SNELTAXI
GEELGOLF!
'AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ONDERWIJS EN POLITIEK
FEUILLETON
HONIG'S GROENTESOEP 6 borden voor 20 ets
Woensdag 7 Februari 1934
32 e Jaargang No. 186
Min. Marchant spreekt
voor de radio
Tegen communisme en
nat.-socialisme
SNEL - VEILIG - GOEDKOOP
De kwaliteitsbatterij voor
zaklantaarns.
Brandtijd 8-10 uur.
A. VAN BEEK,
C. VAN EIJS,
H. HOLSTEIJN,
B. v. d. HOVEN
R. KORSTANJE,
O. KRUGER,
G. LENSINK,
H. RAVESLOOT,
W. SLUITER,
H. VAN IJKEN
HANDELSBETREKKINGEN
MET FRANKRIJK
VEILIGE HAVENS
Het wezen der politiek; haar betee
kenis voor ons onderwijs en
deszelfs grondslag
's-Gravenhage, (5 Februari. Heden
avond, van vijf minuten over acht tot half
negen, heeft minister Marchant een ra
diorede gehouden over „onderwijs en po
litiek".
Het wezen der politiek.
Uiteenzettende, wat onder politiek is te
verslaan, herinnerde de minister van het
m 1912/'13 in Duitschland verschenen
Ilandbuch der Politik, welks beginselen
thans onmogelijk door de wetenschap kun
nen zijn prijs gegeven. Politiek is weten
schap, die den weg wijst voor de kunst
van het practische handelen. Practisch is
zij de kunst om in het openbare leven het
mogelijke te doen. Zij heeft rekening te
houden met de verschillende gecstesricli
tingen, in het volk levende. Politiek is een
onmisbaar element in het besturen van
een staat, in het regecreii van een volk.
Zij, die de leuze aanheffen „weg met de
politiek", kunnen, al doorgronden zij het
zelf niet, daarmee niets anders uitdruk
ken dan de begeerte om de geldende poli
tiek te vervangen door een andere politiek.
Het is niet mogelijk, de verschillen tus-
schen de godsdienstige, zedelijke en ver
standelijke overtuigingen der menschen
door voorschriften te verwijderen. Wel kan
do regeerder den menschen verbieden,
overtuigingen te uiten, welke van de zijne
afwijken. Maar dan blijven toch de an
dere overtuigingen leven, al heeft de re
geerder van dit leven geen last, voor zoo
ver zijn dwangvermogen reikt.
Ilier in Nederland zijn wij tot dusver
niet naar deze on-Ncderlandsche en anti
nationale methode geregeerd. In Nederland
willen wij, dat elke regeerder, van welke
overtuiging hij zelf moge zijn, bij do toe
passing van zijn beginsel rekening houdt
met afwijkende beginselen van anderen.
Er zijn verschillende politieke partijen,
omdat de verschillende overtuigingen op
staalkundig gebied leiden tot liet aanhan
gen van verschillende regeerraethoden.
Men kan wel het bestaan verhinderen van
partijen, maar men kan niet de overtui
gingen verwijderen, waaruit zij zijn voort
gevloeid.
Ons stelsel van evenredige vertegen
woordiging dient om vast te stellen de
sterkte van den aanhang, dien elke van
do overtuigingen in het volk heeft. Omdat
de volksvertegenwoordiging wordt samen
gesteld naar verhouding van den aanhang
der verschillende overtuigingen, zijn deze
vertegenwoordiging en dit kiesrecht van
een örganisch karakter. Men kan haar
ook corporatief noemen, al zijn staalkun
dige en niet sociale corporaties de grond
slag ervan.
Elke organisatie heelt leiding noodig,
zoo ook een politieke. Do organisaties heb
ben de politieke leiding aan politieke lei
ders opgedragen, die zij door andere kun
nen vervangen. Deze leiders worden thans
veelal „bonzen" genoemd. Krachtens hun
positie hebben zij invloed op de keuze \an
do regeerders. Do regeeringsfuncties wor
den thans veelal „baantjes" genoemd.
Wanneer men zegt: „weg met de poli
tiek, weg met de partijen, weg met de bon
zen, weg met de baantjes; er moet maar
één partij zijn en die partij ben ik", betec-
kenon al deze leuzen; „hier met de poli
liek, hier met de partijen, hier met do
macht van de bonzen, hier met de baan
tjes". Er zal dan voortaan één bons we
zen, met alleen alle macht.
Als men mocht opmerken, dat er onder
ons geldend systeem zooveel corruptie en
misbruik zijn (op de vraag, in hoeverre dit
juist is, kop spr. niet ingaan), antwoord
de spr., dat elk systeem, om daaraan een
eind te maken, beter is dan het systeem
van den cénigen bons, omdat dezo ons
niet den geringsten waarborg kan geven,
dat er geen corruptie en geen misbruik
zullen zijn: wel zullen zij gemakkelijker
verborgen zijn te houden.
De beteekenis van de poli
tiek voor ons onderwijs.
Spr. zcide, deze politieke beschouwing te
hebben gehouden om de aandacht te ves
tigen op de beteekenis van de politiek voor
bet onderwijs.
Onze vroegere onderwijswetgeving, ver
volgde hij, ging uit van de gedachte, dat
voor liet onderwijs de staat zorgt en dat
particulier of bijzonder onderwijs niet
noodig is.
Velen waren van andere meenhig. Zij
beschouwden liet onderwijs als een deel
van de opvoeding. Het was hun niet ge
noeg, dat de onderwijzer geen aanstoot
geeft. Zij wenschten voor hun kinderen
onderwijzers, die dezelfde overtuiging had
den als zij. Daarom gingen zij hun eigen
scholen oprichten cn zij betaalden ze zei
ven. Alleen het openbaar onderwijs werd
uit do overheidskas betaald.
Zij, die eigen scholen hadden, hebben
toen gezegd, dat het niet rechtvaardig was,
dat zij, de ouders, als belastingschuldigen
de openbare school medebctaaldcn, waar
aan zij hun kinderen niet konden toever
trouwen, cn bovendien de school, welke zij
zeiven voor hun kinderen hadden geslicht.
Zij wilden, dat de slaat de kosten zou
betalen voor alle Xcdcrlaiidschc kinderen.
Dit was, zoo ging minister Marchant
voort, de oorzaak van onzen jarcnlangcn
schoolstrijd, welke is geëindigd door de
pacificatie, in 1917 in de grondwet vast
gelegd cn in de lager onderwijswet 1920
uitgewerkt door de financieelc gelijkstel
ling van het openbaar cn bijzonder on
derwijs. De overheid verzorgt het openbaar
onderwijs; zij controleert, of het bijzonder
onderwijs aan de gestelde eisehen van
deugdelijkheid voldoet. De kosten voor
beide worden uit de overheidskas betaald.
Deze oplossing van den schoolstrijd is
eon echt Nederlandsch, nationaal werk ge
weest, waaraan nagenoeg alle richtingen
hebben meegewerkt.
Do tegenwoordige financieele moeilijk
heden maken thans bezuiniging op onze
hooge onderwijsuitgaven noodzakelijk
Het bedrag onzer gewone jaaruitgaven
beslaat voor ongeveer één derde uit rente
en aflossing van schuld en uitgaven voor
pensioenen.
Dc bezuiniging moet dus worden gevon
den op 2/3 van onze uitgaven, een kleine
100 iiiilliocii. Daarvan komt alleen voor
liet eéne departement van onderwijs 150
millioen, belangrijk meer dan 1/3. liet
spreekt vanzelf, dat onderwijs een belang
rijk deel van de bezuiniging moet dragen
Maar de aangegeven grondslag van ons
onderwijs zal moeten blijven gehandhaafd.
Samenwerking en eerbied
voor elkanders overtuiging
noodig.
In dezen moeilijken tijd, aldus de mi
nister, is noodig samenwerking van allen,
in vrijheid. Ook op het terrein van het on
derwijs moge de noodzakelijke samenwer
king worden bevorderd door eerbiediging
van elkanders overtuiging. De voorstan
ders van do openbare ovcrheidsschool moe
ten erkennen, dat voor de Nedorlandsclie
kinderen van do bijzondere school deze
school hetzelfde recht van bestaan heeft.
En aan de ouders, die niet de bijzondere
school verkiezen voor hun kinderen, moet
geen reden worden gegeven, waardoor hun
vertrouwen iu dg openbare school zou
kunnen worden verzwakt. Do voorstanders
van de bijzondere school moeten de waar
de en de noodzakelijkheid van het open
baar onderwijs erkennen voor alien, die
niet van confessioneel onderwijs zijn ge
diend of die op een bepaalde plaats te
zwak zijn om hun eigen confessioneele
school te stichten.
Do overheid kan, doordat zij zelve met
het beheer van de openbare school is be
last, daarin de bezuiniging aanbrengen,
die zij verkiest. Voor zoo ver deze bezuini
ging betreft dc exploitatie van dc scholen,
werkt zij ook door voor de bijzondere scho
len, omdat baar vergoeding van die kos
ten door het bedrag, voor de openvare
school uitgegeven, wordt bepaald.
Tot het beperken van de mogelijkheid,
om nieuwe bijzondere scholen te stichten,
hebben do voorstanders dier scholen loyaal
medegewerkt. Zij zullen in dezen tijd de
zelfde loyaliteit moeten toonen om, waar
het mogelijk is, tot een doelmatiger distri
butie van de scholen mede te werken.
Zoo kan, in onderlinge samenwerking,
de organisatie van ons onderwijs in zijn
geheel worden verbeterd en zullen wij
cenerzijds do kosten kunnen drukken, an
derzijds door verbetering van de grond
slagen en van de aaneensluiting der on-
dcrdeelcn het nuttig rendement kunnen
verhoogen.
Dit alles zal alleen mogelijk zijn naar
den nalionalen Nederlandschen geest, in
dien de vrijheid van overtuiging blijft ge
huldigd cn dc samenleving niet wordt be
schouwd als een geüniformeerde weer
macht, waarin de levende menschen als
menschcnmateriaal worden beschouwd cn
behandeld.
Elk soortgelijk systeem zou voor het Nc-
derlandsclie volk een ramp zijn.
Geen politiek systeem dat
de vrijheid uitsluit!
Wie dc waarde van bet vrije onderwijs
voor ons volk erkent, zal inzien, dat liet
van zijn waarde zou worden beroofd, in
dien rnen overging tot een politiek 6ysteem
dat dezo vrijheid zou uitsluiten.
In onzen lijd dreigt dit gevaar van twee
kanten; van liet communisme en van het
nationaal-socialisme. Ons volk zal nimmer
zich het juk van één van beide laten op
leggen. Maar in een tijd, waarin velen wan
hopig zijn, zou elke propaganda, dio in
normalen tijd zelfs geen kans krijgt op
aanvankelijk succes, zoo ver kunnen vor
deren, dat zij tot ernstige moeilijkheden
kan aanleiding geven. In zoover kan de
propagandist zich verheugen over het feit,
dat anderen hem beschouwen als gevaar
lijk. Maar een gewapende moordenaar is
ook gevaarlijk cn een kind, dat met luci
fers speelt, ook. Zoo is de propagandist
van een verderfelijke staatsleer gevaarlijk
Communisme en nationaal-socialisme be
schouwen elkaar als doodsvijanden, maar
zijn heiden even gevaarlijk voor ons onder
wijs.
Beiden leiden ons terug naar de uitslui
tende staatszorg; beiden kennen slechts één
overtuiging, die van den regeerder. Beiden
staan vijandig tegenover de bemoeiing van
kerk en godsdienst met dc opvoeding. De
één voert openlijk strijd tegen den gods
dienst, dien hij beschouwt als een middel
lot onderdrukking van de opstandigheid.
Dc ander slaat dc kerken in boeien onder
liet voorwendsel, dat zij den godsdienst
misbruiken voor politieke doeleinden. Bei
den stellen ons liet Nedcrlanclsclic volk
voor als een zedelijk gezonken natie cn zijn
regeerders als een corrupte bende. Beiden
kwecken paniek. Elk misdrijf, elk ongeluk
schrijven zij toe aan de overheid, die zij
bestrijden, zelfs misdrijven, dio nog niet
zijn gepleegd. Beiden beoefenen den cellen-
bouw om liet overheidspersoneel onbetrouw
baar te maken.
Beiden cischcn trouw aan zichzelf en
743
1354
743
1354
GARAGE LENSINK Hoogcweg 49.
743
1354
743
1354
ontrouw aan de overheid, als deze anders
wil dan zij. Beiden richten bun propaganda
bij voorkeur op do jeugd, werken in het
geheim, vormen knokploegen cn zeggen,
dat cr voor allc6 geld is.
Beiden eindelijk gronden hun propagan
da op het vooropgestelde alternatief: de
toekomst is óf aan dc communisten óf aan
de nationaal-socialistcn. Een derdo heeft
geen kans.
Het griezelige alternatief is Goddank
fantasie.
Deze enge geestverwantschap van de bei
de strijdende bewegingen verklaart, waar
om lieden van dc eeno beweging zoo ge
makkelijk overgaan in do andere. Men
pronkt zelfö "met den bekeerde, die in de
gevangenis, waar hij wegens opruiing ver
bleef, tot inkeer kwam en daarna meteen
tot propagandist werd benoemd
Ons volk geen bedorven
baatzuchtige bende.
Wanneer men het Nedorlandsclie volk
voorstelt als een bedorven, baatzuchtige
bende, doet men een verderfelijk werk. Dit
volk, met al zijn gebreken, staat moreel,
intellectueel, in gerechtigheid cn in vrij
heid. onder de volken der wereld in dc eer
ste lij. Voor een goed doel heeft het dit
aan ons onderwijs te danken.
Wij hebben een onkreukbare rechterlijke
macht. Wij kennen geen buitengewone
rechtsmachten, geen parate executies, gccii
geregelde mishandelingen en lcvcnsberoo-
vingen door onverantwoordelijke cn onbe-
hcerschte organisaties, geen vi ijlicidsbeiie-
rning buiten de wet. Ieder, dio regeerings
functies uitoefent, wordt gecontroleerd, op
zijn vingers gekeken cn in het publiek be
sproken. In Nederland hebben wij een in
overgrootc meerderheid onkreukbare pers.
Er is verantwoordelijkheid cn vcrantwoor
ding van bet begin tot bet einde. Een ge
lijkgeschakelde ecnhcidspers van een niet
verantwoordelijke rcgcciing kennen wij
niet. Spreker wees voorts op de in ons land
bcslaando vrijheid van openbare geloofs
belijdenis. van opvoeding en onderwijs.
Zoo sprak minister Marchant. die nog
opmerkte, dat er ook in Nederland werk
loosheid cn ellende zijn, maar dat nergens
ter wereld grootere offers zijn gebracht, om
deze ellende te verzachten, cn dat. wie
deze ellende aan den regceringsvorm toe
schrijft, er niets van begrijpt. Do toestand
is moeilijk, doch zou nog veel erger kun
nen zijn. Wij lezen, aldus spr.. dagelijks,
hoe erg, moreel en materieel, naar recht
en vrijheid, naar zekerheid en naar zelf
beschikking. hoe erg het ook hier zou kun
nen worden.
liet Nedorlandsclie volk blijve in dezen
bangen tijd zichzelf. liet beeft geen behoef
te aan import van zedelijke cn staatkundi
ge modc-artikclen uit den vreemde. Hel
vcrvalle niet tot defaitisme, beware zijn
zelfbewustzijn cn handhave zijn plaats aan
de spits.
„Ons volk', besloot minister Marchant,
„heeft veel moeten lijden en het zal nog
meer te lijden krijgen. Het heeft dit alles
tot dus\er gedragen met een waardigheid,
dio eerbied afdwingt. Zoo moge het blijve
Zoo alleen kunnen wij de moeilijkheden
overwinnen."
Verkrijgbaar bij:
Bloemcndalschestr. 47.
Oude Soestcrweg 14.
Utrechtschestr. 28.
Kamp 25.
L. Nicasiusstr. 8-
Bcekensteinsche laan 11,
Hoogeweg 49b.
Bisschopsweg 81.
Julianaplein 7.
Soesterweg 1214.
Een Nederlandsche delegatie
naar Parijs vertrokken
's-G r avenhage, 6 Februari. Heden
avond is een Nedcrlandsche delegatie naar
Parijs vertrokken voor het voeren van be
sprekingen betreffende de economische be
trekkingen tusschcn Nederland en Frank
rijk. Dc delegatie slaat onder leiding van
den heer A. Tb. Lamping, directeur van
den cconomischen voorlichtingsdienst en
beslaat verder uit de hecrcn IT. A. Hooft,
referendaris aan „Builenlandsche Zaken
ir. R. P. Boni buis, inspecteur van den land
bouw en dr. A. Sevenster, Rijkslandbouw -
consulent cn wnd. handelsattaché aan IIr.
Me. gezantschap te Parijs
Als secretaris is aan de delegatie toege
voegd dc heer E. Star Busman, gezant
schapssecretaris 2c klasse. Tevens zijn naar
Parijs vertrokken do heeren mr. P. W. J.
N. Gort van der Linden, algemeen secreta
ris van het Verbond van Nedcrlandsche
Werkgevers en Mr. II van Haastert, secre
taris van den R.K. Boeren- en Tuinders-
bond. als vertegenwoordiger der drie cen
trale landbouworganisaties, welke beide
heeren aan dc delegatie voorlichting zou
den kunnen verschaffen inzake dc belangen
van de nijverheid, respectievelijk van den
land- cn luinbouw.
WERKLOOSHEIDSVERZEKERING.
's-G raven h age, Febr. De minister
van sociale zaken heeft, krachtens het Werk
loosheidsbesluit 1917, goedgekeurd het reglp-
ment voor de wcrkloozcnkas van den Ned.
R.K. Bond van Kappersbedienden „St. Cos-
raas" te Utrecht, terwijl is bepaald, dat het
susidie van deze kas zal ingaan op 1 Janu
ari 1931.
Jeugdig zijn alleen, die onversiet en zijn.
door
BASIL KING.
IUit het Engclsch)
Op den tweeden dag lag liij op zijn knieën
achter dc schrijftafel een kleed recht te
trekken. In zijn ijver kon hij niets om zich
heen zien, dat niet netjes was, niet recht
lag of niet op de goede plaats stond. De
schrijftafel was zwaar en het kleed weer
barstig. Toen cr op dc deur werd geklopt,
riep hij: „Binnen!", en eerst toen dc deur
geopend cn weer gesloten werd, keek hij
over den ra«4 van de schrijftafel.
Een deftige, nog al dikke dame kwam dc
kamer binnen, met liet opgewekte gezicht
van iemand, die het recht had hier te ko
men. Zij droeg een donker groene auto
sluier, die ten declc haar gezicht bedekte.
Na eerst Tom te hebben aangekeken, deed
zij baar handschoenen uit en zag in de
kamer rond.
,,'t Spijt me erg, dat ik zoo laat ben, Tad,
maar die domme Patterson was den weg
kwijt. Hij is een goed chauffeur, maar hij
heeft weinig benul van het volgen van den
juisten weg. Hé, waar is 't schilderij? Te
zei. dot jc 't al had opgehangen?"
Haar toon was beslist cn zij sprak haar
woorden cn lettergrepen staccato uit. In
haar manier van spreken had zij hetzelfde
gesyncopeerde, dat hij later merkte dat de
tooneelspeelster, mevrouw Fiske, ook had.
Misschien was zij zenuwachtig, of had zij
een hartkwaal.
De eerste oogenblikken was hij te ont
roerd om precies te weten wat te doen.
Weer was hij aangezien voor Tad cn met
diens naam aangesproken, ditmaal waar
schijnlijk door Tad's moeder. Hij stond in
zijn volle lengte van bijna één meter
negentig op. Dc dame schrok.
„Goeie hemel! Waarom maak je je zoo
lang? Sta jc op iets?"
„Ik vrees, mevrouw, dat hier een vergis
sing in het spel is".
Eenigszins geprikkeld antwoordde zij:
„,Toe, Tad! Nu geen grapjes! Daarvoor ben
ik niet in een stemming; ik ben veel te
moe".
Zij gooide haar handschoenen op de
schrijftafel* en even vlug als zij sprak, be
gaf zij zich naar een raam, dat uitzicht gaf
over liet Embankment.
11et zal hier erg lawaaiig cn stoffig voor
jc zijn. door dat onophoudelijk gerij van
auto's."
Nu achter dc schrijftafel vandaan geko
men, zag zij hem in zijn volle lengte voor
zich staan. Ontsteld liiet ze haar linkerhand
op.
„O, u deedt me schrikken. U slaat heelc-
maal niet op iets."
„Neen mevrouw, ik...."
,.Ik vroeg naar dc kamer van mijnheer
Whitelaw, en toen hebben ze me verwezen
naar nummer acht cn twintig."
Naar dc deur gaande, keek ze verschrikt
nog achterom, en toen hij vlug naar voren
kwam om de deur voor haar open te doen.
wenkte zij licm terug ie gaan. Alles wat
ze deed en zei, was snel, staccato en geen
tegenspraak duldend.
„U vergeet uw handschoenen, mevrouw",
zei hij, haar die met uitgestrekten arm
gevende. Terwijl zij ze van hem aannam,
bleef zij hem steeds aanzien.
„O. neen! U lijkt niet op hem. Ik dacht
't alleen maar. Ik heb me vergist. Alleen
de oogen en dc wenkbrauwen.
Toen ging zij de deur uit, die hij achter
haar sloot. Daarna ging bij in een leuning
stoel bij liet raam zitten, en keek naar het
landschap met de dubbele file auto's op den
voorgrond cn dc op verderen afstand ge
legen rivier.
Dus dat was de vrouw, die zoon vreesc-
1 ijk verdriet had geleden over een gestolen
kind! Hij trachtte zich voor den geest tc
halen wat Iloneybun over dat drama had
verteld. Hij herinnerde zich het huis, waar
op Ifoncybun op een wandeling zijn aan
dacht had gevestigd; luj herinnerde zich
liet senngenboschje met de banken iu het
Park. Daarheen was het kind van die vrouw
op een ochtend in zijn wagentje gereden
on toen verdwenen. Zij had die mededeeling
moeten aanhooren, zij had een oogenblik
doorleefd, waarin zij zooiets ontzettends
hoorde, dat haar geest het niet kon omvat
ten. Zij had geweten wat leed was, dat
aan waanzin grensde; zij had gehoopt en
getwijfeld; was ontgoocheld, teleurgesteld,
wanhopig en afgetobd geweest. Uit louter
zelfverdediging, omdat er een grens be
stond aan betgeen de menschelijke geest
kon verduren, liad zij zich omkleed met
een pantser, dat haar belette nog meer over
de zaak te hooren. Zij nam het kwalijk als
men cr haar aan herinnerde. Zij geraakte
buiten zich zelf van geprikkeldheid door een
toevallige gelijkenis, die haar deed denken
aan hetgeen er van het verloren kind ge
worden kon zijn.
Een toevallige gelijkenis! Ilij onder
streepte in gedachte die woorden. Meer was
het niet. Ilij zelf was de zoon van Tlieodoor
en Lucy Whitelaw tenminste, li ij meende
dat zij Lucy heette. Eerste toen hij voor een
of ander bewijs, dat hij op school moest
overleggen, de namen van zijn Ouders moest
opgeven, inerkte bij pas, dat hij liet niet
zeker wist. Voor hem was zij altijd „moeke"
geweest; een andere naam had hij nooit noo
dig gehad. Toen zij van hem was heenge
gaan, Was er niemand, die hem feiten kon
vermelden, waarvan hij vroeger nooit had
gehoord, liet was zelfs aan een toeval te
danken, dat hij zich den naam Tlieodoor
herinnerde. Zijn inoeder had namelijk aan
den politieagent, die haar na dat vreeselijke
voorval ondervroeg, opgegeven, dat zij de
weduwe was van Tlieodoor Whitelaw.
Waarom zou hij geen Whitelaw hccten Kr
waren meer menschen, die dien naam droe
gen, een naam, die volstrekt niet uitsluitend
toebehoorde aan de familie, aan wie een
kind was ontstolen.
Hij dacht tegenwoordig niet dikwijls meer
aan zijn „moeke", niet alleen omdat de her
innering hem te pijnlijk was, maar ook om
dat die tc afbrekend inwerkte op hetgeen
hij zich als levensdoel had gesteld. IIij han
delde meer impulsief dan dat hij naar idea
len streefde, waarbij de impulsies meer
spontaan ontstonden; en al zijn impulsies
waren gericht oji rechtschapenheid. Zijn
handelingen waren niet het gevolg van een
zelf gekozen richtsnoer; evenmin werden die
behecrscht door iets, dat van buitenaf
kwam, tenzij misschien vagelijk door bet
geen bij tijdens zijn verblijf bij dc Tolli-
vants in zijn geest bad opgenomen. Hij
kon niet anders zijn dan hij nu eenmaal
was. Maar als hij trachtte iets te vinden,
waaraan hij houvast kon hebben, dan leidde
hem dat naar het begin van zijn leven, dat
helaas bezoedeld was.
Daarom ging hij zelden niet zijn gedach
ten tot dat beginpunt terug. Wel tot de
Quidmorcs, de Tollivants en mevrouw
Crewdson maar niet verder. Hier liing
bij in gedachte een breed en hoog gordijn
op. een zacht, donker, somber gordijn, een
sluier, die een onmetelijke teederheid ver
borg. Zelden, heel zelden keek hij achter dat
gordijn, cn zeker zou hij het op dezen mid
dag niet hebben gedaan, ware liet niet dat
dc vrouw, die zoooven was weggegaan, hem
daartoe onwillekeurig had gedreven, dc
zenuwachtige, hcerschzuchtige, ongelukkige
vrouw, die, zooals iedereen kon zien, haar
kostbare kleeren droeg met een onverschil
ligheid, alleen eigen aan zeer rijke men
schen. Zij was de groote mevrouw, wier
levenstragick als een spook om hem been
waarde. Zij was het, die zijn geest terug
voerde naar dc dwaze, misleide arme
vrouw, die hem had liefgehad. Na hear bad
niemand, niemand, die bij zich kon herin
neren, licm liefgehad, behalve misschien
Iloneybun en die ontkende hem lief te
hebben. IIoc zou hij zich dus kunnen afkoe
renEn toen begreep hij dc slem, die
in zijn binnenste cr zich tegen had verzet
om in den steek tc worden gelaten.
(Wordt vervolgd)-
