AMERSFOORTSCH DAGBLAD
DE SNELTAX
EEN WITBOEK OVER DE MUITERIJ
Zaterdag 18 Augustus 1934
33 e Jaargang No. 42
TWEEDE BLAD
HONIG'S BOUILLONBLOKJES th ans 6 voor lOct.
DEP APAVER het speciaalhuis voor wol en handwerken
IETS NIEUWS:
FEUILLETON
DE FREGATVOGEL
GEEN NIEUW LICHT OP DE
GEBEURTENISSEN
De voorgeschiedenis der ongeregeld
heden. Weinig leiding en
eensgezindheid der
officieren
liet juist verschenen V, ilboek der Ne-
dcrlandschc Regeering geeft een uitvoerig
verslag van de ongeregeldheden bij de Ko
ninklijke Marine ir- Nederiancïsch-lndie in
het begin van 1933, welke haar hoogtepunt
bereikten in de muiterij aan boord van
H Ms. „De Zeven Provinciën".
Het eerste hoofdstuk behandelt de ge
schiedenis van de salariskorting, welke de
onmiddellijke aanleiding tot die gebeurte
nissen was, het tweede de ongeregeldheden
in de vlootbasis Soerabaja. Daarop volgt
het verslag van de muiterij, terwijl het
vierde hoofdstuk een overzicht geeft van
de aan de onregereldhcdcn gewijde beraad
slagingen in de beide Kamers der Statcn-
Gencraal.
E 'ïi nieuw licht wordt door het Witboek
op de gebeurtenissen niet geworpen; niet
temin willen wij het belangrijkste hier
onder eruit overnemen:
De salariskorting.
De genoemde saiariskorting maakte deel
uit van de bezuinigingsmaatregelen, waar
toe het Nederlandsch-Indischc Gouverne
ment zich alt gevolg van de economische
crisis gedwongen zag. Bij twee voorafgaan
de salarisherzieningen, midden 1931 en be
gin 1932, was gebleken, dat deze bij het
Europecsche Marinepersoneel groote onrust
verwekten, welke o a. tot uiting kwam in
de bladen der personeelsbonden, waarvan
de hoofdbesturen in Nederland zetelden.
Naast het Europeesche personeel diende
op de vloot in Nederlandsch-Indië een be
langrijk percentage Jnlandsehe schepelin
gen, die in net algemeen weinig contact
hadden met hun Eurofeeschc collega's,
doch in hun personeelebondcn gaarne hun
voorbeeld volgden.
Eind 1932 werd de korting op de salaris
sen der Indische Landsdienaren van 10 lot
17% opgevoerd. Voor de toepassing van
een overeenkomstige korting op de bezol
diging van bet Marine-personeel inoest
overleg worden gepleegd met de Nedcr-
landschc Regeering; dit overleg was vóór
het eind van dat jaar nog niet afgeloopen.
Daarom werd aan het personeel bekend
gemaakt, dat de bestaande korting voor-
loopig zou worden gehandhaafd. Dit werd
beschouwd als een bewijs, dat de Regce-
ring was gezwicht voor den door de pcr-
soneelsbonden uitgeoefenden drang.
Toen op 25 Januari 1933 het bericht werd
gepubliceerd, dat de korting op de bezol
diging van het Europeesche Marineperso
neel in Indië werd verhoogd tot 1-1%, steeg
de onrust. Toevalligerwijze was- nagenoeg
de geheele vloot te Soerabaja aanwezig,
daar door de viering van het Inlandsche
Nieuwjaar 3 vrije dagen (27, 28 en 29
Januari) elkaar opvolgden.
Gedurende deze 3 dagen werden herhaal
delijk vergaderingen cn beloogingen ge
houden, waarbij Marinepatrouilles en poli
tie moesten ingrijpen; ten slotte werd op
Zondag 23 Januari liet geheele personeel
aan boord en in de kazernes geconsigneerd.
Op Maandag 30 Januari had een uitge
breide collectieve dienstweigering van
Europeesche korporaals cn manschappen
plaats aan boord van een aantal schepen
en bij inrichtingen aan den wal; de Ma
rine-autoriteiten hadden verschillende voor
zorgsmaatregelen genomen cn zich den
steun van eenige compagnieën Landmacht-
militairen verzekerd. De dienstweigeraars
konden, voor zoover zij volhardden, door
eigen personeel worden gearresteerd.
Bij deze dienstweigering waren slechts
Europeesche korporaals en manschappen
betrokken; de onderofficieren, die voor een
deel in hun bonden aan de agitatie vooraf
hadden deelgenomen, onthielden zich ge
heel van alle onkrijgstuchlelijke gedragin
gen.
Dicnzelfden dag werd bekendgemaakt,
dat dc korting op de salarissen der Inland
sche schepelingen op 17% zou worden ge
bracht, in overeenstemming met de kor
ting voor de overige Indische Landsdiena
ren.
Als gevolg daarvan weigerden een groot
aantal Imandschë schepelingen op 2 Fe
bruari 1933 orn aan het werk te gaan. Zij
konden zonder daadwerkelijk verzet wor
den gearresteerd
Dé'onlusten waren liieimede bedwongen.
Het aantal arrestanten bedroeg in totaal
ongeveer 000.
De muiterij.
If. Ms. „Dc Zeven Provinciën" was begin
Januari 1933 van Soerabaja vertrokken
voor een reis rond Sumatra. Do stemming
aan boord werd door den Commandant
goed geoordeeld, ook nadat de berichten
over de verhoogde saiariskorting en dc
daarop gevolgde dienstweigering der Euro
peanen waren bekend geworden. Nader
hand is gebleken, dat na dit laatste be
richt een gezamenlijke dienstweigering is
beraamd, wc'ke achterwege is gebleven,
omdat blijkbaar do meesten de consequen
ties niet aan turfden
Dc Commandant ontving op 2 Februari
van d( n Vlootvoogd een bericht over de
algemeune dienstweigering te Soerabaja.
waarbij hij tevens werd aangemaand om
op zijn hoede te zijn. Dien zc-lfdcn avond
kwam het schip ter roede van Oleh-lch,
de voorhaven van Koetaradja.
Den 3en Februari werd er aan boord
slecht gewerkt. De commandant ontving
berichten over de dienstweigering der In
landsche schepelingen Ie Soerabaja en liet
daarop de officieren bij zich komen om
hun waakzaamheid te bevelen
De stemming onder de bemanning, voor
al onder de Inlanders, werd onder don in
vloed van de persberichten steeds slechter;
bij de Inlanders overheersehte een gevoel
van solidariteit met hun gevangen geno
men kameraden. Dien avond werd voor het
eerst in een kring van uitsluitend Inlan
ders het plan geopperd om zich van het
schip meestér te maken. Daarvoor werd de
avond van Zaterdag 4 Februari zeer ge
schikt geacht, omdat dan vele officieren cn
een groot deel der Europeesche bemanning
aan den wal zouden zijn, waar eenige
feeslelijkheden zouden plaats hebben.
Het gemis aan voldoende kennis van dc
Inlandsche talen bij de officieren cn de
Europeanen in het algemeen maakte het
den Inlanders gemakkelijk om ongemerkt
het geheele plan te ontwikkelen. Eerst
later werden eenige Europeanen daarvan
op de hoogte gebracht.
Zaterdagavond -4 Februari waren dc com
mandant, de eerste officier, een groot deel
der officieren en vele schepelingen aan den
wal. Een deel der Inlanders, die op de hoog
te waren van het voornemen tot muiterij,
keerden opzettelijk vroegtijdig naar boord
terug. Daardoor waren overwegend Inlan
ders aan boord, ongeveer 190 tégenover 75
Europeanen (waaronder 18 officieren en 8
onderofficieren).
Omstreeks 21b werd do commandant te
Koetaradja door een korporaal, die over de
muiterij had höoren spreken, cn besloten
had om daarvan melding te maken, ge-
waarschuwd, dat de Inlandsche beman
ning zich van het 6chip wilde meester ma
ken cn daarmede naar Soerabaja wilde
opstoomen. Nóch de commandant, nóch de
eerste officier hechtten geloof aan dit be
richt: evenwel zond de laatste toch een
jeugdig officier naar boord om daar te
waarschuwen, dat waakzaamheid moest
'worden betracht. Deze kwam daar aan,
toen dc muiterij reeds was begonnen.
Do muileie hadden zich te 21 li in het
bezit gcstel-i van een hoeveelheid geweer-
munitie. welke aan dek was geborgen. Dit
werd ontdekt en gerapporteerd aan den
oudstoanwezigen zeeofficier, die ccn onder
zoek deed instellen, doch overigens geen
maatregelen nam.
De muiters schakelden de dekverlichling
uit en maakten zich van een aantal gewe
ren meester, waarbij do daar aanwezige
officieren en onderofficieren werden terug
gedrongen. De officieren kregen eerst thans
last om lnin pistolen te laden, terwijl ook
dc onderofficieren werden gewapend.
Ook in dc machinekamer drongen de
muiters door waar zij &toomklaar lieten
maken; zij Lchtten twee jeugdige officieren,
die reeds sliepen, van luin kooien cn hiel
den deze gedurende twee uur gevangen,
waarna zij zich weder bij hun collega's
konden voegen. Door het geheelo schip
werden schildwachten uitgezet, om dc offi
cieren cn onderofficieren in het achterschip
Ie isoleeren. Verder werd de deur naar de
voormunitiebergplaats geforceerd cn daar
uit munitie voor de handvuurwapens cn
voor het lichte geschut gehaald; een der
kanonnen werd geladen. Toen het schip
sloomklaar was, werd het anker gelicht cn
werden de sloepen gcheschen.
Bij dc officieren ontbrak alle leiding. De
oudste luitenant-ter-zce der le klasse was
geheel in 1e war cn verliet ten slotte met
een vlet het 6chip, om aan den wal den
commandant te gaan waarschuwen. Daar
door ging het hevel over op den oudsten
luitenant ter zee der 2c klasse.
Individueel werden door enkele officieren
pogingen in het werk gesteld om tot het
voorschip cn de machinekamer door te
dringen. Op.een groep officieren, die zich
naar de brug wilden begeven, werd door
oen der schildwachten een schot gelost,
waarop zij zich overhaast terug trokken
De radio- »fficier liet in de radiohut via
het Marinestation in Amsterdam den Vloot
voogd van de muiterij, «pp de hoogte bren
gen; hij werd door Ven der Europeesche
muiters uit liet radiostation gedrongen.
Na het ankerlichten bleek den muiters,
dat de sluurbevveging niet in orde was
Twee officieren en een onderofficier had
den de stuurmachine, welke zich onder de
door hen bezette compartimenten bevond
afgezet en het roer aan boord gedraaid,
zoodat het schip slechts met de machines
bestuurd kon worden.
Op initiatief van een der officieren had
thans een bespreking tusschen de officieren
en enkele «eiders der muiters plaats. De
oudste zeeofficier legde zich voorloopig neer
bij bet plan om naar Soerabaja op te 6too-
men. De officieren en onderofficieren zou
den de achterste compartimenten blijven
bezetten, waar tegenover de oudste zee
officier toestond, dat dc sluurbevveging
weer in orde werd go-bracht. liet. 6Chip ver
liet daarop nog in dien nacht de rcede cn
stoomde benoorden Sumatra naar de West
kust, met de bedoeling om door Straat
Socnda naar Soerabaja tc varen.
Op H. Ms. „De Zeven Provinciën" hadden
de muitors een gcregcldcn dienst ingesteld,
welke zich aan de normale routine aan-
fraaie moderne interieurs met stalen
meubelen
in onze modelwoning maliesingel 20 te
genover de heerenstraat
=»vonlflOinRll%ic oudegracht
r r r nachtegaalstr
9EKKEE utrecht
(Adv.)
paste. De Ncdcrlandsche vlag werd gche
schen, bij vlaggenparodc werden de voor
geschreven eerbewijzen gedaan.
De leiding was geheel in handen van de
Inlandsche muiters met enkele Europeanen.
De meeste Europeesche schepelingen had
den in den aanvang met de muiters samen
gewerkt, maar weldra bleek, dat zij tot
bezinning kwamen; de Inlanders vertrouw
den hen zoo weinig, dat van Maandagoch
tend af alleen die Europeanen, welke als
schildwachten werden uitgezet, gewapend
waren; overigelis waren dc wapens onder
bewaking van Inlanders.
Onder de officieren heerschtc weinig
eensgezindheid. Vooral van de jongeren
waren eenigen van mecning, dat zij zich
niet tot lijdelijk afwachten konden bepa
len; de oudste zeeofficier, mede onder den
invloed van enkele der ouderen, wilde de
beschikbare krachten sparen tot van buiten
hulp zou worden geboden, cn deed alles
vermijden, wat den muiters lot agressief
optreden zou kunnen brengen.
Hij bepaalde zich tot herhaalde bespre
kingen met' de leiders der muiterij, die hij
er van trachtte te overtuigen, dat hun on
derneming hopeloos was cn dat zij het
beste deden om zoo 6pocdig mogelijk den
commandant weer aan boord toe to laten.
De muiters hielden vast aan hun plan
om het schip naar Soerabaja te brengen;
slechts wijzigden zij dit in zooverre, dat zij
wilden voorstellen om den commandant
ëcn dag vóór Soerabaja aan boord te no
men; een telegram in dien zin werd aan
den commandant gezonden.
De oudste zeeofficier trachtte hen tc
overreden om dc muiterij zoo spoedig mo-
uelijk le beëindigen cn den commandant
direct aan boord toe te laten. Ten 6lottc
werd hierover op 7 Februari een stemming
gehouden; slechts een klein deel der Inlan
ders stemde tegen. De Inlandsche leiders
wisten echter, ook onder bedreiging, to be
werken dat het voorstel werd afgewezen;
daarna i6 geen poging meer gedaan om de
muiterij vrijwillig te beëindigen
Aan boord werden persberichten opge
vangen, waarin de muiterij werd voorge
steld als een communistische beweging. De
muiters waren hierover zeer verontwaar
digd, cn lieten hehaaldelijk in omroep een
radiogram uitzenden, waarin zij verklaar
den, absoluut geen communistische neigin
gen le hebben, doch alleen te willen pro
testeeren tegen de salariskorting en dc ge
vangenneming van hun kameraden in
Soerabaja.
Hierna volgt het relaas der achtervolging
van de Zeven Provinciën welker verloop
wij voldoende hekend mogen achten, mede
in verband met de dezer dagen nog door
de regeering beantwoorde vragen inzake
het werpen van de „bom" op het muitende
schip.
De Goedkoopste cn Ruimste taxi to cJezex
stede. Naar Uw vacantieoord, maakt dan
gebruik van onze speciale Reisauto's met
kofferrekken.
Zeer lage tarieven. Naar buitenland vraagt
prijs.
Luxe 4 en 7 pers. auto's te huur.
Betrouwbaar personeel bekend in binnen-
en buitenland.
De ondernemer
G. LENSINK.
Tel. £354
Tel. 743
TOT WEERZIENS
Bij het b3gin der Nederlandschc
Rcisweek. (2027 Augustus).
Tot weerziens! roept dc kruide
nier,
Sportief gekleed in 't grijs;
Ilij denkt niet meer aan pondjes rijst,
Alléén nog maar aan: reis.
Tot weerziens! belt do scbillcman,
Verheugd, zelfs enthousiast.
Hij haalt zijn beste plunje uit
De Zondagt-kleerenkast.
Tot weerziens! brult de slagers
knecht,
En hoort een week geen klacht.
Uit hoofde van zijn werkkring let
Ilij dikwijls op „geslacht"....
Tot weerziens! juicht het bakkera-
jog
Op 't vóórdeursche „tapijt".
Hij reist heel ver cn zoekt vergeefs
Het versohe-brood-ontbijt
Tot weerziens! zegt de machinist
En stapt „in 't oude vak".
Maar nu reist hij in een coupé
En voelt zich „onder dak".
Tot weerziens juicht liet kinder
koor
In opgewekten geest.
De Reiswoek is speciaal voor hen
Een lijd van zon en feest.
T o t w o c r z i e n s zegt de belasting
man.
Weg vrnesl Weg dwangbevel!
Iltel minzaam wordt dc man gegroet...
Kent hij zichzelvcn wel?
Tot. weerziens! wenkt de ijscoman
En helt een week niet meer.
Nog sterker dan in „zakenlijd"
Verlangt hij naar mooi weer!
Tot weerzie n s! zeggen allen, die
Hun huis verlaten gaan;
Ze denken aan genot en vreugd
En andermans-bestaan.
Ze trekken saam het landje door
In „Roiswee kN cderland":
En reizend groeit het souvenir:
De volksgemeenschapsbandI
PHILIA.
Beugels en standaard voor tasch en werkmand f 1- p. stsl
UTRECHTSCHEWEG 85
TELEFOON 15
Wie nauwkeurig acht geeft op zich zelf,
zal niet veel van anderen spreken.
door
GEORGE OWEN BAXTER
naar den Amerikuanschen roman
bewerkt door J. M P
Plat op liet dak van den wagen liggend,
nam hij de omgeving goed op; daarop
strekte hij zich op zijn rug uit om te rus
ten. De sterren flonkerden; er was geen
uoik orn hen te verduisteren, maar slechts
die diepe bronnen van oneindige schaduw,
die hier en daar in het uitspansel, zelfs op
do helderste dagen, tc zien zijn.
Hij bekeek de bekende sterrenbeelden,
die statig ver boven hem met het geha
mer van de wiclstellen en het geratel der
wagens door den nacht meereisden. Hij
Avas blij weer in het open veld te zijn, ver
heugd over dc snelheid van den trein; het
v,as, alsof hij wat Van de onweerstaanbare
energie in zich opnam. Maar zoo jagend
door den nacht, werkten zijn zintuigen ge
makkelijk en scherper. Hij had een moei
lijker taak voor zich, dan hij had kunnen
uitdenken; alleen do strijd tegen neef Ed-
8ar zou al zwaar genoeg geweest zijn, maar
hij had ook nog met Renney te doen cn hij
wist, dat die schavuit in dén eindstrijd ecu
8foote factor kon blijken le zijn. Maar hij
moest Renney volgen, want Renney's spoor
7.0u hem naar zijn doel voeren en hij had
de vage hoop, dat hij. aan het doel geko
men. Renney zou kunnen vellen, voordat
die bloedhond Robert Asprey kon dooden.
Maar hij werd door de wet gezocht cn als
Renney hem ontmoette, behoefde de ban
diet het werk niet in eieren handen te ne
men: hij had eenvoudig de politie te laten
weten, dat Geraldi ccn zakkenroller was.
die door het gerécht van Sankeytown werd
gezocht. Dat zou voldoende zijn en men kon
dan op Chalmers rekenen om zijn aandeel
in de moeilijkheden te nemen.
De fregalvogel glimlachte tegen de my
sterieuze diepten der hemelen; hij had der
gelijke moeilijkheden wel meer beleefd,
ook wel ergere, maar dan had hij gelegen
heid gehad om le verdwijnen, had kunnen
wegvliegen over den horizon, zelfs in deze
eeuw. waarin dc draadloozc de horizon tot
oneindigheden had uitgewerkt. Nu echter
was het anders; hij werkte met een blok
aan het been een loode.n gewicht om den
nek cn dat was de verplichting om As
prey voor zijn dochter tc zoeken.
De trein kwam aan een helling, ging
langzamer lööpen cn begon loon uit alle
macht te hijgen cn tc puffen, langzaam de
steilte opklimmend. IIct werd tijd om op
te passen. Aan den linkerkant rees dicht
bij loodrecht een rotswand op; aan den
rechterkant lag het andere spoor en daar
aan wijdde liij zijn aandacht cn wel juist
cp tijd om een schaduw ver vooruit van
den trein te zien vallen cn in het kreupel
hout terzijde van den weg verdwijnen.
De fregatvogel weifelde. ITct kon wel een
landlouper zijn. liet was niet. meer dan een
tegen twee, dat het Renney was. En als hij
van den wagen sprong om hem te volgen,
dan zou hij stellig door den bandiet gezien
worden, als deze het werkelijk was.
Ilij besloot van den trein tc springen,
maar wachtte tot deze dc volgende bocht
door was; toen ging hij de ladder af, terwijl
de spoorbaan daalde cn dc locomotief haar
snelheid verhoogde cn liet zich op den
grond zakken. ITij struikelde daarbij over
een ronden steen, maakte een buiteling en
kwarn, nogal versuft, weer op zijn boenen
terecht.
Maar er is een kunst van vallen, een
moeilijkc^unst, die hij lang geleden in het
circus van dc clowns had geleerd; hij was
geschokt, maar had nauw olijks een schram
en zonder aarzeling liep hij het kreupel
hout in.
Neerhurkend, wachtte hij (ot de trein
voorbij was en het achterlicht verduisterd
werd door den stofwolk, welke door de zui
ging werd opgeworpen; toen verdween ook
dat licht om de bocht van den kronkelen
den weg.
Hij was alleen, behalve dan wat betreft
die andere schaduw, ergens in het kreu
pelhout achter hem cn. als het Renney niet
was, dan zou hij het spoor van Robert As
prey totaal kwijt zijn. Was het Renney wel,
dan zouden twee redenen den bandiet bob
ben kunnen bewegen den trein te verlaten.
Ton eerste had hij misschien geweten, dat
ccn achtervolger op den trein was en dan
kon het zijn, dat hij van plan was, na een
schijnbegin, terug le keeren, niet zeker
zijnde, dat hij gevolgd werd, maar eenvou
dig om de zekerheid dubbel zeker tc ma
ken. Geraldi voelde, dat hij, in eenzelfde
situatie, ook zoo gehandeld zou hebben.
Ilij ging nu op weg terug langs de bocht,
vlug loopende door het kreupelhout met
gescherpte zintuigen; hij was eenigen .tijd
woudlooper geweest cn zijn ongelooflijke
lichte tred kwam hen nu goed te pas,
maar hij wist, dat er vele anderen waren,
die beter in dié icunst thuis waren dan hij.
Toen hij aan het punt kwam, waar het
spoor langzaam naar beneden liep, waag
de hij zich aan den rand van het hout en
wachtte daar neergehurkt af. Dc sterren
deden de rails flikkeren cn al wat zich over
den weg bewoog, kon vanaf redelijken af
stand worden waargenomen. Het was ech
ter ook mogelijk, dat de landlooper recht
uit het kreupelbosch was ingegaan met het
plan om gedurende den naclit op een be
kend punt tc kampceren; van Renney kon
hij zooicts niet verwachten.
Nauwelijks had hij dit alles overdacht, of
ccn man stapte geluidloos uit het geblader
te te voorschijn en bleef aan den rand van
den spoorweg slaan. Ilij had de handen in
de zakken en zijn pet was diep over de
ocgen getrokken. Iets in den slanken bouw
van de schouders en in het vooroverbui
gen van het hoofd zeiden den fregatvogel,
dat dit Renney was. De man floot zacht,
alsof hij zich recht vergenoegd voelde; toen
ging hij den spoorweg op en begon over de
dwarsleggers naar Sankeytown terug tc
loopen.
HOOFDSTUK XII.
Geraldi had meer clan een uur op den
trein gereden en was dus dertig mijlen van
de stad verwijderd of misschien wat meer,
maaj* vlak bij den voet van de helling, die
zij nu volgden, was de trein een kleine
groep lichten gepasseerd cn Geraldi was er
tamelijk zeker van, dat zijn prooi dit stad
je zou gebruiken als een uitgangspunt voor
het volgende gedeelte van de reis.
De maan kwam op; de oostelijke bergen
schenen wonderlijk dichtbij cn even steil als
rotsen van zwart steen, maar naar het Wes
ten, over zijn schouder heen. was het land
in mistgolven gehuld. Er was echter gc-
npeg licht om hem er op verdacht tc doen
zijn, dat Renncv misschien zijn achter
volger zou kunnen zien; hij bleef achter,
totdat Renney's omtrekken voor hem uit
een schim werden, meer vermoed dan ge
zien.
Het spoor hoog wat naar rechts in een
wijde, lange bocht en spoedig kwamen zij
tusschen de vlakke schaduwen van het
dorp. Renney liep lot dicht bij liet station
cn Geraldi zag hem verdwijnen in een
klein nachtrestaurant, een van die gelegen
heden, welke gewoonlijk open zijn in een
stad, waar veel spoorwegpersoneel teza
men komt. Door het berooktc deurvenster
zag hij Renney zich voor de toonbank neer
zetten en vlug iets bestellen.
Geraldi stak daarop gerustgesteld de
straat over, waar het evenbeeld van dit eet
huis was gevestigd; de toonbank was be
dekt met wasdoek, dat door boenen en e«-
bogen tot flarden was versleten. De kcllner-
kok keek geïrriteerd van zijn krant op, toen
hij Geraldi zag binnenkomen. Niets is spoe
diger bereid dan gehakt en dit bestelde Ge
raldi dus, tezamen met brood cn koffie cn
een stuk appeltaart. ITct gehakt bestond
meer uit brood en uien dan uit vlcesch,
maar hij at het met het geduld van iemand,
die wel eens met minder tevreden heeft
moeten zijn. Ilij at zelfs met graagte, want
hij wist, dat dit mogelijk voor langen tijd
zijn laatste kans kon zijn, voordat hij weer
in de gelegenheid zou zijn om le eten.
(Wordt vervolgd).
