DE REIS NAAR PERZIE
K. DIKKESCHEY
DAMESKAPPER
Van Boeken en Schrijvers
HOMOEOPATHISCHE MIDDELEN
EEN STOFPLAAG IN
TEHERAN
Buitschland zet de
klok terug
VARIA
SCHRIJFMACHINELINTEN
CARBON
STEEDS HET BESTE
Fa. H. ELZENAAR
Dr. MADAUS Co.
DRUPPELS 0.60 POEDERS 0.50
H. M. WATELER-v. BiJK
Emmertjes IJs van Vonk
J. VONK Wzn.
Neemt U eens onze bekende
Crème Gebak
In vier smaken
Nougatine Mokka
Marasquin Sinaasappel
75 cent per stuk
VRUCHTENGEBAK 75 cent
LUNCHROOM VONK
Concertgebouw
„DE VALK"
„TRANSPIRON"
DROGISTERIJ „DE GAPER"
H. v. VIANDENSTRAAT 20
Drogisterij „De Aspirin"
Victoria
Hollandia
Water
Vichy
Aeskulap
De zwijgende toren van
Zoroaster
Met Mme L. bon ik naar de bazar gegaan.
Dat is toch zoo interessant! 't Is een lange
overdekte gang met zijgangen een dool
hof. Aan weerkanten kleine „tokotjes"
met do vreemdste waren. Veel juweliers-
winkeltjes, de kastjes vol met allerlei soor
ten kleurige steenen en leelijke grof-
bewerkte gouden en koperen sieraden; zil
veren vazen staan op kleine krukjes op den
weg to pronken. De koopman zit gehurkt
in zijn vensterloos vierkant hokje, waar
het donker is door tapijten waarmee liet is
behangen. En het is een gegons en geroe
zemoes van al die getulbande en gefczdc
mannen in rokken en zwaargesluierde
vrouwen in lang broeken.
Ik zag ergens een kleine Koran liggen en
wilde het in de hand nemen lieve hemelI
de koopman schoot met een woedend ge
zicht op mij toe, „blijf af met je onreine
handen" verstond ik duidelijk uit zijn Per
zisch gebrabbel.
Joden verkoopen wel Korans; ik heb al
een pracht exemplaar in handen gehad,
maar de prijs was onzinnig hoog.
Een arme schooier kwam geloopen van
winkeltje naar winkeltje met iets in zijn
hand. Hij duwde telkens dat „iets" onder
den neus van gemoedelijk uitziende koop
lui, die overigens zoo sluw zijn als maar
mogelijk is. Nieuwsgierig bleef ik staan tot
hij ook aan ons stalletje kwam.
Weer opende hij do goed gesloten hand
vlak voor het gezicht van onzen koopman,
die 't ding opnam en door een loupe be
keek. Het bleek een parel te zijn. En weet
je wat den armen drommel geboden werd?
één toman! (bijna een gulden) ik verstond
't duidelijk. Nu weet ik hcelemaal niet of
die parel meer waard was, en ik vroeg
daarom'den koopman waar de parel van
daan kwam. Hij antwoordde dat de man
parelvisscher was en vermoedelijk wel ge
smokkeld had. Ik deed net alsof ik het ding
wel wilde kóppen en dadelijk verander
de de situatie! Vlug ecnige woorden met
den eigenaar en daarna bood de koopman
mij een parel aan voor tien toman. „Ja
maar, ik heb duidelijk verstaan dat u 1
toman aan den man geboden hebt" zei ik
Toen daalde de prijs onmiddellijk tot 5 to
man: „omdat ik het was; omdat ik zoo'n
goeden smaak had" enz. Intusschen stond
de stakker geduldig te wachten op 't resul
taat van dat genegocieer. Nu achteraf heb
ik zoo'n spijt-dq parel niet van den man zelf
gekocht te" hebben; wij waren wel tot een
vergelijk gekomen, en de stakker had stel
lig meer gekregen dan hij nu zoo all
krijgen zal.
Opeens begon een man, tegen een paal
geleund, luidkeels te. schreeuwen. Aan de
eentonigheid van zijn stem en het antwoor
den van een ander verderop begreep ik
dat het het zooVeelste gebed was. Het
klinkt allemaal zoo vreemd voor me.
Te h o ra n
30 cent krijgt inplaats van twee, als
hij zijn paarden niet slaat. Ik doe hem dan
alles voor: ik sla in de lucht, schud bestraf
fend mijn vinger heen en weer, kijk hem
dreigend aan, roep „nah, geer!" (niet neen)
cn laat in mijn hand zien mooie blinkende
krans, waarvan ik telkens één opneem en
met veel nadruk hem aanbied. De gannef
snapt altijd wat ik wil en zijn paardjes
hebben tenminste één tocht zonder zweep
slagen.
Een van onze paarden was ziek en een
veearts werd geroepen. Hij kijkt het in de
keel en port en experimenteert erin met
een grooten spijker! heusch ik ver
schrijf me niet!cn laat dien in de
keel van het arme paard glijden! zoodat
de stakker nu ook nog den grooten spijker
te verwerken kreeg!
Het is ontstellend hoe men hier met die
ren omgaat daarvan zal ik nog wel eens
meer vertellen. Nu moet ik schrijven over
iets anders, een tocht waarvan ik zoo ge
noten heb
Dichtbij Teheran, een uur autorijden,
staat een ouden Toren. Daarheen gingen
we. Eerst moesten we de stad uit en dat
gaat maar zóó niet! 't Is hier nog een
middelceuwsche toestand en Teheran lijkt
wel een groote burcht welks poorten streng
bewaakt en niet gepasseerd mogen worden
dan op vertoon van politicvergunning. Dik
wijls wordt een wachtwoord verlangd
tenminste als de geunifromde, tot do tan
den toe gewapende bewaker zijn „werda"
roept, mompelt onze chauffeur een of an
der woord. Ditmaal was hot een kort
woord en onmiddellijk liet de bewaken ons
doorrijden.
We kregen eerst weer de bekende steen-
vlakten te zien, waar nu toch eindelijk af
en toe een groen veldje te bespeuren viel.
wat koren cn grasland veel is het niet!
Maar die groene kleur steekt prachtig hel
af tegen al het omringende vaal witte ge
steente. We kwamen langs het Mohame-
daansche kerkhof, dat zoo maar langs den
weg ligt, zonder omheining, zonder bevei
liging tegen de jakhalzen, die bij troepjes
rond do stadsmuren sluipen. De graven zijn
aangeduid door randjes gras. Een groote
kiezelsteen geeft het hoofdeinde aan. Ver-
dor i§ 't vlak. Ik zag vrouwen bovenop de
graven zitten. De graven zijn allen gekeerd,
naar de richting van Meshed, in de Ooste
lijke provincie'van Pérzië, waar cenigc
"Profeten of Heiligen begraven zijn. Soms
ook worden dooden, dagenlang op de schou
ders of ook op ezels geladen, naar Mes-
het gebracht, om daar begraven te worden.
In de verte zaeen we de afgebrokkelde
muren van Ray, de oude hoofdstad, na
vele vergcefsche pogingen tenslotte gron
dig verwoest geheel bedolven onder het
zand; men zegt dat daar nog heel veel
schatten en merkwaardigheden begraven
liggen.
De weg begon slecht te worden, vol kui
len en met greppels en slootjes dwars over
den weg, waarin de auto plonsde. Soms
moesten wo terug omdat er geen doorko-
mon aan was cn zochten geruimen lijd
naar een gelegenheid om w»er op het recli
to spoor te komen. Dio kuilen on oneffen
heden worden gevormd door in puin geval
len huizen dat is heel duidelijk waar
neembaar de piste is er eenvoudig over
heen gelegd!
Alle lof voor onzen chauffeur, dio den
als een hangmat schommelenden wagen
keurig door al die moeilijkheden heenwerk
tp
Toen gingen wo do bergen in stegen
stegen, en tenslotte zagen wc den stompen
Toren wittig afsteken tegen do bruine, to
taal onbegroeido bergen. Het laatste stuk
was te steil en de auto kon het niet meer
nemen, cn wo moesten dus klauteren. We
popelden allen van verlangen om den To
ren van nabij te zien.
Daar was hij dan„do Zwijgende To
ren"! waar de volgelingen van Zoroaster
hun dooden brengen.
Zoroaster, do „Groote Profeet" zooals de
Assyriërs hem noemden; Zarathustra, waar
van men blijkbaar niet precies weet of hij
leefde méér dan 1000 jaren voor onzo jaar
telling of omstecks 200 tot 400 jaren later,
schrijfelijk mooi, door zijn kleuren, zijn
uitgestrektheid, zoo héél anders dan ik tot
nu toe gezien had. De anderen waren even
verrukt iemand wilde het uilschilderen
Toen moesten we terug, waarbij we door
noch hoé precies zijn leer was. Maar zijn
tegenwoordige aanhangers hier leggen nog
steeds hun afgestorvenen in 'n Toren
opdat aarde noch water, lucht noch vuur
besmet zullen worden door de vernietiging
der lijken.
Die Torens zijn van cement cn halver
wegc gevuld daarmee, en op dien cement
bodem, achter den omhoog reikenden
muur. worden do lichamen neer gelegd
Gleuven en putten in den vloer nemen het
uitvloeiende vocht op, dat langzaam ver
droogt. De door aasvogels afgekloven been
leren blijven liggen cn worden na verloop
van tijd, wit geblakerd, langs den muur
opgestapeld. Dezo Toren is 8 of 10 Meter
hoog cn ik denk even breed. Een ijzeren
luikje ongeveer 1 Meter lang en breed, hal
vcrwege de hoogte aangebracht, is de ecnige
toegang tot den Toren
Nieuwsgierig liepen wc rondom het ge
vaarte, waarop allerlei letters cn teeken9
geschreven waren. Het deurtje boven ons
weck een beetje maar het openen cn er
door kijken was volkomen uitgesloten
zou ons het leven hebben kunnen kosten'
Wij beklommen den berg achter cn ter
zijde van den Toren en konden er zoo inkij
ken. Ik zag stapels beenderen en doodskop
pen liggen. Van het deurtje gingen eenige
treden naar het plateau waarop de lijken
geplaatst werden. In het midden van wand
tot wand zag ik da gleuven en vierkante
putten. Achter den Toren on opzij rijzen
bergen, links strekt zich de vlakte uit, be
grensd door kegelvormige bergen, wat men
pas van deze hoogte af ontwaren kon
Het was geweldig; het landschap oribc
de invallende duisternis gauw verdwaalden
en telkens moesten zoeken naar den weg.
Ilct was werkelijk een heerlijke tocht ge
weest, dien Ik stellig nooit vergeten zal!
Toon ik dezer dagen naar de stad ging
heb ik zulke kwantiteiten stof geslikt dat
ik nu met pijnlijke keel zit te schrijven
Van zooiets hebben jullie geen idee! Dat
is werkelijk iets bizonders 't zijn stof-
lioozen die in een oogwenk straat cn hui
zen aan de overzijde, mcnschon en dieren
heeft omhuld cn onzichtbaar gemaakt; je
ziet geen meter voor je uit! je durft je
oogen haast niet open te doen. «al zitten ze
ook al vol stof, en de dichtheid van het
stof is zoo groot, dat je best tegen-menschcn
of paarden of ezels oanloopen kunt of je
beenen breken in een gat, dat daar speciaal
tot dat doel midden op straat of trottoir
is gegraven schijnbaar, zonder eenig waar-
schuwingsteeken.
Zoo'n wandeling in de stad kan me nog
altijd zoo boeien, en ik kijk nog altijd mijn
ooeen uit naar die vuile, vieze krotjes,
waarin mannen met naakte beenen cn
allcrsmerigst hoofddeksel, gehurkt zitten
te werken of te luieren. Er zijn ook winke-
tjes van potten cn pannen, van oude schoe
nen, blikslager of timmerman of metselaar,
die allen bezig zijn halverwege dc straat,
met hun aambeeld; hun potjes en panne
tjes en 't gehamer, gezaag en hun schelle
doordringende geluiden vervullen de buurt.
Kleine ezeltjes met schattige oogen, zóó
zacht cn deelmoedig, meestal schandalig
slecht verzorgd en mager, staan doodstil te
wachten op hun meester, die in een straat
cafeetje wat zit te droomen op een bank,
naast andere mannen dc groote pijpen
in den mond en gekleurde glazen cn gen-
dies (kruiken) voor zich.
Dèn... wordt je bijna omver geloopen
door een troep ezels, dio altijd haastig en
bevallig, onder oerzwaro lasten die soms
liggen te rollen op hun rug, de straat af-
trippelen cn zelden uitwijken van hun weg
Je moet die hoefjes zien, hoe keurig die
gaten cn steenen weten te ontwijken; 't ge
luid dat zoo'n troepje ezels maakt lijkt
heusch veel op 't getrippel van kindcr-
achoentjcs.
Achter het troepje een drijver, gekleed in
flarden maar ook werkelijk flarden!
port met zijn puntigen slok in hun ribben
of achtcrpooten cn waarschuwt door eigen
aardige geluiden wat ze doen moeten. Om
ze tot meer spoed aan te zetten laat hij een
dreigend binnensmonds, lang uitgerekt
in.m.m.m.m m.m hooren. Toen ik het voor
't eerst hoorde, dacht ik dat de vont dol
driftig was cn tot moord en doodslag in
staat zóó gevaarlijk en griezelig klinkt
het. Maar alle koetsiers doen zoo.
Moet jc weten voordat ik in een
droschke stap, breng ik den koetsier met
gebaren aan het verstand, dat hij drie kran
Nadere beschouwingen over het boek
van Mowrer, de Berlijnsche con
respondent van de Chicago
Daily News'*
Duitschland zet de klok terug.
(Vervolg van ons artikel van
1.1. Zaterdag).
In onze vorige Kroniek hebben wij en-
k»le, nadere beschouwingen toegezegd over
het merkwaardige boek- van E. A. Mowrer,
den Berlijnschen correspondent van de
„Chicago Daily News", getiteld: „Duitsch
land zet de klok terug". Zooals onze le
zers zich herinneren, tracht de schrijver de
huidige toestanden in Duitschland to ver
klaren uit de algemeene psychologie van
het Duitsche volk.
Volgens den schrijver hebben dc Duit-
schers bij de verkiezingen van 1932 de
Liberale Republiek verworpen, en was deze
verwerping de grondslag van de Duitsche
reactie, een beweging die in hoofdzaak ge
maskeerd wordt door het feit, dat haar te
genstanders door niets worden verbonden
dan allem door hun verwerping van het op
de rede gebaseerde denken. Op het gebied
van economie en politiek aanvaardde
Duitschland in werkelijkheid nooit hot
liberalisme.
In 't kort gezegd: de Republiek, die van
den beginne af onwelkom was. di2 onder
mijnd werd door oppositie en kritiek, en ge
dwarsboomd door onervarenheid, gemis aan
traditie en een gecompliceerd mechanisme,
dat alleen maar door beroepspolitici en
ambtenaren begrepïn werd, functionnccrdc
wellicht nog een beetje slechter dan de
Regeeringen der Westerschc demokratieën.
De onvolmaaktheden der Republiek Kwa
men den Duitschers als iets monsterach
tigs voor. Wat kon verder verwijderd zijn
van he. romantisch balf-micdeleeüwsch*
van de Jeugdbeweging, die haar heil zocht
in mystiek gevoel ?n gekant was tegen
op rede gebaseerd© opvattingen, zoowel jn
het maatschappelijk leven, in de politiek,
als In zaken?? En dus: bij een fundamen
teel, philosophisch wantrouwen (ten op-I
zichte van dc Republiek kwam nog de
haat van de verarmde middenstand en
geleidelijk, dc tegenstand van de jeugd.
Xials dat uit vernedering is geboren kan
ooit welkom zijn, en. de Republiek was het
kind van de nederlaag. Hoe dan ook,
ze werd tenslotte vereenzelvigd met neder
laag, nationale onmacht, particuliere heb
zucht, politieke onbekwaamheid cn het ze
delijke bederf, dat uit i?dere groote oorlog
voortkomt .Intusschen was in Duitschland
een nieuwe houding ontstaan, de op
stand tegen alles wat rede is.
Voor de buitenwereld is Duitschland het
land van georganiseerde wetenschap. M.iir
het is evenze?r het land van aarts-bijgeloof.
Dit volk Is rijk aan intellect, maar arm
aan gezond verstand. Het straalt intelli
gentie uit, en toch zijn vele geesten onder
hen toegankelijk voor kosmische duister
nis. Met andere woorden- dit volk is, zoo
wel wat betreft dc wereld van dc gedachte
als die van dc politiek vormloos cn snakt
daarom naar een vorm, die zoo sterk is,
dat verbreken ni-t mogelijk is. Omdat de
Duitschers nooit een innerlijk-samenh'in-
gende natie gevormd hebben, doar het
geen zij aan politicken samenhang bezaten
altijd van buiten werd opgelegd kunnen
zij eenvoudig „geen tolerantie tolereer en",
en evenmin der zuiver-inlcllectueelo gren
zen, die door de rede worden gesteld. Het
„denken met Jc bloed" vond meer en meer
ingang. Want op dezo wijze werd het juk
der harde werkelijkheid verwijderd cn kou
persoonlijke aspiratie lucht krijgen.
Hot oude Duitschland stortte in 1918 in
een Het. Duitschland van 1932 voelde zich
ongelukkig. Daarom zocht het, in do juinc
van oude geloofsovertuigingen, in de dool
hof van zijn groote en gemartelde geest,
naar een toekomst,, die op de een of andore
wijze zijn geloof in -ïigon capaciteit en be
langrijkheid zou bevredigen. En toch, daar
het nu eenmaal niet in staat was zich oen
toekomst voor te stellen, die onafhankelijk
zou zijn van een geïdealiseerde traditie,
nam zijn historische verwachting den \urm
aan van een machtige reactie.
Hi?r komt nog iets bij. Bijkans alle vol
ken achten zich het uitverkoren volk, maar
het Duitsche gevoel van eigenwaarde heeft
altijd een bizondere kleur gehad. De Duit
schers houden er een half-samenhangendc
philosophie op na,. een systematisch onder
richt betreffende hun werold-missie, die in
alle kringen wordt geaccepteerd. Van 1929
af werd deze missie meer cn meer popu
lair in haar chauvinistisch© vertolking: het
practlsch onontkoombare resultaat van het
Verdrag van Versailles, een verdrag dat
vernederde en belemmerde, zonder in wer
kelijkheid een in-eerzuchthr volk te ver
lammen.
n het voor-oorlogsche Duitschland was
geen plaats voor twijfel of onzekerheid. Dc
gevestigde orde was meer dan goed-gefun-
deerd. En de oorlog schokte dit igeloof in
gcenen declc. De giheele bevolking slikte
de officieele lezing van de oorsprong van
oorlogen gehoorzaam, en zij kwam, met
een gelijkmoedigheid, die in minder goed-
gedisciplineerde landen bijna ondenkbaar
zou zijn gewejst, subiet in actie om haar
haardsteden tegen Fransche wraakzucht
Engclschc afgunst en Russische barbaarsch-
heid tc verdedigen. Toen opeens, stortte
alles ineen. De opperste, zoowel als de
maatschappelijke orde verdween: „geen le
ger rneer, geen heerschende klas me?r geen
regeering meer." Alles wat in het na-oor-
logsche Duitschland plaats vond werd,
onzichtbaar, maar niettemin positief
door de uiterlijk zoo ordelijke revolutie bc-
invloed.
Maar de droom van politieke superiori
teit verdween slechts, om bijna onmiddel
lijk wc»r te herleven. Het „Derde Rijk"
werd het symbool van alle aspiraties van
het jonge Duitsche nationalisme.
De schrijver gaat na, hoe deze gesteld
heid van dc Duitsche volksziel het moge
lijk maakte, dat Duitschland zoo 9terk ont
vankelijk werd voor de beïnvloeding door
den Pruisischen (geest, <??n geest van blin
de onderworpenheid, gedicteerd door een
militaire autocratie, die in een burgerlijke
autocratie is overgegaan, en die in Hegel's
begrip van „den absoluten Staat" haar
filosofische verdediging vond.
Tegenover deze ontleding van de Duit
sche psyche, plaatst Mowrer nu de figuur
van den Leider. Hij kenschetst hom aldus:
„Een onbeduidende figuur, maar een zeer
ongewoon menschelijk wezen. Onbegrensde
„over-compensatle" triumfeerend over aan
geboren middelmatigheid. Een acteur, wiens
geheele carrière zich afspeelde met zijn
eigen innerlijkheid als publiek. Een ro
mantisch patriot en voorstander van oor
log, die de rechten van geen ander volk,
behalve die van zijn eigen erkent. Een
onverzadiglijk ego, dat er dag cn nacht
naar strc*ft te doen geloovcn, dat alleen
d i t ego dc navelstreng is, die dc wereld
van nu met haar onbekende bestemming
verbindt. De „laatste hoop" der „verloren
generatie" van onterfde Duitsche jongelin
gen. Het kort begrip van reactie, gotooid
met een revolutionaire muts."
De bedoeling van, Mowrer's boek is, om
dc samenkomst van deze twee elementen
het volk cn zijn leider te verklaren. Een
dergelijke van algemeen, boven de feiten
van den dag zich verheffende beschouwing,
die het wezen van het huidige Duitschland
wil doorgaan, is -in hooge mate belang
wekkend.
Deze kroniek bestond in hoofdzaak uit
referaat. Wij wilden de lezers er toe op
wekken, van dit allerinteressantste ge
schrift kennis te nemen, waarbij zij ech
ter niet mogen verzuimen, tor wille van
een objectieven kijk op het actueele
Duitschland, ook van dc geschriften der
thans aan het bewind zijnde Duitsche lei
ders kennis te n^men. Wij oordëelen niet.
Het boek is zoo overtuigend geschreven,
dat men zich met moeite aan zijn beïnvloe
ding ontworstelt. Des te voorzichtiger dient
men het te lezen. Dat het een verrassende
belichting geeft, staat buiten twijfel.
SERVISCHE GRAPJES.
Togen denzelfden prijs.
Iemand gaf Hodsja een hemel mee, om het
op de markt te verkoopen. Het hemd was
gestolen cn dat wist Hodsja. In het markt
gewoel werd het hemd Nasreddin echter
ontstolen.
Toen hij teruggekeerd was, vroeg degene,
lie hem Jiet hemd had meegegeven: „Nu,
oor hoeveel hebt ge het verkocht?"
Hodsja antwoordde kalm: „De markt was
vandaag heel flauw. Daarom heb ik het
voor denzelfden prijs verkocht als gij ervoor
betaald hebt!"
Zijn bezit.
Nasreddin ontmoette een vriend, die hij in
jaren niet gezien had. Zij maakten een
praatje en de vriend vroeg Ilodsja, hoe het
met hem ging.
Nasreddin antwoordde: „Heel goed. Al
mijn geld zit in het graan. Wat ik aan
graan heb, zit in 't meel. En wat ik aan
ineel heb zit in het brood. En het brood zit
allemaal in mijn maag!"
Geen praatjes.
Een buurman zei tegen Hodsja: „Daar dra
gen ze een gans".
Hodsja antwoordde: „Wat gaat mij dat
aan?"
„Ja, maar ze dragen hem naar Uw huis!"
Wat gaat U dat aan?"
DE CHINEEZEN EN DE VOGELS.
Europeanen zijn op hun wandelingen dik
wijls van een hond vergezeld. In het Zuiden
an China nemen de wandelaars tot ge
zelschap hun vogel mee. En het is een
eigenaardig gezicht de lieden te zien voor
bijtrekken roet aan de band een kooitje met
hun lieveling ér in.
In do volkswijken zien dc vogels nooit
het loof der boomon. Welnu, na de dagtaak
trekken de bewoners naar de openbaro tui
nen en hangen hun kooi aan do heestors.
Des Zondagsmorgens trekken de Chinee-
zen naar do omliggende buitens en terwijl i
zij in het gras uitrusten, zingen dc vogels,
die dc verandering van décor blijkbaar
waardeeren, naar hartelust in hun kooi.
KANTOORBOEKHANDEL
Langestraat 84 Telefoon 528
(leich|es a 10 gr.
DROGISTERIJ
Apoth, Ass.
Hcndr. v. Viandenstr. 30.
Tel. 1313
Vanille-, Mokka- en Vruchten Room-IJs
f 1.—.
Vanille IJsf 0.60
Voldoende voor 6 personen.
BEVROREN NEGERS 10 cent
Bekertjes 10 en 15 ct.
Zondags wordt óók bezorgd.
LANGESTRAAT 87B,
Tel. 50.
Telefoon 281
Groote en kleine zalen
disponibel
voor feesten, partijen enz.
dc crème voor overtollige transpiratie
(z.g. zweetvoeten, okselholten, enz.)
Aangenaam en gemakkelijk in het
gebruik.
ONSCHADELIJK.
Per pof 0.500.901.80.
JULIANAPLEIN 3, Amersloor».
TELEFOON 1681
Leusderweg 93-95
Woestijgerweg 143
Ned. Fabrikaat
Tel. 651
Tel. 1012
HET GROOT-NEDERLANDSCH TOONEEL-
Mejuffrouw Marie Sophie Nathusius is
voor het seizoen 1933/1934 verbonden aau
het Groot-Ncderlandsch Tooneel. Zij stu
deerde te Berlijn onder leiding van Lucy
Höflich en debuteerde in het Thalia Thea
ter en Deutsches Schauspieinaus onder di
rectie van Röbbêling te Hamburg. Ook trad
zij op in het Schiller-Theater aldaar. Zij
speelde o.a. „Viola" in „Drie Koningen-
avona" van Shakespeare, „Marguérite' in
„Marguérite durch Drei" cn in de operette
„Dc Prins Student", waarin zij de rol van
Prinses Margareth vervulde.
