DE BONGERD IN BLOEI
FEUILLETON
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
SNELTAX
BLOEMBOLLENVELDEN
TELEF. 1354 of 743
,en
NY ifu M1PDEN5IAND5- BANK^
Adviezen voor belegging
Vrijdag 20 April 1934
32 e Jaargang No. 246
LENTEPRACHT EN
HERFSTBELOFTE!
TELEFOON 304 en 697 - POSTREKENING 28830
AMERSFOORT EN OMSTREKEN
AMERSFOORT
De Heks van Winslea
Tochten door de boomgaard
gebieden
Nu een waarlijk zomersche warmte ons
land gekoesterd heeft, hebben alle deeleu
waar een vruchtbare bodem de vruchtboo-
men laat gedijen, ztoh getooid met een rijk
bloesem-kleed; gebieden als de Betuwe.
Zuid-Limburg, de Bangert en Zeeland zijn
meer dan ooit een bezoek overwaard. Ten
dienste van de vele duizenden toeristen,
die de bloeiende boomgaarden als een wel
kome gelegenheid beschouwen om het zo-
mertochtenseizocn te openen, geven wij hier
enkele routes, welke door bij uitstek sóhoo-
ne gebieden leiden De A.N.W.B.-Toerieten-
bond voor Nederland, die ons deze tochten
en bijgaand schetskaartje deed toekomen,
vestigt er in het bijzonder de aandacht op,
dat het meest bekende bloesemgebied, de
Betuwe, nog steeds niot langs vaste brug
gen bereikbaar is. Wanneer dus duizenden
toeristen op hetzelfde oogenblik naar de
boiomgaarden in bruidstooi willen, is het
onvermijdelijk, dat er aan de pontveeren
opstoppingen ontstaan, terwijl de minder
belangrijke wegen in deze weken een over
matig druk verkeer te verwerken krijgen.
Men neme dus den reistijd niet te krap, an
ders wordt het jakkeren, wat juist thans
gevaar oplevert. Dat de Zondagen bij uit
stek ongeschikt zijn, om op reis te gaan,
behoeft wel geen betoog, wie dus een werk
dag kan uitkiezen zal dan door het veel
minder drukke verkeer naar verhouding
veel meer genieten ook al, omdat de terti-
airo wegen, welke onvermijdelijk zijn, dik
wijls nog een verre van 6tofvrij wëgdek
hebben.
Naar de Betuwe
gaat vanouds de groote trek. In.de eerste
plaats natuurlijk, omdat dit gebied overrijk
is aan boomgaarden, verder vanwege de
bekendheid en tenslotte omdat de Betuwe
in verband met de centrale ligging van alle
deelen des lands uit gemakkelijk bereik
baar is. De fruitteelt wordt in de Betuwe
haast uitsluitend op bouwland uitgeoefend.
Wel ziet men somtijds boomgaarden buiten
dijks. in tijden van hooge waterstanden
overstroomt dit gebied periodiek.
Het fruit wordt in den regel aan de boo
men verkocht, de verdere risico's zijn dan
voor den kooper.
De mooiste tochten mankt men hier over
dc groote rivierdijken, men ziet dan dp
bloesempracht beneden zich liggen en heeft
buitengewoon mooie vergezichten. Aan de
hand van het schetskaartje is het gemak
kelijk om zelf een prachtige route in el
kaar te zetten; bovpndicn vindt men hier
achter een completen rondrit getraceerd
Zuid-Limburg
is veel minder bekend. Toch zijn tochten
daarheen bijzonder aanbevelenswaardig
omdat, men hier in ons nationale bergland
komt. Zelfs wanneer rnen het eens ongun
stig mocht treffen, zoodat dc boomgaarden
nog niet voldoende in bloei staan, dan noc
is dc rit erheen dubbel de moeite waard,
omdat Zuid Limburg uitmunt door een
bijzonder mooi natuurschoon. De hellingen
zijn in vele gevallen voor wielrijders moei
lijk. automobilisten behoeven echter in geen
enkel opzicht bevreesd te zijn. Het boom
gaardtype wijkt hier volkomen af van -Jat
in de Betuwe, omdat de veeteelt normaliter
hot hoofdmiddel van bestaan is. Ook past
DE BLUE BAND GLIMLACH!
men er andere snoeimethoden toe, de hoo
rnen zijn daardoor veel mooier, staan hier
practisch zonder uitzondering in weiland.
In de omgeving van Eijsden en Gronsveld
treft men dc grootste kersenboomgaarden
van ons land aan.
Een bijzonder mooien rondrit maakt men
door van Maastricht uit eerst naar Eijsden
rijden en vervolgons den weg in te slaan,
welke zich langs de zuidgrens der provin
cie slingert. Men passeert dan o.a.St. Geer-
truid, Slenaken, Kasteel Iioogcruts, Epen en
Vijlen en komt tenslotte in de grensstad
Vaals. Den torugweg naar Maastricht kieze
men via Wijlrc, Valkenburg en Meersoen,
men rijdt dan o.a. door het prachtige Geul
dal. Dit is een der schoonste tochten, welke
rnen in ons land maken kan (totale afstand
plm. 80 K.M.).
De Beemster.
Behalve in Limburg en Gelderland vindt
men ook nog in verschillende andere dealen
des lands fruitteelt. De Beemster is van
ouds beroemd om zijn bloesempracht; zoo
als men weet ls dit het gebied ten noorden
van Purmerend. Een zeer mooien tocht
rnaakt men, door van Amsterdam uit den
weg door de interessante Zaanstreek tc
nemen (overvaren bij Hembrug), dan volgt
men den hoofdweg door de Wijde Wormer
om bij het typische stadje Purmerend don
Beems*er te bereiken. Vandaar volgt men
de A.N.W.B.-wegwijzers „Alkmaar" en rijdt
zoo over Midden-Beemster, Groot Schermer
en Schermerhorn naar den polder dp
„Schermer". Zoo bereikt men in korten tijd
de interessante stad Alkmaar.
De Baugert.
Met den vorigen tocht is een bezoek aan
dc Bangert te combineeren. Van Schermer
horn volgt men dan de wegwijzers „Hoorn
Menigeen is nimmer in dit oude Zuiderzee
stadje geweest en aseft dus maar een uiter
mate vaag denkb^eid van de architectoni
sche schoonhei i van dergelijke plaatsen
Van Hoorn uit make men den rondrit over
Wester Blokker, Westwoud en Zwaag, ter
wijl men wellicht de verleiding niet kan
weerstaan om ook nog een kijkje te gaan
nomen in don Wieringermeerpolder, de
longste droogmakerij van ons land, die of
schoon natuurlijk nog zeer kaal, toch inte
ressant genoeg is cm er een ritje heen tc
maken
Zuid-Beveland.
Dat ook Zeeland mooie vruchtboomstre
ken bezit is in den lande niet bijzonder be
kend Wie tlt bovenbeschreven gebieden
reeds kent kan met succes het stuur zuid
west waar ts wenden. Toeristen uit het wes
ten des lands mooter» bepaald eens tusschen
Numansdorp en Willemsdorp overvaren.
Weliswaar is deze veerdienst over het Hol-
landsch Diep veel minder goed geoutilleerd
dan het groote veer Willemsdorp—Moer
dijk (in de route RotterdamBreda), maar
Willemstad is een buitengewoon mooi
plaatsje, een oude vesting, die nog nage
noeg intact is. Na een mooien rit door
Noord-Brabants westelijk deel komt men
op een modernen verkeersweg, die van Ber
gcn-op-Zoom naar Middelburg voert. Wal
cheren is ook een prachtig eiland, ofschoon
het thans eigenlijk nog wat te vroeg in den
tijd is. Wanneer over eenige weken de mei
doorns in vollen bloei staan, zou men al
leen al daarvoor de tamelijk verre reis naar
Zeeland ondernemen.
De Betuwe-rondrit.
Tot besluit van dit toeristische praatje
geven wij thans den rondrit, waarin het
Bctuwsche gebied ingeschakeld is. Toeris
ten uit andere provincies zullen allen ge
makkelijk aansluiting aan den tocht vin
den, wij hebben gemeend dezen niet ver
der te moeten uitwerken, ten ©arete met
het oog op de plaatsruimte en verder ook
omdatde A.N.W.B.-wegwijzcrs verdwa
len in ons land wel onmogelijk maken'
Amsterdam (Leidsche pl
251.8
14.- Abcoude
14.-
237.8
14.7 Breukelcn
28.7
283.1
4.8 Maarsscn
33.5
218-3
7.5 Utrecht
41-
210.8
11- Zeist
52.-
199.8
4.5 Driebergen
56.5
195.3
5.- Doorn
61.5
190.3
8.3 Amerongen t 1507
69.8
182.-
2.- Eok en Wieteche Veer
71.8
180.-
11.6 Tiel
83.4
168.4
7.3 Yzendoorn
90.7
161.1
9.4 Dodewaard
100.1
151.7
5.1 Andelst
105.2
146.6
3.6 Zetten
108.8
143-
5.7 Heteren
114.5
137.3
9.5 Eldcn
124.-
127.8
5.5 Eist
129.5
122.3
7.9 Lent
137.4
114.4
(1.7) (Nijmegen) Keizer Karelplein
12.4 Andelst
149.8
102.-
5.1 Dodewaard
15-4.9
96.9
4.7 Opheusden
159.6
92.2
1 2 Pontveer
160.8
91-
2.2 Grebbe
163-
88.8
3.4 Wageningcn
164.4
85.4
9.- Ede f 578
175.4
76.4
14.7 Scherpcnzeel
190.1
61.7
4.8 Woudenberg
194.9
56.9
4.- Nieuw Leusden
198.9
52.9
(4.9) (Amersfoort) Juliana/plein
111 Soest
213.-
^8.8
3.7 Baarn
216.7
35.1
35.1 Amsterdam (Leidschpl.)
251.8
De A.N.W.B. Toeristenbond voor Neder
land meldt nader:
In de Betuwe zijn de kerecn en peren in
bloei, de appels beginnen.
Einde dezer week zal het op zijn mooist
zijn.
In de Midden-Beem6tcr zal naar men
verwacht do volle bloei in de aanstaande
week zijn.
In de „Bangprt" (bij Hoorn) cn het ove
rige West-Friesland is a.6. Zondag het hoog
tepunt van den bloei. Voornamelijk bloeien
hier pruimen en peren.
Uit Zuid-Limburg wordt bericht, dat een
bezoek aan de bloeiende boomgaarden zeer
zeker nog is nan te bevelen, hoewel dp
bloesem door den zwaren regen wel iet6
geleden heeft.
Voor de kersen-boomgaarden is vooral de
streek rondom Eysdcn (met Gronsveld en
Mhecr) aan te bevelen. De peren-boomgaar
den zijn meer verspreid.
Op Zuid-Beveland staan dc kersen in vol
len bloei. De 6trcek WemeldingeKapelle
naar de
Met de
na i
Een prachtige rondreis door Holland's
schoone bloemenvelden
voor slechts l 3.— p. p.
Ruime 4 pers. auto's. Betrouwbaar perso
neel. Vraagt inL bij den ondernemer
G. LENSINK. Hoogeweg 49.
Amersfoort. 2-1 April, Koffiehuis
't Boompje. Verkooping van de winkel- en
woonhuizen Korte Bergstraat 10, 12 en 14.
8 uur n.m.
3 Mei. Koffiehuis 't Boompje. Verkoooing
van de perceelen Kapelweg 35 Kamp 29
en Hesscnstraat 1. 8 uur n.m.
Soest. 24 April De Gouden Ploeg.
Verkooping perceel Molenstraat O.Z. 11.
Hoevela kon. 25 April. Rijksstraat
weg D 6 Verkooping landbouwerswoning.
11 uur v.m.
Kloetinge is zeer te moeite van een bezoek
waard.
Als algemeene indruk wordt gemeld, dat
vele vruchtboomen ook reeds in bloei
staan, hetgeen het aspect van de bloesem-
boomen cenigszïns heeft gewijzigd.
Een unicum voor ons land zijn de z-g.
„Krententuinen" bij Dwingelo. De witte
bloesems van dit gewas, waarvan de vruch
ten voor jambereiding gebruikt worden,
slaan nu in vollen bloei.
Men kan ze het best zien door op den
weg naar Assen bij Uffelte den hoofdweg
te verlaten cn over Aneen naar Dwingelo
te rijden. Hier slaat men dan voorbij de
kerk linksaf in de richting van Dieverbrug,
waar men weder den hoofdweg Meppel
Assen bereikt.
DIRECTIE: A. H. MARTENS
Iedere rede schijnt ijdel en nietig, zoolang
haar de daad geen kracht geeft.
naar het Engelsch van May Wynne.
14
De sombere heer des huizes zelve betoon
de haar groote vriendelijkheid, cn, toen dr.
Stapleton zich met zijn nicht voor een ge
zellig praatje in de huiskamer terug trok,
noodde James zijn gast voor een wandeling
in den tuin.
Winslea Grange was gelegen midden in een
ruime vlakte, met tot achtergrond de bos-
schen van Fryston aan den eenen kant en
oostwaarts de tweelingsbergen: Brayton
Barf en Stambleton Heugh en met de heu
veis van Yorkshire in het blauwe verschiet.
Dichterbij, zelfs grenzende aan den bloem
tuin, liep de rivier Aire, kalm en vnende
lijk, met bencdenstroomingen die een arge
loozen zwemmer licht zouden kunnen mee
voeren naar versnellingen, die uitliepen op
een waterval, gelegen in een met bosch
overgroeide laagte, geen halve mijl van de
Grange af.
De tuin zelve had niets van dat stijve van
de eigenaars cn was een schilderachtige
wirwar van kleurige bloemen, kronKelpa-
den en beschaduwde prieeltjes.
Een ouderwetsche bekoorlijkheid lag over
de plaats en vooral over Janets rozentuin,
waar op het grasveld, op een sierlijk ge
beeldhouwd voetstuk, de onmisbare zonne
wijzer stond, de ecnige klok, waarop men in
dien tijd vertrouwen kon.
Door Janets tuin, den kant uit naar de
rivier, leidde James Birley zijn bezoekster,
die af en toe verlangend omkeek, in de hoop.
dat Janet soms volgen zou en zij moed
mocht vatten om te vragen of ze het
steenen bruggetje over mocht, om daar
sleutelbloemen te gaan plukken in de weide,
waar een stuk of wat koeien plechtstatig
aan het herkauwen waren van het genoten
voedsel.
„Nichtje Marjorie, ik heb je wat te zeg
gen".
Dc diepe, afgemeten toon van deze ge
wichtige aankondiging stoorde haar in haar
droomerij over het genot, dat kleine Peggy
Dopling, het zieke kindje van den hoefsmid
van Knottingley, zou hebben, als ze haar
zoo'n ruikertje zoet geurende sleutelbloe
men bracht, cn Marjorie herhaalde ontsteld:
„Mij wat te zeggen, master Birley?"
Ze noemde hem nooit James, daar ze een
te grooten afkeer voor hem voelde.
„Voorwaar", antwoordde hij, „ik heb je
veel te zeggen mcisjelief, want. als je naar
mij wilt luisteren cn je zult afwenden van
de strikken van Babyion en de valsche leer
stellingen van de goddcloozcn en zondaren,
dan zult gij voor mij zijn als Sara voor
Abraham, als Rachel voor Jacob, als Re
bekka voor zijn vader Isaak".
„Master Birley!" hijgde zij, met hoogroode
kleur, „wat bezielt u?"
De zonnewijzer was tusschen hen, cn. ter
wijl ze zoo 6prak, zag ze dat zijn groote han
den een deel van het voetstuk omvat hiel
den.
Een krachtige gestalte was deze breed
geschouderde man uit Yorkshire, nog eens
zoo indrukwekkend, met zijn grauwe klee
ding, zijn hooge Ualfsleercn laarzen en zijn
kegelvormigcn Puriteinschen hoed, die al
heel slecht paste bij zijn lang, smal gelaat
met de hooge jukbeenderen, de dicht bijeen
staande donkere oogen cn de vooruitsteken
de onderkaak.
Geen aantrekkelijke man voor een jong
meisje, om zich het hof door te laten maken
en een onbehagelijk middelpunt voor zulk
een schilderachtige cn romantische omge
ving.
Marjorie ging een schrede achteruit en
toch voelde zij zich weer als bctooverd door
dat hccrschzuchtig gelaat, dat den tiran dic
teerde, zelfs in een oogenblik als dit.
„Zoowaar, ik weet niet, wat u bedoelt met
Abraham en Isaak", sprak zij met voor haar
ongewone luchthartigheid, „en ik wil er ook
niet bij u op aandringen het te verklaren,
master Birley, daar ik er nu eenmaal mijn
zinnen op heb gezet om van die aardige
sleutelbloemen tc plukken voor een klein
meisje, dat ziek is".
„Ziek!" herhaalde Birley met nadruk, ter
wijl hij een schrede naderbij trad. „En ben
ik dan niet ziek, Marjorie? Ziek van het
hoofd tot de voeten? En waarom? Om
dat mijn ziel uitgaat naar jou; smacht om
je te omhelzen in geestesverrukking, zoodat
deze sterke armen, die den zondaar hebben
terneergeslagen in zijn zonde, je teere, dwa
lende voeten mogen terugvoeren van den
afgrond van een geestelijken ondergang!"
Dit zeggende, hield hij de armen open, zóó
uilnoodigend, dat Marjorie snel achteruit
trad en de ruimte van een bloemperk tus
schen hen liet
Het plezier in het humoristische van dc
situatie werd haar voor een deel benomen
door haar vrees voor den onwelkomen pre
tendent
Toch zou het 't beste zijn dezen zelfvol-
danen „heilige" op de hoogte te brengen
van den waren 6taat van zaken.
„U weet zeer goed. dat u onzin praat, mas
ter Birley", zei ze dan ook met een open
hartigheid, waarover ze zelve versteld
stond. „Als al dat gepraat over mijn ziel be
duidt, dat u mij trouwen wilt, dan zal ik u
vertellen, dat ik ten ecnnenmale afzie van
die eer. U vergeet, dat mijn sympathieën
geheel in strijd zijn met de uwe. Zoudt U
inderdaad in het huwelijk willen treden met
een vrouw, die iederen avond bidt voor de
veiligheid van den koning en den onder
gang van zijn vijanden?"
Birley's gelaat betrok, maar hij schudde
slechts het hoofd.
„Je bent nog een kind", zei hij, „dat den
verderfelijken praat, dien het hoort, nazegt,
zonder iets van den waren zin te vatten.
Maar het zal niet altijd zoo zijn: zal ik je
niet den weg wijzen, dien je bewandelen
zult? Zal ik je niet den afgrond toonen, die
gereed is, een zóó teer en zóó misleid kind
op te slikken? Er zal een tijd komen, dat
alles volbracht is en dan zal je mij leeren
beschouwen met blikken van genegenheid
en liefde. Liefde, die hand aan hand met
plicht, je dor bestaan zal doen bloeien als
een roos."
Met hoog-roode kleur van innige veront
waardiging, zag Marjorie er nog tienmaal
zoo aardig uit als anders.
„Liefde?" riep zij en wierp het hoofd ach
terover met een levendigheid, die haar va
der verrast zou hebben. „Voorwaar, u heeft
gelijk, master Birley, als u zegt. dat oprech
te liefde schoonheid zal brengen in mijn
leven, maar die liefde is reeds geschonken
door een en aan een, die oneindig meer
waard is dan ui"
Een oogenblik te voren zou hij op mees
terachtige wijze haar handen in dc zijne
gesloten hebben, haar als 't ware dwingend
zijn bevel te voldgen, maar nu fronste het
voorhoofd zich in een breede plooi, waar
voor Marjorie bang zou zijn geworden, als
zij in kalmer stemming had verkeerd.
„Voel je liefde voor een man?" vroeg hij
op heeschen toon.
„Ik heb sir Hugh Ainslie lief, die. als het
zoo wezen mag, éóns mijn echtgenoot zal
zijn".
Birley hield de dunne lippen zóózeer op
een geklemd, dat de spleet van zijn mond
óén rechte lijn leek.
„Dat zal toch wel niet zoo zijn", klonk
het met onhcilspelleriden nadruk.
Alle kleur week haar uit het gelaat, of
schoon ze moedig haar zelfbeheersching
wist tc bewaren.
,,Als ik niet hem, dien ik lief heb, trouw,
dan trouw ik toch geen ander!"
Birley lachte, terwijl hij haar langzaam
een groote, gebalde vuist voorhield:
„Lijkt je dit de hand van een man, die
zich makkelijk laat dwarsboomen?" vroeg
hij. „Ik verzeker je, dat ik als jongen al
mijn wil heb doorgezet, als ik eenmaal iets
in het hoofd had. Aanziet dit litteeken van
een beet, nu lang geheeld, maar die een wil
de kat mij toebracht, toen ik tien jaar oud
was. Een tijd lang wist het beest aan mijn
wraak tc ontkomen, maar in het eind heb
ik het toch in mijn macht gekregen. En zoo
is het steeds gegaan: mijn wil heb ik door
gezet".
w (Wordt vervolgd).
