HITLER'S REDE IN DEN RIJKSDAG
REQUISITOIR TECEN VERSAILLES
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
DRIE PROGRAMPUNTEN DER REGEERING
Donderdag 18 Mei 1933
31e Jaargang No. 273
WARME DANK JEGENS ROOSEVELT
Duitschland hee£t de bij het tractaat van
Versailles opgelegde verplichtingen
vervuld op een wijze, die op
zelfmoord geleek
EISCH VOOR GELIJKE RECHTEN
Berlijn, 17 Mei. (V.D.) Tegen twee uur
vanmiddag waren de verschillende fractie
vergaderingen in het Rijksdaggebouw afge
loopen. Ook de sociaal-democratische fractie
had nog een langdurige bijeenkomst, om
trent bet resultaat waarvan geen mede-
decling werd gedaan. Men acht het echter
zeer waarschijnlijk, dat ook de sociaal-de
mocraten de zitting zullen bijwonön en
hun goedkeuring aan do af te leggen ver
klaring zullen hechten.
In grootc groepen begaven do Rijksdagle
den zich van het Rijksdaggebouw waar zij
de fractievergaderingen hadden bijgewoond
naar de Kroll-Opera. Beide gebouwen zijn
getooid met de zwart-wit roode en de ha
kenkruisvlag. Grootc afdeelingcn politie
hebben tot op grooten afstand de omgeving
afgezet. Tengevolge van het regenachtige
weer was tegen den middag de publieke be
langstelling nog niet zeer groot, doch toen
tegen één uur de regen ophield, verzamel
den zich steeds racer menschcn achter de
afzetting.
In do Kroll Opera worden de gangen en
neven-lokalen hoe langer boo voller. De
zittingzaal zelf i.s nog leeg en de tribunes
zijn nog niet opengesteld.
Als de zittingzaal zich begint te vullen,
blijkt, dat de meeste fracties bijna voltallig
aanwezig zijn en als de publieke tribune en
de* perstribune geopend worden, zijn zij in
een oogwenk geheel gevuld.
Voor in do zaal ziet men de microfoons
en installaties voor de radio-uitzending en
voor de geluidsfilmopnamen. De zaal is
versierd met zwart-wit-voode en haken
kruis vlaggen.
Buiten staat inmiddels, door de afzetting
op behoorlijken afstand gehouden, een
grootc menigto de aankomst van do minis
ters, de leden van het diplomatieke corps
en andere hoogwaardigheidsbekleders ga
de. In de zaal nemen op het tooneel ter
zijde van het presidium de Rijksministers
de stadhouders en de Minister-Presidenten
der landen plaats. In de diplomatenloge i9
zoo goed als .het voltallige diplomatieke
corps aanwezig cn do zaal is langzamer
hand geheel gevuld. Met spanning wacht
thans alles op de komst van den Rijks
kanselier.
Als eenige minuten voor drie uur Rijks
dagpresident Gocring binnenkomt, ziet men
alleen nog iu dc banken der sociaal demo
craten eenige lecgc plekken. Do naI ionaal-
socialisten zijn in bruine uniform gekleed.
Op de tribunes is geen plaats meer onbezet
Geheel vooraan in de diplomatenloge zitten
de Fransche ambassadeur Francois Poncet
en do Britsche ambassadeur Sir Horace
Rumbold Achter de regeeringsbanken ziet
men vele hooge Rijkswecr- cn politic-offi
cieren. Dc Rijksregeering is eveneens vol
tallig aanwezig. Naast de ministers ziei
men staatssecretaris Meissner cn in de di
plomatenloge de cx-Kroonpvins.
To kwart over drie klinkt het teeken
voor den aanvang der zitting. Rijkskanse
lier Adolf Hitler in S.A.-uniform. gevolgd
door den Rijksminister van Binnenlandscho
Zaken dr. Frick komt binnen cn terwijl alle
afgevaardigden en tribune-bezoekers zich
van bun plaats verheffen, begeeft hij zich
naar zijn plaats in de regeeringsbanU.
Rijksdagpresident Goering opende de
fitting en zcide: „Wij zijn in een ernstig
uur bijeen geroepen. Het geldt het lot van
onze natie. Wel nauwelijks ooit te voren
is do Rijksdag voor een zoo ernstige kwestie
in een zoo ernstig uur bijeen geroepen Dc
Duitsche Rijksregeering wenscht haar be
doelingen cn doeleinden voor het geheele
Duitsche volk duidelijk uiteen te zetten
Het woord is thans aan onzen leider, den
Rijkskanselier."
De rede van den Rijkskanselier.
Onder doodsche stilte begeeft Hitler zich
naar het spreekgestoelte en neemt liet
woord:
„Afgevaardigden, mannen en vrouwen
van den Duitschen Rijksdag! Namens de
Rijksregeering heb ik Rijksdagpresident
Goering verzocht, den Duitschen Rijksdag
bijeen te roepen om voor dit forum onze
houding te bepalen ten opzichte van eenige
kwesties, die thans niet slechts ons volk.
doch de geheele wereld in beroering bren
gen. De u bekende problemen zijn van zóó
groote beteekenie, dat van hun gelukkige
oplossing niet alleen de politieke vrede
doch ook de economische redding van allen
afhankelijk is. Wanneer ik daarbij voor de
Duitsche regering den wensch uitspreek,
de behandeling ervan to onttrekken aan
elke atmosfeer van hartstocht, dan gebeurt
zulks niet in de laatste plaats in het ons
allen beheerschende bewustzijn, dat de
crisis van dezen tijd baar diepste oorsprong
slechts te danken beeft aan de hartstoch
ten, die aan bet einde van den oorlog bet
verstand, bet inzicht en de rechtvaardig!
beid der volken vertroebelden. Want alle
de crisis veroorzakende problemen, vinden
hun oorzaak in de fouten van het vredes
verdrag, dat do belangrijksto en beslissen
de problemen voor do toekomst niet duide
lijk en verstancfig wist op te lossen, noch
de economische en zelfs de juridische aan
spraken en eischen der volken op te lossen
op een wijze, die tegen de critiek van den
tijd bestand was. Het is daarom verstan
dig, dat het denkbeeld cener herziening
niet slechts een der permanente verschijn
selen, verbonden aan de gevolgen van het
Verdrag blijft, docb dat de ontwerpers van
het Verdrag reeds voorzagen, dat een her
ziening noodzakelijk zou kunnen worden en
er daarom den rechtsgrond voor schiepen
in het verdrag zelf. Wanneer ik kort op
de problemen, die het verdrag had moeten
oplossen, inga, dan geschiedt dit omdat
door het falen op dit gebied noodzakelijk
de latere situaties moesten ontstaan, waar
onder de politieke en economische betrek
kingen tusschen dc volken sedert dien heb
ben te lijden.
De politiek-nationale pro
blemen.
De politiek-nationale problemen zijn de
volgende: sedert eeuwen hebben do Euro-
peesche staten cn de vaststelling hunner
grenzen zich ontwikkeld volgens opvattin
gen, die uilsluitend op het gebied van het
staatkundige denken lagen. Door hot heil
zame doorbreken van het nationaliteiten-
beginsel in den loop van de vorige eeuw,
worden, doordat geen rekening werd ge
houden met deze nieuwe idealen, stalen die
op andere wijze tot stand waren gekomen,
in talrijke conflicten gewikkeld. Na afloop
van den grooten oorlog bestond er geen
hoogerc taak voor een werkelijke vredes
conferentie dan met een duidelijke erken
ning van deze feiten op nieuwe wijze Euro-
peesche staten te scheppen, waarbij dit be
ginsel in zoo groot mogelijke mate op recht
vaardige .wijze in de praktijk zou worden
gebracht. Hoe duidelijker door een derge
lijke regeling de volksgrenzen met de 6taat
kundige grenzen samenvielen, hoe meer
een groot aantal toekomstige mogelijkhe
den \an conflicten uit de wereld zou wor
den geruimd. Deze territoriale nieuwe in
deeling van Europa, rekening houdend met
do werkelijke volksgrenzen, zou historisch
de oplossing zijn geweest, die met het oog
op de toekomst zoowel voor do overwin
naars als voor de overwonnenen dc offers
van den grooten oo log misschien niet ge
heel vergeefs hadden doen zijn, aangezien
hij de wereld de basis voor een werkelijk
duurzamen vrede zou hebben gebracht. In
werkelijkheid besloot men echter, gedeel
telijk uit gebrek aan inzicht, gedeeltelijk
uit hartstocht cn haat, tot oplossingen, die
den kiem van nieuwe conflicten reeds droe
gen in hun gebrek aan logica en goeden
wil.
De economische problemen.
De economische problemen, welke aan
deze conferentie voor oplossing waren
voorgelegd, waren de volgende:
Do huidige economische situatie van
Europa wordt gekenmerkt door dc overbe
volking van het Westen van Europa cn door
de armoede van den bodem dezer gebieden
aan zekere grondstoffen, welke juist in die
gebieden rnet oude cultuur onontbeerlijk
zijn door den levensstandaard. Indien rnen
een zekere pacificatie van Europa voor
menschelijk afzienbaren tijd zou willen te
weegbrengen, dan zou men inplaats van
onvruchtbare en gevaarlijke begrippen,
boete, straf, vergelding en dergelijke reke
ning moeten houden met de erkenning dat
gebrek aan bestaansmogelijkheid steeds
weer dc bron is geweest voor conflicten
tusschen de volken.
Inplaats van de gedachte der vernieti
ging te prediken, zou men moeten overleg-
ADOLF HITLER.
gen, hoe een nieuwe orde der internatio
nale politieke en economische betrekkingen
zou kunnen worden geschapen, welke dan
gerechtigheid zou moeten doen wederva
ren, aan de bestaansnoodzakelijkheden der
afzonderlijke volken in den grootst mogclij-
ken omvang.
Het is niet verstandig de economische le
vensmogelijkheden aan een volk te ontne
men, zonder er rekening mee te houden,
dat de daarvan afhankelijke bevolking er
op is aangewezen, ook verder in dit gebied
to leven. Do meening, door de economische
vernietiging van een vol!: van 65 millioen,
andere volken een nuttigen dienst te bewij
zen, is onzin.
Zeer spoedig zullen de volken, die zoo
zouden willen optreden, volgens de natuur
lijke wetten van oorzaak en gevolg bemer
ken, dat zij geleid worden naar dezelfde
catastrophe, welke zij dat eene volk zouden
willen bereiden. Dc gedachte aan herstel
betalingen, de ten uitvoerlegging daarvan,
Zol eens In de geschiedenis der volken een
voorbeeld worden, hoezeer,de, negatie der
internationale welvaart schadelijk zal kun
nen zijn voor allen. Feitelijk kunnen de
herstelbetalingen slechts door den Duit
schen export word :n betaald. In dezelfde
mate als Duitschland met de herstelbeta
lingen, werd beschouwd als internationale
export onderneming, zou opk de export der
crediteurstaten manen zijn. De economi
sche mislukking der herstelbetaling kon
daarom op geen enkele wijze in verhouding
staan tot de schade, welke met herstelbeta
lingen werden toegebracht aan het be
staan, der afzonderlijke volken. De poging
een dergelijke ontwikkeling af te wenden
door een beperking van den Duitschen ex
port, door raiddal van crcdietverlecningen,
om betalingen mogelijk te maken, zou
worden genivelleerd, was weinig omzichtig
cn in zijn resultaat onjuist. Want de con-
versio der politieke in particuliere ver
plichtingen, leidde tot een rentedionst,
welks vervulling zou moeten leiden tot de
zelfde resultaten. I-Ict ergste was evenwel
dat dc ontwikkeling van het bedrijfsleven
kunstmatig werd geremd cn vernietigd. De
strijd op de afzetmarkten der wereld, dooi
de voort'lurende prijsdrukking, leidde tot
den steun aan de ration ilisatiemaalregclcn
in het bedrijfsleven. Millioen van onze
werkloozen zijn het laatste resultaat van
deze ontwikkeling. Indfèn men evenwel de
herstel verplichtingen op leveranties in na-
tura zou willen beperken, dan zou dit tot
een niet minder groote schade aan de pro
ductio dier volken leiden. Immers leveran
ties in natura in den gesteldcn omvang, zijn
niet denkbaar zonder den stand der eigen
productie der volken op de hevigste wijze
in gevaar te brengen. Het is dc schuld van
het Verdrag van Versailles een tijdperk te
hebben ingeleid, waarin de financieelo re
kenkunde het economische verstand schijnt
te hebben verdrongen.
Duitschland heeft deze hem opgelegde
verplichtingen, ondanks het onverstand en
de gevolgen, die vooruit te zien waren,
trouw vervuld op een wijze die op zelf
moord geleek. De intirnationale economi
sche crisis is het onomstootelijkc bewijs
voor de juistheid dezer bewering. Dc ge
dachte een algemeen internationaal rechts
gevoel te kunnen herstellen, is door het
Verdrag van Versailles niet minder ver
nietigd Want om de maatregelen van dit
edict te motiveereu, moest Duitschland tot
schuldige worden verklaard. Dit is een even
eenvoudig als onmogelijke procedure. In de
toekomst zal dus de schuld bij geschillen
steeds worden gedragen door den over
wonnene, want de overwinnaar heeft toch
immers steeds de mogelijkheid dezo feiten
eenvoudig vast te stellen. Deze gang van
zaken leidde derhalve tot de verschrikke
lijke bcteckenis, omdat daarmede tegelij
kertijd een motiveering werd gegeven voor
dc wijziging der verhoudingen aan krach
ten aan het einde van dezen oorlog in een
voortdurende rechtsnorm. De begrippen
overwinnaar en overwonnene werden daar
mede formeel gemaakt tot het fundament
van een nieuwe Internationale rechts- en
maatschappelijke ordening. De disqualifi
ceering van een groot volk tot een natie
van den tweeden rang en der tweede klas-
te, werd geproclameerd op het oogenblik,
dat een bond van naties werd gecreëerd.
Dezo behandeling van Duitschland kon
voor het vervolg niet leiden tot. dc pacifi
catie der wereld. De daarvoor noodig ge
achte ontwapening cn weerloos making
der overwonnenen, een in de geschiedenis
der Europeesche naties ongehoorde gebeur
tenis, was nog mfnder geschikt om de al-
gemeene gevaren cn conflictstoffen te ver
minderen, maar leidde slechts tot den
toestand van die ccuwlgj bedreigingen,
eischcn cn sancties, wc'ko als voortduren
de onrust cn onzekerheid dreigen te wór
den het graf van het geheele bedrijfsleven
ter wereld.
Indien in den Volkenbond iedere over
weging betreffende ris'co bij bepaalde han
delingen vervalt, zal al te licht het onver
stand heerschen boven het verstand. De
Volkenbond heeft tot nu toe tenminste de
zwakke, niet gewapeudc, geen merkbare
hulp doen toekómen.
Verdragen, welke onderling worden ge
sloten tot pacificatie der volken, hebben
slechts dan een innerlijke beteekenis wan
neer zij uitgaan van een werkelijke en op
rechte rechtsgelijkheid van allen. Juist
hierin ligt dc hoofdoorzaak van dc sinds
jaren de wereld behacrschende crisis. Dat
evenwel de thans aan de orde zijnde pro
blemen een verstandige en definitieve op
lossing zullen verkrijgen, is het belang van
allen. Geen nieuwe Europeesche oorlog
zou in staat zijn in de plaats van de on
bevredigende toestanden van hpden iets be
Iers tc stellen. Integendeel' noch pólitirk,
noch economisch, zou de toepassing van
cenig geweld in Europa ccn gunstiger si
tuatie kunnen teweeg brengen dan thans
bestaat.
Zelfs bij een doorslag gevend slagen van
een nieuwe Europeesche gewelddadige op
lossing, zou als eindresultaat komen een
vergrooting? der verstoring van het Euro
peescha evenwicht, cn daarmede de kiem
voor latere nieuwe tegenstellingen en nicu
we verwikkelingen worden gelegd.
Nieuwe oorlogen, nieuwe offers, nieuwe
onzekerheid, en een nieuwe economische
nood zouden de gevolgen zijn. liet ultbre
ken van zoo'n waanzin zonder eind, zou
evenwel moeten leiden tot ineenstorting
van de huidige maatschappij en do orde
ning der staten. Een in communistisch m
chaos verzinkend Europa zou con crisis
teweeg brengen van onafzienbaren om
vang cn niet te schatten duur. Het is (le
diepste wensch der nationale regeering van
het Duitsche rijk een dergelijke ontwikke
ling te verhinderen door een oprechte cn
actieve medewerking. Dit is ook de lnn«»v
lijke beteekenis der omwenteling, wc'ko
zich in Duitschland heeft voltrokken.
Hitier geeft drie program
ma-punten.
De drie gezichtspunten, welke onze ro-
volutie beheerschen, zijn op geen enkele
wijze in tegenspraak met de belangen der
overige wereld:
1. Verhindering van de dreigende com
munistische omwenteling en opbouw van
een volksstaat, welke de verschillende be
langen van klassen cn standen vcreenigt,
en de handhaving van het begrip eigendom
als basis van onze cultuur;
2. Oplossing van het moeilijkste sociale
probleem door bet weder inschakelen van
ket millioenlcger van onze betreurenswaar
dige werkloozen;
3. Herstel van een stabiele cn autoritaire
staatsleiding gedragen door vertrouwen en
den wil der natie, welke dit groote volk
eindelijk weer geschikt maakt voor ver
dragen tegenover dc wereld,
Indien ik op dit oogenblik bewust als
Duitsch nationaal-socialist spreek, dan zou
ik namens de nationale regeering en de
geheele nationale verheffing willen mede
dcelcn, dat juist ons in dit jonge Duitsch
laryl het diepste begrip bezielt, voor de
zelfde gevoelens, zoomedo voor de gemoti
veerde aanspraken van andere volken.
De generatie van dit jonge Duitschland,
die in haar leven tot nu toe niets anders
dan nood, ellende cn jammer van liet eigen
volk leerde kennen, heeft te zeer geleden
onder den waanzin, dan dat zij de bedoe
ling zou kunnen hebben, hetzelfde aan an
deren to laten wedervaren.
Ons nationaal socialisme is een principe,
dat ons als wereldbeschouwing principieel
algemeen verplicht Doordat wij in gren
zelooze liefde en trouw aan ons eigen volks
dom verknocht zijn, respecteeren wij de
nationale rechten ook van andere volken
en zouden wij tot in het diepst van ons
hart met hen in vrede en vriendschap wil
len leven. Wij kennen daarom niet liet bc
grip „Gcrmaniseercn". De geestelijke men
taliteit van de vorige eeuw, waarin men
meende misschien uit Polen cn Franschen
Duitschers te kunnen maken, is ons even
vreemd als wij ons hartstochtelijk koeren
teeen iederen omgekeerden wensch Wit
zien de Europeesche naties om ons als fei
ten. welke bestaan Franschen. Polen enz
zijn onze nabuurvolken en wij weten dal
geon historisch denkbare gebeurtenis deze
werkelijkheid zou kunnen veranderen Het
zou een geluk voor do wereld zijn geweest
wanneer in het Verdrag van Versailles deze
realiteiten ook waren gerespecteerd ten aan
zien van Duitschland. Want bet moest het
doel van een werkelijk duurzaam verdrags
werk zijn, geen wonden open te scheuren
of bestaande wonden open te houden, maar
om wonden te dichten en te genezen Een
weloverwogen behandeling der Europeesche
problemen had indertijd zonder meer voor
het Oosten een oplossing hebben kunnen
vinden, welke rekening zou hebben gehou
den met begrijpelijke aanspraken van Polen
zoo wel als met natuurlijke rechten van
Duitschland
Herziening van den Vrede
van Versailles bepleit.
Het Verdrag van Versailles heeft deze
oplossing niet gevonden. Niettemin zal gecD
Duitsche regeering uit zich zelf een over
cenkomst verbreken, welke niet kan worden
opgeheven zonder te worden vervangen
door een botere. Alleen dezo erkenning van
het rechtskarakter van zoo'n verdrag kan
slechts algemeen zijn. Niet alleen do over
winnaar heeft aanspraak op de hem daar
in gegeven rechten, maar ook do overwon
nene. Het recht evenwel een revisie van
dit verdrag te eischen, ligt zelf In dit ver
drag. Dc Duitsche regeering wenscht daar
bij als motief cn maatstaf voor haar ver
langen niets anders dan de resultaten der
'ot nu toe opgedane ondervinding, zoomede
de onbetwistbare erkenning van het criti-
scbe cn logische verstand.
Do ondervinding, welke in do veertien
jaren is opgedaan. Is politiek en economisch
ondubbelzinnig. De ellende dor volken werd
niet verzacht, maar zij nam toe. De diepste
wortel van deze ellende ligt evenwel in de
verscheurdheid der wereld in overwinnaars
en overwonnenen als voorgenomen, eeuwige
basis van alle verdragen en iedere komen
de orde. De ergste uitwerking ondervindt
deze ordening in de opgedrongen weerloos
heid van de eene natie tegenover de over
voerde bewapening der andere.
Hitler over de weerloosheid-
Indien Duitschland sedert jaren zonder
omwegen do ontwapening van allen eischt.
dan is dat op de volgende gronden:
1. De cisch in-zake ccn feitelijk tot uiting
komendo rechtsgelijkheid is een eiscb van
moraal, van recht cn vorstand. Een eiscb,
welke in de vredesverdragen zelf is erkend
en welks -vervulling verbonden werd met
den eisch van Duitsche ontwapening als
uitgangspunt voor dc ontwapening ter we
reld;
2. Omdat historisch dc diskwalificcering
van een groot volk niet eeuwig kan ge
handhaafd blijven, maar eens haar einde
rroct vinden. Want hoelang meent meu
een groote natie zoo iels tc kunnen aan
doen Wat beteekent het voordeel tegen
over dc voortdurende ontwikkeling van
eeuwen? Het Duitsche volk zal blijven, zoo
als het Fransche en, zooals ons door de
historische ontwikkeling is geloerd, het
Poolschc.
Wat zijn successen van voorbijgaande on
derdrukking van een volk van 65 millioen
tegenover dit onomstootelijko feit? Geen
staat kan meer begrip liebben voor de
r.i-mwontstanc jonge Europeescbo naties
dari Duitschland, het Duitschland dat ont
staan is uit dc door denzelfdcn wil door
drongen nationale revolutie.
Wanneer Duitschland thans den eisch
stelt inzake ccn feitelijke rechtsgelijkheid in
den zin van ontwapening der andere na
ties. dan heeft het daartoe een moreel
recht door zijn eigen vervulling der ver
dragen. Want Duitschland heeft ontwapend
en Duitschland heeft deze ontwapening
voltrokken onder de scherpst mogelijke in
ternationale controle. 6 millioen geweren
cn karabijnen werden uitgeleverd of ver
nield. 130.000 machinegeweren, geweldige
hoeveelheden machinegewecrloopcn, 91.000
stukken geschut. 38.750 000 granaten cn
enorme hoeveelheden andere wapenen en
munitie heeft Duitschland moeten vernie
len of uitleveren. liet Rijnland werd gedo
militariseerd. De Duitsche vestingen wer
den geslecht. Onze schepen werden uitge
leverd, dc vliegtuigen vernield, ons weer
systeem opgegeven en daarmede de vor
ming van reserves verhinderd. Zelfs do
meest noodige wapenen voor de verdedi-
gmg werden ons verboden.
„Het een leugen, dat Duitsch
land niet zou hebben ont
wapend."
Wie thans, aldus roept de kanselier met
stemverheffing uit, probeert tegenover deze
onloochenbare feiten tc komen rnet waar-
li k armzalig© uitvluchten en te beweren,
dat Duitschland dc verdragen niet is na
gekomen of zelfs hcclcmaal niet heeft ont
wapend, diens opvatting zou ik dan toch
var deze plaats even onwaarachtig als un
fair moeten noemen. Even onjuist zijn de
beweringen, dat Duitschland de verplich
tingen van het verdrag niet zou zijn nage
komen. De bewering, dat de S.A. en S.S. der
N.S.D.A.P. in een of andere betrekking tot
de Rijkswecr zouden staan, zoodanig dat 1 et
hier militair geoefenden of reserves voor
het leger zou betreffen, is onwaar.
(Vervolg op pag. 2.) j
