AMERSFOORTSCH DAGBLAD
UTRECHT'S BINNENHUIS
DE SNELTAX
FEUILLETON
Zaterdag 15 September 1934
33e Jaargang No. 6
EDO BERGSMA'S GOUDEN JUBILEUM
50 JAAR VOORZITTER
museumlaan 7
utrecht
permanente expositie
van MEUBELEN
naar oude- en eigen ontwerpen]
steeds voor ieder vrij te bezichtigen
Tel. 1354
Tel. 743
DEN KOERS KWIJT
DE PAPAVER hel speciaalhuis voor wol en handwerken
Ontvangen de nieuwste jumperboeken
Chenille voor baretten 30 ct. p. kn.
UTRECHTSEWEG 85 telefoon 15
HONSG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOct.
DE FREGATVOGEL
De A.N.W.B. voorzitter geeft zijn
herinneringen weer aan zijn
arbeid voor het toerisme
Edo Bergsma is dit jaar vijftig
jaren voorzitter van den A.N.W.B
In zijn huis, dat bijna geheel op'
gebouwd schijnt uit de souvenirs en
huldeblijken, welke hij tijdens zijn
ambtelijken en A.N.W.B .-loopbaan
heeft ontvangen, heeft de redactie
van de Kampioen een gesprek met
den Bondsvoorzitter gehad. Uit de
geestdrift, welke ook de vriendelij
ke echtgenoote van den jubilaris
toonde bij het bezichtigen der tal
rijke souvenirs, kreeg de inter
viewer er eenigen indruk van, welk
een geweldigen steun zij voor den
Voorzitter geweest moet zijn in al
die jaren van harden arbeid voor
gemeente en toerisme.
Hieronder laten wij iets uit het inlercssan-
ie gesprek volgen.
„Wat of er, als ik nu aan al die vijftig
jaar terugdenk, het eerst in mijn gedachten
komt? Het eerste waar ik dan aan denk
dat is de noodklokvergadering voor betere
wegen, van 26 Januari 1925 in „Diligentia"
in Den Haag. Een vergadering, die wel iets
leek op die van dit jaar tegen liet Vcrkcers-
fondswotsontwerp, maar toch meer van den
Bond alleen uitging; toen nam de A.N.W.B.
daar wel een buitengewone positie in en ik
mag wel zeggen, dat de Bond bij die gele
genheid in het openbare leven een groot
prestige kreeg. Natuurlijk had hij dat al
wel." vervolgde de heer Bergsma haastJg
„want anders was die vergadering niet zoo
geslaagd, maar toch, do wijze, waarop
hoogere ou lagere autoriteiten er op rea
geerden, was wel heel bijzonder.
Als een tweede punt van groot belang,
herinner ik me dan de vergadering voor het
behoud van bosschen en landgoederen, op
li September 1926 in het Koloniaal instituut
in Amsterdam, een bijeenkomst, belegd in
gemeenschap met de Vereeniging tot Be
houd van Natuurmonumenten, doch dooi
ons zeer krachtig voorbereid, welke in ons
land grooteri indruk heeft gemaakt. Tal van
menschen, die den nood nog niet hadden
ingezien, begrepen toen, dat er ingegrepen
moest worden, waardoor de Begecring den
zedelijken steun verkreeg om dc noodigc
maatregelen voor te stellen!
En als derde punt zou ik de groote suc
cessen, die wij op internationaal gebied be
haalden. willen noemen," vervolgt de gou
den Voorzitter trotsch. „Van Nederland is
aanvankelijk de gedachte uitgegaan om een
internationale organisatie van Toeristen
bonden te stichten; met België belegden wij
het eerste van een reeks van congressen,
welke tot doel hadden, de regeering aan te
sporen tot verschillende maatregelen, oa
tot verbetering van de grensovergangen
En daar de naties elkaar altijd zoo slecht
verstonden, zoowel letterlijk als figuurijk
lconden onze delegaties op die congressen
heel dikwijls bemiddelend optreden en een
sfeer van meer waardeering scheppen.
Van al die congressen was Gerard Pos de
liel. Tal van bezoeken heeft hij daarbij ge
bracht aan buitenlandsche ministeries, b.v.
In Oostenrijk, Zwitserland en in Frankrijk,
en daar vruchtbare discussies gevoerd om
tot grensfacilitciten tc komen en om de
EDO BERGSMA.
groote moeilijkheden, die ontstonden door
het opkomende autoverkeer, zooveel moge
lijk te vereenvoudigen
Edo Bergsma als voorzitter.
Mijn verantwoordelijkheidsgevoel maakte,
dat ik, toen ik als leider optrad cn den
steun van dc meer ernstigon uit den Bond
kreeg, dadelijk probeerde richting te geven
aan ons streven, dat meer cn meer alge-
mcene erkenning vond.
In '84 werd ik Voorzitter en al gauw daar
na leerde ik als secretaris van Idaarderadeel
den ernst van het leven kennen; zeven jaar
later werd ik Burgemeester \an Het Bildt
in Friesland, waar ik vier jaar bleef en toen
volgde mijn benoeming tot Burgemeester van
Enschedé.
Ik heb altijd grootcn arbcidslust gehad
om werkzaam te zijn op allerlei gebied cn
ik heb werkelijk gedacht en gehoopt en aan
gestuurd op bet groeien van de organisatie,
zonder dat toen tc willen zeggen, omdat de
lijd cr toen niet rijp voor was. Later, in het
gemeentelijke leven meenden de menschen
ook wel «ons, dat ik onvervulbare idealen
had, rnai'Jr toen ik wegging, zeiden ze mij
uit zichzelf, in Ie zien, dat mijn doelbewuste
streven succes gehad had.
De mooiste arbeid.
„Wat vindt U den mooislen arbeid van
den A.N.W.B., zoowel wat liet verleden als
het heden aangaat?"
„Hoe zou ik coit alles wat dc A.N.W.B,
heeft gedaan, legen elkaar kunnen afwe
gen," zegt hij langzaam.
„IIccl mooi is tic succesvolle arbeid ter
bevordering van het gescheiden houden van
auto's, rijwielen.cn ruiters op den weg, waar
door dc veiligheid van alle verkeer in zeer
hoogc male is gediend en ook een gemakke
lijke verkeersafwikkeling bevorderd wordt.
Een prachtig werd is vorder de bewegwij
zering van ons hcelc land, zoowel langs dc
wegen, als langs.de rijwiel-, de ruiter- eu dc
wandelpaden. Dat is een arbeid, die nergens
elders zoo uitgebreid, zoo systematisch cn
zoo volledig te vinden is als bij ons.
Bijzonder mooi is het Bondswcrk om de
liefde cn den arbeid voor de natuur bij ons
volk op te wekken, aan tc wakkeren cn tc
onderhouden.
Do mooiste arbeid van den A.X W.B.?"
herhaalt onze Voorzitter hoofdschuddend.
„Ons werk voor het watertoerisme, is dat
wellicht het allermooiste?
Watersport was er allerwcge in ons
land, maar in ons voor water toerisme
als geschapen, als voorbestemd en zoo uiter
mate geschikt vaderland, was toerisme te
water feitelijk onbekend Toch was vroeger,
óór er spoorwegen cn vóór er harde wegen
waren, het reizen te water hel moest gebrui
kelijke. Zooals men te voet een straaljc om
liep, of het Kalfje om, of door den Haarlem
HOEK EMMALAAN
TELEF. 17285
LAAT HET MOOIE GROOTE HUIS U NIET WEERHOUDEN OOK
HIER TE KOMEN ZIEN, OVER KOOPEN WORDT NIET GESPROKEN
ALLE ARTIKELEN ZIJN ZICHTBAAR GEPRIJSD
mer Hout, of het Groninger Sterrcbosch, of
door de Utrechtschc Maliebaan, of over den
Limburgschcn Pietersberg, of wel een eind
langs het strand flaneerde, zoo zeilde men
wel eens naar Marken, of roeide een
eindje op de Pikmeer bij Grouw, of op den
Amstel of de Maas, maar tochten maken,
niet uren, maar dagen cn weken lang varen,
gansche provincies en het gcheclc land (foor,
dat bestond niet, of in ieder geval was het
een uitzondering. Men was cr ook niet op
ingesteld. Fr waren geen kaarten, geen weg
wijzers, men wist niet van diepten, en on
diepten, niet van brcedc of smalle sluizen,
niet van vaste bruggen cn doó|'yaa,'^100Slen«
niet van plaatselijke poliliebepalingen en
van bakens cn bctonning.
Toen niemand anders liet deed, heeft de
Bond het watertoerisme onder zijn hoede
genomen, het gestuwd, ontwikkeld cn moge
lijk gemaakt, hij heeft er de waarde en de
heerlijkheid, het practisch nut en dc
hygiënische beteekenis van in 't licht gesteld
cn cr geestdrift voor gewekt. Dat was mooi
werk; dat was een heilzaam, vaderlandslie
vend, algemeen nuttig werk.
Wat het „het mooiste" werk van den
Bond?"
„Bij de mooiste dingen die bereikt zijn,
daar reken ik ook bij het feit, dat de vrouw
zoo n groot aandeel in het toerisme is gaan
innemen. Vroeger achtten dc medici het
wielrijdcn voor dc vrouw verderfelijk en
ook vond men het ongepast maar die voor-
oordeclcn hebben wij er gelukkig langzamer
hand uitgekregen. liet wielrijden heeft er
zelfs veel toe bijgedragen, dat de vrouwen
langzamerhand meer hygiënisch gekleed
gingen.
Maar den nadruk wil ik toch altijd het
meest leggen op de waarde van liet i n d i v i
ducele toerisme, dat is toerisme, dat zoo
heel veel verschilt van het in kudden in een
autobus rijden, waarbij men geen tijd heeft
om nader tot dc dingen door tc dringen."
DE NAARDENSCHE HEKKEN.
Een der villa's vrijgegevon.
Betreffende door Rijkswaterstaat afgeslo
ten villa's aan den Rijksweg tc Naaiden,
kan dc Msb. thans incdcdcclen dat het hek
voor perceel no. 28, bewoond door den lieer
Lindeman, door Rijkswaterstaat is wegge
haald, nadat het cr cenigc maanden heeft
gestaan.
De reden tot dezen plotselingcn omme
keer van Rijkswaterstaat is, dat dc eige
naar der villa dc voorwaarden waaronder
vergunning voor een uitweg wordt ver
leend, aanvaard hoeft.
Voor het naastgelegen perceel is het lick
echter nog niet weggehaald, aangezien voor
die villa dc oorwaarden nog niet aanvaard
Lijn.
Do Goedkoopste cn Ruimste taxi to dezei
stede. Naar Uw vacantieoord, maakt dan
gebruik van onze speciale Reisauto's met
kofferrekken.
Zeer lage tarieven. Naar buitenland vraagt
prijs.
Luxe 4 en 7 pers. auto's te huur.
Betrouwbaar personeel bekend in binnen-
en buitenland
G. LENSINK.
De ondernemer
Duitsch sportvlieger onderweg
van Keulen naar MUnster
daalde bij Olst
01 s t, 11 Sept. Hedenavond omstreeks 7
uur is op een weiland onder Olst een
Duitsch sportvliegtuig geland. Dc inzitten
de, een jeugdige sportvlieger uit Aken, was
wegens bijzinegebrek en in verhand met
het feit, dat hij do koers totaal was kwijt
geraakt, gedwongen een noodlanding uit
te voeren. Bij de landing word het toestel
beschadigd. De vlieger kwam er zonder
letsel af. Het toestel zal godemontoerd moe
ten worden. Morgen zal dc vlieger naar
Aken por trein terugkeeren. liet merkwaar
dige van het feit is, dat hij inct zijn vlieg
tuig onderweg was van Keuion naar Mini
ster. Hij was dc koers dus wel totaal kwijt
geraakt.
VERBETERING RIJKSWEG
MSTERDAM—UTRECHT
AANBESTEED.
Haarlem, 14 Sept. Dc directeur van
den Rijkswaterstaat in dc provincie Noord-
Holland heeft hedenmorgen aanbesteed het
verbeteren van den rijksweg Amsterdam
Utrecht, n.l. het gcdeelto Abcoude—Duiven-
Irechtschc brug in dc gemeente Wcespcr-
karspel. Laagste inschrijver was D. Ver
stoep te Den Haag met f 96.100. Hot be
treft hier een werk dat gefinancierd wordt
uit het zestig millioenplan.
OVERTREDING DER TARWEWET.
Ilaarle m, 13 September. Do kanton
rechter te Haarlem heeft onlangs een 65-
jarigen molenaar uit Hoofddorp tot 1000
boete veroordeeld omdat bij de Tarwe wet
had overtreden.
De molenaar ging in appèl en hedenmid
dag diende do zaak voor de Ilaarlcmscho
rechtbank. Uit het verhoor bleek, dat ver
dachte de registers, welke hij krachtens de
Tarvvewct moest bijhouden, foutief had in
gevuld, waardoor hij 99 ton graan te wei
nig lïad aangegeven. Hij verklaarde de
overtreding begaan tc hebben omdat hij
veel Bcliuldcn had.
De officier van justitie zeide in zijn re
quisitoir, dat verdachte herhaaldelijk zijn
registers in strijd met de waarheid had in
gevuld cn eischte 1500 boote, subs, drie
maanden hechtenis.
De verdediger inr. W. do Rijke hield een
breedvoerig pleidooi, waarin hij o.a. zei-
de, dat de ingewikkelde crisiswctten aan
leiding tot dergelijke misstanden kunnen
geven.
De rechtbank zal op 27 September uit
spraak doen.
Stel U nauwgezetheid en oprechtheid als
voornaamste doel.
door
GKORGF OWEN BAXTER
naar den Amcrikaanschen roman
bewerkt door J. M. P.
37
„In orde", riep Ilenney terug. De scha
duw kwam naar lien toe, in de oogen van
Geraldi was hij e.ui groote man.
„Is alles klaar?" vroeg hij met een zwa
re stem, die Geraldi bekend voorkwam.
„Alles", antwoordde I'enney.
„Waar is je vriend?"
„Hier bij mij. Dit is Chalmers van San-
keytown, jong Chalmers, dit is de man."
Hun honden zochten en vonden elkander
in de duisternis.
„Hoe is je naam?' vroeg Chalmers.
Geraldi bleef zwijgen; hij hield cr niet
van te moeien spreken; Renncy zou geen
argwaan krijgen, want bij had Geraldi in
zijn vermomming overdag gezien cn bij
wa6 er al van overtuigd, dat Geraldi een
vriend was. Maar met Chalmers was bet
wat anders, deze zou (p het hooren van
rijn stem de identiteit van den spreker
kunnen raden.
„Hij heeft alleen "s Zondags een naam,
verklaarde Renncy. „Hij is een goed jong,
Chalmers, dat garandeer ik je."
„Nu", zeide Chalmers, van liet onderwerp
afstappende, „we zuilen onze posten nu
gaan innemen."
„Waar is je paard? vroeg Renncy.
„In dc gang verderop".
„Haal het dan dichterbij."
Chalmers verdween haastig in dc duis
ternis en Rcnney zeide: „Hij is nogal kort
af in bet spreken, maar bij bedoelt het zoo
kwaad niet. Onlangs beeft diezelfde duivel-
sehe Geraldi hem een poets gebakken; hij
beeft niet veel geduld meer over, maar als
je hem dc ruimte geeft, dan kun je best
met hem opschieten."
Goreldi antwoordde niet; hij begon deze
geschiedenis minder cn minder tc vertrou
wen. Renncy alleen was al genoeg voor
een dag en dc hulp van den formidabelen
bullebak Chalmers maakte het tienmaal
moeilijker. Maar er was niets anders aan
te doen dan oppassen en wachten; bij
moest zijn besluiten dan maar op het laat
ste moment nemen.
Intusschen was zijn afspraak met Robert
Asprey, dat deze bet buis zou naderen
dichter bij half tien dan tien. de tijd door
den gouverneur bepaald, zoodat hij meer
kans zou hebben om ongezien binnen te
gaan. Was hij eenmaal bij den gouverneur,
dan scheen het zeker, dat de eerlijke Tho
mas Fuller zijn oordcel ten tweede male
zou herzien. In elk geval zouden er dan
geen moeilijkheden in den tuin zijn en
Asprey kon weggaan, wanneer de moor
denaars, het wachten moede, zouden zijn
vertrokken.
Chalmers kwam terug. ccn krachtig
paard aan den teugel leidend, een dier met
een grooten kop, dat, zoodra het de grijze
merrie zag, begon te trappen. Zuleikha
ging achteruit, terwijl zij snuivend hot
hoofd schudde cn Geraldi moest het paard
achterna loopen om het te kalmceren met
cenigc snel gesproken Arabische woorden
Hij kwam met het paard terug en werd
dadelijk daarop door ccn straal uit een
zaklantaarn beschenen, llij ging op zij
maar bet licht volgde hem en bescheen
hem opnieuw; toen ging het uit.
„Kalm nu, kalm nu," snauwde Rcnney.
„Ik wil weten hoe dc man cr uitziet, met
wien ik zaken doe," verklaarde Chalmers.
„Het stelt nie een lieelcboel geruster als ik
het gezicht ken van wie met mij za! samen
werken."
Geraldi zeide niets, maar hij was zenuw
achtig.
..Ga jij nu door de poort naar den tuin,"
zeide Rcnney, „en loop l.et huis rond om
te zien of de nachtwaker er is. Green zeide,
dat hij dien voor zijn rekening zou nemen."
Er zat voor Geraldi niets anders op dan
te gehoorzamen. Hij ging door de poort den
tuin in, maar klom dadelijk onhoorbaar in
een appelboom, zoodat hij met hoofd boven
de schutting uit kwam en kon hooren, wat
de twee mannen in de gang met elkander
bespraken. Het stelde liern gerust te hoo
ien, dat zij niet over hem spraken, maar
over het werk van dezen avond.
Met ccn veiliger gevoel liet hij zich weer
zakken en liep door den tuin; Robert As
prey had hem een beschrijving daarvan
gegeven, maar bij nacht was alles anders
Hij moest den weg op het gevoel vinden
totdat hij wist hoe do paden liepen en vaak
moest hij dicht over den grond heenhuigen
om wat lo kunnen zien. Hij liep langs den
achterkant van het huis; door het keuken
raam zag hij dc keukenmeid, die aan den
gootsteen de vaten stond to wasscbcn;
daarop liep hij naar den zijkant en bleef
slaan in een prieel, van waaruit hij den
ingang van het huis kon zien. Hij 6treek
een lucifer aan en dien tusschen zijn han
den houdend, keek hij op zijn horloge; het
was bijna half tien.
Nauwelijks had hij den lucifer weggewor
pen, of een groote gedaante kwam in de
duisternis tc voorschijn cn liep regelrecht
op liet huis af. liet was Robert Asprey.
Geraldi glimlachte om het karakteristieke
van deze wijze van doen, niettegenstaande
het gevaar, dat hij liep cn waarvoor hij ge
waarschuwd was en 6loop door de duister
nis naar hem toe. Toen hij Asprey fluiste
rend aanriep, wendde deze zich om, met
een wapen in de hand.
„Ik ben het," zeide Geraldi en kwam na
der.
Asprey grinnikte. „Ik dacht, dat het mis
schien een van die anderen was," zeide hij;
zelfs zijn gedempte 6tcm had een brom
mend geluid.
„Verwacht u misschien, dal zij zullen
waarschuwen?"
„Zelfs een slang doet dat, voordat zij
aanvalt."
„Zulke slangen als deze niet; zij zijn ach
ter het huiö en verwachten u niet zoo vroeg.
De gouverneur wellicht ook niet. Kunt u
binnen komen?"
„Ik zal bellen."
„Goed."
Asprey klom de stoep op; een bediende
deed open. doch hij schudde het hoofd bij
het vernemen van den naam. De gouver
neur had orders gegeven, 7. -'de hij, dat hij
meneer Asprey dien avond niet kon ont
vangen; hij had de boodschap achter gela
ten, dat hij var. meening veranderd was
aangaande de tusschen hen besproken aan
gelegenheid.
Dc deur werd gesloten cn Asprey wendde
zich met een zucht om: „Ze hebben de zaak
al voor mij in orde gemaakt," zeide hij
droevig. „Ik krijg niet ccn6 dc kans orn
voor mijzelf op tje komen."
„En wilt u het hierbij laten?" vroeg Ge
raldi.
„Wat kan ik doen?"
„Breek in en dwing Fuller u te ontvan
gen."
Ik ken Tom Fuller, je kunt hem niet
bang maken."
„Dat i6 niet noodig, u behoeft alleen
maar met hem te spreken."
„Ik zal probeeren een raam open tc ma
ken."
„Wacht even, ik zal de deur openen."
Geraldi leunde slechts een oogenblik tegen
dc voordeur, toen week zij met een ge-
dempten klik van het slot, zoodat Geraldi
haar kon openen.
„Ga in dc bibliotheek," fluisterde Geraldi.
„daar hebt u de meeste kans hem te vin
den; hij houdt van boeken. Ga naar binnen
cn pleit voor uw leven!"
Asprey legde een groote hand op den
schouder van zijn vriend, ging naar bin
nen en deed de deur zachtjes toe, terwijl
Geraldi als een 6chaduw den tuin door cn
het huis langs terug sloop
Hij was dicht bij de achterpoort, toen hij
zag. dat de twee anderen den tuin inkwa
men.
(Wordt vervolgd}.
