ONS SUCCES IS
UW SUCCES
STOOMWASSCHERIJ
DE KOLK w
MEER BETALEN
ZOU DWAASHEID ZIJN!
KOFFIE
DE KABOUTER-RADIO-OMROEP
MACHINALE OP AAKVV ASCH
KASTKLAAR
KRAAKHELDER
©GOEDKOOP
F. VAN HOFWEGEN
BLEEKERSTRAAT 37 TELEFOON 61
De beste koffie, Hulsko's
Selnkofflekost nu 25 et.
per pondHulsko heeft
één soort: het beste! In
gepatenteerde, luchtdichte
verpakking. - Vraagt Uw
Winkelier!
DE KOFFIE WAAR Pit IN ZIT!
Het was een koude, gure middag in Fc
bruari. De wind gierde door het bosch en
zwiepte de kale takken heen en weer, zoo
dat ze telkens met een droefgeestig geluid
over elkaar schuurden; de regen viel in
stroomen neer. Geen enkel mensclt dus.
dio er aan eedacht zou hebben om met zulk
weer ccn wandeling door het boscli le
gaan maken, en toch was het er Juist nu
zoo echt warm en gezellig. De meoschcn
konden het alleen maar niet zien, omdat
zo niet verder keken dan de boomeri en
het mos. maar onder het mos. ddkr had
den ze eens ccn kijkje moeten nemen!
Daar woonden de kabouters in kleine,
knusse huisjes, die bijna allemaal verlicht
waren.
Deeglap, de bakker, stond tevreden zijn
deeg le kneden, terwijl bij een vroolijk
deuntje floot. De kleine oven zorgde voor
een bchageliike warmte en een keteltje
water stond genoeglijk te zingen. Bij Knip
schaar, de kleermaker, was het al even ge
zellig. De theepot stond gevuld op het licht
je cn terwijl de kabouter ijverig zat te
naaien en ta knippen» luisterde hij verge
noegd naar do muziek van het kabouter
orkest Ja. ja! Knipschaar was met zijn
lijd meegegaan en sinds een paar maan
den was hij aangesloten bij den kabouter
radio-omroep. Dc fcabMiiérs hjeldclV erg
veel van muziek en sinds Puntneus, de ka
bouterkoning, toestemming had gegeven
tot het oprichten van een omroep-verecni-
glnu. stond er in bijna elk buisje een klei
ne luidsDreker. De boschbewoners waren
dolblij met deze nieuwigheid, bet gaf hun
wat afleiding gedurende de lange winter
avonden, als ze niet door het bosch kon
den dwalen. Het programma was altijd uit
stekend verzorgd. Zo hadden hun eigen
kabouter-koor en -orkest en zij, die het
best konden voordragen, mochten om de
beurt in de kleine studio een verhaal voor
lezen, dat ze in één van de oude kabou
terboeken hadden gevonden Knipschaar
gaf eens in de weck per radio onderricht
in het knippen en naaien van kabouter-
costuums en Deeglap verzorgde een cur
sus: „Hoe krijg ik bruine en knappende
broodies?"
Allo kabouters waren druk aan 't werk.
Langhaard, de kapper, was bezig op de
maat van de muziek don vloer vau zijn
huisje met een stofzuigertje schoon te zui
gen en zijn buurman kookte een soepje van
berkenloof. Overal zag je licht en alle ka
bouters waren in do weer; alleen het huis
je van Praatgraag, den omroeper, was don
ker. Die had het ook zoo druk, dat hij
tegenwoordig bijna nooit meer thuis was;
den heelen dag en bijna iederen avond bo
vendien was hij in de kabouter-studio. Da
dell'k, toon er sorake was geweest van oen
vasten omroeper, had dc koning aan Pruat-
I.
graag gedacht: nu kon by den heelen dag
door zijn stem lateu boo ren en geloot maar.
dat de kaboutt-r dat prettig vond!
Maar siuds enkele dageu was Praatgraag
ln diep gepeins verzonken. Op 1 Maart was
Koning Puntneus jarig en omstreeks half
Februari had hij den omroeper ontboden
cn bcm verteld, dat de elfenkoningin uit
het naburige bosch. die anders alleen in
den zomer buiten kwam, hem ditmaal op
zijn verjaardag een bezoek zou komen
brengen. Natuurlijk was ze ook erg nieuws
gierig naar de radio en dc koning rokende
op eoü buitengewoon mooi p rogrum ma
Praatgraag had hem verzekerd, dat hij zijn
uiterste best zou doen en dezen morgen
had bij opdracht gekregen het heugelijke
nieuws door de radio bekend te maken.
Koning Puntneus intusschen, hart zich
ernstig bezorgd gemaakt over het feit, dat
de elfenkoningin alleen maar luchtige, ga
zen kleedjes bezat, omdat ze niet gewend
was in den winter buiten te komen, maar
kabouter Knipschaar had hem op schitte
rende wijze uit de verlegenheid geholpen.
Langen tijd geleden had er een klein
eekhoorntje, verkleumd van kou, voor de
deur van zijn huisje gezeten cn ondanks
allo pogingen van den kabouter om het
diertjo te verwarmen, was het toch gestor-
voh. Maar'op "t léalste oogenblfk Tiacf lift
hem dankbaar aangekeken en gezegd: „Be
waar mijn Deis, die kan je wel eens van
nut zijn". Knipschaar had toen den pels
zorgvuldig weggeborgen cn bewaard... En
nu kwam deze haai inderdaad van pas! Hij
zou er een bont jasje van snijden voor de
elfenkoningin! Dan kon ze ten minste geen
kou vatten, als zij naar do kabouters ging.
En nu was het jasje klaar. Er zat 'n
prachtig snit in; dc voering was van goud
brocaat cn de pluim van den eekhoorn was
als 'n groote kraag langs den hah ver
werkt. Het was een manteltje, waar Knip
schaar trotsch op kon zijn en niemand an
ders dan de koning en hijzelf hadden hot
geschenk gezien.
Knipschaar was dan ook de ocnigo ka
bouter, die rustig in zijn huisje bleef en
alleen maar glimlachte, toen de omroeper
bekend maakte, dut dc olfenkoningin zou
komen, üo uiidercn Hopen gauw evon bij
hun buurman in cn uit om het nieuwtje
te besproken, maar Knipschaar wierp al
leen een liefkoozonden blik naar zijn kast,
waarin hij een snoezig, klein bont jasje
wist. Nog een dag of tien cn het was zoo
ver
Dc koning zou zijn bezoekster zelf gaan
halen met dc kleine ar, die door twee vos
son getrokken werd, en hij hoopte maar,
dat er een flink pak sneeuw zou liggen. In
tusscheu zoo kabouter Hop, de dikke kok,
voor een feestmaaltijd zorgen cn als zo
terugkwamen, moest er door de kleine luid
-was de omroeper in lachen u(toebarsten
sprekers, die stonden opgesteld langs den
weg, welken zij namen, ccn welkomstlied
klinken
Praatgraag begon druk te probeereu cn
le repeteeren. Hij liet verschil lende kabou
ters bij zich komen om hun stemmen te
hooren cn bracht halve nachten door met
het zoeken naar mooie en passende vertel
lingen, want Praatgraag stelde cok altijd
bet programma samen.
Eindelijk was het 1 Maart. liet had de
laatste dagen van Februari flink gesneeuwd
en koning Puntneus wreef zich in dc han
den van plezier, toen Hij den ochtend van
zijn verjaardag opstond. Dat zou een prach
tig tochtje worden met dat heldere vries
weer! Vroolijk nam hij de gelukwcnschen
en dc cadeautjes vau de kabouters in ont
vangst en wachtte toe.n, lot kabouter Knip
schaar hem het mooie bonljasjo had ge
bracht. Daarna stapte hij in de ar, die bee-
irmaal met sneeuwklokjes was versierd en
ging op weg om do elfenkoningin le ha
ipu
De kabouters hadden hel-allemaal even
druk; slechts één van tflöri, Ka'bouter Vraag
al, zul alleen in zijn huisje en keek treurig
voor zich uit Lietkoozend -bekeek hij hot
muziek instrument, dat op zijn knieën lag,
en van tijd tot tijd zuchttp hij diep.. Het
was een zonderling diru en hij had het
zelfgemaakt van een geioon glad ge-
^Hfcafrl stuk houl. Da ar iftftf hij snaren
over gespannen en op bepaalde afstanden
kleine stukjes glas cfttTSschcn gezet
Vraagal had den omroeper gesmeekt om
toch mee tc mogen werken aan het feest
programma, maar toen Praatgraag ver
baasd vroeg» welk instrument hij dan be
speelde en Vraagal hem zijn eigen maak
sel had laten zien, xvas de omroeper in
lachen uitgebarsten cn hij had niet eens
gewild, dat Vraagal hem iels voorspeelde
op dat gekke ding.
„Ik kan zóó wol zien, dat je daarop geen
behoorlijke muziek kunt maken," had hij
gezegd.
„Ja maar," bad do arme kabouter nog
geprobeerd, „waarom
„O. begin je weer met je eeuwige ge
vraag?!" was Praatgraag uitgevallen, „daar
heb ik geen tijd voor. hoor!" en toen was
hij weggeloopen en had den armen Vraagal
eenvoudig laten staan, llij had wel wat
anders om de. elfenkoningin te laten hoo
ren! Een programma, dat klonk als een
klok' En het hoogtepunt ervan zou beslaan
uit een viool-solo, gespeeld door kabouter
Strijk snaar, den eersten violist van het ka
bouter-orkest
Vraagal liep zwijgend terug naar zijn
huisje en wachtte, tot hij Praatgraag het
welkomstlied boorde aankondigen. Toen
ging hij met de andere kabouters naar den
hoofdweg en zoodra ze daar aankwamen,
hoorde hij de muziek door de kleine luid
sprekers klinken. Daar kwam de sleo ook
al aan. Dc koning zat aan don linkerkant,
terwijl hij de vossen mende en aan zijn
rechterhand, diep weggedoken in haar
hoogen bontkraag, zat de elfenkoningin.
Zoodfa z« de kabouter zag, richtte zo zich
op en wuifde hen vroolijk toe Het kleine
bontjasjc stond haar allerliefst cn het ka
boutervolk keek haar bewonderend aan. Zc
ging regelrecht mee naar het paleis, waar
koning Puntneus alle vertrekken voor haar
had laten verwarmen en het kabouter-
orkest wachtte al in do gioote zaal, waai
de lange tafel gedekt was voor don feest
maaltijd. Het was een hcen-cn-weer geloop
en een geroezemoes van belang cn pas toen
allo kabouters gezeten waren, kwam de
koning binnen met do elfenkoningin. Een
oorverdoovend gejuich begrootte licn. Het
allereerst ging de gast naar kabouter Knip
schaar toe en bedankte hem hartolijk voor
het mooie eekhoornjasje. Knipschaar werd
er verlegen van. Hij stond op en boog on
handig, terwijl hij een paar woorden in
zijn baard mompelde.
„Ik vind het erg prettig om ook eens in
den winter hier te zijn en ik hoop, dat we
een gezelligen dag zullen hebben," zei ze
vervolgens, terwijl ze ging zitren. Alle ka
bouter9 klapten in de handen ten toeken
van instemming en daarna begon de feest
maaltijd. Allen smulden naar hartelust en
kabouter Hap, die extra zijn best had ge
daan, kreeg menig complimentje.
II.
DAAR KWAM DE SUE E OOK Al AAN.
Aan het eindo van den maaltijd gaf
Praatgraag den medewerkers aan het ra
dio-programma een wenk, om naar de stu
dio tc gaan en hun plaat|t?n in te nemen.
Treurig keek Vraagal ze na. Nu moest hij
rustig blijven zitten, terwijl hij dc elfenko
ningin zoo dolgraag de mooi» wijsjes zou
voorspelen, die hij in 't jjeheim op zijn in
strument had ingestudeerd
Toen iedereen naar de zaal was gegaan,
waar de groote luidspreker stond, en allen
aandachtig luisterden naar hot eerste num
nier vun bet programma, ontstond er plot
seling een lichte opschudding onder dc ka
bouters. Praatgraag liet vragen waar ka
boutcr Strijksnaar bleef; over een kwartier
tje moest hij spelen en hij was tn de heele
studio niet te vindonDe kabouters wer
den cr zenuwachtig van. Stel je voor, dat
de elfenkoningin één van de mooiste num
mers zou moeten missen!
Het eerste nummer was afgeloopen en
het tweede begonnen en nog steeds was
Strijksnaar niet aanwozig. De omroeper
wist zich geen raad. Nu kwam zijn heele
programma in dc war... „Misschien is
hem wol iets overkomen," dacht hij angstig;
„het is niets voor Strijksnaar om ons ln
den steek te laton! Weet je wat, ik zal ccn
S.O.S.-boricht uitzenden!"
En tot zijn verbazing boord a do koning
na het tweede nummer den oturoepor plot
seling zoggen: „Hallo, hier -Ie kabouter
radio omroep. Sinds ongovcer een half uur
wordt vermist kabouter Strijksnaar, lengte
gewoon, neus smal, oogen donkerbruin,
baard grijs. Hij is gekleed in groon cos
luum met puntmuts cn hooft waarschijn
lijk zijn viool bij zich. Indien hij dit bericht
zelf hoort cn tn het bosch aanwezig is,
wordt hij verzocht onmiddellijk naar de
studio tc komen."
Verschrikt keken dc kabouters elkaar
aan. Wat zou er met Strijksnaar gobourd
zijn?
„Eenigen van jullie moeten hem gaan
zoeken," beval de koning, „en Praatgraag
moet iemand vinden, die in geval van nood
Strijksnaars plaats in bet programma kan
innemen. Misschien is hij plotseling ziek
geworden."
Een tiental kabouters ging in verschil
lende richtingen het bosch doorzoeken cu
ook Vraagal was onder hen. Muur toon hij
in de buurt vau zijn huisje kwam, kreeg
hij een idee. „Ik ga roijn instrument ha
len," dacht hij, „misschien wil Praatgraag
me nu een kans geven, als Strijksnaar niet
op tijd is. Waarom zou ik 't niet probee
reu?"
Vlug nam hij zijn zelfgemaakt instru
ment cn holdo naar de studio Praatgraag
was hcelcmaa! in de war, nog vijf minuten
en dan was bot de beurt van Strijksnaar.
„Wat kom jij bier do,en?" begon hij boos,
toen bij Vraagal zag. „Ik zou maar
gauw
„Mag ik de plaats van Strijksnaar inno
men?" viel Vraagal hem ln de rede „Ik
kan heel mooie wijsjes 9pelen, hot zal ie
heusch meevallen."
„Dat kan je niét," zuchtte Praatgraag
wanhopig.
„Waarom niet?" zei Vraagal. „Jc hebt
niemand anders en je moet toch eon solo
laten hooren na al dio orkest muziek.''
„Ik zal in elk geval tot het laatste oogen-
blik wachten," zei de omroeper nog.
„Waarom?" hield Vraagal aan. „Hou op
met je „waarom"," riep Praatgraag ten ein
de raad, „wacht nog vijf minuten en als
Strijksnaar er dan niet is, mag Jij spelen.
Als cr ten minste muziek komt uit dat
ro ding
Intusschen zochten do kabouters ijverig
naar Strijksnaar, maar nergens was hij te
vinden. En toen de vijf minuten om waren,
kondigde de omroeper aan, dat Strijksnaar
nog steeds niet aanwezig was en dat in
zijn plaats kabouter Vraagal do elfenkonin
gin een paar van zijn eigen wijsjes zou
voorspelen op een instrument, dat hijzelf
gemaakt had
Er ging een gemompel van verbazing
door de zaal en de koning hart moeite om
zich kalm te houden; hoe kon Praatgraag
nu zoo dwaas zijn om dien domrpen Vraagal
iets te laten spelen voor do cifenkoninginl
Natuurlijk kwam er niets van terecht...
De elfenkoningin wachtte nieuwsgierig
af, wat er komen zou on de kabouters hiel
den hun hart vast. Maar na de eerste paar
moten werd het doodstil in de zaal cn
iedereen kwam onder de betoovcring van
do vreemde muziek... Het Vvaren zachte,
lokkende wijaies, die de herinnering oprie
pen aan stille zomeravonden op bet mos;
de tonen huppelden en sprongen als dans
ten cr kleine elfenvoetjes over de sna
ren... dan word dc muziek langzamer
hand rustiger en stiller om daarna weer op
te klinken in een luid, jubelend slot.
Toen Vraagal eindelijk ophield, ging cr
een zucht van ontspanning door de zaal cn
de elfenkoningin was diep onder den in
druk.
„Ik hob nog uooit zooicts moois geboord,"
zei ze tegen den koning; „wat is dat voor
een instrument, dat die kabouter bespeelt?"
„Ik... dat weet ik eigenlijk niet precies,"
stotterdo dd koning, die zich nu schaamde
dat hij Vraagal nog nooit eerder had hoo
ien spelen.
„VVoot u dat niet?!!" riep do gust ver
baasd; „maar htj zal toch zeker al -heel
vaak voor U gespoeld hebben!"
Do koning schudde verlegen hot hoofd.
„Dit was do eerste keer," zol hij. „ik zal u
later wel eens uitleggen, waarom." Op djt
nogonblik kondigde Praatgraag hot volgen
de nummer aan en hot programma ging
vorder.
Wat was or nu intusschen met kabouter
Strijksnaar gobourd?
Toen de omroeper dc kabouters wenkte
om naar de studio te gaan, ontdekte Strijk
snaar, dat hij een blad muziek vergeten
had. Gauw was hij mot zijn viool onder zijn
arm tïndr huis gebold om hot to halen,
maar hóe hij'ook zocht cn zocht... hij kon
-het-nergens' vjwlOn. En zonder dio muziek
kon hij onmogelijk spo'on! Zijn hoele huis-
•O haalde hij overhoop en toen hij het Pin-
delljk gevonden had en bulten adem bij de
studio aankwam, liatl Vraagal nét zijn taak
overgenomen
(Zie vervolg op pag. 2).