FILM RUBRIEK
De laatste reis van Oom
Keest
De Hollandsche filmindustrie als dankbaar
onderwerp - Kritiek en filmen. - Een kijkje
in de studio bij „Het meisje met de blauwe
hoed" en „Op hoop van zegen"
VARIA
DOOR RICHARD ZOOZMAN
De Nederlandsclie filmindustrie mag zich
in een algemeene belangstelling verheugen,
dio zeker toe lo juichen is. Het treft daarbij
vooral, dat ook kritiek niet achterwege
blijft, zij het dan dat men de noodige wel
willendheid in acht neemt. Willen wij ech
ter een nationale filmindustrie vestigen,
die werken van hoogstaande kwaliteit le
vert, producten die den toets der kritiek kun
nen doorstaan, dan is het noodig dat af en
toe de waarheid gezegd wordt.
Tegenover De Jantjes was men in
het algemeen, en de critici in het bizonder,
gereserveerd-welwillend. Ilcel bedekt werd
gewezen op fouten en tekortkomingen.
Bleeke Bet kreeg er meer van langs.
Ronduit werd gezegd: „Dat is fout, dat is
overbodig". Malle gevallen kreeg op
sommigo punten ook minder gunstige be
oordeelingen en terecht.
Niet alleen ging men echter schrijven over
de vertoonde film, ook interne kwesties
kwamen ter sprake. Wij behoeven zo niet
allen te releveeren, de lezer kent zo uit
diverse publicaties. Onverkwikkelijk was de
ruzie tusschen Benno en Richard Oswald,
wie nu feitelijk Bleeko Bet gemaakt
had. Het werk is niet van dien aard, dat
men er trotsch op kan zijn en gelukkig heb
ben de heeren dit zelf ingezien en de zaak
in den doofpot gestopt. Wij hebben verder
nog de première-kwestie van Dood water
een film die twee maanden geleden in het
buitenland reeds draaide, maar waarvan
men in Holland nog niets zag. Wij komen
hierop nog wel terug en zullen ons thans
onthouden van verdere explicaties.
Kritiek is dus goed, algemeene belang
stelling is goed, maar de interesse van het
publiek gaat wel eens verder dan alleen
het vertoonde filmwerk. De voorbereidende
werkzaamheden zou men ook wel eens wil
len zien, doch hiertoe bestaat geen gele
genheid. De Cinétone studio te Amsterdam
oefent een magische aantrekkingskracht uit
op honderden, misschien wel duizenden. Ve
len willen zelf wel eens „star" zijn, op het.
witte doek pronken om ook zoo te lachen,
te fuiven en te flirten, ook zoo geëerd wor
den door duizenden. Maar deze menschcn
«vergeten, dat filmen ook werken is, hard
werken dikwijls en dat er aanleg voor ver-
cischt wordt en de noodige vakkennis.
De tegenwoordige economische toestanden
hebben velen er toe gebracht een poging te
wagen bij de talrijke filmondernemingen,
die een productie aankondigen. Zij hebben
geschreven, zijn ingeschreven in dikko boe
ken, maar dat is ook alles. Ontgoochelden!
De studio blijft gesloten voor hen. Dit pro
bleem wordt hier thans echter niet behan
deld; wij schreven zoojuist dat do interesse
van het publiek wel eens verder gaat dan
het vertoonde product en hebben daarom
gepoogd hier nader op in te dringen.
Direct dient dan gezegd, dat dit geen ge
makkelijke taak is. Filmen wil nog niet
zeggen, dat men dag aan dag in de studio
zit, doch men trekt naar buiten en neemt
daar zooveel mogelijk scènes op. Uit het
ook in ons blad uitvoerig besproken pro
duct der Visie-groep, do film Nederland,
in opdracht van de algemeene vereeniging
voor vreemdelingen verkeer vervaardigd, is
duidelijk gebleken welk een machtig wa
pen men bezit in onze Hollandsche schoon
heid, de zee, de hei, de bouwlanden en
boomgaarden, de tallooze plassen. Een film,
gebouwd op deze basis en met een kundig
oog vervaardigd, zal onze Jordaanproductcn
met stukken slaan, zal de studentikooze
grappen van Joh. Kaart c.s. ver achter zich
laten. Het is daarom te hopen, dat spoe
dig een scenario voor een dergelijke rolprent
.vervaardigd zal worden!
Wij dwalen echter af en koeren daarom
terug naar do moeilijke opgave een kijkje
achter de schermen te werpen. Hollywood
is onbereikbaar voor ons, Neubabelsberg is
eenmaal veroverd, dus achtten wij ons ver
plicht ook Cinetone te nemen. Daar kon
men twee vliegen in een klap slaan, want
Truus van Aalten (Betsy) en Roland Varno
(Daantje) in „Het meisje met de blauwe
hoed".
zoowel Het meie met de blauwe
hoed als O p hoop van zegen wordt
momenteel verfilmd.
Wij herinneren ons nog hoe de Cinetone
gesticht werd in een vroegero chemische
fabriek. Meisjes in Vr ij h e i d was het
eerste filmwerk voor een Belgische onder
neming. In Fransche en Vlaamsche versie
werd het vervaardigd, het was prachtig van
opzet met schitterende entourage en goedo
krachten. De ondernemer ging failliet, de
copieën gingen naar Parijs, nimmer hoorde
men er iets van. Deze maand draaide het
eerste Vlaamsche product 111 het Zuiden:
De Witte, naar het bekende boek van
Ernst Claes, een product van J. Yanderhey-
den.
De glorieuze Meisjes in Vrijheid is
weggevallen in het niet, zonder roemrijke
dagen gekend te hebben
Maar de eerste Nederlandsclie producten
brachten nieuw leven in Cinetone.
Do studio ligt aan do Duivcndrechtsclie-
kade, een heel eenvoudig adres, doch moei
lijk te bereiken. Een slingerend moddcr-
paadje brengt den bezoeker naar dit klunk-
filmparadijs, dat breed van opzet aan den
waterkant ligt.
Het is er druk, zeer druk; voortdurend
loopen menschen in en uit, klinken stem
men, zoowel Hollandsche als Duitsche.
Dank zij eenige hulp krijgen wij onzen
man te pakken en gaan met hem verder
naar de eigenlijke studio, waar do solda
teske geschiedenis door Alex de Haas naar
het boek van Joh. Fabricius „Het meisje
met de blauwe hoed" bewerkt, opgenomen
wordt. Een Duitsch vakman, Rudolf Mei-
nert, voert de regie, een Duitsch vakman
verzorgt het geluid en een geneutraliseerd
Hollander van Duitsche origine bedient de
camera. Do assistent-camera-men zijn Hol
landers, o.a. John Fernhout, a an wien wij
het avantgardefilmpje Pubcrt6 kennen,
dat een frappante fotografie heeft. De ar
chitecten zijn ook Hollanders en de muziek
werd gecomponeerd door Max Tak. De spe
lers zijn welbekend: Lou Bandy, Truus van
Aalten, Roland Varno en van Eysdcn ver
vullen de hoofdrollen.
Opnamen beginnen.
Des ochtends waren werklieden nog druk
bezig. Er werd getimmerd, gemetseld, be
hangen, geschilderd, men waande zich in
een huis-in-aanbouw. Doch spoedig was dit
alles voorbij. Lampen flitsen aan. Midden
in een wonderlijke warwinkel van toestel
len, draden, lampen, coulissen, temidden
van het rumoerige* bewegen van spelers,
technici en figuranten zit de regisseur. Rus
tig geeft hij zijn bevelen, die in zonderling
Hollandsch vertaald, door dc figuranten
begrepen worden. In een anderen hoek zit
ten Lou Bandy, Roland Varno en Truus
van Aaltcn bijeen. Truus is niet zoo kin
derlijk als zij in de Duitsche films wel
lijkt en zij vertelt dan ook,, dat zij blij is
in deze film een andere rol te spelen, een
meer volwassen meisje uit te kunnen beel
den. Zoo hoopt zij over te kunnen gaan tot
een ouder type, dat haar meer past.
„Ruhe, jclzt gclit's los", brult dc regis
seur en ieder moet zijn mond houden. Ha-
mergcklop klinkt nog door, doch stoort
niet, het zijn geen geluidsopnamen. Men
draait een scène en de tijd vordert. 'Moei
zaam worden de beelden verkregen, die
straks voor dc lamp zullen flitsen in het
theater.
Dan klinken dc stemmen weer op, dit
deel is achter den rug, een ander toonecl
kan beginnen. Zoo loopt het leyen hier
verder. Vandaag staat een kruidenierswin-
keltjo in dc studio, morgen een kermistent
(overmogen zit men in Soestduinen en
wordt men opgepakt door de politie dit
gebeurde eenige dagen later), dan weer zit
men op dc kribben in dc soldatenkamcrs.
Rusteloos werkt men verder, soms tot
diep in den nacht en langzaam ontslaan
de duizenden meters, waaruit een keuze
gedaan zal worden. Dan gaat men knip
pen en plakken en komen de première-
aankondigingen. Dan loopt de massa uit
en bewondert ruim een uur lang het pro
duct, dat weken harden arbeid vergde en
dat mischien dc Hollandsche filmindustrie
een stap vooruit zal helpen.
„Op hoop van zegen"
Er is echter nog meer te zien. In een
ander deel van hel gebouw draait men
jOp hoop van zegen, een bewerking
van het overbekende tooncelstuk van
Ileyermans. Louis Saalborn voert de regie,
de hoofdrollen zijn in handen van mevr.
de Boer-van Rijk, Annie Verhuist, Cissy
van Bennckom, Willem v. d. Veer, Jan van
Fes, Willem Hunsche en Coen Hissink.
Veel is er op het moment dat wij er zijn
niet te doen. Benno is met zijn staf naar
IJmuidcn vertrokken voor buitenopnamen.
Toch wordt er hard gewerkt aan do dé
cors. liet is een ontzaglijke rommel. Aan dc
kamers van Kniertje wordt de laatste
hand gelegd, op een andere plaats bouwt
men de hall van het mooie huis van den
rccder. Hamers tikken, zagen knierpen, de
metselaar klikt, overal is lawaai en bedrij
vigheid. Do behanger zwabbert met vellen
bestijfseld papier, dc schilder sjouwt pot
ten verf aan.
Morgen zijn er opnamen en moet alles
klaar zijn. Een der werklieden fluit vroo-
lijk „Geen geld en toch geen zorgen", de
schlager uit een Hollandsche film bij dc
werkzaamheden vooj' een andere Holland
sche film, die veel belooft.
Dc socialistische tendenz van dit stuk
was ecu moeilijkheid. Politieke hartstoch
ten laaien tegenwoordig spoedig op en
daarom heeft men dc film streng in het
karakter van een visschersdorp gehouden
met dc typoerende café's en harmonica's,
een gcliccl natuurlijke stemming vorwek-
ïccnd dus. Wij willen hopen dat dit waar
zal blijken te zijn. Mettertijd zullen we het
kunnen constatceren.
ZELF 25USZCEZREN!
Een goede raad.
De Wcenschc pianiste Cesia Kauflcr ga;
dezer dagen 111 het N. Wiener Tgbl. eeri aan
(rekkelijk verhaal van haar muzikale erva
ringen als jong meisje. Zij was niet bepaald
een ijverig piano-leerlinge en zij slaakte
zelfs wel eens dc verzuchting: „Hoe niooi
zou het loven zijn, als er geen piano's be
stonden!"... Maar, na de moeilijke jaren,
veranderde zij van gedachten en de muziek
werd voor haar een ware levensvreugde. In
het bedoelde artikel richt zij zich aldus lot
de jeugd van vandaag:
„Als alle menschen wisten, hoe heerlijk
het is, zelf muziek te maken en direct van
mensch tot mensch, zonder bemiddeling \an
radio of gramofoon ta hooren, zou zeker
niemand verzuimen, een instrument te lee-
ren bespelen. Voor mij, die met zooveel te
genzin begonnen was en het slechts aan de
groote energie van mijn ouders te danken
heb, dat ik het niet opgaf, is muziek tot
hoogsto levensinhoud, lot beroep geworden.
Ik kan me van de wereld zonder muziek
geen voorstelling maken. Over hoeveel ver
schrikkelijke dagen heeft deze goddelijke
troosteres mij heen geholpen!
Onze tegenwoordige tijd, met zijn schijn
bare oppervlakkigheid en zijn hang naar
successen van het oogenblik, gaat vaak aan
bet schoone voorbij, zonder het op te nier-1
ken, waar nog altijd sluimert in ons allen
Dntvankehjkheid voor diepe gevoelens. De
muziek kan deze zoo héérlijk opwekken! Ik
vertel dit alles hierom, opdat dc jeugd niet
vergete, dat er in de herfst behalve op
school nog iets moois ;c lecren valt: liet bc
spelen van een muziekinstrument. Jonecn.s
en meisjes, vraag je ouders, een instrument
te mogen bespelen. Zij schenken jullie hier
mee het mooiste en kostbaarste geschenk
voor heel het leven. En geeft dc hoop en
vooral het geduld niet op, wanneer het be
gin ook moeilijk is. Dc moeite wordt be
loond!"
FERENC KÖRMENDI.
Wij vernemen, dat Ferenc Kormendi bij
zijn a.s. bezoek aan ons land lezingen zal
houden over het onderwerp „Das Gestern,
!Heute und Morgen der modernen Jugcnd"
en dat hij tevens een hoofdstuk zal voor
lezen uit zijn nieuwe boek „Via Bodenbach"
dat binnenkort in het Nederlandsch zal
verschijnen. De lezingen vinden achtereen
volgens plaats op Maandag 12 November in
I Amsterdam, op Dinsdag 13 November in
Den Haag, op Woensdag 14 November in
Rotterdam en op Donderdag 15 November
in Utrecht*.
AFRIKAANSCH TOONEEL
IN NEDERLAND.
Zuid-Afrikaners op tournée.
„Dc Zuid-Afrikaners zijn geboren tooncel-
spelers". Deze uitspraak is van een Neder
landsch artist. Zij, die zich van de waarheid
daarvan willen overtuigen, zullen daartoe
binnenkort gelegenheid krijgen.
Uit den hier te lande aanwezige Zuid-
Afrikaners heeft zich n.l. een dilettanten-
tooneel-lrocp gevormd onder leiding van do
bekende Zuid-Afrikaansche actrice Wcna
Naudé. Zij heeft zich de medewerking ver
zekerd van dr. F. C. L. Bosman, lector aan
de Universiteit van Kaapstad en schrijver
van „Drama en Toneel", die thans tijdelijk
in Nederland vertoeft en nu de regie van
liet door hem gekozen stuk „Van Riet, van
Rictfontein" door J. C. B. Nickerk, zal ver
zorgen.
Met opvoeringen van dit stuk dat in
Zuid-Afrika zeer goed ontvangen is, willen
de spelers hoofdzakelijk studenten in
dc eerste plaats trachten den geest van hun
land en hun \olk nader in Nederland be
kend te maken. Zij vertrouwen, dat daar
voor in Nederland voldoende belangstel
ling zal blijken te bestaan, en zij gevoelen
zich in hun streven gesterkt door de aan
moediging die hun plan vond hij Z.Exc. dr.
II. D. van Broekhuizen, gezant van de
Unie van Zuid-Afrika, cn bij liet hoofdbe
stuur van de Ncdcrlandsche Zuid-Afrikaan
sche Vereeniging.
Het organiseeren van een soort tournée,
althans het opmaken van het speelplan, is
in handen gegeven aan het secretariaat
van de Nederl. Zuid-Afrik. Vereeniging, Kei
zersgracht lil. Amsterdam C., waar aanvra
gen kunnen worden ingediend.
BERT BRUGMAN'S MARIONETTEN
THEATER.
Het nieuwe programma.
Men meldt ons van uit Laren (N.IL):
liet nieuwe programma voor het twaalf
de seizoen (1934 -1935) is geheel gewijd aan
den humor. Naast een groteske \oor mario
netten door R. G. Hacblcr, getiteld: „De
wraak van den hakim", bevat liet een tien
tal nieuwe „Divertissements" van Bert
Brugman.
Het Faust- en Keisispel blijven dit sei
zoen tevens op bet repertoire.
Buiten dc gewone vereenigings-avönden,
is bet theater gedurende den gehcelcn win
ter dn gast van een beUcndo om roep-ver
eeniging en treedt daartoe tijdens de groote
tournée op, bij alle Kovacs Lajos' concer
ten.
Fen reeks van bekende figuren als Max
Tak, Greta Garho, dr. Willem Mengelberg,
Man Hollander, Richaio Tanbcr, Jacob Ha
mel, etc., verschijnen c'oarbij voor bet voet
licht en voeren de door Bert Brugman ge
schreven parodieën op
Verder noodigdon oen tiental Belgische
veiconigingen liet theater uit voor een kor
te tournée, welke in November a.s. zaJ
plaats vinden.
Waarschijnlijk zal gevolg gegeven wor
den aan dc uilnoodigingen uit Ned. Indie,
om na beëindiging van liet loopendc sei
zoen con korte tournée aldaar Ie maken.
Het aantal voorstelllingen, hier in Ne
derland gegeven, is inmiddels gestegen tot
ruim 2000.
HENRI DE VRIES.
Henri dc Vries, dc bekende „Brand in de
Jonge Jan-speler", hecit een nieuwe komi
sche schets in studie genomen, getiteld:
„Rare kostgangers", waarin hij zes ver
schillende karaklers zal spelen. Het is zijn
plan om daarmede binnen korten tijd een
tournee door Nederland te maken, hoofd
zakelijk in de Bioscoop Theaters.
Neef Frits, die lang in Argentinië geleefd
had en daarom door ons gewoonlijk „primo
Federigogenoemd werd, vertelde bijzon
der graag dc volgende geschiedenis, die,
naar hij beweerde, werkelijk waar was.
„In Rosario dc Santa Fé was plotseling
mijn buurman gestorven, de oude Molina,
die. een kleine winkel van-alles-en-nog-wat
en een mooie nicht had, die met Luis
Percira, een spoorwegbeambte, verloofd
was. De oude man had steeds den wensch
geuit, om in Buenos Aires haast zijn
vrouw begraven te worden. Luis zei echter
tegen de mooie Bendita:
„Het transport kost alleen al duizend
posos, mijn lieve schat; en omdat wc zoo
veel money niet kunnen bijsloffen, moeten
we dat dus uit ons hoofd zetten. Ik kan
de zaak goedkoopcr doen. Ik heb deze week
den conducteursdienst op den nachtsnel
trom naar Buenos. En vyect je wat we nu
doen? Wc laten oompje vanavond door
twee man in den trein brengen in een
ziekenstoel, alsof bij zwaar ziek is In Bue
nos zog ik dan, dat luj onderweg gestor
ven is, en dan laat ik hein daar begra
ven. Geef mij maar de noodige papieren;
ik zal den inspecteur 50 pesos in zijn hand
stoppen cn dan is de zaak gezond."
De mooie Bendita liet zich gemakkelijk
overtuigen en oom Molina werd, in een
reisdeken gehuld, de pet diep over het
voorhoofd getrokken, in een leegen coupé
geplaatst. Luis wierp nu en dan een blik
naar binnen en alles ging goed.
In San Nicolo gebeurde er iets onver
wachts. Een Engelschman zette zich tegen
over den doode en vroeg hein verlof om
te rooken. Daar oompje geen antwoord
gaf, hield dn reisgenoot hem voor ingesla
pen en stak zijn pijp aan. Mister Pipester
rookte een poosje als een schoorsteen en
vroeg toen of hij het portierraampje mocht
openen. Weer geen antwoord. Die slaapt
als een marmol, ducht Pipester en liet do
koele nachtlucht binnen. Kort voor Bara-
dcro maakt do weg een scherpe bocht en
oom Molina viel van de bank op de vloer.
Hallo! riep dc Engelschnian en wilde den
ouden beer weer opheffen. Maar wat sclirok
EEN UITKOMST VOOR IEDERE
VROUW.
Orient Henna Shampooing
Verft door gewoon wasschen elk haar
in elke gewenschte tint
Onschadelijk 0.60.
DROGISTERIJ „DEGAPER"
JULIANAPI.EIN 3. Amcrstoort
De grootste klimatologische tegenstelling
op aarde wordt in Toerkestan gevonden:
liet onderscheid tusschen zomer en winter
bedraagt daar soms SO graden.
Met behulp van een duikerklok van nieu
we constructie, is het gelukt een nieuw
diepterecord te vestigen, nl. 135 meter.
Onlangs is 1c Londen dc .oudste kanarie
vogel der wereld op 32-jarigen leeftijd ge
storven.
In Vancouver dook eenige weken geleden
een oude Chinees op, die een reusachtigen
voorraad stofgoud met zich voerde en die
door zijn angstige houding dc politie ver
dacht voorkwam. Men ervoer nu, dat deze
Chinees sinds 53 jaar in Britsch-Columbia
goud gcwasschen had en plotseling heimwee
naar zijn vaderland had gekregen. Zijn pa
pieren, ten namo van A Lok-sin waren wel
is waar meer dan een halve eeuw oud,
maar keurig in orde.
In Italië is het gewoonte dc verkeersagen
ten een nieuwjaarsfooi to geven.
In de Weensclic Universiteitskliniek heeft
een 45-jarige vrouw het levenslicht geschon
ken aan haar 29ste kind. Van deze 29 zijn
er 16 in het leven gebleven.
To Stockholm trad een jonge dame tele
fonisch in het huwelijk niet een jongen
man, die zich op dat oogenblik te Detroit
bevond, aan den anderen kant van den Oce
aan. Een notaris en de vader dienden aan
weerszijden als oorgetuigen.
Orn dc noodlijdenden in Duitschland ter
hulp te komen, worden'hun, uit oude uni
formen van de Rijksweer, warme kleeren
vervaardigd.
Wie was Sint-Sylvcster? Dc laat
ste dag van het jaar is aan paus Sylvester
gewijd, den heer der Kerk, die in het begin
van dc vierde eeuw der christelijke jaartel
ling de Heilige Stoel deelachtig werd. Hij
doopte keizer Constantijn en genas hem van
de mclaatschhcid. Een gevolg van dit won
der was dc schenking van Constantijn, wel
ke den paus opperheer van Rome, Italië cn
de avondlandschc provincies maakte. Con
stantijn deed zulks voornamelijk op grond,
dat het niet rechtvaardig was, dat daar,
waar een paus lioèrschte, ook een wereld
lijk vorst aanspraak zou maken.
Schildpadden met een hard rugschild
leggen eieren met zachte schalen. Schild
padden met een zacht, lederachtig rug
schild daarentegen leggen eieren met h a r-
d c schalen.
John Howard Payne, de Amerikaansche
dichter van het alom bekende lied „Home
sweet home" heeft nooit een „home" ge
had. Ilij stierf 81 jaar geleden in Tunis.
Joel Allison Collier is op S0-jarigen leeftijd
nog actief politic-agent te Moultrie, in den
staat Georgië (U.S.A.).
liij toen hij in den reisgenoot een doode
ontdekte!
„Vervloekte geschiedenis," bromde hij,
„daar kan ik nog hoopjes Jast mee krij
gen, ja zelfs verdacht worden. Het beste
is, dat ik hem uit het portierraam naar
huiten expediëer."
Zoo gezegd, zoo gedaan. Heel zwaar was
oompje Molina niet.
In Zawata kwam dc conducteur in de
coupé. Hij schrok, toen hij zijn „schoon-
oom" niet meer zag.
„Uw plaatsbiljet, meneer," stamelde hij.
En terwijl hij het kaartje knipte, voegde
hij er, zijn zenuwachtigheid bedwingend,
bij: „Was er nog niet een andere heer in
dezen coupé?"
„"Yes, anlwocrddc mister Pi pers ter, „inaar
die is in Baradero uitgestapt."
„Daar hebben wc heelemaal niet gestopt,"
stotterde dc conducteur.
„Niet gestopt? Ik weet liet eigenlijk ook
niet precies, want ik heb geslapen. Dan
is die heer zeker uit het portier gevallen.
Laat me nu alstublieft verder met dien
onaangenamen man met rust, die niet
eens op mijn beleefde vragen antwoord gaf.
Hier heb je tien pond; doe me een plezier
cn houd nu verder je mond maar!"
Luis nam stilzwijgend het geld en hield
ook verder zijn mond. Ilij nam oompjes
reistasch, die op de bank lag, mee naar
zijn dienstwagon cn onderzocht dc door
Bendita daarin gestopte papieren. Hij vond
er een levens- en een ongevallenverzekc-
ringspolis bij, met elkaar voor 22.500 pesos.
Zijn plan was gauw gemaakt. Hij meldde
in Buenos bij het spoorwegbestuur, dat zijn
oom Molina uit den trein gevallen was.
Men liet liet lijk zoeken, dat naar Buenos
brengen en toen telegrafeerde Luis aan
Bendita, dat zij voor de begrafenis moest
overkomen. Toen alles afgeloopen was, gin
gen ze met behoorlijk opgemaakte en be
krachtigde documenten aangaande het on-
geluk, naar Cimbria, lieten zich daar de
22.500 pesos uitbetalen, keerden naar Ro
sario terug on werden een gelukkig en
welgesteld paar."
Lou Bandy (Toontje) met zijn kameraden in een kazerne-scène van
„Het meisje met de blauwe hoed".
