Heuveling's Handel Maatschappij
STAND
58 EN 38
HET VERHAAL VAN DE
STOOMFIETS
TAP Co. N.V.
DICTATOR f2300.-
COMMANDER f3250-
PRESIDENT f 3900.
OPGELET!!
>»- 1671
ECHT HOLLANDSCH
Naar MONTE CARLO
EEN STUDEBAKER PRESTATIE
LANGS DEN WEG
DISTRICT AGENT:
BUNSCHOTEN
TELEFOON 50
VOOR AMERSFOORT
KORTE BERGSTRAAT 1 - TELEFOON 1671
PRIJZEN VANAF:
6 CYLINDER 1 fcWWV'
8 CYLINDER 1 Ü4UÜ'
8 CYLINDER 1 WWVWl
Voor serieuze reflectanten
stellen wij gaarne één onzer
demonstratie-wagens ter
beschikking om hen gratis naar
de R.A.I. te rijden.
MEN BELLE HIERVOOR OP
Tegenwoordig hoor je de uitdrukking zoo
niet meer, want we zijn allen te zeer ver
trouwd geraakt met de motorische idee,
maar toen ik wat jonger was en niet eens
zoo heel erg jong, toen spraken de zeer vele
leoken van: stoomfiets.
En laten wij het er nu eens over hebben,
dat deze uitdrukking, hoewel natuurlijk
\erkeerd, nog zoo onbegrijpelijk niet was,
want het ding, dat door velen boven alles
bemind en voor vele anderen fel gehaat
wordt, is dan toch maar als een heusche
stoomfiets begonnen. Even als de auto, heeft
het motorrijwiel een Europeesche cn ecu
Amerikaansche geschiedenis. Wij zullen ons
voor ditmaal bepalen tot dc Amerikaansche
van de stoomfiets.
Toen de fiots tot een eenigszlns bruikbaar
oorwerp waa geëvolueerd en zelfs nog voor
dien, d.w.z. voor er pedalen aan gemaakt
waren en je, om je voort te bewegen, do
straatkelen onder ie moest wegduwen, wa-
Copeland 1884.
ren er al menschen, die, op de toekomstige
gemakzucht van de wielrijders speculeeren-
de, zich bezig hulden met de constructie
van een fiets, die mechanisch zou kunnen
worden voortbewogen, in dit beginstadium
door stoom, dus een soort tweewielige
stoommachine.
Welhaast 65 jaar geleden (in 1S6S) kwam
een zekere heer W. W. Austin, wonende te
Winthrop, in den Amerikaanschen staat
Massachusetts met een alleszins vreemd
vehikel op de openbare straat.
Zoo zag het ding er uit. Het verwekte na
tuurlijk veel schrik en veel spot en er is
nooit meer dan dit eene exemplaar van ge
maakt. Maar de uitvinder beweerde, dat hij
er ongeveer 3500 K.M. mee had afgelegd,
voor hij het aan een museum afstond. Dat
was de eerste poging om een echte stoom
fiets te maken.
Het rijwiel werd geperfectioneerd tot de
z.g. anderhalve cent, die thans veel sterker
onzen lachlust vermag te verwekken dan
het nog ouder model zonder trappers.
Austin, 1868.
Ziehier hoe de gebroeders Copeland uit
Californië er in 1884 een stoomketel op
maakten. Dit wa9 werkelijk een zeer ver
nuftige constructie en een specialo merk
waardigheid was de buitengewone lichtheid
van dit tweede model. De geheele aandrij
vingsinstallatie, bestaande uit den stoom
ketel met machine en de drijfriem woog in
totaal slechts 1 Eng. pond. Dit was de eersto
toepassing van riem-transmissie. De belang
stelling van het publiek was helaas uiterst
gering en het bleef dus bij do poging.
In 1886 ging de fiets er al weer wat men-
schelijker uitzien cn nu kwam een heer,
Roper uit Roxbury (Massachusetts) op de
proppen.
Ook hij had voorloopig geen commerciccle
aspiraties, maar zelf schijnt hij er heel wat
kilometers mee te hebben verslonden. Stoom
was nog steeds de drijfkracht en in tegen
stelling met het Copeland type was de crea
tie van Roper onhandelbaar van zwaarte,
namelijk niet minder dan 150 pond in ge
wicht
En dan komt tenslotte in 1895 Remming-
ton op de Ncw-Yorksche tentoonstelling met
de eerste motorfiets, een rijwiel uitgerust
me een benzine explosie motor.
Een vreemd model, waaraan u overigens
de ballonbanden zullen opvatten. Maar ik
durf wel te zeggen, dat dc oude teekenaar
hier wat heeft overdreven. Commercieel
mislukte deze vinding volkomen, maar op
de tentoonstelling presteerde zc heel wat in
het vertoonen van haar kunsten roor een
zich vergapend publiek.
Daarmede was het bestaan van de echte
stoomfiets uit Men hield zich nu verder
aan de explosiemotoren cn het was Hcd-
strom die in de laatste jaren der vorige
eeuw een motorfiets ontwierp, die dc voor-
looper is geworden van dc tegenwoordige
Amerikanen.
Waartoe de eerste Amerikaansche stoom-
fietsen evolueerden. Het modernste type
Amerikaansche motorrijwiel.
De oude auto
Cher dc wijde zandwoestijn, waarlangs in
de verte verkleumd en nietig de grijze hui
zenblokken zich rijen, giert een ijzig koude
wind. Hij scheert over de nu vuil-witte
oppervlakte en drijft het stof in slierten voor
zich uit. Eenzaam hurkt, midden op dat
uitgestrekte, kale veld een bruinhouten tim-
merkeet, met gesloten luiken, als een diep
in zijn kraag gedoken mensch, berustend.
De wind snijdt langs dc hoeken van die
loods, zeilt over den grond en glijdt dan weer
omhoog langs de laatste woning van de
groote stad, een afgezonderd staand buiten-
cafétje. In het tuintje, waar de kapotte rieten
boxen nu alleen gebruikt worden om wat
rommel in te borgen, en waar tusschen twee
boomen een lijn gespannen is met een hui
verend kleedingstuk er aan, in dat tuintje
staat aan haar lot overgelaten een oude
auto.
Zij staat niet, die verwaarloosde wagen, zij
ligt eigenlijk, want haar voorwielen ontbre
ken. Zij is oud en afgeleefd en nergens an
ders meer voor te gebruiken dan om haar
nog gaaf gebleven onderdeelen af te staan.
Die zij met de berusting, eigen aan alleen
nog in herinnering levenden, uit haar lijf
laat halen, haar l&ntaaarns, haar banden,
haar horen. Stil ligt zij daar, voorover, ver
minkt, en zij peinst over dc vergankelijk
heid des levens en over dc hardheid en ge
voelloosheid der wereld, die alles, wat niet
meer van nut kan zijn cn óp is, weggooit
en voorbijloopt, omdat dc wereld hardvoch
tig is en egoïstisch.
De auto tast traag in het verleden, toen
ze zelf nog frisch cn nieuw was en smettc-
loos-gelakt langs de wegen snelde, jong en
uitgelaten, zooals dc auto's van de huidige
generatie thans doen met haar blij-snorren-
den motor, lans dc wegen en velden,
langs steden cn dorpen, vér wegen
langs de aftandschc wagens, deze minach
tend negcerend, gelijk ook de auto in dat
tuintje zelf imhaar tijd dc ouderen voorbij-
stoof en negeerde. En dc auto bibbert in den
guren wind cn in het besef, dat zij krijgt,
wat zij ook aan anderen deed. Berouw mis
schien en het gevoel Van eenzaam-zijn doen
haar zich verder wegdrukken in de geringe
beschutting van de woning, die als vreed
zaam buitencafétje evenmin past in het ka
der van de steeds naderkomende modeme
huizenblokken.
Ze hokken dicht bij elkaar, het huisje en
de oude auto, daar aan den rand van dc
groote stad, die hen nóg niet heeft wegge
vaagd, doch die dreigend haar grauwe vleu
gels heeft uitgeslagen, waardoor de beide
eenzamen straks onherroepelijk zullen wor
den bedekt.
De auto huivert. De wind giert om de
hoeken van het huis, striemt het opgejaagde
stof tegen de geha\ cmde carrosserie scheert
over de kale, grijze vlakte.
En de gebarsten voorruit van de auto is
als hot brekende oog van een stervende.
Een ijzeren wil, een krachtig doorzettingsvermogen en
een sterke, mooie Studebaker wezen den weg aan
DRIE FLINKE HOLLANDSCHE AUTOMOBILISTEN
Studebaker team, bestaande uit de Nederlanders
VAN DER HEYDEN, HABNIT en BAKKER SCHUT,
Eenige Nederl. Prijswinnaars
in de Rallye van Monte Carlo. Januari 1934
HULDE AAN DIT FIERE DRIEMANSCHAP!
Evenals de onvoorbereide „Pelikaan" de speciaal
uitgeruste „Zilvermeeuw" verving en een record-
prestatie leverde zoo volbracht een gewone
Standaard Studebaker, model Commander 1934, uit
de Showroom, die inviel voor de speciaal uitgeruste
Rallye-wagen, (welke in Ulm tegen een boom gereden
werd, om een wielrijder van een wissen dood te
sparen) de afstanden Den Haag-Athene en Athene-
Monte Carlo 8000 K M.) zonder stralpunten.
Tweemaal ging deze wagen
zonder eenige extra uit
rusting of voorziening, door
de Balkan, het onherberg
zaamste oord van Europa
en eindigde als eenige
Hollandsche geclasseerde
prijswinnaar I
R. A. I.
