"t FILM RUBRIEK
Lichtzijden in het derde Rijk
De Festspiele te Bayreuth
FILMNIEUWS
MEERTJES IN HET
BOUWLAND
Parijsche jeugd, een hedendaagsche zedenschets in
filrt ,'orm. Een behoorlijke rolprent, waarin door eenige
jonge Fransche spelers goed werk geleverd wordt.
Door de Filma, bureau voor Cinemato
graph ie, wordt voor Nederland de Fransche
film Pa rijs sc he jeugd uitgebracht, In
et Apollo-theater te Den Haag heeft dezer
dagen de première plaats gevonden van
deze rolprent, die als zedenschets uit 't he
dendaagsche Parijssche leven een goeden in
druk geeft van de wederwaardigheden van
eenige jonge menschen.
De inhoud is als volgt
Marie heeft haar ouders verloren en
werkt nu als verkoopster in een warenhuis.
Zij woont samen met een andere verkoop
ster, Gisèle, een oppervlakkig, maar goed
hartig meisje, dat niet al te snugger uit
gevallen is. Reeds geruimcn tijd is Marie
verloofd met Louis, een werklooze jonge
man, die ten onder dreigt te gaan door het
niets doen. Zijn vader is een hardvochtig
man, die zijn zoon door voortdurende ver
wijten tot wanhoop drijft. Louis kan het
niet zetten, dat hij niet in zijn eigen on
derhoud kan voorzien en neemt tenslotte
onder drang van zijn vader een kleine
betrekking aan in de koloniën. Met zijn
verloofde heeft hij oncenigheid en schrifte
lijk ïT*?cmt hij dan ook afscheid van haar.
waarbij hij het gegeven woord terugschenkt
Marie tracht zijn adres te vernemen bij den
vader, doch hij wijst haar de deur.
Wanhopig door dezo mislukking wil zij
zich verdrinken, doch een jonge arbeider,
Pierre, redt haar. Hij brengt haar naar
zijn kamer, die hij deelt met een collega en
vriend, Jean geheeten. Jean is een idealist
en wat sentimenteel, Pierre is ruwer en
wereldscher. Door een toeval komt Marie
lil kennis met Jean, dien zij bij het onge
val niet gezien heeft en met deze beide
Jonge menschen sluit zij nauwe vriend
schap, doch zonder te weten dat liet vrien
den zijn; het continu-bedrijf waarin zij
werken, heeft den een in den nacht-, den
ander in den dagdienst.
Zoo ontwikkelt zich een eigenaardige
situatie. Wij zien aan twee kanten banden
groeien, Jean en Pierre vertellen elkander
van hun liefde, doch weten niet dat zij
hetzelfde meisje kennen en Marie ver
moedt niet dat haar vrienden ook onder
ling in nauwe betrekking staan.
Als het Marie duidelijk wordt, dat zij
moeder moet worden, komt er verande
ring. Gisèle geeft haar de raad gebruik te
maken van het goede vertrouwen der bei
de jongens, doch zij wijst dit van de hand.
Jean wil geen kind van Louis en verstoot
het meisje. Pierre is echter bereid haar te
blijven steunen. Ook hij zal echter niet
lang meer bij haar zijn, want Louis schrijft
een brief, waarin hij vraagt of Marie over
wil komen naar Marokko, waar hij een
behoorlijke positie heeft verkregen.
Wij hebben al eens meer gewezen op de
vooruitgang, die in de Fransche filmindu
strie te constateeren valt. Er zijn in den
laatsten tijd goede producties afgeleverd
(wij noemen o.a. Ma t e rne 11 e, La Ba-
taille met Charles Boyer en C e 11 e v i-
eille Canaille met den schitterenden
Henri Bauer) en ook deze rolprent kan zich
van een behoorlijke plaats verzekerd hou
den.
Een speciaal in Parijs thuisbehoorend
onderwerp wordt niet behandeld, in zoo
verre is de titel niet juist en kunnen wij
den Franschen titel Jeu nesse preferee-
ren. In elke stad kan zich een gebeurtenis
afspelen, zooals die, welke ons hier met
Marie voor oogen gesteld wordt. Wel is de
sfeer lokaal en in dat opzicht is zij zelfs
buitengewoon goed.
De bezoeker van deze film zal ongetwij
feld vergelijkingen gaan maken met de
reeds lang uitgebrachte Duitscho film:
Acht meisjes in een boot, waarin
Karin Hardt een soortgelijke rol vervult
als Lisette Lanvin hier. Beiden verstoren
door hun liefdesverdriet het onbezorgde
leven van jonge menschen. die onder hun
blij en gelukkig bestaan niet denken aan
gevaren en mogelijke stoornissen.
Karin Hardt wordt uitgestooten door haar
clubgenooten, doch al6 haar toestand be
kend wordt, kan het vrouwelijke hart zich
niet loochenen en in haar vriendinnen
vindt de afzijdige studente dan trouwe ka
meraden. In deze Fransche film verstoot
Jean haar, de sentimenteele man kan het
niet verdragen dat zijn geliefde van een
ander is geweest en hij trekt zich geheel
terug. Pierre daarentegen weet, dat hij
ondanks alles van haar kan houden, al
zal niemand ontkennen, dat het feit zelf
hem verdriet moet doen. Zijn daad toont
ons hoe groot zijn liefde is voor Marie en
liet is moeilijk te begrijpen, dat zij door
Louis' brief zoo 6poedig opmontert. Gedu
rende zijn afwezigheid zijn toch sterke
banden gegroeid tusschcn den arbeider en
het meisje en als hij dan ondanks alles
haar loch trouw blijft, moet er in Marie's
hart wel een zware 6trijd gestreden zijn,
voor zij definitief haar vroegeren verloof
de kiest. Dit geeft de film niet 6tcrk ge
noeg weer, doch overigens is zij gelukkig
geslaagd te noemen. Zij is niet sentimen
teel, geeft de feiten zooals zij zijn en ver
bloemt een hard oordeel niet. De intrige
van het verhaal is eenvoudig en geeft toch
overvloed aan emoties. Hierdoor kon een
dankbaar camerawerk ontstaan en met
ijver is hier gebruik van gemaakt. Zonder
veel wendingen aan liet scenario te geven
kon men zoodoende de aandacht gespannen
houden.
Regisseur Pierre Da nis heef een ruime,
zuivere visie, en stelde zich scherp op de
spelers en het spel in. De fotografie der film
is buitengewoon goed en verhoogt in niet
geringe mate de visueelc aandacht.
De spelers in deze rolprent zijn allen
nog jonge Fransche krachten. Lisette Lan
vin is reeds eenige malen met succes op
getreden en geeft thans ook een behoorlijke
vertolking. Toch weet zij ons door haar
spel niet diep te ontroeren, het is niet
voldoende doorleefd al schenkt het wel
vertrouwen voor haar toekomstige carrière.
Paulctte Dubois, de naïeve vriendin geeft
een goede creatie, evenals Jean Servais
(Pierre). Dezo jonge acteur beheerscht zijn
spel volkomen en gaarne zullen wij van
hem een nieuwe film tegemoet zien.
UIT BERLIJN
Lisette Lanvin en Jean Servais die de hoofdrollen vervullen
in „Parüsche jeugd"
Het is voor de Olympische Spelen te
hopen, dat Hitler dan nog het
roer in handen heeft
(Van onzen correspondent).
Het heeft wel eens zijn nut, als de vaste
waarnemer in het buitenland eenige weken
(ook hem lokt zoo nu en dan de onontbeer
lijke vacantie!) zijn standplaats en liefst
ook het land zijner werkzaamheid verlaat
om in volkomen andere omgeving de hem
zoo vertrouwde dingen van uit de verte te
volgen en te beoordeelen.
Het is voor uw Berlijnschen briefschrijver
ditmaal geen lange en nu niet bepaald een
rustige vacantie geweest. Maar men mag
niet verlangen, dat do wereldgeschiedenis
met de persoonlijke behoeften van journalis
tieke correspondenten rekening houdt. En
daarom willen we een periode van werke
lijke ontspanning tot rustiger dagen (zullen
die werkelijk komen?) uitstellen en intus-
schen onze schriftelijke plichten nakomen.
In Berlijn teruggekeerd, vinden we een
uiterlijke rust, die het verklaarbaar maakt,
dat de groote meerderheid der buitenland-
sche reizigers, die korten tijd in deze stad
en in Duitschland in het algemeen vertoe
ven, zoo volkomen andere indrukken op
doen dan zij, die hier wonen en de onder-
grondsche stroomingen volgen kunnen.
Zoo rustig en vreedzaam zag het er hier
intusschen ook in de vorige maand Juni
uit. Wij herinneren in dit verband aan een
beschouwing, welke wij in dezo rubriek kort
te voren gewijd hadden aan de indrukken
van een Nederlandsch predikant, die in die
zelfde maand eenige dagen naar Berlijn
overgekomen was cn die er zich zoo ver
ontwaardigd over toonde, dat de Holland-
scho kranten hem over Duitschland, waar
alles tegenwoordig „zooveel beter*' was, zoo
slecht hadden voorgelicht.
Weinige dagen later brak een politiek ge
zwel open, dat het bewijs leverde, hoe juist
de voorlichting der kranten en hoe onvoor
zichtig het oordeel van den welmeencndcn
dominee geweest was. Een corruptie, die
zich niet tot Berlijn en München beperkte,
maar die zich uitstrekte in nationaal-socia-
listische leiderskringen over geheel Duitsch
land, oen die honderdmaal erger bleek te
zijn dan het bederf'in zekere officieuse en
mercantile milieux van „de republiek van
Weimar", waartegen de Hitlerbeweging te
recht, maar blijkbaar met wat al te veel
pochen op eigen voortreffelijkheid storm
liep en nóg loopt.
Neen zoo normaal, zoo gezond cn zoo
eensgezind als men op het eerste gezicht
meent, is de toestand hier niet. Ook niet na
de zuiveringsactie, die op het corruptie
schandaal van 30 Juni gevolgd is. Maar we
willen daarop heden niet meer terugkomen.
We willen dezen keer den lichtzijden in
het Derde Rijk recht doen wedervaren. Want
het ware wel zeer eenzijdige berichtgeving,
die eenvoudig dood te zwijgen! Lichtzijden
zijn er ook in het hedendaagsche Duitsch
land te over. Met politiek heeft dat slechts
in niet onmiddellijk verband te doen.
Zoo is in de eerste plaats de heerlijke
prestatie te noemen, die Bayreuth Duit-
scher en vreemdeling weer eens biedt.
Wij hebben het genoegen en de eer gehad,
mevrouw Winifred Wagner, Siegfried's
Wagner's jonge weduwe, in haar woning,
Huize Wahnfried, de hand te mogen druk
ken en met haar over de ..Festspiele", die
op dat oogenblik nog in voorbereiding wa
ren, uitvoerig van gedachten te mogen wis
selen.
Sindsdien hebben de eerste voorstellingen
plaats gehad. En niemand minder dan rijks
kanselier Adolf Hitler heeft ze bijgewoond,
en slechts de droeve gebeurtenissen in Oos
tenrijk hebben hem genoopt, eenige voorstel
lingen van den „Ring"-cyclus over te slaan,
terwijl hij onder normale omstandigheden
zeker van alle opvoeringen getuige gebleven
zou zijn.
Dat bewijst ten duidelijkste, dat Hitler's
Derde Rijk Richard Wagner en diens werk
als de meest representatieve kunst „in
dienst van de nationaal-socialistische levens
beschouwing" wenscht te zien, en dat Bay
reuth, dat lange jaren met bijna onoverko
melijke financieele moeilijkheden te kam
pen had, alle reden heeft om Adolf Hitler,
den grenzenloozen Wagnerverecrder, voor
diens ondersteuning en belangstelling dank
baar te zijn.
Wie de prachtige voorstellingen in Bay
reuth meegemaakt heeft, wie do sprookjes
achtige acoustiek van Wagner's „Festspiel-
haus" kent en de zeer bijzondere, gewijde
stemming in dit eigenaardig-nuchtere thea
ter op zich heeft laten inwerken, verheugt
zich, Duitscher of niet-Duitscher, over de
herleving van Wagner's heerlijke kunst, die
een stuk van het allerbeste Duitschland blij
ven zal en die juist in deze dagen van
Duitschland's moreele isoleering een taak
van hooge menschelijkheid te vervullen
heeft.
Hoe men ook over dictatuur als regee-
ringsvorm denken moge, men kan zich
voorstellen, dat de kunstenaar veelal nei
ging toont, radicale staatsinrichtingen toe
te juichen, omdat ze hem mogelijkheden
bieden, die in nuchtere republieken onder
democratisch-parlemehtaristischen invloed
eenvoudig uitgesloten zijn. Wij weten niet,
hoe groot de steun is, die dictator Hitier
aan Bayreuth verleend uit eigen machtsbe
voegdheid. Maar wij weten, dat Hitler's per
soonlijke vereering voor Wagner's werk al
leen voldoende gebleken is om Bayreuth als
RICHARD WAGNER.
centrum van sublieme muzikaal-dramatl
sche kunst er volkomen boven op te helpen.
Gelijk ook de plotselinge opleving op ar
chitectonisch sportief en verkeerstechnisch
gebied in Duitschland vrijwel uitsluitend te
danken is aan het feit, dat Hitler voor deze
onderdeelcn van het volksleven bijzonder
belangstelling heeft cn dat Hitler's wil in
Duitschland wet is.
Ook de organisatie van een zoo geweldig
ondernemen als de 2000 K.M.-rit voor auto's
en motorrijwielen dwars door Duitschland
ware in een niet-dictatoriaal gcregeerden
staat nauwelijks zoo correct door te voeren
geweest. Het is nu reeds de tweede maal,
dat deze groote rit hier heeft plaats gehad.
Men bedenke, wat het beteekent, dat
auto's en motorfietsen op een Zaterdagoch
tend tusschcn 2 en 4 uur in Zuid-Duitsch-
land starten en pas tusschcn Zondagochtend
en Zondagavond op de plaats van vertrek
terugkeeren zonder langer gestopt te heb
ben dan noodig is om te tanken of lekke
banden te vervangen, terwijl ze gemiddelde
snelheden tusschen 65 en 88 K.M. per uur
hebben volgehouden. Dat beteekent, dat de
sterke wagens op vele trajecten een snelheid
van 150 tot 170 K.M. hebben ontwikkeld, de
kleinere 130 tot 150 K.M. bereikten, cn dat ze
door steden als Berlijn, Leipzig, Frankfort
en vele andere met 80 en 90 K.M. geraasd
zijn, zonder dat ongelukken door botsingen
of aanrijdingen hebben plaats gehad.
Een stad als Leipzig was door de daartoe
onmisbare strenge afzettingen li uren en
langer letterlijk in twee deelen gesplitst,
waardoor ook de voetgangers in het eene
deel het andere niet bereiken konden, ver
keer onmogelijk was, de menschen zich in
het onvermijdelijke schikken moesten. Een
enkel bevel van den dictator maakt dit
mogelijk.
Tienduizenden mannen in uniform waren
voor de afzettingen present, er werd niet
gomopperd, niet geluierd, niet gesaboteerd.
En géén enkele voetganger waagde het, de
straat over te steken, die voor de rennende
auto's vrij gehouden werd. Slechts honden
en kippen waren ongehoorzaam, maar
waagden er dan ook hun leven aan!
Wij weten niet, of het Hitlerregime het
jaar 1936 nog halen zal? De optimisten ge-
looven aan een 1000-jarig Hitlerrijk, de pes
simisten meenen, dat het daarmee dozen
winter reeds zal afloopen! Tusschen deze
b«A>de uitersten liggen tallooze moeilijkhe
en. Maar voor de Olympische Spelen, die
in 1936 in Berlijn gehouden zullen worden,
ware werkelijk te wcnschen, dat Hitler of
tenminste zijn régime dan nog de teugels in
handen zullen hebben.
Want slechts deze concentratie van alle
macht in één vuist zal het Duitschland on
danks alle politieke en financieel-economi-
sche misère mogelijk maken, de laatste
resten van energie en krachtsontwikkeling
bijeen te rapen, die het onmogelijke moge
lijk maakt en een schitterend verloop der
Spelen waarborgt.
ROLAND.
EEN UITKOMST VOOR IEDERE
VROUW.
Orient Henna Shampooing
Verft door gewoon wasschen elk haar
in elke gewenschte tint
Onschadelijk t 0.60.
DROGISTERIJ „DE GAPER"
JUUANAPLEIN 3,
Amersfoort
ANNA STEN IN „NANA".
Binnenkort zal Nederland kennis kunnen
maken met de eerste Amcrikaansche film
van Anna Sten, welke inmiddels 111 Duitsch
land, zooals wij reeds gemeld hebben, door
de censuur verboden is. Wij herinneren ons
deze Russische actrice uit eenige groote
Duitsche producties als Salto Mor tale
van Dupont, Bommen op Monte
Carlo, een Albers-film, Heerscher
der Duisternis, met Emil Jannings cn
tenslotte Dimitri Ivaramasoff met
Fritz Kortner.
De regie van „Nana" werd gevoerd door
Dorothy Arzner, de eenige vrouwelijke
regisseur in Hollywood, die zich reeds ge-
ruimen tijd wist te handhaven. Verdere
medespelenden zijn Philip Holmes, bekend
uit „Ik heb een mensch gedood", Lionel
Atwill, wiens laatste films „Song of Songs"
en „De man met de wassen beelden" nog
versch in het geheugen liggen, Richard Ben
nett en Mae Clarke. Deze productie zal bin
nenkort door Loet C. Barnstijn in Neder
land worden uitgebracht.
Meerdere producties van de
Russische actrice.
Het bouwland ontplooit zich in deze
Augustusweken in zijn volste pracht. De
korenakkers zijn in den zonnebrand lang
zamerhand tot gouden weelde gerijpt en
het is onder den stralenden hoogen onbe-
wolkten hemel een feest van kleuren, van
licht en glans en bonte veelzijdigheid op
de welige kleigronden van Noordelijk Fries
land.
Het is alles cultuurland hier: bedijkt, be
werkt, bezaaid, bemest, beschoffeld, be-
wied, tot de hoogste intensiteit van produc
tiemogelijkheid opgevoerd. Het vrije na
tuurleven heeft hier weinig kansen om zich
te ontplooien; wie de grootsche bekoring
van wilde landschappen zoekt, van heide,
duin, moeras, moet hier niet zijn.
Toch wil dat niet zeggen, dat hier geen
rijke schoonheid te vinden zou wezen. Ik
duidde er in de beginregels al iets van aan
en herhaal het met nadruk; wie hier tus
schen de velden gaat, langs stille wegjes,
wie hier van af den hoogen Waddenzeedijk
het oog laat gaan over wijde verten, zal,
hier een landschap van grootsche pracht
kunnen vinden. Aan die schoonheid is de
laatste jaren een element toegevoegd: die
van de meertjes, die hier cn daar dit land
schap sieren. Toen de afsluitdijk klaar was
in het voorjaar van 1933 en de oude Zui
derzee in het meer Flevo was veranderd,
moesten in verband met de te verwachten
hoogere waterstanden in de Waddenzee de
dijken aanzienlijk worden verhoogd. Hier
voor werd het bouwland op sommige plaat
sen uitgegraven en zoo zijn eenige kunst
matige meertjes ontstaan. Dat kunstmatige
is niet zoo erg: ook onze vcenplassen kwa
men door turfopgraving tot stand en be-
hooren niettemin tot onze schoonste na
tuurmonumenten. Ook in en om deze in
het klciland ontstane plassen gaat de na
tuur haar gang. Riet groeit er langs de
oevers, allerlei andere waterplanten, groen
en bloeiend, gaan zich vertoonen, vogels
zoeken met vreugde deze wateren op. Wil
de eenden en waterhoentjes, meeuwen en
sterntjes, kievitten en grutto's, tureluurs cn
scholeksters, karekieten en rietgorzen kunt
ge er vinden, zwemmend, vliegend foura-
gecrend langs den kant, een bont en veel
zijdig plant- en dierenleven gaat zich op
en om deze meertjes hoe langer hoe meer
ontplooien, 't natuurschoon van dit gebied
is er te rijker en veelzijdiger door gewor
den. De wijde wateren van de zee zijn
weliswaar vlakbij en oox siooten en ka
nalen zijn er genoeg in deze omgeving,
maar al wat meer en veenplas heet was
hier veen en juist deze kleine, intieme wa
teren onder den hoogen hemel midden in
het korenland, zooals zij hier nu sinds kort
ekomen zijn, hebben een aparte schoon
heid en een heel eigen charme.
Zullen zij blijven bestaan? Het Is zeer
zeker te hopen. Zij zijn hier cn daar vrij
diep, zoodat demping en drooglegging wel
te veel kosten zou meebrengen. Een er van
en een van de mooiste, al is het maar klein,
ligt vlak aan den openbaren weg en in
een hoekje van dit water is een heel* berg
vuil neergeplempt, dat de schoonheid en
de behagelijkheid voor oog en neus van
dit landschap dreigt te bederven. Dit dient
verboden te worden. Dit gebied van intense
cultiveering heeft hoe mooi het cultuur
land op zich zelf ook wezen mag, ook de
kleine brokjes dringend noodig, waar de
natuur zonder inmenging van menschen,
baar eigen gang kan gaan en waar vogels
en bloemen een rustig plekje kunnen vin
den. Daarom mogen deze meertjes in hoA
bouwland aan de goede zorg van autori
teiten, omwonenden en verder publiek wor
den aanbevolen. Zij vormen nu onder den
zonnigen Augustushemel te midden van do
rijde weelde van het bouwland, maar niet
alleen nu, waarlijk in alle getijden een
klein maar kostelijk stukje natuurschoon,
waard om in stand cn in eere te worden
gehouden.
A. L. B.
Anna sten zal de hoofdrol vervullen in
Barbary Coast, een rolprent naar een
scenario van Herbert Asbury. Als tegenspe-
Ier is Carry Cooper gecontracteerd. Onmid
dellijk na de beëindiging van deze film zal
een aanvang worden gemaakt met opnamen
voor Resurrection, gebaseerd op Tol
stoi's „Opstanding". Zij zal hierin met Fre
deric March de hoofdrol vervullen. De regie
zal in handen zijn van Roubcn Mamoulian,
die in den laatsten tijd veel genoemd wordt
en o.a. de laatste Greta Garbo-film Ko
ningin Christina regisseerde.
Beide films worden door de United Artists
uitgebracht.
HAT, COAT AND GLOVE.
De voornaamste spelers.
Oorspronkelijk zou John Barrymore de
hoofdrol vervullen in deze Remaco Radio
film, doch lnj was elders contractueel ver
bonden, zoodat Ricardo Cortez gekozen
werd. Ook wordt een hoofdrol vervuld door
John Beal. Dit is één der nieuwelingen, die
door zijn fraaie tooneelcreatie in „Another
language" opviel en zoo bij de film kwam.
De vrouwelijke hoofdrol wordt vervuld
door Dorothy Burgess, die door haar nieuwe
vampstijl in In Old Arizona een ge
weldige vooruitgang maakte. Zij treedt op
als een zeer geëxalteerd meisje, dat er erg
onconventioneele ideeen op nahoudt over de
liefde.
