ONS SUCCES IS UW SUCCES STOOMWASSCHERIJ DE KOLK w MEER BETALEN ZOU DWAASHEID ZIJN! KOFFIE DE KABOUTER-RADIO-OMROEP MACHINALE OP AAKVV ASCH KASTKLAAR KRAAKHELDER ©GOEDKOOP F. VAN HOFWEGEN BLEEKERSTRAAT 37 TELEFOON 61 De beste koffie, Hulsko's Selnkofflekost nu 25 et. per pondHulsko heeft één soort: het beste! In gepatenteerde, luchtdichte verpakking. - Vraagt Uw Winkelier! DE KOFFIE WAAR Pit IN ZIT! Het was een koude, gure middag in Fc bruari. De wind gierde door het bosch en zwiepte de kale takken heen en weer, zoo dat ze telkens met een droefgeestig geluid over elkaar schuurden; de regen viel in stroomen neer. Geen enkel mensclt dus. dio er aan eedacht zou hebben om met zulk weer ccn wandeling door het boscli le gaan maken, en toch was het er Juist nu zoo echt warm en gezellig. De meoschcn konden het alleen maar niet zien, omdat zo niet verder keken dan de boomeri en het mos. maar onder het mos. ddkr had den ze eens ccn kijkje moeten nemen! Daar woonden de kabouters in kleine, knusse huisjes, die bijna allemaal verlicht waren. Deeglap, de bakker, stond tevreden zijn deeg le kneden, terwijl bij een vroolijk deuntje floot. De kleine oven zorgde voor een bchageliike warmte en een keteltje water stond genoeglijk te zingen. Bij Knip schaar, de kleermaker, was het al even ge zellig. De theepot stond gevuld op het licht je cn terwijl de kabouter ijverig zat te naaien en ta knippen» luisterde hij verge noegd naar do muziek van het kabouter orkest Ja. ja! Knipschaar was met zijn lijd meegegaan en sinds een paar maan den was hij aangesloten bij den kabouter radio-omroep. Dc fcabMiiérs hjeldclV erg veel van muziek en sinds Puntneus, de ka bouterkoning, toestemming had gegeven tot het oprichten van een omroep-verecni- glnu. stond er in bijna elk buisje een klei ne luidsDreker. De boschbewoners waren dolblij met deze nieuwigheid, bet gaf hun wat afleiding gedurende de lange winter avonden, als ze niet door het bosch kon den dwalen. Het programma was altijd uit stekend verzorgd. Zo hadden hun eigen kabouter-koor en -orkest en zij, die het best konden voordragen, mochten om de beurt in de kleine studio een verhaal voor lezen, dat ze in één van de oude kabou terboeken hadden gevonden Knipschaar gaf eens in de weck per radio onderricht in het knippen en naaien van kabouter- costuums en Deeglap verzorgde een cur sus: „Hoe krijg ik bruine en knappende broodies?" Allo kabouters waren druk aan 't werk. Langhaard, de kapper, was bezig op de maat van de muziek don vloer vau zijn huisje met een stofzuigertje schoon te zui gen en zijn buurman kookte een soepje van berkenloof. Overal zag je licht en alle ka bouters waren in do weer; alleen het huis je van Praatgraag, den omroeper, was don ker. Die had het ook zoo druk, dat hij tegenwoordig bijna nooit meer thuis was; den heelen dag en bijna iederen avond bo vendien was hij in de kabouter-studio. Da dell'k, toon er sorake was geweest van oen vasten omroeper, had dc koning aan Pruat- I. graag gedacht: nu kon by den heelen dag door zijn stem lateu boo ren en geloot maar. dat de kaboutt-r dat prettig vond! Maar siuds enkele dageu was Praatgraag ln diep gepeins verzonken. Op 1 Maart was Koning Puntneus jarig en omstreeks half Februari had hij den omroeper ontboden cn bcm verteld, dat de elfenkoningin uit het naburige bosch. die anders alleen in den zomer buiten kwam, hem ditmaal op zijn verjaardag een bezoek zou komen brengen. Natuurlijk was ze ook erg nieuws gierig naar de radio en dc koning rokende op eoü buitengewoon mooi p rogrum ma Praatgraag had hem verzekerd, dat hij zijn uiterste best zou doen en dezen morgen had bij opdracht gekregen het heugelijke nieuws door de radio bekend te maken. Koning Puntneus intusschen, hart zich ernstig bezorgd gemaakt over het feit, dat de elfenkoningin alleen maar luchtige, ga zen kleedjes bezat, omdat ze niet gewend was in den winter buiten te komen, maar kabouter Knipschaar had hem op schitte rende wijze uit de verlegenheid geholpen. Langen tijd geleden had er een klein eekhoorntje, verkleumd van kou, voor de deur van zijn huisje gezeten cn ondanks allo pogingen van den kabouter om het diertjo te verwarmen, was het toch gestor- voh. Maar'op "t léalste oogenblfk Tiacf lift hem dankbaar aangekeken en gezegd: „Be waar mijn Deis, die kan je wel eens van nut zijn". Knipschaar had toen den pels zorgvuldig weggeborgen cn bewaard... En nu kwam deze haai inderdaad van pas! Hij zou er een bont jasje van snijden voor de elfenkoningin! Dan kon ze ten minste geen kou vatten, als zij naar do kabouters ging. En nu was het jasje klaar. Er zat 'n prachtig snit in; dc voering was van goud brocaat cn de pluim van den eekhoorn was als 'n groote kraag langs den hah ver werkt. Het was een manteltje, waar Knip schaar trotsch op kon zijn en niemand an ders dan de koning en hijzelf hadden hot geschenk gezien. Knipschaar was dan ook de ocnigo ka bouter, die rustig in zijn huisje bleef en alleen maar glimlachte, toen de omroeper bekend maakte, dut dc olfenkoningin zou komen, üo uiidercn Hopen gauw evon bij hun buurman in cn uit om het nieuwtje te besproken, maar Knipschaar wierp al leen een liefkoozonden blik naar zijn kast, waarin hij een snoezig, klein bont jasje wist. Nog een dag of tien cn het was zoo ver Dc koning zou zijn bezoekster zelf gaan halen met dc kleine ar, die door twee vos son getrokken werd, en hij hoopte maar, dat er een flink pak sneeuw zou liggen. In tusscheu zoo kabouter Hop, de dikke kok, voor een feestmaaltijd zorgen cn als zo terugkwamen, moest er door de kleine luid -was de omroeper in lachen u(toebarsten sprekers, die stonden opgesteld langs den weg, welken zij namen, ccn welkomstlied klinken Praatgraag begon druk te probeereu cn le repeteeren. Hij liet verschil lende kabou ters bij zich komen om hun stemmen te hooren cn bracht halve nachten door met het zoeken naar mooie en passende vertel lingen, want Praatgraag stelde cok altijd bet programma samen. Eindelijk was het 1 Maart. liet had de laatste dagen van Februari flink gesneeuwd en koning Puntneus wreef zich in dc han den van plezier, toen Hij den ochtend van zijn verjaardag opstond. Dat zou een prach tig tochtje worden met dat heldere vries weer! Vroolijk nam hij de gelukwcnschen en dc cadeautjes vau de kabouters in ont vangst en wachtte toe.n, lot kabouter Knip schaar hem het mooie bonljasjo had ge bracht. Daarna stapte hij in de ar, die bee- irmaal met sneeuwklokjes was versierd en ging op weg om do elfenkoningin le ha ipu De kabouters hadden hel-allemaal even druk; slechts één van tflöri, Ka'bouter Vraag al, zul alleen in zijn huisje en keek treurig voor zich uit Lietkoozend -bekeek hij hot muziek instrument, dat op zijn knieën lag, en van tijd tot tijd zuchttp hij diep.. Het was een zonderling diru en hij had het zelfgemaakt van een geioon glad ge- ^Hfcafrl stuk houl. Da ar iftftf hij snaren over gespannen en op bepaalde afstanden kleine stukjes glas cfttTSschcn gezet Vraagal had den omroeper gesmeekt om toch mee tc mogen werken aan het feest programma, maar toen Praatgraag ver baasd vroeg» welk instrument hij dan be speelde en Vraagal hem zijn eigen maak sel had laten zien, xvas de omroeper in lachen uitgebarsten cn hij had niet eens gewild, dat Vraagal hem iels voorspeelde op dat gekke ding. „Ik kan zóó wol zien, dat je daarop geen behoorlijke muziek kunt maken," had hij gezegd. „Ja maar," bad do arme kabouter nog geprobeerd, „waarom „O. begin je weer met je eeuwige ge vraag?!" was Praatgraag uitgevallen, „daar heb ik geen tijd voor. hoor!" en toen was hij weggeloopen en had den armen Vraagal eenvoudig laten staan, llij had wel wat anders om de. elfenkoningin te laten hoo ren! Een programma, dat klonk als een klok' En het hoogtepunt ervan zou beslaan uit een viool-solo, gespeeld door kabouter Strijk snaar, den eersten violist van het ka bouter-orkest Vraagal liep zwijgend terug naar zijn huisje en wachtte, tot hij Praatgraag het welkomstlied boorde aankondigen. Toen ging hij met de andere kabouters naar den hoofdweg en zoodra ze daar aankwamen, hoorde hij de muziek door de kleine luid sprekers klinken. Daar kwam de sleo ook al aan. Dc koning zat aan don linkerkant, terwijl hij de vossen mende en aan zijn rechterhand, diep weggedoken in haar hoogen bontkraag, zat de elfenkoningin. Zoodfa z« de kabouter zag, richtte zo zich op en wuifde hen vroolijk toe Het kleine bontjasjc stond haar allerliefst cn het ka boutervolk keek haar bewonderend aan. Zc ging regelrecht mee naar het paleis, waar koning Puntneus alle vertrekken voor haar had laten verwarmen en het kabouter- orkest wachtte al in do gioote zaal, waai de lange tafel gedekt was voor don feest maaltijd. Het was een hcen-cn-weer geloop en een geroezemoes van belang cn pas toen allo kabouters gezeten waren, kwam de koning binnen met do elfenkoningin. Een oorverdoovend gejuich begrootte licn. Het allereerst ging de gast naar kabouter Knip schaar toe en bedankte hem hartolijk voor het mooie eekhoornjasje. Knipschaar werd er verlegen van. Hij stond op en boog on handig, terwijl hij een paar woorden in zijn baard mompelde. „Ik vind het erg prettig om ook eens in den winter hier te zijn en ik hoop, dat we een gezelligen dag zullen hebben," zei ze vervolgens, terwijl ze ging zitren. Alle ka bouter9 klapten in de handen ten toeken van instemming en daarna begon de feest maaltijd. Allen smulden naar hartelust en kabouter Hap, die extra zijn best had ge daan, kreeg menig complimentje. II. DAAR KWAM DE SUE E OOK Al AAN. Aan het eindo van den maaltijd gaf Praatgraag den medewerkers aan het ra dio-programma een wenk, om naar de stu dio tc gaan en hun plaat|t?n in te nemen. Treurig keek Vraagal ze na. Nu moest hij rustig blijven zitten, terwijl hij dc elfenko ningin zoo dolgraag de mooi» wijsjes zou voorspelen, die hij in 't jjeheim op zijn in strument had ingestudeerd Toen iedereen naar de zaal was gegaan, waar de groote luidspreker stond, en allen aandachtig luisterden naar hot eerste num nier vun bet programma, ontstond er plot seling een lichte opschudding onder dc ka bouters. Praatgraag liet vragen waar ka boutcr Strijksnaar bleef; over een kwartier tje moest hij spelen en hij was tn de heele studio niet te vindonDe kabouters wer den cr zenuwachtig van. Stel je voor, dat de elfenkoningin één van de mooiste num mers zou moeten missen! Het eerste nummer was afgeloopen en het tweede begonnen en nog steeds was Strijksnaar niet aanwozig. De omroeper wist zich geen raad. Nu kwam zijn heele programma in dc war... „Misschien is hem wol iets overkomen," dacht hij angstig; „het is niets voor Strijksnaar om ons ln den steek te laton! Weet je wat, ik zal ccn S.O.S.-boricht uitzenden!" En tot zijn verbazing boord a do koning na het tweede nummer den oturoepor plot seling zoggen: „Hallo, hier -Ie kabouter radio omroep. Sinds ongovcer een half uur wordt vermist kabouter Strijksnaar, lengte gewoon, neus smal, oogen donkerbruin, baard grijs. Hij is gekleed in groon cos luum met puntmuts cn hooft waarschijn lijk zijn viool bij zich. Indien hij dit bericht zelf hoort cn tn het bosch aanwezig is, wordt hij verzocht onmiddellijk naar de studio tc komen." Verschrikt keken dc kabouters elkaar aan. Wat zou er met Strijksnaar gobourd zijn? „Eenigen van jullie moeten hem gaan zoeken," beval de koning, „en Praatgraag moet iemand vinden, die in geval van nood Strijksnaars plaats in bet programma kan innemen. Misschien is hij plotseling ziek geworden." Een tiental kabouters ging in verschil lende richtingen het bosch doorzoeken cu ook Vraagal was onder hen. Muur toon hij in de buurt vau zijn huisje kwam, kreeg hij een idee. „Ik ga roijn instrument ha len," dacht hij, „misschien wil Praatgraag me nu een kans geven, als Strijksnaar niet op tijd is. Waarom zou ik 't niet probee reu?" Vlug nam hij zijn zelfgemaakt instru ment cn holdo naar de studio Praatgraag was hcelcmaa! in de war, nog vijf minuten en dan was bot de beurt van Strijksnaar. „Wat kom jij bier do,en?" begon hij boos, toen bij Vraagal zag. „Ik zou maar gauw „Mag ik de plaats van Strijksnaar inno men?" viel Vraagal hem ln de rede „Ik kan heel mooie wijsjes 9pelen, hot zal ie heusch meevallen." „Dat kan je niét," zuchtte Praatgraag wanhopig. „Waarom niet?" zei Vraagal. „Jc hebt niemand anders en je moet toch eon solo laten hooren na al dio orkest muziek.'' „Ik zal in elk geval tot het laatste oogen- blik wachten," zei de omroeper nog. „Waarom?" hield Vraagal aan. „Hou op met je „waarom"," riep Praatgraag ten ein de raad, „wacht nog vijf minuten en als Strijksnaar er dan niet is, mag Jij spelen. Als cr ten minste muziek komt uit dat ro ding Intusschen zochten do kabouters ijverig naar Strijksnaar, maar nergens was hij te vinden. En toen de vijf minuten om waren, kondigde de omroeper aan, dat Strijksnaar nog steeds niet aanwezig was en dat in zijn plaats kabouter Vraagal do elfenkonin gin een paar van zijn eigen wijsjes zou voorspelen op een instrument, dat hijzelf gemaakt had Er ging een gemompel van verbazing door de zaal en de koning hart moeite om zich kalm te houden; hoe kon Praatgraag nu zoo dwaas zijn om dien domrpen Vraagal iets te laten spelen voor do cifenkoninginl Natuurlijk kwam er niets van terecht... De elfenkoningin wachtte nieuwsgierig af, wat er komen zou on de kabouters hiel den hun hart vast. Maar na de eerste paar moten werd het doodstil in de zaal cn iedereen kwam onder de betoovcring van do vreemde muziek... Het Vvaren zachte, lokkende wijaies, die de herinnering oprie pen aan stille zomeravonden op bet mos; de tonen huppelden en sprongen als dans ten cr kleine elfenvoetjes over de sna ren... dan word dc muziek langzamer hand rustiger en stiller om daarna weer op te klinken in een luid, jubelend slot. Toen Vraagal eindelijk ophield, ging cr een zucht van ontspanning door de zaal cn de elfenkoningin was diep onder den in druk. „Ik hob nog uooit zooicts moois geboord," zei ze tegen den koning; „wat is dat voor een instrument, dat die kabouter bespeelt?" „Ik... dat weet ik eigenlijk niet precies," stotterdo dd koning, die zich nu schaamde dat hij Vraagal nog nooit eerder had hoo ien spelen. „VVoot u dat niet?!!" riep do gust ver baasd; „maar htj zal toch zeker al -heel vaak voor U gespoeld hebben!" Do koning schudde verlegen hot hoofd. „Dit was do eerste keer," zol hij. „ik zal u later wel eens uitleggen, waarom." Op djt nogonblik kondigde Praatgraag hot volgen de nummer aan en hot programma ging vorder. Wat was or nu intusschen met kabouter Strijksnaar gobourd? Toen de omroeper dc kabouters wenkte om naar de studio te gaan, ontdekte Strijk snaar, dat hij een blad muziek vergeten had. Gauw was hij mot zijn viool onder zijn arm tïndr huis gebold om hot to halen, maar hóe hij'ook zocht cn zocht... hij kon -het-nergens' vjwlOn. En zonder dio muziek kon hij onmogelijk spo'on! Zijn hoele huis- •O haalde hij overhoop en toen hij het Pin- delljk gevonden had en bulten adem bij de studio aankwam, liatl Vraagal nét zijn taak overgenomen (Zie vervolg op pag. 2).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad / De Eemlander | 1934 | | pagina 15