verbrokk ;ling van zijn droom.
Zijn woord over de onmisbaarheid van een
nimmer versagende geestkracht, tegen hoe
somberen achtergrond staat bet afgetcc-
kend!
Doch deze groote wilsfiguur wordt door
haar volstrekte Vermeestering van het we
derwaardige en het vertwijfelde, ja van bet
schijnbaar hopelooze gekenmerkt. En voor
zeker hierdoor behoudi zij een boodschap
voor ons. In het perspectief van welhaast
vier eeuwen heeft zij op velerlei wijze ge
werkt.
Haar geest van behid en dapperheid be
vrucht in hel land van z<jn oorsprong, in
Bin tech land, in bet Napoleontische tijdvak,
tijdvak van smaad en heropbeuring, het
nationale jjenie van Klcint!
De tweede uitstraling der Oranje-sfeer
is in dc jongste geschiedenis van Vlaande
ren waarneembaar. Het is de doorwerking
van de gezagsidee uit het Wilhelmus, maar
van haar staatsrechtelijke inkleeding ont
daan, die zedelijk bozonken ligt als een
norm in den Vlaamschen geest. De korrel
der gerechtigheid, dia zij bergt, is bij de
levende generatie kiemkrachtigcr gebleken
dan de rede uit de ideologie der Fransche
omwenteling. En in do derde plaatö ls
daar dc inwerking, dc herleving van de
gedachte zelf van den prins, de gedachte
van de volkseenheid waarom men een
nieuw geslacht in de Nederlanden ziet
staan. De cultuur van Nederland en die
van Vlaanderen ziet men elkaar steeds
meer doordringen. Een nieuwe cultuur is
in aantocht in de Nederlandsche Delta, een
cultuurvorm sui generis, de cultuur van
de poortwachters van het Kanaaal en deze
kust van de Noordzee; de Nederlandsche
cultuur, die naar het woord van den dich
ter ziener, als de schoonste zijner droomen
welhaast zal komen. Op dit gebied althans
verkrijgt Oranje's ideaal ons ideaal
meer en raéer zijn vervulling.
Tenslotte was het woord aan prof. dr. F.
C. Gerretson om to spreken over: Ge
rcchtigheid.
Prof. dr. F. C. Gerretson be
zweert ons Volk gehoorzaam te
blijven aan de Gerechtigheid.
Niet tot herdenking van een doodc, maar
tot eerbetuJging aan een levende zijn wij
hier vergaderd.
Hier 6taan wij, mannen en vrouwen uit
Noord en Zuid, om, als vanouds, onder den
open hemel, Willem van Oranje te huldi
gen als den leider van het Nederlandsche
volk. Zijn gestalte verbeeldt ons. Zijn ge
dachte leeft in ons. Zijn geest bezielt ons.
Zijn moed sterkt ons.
En sterkte voorwaar, hebben wij van
noode! Want nauwelijks banger was het
ons, toon hij, een vors* onder de vorsten, in
dezen uithoek der Nederlanden, als in een
laatste retranchement, zijn graf kwam zoe
ken, dan nu.
Dichter cn dichter legert een donkere
nevel zich over ons volksleven. Alom bin
nen den open tuin der Nederlanden open
baart zich in het geestelijke, naast ver
wildering, die zorg baart, verstarring, die
geen hoop laat. En in het stoffelijke jaagt
bittere nood den speelman van het dak,
waaronder overvloed zoo lang de tafelen
dokte.
Het ouder geslacht ziet het werk zijner
handen vernietigd; afgebroken wat het in
noesten vlijt had opgebouwd; do draden
van hot weefsel breken hun bij de handen
af. En dc jongere generatie staat, weerbaar
en gewapend voor den levensstrijd, ledig
langs den weg en kent de verrukking van
den arbeid alleen door de bitterheid niet
te mogen arbeiden.
Er wordt geleden, opstandig of berus
tend. Stoffelijk, maar oneindig dieper gccs
telijk.
En buiten den tuin, rondom, raast dé
storm. Hier de vrijhcia, los van haar zede
lijken wortel, verwilderend tot bandeloos
beid; ginds het gezag, uit angst voor anar
chie, ontaardend in tyrannic. Over alle
grenzen dringen zij op ons aan, de oude
vijanden in nieuwe gedaanten. En dc angst
om het lieve vaderland grijpt ons cn nijpt
ons de keel toe, waar zullen wij kracht
vinden om te weerstaan? In dc wijsheid
der staatkunde? In de kracht der wape
nen? In dc bedenksels der diplomatie?
Niets, voorzeker, mag worden verzuimd,
wat te doen in ons vermogen ligt. Maar
wat baten wal en gracht, indien zij niet
worden verdedigd door den levenden volks
geest? Indien de borstweer ontbreekt van
het bewustzijn, dat het volk der Nederlan
den nog een eigen recht en een eigen taak
tusschen de natiën heeft?
Zullen wij opnieuw beproeven wat Oran
je tevergeefs heeft beproefd? Steun zoeken
bij den vreemde? Bij vreemde stelsels? In
dezen nood der tijden, mogen wij, onwaar
deerbaar voorrecht! steunen op onze eigen,
bloedeigen geschiedenis, kunnen wij opzien
tot den Man des Volks, wiens gestalte, hier,
op dit oogenblik,- temidden van deze me
nigte, oprijst: van zijn schouders cn op
waarts hooger clan al het volk!
Want de strijd, dien wij in onze dagen
hebben te strijden, is, in den dicpsten
grond, dezelfde, dien Oranje voor ons ge
streden heeft. Ook hij heeft gekampt op
twee fronten. En voar liet Gezag én voor
de Vrijheid. En daarom tégen dc ontaar
ding van het gezag in de Spaansche tyran
nic, maar evenzeer tégen dc ontaarding
van dc vrijheid in een tot 6taatsontbinding
cn anarchie voerend particularisme cn in
dividualisme. In den strijd tegen de tyran
nic heeft Oranje gezegevierd; dc grond
waarop wij staan, die zijn bloed heeft ge
dronken, duldt geen, hoe kunstig verhulde,
slavernij. Maar die andere strijd, de strijd
tegen het lauwe cn trage volk, dat in zijn
ikzuchtige hardhoorigheid maar niet be
grijpen wilde wat Oranje bedoelde als hij
aanspoorde te kampen voor de vrijheid van
het „ganse lie vaderland"-, dien strijd
heeft hij verloren.
Van zijn zege, (wij gedenken liet dank
baar). plukken wij, ooR thans nog, dq rijpe
vruchten; maar van die ftcdcrlaag, (wij
gevoelen het diep), dragen wij ook thans
nog liet smartelijk litteeken. Dat tweezij
dige van zijn strijd heeft Oranjc'6 leven tot
een tragedie gemaakt. Ja, 't volk in zijn
zuiver voelen beeft hem wel verstaan. Het
heeft den Vader des Vaderlands, eenmaal
gevonden, niet meer losgelaten. Het klemt
zich, ook nu nog, aan hem, aan zijn erfge
name vast. Maar wie, onder de edelen en
wijzen uit zijn, uit onze clage.n, heeft het
diepste in hem verstaan?
Is de diepste oorzaak van zijn misken
ning niet deze, dat men te weinig begre
pen heeft, in welke hoogcre eenheid zijn
tweezijdige strijd rustte? Die eenheid lag in
het diepe bewustzijr dat er, boven den
staatkundigen en economischen strijd van
zijn dagen, boven de tegenstelling van
vorst en volk, van overheid en onderdaan,
van hooger en lager stand, nog een opper
ste macht is, aan wien dc strijd der partijen
in laatste instantie onderworpen is: de
Gerechtigheid, waarvan het Wilhel
mus zingt en die Oranje's leidsvrouw
geweest is, die onze leidsvrouw blij-
ve, in den strijd voor een door gezag ge
bonden vrijheid, cn, een door vrijheid be
perkt gezag.
Houdt daD, o volk der Nederlanden, wat
gij hebt, dat niemand u de kroon roovc, die,
in bloed cn tranen gewrocht, dc historie u
op liet voorhoofd heeft gedrukt.
Blijft één, oranje en Nederland, één in de
ootmoedige obiedientie aan die, boven vorst
en volk, do wereld regeert: do Gerechtig
heid, die Godes, die God is:
Wel hoort men daaglijks op de straat
Do overmoed weerklinke:
Geen nood! we reiden 't zonder Hem...
Maar, die het zeggen, zinken.
-
De eed van trouw.
Toen volgde een zeer plechtig oogenblik.
De grijze ds. J. D. Domela. Nieuwenhuys
Nycgaard beklom het podium en verzocht
alle duizenden aanwezigen bij plechtige
handheffing den eed van trouw af te leg
gen in de bekende woprden:
Wij heffen hart en handen,
Voor 't heil der Nederlanden
En zweren vast den eed:
Tot doodsbeproefde trouwe,
Wilhelmus van Nassouwe,
Met U te staan gereed;
En terwijl daarna terstond het: „Mijn
Schil en de Betrouwen" weerklonk onthulde
mej. Magda de Grood, dochter van prof. dr
dc Grood te Gent en mej. M. J. Oudendijk
dochter van den secretaris van do groep
Nederland van het A.N V. den gedenksteen
aan de kapel recht van den ingang van de
Nieuwe Kerk, waar een inscriptie de eeds
aflegging voor de historie vastlegt.
Het urenlange déiilé
En toen begon 't was nog pas drie uur
het vaandeldéfilé.
Na een eerbiedigen groet aan den ge
denksteen marcheerde men aan de Noord
zijde het kerkgebouw binnen en defileerde
men langs de graftombe van Willem den
Zwijger. Daarna verliet men het kerkge
bouw weer aan de Zuidzijde.
De studentencorporaties waren de eersten
die den vaandelgroet in de kerk brachten
Het binnentreden in het schemerige dwars
schip, waar diepe stilte hing, gaf na het
felle rumoer cn helle licht buiten een
eigenaardige gewaarwording. Ofschoon het
défilé een vlot verloop had, duurde het toch
nog ruim drie uur! Vele corporaties legden
nog kransen en bloemen aan den voet van
het. graf.
De Vlamingen mot ds. Domela Nieuwen
huis aan 't hoofd, brachten door het strek
ken van den arm of hét ballen van den
vuist, hun specialen groet. Toen zij de kerk
weer verlaten hadden,' Jpokken zij snel en
'kittig march eer end. onéer het zingen van
hun strijdvaardige liedci^n. langs de Delft
sche grachtjes, die zoo'n schouwspel onge
twijfeld nog niet liaddc.n gezien!
De stemming in Delft.
Straatorgels leurden met vaderlandschc
liedjes langs de wegen cn Duitsche hoem
pa's hadden zich een extra-partituur vun
het Wilhelmus aangeschaft. Van elf tot
half twaalf tjinkelde de mooie carillonmu
ziek vanaf den Nieuwekerktoren, maar de
klank kwam niet veel verder dan dc Markt.
De vereenigingen die aan de hulde deel
namen kregen gelegenheid zich op hel
marktplein op tc stellen, en in enkele stra
ten vlak hij. Tusschen den statigen toren
ecnerzijds cn het sierlijke laat-barokke
stadhuisgeveltjc anderzijds werd het een
korenveld van waaiende vaandels cn ba
nieren. Tot op het voetstuk van Huig dc
Groot nestelden zich de deelnemers. De
voorzichtigen cn de bejaarden hadden
vouwstoeltjes meegenomen.
De muziekcorpsen hielden den moed er in
met de onuitputtelijke vaderlandsche lie
deren en vooral het Dordtsche pijpersgilde
verwierf zich door zijn rhytmische cn pit
tige muziekjes een onsterfelijke populari
teit.
25 30.000 doelnemers.
De opstelling van de groepen uit alle
oorden van ons land vlotte uitstekend.
Op de markt bevonden zich ongeveer
10.000, op den Nieuwe Langedijk ongeveer
12 000 en op liet ijsclub-terrein 2000 bezoe
kers. In totaal kan bet aantal deelnemers
op 25 A 30.000 worden geschat.
Het is niet doenlijk een opsomming te
geven van het aantal organisaties of ver
eenigingen, die tegenwoordig waren. In
het geheel bedroeg hun aantal ongeveer
300. Er waren burgerwachten en afdeclin
gen van den B.V.L., Oranjevereonigingen,
vrouwen-, meisjes- en jongelingsvcreeni
gingen, gymnastiek- en andere sportver-
eenigingen, padvinders. Zelfs uit dc klein
ste plaatsjes uit alle hoeken van ons land
waren vereenigingen tegenwoordig. Voorts
reserve-of ficieren-vereenigingen en andere
organisaties op het gebied van land- en
zeemacht.
Vele leden van deze organisaties waren
in uniform en speciaal sommige Burger
wachten vielen op door hun martiaal uiter
lijk. Verder trok een klein maar kleurig
groepje Graalmeisjes dc aandacht, even
als de flinke contingenten adelborsten, ca
detten,
Ongeveer 2000 Vlamingen.
Niet minder opvallend was het groot
aantal Vlamingen, Blauwvoeters en Fron-
ters uit Gent, St. Niklaas, Brugge enz. Zij
droegen zwart fluweelen baretten, en ont
plooiden groote goudgele banieren met
dén klauwenden Icèuw. 'Oók tal van Zuid-
Afrikaanders waren dezen dag naar Delft
getogen.
Het spreekt vanzelf dat tijdens het défilé
vele malen de Vlaamsche Leeuw over het
marktplein schalde.
Tijdens de redevoeringen bleef, zooals in
de openlucht onvermijdelijk is, de aandacht
niet voortdurend strak gespannen. En zij
die nooit luisteren vermaakten zich in de
straatjes van Delft met 't kijken naar ban
dige rijwielkunstenaars cn boeienkonin-
gen, die ook hun Oranje-bijdrage gaven.
Overigens heeft ons geen Wanklank ge
troffen.
Kwartel
Pcljfcaan
Oehoe
IJivone
6i
13—4
Amsterdam
15—4
Parijs
Marscillo
L'1
13—4
Ruïne
74
1 4—4
Athene
11—4
8—1
15—4
Mersamatruh
13—4
Cairo
16—4
Rutbawclls
2* '1
Bagdad
12—4
17—4
Boeshir
10—1
Djask
Karachi
11—4
114
Jodpoer
Allahabad
17—4
10—i
12—4
Calcutta
16—4
4
Rangoon
15—4
S—4
13—4
Bangkok
Knh-Lak
14—4
Modan
144
7—4
Batavia
14—4
7—4
15—4
Bandoeng
Y
Vertrek van het eerstvolgende post
vliegtuig van Amsterdam 20 April.
VOOR:
alleen bij
Kamp 41 Tel. 1093
zijn nog steeds verkrijgbaar
30ERENMEISJES
BOERENJONGENS
VOORBURGH
PRIMA ADVOCAAT
diverse merken „OUDE KLARE"
en het bekende S. H. M. „Schilletje"
JAVIK 4L Tel. 292.
Kranslegging te Delft door leden van
den Politiek Economischen bond
en Indo'Europeesch Verbond
Leden van den Politiek Economischen
Bond en van het Indo-Europcesch Verbond
hebben Zaterdag een krans gelegd op het
graf van Willem van Oranje te Delft. Dc
heeren Engelenberg en Jlarloff, alsmede
do generaal-raajoor b. d. Kiès vergenwoor-
digden den P.E.B.; het I.E.V. was vertegen
woordigd o.a. cloor de heeren Zcydel, de
Wolff cn Re'gerisburg. Dc heeren waren
door hun dames vergezeld.
Do heer Engelenberg, oud-voorzitter van
den P.E.Bheeft een rede gehouden, waar
in hij opmerkte, dat trouw en zelfopoffe
ring de belangrijkste karaktertrekken van
den prins waren. Met betrekking tot het
I.E.V. verklaarde spreker, dat het, trouw
aan den Nederlandschen stam en aan het
Huis van Oranje, geheel in den geest van
den grooten oranjevorst, den gemeen
schapszin en do opofferingsgezindheid ver
sterken wil van de zonen cn doch teren van
Nederlandschen bloede, die in Indic hun
vaderland gevonden hebben en die dit va
derland dienen in eensgezindheid met het
moederland. En voor den P.E.B. spreken
duidelijk dc idealen van Vader Willem:
vrijheid van allen, om naar eiécn geloofs
overtuiging te leven cn de 6amcngroei van
alle Nederlandsche gouwen. Deze idealen
vinden weerklank in het tremoed van den
P.E.B.'er, wiens ideaal is de associatie van
de Nederl.-Indische bevolkingsgroepen. De
P.E.B. wil saamhoorigheid en wederzijdsch
vertrouwen van allen, om daarop te bou
wen een zelfbestuur op brccdcn, democra-
tisclien grondslag. Nederlands weg heeft
Indie's levensgang gekruist. Dat het van
zijn Vader Willem, die ongewild in aanra
king kwam met Nederlands leed en toen
dat leed met geestkracht hielp dragen, leere
om Indiö uit den toestand van nood op te
voeren, al moet het zijn met opoffering
van lijf en goed. Het sta Indié bij, opdat
bet een waardige plaats inneme in do rijks-
eenheid.
Namens het I.E.V. hield de heer Zcydel,
oud-lid van clen Volksraad, een korte rede,
waarin bij o.m. verklaarde: „Ook wij, juist
wij. Indische Nederlanders, geboren en ge
togen in de verre, everzeesche gewesten
van het Rijk der Nederlanden, willen in
eenvoud getuigenis afleggen van onze in
nige, diepe hoogachting, dankbaarheid cn
vereering voor den grondlegger van den
Nederlandschen staat met zijn overzeesche
gebieden en voor den stamvader van ons
bemind vorstenhuis.'
ERNSTIGE BOTSING.
't Z a n d, 17 April. Zondagmiddag onge-t
veer half twaalf is de 22-jarige J. R. slagers
knecht, afkomstig uit Schagerbrug, op de
Rijksweg tusschen Alkmaar en den Helder
in botsing gekomen met een zware luxe
auto, die uit de richting Alkmaar kwam.
De man is in hopelooze toestand bij omwo
nenden binnengedragen. De dame, die de
auto bestuurde heeft geen schuld.
Delft had zich om zop tc zeggen tot de
tanden gewapend, om dc tienduizenden,
die voor de Volkshulde verwacht werden,
waar Jg te ontvangen, maar dat het zóó
zou worden, heeft men niet kunnen droo
men. Het brillant Aprilweer heeft daartoe
het zijne bijgedragen. De lucht, die in den
loop van den morgen schoongewasschen
werd, was tegen een uur of elf zoo blauw
als de derde baan van onze nationale drie
kleur, en den heelcn dag heeft verder de
zon vrij ,spcl gehad Wat niet beteekent
dat het té warm Werd. Dat zou voor dezo
openluqhtfccsten mogen wc even dit
woorcï gebruiken? ook weer niet bevor
derlijk zijn geweest. Een pittige, zilte bries,
die de vlaggen op de hoogste tinnen van de
Delftsche torens en fabrieksgebouwen strak
deed staan, hield de lucht zuiver en den at--
mosfeer koel.
Het peinzende stadje, dat op normale da
gen een beschouwelijk ieven leidt met
als eenige "opstandige noot het leven der
studenten was nu een woelig tumultueus
domein, de nauwe straten en grachten
puilden uit van de menschen cn bij iedcren
nieuwen trein werden nieuwe bezoekers-
vrachten over bet oude stedeke uitgestort.
Do talloozo vereenigingen uit alle oorden,
des lands schaarden zich achter de vaan
dels, en, als er een bij de hand was, ach
ter een muziekcorps, om in fikscli tempo
naar het marktplein te marcheercn, ter
wijl de Delftenaren langs den rijweg of
vanuit bet vensterraam hun oogen uitke
ken. Geen raam of het stond open op
het marktplein waren de meeste vensters
zelfs uit de ramen gelicht cn overal wa
ren kussens op don raamdorpel gelegd, om
zacht tc kunnen steunen.
De helft van de Deltsche jeugd was in
dc weer om aan tramhaltes cn op andere
drukke punten speldjes voor de kerkrestau
ratie of programma's van de Volkshulde to
verkoopen, en de andere helft had zich als
padvinder vermomd om mee de orde te
bewaren. Daar viel aan deze bezigheid
wel wat te doen, want het marktplein
heeft vele invalspoorten, die alle moesten
worden afgezet. Natuurlijk deed do politie
het voornaamste werk, maar touwen, plus
padvinders deden de rest. Er kon geen
muis op de Markt komen zonder naar een
kaart gevraagd te zijn.
De winkelstand scheen zich tijdelijk tc
hebben gemetamorfoseerd. Overal waren
belegde (en „belegen") broodjes of andere
hartversterkingen tc koop tot zelfs in pa
rapluwinkels toe, cn wij vermoeden dat
vandaag de Delftsche bevolking niets an
ders te eten krijgt dan de oubakken be
legde broodies; immers do meeste deolne-
mera haÜden gezorgd dat ze iets eetbaars
bij zich hadden De betrekkelijk weinige
koffiehuizen die Delft rijk is zaten tjokvol,
en kwamen hulp te kort. Maar de stem
ming was er niet minder gemoedelijk om.
Ongevallen,
Naar wij vernemen hebben de verschil
lende hulpposten van Roodc Kruis enz.
Ongeveer twintig personen moeten behan
delen, die door flapwtes waren getroffen of
in het nauw waren geraakt.
Bij een aanrijding op den Rotterdam-
schen weg werd een persoon gewond, die
naar het ziekenhuis moest worden ver
voerd.
Het verbod van de rede van
drs. H. Brugmans.
Men verzoekt ons nog tc melden, dat het
Nationaal Jongeren Verbond principieel be
zwaar zou hebben gemaakt tegen het uit
spreken van de rede van dén heer Brug
mans.
De burgemeester van Delft verzette zich
ertegen op grond van baar „propagandis-
tisch-socialistische strekking". De controle
commissie verbood haar op „grond van ge
vaar voor jlc openbare orde en van wette
lijke voorschriften".
De Wilhelmus van Nassaucommissie was
aan verschillende bezwaren van de contró-
le-commissie tegemoet gekomen, maar
weigerde de verwijdering te eischen van de
kwalificatie „opstandige", die door de
historie wordt gerechtvaardigd.
Zij schreef de contrólc-commissie o.a.:
„Het zal onnoodig zijn uwe aandaent te
vestigen op het zeer bijzonder belang, dat
Juist met deze rede gemoeid is. Met is een
zaak van zeer groot gewicht, dat thans
een aanzienlijke volksgroep, die tot nu toe
veelal onverschillig of afwijzend tegenover
het nationaal standpunt heeft gestaan,
thans ook bij monde van een zijner meest
geziene, jongere intellectuetlcn, zijne ver
houding tot den Vader des Vaderlands
hoeft bepaald en zich daardoor in dc na
tionale volksgemeenschap heeft ingescha
keld.
Het behoeft nauwelijks beloog, dat, wie
uit motieven van staatkundigen aard, aan
dit volksdeel deelname (krachtens een op
vatting, die hoezeer wellicht strijdig met
onze opvattingen, in de historie gegrond
ls) aan deze Volkshulde zou verbieden, 'n
zeer zware verantwoordelijkheid op zich
laadt."
Ten bate von de Restauratie
der Nieuwe Kerk.
De speldjesdag ten bale van deze resluu
ratie beeft 2430 opgebracht. De collecte
in de kerk bij kranslegging en défilé 1130.
Ingekomen per giro een gift van 100.
Wij deelen nog mede dat het giro-num
mer van de Kerkvoogdij in Delft is 17935.
