AMERSFOORT SCH DAGBLAD
Binnenland
V erkoopiogeo
FEUILLETON
Haar Avonturier
Dinsdag 10 October 1933
32e Jaargang No. 87
DE BEZUINIGING OP
ONDERWIJS
NIEUWE ZEND
MOGELIJKHEDEN
Draaggolven met één
zij band
UIT DE STAATSCOURANT
VOOR DE WINTER KOMT
SCHILVERS
A. van de WEG Langestraat 23 Tel. 217
Klaas de Vries over de Jubbegascht
rede van den Minister van
Onderwijs
In verband met de door minister Mar-
chant te Jubbega uitgesproken rede, zendt
ons de heer Klaas de Vries, voorzitter van
het comité van Actie voor het Openbaar L.
O. een exposé waarin hij o.a. zegt.
„Ons Comité is dankbaar voor die rede.
Elke opheldering omtrent de bekende zoo
suggestieve circulaire aan de burgemeesters
van een 200-tal gemeenten (indien ook dit
aantal aanvechtbaar mocht zijn, dan had
den we ook op dit punt gaarne een verbe
terde officiëele mcdcdeeling gehad!) is ons
welkom.
Uiteraard dit.
Niet het minst dus die betreffende het
aantal openbare scholen, waarvan de ophef
fing gevraagd wordt te bevorderen. Het is
van het hier en daar genoemde aantal „van
500 a 600, de helft," zegt Mr. Merchant. „Het
zijn er slechts 237." Des te beter: we zouden
willen, dat het er minder waren. In 't licht
van die 500 a 600 allicht ontstaan uit de
betrouwbare berichten, dat het er in Fries
land alleen al GO zijn, terwijl Nederland 11
provincies telt is 237 al heel wat minder,
maar daaronder zijn er van 88, 74, 61, 62, tot
zelfs 106 leerlingen. Als we eerder geweten
hadden, dat het er niet slechts, maar wel
237 waren, zou onze actie er geen haar min
der om zijn geweest. Want, al worden de
gewraakte getallen hier en daar genoemd,
het gaat niet om de aantallen, het gaat om
de op deze wijze hoofdzakelijk het platte
land ontnemen van zijn openbaar onderwijs,
dat hier en daar en door heel den lande
wordt weggenomen, ook waar het niet ge
mist kan, niet gemist mag worden.
Niet gemist, omdat tengevolge van die op
heffing voor de ouders ten plattelande, die
toch ook recht hebben op voor hun- kinderen
do school hunner keuze, het openbaar on
derwijs zoo goed als niet meer verkrijgbaar
is,
omdat afstanden als van 4 tot meer dan
7 K.M. schering en inslag worden,
omdat autobussen-vervoer daarin niet vol
doende zal en kan voorzien, óók omdat au
tobussen-vervoer met maar al te vaak 's-
middags overblijven, een hoogst bedenkelijk
surrogaat is voor het zich naar hun school
begeven van 613-jarigen.
omdat het schoolverzuim dan weer op de
meest bedenkelijke wijze zal toenemen;
omdat de dorpsgemeenschap door hel
wegnemen van de openbare school groote
schade zal lijden;
omdat honderden ouders van die 237
openbare scholen dan noodgedwongen hun
kinderen de bijzondere school in do buurt
zullen doen bezoeken;
omdat honderden onderwijzers werkloos
zullen worden;
Het aantal door den minister genoemd,
klopt niet met de door ons Comité aangc-
gevene, neen, want ze zijn ook niet verge
lijkbaar.
De laatste officiëele opgave is die van 1929
en vermeldt:
10 bijz. scholen met 120 leerlingen
73 21-40
230 41—60
279 61—80
dit probleem in de huidige politieke situatie
niet zoo eenvoudig is en het wacht met
groote belangstelling af, hoe dit aangekon
digd proces dan zal verloopen.
Maar intusschen zal het voortgaan met te
verzamelen al de gegevens, die er toe kun
nen strekken, om den Minister zonder
eenigo politieke bijbedoeling er van te
overtuigen, dat er heel wat van die aange
schreven scholen onmisbaar zullen zijn, in
't belang van ouders en kinderen. En deze
gegevens den Minister verstrekken wij
weten bij ondervinding, dat Z E. die aan
vaardt om op des te steviger gronden ten
slotte zijn beslissing te nemen.
Ten slotte: „Alles wat kén, moet worden
bezuinigd, dus ook wat elders kan worden
bezuinigd," zoo zegt Z.E
Ook van de zijde van ons Comité zijn do
zeer belangrijke bezuinigingen, die wij mec-
nen, dat zonder te groote schade voor het
onderwijs kunnen worden aangebracht, aan
gegeven. In de adressen aan Hegcering en
Volksvertegenwoordiging zijn ze verwerkt
en in de pers vermeld.
Ons Comité heeft tegen deze geen be
zwaar. omdat het wenscht mede te werken
aan wat in deze tijden onvrrmijdelijk is.
Wat de openbare school en de belangen
van het onderwijs naar zijn meening to na
komt, zal moeten worden bestreden met alle
kracht.
Voor het eerst practisch bruik:
baar gewaakt voor om:
roepdoeleinden
Totaal 592, alle met een aantal leerlingen,
gelijkstaande met of kleiner dan vele der
aangewezen openbare.
De misleiding door de leiders der tegen
stand is dus, zacht gezegd, niet van een
aard als de Minister meent te mogen uit
spreken.
Ons Comité weet wel* dat de oplossing van
Bij beschikking van den Minister van
Financiën is de Ontvanger der directe be
lastingen O. W. de Graaf verplaatst van
het kantoor Bergum naar het kantoor Hee
renveen.
Bij beschikking van den Minister van
Economische Zaken zijn, voor het tijdvak
van 1 October 1933 tot 1 October 1934, we
derom benoemd tot leeraar aan de Rijks-
landbouwwinterschool te Leeuwarden, H.
F. Fcrwerda, Dr. Ir. B. B Groeneveld,
F. Ti. Keestra, A. C. Nubé en A. H. Veen
baas, allen aldaar
Bij beschikking van den Minister van
Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen is
Dr. M. David tot weücropzeggcns toegela
ten als privaat-docent aan de Rijksuniver
siteit te Leiden in de Faculteit der rechts
geleerdheid om onderwijs te geven in de
Oostersche Rechtsgeschiedenis en de
Grieksch-Egyptische papyrologie.
Bij beschikking van den minister van
Sociale Zaken is het verzoek van L. J. Valk
Wat^ringplein 9 te 's-Gravenhage, om ver
gunning voor arbeidsbemiddeling met
winstoogmerk te mogen uitoefenen voor
musici, geweigerd.
Benoemd met ingang van 1 November
Mr. J. A. G. M. van Hellenberg Hubar als
burgemeester van Rijswijk.
Wegens langdurigen dienst eervol uit den
zeedienst ontslagen met 16 October de ka
pitein-luitenant ter zee J W. II. Vogelzang,
en is bevorderd tot kapitein-luitenant dp
luitenant ter zee le klasse J. G. van den
Berg.
EEN MAGISTRAAL DOEK VAN
FERDINAND BOL.
Tentoongesteld in 't Mauritshuis
's-Gra venhage, 9 Oct Gemeld wordt:
In het Mauritshuis is als bruikleen ten
toongesteld een magistraal doek van Fer
dinand Bol. Het is de Pyrrhusgestalte, die
ook voorkomt op de bekende schilderij van
den meester in het Poleis op den Dam te
Amsterdam, waar Pyrrhus den Romein-
schen veldheer Cajus Fabricius Luscinus
wil laten schrikken voor een olifant Dezen
Pyrrhus stelt het thans in het Mauritshuis
geëxposeerde doek voor in dezelfde houding
als op dc schilderij in hptx Paleis, doch
slechts tot de heupen gezien en tegen een
neutralen donkeren achtergrond. Meester
lijk is de uitdrukking van verbazing en
spijt van den koning over het mislukken
van zijn opzet. De imposante schilderij is
goed bewaard en draagt de handtcekcning
van Bol. 'V
liet is aan de medewerkers van het Ra
diolaboratorium van P.T.T. gelukt, een
practisch bruikbare oplossing te vinden
voor het brandende vraagstuk der omroep-
golflengten. De oplossing werd gevonden
in een systeem waarbij het mogelijk is
méér zenders op eenzelfde golflengtegebied
bijeen te dringen. Dit systeem, dat neer
komt op verwezenlijking van het reeds
vroeger opgeworpen „één-band"-principc,
werd gisteren te Kootwijk gedemonstreerd
voor de deelnemers aan het congres der
U.I.R. dat dezer dagen te Amsterdam ge
houden wordt.
Voor diegenen die niet geheel vreemde
ling in het Jeruzalem der internationale
radio-omroep zijn zoo meldt de Tele
graaf nader hier over was het reeds
lang bekend, dat men op dit gebied met
haast onoverkomelijke moeilijkheden te
kampen heeft. Het geval is, dat er voor de
golflengtebanden die van oudsher voor om-
roepstations gereserveerd zijn. veel meer
liefhebbers zijn dan plaatsen. Er kunnen
op een zeker golflengtegebied nu eenmaal
niet meer dan een beperkt aantal telcfonie-
zenders te zamen gedrongen worden. Wordt
dit aantal overschreden, dan is het onver
mijdelijke gevolg, dat de uitzendingen
„door elkaar" komen. Radiotoestelbezitters,
wier toestel over niet al te groote selecti
viteit d.w.z. „scheidingsscherpte" be
schikt, hebben dit verschijnsel natuurlijk
reeds dikwijs tot hun ergernis moeten on
dervinden. De reden waarom het aantal
zenders niet onbeperkt opgevoerd kan wor
den is gelegen in het feit dal elke zender
een zekere breedte van do beschikbare golf-
lengtcband in beslag moet nernen, willen de
uitzendingen aan zekere cischen van ge
luidskwaliteit voldoen. Deze breedte is in
de laatste jaren bij internationale overeen
komst reeds tot het kleinst mogelijke mini
mum n.l. 9 Kilo-perioden, teruggebracht.
Een oplossing voor het omroepvraagstuk,
n.l. hoe méér zenders toe te laten zonder de
onderlinge storing nog grooter te maken,
4ton dus zeker niet gevonden worden in het
verkleinen van de bandbreedte, die elke
zender toegewezen had gekregen. Toch was
er nog één richting waarin gezocht werd
en waarin insiders een héél klein lichtpun
tje meenden te kunnen ontdekken.
Nauwkeurig uiteen te zetten waaruit dit
lichtpuntje bestond, zou ons hier te ver
voeren. Wij volstaan dus met mede te dee-
len dat b.v. een zender met een golflengte
van 1000 meter (300.000 perioden) zoowel
naar boven als naar beneden een „band"
noodig heeft van 4500 Perioden. De plaats
die ccn dergelijke zender dus opeischt,
loopt van 295.500 tot 304.000 perioden. Wan
neer men er in zou slagen zenders te bou
wen met één zijband", waardoor, om bij
het gegeven voorbeeld tc blijven, een zen
der van 1000 meter niet meer noodig zou
hebben dan een band van b.v. 300.000 tot
301.500, zou het „embonpoint" van eiken
deelnemer tot de helft zijn ingekompen en
het aantal beschikbare plaatsen verdubbeld
zijn.
Dit idee is niet nieuw. Reeds jaren gele
den heeft men hiermede proeven genomen,
terwijl b.v. bij de bekende lange-golftclefo-
nieverbinding Engcland-Amerika over het
station Rugby reeds ecnigen tijd van dit
systeem gebruik gemaakt wordt om ande
re redenen dan plaatsgebrek.
Met stemt echter tot voldoening, dat het
aan onze Ncderlandsche Ingenieurs van
liet hoofdbestuur van P.T.T. gelukt is, bruik
bare éénbanduitzending mogelijk te maken
voor omrocpgolflengten. Reeds vroeger
werd dit principe door den P T.T.-radio-
dienst verwezenlijkt bij de korte-golfver-
binding Kootwijk-Indic. Hierbij slaagde
men er zelfs in dc draaggolf af te snijden,
zoodat slechts één der zijbanden zonder
draaggolf niet mogelijk is en men dus aan
dc ontvangstzijdc over een inrichting moet
beschikken om er een draaggolf bij te fa-
briceeren, werkte men hiermede het zoo
lang begeerde telcfoniegeheim in dc hand.
De nieuwe toepassing voor omroeptelefo-
nie werd gisteren le Kootwijk voor het eerst
voor belanghebbenden gedemonstreerd en
wel voor een aantal deelnemers aan het,
thans te Amsterdam gehouden wordende
congres der U.I.R.
Het spreekt vanzelf, dat de geslaagde de
monstratie dezer vinding, die ongetwijfeld
vergaande mogelijkheden opent om uit het
dilemma der golflengten te geraken, door
de experts der verschillende belanghebben
de landen met groote belangstelling ge
volgd werd.
DR. L. B. UBBENS. f
Te Den Haag iö overleden dr. L. B. Ub-
bens, mond- en tandarts.
Gedurende 13 jaar oefende dr. Ubbens te
Amsterdam een algemeene dokterspraktijk
uit. Als specialist in mondziekten is hij ver
volgens in Berlijn en Philadelphia werk
zaam eewcest.
In 1923 vertrok dr. Ubbcn6 uit dc Resi-
lentie naar Indié, waar hij zich tc Ban
doeng als mondarts vestigde. Vier jaar later
repatrieerde hij om weer in den Ilaag zijn
practijk te hervatten.
Mr. W. C. WENDELAAR.
Benoemd tot lid van de Tweede
Kamer.
De voorzitter van het Centraal Stcmbu
reau heeft in de plaats van den heer H. J.
Knottenbelt benoemd verklaard tot lid van
de Tweede Kamer der Staten-Gencraal den
heer W. C. Wendelaar te Alkmaar.
NIEUWE BRUG BIJ ZALTBOMMEL.
Naar het Hbl. verneemt, zal de minister
van Waterstaat, ir. J. A. Kalff, de nieuwe
verkeersbrug over de Waal bij Zalt-Bom-
mel op Zaterdag 18 November a s. officieel
in gebruik 6tellen.
Bij die gelegenheid zal tevens een mo
nument worden overgedragen, dat door de
Kamers van Koophandel te 's-Hertogen-
bosch, Eindhoven, Tilburg en Utrecht en
Tiel wordt aangeboden.
Zooals men zich wellicht zal herinne
ren zijn het deze Kamers van Koophandel
geweest, die indertijd krachtig hebben
aangedrongen op den bouw van een ver
keersbrug over de Waal bij Zalt-Bommel.
BESPREKINGEN OVER HET TRANS-
FER-MORATORIUM.
Afgevaardigden in den Haag
terug.
Naar wij vernemen zijn de heeren C. E.
Termeulen, lid van de Firma Hope en Co-
te Amsterdam, Dr. Hirschfcld, directeur-
generaal van handel en nijverheid en Mr.
Ries, administrateur van het departement
van financiën die als gemachtigden der
Nederlandsche regeering eenige dagen m
Berlijn hebben vertoefd, in verband met
onderhandelingen inzake het Duitsche
transfer-moratorium, weer in Den Haag te
ruggekeerd. Naar ons ter oore komt zijn
de besprekingen nog niet ten einde en het
wordt niet uitgesloten geacht dat deze een
dezer dagen le Berlijn zullen worden voort
gezet.
Amersfoort. 19 October, ,,'t Boom
pje." Verkooping van de perceelen Arn-
hemscheweg 90, Alb. Cuypstraat 1, Groen
markt 10, Papenhofstede 2, Bloemendal-
schestraat 14 en Rozcmarijnstecg 8 en 10.
Baarn. 12 October. Hotel „Ia Prome
nade." Verkooping van de perceelen Ooster
dwarsstraat 2 Heemskerk laan 6 en Nas-
saulaan 24.-8 uur n.m
25 October. Villa Emraalaan 1. Verkooping
van een gedeeltelijke inboedel. 10 uur v.m.
DR. COLIJN LICHT ONGESTELD.
Naar wij vernemen heeft de minister
president Dr. H Colijn op zijn terugreis per
vliegtuig van Berlijn naar Amsterdam da
vorige week een lichte koude gevat, tenge
volge waarvan de heer Colijn genoodzaakt
is, cenige dagen thuis te blijven.
ERNSTIG AUTO-ONGELUK.
W y c h e n, 9 October. Gisteravond
omstreeks half twaalf heeft op den Graaf-
schenweg in de nabijheid van Wychcn een
ernstig auto-ongeluk plaats gehad. Een 21-
jarige jongeman, afkomstig uit Weurt hij
Nijmegen, die uit de richting Grave kwam,
reed in groote snelheid tenen een boom op.
De jongeman werd uit de auto geslingerd
en ernstig gewond. Het slachtoffer is met
een ernstige schedelfractuur naar het zie
kenhuis te Nijmegen overgebracht. De auto
werd geheel vernield.
KOLONIEHUIS TE EGMOND.
Belangrijke gilt van H.E.H.
Prinses Juliana.
Ter gelegenheid van het bezoek dat H.
K. H. Prinses Juliana heden bracht aan het
koloniehuis te Egmond aan Zee. heeft zij
een belangrijke bijdrage ten behoeve van
de vereeniging die dit koloniehuis heeft
opgericht en in stand houdt aan den voor
zitter dier vereeniging Ds. Hogerzeil. doen
toekomen.
TWEE MOTORRIJDERS GEWOND
Militair reed tegen een ser-
vice-auto op.
Wassenaar, 8 October. Hedenavond
kwart over tien is een motorrijwiel, waarop
twee militairen waren gezeten, die zich van
Den Haag naar Utrecht wilden begeven, op
den Rijksstraatweg, ter hoogte van de gara
ge „Nieuw Wassenaar" in bct«ing gekomen
met een uit de richting Leiden komenden
service-wagen van do genoemde garage,
welke wagen linksaf de garage wilde in
draaien.
Dc heide motorrijders, waarvan oen op de
duozitting had plaats genomen, werden te
gen den grond geslingerd en vrij ernstig aan
het hoofd gewond. Na voorlonpie verbonden
te zijn, werden dc slachtoffers, die ten zeer
ste geschokt waren door hun val, per zie
kenauto naar het Militair Hospitaal te Den
Haag overgebracht.
De motorrijders werden geïdentificeerd als
a van K., wonende Oude Delft 46 te Delft,
die het motorrijwiel bestuurde, en C. van R.,
wonende in de Molenaarstraat 160 te Den
Haag, die op de duozitting had plaats ge
nomen.
Beiden zijn militair en ingedeeld bij de
luchtdoelartillei ie te Utrecht. De toestand
van de slachtoffers was gisteren na midder
nacht redelijk wel. Het motorrijwiel werd
zwaar beschadigd.
(Het Volk)
Zorgt men dat de gootsteenen en afvoerbuizen schoon zijn. Dit gaat
prima door 't ge?»7uik van
per bus 60 ets.
Laat de zon niet ondergaan over uw
toorn.
Een episode uit den Dertigjarigen Oorlog.
Oorspronkelijke schets van
G. P. BAKKER.
15
Het pad werd breeder; zo nam zijn arm.
Hij voelde hoe zwaar ze er op leunde.
Hij hief den lantaarn op, keek haar in
het gezicht cn kreeg diep medelijden met
haar. Ze zag er wit en vermoeid uit. Het
was alsof zo jaren ouder geworden was. Ilij
kreeg grooten eerbied voor haar wils
kracht.
„Marion", zei hij. „Ik doo geen stap ver
der. Ik voel, dat we een zwaren tocht ach
ter den rug hebben. We moeten rusten."
HOOFDSTUK X.
Na eenigen tijd moesten zij echter hun
tocht vervolgen. Zij zelf gaf het sein. Haar
vermoeidheid streed mot het groote verlan
gen uit deze eindelooze ondcraardsche gans;
te komen.
De weg werd gelukkig iets breeder en of
schoon Marion zich vast voorgenomen had
toenadering tot den avonturier te vermij
den, voelde zij zich zoo vermoeid, dat zij.
toen hij haar zijn arm aanbood, den moed
aki dozen to weleer en.
Spoedig werd de weg weer smaller cn tot
zijn schrik merkte Saxon, dat zich aan
weerszijden van het pad een afgrond be
vond.
Voor hem alleen zou liet reeds een lastig
geval zijn de andere zijde te bereiken. De
andere zijde. Ilij zag den overkant niet.
Het licht van den lantaarn scheen niet ver
genoeg. Even aarzelde hij, maar er was
geen anderen weg, Alleen vooruit lag de
redding.
Hij gaf Marion den lantaarn.
„Nu moet ik je dragen, of je wilt of niet",
zei liij luchtig. „Zie, aan weerszijden is een
diepte. Wij moeten er langs. Teruggaan is
onmogelijk. En slechts met jou in de armen
kunnen we deze stoute onderneming wa
gen." Het gelukte hem een vroolijken klank
aan zijn stem tc geven.
„liet schijnt je tc verheugen",'ontsnapte
haar.
Ilij tilde haar op. „Niet kijken", zei hij.
Gewillig liet ze zich opnemen; toch keek
ze even, maar sloot verschrikt, haastig de
oogen. Ze rilde. Hij liep voorzichtig over den
dam. Een steen, waarop hij den voet had
gezet, rolde weg. Even wankelde hij, maar
hij herstelde zich dadelijk. Dapper had ze
niets gezegd, noch een beweging van schrik
gemaakt, hoe groot ook haar vrees voor al
die schitterende, hongerige rattenoogen was
Vlug, alsof hij geen zware last. droeg, liep
Saxon over de gevaarlijke passage. Geluk
kig, in het licht der lantaarn zag hij dat de
weg zich weer verbreedde. Nog vier pascen.
nog drie nog twee een sprong 1 Het
waagstuk was volbracht.
Vol afschuw keek Marion terug en met
trillende stem zei zo
„Wat ben je toch een moedige man."
,.En jij bent een vrouw naar het hart van
een avonturier", antwoordde hij.
„Je hebt je flink gehouden. Wallenstein
zou je der» gouden keten omhangen. Een
rustpoos hebben wc nu eerliik verdiend."
Bij een hoop steencn gekomen, bouwde hij
een hoogen leunstoel, wierp zijn groote
roode ruitcrmantel er over cn sprak deftig:
„Princesse, montcz sur votre trónc."
(Prinses, bestijg uw troon).
Ze liet er zich op neervallen, te vermoeid
om op zijn scherts in te gaan.
Ze bleven vrij lang rusten. Saxon met de
spade naast zich en een onrustig gevoel in
zijn hart. Langzaam nuttigden zij hun mirl
dagmaal. ieder verdiept in eigen gedachten.
Er was in haar hart ccn groote bewonde
ring ontstaan voor dien stoutmoedigen
avonturier. In haar familie, ja in heel haar
geslacht, was moed altijd dc hoogst ge
schatte deugd geweest 1-Iaar voorvaderen
waren allen krijgslieden van onkreukbaro
trouw cn spreekwoordelijke dapperheid.
Deze avonturier zou een man naar hun hart
zijn. „Hoe jammer", dacht ze. „Hoe jammer
voor hem, dat hij juist mij moest ont
moeten."
Saxon dacht eigenlijk niet. Hij zou zich
volmaakt gelukkig gevoeld hebben naast
dezo mooie, trotschc vrouw, die toch zoo
lief cn dapper was, maar er zat iets in de
atmosfeer, dat hem deed huiveren.
Marion stond op en spoedig daarna sloe
gen ze links af, de bochtige weg scheen heel
lang. Hij zag haar krachten afnemen. De
rust had haar blijkbaar niet volkomen her
steld. Zwijgend liepen ze naast elkaar
voort.
Onverwachts, alsof dit haar thans weer
in herinnering kwam. vroeg ze
„Wat zou de bedoeling van de woorden
van den vreemdeling geweest zijn, toen ik
keek naar zijn zwart nauwsluitend wambuis
en zijn roode narrekap. „Mjjn kleuren zijn
anders geel en zwart."
„Mijn indruk was, dat hij doelde op
vlammen en rook of de kool, die overblijft
na den brand."
„En waren dat ook jouw kleuren?"
„Mijn vader droeg ze, lang geleden."
„En jij niet
„Ken avonturier heeft geen kleuren",
luidde het eenvoudige antwoord.
Eensklaps drong door dc gangen een
ontzettendo kreet als van een mensch in
doodsnood, gevolgd door oen angstwekkend
duivelsch hoongelach, dat hun harten deed
stilstaan, de hersenen verdoofde van angst.
Steeds luider werden de schelle kreten, het
schrikwekkend lachen, alsof het gevaar
naderde. Het werd een satanslied van
angstgekrijsch en wanhoopsgillen. Een al
les doordringend gekerm en trillende spot
en hoonklankeneen duivelslied, dat de
ziel van dier en mcnsch deed ineenkrimpen
van vroes cn ijzigen huiver.
Saxon bleef staan, nam zijn spade en
pistool cn riep Marion toe
„Vlucht vlucht red je. Ik zal ze wel
tegenhouden al was het de duivel zelf
met zijn trawanten. De gang is nauw.
Vlucht, de vierde steen van links cn laat de
uitgang open."
Zo trachtte te loopen. De krachten be
gaven haar. Ze struikelde, viel en ondanks
haar pogingen kon ze niet weer opstaan.
Saxon keek om, zag haar liggen en ijlde
op haar toe.
„Vlucht jij maar", zei ze zacht. „Ik kan
niet meer."
Maar hij lachte, een harden, grimmigen
lach, een lach, die menig krijgsman voor
zijn dood had gehoord. Hij nam haar op
van den grond, zette haar als een kind op
zijn arm en rende voort, met verbazende
snelheid.
Langzaam werd het afschuwelijke ge-
krijsch flauwer en Saxon begon minder snel
te gaan.
Waren ze werkelijk aan de verschrikking
ontkomen Wat was er gebeurd Was
het een gevecht geweest tusschen brand
stichters, plunderaars en vuurgeesten
Tusschen menschcn en duivels Waren
het kreten, die doortrilden onder den aard
bodem
Of was hetMaar neen, ze hadden 1
het beiden gehoord.
En do doodsche stilte keerde weer.
Marion was in zwijrn gevallen, haar
armen waren vastgeklemd om zijn hals. Ilij
stond stil, goot wijn tusschen haar tanden
en zag het bewustzijn langzaam terugkce-
ren. Verwilderd keek ze om zich heen.
„Nu zal ik je maar verder dragen", sprak
Saxon en, al zou hij liet zich niet hebben
willen bekennen, hij vond het heerlijk,
verlangde er naar met zijn geliefden last
op den arm alle moeilijkheden voor haar
uit den weg to ruimen
„Het zal je te veel vermoeien", zei ze mat
„Alles is mij goed, als wo hier maar weg
komen". Ilij lachte slechts.
Het mooie meisje tegen zich aangedrukt,
voelde hij geen moeheid. Hij was als een
viking, die trots met zijn door ridderlijke
dapperheid vrij gevochten gevangene naar
het drakenschip terugkeert. Hij beseft niet,
dat hij de overwonnene was, dat de aan
trekkingskracht. die zij op hem uitoefende,
steeds sterker werd, dat ze bij eiken stap
dieper doordrong in zijn hart. dat hij haar
beeld misschien nimmer meer daar uit zou
kunnen verwijderen.
HVordt vervolgd).
